'Westkaai boeit als
sfeertekening niet
Vernieuwingsdrang ver te zoeken op popmuziekconcours
Dynamisch concert
Residentie-Orkest
Bernstein
leidt
concerten
in A dam
Askenase
overleden
Nieuwe produktie Publiekstheater
Oude muziek aantrekkelij k verklankt
Te kort concert van Vaalbleek
Vokaal en Van Kemenade-Kwintet
'Berend Boudewijn moet
snel worden opgevolgd'
MAANDAG 21 OKTOBER 1985
RADIO-TV-KUNST
PAGINA 11
Achtste voorronde van De (der
de) Grote Prijs van Nederland (GP),
een grootscheeps popmuziekcon
cours. Zeshonderd deelnemers. Min
der dan eenderde deel haalde de
voorronden. Medio november wordt
bekend wie door mogen gaan. In het
Leids Vrijetijdscentrum (LVC) tra
den zaterdag j.l. op: Les Zazous, The
Suspects, Cadillac Walk, De Ras
pers, Koolskool. One Way Out, And
Then The Wall Crashed Down en Un
der Cover.
LEIDEN - Balende LVC-punks
op de trap. Op elke trede twee.
Met hun hanekammen leek het
wel een dubbele rij kippen op
stok. Geen van hen' kon zijn of
haar ei kwijt. Hun ergernis betrof
het gebeuren in de barstensvolle
grote zaal van 'hun'jongerencen
trum dat zaterdag het domein
was van een menigte Hagenaars
die alle ruimte en aandacht op
eisten en zodoende hun stomp
zinnig chauvinisme en conserva
tisme aangaande popmuziek on
gehinderd konden uitdragen.
''Krijgen jullie daar nou voor be-
a u u presentator Fer
ADranams dan ook toen voor de
zoveelste keer werd geapplaudi-
seerd om niets.
Voorronde Grote Prijs van Nederland in LVC
De Residentie plus voorstad
Voorburg leken wel volledig uit
gelopen om hun stadsgenoten
ter grootte van vier groepen - op
een deelnemersveld van acht -
bij te staan in deze Leidse voor
ronde van De Grote Prijs van Ne-
derland.De Voorburgse/Haagse
had echter beter achter de dui
nen kunnen blijven. Vooral de
Voorburgse Raspers mogen voor
geen goud door naar de volgende
ronde. De Peter Koelewijnachti-
ge rock and roll van soortgelijke
oubollige en ordinaire gezel
schappen heeft nu wel voor ge
noeg stagnatie in de ontwikke
ling van popmuziek in Neder
land gezorgd. De enorme bijval
voor zo veel belegenheid (wat te
denken van een titel als 'Jongen-
spret' en het herhaaldelijk vra
gen: 'Is mijn moeder in de zaal?')
is dan ook verontrustend te noe
men. Het was niet de enige keer
dat ondergetekende even bang
was in het pretprogramma van
Chiel Montagne te zijn beland.
De opper-Rasper, de zanger, een
in een onderhemd gehulde Dik
Trom, deed hardnekkige pogin
gen de gevatheidsprijs op zijn
naam te schrijven. De Neder
landstalige teksten verraadden
een minachting voor meisjes en
een ongebreidelde liefde voor
bier.
Twee groepen eerder hadden
de Haagse Suspects al duidelijk
gemaakt dat de tijd in de Resi
dentie stil heeft gestaan. De twee
zangeressen van deze groep wis
ten zich hoorbaar geen raad met
de 'spacy', hardrockactige disco
die hun mannelijke collega's ver
vaardigden. De Dolly Dots go
heavy metal, of zoiets. Grote ke
len en rondjes om de as gaven
het optreden een nog belachelij
ker dimensie.
De trots van Katwijk, Les Za
zous, beet even na negenen het
spits af. Het Katwijkse kwartier
tje (de maximum speeltijd per
groep bedraagt vijftien minuten)
mag gezien de hoge mate van de
gelijkheid dan wat saai zijn ge
weest, achteraf gezien waren Les
Zazous nog het meest verteer
baar. Zeker in de categorieën in-
strumentbeheersing en presenta
tie gooiden de Katwijkers hoge
ogen. Het samenspel der gitaris
ten was daarentegen wat mager
tjes. Wat betreft originaliteit, een
andere toetssteen van de verdekt
in de zaal opgestelde jury, zijn ze
bij Les Zazous ook snel uitge
praat. Ze houden hun Beatlema-
nia maar slecht verborgen.
Nog minder origineel was één
van de twee Leidse inzendingen,
Cadillac Walk, een kwartet dat
van blues maar geen genoeg kan
krijgen en cliché aan cliché reeg.
De krachteloosheid waarmee de
vier hun drie nummertjes af
werkten, verraadde een gebrek
aan zelfvertrouwen. Pas toen de
slagwerker achter de kits van
daan kroop werd duidelijk dat er
bij Cadillac Walk ook nog wordt
gedrumd. De jongen met het
smoelschuivertje kwam adem te
kort en kreeg uit zijn mondhar
monica niet meer dan wat zielig
gepiep.
Mierzoet en aalglad was het
Delftse Koolskool. De zanger
van de groep maakt met zijn
Danny de Munck-achtig voorko
men en koorknapenzang grote
kans om in veelvoud aan het be
hang in meisjeskamers te wor
den vastgeplakt. De lieve teksten
die hij uitkraamt, doen de rest.
Volgens presentator Fer Abra
hams, van Muziekkrant Oor, sa
men met de VARA en Lochem
7000 verantwoordelijk voor de
GP, is Frits Spits helemaal weg
van Koolskool. De Delftenaren
hoeven zich dus ook over airplay
niet ongerust te maken. Dat moe
ten ze zich wel over de geldig
heid van hun optreden. Kools
kool overtrad namelijk de regel
dat het opbouwen van de instal
latie, waarvan het door de GP-or-
ganisatie verzorgde basismate
riaal overigens van hoge kwali
teit was, maximaal tien minuten
mag duren.
Na Delft nam Den Haag het
heft weer in handen met onder
meer One Way Out. Ook deze
groep legde een vernieuwings
drang van nul komma nul aan de
dag. Sentimentele country and
western in de laagste versnelling,
de romantiek van de jongens van
het asfalt. Voor One Way Out is
te hopen dat Gerard de Vries in
de jury zit. De punks op de trap
zaten zich ondertussen voor de
zoveelste keer af te vragen waar
al die revoluties nu toe hebben
gediend.
WIM KOEVOET
'Westkaai' ('Ouai Quest') van Ber
nard-Marie Koltès door het Publiek
stheater. Met: Frans Vorstman, Pe
tra Laseur, Annet Nieuwenhuyzen,
Margo Dames, John Kraaykamp sr.,
Pierre Bokma, Geert Lageveen en
Felix Burleson. Regie Stephan
Stroux. Decor: Andreas Braito. Ge
zien op 19 oktober in de Stads
schouwburg, Amsterdam.
AMSTERDAM - Getuige de titel
staat in 'Westkaai' de plaats van
handeling centraal; het gaat om
een ontvolkte afbraakbuurt, die
als extreem beeld tot nadenken
zou kunnen aanzetten ovfcr onze
maatschappij, of liever: over de
ons omringende werkelijkheid.
Dat is nogal behoedzaam gefor
muleerd, waaruit de bereidheid
moge blijken, dit stuk voorals
nog positief te benaderen en niet
op voorhand al af te wijzen. Per
slot van rekening wordt in de
programmafolder beweerd, dat
Koltès voor onze post-industriële
wereld een nieuwe theatertaal
ontwikkeld heeft. Met andere
woorden: stel je open voor iets
nieuws.
De nogal bombastische, wei
nig verhelderende visie van het
Publiekstheater, waarbij dit nog
niet eerder gespeelde stuk in we
reldpremière ging, maakt het er
echter allemaal niet gemakkelij
ker op. Onder leiding van de
Duitse regisseur Stephan Stroux
heeft het Amsterdamse gezel
schap bij de vormgeving groots
uitgepakt.
Het podium is tot ver in de zaal
uitgebouwd, zodat er grofweg
gezegd op drie plaatsen gespeeld
kan worden: op het voortoneel,
op het eigenlijke toneel en
achterin het toneelhuis, dat nor
maal als opslagruimte dienst
doet. Er is daardoor een immens,
kaal en onherbergzaam ogend,
speelvlak ontstaan, dat - door
twee beweegbare, hellende vlak
ken nog eens extra geaccen
tueerd - intensief wordt ge
bruikt.
De handeling op het achterto
neel is vanuit een belangrijk deel
van de zaal vaak niet goed te
zien. De verstaanbaarheid wil
dan, ondanks de geluidsverster-
king - wel eens problematisch
zijn. 'Westkaai' speelt vooral 's
nachts en dan nog in een buurt,
waar het licht is afgesloten. Duis
ternis, of tenminste de suggestie
ervan, is derhalve een wezenlijk
onderdeel van het lichtplan, wat
natuurlijk de zichtbaarheid niet
altijd ten goede komt.
Los van deze technische pro
blemen staat de vraag, of de
grootse aanpak met zijn speciale
belichting, zijn muur van gelui
den en het tot tweemaal toe laten
neerstorten van water ook in
dringende beelden heeft opgele
verd? Het antwoord daarop
luidt: niet of nauwelijks. Zoals
de Franse schrijver Bernard-Ma
rie Koltès in een interview heeft
verklaard, is 'Westkaai' vanuit
zijn fascinatie voor een concrete
Frans Vorstman en Felix Burleson in 'Westkaai «foto Kees de Graafn
locatie ontstaan. Om die fascina
tie (voor de toeschouwer toegan
kelijk!) naar theaterbeelden te
vertalen, is ondanks alle verwoe
de pogingen mislukt.
Op het niveau van de hande
ling zien we acht personages aan
de zelfkant van onze maatschap
pij. Een miljonair, die zelfmoord
wil plegen, en zijn secretaresse
staan tegenover een in totale ar
moede levende moeder, haar
man, zoon en dochter, en tegen
over een 'slooppand-nomade' en
een zwijgzame neger. Met de bui
tenissigheid van deze persona
ges weten de spelers niet altijd
even goed raad. Het blijven wat
vreemde wezens, die je onver
schillig laten
De confrontatie v
met verschillende sociale en cul
turele achtergronden leidt in de
ze extreme situatie tot botsingen
en conflicten over onder meer
het vraagstuk 'bezit', zoals dat in
een Jaguar, een horloge en de
creditcards tegenover harde
munten tot uitdrukking komt.
Zonder uitgesproken verhaal
structuur wordt de handeling
door dit gegeven bepaald. Het
komt dan ook op de sfeerteke
ning aan, die ondanks de nacht-
merrie-achtige entourage geens
zins beklemmend werkt en zeker
niet ruim drie uur lang kan
boeien,
WIJNAND ZEILSTRA
Residentie-Orkest o.l.v. Hans Vonk,
met solistische medewerking van
Emmy Verhey, viool. Werken van
Ludwig van Beethoven, Jean Sibe
lius en Pjotr I. Tsjaikowski. Ge
hoord op zaterdag 19 oktober in de
Stadsgehoorzaal in Leiden.
LEIDEN - Dynamisch en eigen
tijds opende het Residentie-Or
kest o.l.v. Hans Vonk zaterdag
avond in de Stadsgehoorzaal het
seizoen 1985/86 met een drietal
'best sellers' uit de muzieklitera
tuur nl de Ouverture Leonore
van Van Beethoven, de Derde
Suite voor orkest van Tsjaikows
ki, terwijl de violiste Emmy Ver
hey de door ziekte verhinderde
Silvia Markovici bijna deed ver
geten met haar virtuoze vertol
king van Jean Sibelius Concert
voor viool en orkest nr. 3.
Een smaakvol, zei het niet al te
origineel begin van de serie
abonnements-concerten, maar
dan wel in een bijzonder moder
ne jas. Zoals de pittige en attente
presentatie van de derde versie
van Ludwig van Beethovens Ou
verture Leonore. Een zogeheten
heldendicht, dat in Hans Vonks
opvatting meer kreeg van een ei
gentijdse 'hero': zo snel in het
pak, intelligent en 'cool' onder
zijn brandende passie. En eigen
lijk kreeg Van Beethoven Ouver
ture daardoor een bijzonder fris
se en integere dimensie.
Totaal verschillend van sfeer
en interpretatie klonk daarna
Jean Sibelius vioolconcert in d.
Een compositie die naast een
haast acrobatische techniek ge
schreven werd om haar sfeer en
muzikale uitdrukking. Door Em
my Verhey met een fabuleuze
techniek tentoongesteld op haar
263 jaar oude Stradivarius 'Earl
Spencer' geheten. Een ongeloof
lijke prestatie hoe Verhey in dit
lastige werk met haar schitteren
de soepele streek elke techni
sche hindernis moeiteloos weet
te passeren. Het feit dat het Resi
dentie-Orkest en zij geen onbe
kende van elkaar zijn zal hierbij
ook duidelijk een rol gespeeld
hebben. Zelden werd zo'n per
fecte communicatie bereikt als
tussen deze soliste en orkest.
Helaas houd ik niet zo van
Tsjaikowski. Hij heeft naar mijn
smaak vaak een te lang hemd
aan. Dat was ook weer het geval
tijdens zijn Derde Suite voor Or
kest in d-groot. "Plezierige on
problematische muziek....", ver
meldde het programma. Dat was
wellicht het probleem ook, dat
zonder enige Russische felheid
door het orkest smaakvol, lief en
romantisch werd opgelost, met
aan het slot als uitschieter een
denderend schetterende fanfare
achtige scène voor trompetten,
trombone, bekkens en kleine
trom.
ANNEKE VAN VLIET
Zelenka Ensemble, bestaande uit:
Rob Visser en Henk Knóps (hobo),
Brian Pollard (fagot), Anneke Uit-
tenbosch (clavecymbel) en Peter
Masseurs (trompet). Met werken van
G.P. Cima, G. Frescobaldi, D. Castel-
lo, J. Melchior Molter, J.S. Bach,
G.Ph. Teleman en J.D. Zelenka. Ge
boord op zondag 20 oktober in het
Groene Kerkje in Oegstgeest.
OEGSTGEEST - Oude muziek
op moderne instrumenten uit
voeren en het daarna het predi
kaat 'authentiek' geven is zoiets
als fietsen op een brommer; het
kan wel, maar lukt toch niet hele
maal. Ondanks dat, of juist daar
door, viel er gisteravond in het
Groene Kerkje toch enorm te ge
nieten van oude kamermuziek
op bijzonder hoog niveau door
het Zelenka Ensemble bestaan
de uit Rob Visser en Henk
Knöps (hobo), Brian Bollard (fa
got), Anneke Uittenbosch (clave
cymbel) en Peter Masseurs
(trompet). Een aantal musici af
komstig uit ondermeer het Con
certgebouw-, Radio Kamer-, en
Rotterdams Philharmonisch Or
kest, met één dink gemeen; hun
liefde voor de oude muziek.
Anneke Uittenbosch, clave-
cymbel-soliste en tevens de his
torische motor van dit ensemble,
dat veel werken van nog onbe
kende componisten heeft opge
spoord, zoals Jan Dismas Zelen
ka, ook wel de 'Tsjechische
Bach' genoemd. Aan deze grote
onbekende wiens werk het hart
vormt van hun repertoire heeft
het Zelenka Ensemble dan ook
de naam te danken. Een aardige
geste.
De muziek die zij spelen is dan
ook gegarandeerd 'oud' te noe
men. Maar om het ensemble het
predikaat 'authentiek' te geven
gaat wat ver. Het onderscheidt
zich wat betreft instrumentatie,
toonhoogte en pittige maatvoe
ring in geen enkel opzicht van
een hedendaags gezelschap.
Maar dan wel één van de allerbo
venste plank. Zoals al direkt tot
uitdrukking kwam in de uiterst
verfijnde uitvoering van de Ita
liaanse werken van G.P. Sima,
Frescobaldi en D. Castello, waar
de hoboïsten Visser en Knöps
fantastisch licht en lyrisch spel
ten gehore brachten tegenover
de wakkere fagot van Brian Pol
lard en Anneke Uittenbosch
evenwichtig clavecymbelklan-
ken.
Een ander bijzonder aantrek
kelijk werk mag het Concertino a
4 in D gr.t. voor trompet ge
noemd worden van de Duitse
componist Melchior Moltes,
waar Peter Masseurs heel fris
van de lever de hoofdrol vervul
de met zijn koperen instrument.
Even transparant en fraai samen
spel demonstreerde het Zelenka
Ensemble in het bijzonder char
mante Concert in D van G.Ph.
Telemann, terwijl J.P. Zelenka
niet alleen het grillige sluitstuk,
maar tevens het hoogtepunt
vormde van deze heerlijke avond
van oude muziek.
ANNEKE VAN VLIET
Dubbelconcert met het Paul van Ke-
menade-kwintet en de groep Vaal
bleek Vokaal van Niko Langenhuij-
sen georganiseerd door de stichting
Hot House. Gehoord op 19 oktober in
het LAK.
LEIDEN - Met de voor hem ken
merkende kracht en emotie re
vancheerde Paul van Kemenade
zich met zijn kwintet van een
nogal ongeïnspireerd optreden
tijdens de uitreiking van de Po-
diumprijs vorig jaar in hetzelfde
LAK-theater. Alhoewel de the
ma's grotendeels van eigen hand
zijn hoor je toch heel sterk. Aller
lei citaten, van door deze musici
bewonderde grootheden als
Johnny Hodges, Eric Dolphy of
Piet Noordijk. De technisch op
een hoog peil staande soli maken
helaas vooral aan het begin van
het concert, dat de uitstraling
wat mager is. Ook is het swingge
halte niet zo als je bij deze jazz-
stijl mag verwachten. Niko Lan-
genhuijsen's basintroduktie van
het nummer Song for Ché is een
juweeltje en als je hem zo bezig
ziet geeft hij dezelfde indruk als
de componist van dit nummer:
Charlie Haden. Pianist Willem
Kühne kan zich uitleven op de
aanwezige nieuwe vleugel bü
Hot House. Naast zijn gevoelig
afgeronde jazzy spel is hij ook de
intrigerende begeleider voor
trombonist Hans Sparla. Als con
trast tot van Kemenade produ
ceert hij warme klanken uit de
school van de Amerikaanse Jay
Jay Johnson.
Vervolgens is er een halsbre
kende solo van altist van Keme
nade in de balade Oktober. In het
nummer Strangers in Paranoia
brengt hij een gewaagde solo
met op de achtergrond verwijzin
gen naar Charlie Parker en El
lington. Door toepassing van stil
tes, waarin je bij wijze van spre
ken een speld kan horen vallen
maakt hij het tenslotte extra
spannend. Slagwerker Joop van
Erven heeft een tomeloze ener-
Het tweede deel van het con
cert is voor Vaalbleek, voorheen
het Gemeentereinigingsorkest
dat voor het Meervaart-radiofes
tival 1984 werd aangevuld met de
zangeressen Karin Stelck, Steini
van der Eng en Miriam Snoek,
die allen een solostuk, respektie-
velijk Grey Rock van de dichter
E. Cummings, Again op tekst
van Sylvia Plath en W.B. Yeats
en Bull's Cove van Richard Mur
phy ten gehore brachten. Het be
gon direkt goed met een a capel-
la introductie van Karin gevold
door contrasterende en meestal
woordloos gezongen stemmen
van de overige zangeressen. Er
wordt mooi zuiver gezongen en
het repertoire loopt van een jaz-
zy-achtig nummer als Again door
Karin Stelck tot een voordracht
van poezie en Berio-achtige mo
derne zang. Langenhuüsen te
kent voor alle composities, die
duidelijk sterker zijn dan die van
van Kemenade. Opvallend is ook
het slagwerk van Frans van
Grinsven, dat bestaat uit drie ou
derwetse vuilnisbakken waaruit
hü meer swing haalt dan van Er
ven voor de pauze.
Again met uitdagende zang
heeft een latin-achtige solo van
saxofonist Hans Koekoek en
mondt uit in een prachtige chaos
van allerlei toegevoegde trom
mels. Een feestelijk, einde vooi
een helaas wat te kort concert.
WILLEM WINSEMIUS
AMSTERDAM (GPD) - De direc
tie van het Concertgebouworkest
heeft kans gezien de vermaarde
Amerikaanse componist en diri
gent Leonard Bernstein aan te
trekken voor het leiden van een
aantal concertseries in de komen
de jaren. In april 1987 zal Bern
stein, die in juni van dit jaar in het
kader van het Holland Festival de
Negende Symfonie van Mahler in
Amsterdam dirigeerde, opnieuw
voor het Concertgebouworkest
staan.
De uitnodiging aan Bernstein
om een aantal gastdirecties voor
zijn rekening te nemen, wordt in
gegeven door de noodzaak om de
periode tussen het (plotseling ver
vroegde) vertrek van de vaste diri
gent Bernard Haitink en de defini
tieve komst van de jonge Italiaan
Riccardo Chailly te overbruggen.
Daarvoor zijn behalve Bernste'in
ook regelmatig optredende inter
nationaal befaamde gasten als Har-
noncourt en Dorati gevraagd. Ook
de 82-jarige Eugen Jochum zal
weer voör het Amsterdamse orkest
te zien zijn; hij zal het orkest onder
meer leiden tijdens de tournee
door Japan in september volgend
jaar.
De reden dat Bernstein op de
verzoek van het Concertgebouwor
kest is ingegaan - het verzoek is
hem gedaan gedurende de afgelo
pen toernee van het orkest door de
Verenigde Staten -, is gelegen in
het enorme succes van zijn optre
den in juni jl. De uitvoering van de
Negende van Mahler werd toen in
alle toonaarden bejubeld. Er werd
tevens een grammofoonplaat van
het indrukwekkende concert opge
nomen.
FRANKFORT (DPA) - De pianist
Stefan Askenase is vrijdagavond
op 90-jarige leeftijd gestorven. Hij
was de oudste nog optredende pia
nist ter wereld. Op de avond voor
zijn dood speelde hij werken van
Chopin in zijn laatste concert in
Keulen.
Stefan Askenase kreeg de eerste
pianolessen van zijn moeder, en
genoot zijn opleiding daarna in We-
Askenase werd op 10 juli 1896 ge
boren in het toen nog tot Oosten-
rijk-Hongarije behorende Lem-
berg (nu de stad Lvov in de Sovjet-
Unie). In de Eerste Wereldoorlog
was hij officier van het Oostenrijk
se leger aan het Italiaanse front.
Daarna werd hem de terugkeer
naar Lemberg en de Poolse natio
naliteit geweigerd. Hij werd leraar
aan het conservatorium in Cairo
voor hij 1927 de Belgische nationa
liteit aannam en docent werd aan
een Belgisch conservatorium. Tij
dens de Duitse bezetting van Bel
gië moest Askenase zijn Pools-
joodse afkomst verbergen. In 1942
verliet hij België en verbleef de ge
durende de rest van de oorlog in
een Zuidfrans dorp. Sinds 1961
leefde hij in Bad Godesberg bij
Bonn.
Stefan Askenase.
AMSTERDAM (ANP) - De opvolger van Berend Boudewijn als directeur
van de Stadsschouwburg in Amsterdam moet over theaterervaring be
schikken en een duidelijke visie op de toekomstige bespeling hebben.
Dat is een van de aanbevelingen van de Amsterdamse Kunstraad in een
advies aan de Amsterdamse wethouder van Kunstzaken over de benoe
ming van de nieuwe directeur van de Stadsschouwburg.
CHOPINFESTIVAL - Het Russi
sche wonderkind Stanislav Bunin
heeft zaterdag in Warschau het elf
de Chopin-pianofestival gewonnen
met een virtuoze uitvoering van
het eerste pianoconcert van de
Poolse componist. Bunin, met 19
jaar de jongste deelnemer onder de
zes finalisten, kreeg voor zijn op
treden een staande ovatie.
OVERLEDEN - Joseph Rosen-
stock, oud-dirigent van het orkest
van de Metropolitan Opera van
New York, is afgelopen week op
90-jarige leeftijd in New York
overleden.
«n#em d heeft Berend Boudewijn met ingang van het seizoen
1986/1987 ontslag genomen. Hij deed dit onder meer uit onvrede over de
trage en moeizame besluitvorming rond de Stadsschouwburg. Daardoor
acht Boudewijn het niet mogelijk te voorzien in een goede programme
ring voor de schouwburg na de opening van het Muziektheater (Stopera)
in september 1986. Het Nationale Ballet en de Nederlandse Operastich
ting zullen daar naar toe verhuizen.
In de opvolging van Boudewijn moet volgens de kunstraad snel wor
den voorzien. Een open sollicitatieprocedure is daarbij nodig en er mag
niet volstaan worden met een tussentijdse oplossing.
De kunstraad is ook van oordeel dat de benoemingsperiode de zes jaar
niet mag overschrijden. Een dergelijke periode is lang genoeg om een
beleid gestalte te geven/waarna bekeken moet worden of dat beleid kan
worden voortgezet. Vervolgens kan herbenoeming plaats vinden voor
perioden van drie jaar, aldus de kunstraad.
FRANCOISE SAGAN - De Franse schrijfster Francoise Sagan, die met
een delegatie onder leiding van president Mitterrand een bezoek bracht
aan Colombia, is herstellende na een plotselinge ziekte. Ze werd vrijdag
enkele uren na aankomst in het op 2600 meter hoogte gelegen Bogota in
coma op haar hotelkamer gevonden.
Volgens de artsen was de schrijfster bevangen door de plotselinge over
gang naar de ijle lucht op grote hoogte. Na een bezoek van Mitterrand aan
het Militaire Hospitaal in Bogota lieten de artsen weten dat de schrijfster
na toediening van zuurstof en behandeling met kalmeringsmiddelen
weer was opgeknapt. De schrijfster is gisteren naar Frankrijk terugge
keerd.
Leonard Bernstei
(toto pr;
