Golfoorlog na vijf jaar
nog altijd uitzichtloos
Griekse geheime dienst
bevestigt zijn reputatie
'Een arrangeur begint
niets in zijn eentje
Samenwerkingsorgaan
Bollenstreek benoemt
Sociaal rechercheur
1NDERDAG 26 SEPTEMBER 1985
STAD
PAGINA 25
[Toen de Iraakse president Saddam
Hoessein op 22 september 1980 zijn
[troepen het bevel gaf het buurland
Iran binnen te vallen, werd de we-
■Jreld^pijnlijk verrast. Ondanks
jmaahden van grensincindenten
kussen de twee Golfstaten, had nie-
knand een algehele oorlog ver-
Kvacht. Plotseling zagen het Westen
jen ook de Aziatische landen hun
[olietoevoer bedreigd.
Al snel bleek echter dat dat wel
'[meeviel. Terwijl de twee landen el-
jkaar op bloedige wijze in de haren
[vlogen, werd de olietoevoer niet
[verstoord. De belangstelling van
de buitenwereld vervaagde, mede
als gevolg van het feit dat beide
'landen berichtgeving over de oor
log bemoeilijkten.
Ondanks tientallen bemidde
lingspogingen duurde de oorlog
[voort, hetgeen voornamelijk te wy-
'ten is aan de wederzijdse misreke
ningen, ongerijmdheden en weige
ringen aan de eisen van de ander
[tegemoet te komen.
President Saddam Hoessein
stuurde zijn leger de Iraanse grens
[over in de illusie dat hij in staat
•j was een spectaculaire winst te boe-
-iken op het buurland, waar in de
maanden na de islamitische revo
lutie van begin 1979 chaos en onze-
kerheid overheersten. Hij geloofde
^dat ayatollah Chomeini wankelde
en dat een Iraakse invasie de oude
religieuze leider ten val zou bren
gen, terwijl de belangrijke rivier
Sjatt el Arab dan in Iraakse handen
zou zijn gevallen. Zoals de Iraniërs
in de maanden na de - ook in Iran
onverwachte - inval bewezen, was
de Iraakse leider niet goed inge-
j licht.
Hoessein baseerde zijn besluit
[mede op het idee dat de Iraanse-
Arabische minderheid hun Arabi
sche broeders uit Irak met open ar
men zou verwelkomen. Daar is
(nimmer sprake van geweest. Net
zo min als van de Iraanse overtui-
i\ ging dat hun Iraakse geloofsgeno-
ten - de sji'itische moslims die ook
in Irak de meerderheid vormen -
in opstand zouden komen tegen
hun regering. In beide landen
bleek nationaal gevoel belangrij-
1 ker dan etnische of religieuze ach
tergrond.
Terwijl er gedurende de afgelo
pen vijf jaar steeds sprake is ge
weest van een onzeker machtse
venwicht op het slagveld - nu had
(de een en dan weer de ander een
zeker overwicht - is er een aantal
constante elementen geweest, die
van centraal belang in de oorlog
i gebleken zijn.
Boeten
Ten eerste ayatollah Chomeini
zelf. Hij heeft nooit afgezien van
wat omschreven kan worden als
een volledige toewijding tot de
Iraanse eis die hij zelf formuleerde:
de omverwerping van Saddam
Hoessein en de vernietiging van
het goddeloze regerende Baath-re-
gime in Irak. De vijand die de oor
log begonnen was, moest in zijn
ogen gestraft worden, boeten voor
de 'misdaden'. Het moet dan ook
niet door waarnemers, diplomaten
of politici waar dan ook ter wereld
verwacht worden dat Iran van haar
hardnekkige eisen zal afzien ter
wijl de nu 85-jarige ayatollah het
heft nog in handen heeft.
Wat eveneens een constant ele
ment heeft gevormd, is de steun
die de internationale gemeenschap
(uitgezonderd Syrië en Libië) Irak
heeft gegeven. Het is van kritiek
belang geweest, want zonder die
steun had Irak nimmer de oorlog
kunnen volhouden.
Al veroverde Irak in de eerste
weken van de oorlog enkele dui
zenden vierkante kilometers van
Iran, met name in het zuiden, al
snel werd duidelijk dat van de
droom van Saddam Hoessein wei
nig terecht zou komen. Hoewel de
islamitische revolutie het Iraanse
leger danig verzwakt had, beschik
te het revolutionaire regime nog al
tijd over een luchtmacht van de
modernste Amerikaanse straalja
gers, waartegen de Irakezen aan
vankelijk niet opgewassen waren.
Maar belangrijker nog was dat
vrijwel alle Iraniërs bezeten bleken
van een diep gevoel van nationalis
me - honderdduizenden vrijwilli
gers meldden zich aan, een over
wicht aan mankracht die Iran met
name in de eerste twee jaar van de
oorlog in een positie heeft gesteld
tot een langdurig tegenoffensief
over te gaan.
Terwijl Chomeini en de andere
religieuze leiders hun greep op de
macht door de oorlog konden ver
stevigen, keerde de tij op het slag
veld. In 1982 werd wellicht het
hoogtepunt van het Iraanse over
wicht bereikt, met de herovering
van de zuidelijke havenstad Chor-
ramsjahr. Juist op dat moment
drong het ook tot de leiders in Bag
dad door dat de Iraakse schatkist
vrijwel leeg was.
Van doorslaggevend belang op
dat moment en sindsdien is de bui
tenlandse steun voor Irak en het
internationale isolement van Iran
gebleken. Bagdad was in staat niet
alleen de meerderheid van de Ara
bische landen, maar ook de Sow-
jet-Unie, Frankrijk en in mindere
mate de Verenigde Staten (met wie
de diplomatieke betrekkingen
werden hervat) ervan te overtuigen
hen zowel met wapens als finan
cieel te steunen.
Embargo
Alleen al in 1983 kreeg Irak wa
pens toegestuurd ter waarde van
ruim 10 mi bard gulden. En dit juist
Moslim-strijders in Teheran paraderen in lijkgewaden voor president
Khamenei als een teken van hun bereidheid tot zelfopoffering, (foto irnaj
door
Aernout van Lynden
op een moment dat de islamitische
republiek de gevolgen van isolatie
en de wapenembargo's begon te
voelen. Terwijl Irak de modernste
Sowjet- en Franse straaljagers
kreeg toegestuurd, zat Iran met
een groeiend tekort aan reserve
onderdelen voor de Britse en Ame
rikaanse tanks en gevechtsvlieg
tuigen.
Het nieuwe Iraakse overwicht
aan wapentuig, met name van ge
vechtsvliegtuigen, heeft het in de
afgelopen jaren in de gelegenheid
gesteld nieuwe initiatieven te on
dernemen om Iran tot de onder
handelingstafel te dwingen. Via de
zgn. tankoorlog in de Golf vorig
jaar, de luchtaanvallen op de Iraan
se steden in maart en april van dit
jaar en de aanval de afgelopen we
ken op het eiland Kharg, waar de
Iraanse olie verscheept wordt,
heeft het regime in Irak getracht de
Iraanse economie te ondermijnen
en zo het Iraanse oorlogsapparaat.
Ondanks deze tegenslagen, die
inderdaad de Iraanse olie-inkom
sten danig verlaagd hebben, zijn de
machthebbers in de islamitische
republiek vastberaden de oorlog
voort te zetten. In plaats van vrede,
hebben de leiders in Teheran nieu
we oorlogsstrategieën uitgestip
peld die moeten leiden tot een
doorbraak op het front. Daarbij
gaat het nu niet zozeer om de mas
sale aanvallen waarbij golven van
duizenden vaak veel te jonge en
slecht getrainde en bewapende Ira
niërs uit de loopgraven het nie-
hiandsland te worden ingestuurd,
als om snelle kleinschalige aanval
len langs het hele 1200 km lange
front.
Na vijf jaar is het einde van de
oorlog tussen Iran en Irak nog
steeds niet in zicht. Geen van beide
landen is in staat een doorbraak te
forceren die tot een overwinning
kan leiden. En terwijl Iran vast
blijft houden aan eisen die het regi
me in Bagdad onmogelijk kan aan
vaarden - en er geen interne
machtswisseling in een van beide
landen plaatsvindt - blijft het voor
uitzicht een bloedige en frustreren
de patstelling.
ATHENE - Niet alleen in Frank
rijk, ook in Griekenland is de ge
heime dienst in het middelpunt
van de kritische aandacht geko
men door een vreemde affaire, die
de afgelopen dagen de nodige hila
riteit heeft gewekt bij de publieke
opinie. Zij moet door de rechterlij
ke autoriteiten nog tot op de bo-
dem worden uitgeplozen.
door
Frans van Hasselt
Eerder deze maand maakte de
minister van openbare veiligheid
trots en voldaan bekend dat arres
taties waren verricht die een zware
slag zouden toebrengen aan het
ook in Griekenland toenemende
terrorisme, dat zich richt tegen bin
nen- en buitenlandse figuren die
als kopstukken of organen van het
imperialisme worden betiteld. Ook
ontbreekt het niet aan bomaansla
gen, al hebben die tot nu toe niet
veel slachtoffers gemaakt.
De belangrijkste van drie gear
resteerden was de 37-jarige Daniël
Kristallis, bij wie explosief mate
riaal werd gevonden alsmede de
originelen, volgens de politie, van
een aantal manifesten, waarmee
vroegere aanslagen gepaard waren
gegaan, waaronder de moord op de
rechtse krante-eigenaar Athanasia-
dis, anderhalf jaar geleden. Twee
jongere vrienden van Kristallis
werden korte tijd later op beschul
diging van medeplichtigheid opge-
Het aanvankelijke enthousiasme
van de minister bekoelde toen
Kristallis kwam met de onthulling
dat hij werkte voor de KYP, de
centrale inlichtingendienst, en
voor nog vier andere inlichtingen
diensten. Met het explosieve mate
riaal (chloor en dergelijke) had hij
zijn huis willen schoonmaken, en
de gevonden teksten waren hem
door een van de voormannen van
de KYP, een zekere Alexiadis, ter
bestudering en analyse ter hand
gesteld.
Kristallis vertelde dat hij door de
KYP als verklikker in dienst was
genomen vanwege zijn goede con
necties in de wereld van de anar
chisten, maar ook van studenten
en journalisten. Het kwam mooi
uit dat hij ook een tijdelijk baantje
had gekregen bij de Griekse televi
sie, op voorspraak van een van de
adviseurs van eerste-minister And
reas Papandreou.
Andreas Papandreou:
verantwoordelijk
De hoop dat Kristallis het veilig
heidsapparaat op het spoor zou
brengen van de in Griekenland
meest geduchte terreurorganisatie
'17 november', die sinds 1975 al een
achttal moordaanslagen heeft ge
pleegd, verdween al spoedig. Deze
organisatie kwam trouwens giste
ren met een eigen manifest waarin
zij zich nog eens distantieert van
de moord op Athanasiadis, die ge
pleegd zou zijn door de CIA en
waarbij het enige dagen later gepu
bliceerde manifest een 'vervalsing'
zou zijn geweest. De '17e novem
ber' stond, zo schreef het manifest,
geheel buiten de entourage van er
barmelijke verklikkers als Kristal
lis.
Allengs groeide Kristallis op
grond van eigen verklaringen en
reconstructies van voorbije feiten
uit tot de hoofdfiguur van een bizar
scenario voor een fantastische
film: steeds duidelijker reizen de
contouren van een man die zichzelf
bezig hield met de voorbereiding
van min of meer obscure bomaan
slagen en vervolgens de KYP daar
over tipte, waarna de politie de
bommen in sommige gevallen nog
op tijd aantrof, in andere gevallen
pas na ontploffing merkte dat
Kristallis gelijk had gehad. Twee
bommen die deze maand volgens
Kristallis' voorspelling bij Ameri
kaanse doelen explodeerden vond
de politie zo verdacht, dat hij ten
slotte werd gearresteerd.
Tevoren had de informant door
gaans vage berichten uit 'zijn krin
gen' opgegeven, waarna de KYP
nooit verder door vroeg. Hij werd
voor elke tip apart betaald... De
meest spectaculaire zaak was de
bom die vorig jaar onder het
spreekgestoelte van de rechtse op
positieleider Mitsotakis werd ge
vonden, kort voordat deze een
openluchtrede zou houden. Ook
hier was men getipt door Kristallis.
Bij explodering zou de bom flink
was slachtoffers hebben gemaakt.
Kristallis had ook onder de
rechtse regering-Rallis al voor de
KYP gewerkt, maar is door de
toenmalige minister van defensie
Averof op non-actief gesteld. Dit,
gevoegd bij het feit dat premier Pa
pandreou sinds enige jaren de ver
antwoording heeft voor de KYP,
maakt het de rechtse oppositie mo
gelijk de affaire te exploiteren voor
scherpe aanvallen op de regering
(waarbij een Russische spionage-
affaire die gelijktijdig aan het licht
is gekomen ook goede diensten
verleent).
Op langere termijn moet echter
worden opgemerkt dat de KYP,
met haar hele tactiek en opzet, een
produkt is van de rechtse regerin
gen die het in de jaren tussen 1945
en 1981 vrijwel voortdurend voor
het zeggen hadden. De latere dicta
tor Papadopoulos heeft in de KYP
het vak geleerd; van hem was
reeds het 'plan-Perikles' dat er in
1961 voor moest zorgen dat de
rechtse regering-Karamanlis de
parlementsverkiezingen won. De
staatsgreep van 1967 is goeddeels
binnen de KYP uitgebroed, en het
is wel zowat zeker dat de bommen
die in de dagen vlak voor de 21e
april van dat jaar - voor Athene
toen een geheel nieuw fenomeen -
afgingen bij het hoofdkwartier van
de KYP en de burelen van de ultra
rechtse krant 'Vrije Wereld', het
werk van de KYP zijn geweest.
Met dit zondige verleden in ge
dachten roept nu de regeringsge
zinde pers, ietwat duizelig door de
onthullingen van verklikker
Kristallis - die misschien nog lang
niet zijn afgesloten - dat er een ge
heel nieuwe KYP moet komen,
met een nieuwe naam, nieuwe lei
ding, nieuw personeel, strikt ge
richt op de veiligheid van de staat
en zonder politieke preoccupaties.
Misschien kunnen Frankrijk en
Griekenland bij de opbouw van de
ze apparaten met elkaar samen
werken.
"De meeste mensen weten niet dat vóór de bloembinders met
hun werk kunnen beginnen, de hoofdarrangeur en de arran
geurs al dagen bezig zijn met de voorbereidingen. De vorm
van de bloemstukken moet worden bedacht en uitgetekend.
Bij grote bloemententoonstellingen moeten honderden me
ters kippegaas en vele dozen oase worden aangevoerd om de
skeletten van de stukken te kunnen maken. De binders ko
men meestal in een gespreid bedje. Voor arrangeurs betekent
een bloemenshow een heleboel organisatie".
Cock van Andel (54) uit Hillegom terhaag moest oogsten en bijk-
dit jaar precies 35 jaar werk
zaam als arrangeur. Hij weet dus
waarover hij praat wanneer hij
het reilen en zeilen van bloemen-
shows en -exposities toelicht.
Bloemenshows zijn er in varia
ties. De grotere tentoonstellin
gen zoals de Floriade en de cor-
topje van de 'show-ijsberg'. Er
worden veel meer shows gehou
den.
Volgens Van Andel vervullen
bloemenexposities een heel be
langrijke functie: "De tentoon
stelling is eigenlijk een soort ket
ting tussen de handelaar en de
consument. Een bezoeker van
een tentoonstelling die een
mooie Dahlia ziet staan, zal de
eerstvolgende keer dat hij bij zijn
bloemist komt naar zo'n dahlia
vragen. Tentoonstellingen zijn
dus een prima vorm van recla
me", aldus de Hillegomse hoofd
arrangeur.
"De bloemenbeurzen zijn ook
heel belangrijk. Als een groepje
bloemenkwekers en handelaren
overweegt zaken met elkaar te
doen, wordt er om de partijen
over de streep te trekken, vaak
gebruik gemaakt van het show
element: door van de bloemen
die een kweker te bieden heeft
een paar mooie stukken te ma
ken, wordt de beoordeling voor
de handelaar eenvoudiger",
voert Van Andel aan.
Cock van Andel begon op zijn
vijftiende als binder bij een Hil-
legoms bedrijf. Het bindersvak
was naar zijn zeggen toen bedui
dend ingewikkelder dan nu. "Oa
se (waar de bloemen worden in
gestoken, red.) bestond nog niet.
Wij gebruikten als materiaal om
de bloemen op te steken samen
gebalde ligusterhaag. Dat bete
kent dat je, lang voordat je met
steken kon beginnen, eerst ligus-
nippen".
Na bij verschillende bazen de
kneepjes van het vak te hebben
geleerd, begon Van Andel voor
zichzelf. Tot ver over de grenzen
heeft de naam Van Andel inmid
dels een vertrouwde klank.
"Maar let wel", zegt hij, "een
hoofdarrangeur kan in zijn een
tje niets beginnen. Hij is afhan
kelijk van arrangeurs en binders.
Alleen door in een teanv samen te
werken als 'vrolijke versierders'
kan er een goed bloemstuk ont
staan."
Van Andel voegt hieraan toe
dat het voor hem vaststaat dat
binders en arrangeurs veel vrij
heid moeten krijgen bij de uit
eindelijke uitwerking van het
bloemstuk. "Je kan je hart en ziel
in een bloemstuk leggen, maar
dan moet je daarvoor van de op
drachtgever natuurlijk wel de ge
legenheid krijgen".
Goede bloembinders zijn niet
al te gemakkelijk te vinden. Van
Andel vindt dat er op de tuin-
bouwopleiding te weinig aan
dacht wordt besteed aan het op
doen van praktijkervaring. Om
de jonge aankomende binders
een kans te geven laat hij hen
meewerken bij de voorbereiding
van grote tentoonstellingen.
"Elke tentoonstelling is weer
een uitdaging. Ik werk het liefst
aan hele grote bloemstukken
waarin duizenden bloemen moe
ten worden verwerkt. Dat is
technisch heel moeilijk 'in het
vat te gieten'. Vandaar dat ik ook
een timmermansopleiding heb,
anders zou de zaak zo in elkaar
zakken". Buitenlandse exposi
ties inrichten is extra moeilijk.
Van Andel heeft tot in Australië
bloemstukken verzorgd. "Het
probleem daarbij is dat je de
ruimte die moet worden aange
kleed kan bekijken. Voordat je
materiaal bestelt en koopt. Dat
betekent negen van de tien keer
Cock van Andel: "Zien doet kopen, dat blijkt elke keer bij bloemententoonstellingen'
(foto Holvast)
dat je moet improviseren. Als
Nederlands arrangeur heb je
toch altijd zoiets van 'wij moeten
de mooiste stand leveren'. We
zijn daardoor vaak nachten
achtereen in touw om alles tot in
de puntjes verzorgd en toch op
tijd klaar te krijgen".
Aan bloemtentoonstellingen
worden duizenden en vaak tien
duizenden guldens gespendeerd.
De economische recessie heeft
de budgetten waarover de arran
geurs de beschikking krijgen wel
iets teruggebracht maar ze heb
ben, zoals Van Andel zegt, finan
cieel zeker niet te klagen.
Ook niet over de belangstelling
voor hun vak. Telkens weer blij
ken bloemen en bloemstukken
een enorme aantrekkingskracht
op mensen uit te oefenen. "Heel
veel oudere mensen lopen echt
alle tentoonstellingen af en wor
den daardoor steeds kritischer.
Dat geeft niets. Het stimuleert
ons juist om altijd top-kwaliteit
af te leveren. Het enige waar ar
rangeurs en binders echt de pest
over in kunnen hebben is goed
weer tijdens de tentoonstelling.
Dan komt er geen hond en is al
het werk min of meer voor niets.
De uitdrukking: 'Juffer bloot,
tentoonstelling dood', is dan
maar al te waar".
Kweekplan
Het is vaak mogelijk binnen een
jaar op hetzelfde stuk grond
meerdere gewassen te telen.
Door een voorcultuur, hoofdcul
tuur en nacultuur elkaar te laten
opvolgen kan de opbrengst per
vierkante meter grond sterk wor
den vergroot. Om de verschillen
de teelten goed op elkaar te laten
aansluiten is het belangrijk in de
donkere wintermaanden een
teeltplan te ontwikkelen.
Klakkeloos gewassen na el
kaar op eenzelfde perceel telen is
niet aan te raden. Gewassen die
pauw verwant zijn, bijvoorbeeld
twee verschillende koolsoorten,
kunnen beter niet na elkaar wor
den geteeld. Ziekten waarvoor
beide vatbaar zijn treden dan
sneller op terwijl bovendien al
gauw een voedingsgebrek bij het
tweede gewas optreedt. Immers,
twee verwante gewassen ver
bruiken dezelfde voedingsstof
fen.
Bladgroenten bijvoorbeeld,
halen erg veel stikstof uit de
grond. Als er na een voorteelt
van bladgroenten een hoofdcul
tuur wordt gekozen die eveneens
veel stikstof nodig heeft, zal deze
teelt weinig succesvol zijn. Teei
na vroege kool dus geen spinazie
en na spinazie geen sla.
Natuurlijk moeten bij het ma
ken van een kweekplan ook de
oogst- en zaaitijden met elkaar in
overeenstemming zijn. Knolsel
derij en schorseneren hebben
een erg lange groeitijd. Daardoor
is het bijna niet mogelijk hierna
nog een gewas te telen.
Fruittuin
Liefhebbers van vers fruit kun
nen dit weekeinde weer terecht
in de gemeentelijke boomgaard
in Hoofddorp. Vele soorten en
rassen zoals James Grieve, Yel
low Transparant, Cox's, Confe
rence en Beurré Hardy kunnen
gratis worden geplukt. De enige
voorwaarde die de gemeente
stelt is dat de fhritliefhebbers
voorzichtig omspringen met de
bomen en de planten.
Tussen 09.00 en 17.00 uur kun
nen de plukkers in de tuin te
recht. De fruittuin is te bereiken
via het pad achter het raadhuis
naar het Hoofddorpse wandel
bos.
MONICA WESSELING
Geen jacht op uitkeringstrekkers
KATWIJK/STREEK - Het
algemeen bestuur van het
Samenwerkings Orgaan
Bollenstreek (SOB) is gis
teravond tijdens een verga
dering in het gemeentehuis
van Katwijk akkoord ge
gaan met de benoeming van
een sociaal-rechercheur.
Het gaat voorlopig om een
proef die een jaar zal duren.
Het is de bedoeling dat de
sociaal-rechercheur volgen
de maand al met zijn werk
zaamheden begint.
Als sociaal-rechecheur zal gaan
opereren de ambtenaar die thans
als deurwaarder in dienst is van
het samenwerkingsorgaan. Deze
zal maximaal zes uur per week
worden belast met het controleren
van de rechtmatigheid van uitke
ringen. De resterende uren van zijn
werkweek blijft hij als regionaal
deurwaarder, fungeren.
De gemeenten Noordwijkerhout,
Katwijk, Rijnsburg en Valkenburg
zullen om uiteenlopende redenen
niet van de diensten van de sociaal
rechercheur gebruik maken. De
gemeenten Hillegom, Lisse, Voor
hout, Noordwyk, Warmond en Sas-
senheim staan positief tegenover
de benoeming van de sociaal-re
chercheur.
Volgens A.M. Mazee, lid van het
dagelijks bestuur van het SOB, be
tekent de aanstelling van een so
ciaal-rechercheur niet dat er in de
streek een jacht op mensen met
een uitkering wordt geopend. Wel
zal de nieuwe functionaris (ook
anonieme) klikbrieven natrekken.
"Soms zal er naar aanleiding van
zo'n brief onmiddellijk actie wor
den ondernomen", aldus het dage
lijks bestuur van het SOB. "Als de
klikbrief geen aanleiding geeft tot
verdere actie, dan wordt deze ver
nietigd". Er zal in het dossier van
de betrokkene overigens wel aan
tekening worden gemaakt van de
klikbrief.
Bevoegdheid
De rechercheur zal als het aan
het SOB ligt, een zogenaamde bij
zondere opsporingsbevoegheid
krijgen. Al is nog niet zeker of de
minister van justitie de noodzaak
daartoe aanwezig acht, aldus het
SOB-bestuur. "Dit omdat de so
ciaal-rechercheur in deze streek
slechts enkele uren per week werk
zaam zal zijn".
ringsbevoegdheid krijgt erg klein
is. Hij vroeg zich ook af of het ei
genlijk wel noodzakelijk is dat die
bevoegdheid wordt verleend. Vol
gens de burgemeester kan" de re
chercheur wanneer hij bepaalde
gevallen van fraude constateert, al
tijd bij de daartoe bevoegde instan
ties aankloppen.
Er wordt van uitgegaan dat onge
veer vijf procent van de uitkerings
gerechtigden misbruik maakt van
de sociale voorzieningen. In totaal
stonden halverwege dit jaar in de
tien gemeenten die bij het SOB
zijn aangesloten, 3458 personen ge
registreerd die een uitkering krij
gen van de sociale dienst.
In de zes gemeenten die nu een
beroep kunnen doen op de sociaal
rechercheur waren dat in juni van
dit jaar 2120 personen. Noordwijk
spant daarbij de kroon met 816 in
geschreven uitkeringsgerechtig
den. Voor Hillegom is dat cijfer
520, voor Lisse 329, voor Voorhout
111, voor Warmond 108 en voor
Sassenheim 236.
Besparing
Elk opgehelderd geval, zo blijkt
uit de stukken, levert een gemeen
te een besparing op van tien pro
cent van het uit te keren bedrag.
Dit nog afgezien van de moeilijk te
schatten besparing als gevolg van
de te verwachten preventieve wer
king die van de aanstelling van een
actieve sociaal-rechercheur uit
gaat.
Uit een landelijk onderzoek dat
enige tijd terug in opdracht van het
ministerie van justitie is uitge
voerd, blijkt onder meer dat het ge
middelde schadebedrag per ver
dachte ongeveer 16.500 gulden be
draagt. Van het totaal aantal (ver
moedelijke) fraudeurs werkte 40
procent met behoud van uitkering
bij een werkgever die trouw aan
zijn sociale en fiscale verplichtin
gen voldeed. Tien procent werkte
bij een werkgever, al of niet een
koppelbaas, die zich daaraan niet
hield.
