Dat is Ajax, mevrouw'
Amsterdammers 'kind aan huis' in hotel Duinoord
ZATERDAG 5 OKTOBER 1985
EXTRA
PAGINA 19
Bijna twintig jaar geleden trok Ajax zich voor de eerste keer terug in het Wassenaarse
hotel Duinoord om daar in alle rust toe te werken naar een wedstrijd voor de Europa
Cup. De Amsterdammers keerden vaak terug en ook deze week zaten ze er weer voor
het duel tegen FC Porto. Waarom altijd Duinoord, wat zijn de voors en tegens van dit
keurige hotel aan de Wassenaarse Slag en hoe reageren de andere gasten op de
aanwezigheid van de Ajacieden? Johan Cruijff, Arnold Mühren, Jan Mulder, Ati
Vidak en andere betrokkenen geven daarop antwoord.
door Jaap Visser eri Bart Jungmann
De Wassenaarse Slag dinsdagochtend: de Ajax-selectie maakt fietsbewegingen in de lucht. Technisch directeur Johan Cruiiff kiikt 00 de achter-
grond toe. (foto's Fred Rohda)
In de lounge beperkt de lectuur zich
tot twee exemplaren van Voetbal
International en de video moet het
dezer dagen doen met actiefilms als
'Savage Streets' en 'Papillon'.
Op het terras pikt bejaard Wasse
naar een verlate zomerdag mee, de
koffie met appelgebak is nauwelijks
aan te slepen. Beschaafd geroeze
moes.
Een groep jongeren, allen in uni
form grijs trainingspak gestoken,
arriveert. De lokale zweetbui snelt
zonder aarzelen het hotel binnen.
"Dat is het Ajax-elftal mevrouw",
maakt de ober beleefd een ouder echt
paar wijzer. Aan een ander tafeltje wordt
bevestigend geknikt, de Ajacieden zijn
herkend. "Ach, ja, die jongens kunnen
hier lekker joggen. Niemand loopt ze in
de weg", zegt de ene dame tegen de an
dere.
Het Wassenaarse hotel Duinoord was
begin deze week weer hotel Ajax. Strand
en duin vormen het rustieke decor dat
de Ajacieden de nodige inspiratie moet
geven. De Europa-Cupwedstrijd tegen
Porto staat voor de deur en minstens
drie doelpunten zijn nodig om een ronde
verder te komen. Hotel Duinoord is een
belangrijk middel dat dit doel heiligt.
"Ja, een soort bijgeloof', zeggen onaf
hankelijk van elkaar coach Cruijff, spe
ler Boeve en mevrouw Wouwenaar, eige
naresse van het hotel.
Hotel Duinoord en Ajax zijn in het Eu
ropees streven van de Amsterdammers
een sport tweeëenheid geworden. Zo'n
achttien jaar geleden vond Ajax voor het
eerst onderdak aan de Wassenaarse Slag
is de schatting van mevrouw Wouwe
naar. "Dat ging van hun uit, van Michels
en zo", herinnert ze zich.
Te laat
Een aantal jaren was Duinoord niet
het basiskamp voor de belangrijkste
schermutselingen die Ajax uitvocht. Dat
er nu het eerste jaar onder Cruijff toch
weer naar Wassenaar is getrokken, moet
echter niet als een breuk met het verle
den worden beschouwd. "We waren ge
woon steeds te laat, het hotel bleek al
volgeboekt als we er naar toe wilden",
weet Peter Boeve.
De linksachter is de eerste die dins
dagochtend - een dag voor de wedstrijd
- het terras heeft opgezocht. Samen met
trainer Cor van der Hart wacht hij ge
koesterd door de zon de eerste training
die ochtend, op het strand af. Johan
Cruijff, de technisch directeur, is de
eerstvolgende die op het terras ver
schijnt.
Hij wil desgevraagd best praten over
het nut van trainingskampen in het alge
meen en Duinoord in het bijzonder.
Maar groter dan "rustig en gezellig"
blijkt het geheim van het Wassenaars
hotel niet te zijn. Cruijff: "Je kunt hier in
alle rust werken. We hebben hier nauwe
lijks last van supporters". Over het bij
geloof: "Dat was het voor ons toentertijd
wel. Ik heb het hier althans altijd goed
naar mijn zin gehad".
Boeve, een Ajacied van een volgende
generatie en nu al weer een routinier,
blijkt ook om redenen van bijgeloof aan
Duinoord gehecht. "We hebben hier
maar één keer verloren. Dat was toen te
gen AZ, een wedstrijd voor de competi
tie".
Boeve, Arnhemmer van origine: "De
paar keer dat we hier niet zijn geweest,
heb ik altijd heel erg jammer gevonden.
Ik voel me hier een beetje als kind aan
huis. Het is hier perfect. Alles is tot in de
puntjes geregeld. Dat het een beetje af
gelegen ligt, vind ik juist wel prettig. Ja,
ik ben echt een natuurmens".
Het door bossen omzoomde KNVB-
sportcentrum in Zeist dat toch meer fa
ciliteiten heeft, krijgt van Peter Boeve
een minder hoge waardering. "Een
dooie boel", noemt hij het en dat klinkt
raar uit de mond van iemand die zich
'beslist geen stadsmens' noemt. "Nee,
Zeist vind ik niks. Het heeft hier veel
meer sfeer. Je kunt ook lekker het
strand op".
Rood shirt
Dat is dan nog een kwestie van minu
ten. Ook de minder vroege vogels berei
ken het verzamelpunt 'terras'. Allemaal
in het zelfde muisgrijs van de sponsor
waarin de ballepjongens zich de volgen
de avond ook zullen hullen. Behalve dan
Felix Gasselich die. een vrolijk rood shir
tje heeft verkozen. Hij wordt diezelfde
dag verkocht aan het Oostenrijkse Lin-
zer ASK. Van der Hart, die zich in Wase-
naar ontpopt als een soort algemeen re
gelaar, gaat namens Cruijff de hardnek
kigste 'slapers' optrommelen.
Dat brengt het gesprek op de 'slapies':
wie slaapt er met wie in het hotel, voor
de voetbalfan altijd een intrigerende
vraag. Een schoolbord in de hal geeft
daarover al direct uitsluitsel. Cruijff
blijkt niet voor niets technisch directeur
te zijn geworden. Hij heeft kamer num
mer één, helemaal in zijn ééntje.
Boeve blijkt de kamer te delen met
Sonny Silooy, de rechtsback. "Ik slaap
al een jaar met Silooy, dat gaat heel
goed. Het is belangrijk als je elkaar een
beetje ligt en Silooy en ik liggen elkaar
wel. Nee, hij snurkt niet. Ik heb in elk
geval nooit iets gehoord".
Hans Galjé, de tweede keeper, heeft de
laatste kamer in het rijtje en deelt die
met Ronald Spelbos. In afwachting van
de traagste 'opstaanders' heeft hij nog
even tijd enthousiast te zijn over
Duinoord. "Dit is mijn zesde jaar bij
Ajax, bijna elk jaar komen we hier wel
eens. Je hebt hier een rustige omgeving,
strand en een goed trainingsveld van
Blauw Zwart bij de hand. Geen moeite is
de mensen van dit hotel teveel en dat
wordt door ons, de spelers, hogelijk ge
waardeerd. Een rustige sfeer, relaxed.
Ideaal om naar een belangrijke wed
strijd toe te leven".
Arnold Mühren is de eerste die een
kanttekening plaatst bij al het enthou
siasme. "Voor mjj hoeft dit niet", zegt hij
onomwonden. "Ik heb er nu ook meer
moeite mee dan vroeger. Dat komt waar
schijnlijk omdat ik nu een gezinnetje
heb, een vrouw en drie kinderen".
Vervelen
Mühren die aan het eind van vorig sei
zoen overkwam van het Engelse Man
chester United, zegt daar anders en be
ter gewend te zijn. "Ik verkies de Engel
se situatie, zonder meer. Op de ochtend
van de wedstrijdddag bij elkaar komen,
een beetje trainen, rusten en de wei in.
Weetje wat het is, de dagen duren mij te
lang, soms verveel ik me dood".
Hij lijkt niet de enige te zijn. De Aja
cieden liggen onderuit gezakt in de stoe
len, een geanimeerd gezelschap is het
niet bepaald. In tegenstelling tot Müh
ren onderstreept Cruijff het belang van
een dergelijk kamp. "Er is gewoon veel
werk te doen", zegt hij. "Je hebt hier ie
dereen bij elkaar. De dingen kunnen ge
lijk besproken worden".
Boeve: "En er groeit in die dagen ook
een onderlinge band. Je bent drie dagen
bij elkaar, de spanning wórdt opgevoerd
en je kunt de huiselijke besognes verge
ten. Het hoort er ook gewoon bij, vind ik.
Het is een deel van je werk".
Mühren draait al een beetje bij: "Het is
ook niet echt een'trainingskamp, meer
een korte voorbereiding en soms kun je
best wel lachen".
Daar wordt voor het eerst blijk van ge
geven bij de training op het strand. De
oefeningen worden ontspannen uitge
voerd onder leiding van Van der Hart en
het toeziend oog van Cruijff. Op het par
tijtje gaat het er even fel als ontspannen
aan toe. De spelers kleunen er zonder
mededogen in, maar de klappen en
schoppen worden lachend opgevangen.
Strandwandelaars wijken af van de
vloedlijn zonder overigens halt te hou
den. Het publiek heeft een omvang als
betrof het een pupillenwedstrijd. Som
migen kijken in badpak toe, hetgeen
herinneringen oproept aan de foto die
twee weken geleden in de krant ver
scheen bij een oefenpotje op het Portu
gese strand.
'Haar jongens'
Ati en Sandor Vidak zijn op het terras
van Duinoord achtergebleven. Hoewel
zij het vertikt om één van de voetballers
aan te schieten, "want dat doe je gewoon
niet", is Ati Vidak de Ajacieden toch een
beetje als haar jongens gaan beschou
wen. "Ja, wat wil je, mijn man en ik ko
men hier al zeker twintig jaar een bakje
koffie of een kopje thee doen en dan
raak je zo vertrouwd met de aanwezig
heid van die jongens. Maar naar ze toe
gaan, nee, dat moet je gewoon laten. Ie
dereen heeft toch recht op zijn privacy?
Althans dat is mijn mening".
Sandor Vidak hoort het verhaal van
zijn vrouw glunderend aan. "Wij hebben
Ajax nog meegemaakt met Rinus ti
chels, jaren geleden. Jaap van Praag was
een vriend van mij. U moet weten dat ik
28 jaar pianist in het Kurhaus ben ge
weest".
Zijn tongval verraadt een buitenland
se afkomst en dat klopt: Sandor Vidak
komt uit Hongarije. "Maar Ajax is toch
mijn club. In Hongarije was dat Honved.
Puskas was ook een vriend van mij. Een
grote voetballer en een prachtig mens.
Och, wat heb ik een plezier om hem ge
had. Ik heb gezien dat hij voor Honved
scoorde in een uitwedstrijd. Het publiek
fluiten en weet u wat Puskas deed...?"
5 Sandor Vidak staat op uit zijn stoel,
zijn gezicht glundert en straalt nu aan
alle kanten, doet alsof hij zijn broek uit
trekt, duwt zijn zitvlak naar achteren en
maakt een klein rondedansje op het ter
ras. "Och, och, wat heb ik toen gelachen.
Ik hield van Puskas èn van Honved.
Maar nu, nu, is Ajax mijn club".
Ati Vidak: "Dat heb ik ook wel een
beetje, hoor. Ik mag dan geen verstand
hebben van voetballen, toch doet Ajax
mij wel wat. Meer dan in elk geval Feye-
noord. Het zijn keurige jongens, die Aja
cieden en ze zien er tegenwoordig ook
heel verzorgd uit. Niet meer dat harige
gedoe van vroeger. Ik vind het echt enig
dat ze er weer zijn. Toen we hier zondag
zaten, zeiden we nog tegen elkaar: 'Zou
de club nog komen'. En ja, hoor".
Altijd welkom
Mevrouw Wouwenaar vindt èn vond
het keurige jongens. "Het is net zo gedis
ciplineerd als vroeger. De verhoudingen
liggen anders, de mentaliteit is anders.
Maar er is niet echt veel veranderd, het is
nog altijd een erg georganiseerd geheel".
"Ze zijn altijd welkom", zegt de vrouw
die al jaren samen met haar man het
Wassenaarse Ajax-kamp bestiert. Voor
het echtpaar en zijn personeel geeft de
komst van Ajax nauwelijks extra be
slommeringen. Opdringerige buiten
staanders melden zich nauwelijks "om
dat er altijd pas op het laatste moment
ruchtbaarheid wordt gegeven aan hun
komst".
En: "Het is een gezelschap als elk an
der. We hebben zoveel verschillende
groepen. Zakenmensen, maar bijvoor
beeld ook de hockeydames voor de
Olympische Spelen in Los Angeles. Ook
wel buitenlandse voetbalclubs, ja. Elk
gezelschap heeft zijn eigen eisen, maar
dat heeft voor ons nooit problemen op
geleverd".
"Het is hier ook ideaal voor ze. Lekker
rustig, ze hebben hier een vast ritme en
het is ook wel een kwestie van bijgeloof
natuurlijk". Mevrouw Wouwenaar kent
haar zaakjes: ook zij noemt AZ '67 de
enige club die te sterk was voor het
Duinoord-Ajax. "En dat was niet eens
een belangrijke wedstrijd".
Cruijff roemt de medewerking van het
hotel. Er kan zonder problemen een ei
gen verzorgingsruimte worden ingericht
en een eigen kok is niet nodig. De hotel
koks kunnen de specifieke culinaire ei
sen van een selectie profvoetballers best
aan. Mevrouw Wouwenaar: "Onze toma
tensoep is legendarisch".
Engelse sfeer
Jan Mulder: "De soep was heel be
hoorlijk. Tomatensoep legendarisch? Ja,
waarom niet?". Zijn laatste voetbaljaren
sleet Jan Mulder bij Ajax en is daarom
ook vertrouwd met hotel Duinoord. La
ter ontpopte Mulder zich als columnist
en zijn meeste stukjes gaan over voetbal
waarbij hij vooral oog heeft voor de
randverschijnselen. Duinoord is zo'n
randverschijnsel. "Duinoord? Ik herin
ner mij een diner in een heel klein ka
mertje. We kregen biefstuk. De enige die
er champignons overheen kreeg, was
dokter Rolink, een hele emmer. Bief
stuk, appelmoes en gebakken aardappe
len. Met veel vet, teveel vet. De Ajacie
den eten veel te vet, maar als ik daar wel
eens wat van zei, dan was het: 'Jan, we
hebben er drie Europa Cups mee gewon
nen'. Dan was je natuurlijk uitgepraat".
Duinoord ademt volgens Mulder een
beetje Engelse sfeer. "Rustig, vriende
lijk en over het algemeen oudere gasten.
Ik vond het er best aangenaam. Maar in
de tijd van Michels hadden de meeste
Ajacieden er toch licht de pest aan. Mi
chels hield namelijk van wandelen en
dan moest er uren door de duinen wor
den gesjouwd".
Mulders slapie in Duinoord was Ruud
Krol. "Bij Anderlecht sliep ik eerst met
Pummy Bergholtz, twee Nederlanders
bij elkaar en later met Pol van Himst.
Zogenaamd omdat ik met hem niet zo
goed kon opschieten. Bij Ajax met Krol,
hoe dat zo kwam, weet ik eigenlijk niet.
Ik heb ook eens een keer met Heinz Stuy
geslapen. Dat was in Madrid, halve fina
le Europa Cup. Die wedstrijd waarin
Mühren op het middenveld stond te
jongleren. Toen ben ik me 's ochtends
rot geschrokken. Dat lichaam! Heinz lag
met zijn rug naar me toe, ik wist niet wat
ik zag".
De draad van Duinoord weer opvat
tend, zegt Jan Mulder een bloedhekel te
hebben gehad aan de verplichte gang
naar de bioscoop. "Altijd cowboyfilms
waarin veel werd geknokt. Dat was goed
voor de voorbereiding. Daar werden we
lekker agressief van. Waar zijn ze nu ge
weest?" Pale Rider (de nieuwste cow
boyfilm van Clint Eastwood). Mulder:
"Oh, die vreselijke onzin".
Vaste indeling
Johan Crujjff kan zich de ochtend-na-
de-film niet eens meer de titel herinne
ren. Maar de film is ook niet belangrijk,
het maakt alleen maar deel uit van het
de vaste dagindeling. "Maandag aange
komen, toen was het al een uur of drie
omdat we eerst nog een persconferentie
hadden. Woensdag doen we het rustig
aan. Een beetje wandelen, de laatste be
sprekingen en zo rond half zes naar het
stadion".
De dinsdag wordt nuttig gemaakt met
trainen en rusten. Na de ochtendtraining
op het strand volgt er om vijf uur een
training op het veld van de Wassenaarse
voetbalclub Blauw Zwart. Daar is meer
publiek op afgekomen dan 's morgens
op het strand, de felheid bij het partijtje
is nog groter. Vooral Marco van Basten
mag bij een duel graag slaan en schop
pen. Peter Boeve heeft na een optreden
van de topscorer zelfs behoefte aan ver
zorging.
Het wordt de tegenpartij te gortig.
"Pak die Van Basten eens", roept doel
man Galjé naar zijn medespelers. Vijf
minuten later geeft Frank Rijkaard ge
hoor aan dat verzoek. De spits wordt
hard in zijn buik geschopt en blijft op de
grond liggen zonder dat iemand zich om
hem bekommert.
De uitblinker die middag is Johan
Cruijff. Als de technisch 'directeur een
balletje opwipt en fraai op doel schiet,
wendt Cor van der Hart zich tot een paar
mensen langs de lijn: "Hij zou verdom
me mee moeten doen, die ouwe". Een
dag later kreeg hij zijn gelijk.
Het echtpaar Wouwenaar, eigenaar van hotel Duinoord: 'Ajax is hier altijd welkomhet is een gedisciplineerd
phppl'
Johan Cruijff (links) inspecteert de troepen. Gerald Vanenburg (voorgrond) heeft geen aandacht voor de
technisch directeur.
