e
i
Zestig jaar lief en leed
van
KRO
Ik red me wel, zonder omroepgids
TV-rubriek
'Ik ben geen racist, maar....
TROS-Sesjun blijft en wil
jazz-studenten kans geven
Guido Lauwaert moet nog sleutelen
■pr J
door
Nico Scheepmaker
Jubileumtoernee en tentoonstelling
;ATERDAG 5 OKTOBER 1985
RADIO-TV-KUNST
In het gesprek tussen minister
Brinkman enerzijds, en Jan
Blokker, Jan Kassies en Martij n
Sanders anderzijds, uitgezonden
in het NOS-programma Neder
land C op woensdagavond, een
vriendelijk en beschaafd debat
tussen vier heren, geleid door
Hans Keiler, waren de gesprek
spartners het eigenlijk wel eens
over de wenselijkheid dat er een
Derde Net voor de Nederlandse
(en buitenlandse) cultuur moest
komen, waarbij de minister er-op
wees dat zijn plan voor een NOS-
net met enkele kleine zendge
machtigden er bij heel aardig
overeenkwam met de Derde-
Net-gedachte. In elk geval be
wees de NOS, door het uitzenden
van deze discussie (ook al was
het gesprek dat Adriaan van Dis
met Brinkman voerde heel wat
pittiger), maar ook door de beide
volgende programma's, dat de
liefhebbers van cultuur (en zijn
wij dat niet allen, zoals we hier
zitten te zitten?) nog niet zo
slecht af hoeven te zijn als deze
sector van ons volkswelzijn in de
toekomst door de NOS zou wor
den behartigd!
Ik was vooral benieuwd naar
het tv-spel „Ik red me wel", om
verschillende redenen. Ten eer
ste was het scenario van Carel
Donck, van wie we (vaak in sa
menwerking met Hugo Heinen)
al eerder heel goede, interessante
tv-spelen of tv-bewerkingen heb
ben gézien. Ten tweede was de
regie van FelikS Arons, voor wie
precies hetzelfde geldt. En ten
derde was dit tv-spel gemaakt in
samnwerking met de Amster
damse toneelschool, nog altijd
de belangrijkste leverancier van
nieuw toneelbloed, waardoor we
zes van de zeven eindexaminan-
di van 1984 aan het werk konden
zien. Ik vind het altijd heel intri
gerend om te zien of er van een
rijk of een minder rijk jaar spra
ke is geweest. De toekomst zal
dat natuurlijk moeten uitwijzen,
maar ik herinner me nog heel
goed dat we in 1955 sterk het ge
voel hadden dat er van een heel
rijk eindexamenjaar sprake was,
met Sigrid Koetse, Ramses Shaf-
fy, Maria de Booy, Erik Vos, Bas
ten Batenburg, Broes Harttriafi,
Rita Marechal en Jobs van Zuy-
len. Het jaar daarop mocht er ook
zijn: Annemarie Heyligers, Elisa
beth Hoy tink, John Lanting en
John Leddy, en in 1957 waren
het Shireen Strooker, Tom van
Beek, Jeannette van der Heyden,
Camille de Vries, Nienke Sikke-
ma en Jurg Molenaar.
Ik herinner me die drie eindex
amenjaren toevallig wat beter
dan andere omdat ik op een van
de tien genoemde actrices ver
liefd was, maar ook de voorgaan
de en de latere eindexamehjaren
zullen wel verdeeld kunnen-wor
den in rykere en minder rijke,
met acteurs en actrices die een
grote naam kregen, en anderen
die na enige tijd afvielen of uit
het gezicht verdwenen. „Ik red
me wel" bleek intussen een uit-
stekend geschreven én mooi ge
regisseerd tv-spel, waarin de een
zich wat beter kon ontplooien
dan de ander, en waaruit ik in elk
geval de indruk overhield dat Jet
Remmerts de Vries (nu al van
adel!) en Maarten Wansink een
mooie toneeltoekomst tegemoet
gaan. Frans Vorstman was de
enige old timer, hij heeft nooit op
de Toneelschool gezeten, dankzij
de onvolprezen acteurslexicon
van Piet Hein Honig kan ik u
melden dat hij in de oorlogsjaren
toneellessen van Louis Saalborn
en Joan Remmelts heeft geno
men en lartgs die particuliere
weg uiteindelijk in het ziekbed
van „Ik red me wel" terecht
kwam. De nog niet genoemde to
neelschoolacteurs wil ik jjjraag
alsnog even WB/êT
maar voor de volledigheid, en
trouwens opk qmdat iedereen
zeer naaf behoren zijn rol verVul-
de.. Het waren Ingeborg Loede
man, Leopold Witte, George van
Houts en Joke Hoolboom. Ik
dank die namen vooral aan de af
titeling, want toen ik halverwege
het spel, nieuwsgierig geworden
naar de namen, AVRO's Televi-
zier raadpleegde, merkte ik dat
de rolverdeling bleef steken bij:
Jet Remmerts de Vries, Ingeborg
Loedeman, Maarten Wansink,
Leopold Witte e.a. Wel werden
nog de regisseur Feliks Arons, de
scenarioschrijver Carel Donck
en de producent Paul Muller ge
noemd. Ik pakte de NCRV-gids,
en zag dat daarin alleen Jet Rem
merts de Vries en Frans Vortman
zonder s werden genoemd, even
als regisseur Arons. Dan maar de
VPRO-gids: een televisiefilm
van Carel Donck en Feliks
MTv v
A
Arons, las ik, en 'met o.a. Jet
Remmerts de Vries en Frans
Vorstman'. Het blad van Veroni
ca dan? Jet Remmerts de Vries,
Ingeborg Loedeman, Maarten
Wansink e.a. De gids van de EO:
alleen Jet en Frans, zelfs de re
gisseur wordt niet genoemd.
Maar TROS Kompas maakt het
toch het bontst: geen acteurs
worden genoemd, geen regis
seur, niets. Alleen de VARA Gids
en Studio van de KRO blijken
het eerste optreden voor het Ne
derlandse volk van de nieuwe
lichting toneelspelers belangrijk
genoeg gevonden te hebben om
alle acteurs te vermelden, plus
de regisseur en de scenario
schrijver en de producent. Het
was, zoals gezegd, een NOS-pro
gramma. Als de NOS te zijner
tijd onze cultuur op een derde
net gaat verzorgen, is het mis
schien raadzaam dat ze ook een
eigen programmablad gaat uitge
ven: NOS Kombuis.
HILVERSUM/DEN BOSCH
KGPD) - Meer dan een halve
13 keuw geleden legde pastoor
Perquin de basis voor een or
ganisatie, die via het .moderne'
ags Communicatiemiddel radio het
katholicisme zou- gaan verbrei-
den. Aanvankelijk stond ka-
kholiek Nederland zeer argwa
nend tegenover de radio, maar
het idee dat het geloof op die
mr. panier zeer veel mensen zou
22- bereiken sprak toch aan. Heel
voorzichtig werd begonnen
met het uitzenden van heilige
pissen en godsdienstige toe-
^-^spraken, aangevuld met gezan
gen. De jonge omroep werd
stevig verankerd in het roomse
organisatieleven van die da
gen. Een wekelijks blad zorgde
voor een nog sterkere band.
De eerste jaren van de katho
lieke omroep waren voorname
lijk gevuld met godsdienstige
boodschappen, de werkne-
ners waren in die dagen uiter
aard voornamelijk pastoors,
heologen, paters en andere
cerkelijke voormannen. De
omroep werd gebruikt als een*
regerende hand voor het ka
tholieke deel van de Neder-
andse bevolking. Die periode
duurde eigenlijk tot 1940, toen
de omroep in Duitse handen
iriel.
Tentoonstelling
De jubilerende omroep heeft
>ver haar geschiedenis in het Je
roen Boschhuis in Den Bosch een
:entoonstelling ingericht. Aan de
land van ongeveer vijfhonderd fo-
;n documenten en drie ,klank-
leelden' laat de expositie in grote
ynen zien hoe de KRO zich naar
iet publiek toe heeft gemanifes-
;eerd. De tentoonstelling begint
net de periode 1925-1940. Witte
Doorden en zwarte kazuifels over-
leersen het beeld. Foto's van uit
zendingen van missen in Amster
damse kerken, een auto-inzege
ning in Maastricht en het .werelda
postolaat voor missionarissen' zijn
lust voor het oog.
door
Simone Lensink
De KRO viert feest. De omroep bestaat op 24 november precies
zestig jaar. In Den Bosch wordt tot 1 januari een tentoonstelling
gehouden waarin de geschiedenis van de katholieke omroep in al
zijn facetten wordt belicht. Verder gaat de KRO vanaf de volgende
week vrijdag op jubileumtournee langs veertien Nederlandse
schouwburgen, waarbij de achterban kennis kan maken met het
omroepbedrijf.
Uiteraard komt het jubileum ook op de televisie aan bod. De
KRO zendt vanaf 6 oktober zes documentaires uit, waarin het wel
en wee van katholiek Nederland tijdens die zestig jaar centraal
staat.
Een terugblik in vogelvlucht op de KRO-geschiedenis.
Tante Hannie Lips, die de ge
schiedenis inging als de omroepster
die de kijkertjes van de KRO gedag
zwaaide. (foto gpd>
De tentoonstelling kan dan ook
rekenen op grote belangstelling,
zeker van inwoners van Den
Bosch, een stad waarmee de KRO
altijd een sterke band heeft gehad.
De tweede periode die in de
KRO-geschiedenis centraal staat is
die van 1946, wanneer het huidige
omroepbestel zijn vleugels begint
uit te slaan, tot 1963. In dat jaar
wordt mr. Harry van Doorn voor
zitter van de KRO. Hij is de eerste
,leek' die de hoogste functie bin
nen de katholieke omroep gaat
bekleden. In de naoorlogse periode
breidt de omroep haar activiteiten
uit met televisie-uitzendingen
(vanaf 1951). Daarna beginnen, na
het Vaticaanse concilie, de ontwik
kelingen van de katholieke kerk in
een stroomversnelling te raken. De
KRO verliest langzaam maar zeker
haar leiderspositie en krijgt meer
een begeleidende functie. Ook veel
kazuifels verdwijnen. In die tijd
verschijnen dan ook steeds meer
amusementsprogramma's bij de
KRO, overigens zonder dat de aan
dacht voor de katholieke bood
schap daarnaast verslapt.
Tante Hannie
Bekendste omroepster uit die
begintijd van de televisie is Mies
Bouwman, die haar carrière bij de
KRO begon. Later werd zij opge
volgd door onder anderen .Tante
Hannie' Lips, die bekend is geble
ven als de omroepster die de kin
deren gedag zwaaide. Bekende
programma's uit die eerste KRO-
televisieperiode waren onder meer
de voetbalverslagen van Leo Paga-
no en roemruchte toneelstukken
uit die tijd die werden verfilmd.
Een belangrijke plaats in de
godsdienstige programma's nam
de Sint Dominicuskerk in Amster
dam in. Veel .vernieuwers' binnen
het katholicisme ontmoetten el
kaar daar en drukten daardoor een
stempel op de verdere ontplooiing
van de KRO. De ontwikkelingen in
het kader van de vernieuwingen
binnen de kerk zetten door in de
periode die in 1963 .begon', en nog
tot op heden duurt.
Zoals gezegd brengt de KRO
geen documentaires over haar ei-
Mies Bouwman, de bekendste om
roepster uit de begintijd van de te
levisie, die haar carrière bij de
KRO begon. (foto gpd)
gen geschiedenis, maar wel over
die van katholiek Nederland.
Onder de titel „60 jaar lief en
leed" heeft een team programma
makers, onder ieiding van Marga
Kerklaan, een zestal documentai
res gemlaakt over enkele belangrij
ke thema's uit de afgelopen zes de
cennia. De eerste aflevering wordt
uitgezonden op zondag 6 oktober.
Onder de kop „Moeder van een
groot gezin" schetst Marga Kerk
laan de ontwikkeling van de huwe
lijksmoraal, aan de hand van het le
vensverhaal van drie katholieke
vrouwen die rond 1925 werden ge
boren.
Huwelijksleven
Uit de verhalen wordt duidelijk
dat de kérk een enorme invloed
had op hun huwelijksleven, het
aantal kinderen dat ze kregen en
hun toekomstverwachtingen.
„Toen ik net bevallen was van mijn
negende kind, kwam ik pas in op
stand. Ik heb in mijn kraambed lig
gen huilen. De dokter vertelde me
dat ik maar eens met de pastoor
moest gaan praten. Die wilde ech
ter niets over periodieke onthou
ding of voorbehoedsmiddelen ho
ren. Ik zou dan geen absolutie
meer krijgen", aldus een van de
De documentaire worden twee
wekelijks uitgezonden. Aandacht
ook voor bisschop Bekkers, een
man die zeer veel betekend heeft
voor de veranderingen binnen de
katholieke kerk tijdens de jaren
'60, het verzet van katholieke ge
meenten in Limburg tijdens de
oorlog, de veranderde status van
ongehuwde vrouwen, de werkne
mers en hun naoorlogse katholieke
vakbeweging, en de laatse docu
mentaire gaat over missionarissen
en hun thuisfront. Deze zaken
stonden bij de KRO indertijd in het
brandpunt van de belangstelling.
Dat is ook de reden dat er in de zes
programma's veel archiefmateriaal
Jubileumtournee
Ter gelegenheid van de verjaar
dag houdt de KRO tevens een ju
bileumtournee' langs veertien Ne
derlandse schouwburgen in steden
en dorpen waar veel KRO-leden
wonen. Een soort open huis, waar
bij de achterban kennis kan maken
met de KRO-radio (alle Hilversum-
I-programma's worden vanuit de
desbetreffende schouwburg uitge
zonden) en coryfeeën kan ontmoe
ten, van Ted de Braak tot Ad Lan-
gebent. Daarnaast is er tijdens deze
dagen amusement als een presen
tatietest, een radiomaakwedstrijd
en een ,Henny-Huismanshowtje'.
Nog steeds is de KRO de omroep
bij uitstek die haar naam in de pro
grammering naar voren brengt. De
K is duidelijk aanwezig in zowel
geestelijke programma's als bij
voorbeeld de actualiteitenrubriek
.Brandpunt'. Dat is iets wat de ach
terban toch altijd heeft aangespro
ken.
Vandaar het voortdureiid gepro
longeerde succes van een amuse
mentsserie als .Dagboek van een
herdershond'. Katholiek Neder
land" herkent zich daarin, desnoods
nog eens zestig jaar lang.
Naar Antwerpen gevluchte Henk Molenberg:
BRUSSEL (GPD) - Henk Molen
berg (60), acteur en radio- en tv-
persoonlijkheid, moet niets meer
hebben van Amsterdam, de stad
waar de geboren Groninger 25 jaar
heeft gewoond. Molenberg heeft
de hoofdstad verruild voor Ant
werpen, en in het Vlaamse dagblad
'De Standaard' onthulde hij don
derdag waarom.
„En dan lees ik in de Vlaamse
kranten dat er een fietster is geval
len en haar enkel geschaafd heeft.
Ik vind dat bijna hartveroverend.
Want bij ons in Amsterdam staat
daar dat er iemand zijn strot is
opengesneden". Het moge duide
lijk zijn: de agressie, heroine, in
braken, berovingen en betogingen
hebben Molenberg uit Nederland
'verdreven'.
Het interview in de Belgische
krant is vervolgens 00
over Amsterdam en Nederland,
waar de heroinespuiten op zijn
stoep lagen en de criminaliteit uit
de hand liep. De straffen zijn veel
te gering, aldus de acteur, en dat
lokt alleen maar buitenlanders aan.
„Ze zitten totaal fout. En de slacht
offers worden aan hun lot overge
laten".
door
Hans de Bruijn
„Niemand durft wat te zeggen",
vervolgt hij, en daarom doet hij het
maar. „Amsterdam zit vol Surina-
mers en hindoestani en met een
toevloed van gastarbeiders, die
verspreid leven over de hele stad
en door het stadsbestuur flats in
leuke straten toegewezen krijgen.
Waar één familie haar intrek
neemt, stromen de andere toe. Met
rituele slachtingen op het balkon,
zodat het bloed op de drogende la
kens van de benedenbuur druipt.
„Ik ben geen racist", verzekert
Molenberg. „Maar de Amsterdam
mers worden gediscrimineerd ten
voordele van de immigranten, die
allerhande steun krijgen waarop
Nederlanders niet moeten reke
nen". Molenberg zegt uit een libe
rale familie te komen „maar als ik
zie wat er in Amsterdam gebeurt,
dan'word ik gewoon rechts".
Nee, dan België en Antwerpen,
waar mensen wonen vol „innerlij
ke beschaafdheid, bescheidenheid
en gebrek aan bemoeizucht". Hij is
ook niet afgeschrikt door de bom-
menterreur, de dagelijkse reeks
moorden, de niet meer by te hou
den stroom van overvallen of het
Amerika blij met export Nederlandse muziek
Henk Molenberg: klaagzang over
Amsterdam. (foto anp>
vrije wapenbezit. „Die problemen
bestaan niet in die mate als in Ne
derland", zegt Molenberg.
'De Nachtwacht', ook vanavond nog in het LAK
schreven door Guido Lauwaert.
zien op 4 oktober in het LAK, Leiden.
Aldaar ook vanavond.
LEIDEN - De Belgische acteur
Guido Lauwaert baseerde tot op
heden zijn solovoorstellingen
meestal op bestaande verhalen
uit de wereldliteratuur. Die ver
halen wist hij tot leven te bren
gen in nauwe samenwerking met
het publiék, dat hij de rol van te
genspeler en voetveeg toebedeel
de. Een man die zich op het po
dium kwetsbaar opstelt, en van
zyn publiek hetzelfde verwacht.
Voor 'De Nachtwacht' schreef
hij zelfde teksten. Het is het ver
haal van een man, die van kinds
been af bij het theater wilde,
maar het nooit tot acteur heeft
gebracht. Het podium be
schouwt hij als zijnthuis. De
voetlichten bepalen hoe ver hij
kan gaan - bij Lauwaert geen
overbodige luxe - en als hij in het
holst van de nacht zijn verhalen
opdist, vormen de lege stoelen
zijn gehoor.
Een nachtwacht in het theater,
het is een functie waarvan ik het
bestaan niet kende. Lauwaert
maakt er een in zichzelf en het
leven teleurgesteld mannetje
van, dat herinneringen ophaalt
aan de tijd dat er nog souffleurs
waren en meesmuilend vertelt
over een groep uit Amsterdam,
die met dertien acteurs speelde
voor een éénkoppig publiek.
Dat hele eerste deel is niet
meer dan een veel te lange aan
loop naar de feitelijke vertelling.
Het hangt ook als los zand aan
elkaar. Iets van de innerlijke
drang om te acteren komt naar
buiten in een dansje voor een wit
filmdoek. Het publiek gaf al die
tijd geen krimp, en dat is bij Lau
waert zeer ongebruikelijk. In vo
rige voorstellingen daagde hij
dan toeschouwers uit met zulke
venijnige opmerkingen dat er
wel reacties moésten komen. Nu
deed hij dat maar één keer en
probeerde voor het overige de
zaal te vermurwen met soms
merkwaardige grappen over er
met de haren bijgesleepte pro
blemen als het al dan niet naakt
zonnebaden.
Pas toen de nachtwacht zich in
een angstaanjagend smakeloos
showpak hees en werkelijk ging
acteren, kwam er lijn in de voor
stelling. Dan vertelt hij het.
mooie en droevige verhaal van
een jongen die vol goede moed
op een van opa gekregen fiets de
wereld intrekt, op zoek naar ge
loof, hoop en liefde om na vele
omzwervingen tot de conclusie
te komen dat hij zich alleen maar
verder heeft verwijderd van wat
hij zocht. Onnodig te zeggen dat
dat verhaal in feite het leven van
de nachtwacht weerspiegelt.
Al kan Lauwaert prachtig ver
tellen, het was inmiddels te laat
om de aandacht van het publiek
nog terug te winnen. Hij heeft
echter nog de tijd om te sleutelen
aan 'De Nachtwacht'. De premiè
re is pas over enkele weken in De
Lantaren in Rotterdam. De voor
stelling van gisteravond was de
allereerste try out voor publiek.
Het zou overigens wel zo eerlijk
zijn als een theater dit ook tevo
ren zou vermelden. Niet iedereen
is ervan gediend als proefkonijn
te fungeren.
ARIEJAN KORTEWEG.
HILVERSUM (GPD) - TROS-Ses
jun, het enige Nederlandse jazzpro
gramma, dat een bijdrage levert
aan de export van de Nederlandse
jazzcultuur, gaat in het komend
seizoen kansen bieden aan muziek
studenten. Niet alleen brengt dat
een sprankje hoop op de, volgens
producer Dick de Winter (49),
steeds somberder wordende toe
komst van de studenten, boven
dien loopt hun muziek de kans te
worden uitgezonden door 52 Ame
rikaanse. radiostations. Door de
Transcriptiedienst van de We
reldomroep werden namelijk uit
Sesjun-materiaal van het seizoen
'84-'85 26 jazzprogramma's voor
American Public Radio (APR) in
Los Angeles samengesteld, plus
nog 13 compilaties uit Sesjun en 13
programma's met Nederlandse
jazzplaten. Dat gaat komend sei
zoen weer gebeuren.
door
Nol van Bennekom
Dezer dagen heeft de TROS-lei-
ding besloten dat Sesjun moet blij
ven. Het heeft er door de komst
van weer een nieuwe A-omroep
(Veronica) even naar uitgezien, dat
het jazzprogramma niet meer kon
worden ingepast, nu de TROS de
vrijdagse uitzendavond op Hilver
sum 1 ging verliezen. Dick de Win
ter: „Mijn directeur Cees den Daas
heeft er persoonlijk sterk op aange
drongen dat Sesjun werd voortge
zet. We gaan nu weer terug naar de
donderdagavond op Hilversum 3
en we zenden het programma di
rect uit van 23.00 tot 24.00 uur".
Sesjun heeft sinds de start in
1973 intussen 640 uitzendingen be
leefd. Gedurende twaalf jaar was
het jazz-uur op Hilversum 3 te be
luisteren. De programma's komen
in de meeste gevallen uit Nick Vol-
lebregts Jazzcafé in Laren. Door de
nieuwe zendtijdverdeling verhuis
de Sesjun naar de vrijdag en naar.
Hilversum 1.
„Dat was geen succes", aldus
Dick de Winter, „al die jaren had
het publiek zich kennelijk teveel
gericht op de donderdagavond. De
belangstelling werd wat minder.
Tot 1 december blijven we nog op
vrijdagavond. Daarna gaat het
nieuwe schema in".
Dick de Winter vindt dat de om
roep een taak heeft met betrekking
tot het kansen scheppen voor jong
talent. „Het wordt nu almaar min
der op radio en televisie. Orkesten
verdwijnen bij de omroep. Daar
mee ook de kans op werkgelegen
heid voor jonge musici. De hogere
muziekscholen, zoals de muziek-
pedagogische academie in Hilver
sum, zijn overbevolkt. Maar wat
moet daar straks van terecht ko
men? Een omroep als de AVRO
had vroeger De Zaaiers van Jös
Clebèr. Alle omroepen hadden
orkesten. We hebben nu weer de
kwestie van de Skymasters gehad.
De toekomst voor de muziekstu
dent ziet er bepaald niet vrolijk uit.
Wij willen nu ook de leerlingen van
de muziek-p.a.'s in Sesjun laten
spelen. Dan bieden we misschien
wat uitzicht voor die jongen musi
ci. Buiten de omroep is er ook al
niet veel werk meer. Nu nog zit er
een orkestje bij de Jan Cremer mu
sical, maar ook dat zal straks an
ders worden. Met Sesjun kunnen
we de studenten misschien een sti
mulans geven".
Amerika
Sesjun wordt thans door 52 ra
diozenders in Amerika uitgezon
den. De chef van de Transcriptie-
dienst van de Wereldomroep, Hans
de Wildt, rapporteert na een be
zoek aan Amerika enthousiaste
reacties over twee seizoenen Ses
jun aldèar.
Bij het samenstellen van de
Amerikaanse Sesjunversies wordt
gestreefd naar een evenwichtige
verdeling tussen Nederlandse, Eu
ropese en Amerikaanse musici. De
aandacht in Amerika is nu ver
schoven van Amerikaanse muziek
naar Europese en vooral Neder
landse muziek. „Je hoort dingen,
die je in andere Amerikaanse jazz
programma's niet te horen krijgt",
zo wordt er gereageerd. In de 52 ra
diostations, die door Sesjun be
diend worden, zitten belangrijke
'markten' als New York, San Fran
cisco en Los Angeles.
Er druppelt regelmatig post bin
nen van Amerikaanse luisteraars.
Vorig jaar reisde een Amerikaans
echtpaar, dat in Parijs met vakan
tie was, even naar Laren om een
Sesjun-uitzending mee te maken.
Dick de Winter: „Ze luisterden el
ke zondagmorgen en ze hoorden
steeds de naam van Vollebregt.
Toen ze in Parijs waren, gingen ze
eens kijken waar Nederland lag.
Dat viel erg mee. Ze zijn gewoon
op een avond gekomen. Die man
had een enorme coybowhoed op".
Omdat er kennelijk zoveel interes
se voor bestaat, zal de TROS voor
de Amerikaanse luisteraar wat
meer informatie geven over de uit
voerende musici.
