Rust in wijnstad
Rust verstoord
Toeristen en vreemdelingen bevorderen verslaving
Oostenrijkse wijnboeren ploegen voort
Schoo kan werk
van NCO niet
aan WD verkopen j
Raad van Kerken Kenia:
VRIJDAG 19 JULI 1985
PAGINA 13
WENEN Voor de flessen wijn
in de vitrine aan de gevel van
huize Steiner liggen een goud- en
een zilverkleurige legpenning.
Op beide staat dezelfde tekst:
„Als dank voor de verdiensten
voor de Burgenlandse wijn".
Klaarblijkelijk heeft Georg
Steiner uit het Oostenrijkse
plaatsje Podersdorf (tegen de
Hongaarse grens) dus ooit iets
goeds gedaan voor zijn streek.
Maar wie herinnert zich dat nog?
De wijnhandelaar wordt nu
één van de hoofdrolspelers van
het diethyleenglycol-schandaal
genoemd. Over zijn vroegere
prestaties reppen de Podersdor-
fers niet meer.
door
Peter van der Maat
De man weigert de pers nog te
woord te staan. Zijn vrouw ver
telt in hun riante woonhuis an
nex pension waarom: „Er zijn al
heel wat journalisten geweest en
allemaal hebben ze zijn woorden
verdraaid".
„Gisteren vertelde m'n man
aan een verslaggever dat ons be
drijf al is gesloten sinds de ont
dekking van de zaak, eind april.
En wat staat er vandaag in de
krant: Georg Steiner werkt mon
ter verder".
Het is drie uur in de middag,
maar de handelaar ligt te bed.
„Waarom komt u eigenlijk bij
ons?", vraagt zijn echtgenote.
„Wij hebben dat spul niet ge
bruikt, ik ben daar voor honderd
procent van overtuigd".
„Ga naar die anderen", oppert
ze, terwijl ze het boulevardblad
Kurier aanreikt. Daarin staat een
lijstje met twintig namen van
wijnvervalsers afgedrukt. Hoe de
krant daaraan is gekomen, wordt
niet vermeld. In elk geval zijn ze
niet afkomstig van justitie; gedu
rende het gerechtelijk vooron
derzoek verstrekt aij geen gege
vens over de verdachten.
De weg naar het vijftien kilo
meter verderop in Burgenland
gelegen Apetlon gaat dwars door
de wijngaarden. Een boer op
leeftijd is aan het werk tussen de
ranken. „Ja moet ik de boel dan
maar laten versloffen? Dan weet
ik zeker dat ik geen cent meer zal
verdienen. We moeten er het bes
te van zien te maken".
Mercedes
De wijnboer heeft een duide
lijk mening over de anti-vries-
mengers: criminelen. Over
Georg Steiner zegt hij: „Iedereen
in het dorp verbaasde zich er al
tijden over hoe die man de laat
ste jaren zo rijk heeft kunnen
worden. Een nieuwe Mercedes,
grote verbouwingen in huis,
steeds maar weer nieuwe wijn
gronden erbij. Nu begrijpen we
hoe hij dat kon: goedkope wijn
verkopen alsof het dure is".
Tschida is de meest voorko
mende naam in Apetlon. On
danks dat het slechts een dorp
niet meer dan een vlekje op de
kaart is, is het toch even zoeken
naar het huis van Josef Tschida.
Het blijkt daar te zijn waar twee
mannen tegen een auto hangen:
journalisten van een Nederlands
ochtendblad. Zij hopen op een
spoedige thuiskomst van de
wijnhandelaar.
Naast de riante woning een rij
in de felle zon blinkende wijn
tanken. Zou de gifwijn daaruit,
zijn gekomen? Een fotograaf van
de Oostenrijkse Kurier schiet
even verderop plaatjes van lege
olievaten, met op de achtergrond
het huis van Josef Tschida.
In Pamhagen, pal tegen de
grens met Hongarije, woont een
derde verdachte: Siegfried
Tschida - geen familie van Jo
sef. De handelaar wil alleen via
de telefoon spreken en eigenlijk
heeft hij maar één ding te zeg
gen: „Mijn naam wordt ten on
rechte genoemd".
Rust
ifcfvva!
git
•6 Abs 4
hjS falte»'1
Peter Schandl en zijn vrouw: de natuur is zuinig met wat goed is.
„Het kan zijn", geeft hij toe,
„dat er in mijn wijn diethy-
leenglycol is aangetroffen, maar
ik heb dat er niet ingestopt. Wie
dan wel? Ik koop in alle hoeken
en gaten wijn en meng vele soor
ten met elkaar, dus het is onmo
gelijk om na te gaan van wie die
rotzooi afkomstig is".
Rust
Burgenland, ten zuidoosten
van Wenen, is één van de vier
wijnbouwgebieden in Oosten
rijk. De belangrijkste plaats in
deze rond de Neusiedlersee gele
gen streek is Rust. Maar het is
niet alleen de edele druivensap
uit het stadje zelf dat de naam
Rust mag dragen. Bij alle wijn
die in het noorden en midden
van Burgerland wordt geprodu
ceerd mag Rust op het etiket
worden gezet.
Toen het wijnschandaal in eer
ste instantie alleen Burgenland
als basis leek te hebben, was de
naam Rust in één klap besmet.
In het anders zo rustige stadje te
midden van glooiende wijngaar
den heerst sindsdien een gespan
nen sfeer.
Langs de weg naar Rust staat
om de twintig meter een bord:
„Wij eisen de naam Rust alleen
voor de stad Rust! Artikel 16 lid
vier moet vervallen!" Een span
doek schreeuwt: „Wij Rusters
zijn geen wijnvervalsers!!"
In het rode raadhuis vertelt
burgemeester Heribert Artinger
- inmiddels voor de zoveelste
keer, maar nog steeds met even
veel passie waarom Rust in op
stand is gekomen. „Onze boeren
verkopen alleen flessen en niet
in tanks. Daardoor kan er met
met de wijn worden gerotzooid".
„Ons wordt een verschrikke
lijk groot onrecht aangedaan. In
mijn achttienjarige burgemees
tersloopbaan hier heb ik zoiets
nog niet meegemaakt. En ik had
liever gehad dat het me bespaard
was gebleven".
„Als gevolg van het bijzondere
micro-klimaat dat wij hier in
Rust hebben door de ligging bij
de Neusiedlersee, staat onze wijn
al honderden jaren zeer goed be
kend. De keizers en koningen
van Oostenrijk haalden Jiier al
hun wijn. Ruster wijn is een na
tuurlijke zoete wijn met veel
druivesuiker en weinig alcohol.
Dat noemen we een spatlase.
Een wijn voor zieken en sporters,
zeg ik altijd".
Bij het opstellen van de wijn-
wet in 1962 is echter in artikel 16
lid vier bepaald dat bijna drie
kwart van de Burgenlander wijn
de naam Rust mag dragen.
„Zwendel van de staat", zegt de
burgemeester. „Men geloofde
dat het de verkoop zou bevorde
ren als overal Rust op zou komen
te staan".
Bij verkiezingen bleek dat ne
genennegentig procent van de
plaatselijke bevolking tegen de
ze overheidsbeslissing was. Ar
tinger: „Maar met zeventienhon
derd inwoners onder wie hon
derdtien wijnboeren ben je niet
in staat om een lobby op de been
te brengen om deze misstand te
veranderen. We hebben gepro
beerd om de staat voor de rech
ter te slepen, maar we kregen
niet eens de kans".
Bedrog
Jaarlijks wordt in het stadje 2,5
miljoen liter wijn geproduceerd
op vijfhonderd hectare wijn
gaard. In de regio komt van een
gebied van twintigduizend hec
tare honderd miljoen liter. Artin
ger: „Dus slechts ruim twee pro
cent is echte Ruster wijn. In mijn
ogen is het bedrog om de rest
ook zo te noemen".
De secretaresse komt met een
zojuist ontvangen telegram bin
nen. Het gezicht van Artinger
klaart op: het is afkomstig van de
Duitse SPD-oppositieleider
Hans Jürgen Vogel. Die laat we
ten „het als vriend en kenner van
de stad te betreuren dat door on
toelaatbare veralgemeniserin
gen" de correct werkende meer
derheid van de boeren en hande
laren in discrediet worden ge
bracht.
Vogel brengt zijn sympathie
voor Rust tot uitdrukking en ver
zekert Artinger er van dat hij in
de toekomst nog graag als gast
naar de Neusiedlersee komt.
De burgemeester is opgetogen
en opent een klein flesje wijn
met op het etiket de woorden:
„Wij schenken u schone wijn.
Wijn uit Rust is onvervalst. Op
uw gezondheid". Hij neemt zelf
ook een glas, „als bewijs dat er
niets aan de hand is".
Vogel meent wat hij in het tele
gram schreef, dat leidt geen twij
fel zegt de eerste burger. „Waar
om zal een Duitse politicus hon
derdtien boeren in Oostenrijk
zo'n bericht sturen? Dat hoeft-ie
niet te doen om stemmen te win-
Vorige week vrijdag deelde de
gemeente Rust bij de opening
van de Burgenlandse feestspelen
in een buurdorp vijfendertighon
derd van zulke flesjes uit. „Een
unieke vorm van protest", zegt
Artinger.
„We ontvangen veel sympa
thiebetuigingen en dat is natuur
lijk heel fijn, maar het neemt niet
weg dat de exportmogelijkheden
kapot zijn. Dat is geen overdrij
ving, daar schiet je niks mee op.
Echt, we zullen jaren lang geen
wijn meer kunnen verkopen aan
het buitenland".
Alle wijnproducenten in Rust
worden volgens Artinger in hun
bestaan bedreigd. Nu leven ze
nog van de verdiensten van vorig
jaar, maar volgend jaar zal er
niets meer zijn. „Honderdtien ge
zinnen zijn de dupe van een paar
criminelen". Hij heeft de plaatse
lijke banken reeds bezocht om
zonodig zonder problemen kre
dieten te verstrekken en de ban
ken hebben zich welwillend op
gesteld.
Olijfolie
De burgervader trekt een ver
gelijking met Spanje. „Daar heb
je een paar jaar terug dat olie
schandaal gehad. Vandaag de
dag zijn mensen nog steeds bang
voor Spaanse olijfolie. Denkt u
dat iemand een wijn zal drinken
die hij niet wil drinken? Nee, een
medicijn neem je misschien te
gen je zin in. Maar in wijn hoor je
vertrouwen te hebben".
Om bewezen te krijgen dat de
wijn uit de stad werkelijk geen
anti-vries-stof bevat, zijn alle
honderdtwintig soorten naar de
keuringsdienst van waren in We
nen gestuurd. Komende maan
dag zullen de resultaten bekend
worden. Artinger zal oorkondes
eisen waarop staat dat de wijnen
niets mankeren. Tijdens het
Gouden Wijnfeest volgende
week moeten die certificaten pu
bliekelijk worden getoond.
Artinger heeft er goede hoop
op dat minister van landbouw
Günter Haiden zijn belofte zal
nakomen: het schrappen van ar
tikel 16 lid vier. Dan mag alleen
nog wijn uit Rust de naam van de
stad dragen en met een goede
promotiecampagne moet dan
weer vertrouwen worden gewon
nen voor de Ruster spatlase, zo
althans stelt de burgemeester het
zich voor.
Op een terrasje achter het raad
huis zit de familie Kreuze uit het
Limburgse Grevenbicht achter
bier en frisdrank. Mevrouw laat
onomwonden blijken absoluut
geen vertrouwen in de wijn hier
te hebben: „Ik drink het abso
luut niet". Haar echtgenoot:
„Normaal gesproken had ik nu
beslist wijn gedronken, maar ik
geloof de berichten. En als Lim
burger ben ik wel gewend om
bier te drinken, dus doe ik dat".
Nee, het wijnschandaal heeft
dit gezin er niet van kunnen
weerhouden om Burgenland als
vakantiebestemming te kiezen.
Maar als mevrouw in de toe
komst thuis de naam Burgen
land op een wijnfles ziet staan,
zal hem beslist niet kopen. Kreu
ze: „Je blijft wantrouwig. Wie
zegt dat ze geen nieuwe etiketten
op oude flessen plakken?"
Ellende
Eigenaresse Stöhr van het Ar-
kadenhof laat een brief van een
trouwe klant uit Nürnberg zien,
waaruit blijkt dat er wel degelijk
vakantiegangers wegblijven
door de wijnaffaire. De schrijver
had voor twee weken een kamer
bij haar besteld maar bedankt er
vriendelijk voor. Hij kondigt aan
pas terug te komen als alle ellen
de voorbij is. De man vraagt zich
overigens wel af welke schade
hij heeft opgelopen door de Rus
ter wijn, waarvan hij gewoon was
er jaarlijks voor zo'n duizend gul
den te kopen en te drinken.
Er zijn ondanks alles toch nog
mensen die in Rust en haar wij
nen blijft geloven. U. Lendo-
witsch uit Beverwijk bijvoor
beeld, wiens vader uit deze
streek komt. „Als er iets ver
keerd is aan de wijnen hier had al
mijn familie die hier nog woont
al moeten zijn uitgeroeid. En dat
is niet gebeurd, dus het valt wel
mee. Het schandaal is erger dan
de wijn".
Peter Schandl is voorzitter van
de wijnbouwvereniging Rust,
waarbij alle boeren zijn aangeslo
ten. Een rustig gemoedelijk fi
guur: „Wij zijn geen mensen voor
geweld. Wij appeleren aan het
verstand van onze overheid en
van de buitenlandse opkopers.
We moeten hopen dat ze voor
taan kwaliteit voorop stellen en
niet de prijs. De laatste jaren
hebben ze voornamelijk belang
stelling getoond voor goedkope
wijn en dan blijkt er dus zo'n
schandaal te kunnen ontstaan".
De klanten van het restaurant
bij zijn boerderij zijn volgens
hem zeer sceptisch. „Je moet ze
uitleggen wat er is gebeurd. De
eenvoudige consument is onze
ker. Maar mensen die een open
oor hebben laten zich wel over
tuigen datje onze wijn heel goed
kan drinken".
Schandl is ervan overtuigd dat
het louter handelaren zijn ge
weest die hebben gerommeld en
geen boeren. „Dat diethyleengly-
col kan je alleen gebruiken als je
veel kennis hebt van de chemie
en dat hebben boeren niet. Nee,
het is niet zo dat je er even een
handje bij doet. Het vergt chemi
sche analyses en handelaren
kunnen dat wel".
Een bijna poëtisch pleidooi uit
de mond van Schundl voor de
wijn uit Rust: „Wij maken geen
massaprodukten maar kleine
hoeveelheden waarbij de kwali
teit voorop staat. Veel en goed
geeft de natuur niet, zij is zuinig
met wat goed is. Parels zullen pa
rels blijven".
Minister Schoo (ontwikkelingssa
menwerking) wil de Nationale
Commissie voorlichting en be
wustwording Ontwikkelingssa
menwerking (NCO) een onmogelij
ke subsidieregeling opleggen voor
de komende vierjarige periode.
Hoewel er al driekwart jaar over de
nieuwe regeling wordt gepraat en
de minister herhaaldelijk haar ver
trouwen in het beleid van het nieu
we bestuur heeft uitgesproken, ziet
zij kennelijk geen kans om haar
WD-achterban, die van de NCO af
wil, wat beter inzicht te brengen.
De nieuwe regeling beoogt niet
alleen een beperking van het ar
beidsveld van de NCO, maar biedt
zoveel mogelijkheden van dubbel
zinnige uitleg dat daarmee de kans
op conflicten eerder wordt bevor
derd dan bezworen. Ofschoon het
aantal verschillen van mening tus
sen minister en NCO over indivi
duele projecten drastisch is terug
gelopen, wprdt thans weer een in
gewikkelde procedure voorgesteld
waarbij mevrouw Schoo de Twee
de Kamer over elk verschil van me
ning met het bestuur informeert.
Dit komt dus als het ware neer -
zeker gezien de negatieve opstel
ling van de WD jegens de NCO -
op een uitnodiging om het NCO-
werk te trekken in de sfeer van de
partijpolitieke tegenstellingen. De
organisatie - gedragen door 32 lid
organisaties vanuit de meest uit
eenlopende maatschappelijke ach
tergronden - is immers niet opge
richt om het beleid van kabinetten
of ministers op het punt van ont
wikkelingssamenwerking te prij
zen of te kraken, maar stelt zich
juist ten doel de problemen van de
Derde Wereld, mede in relatie tot
onze eigen samenleving, meer on
der de aandacht van een zo breed
mogelijk publiek te brengen.
De overrompelende, op het aller
laatste moment voorgestelde, dras
tische inkrimping van de staf van
de NCO kan, ondanks de herhaal
de liefdesbetuigingen van me
vrouw Schoo aan het zittende be
stuur, nauwelijks anders dan als
een motie van wantrouwen voor
het zittende bestuur worden opge
vat. Deze inkrimping van de staf
vormt immers een ernstige bedrei
ging voor het verder functioneren
van de organisatie als zodanig. Zij
is door geen enkel argument on
dersteund of gerechtvaardigd. De
personeelsformatie van de staf is
na een ingrijpende reorganisatie
ruim een jaar geleden door me
vrouw Schoo zelf vastgesteld.
Ergerlijk
Voorjaar 1985 is op initiatief van
mevrouw Schoo een onderzoek
door een organisatiebureau inge
steld. Het resultaat was voor de
NCO bijzonder bevredigend, even-
door
Hein Roethof
Roethof: bewustwording niet
overlaten aan politieke machina
ties (foto GPD)
als trouwens het in diezelfde tijd,
eveneens op initiatief van me
vrouw Schoo, uitgevoerde onder
zoek naar het nieuwe beleid door
medewerkers van de rijksuniversi
teit te Utrecht. De thans voorgé-
stelde drastische ingreep in het ap
paraat kan dan ook slechts door
politieke overwegingen zijn geïn
spireerd. Het verdraagt zich zake
lijk gesproken ook al niet met de
zware extra bureaucratische ver
plichtingen, die her en der in de
nieuwe regeling worden opgelegd.
Bepaald ergerlijk uit beleidmatig
oogpunt zijn de talrijke passages,
die voor tweeërlei uitleg vatbaar
zijn. Dientengevolge wordt een
mate van onduidelijkheid en
rechtsonzekerheid opgeroepen dié
uit bestuurlijk oogpunt bedenke
lijk en uit organisatorisch oogpuril
beschamend moet worden geachti
De bemoeienissen van de NCO
met de belangrijke sector van het
onderwijs worden op losse schroe;
ven gezet. De bewustwordingsactii
viteiten verdwijnen uit de eigenlijk
ke subsidieregeling naar de toe
lichting daarop. Aan subsidie aan
vragende organisaties worden zo>
veel beperkingen inzake eigen fi
nanciële bijdragen, personele bij
stand, vrijwilligers en materiaal
opgelegd, dat diverse projecten die
nog in januari door de inspectie te
velde van het ministerie van bui
tenlandse zaken hoog werden ge
prezen, op de schroothoop zoudefl
moeten verdwijnen als ze gemeteo
werden aan de nieuwe subsidiere
geling.
Machinaties
Hoe heeft dit alles na een overleg
van zo'n driekwart jaar tussen mi
nister en NCO-bestuur dan kunnen
gebeuren? Door een volstrekt cha
otische benadering van de probtes
matiek. Hoewel het bestuur al op 3
april van dit jaar het eerste ter tafel
liggende werkelijke voorstel van
de minister voor een nieuwe subsi
dieregeling in principe aanvaard
de, heeft de minister consequent
een andere richting ingeslagen
door met het presenteren van tel
kens andere modellen, teksten en
varianten aan de besprekingen ge
leidelijk ook de laatste resten van
het karakter van werkelijke dia
loog te ontnemen.
Minister Schoo kan aan de WD
'haar' NCO niet politiek verkopen.
De NCO van zijn kant meent dat de
zaak van de voorlichting en be
wustwording inzake ontwikke
lingssamenwerking nog steeds te
belangrijk is om aan de partijpoli
tieke machinaties in de coulissen
op de achtergrond te worden over
gelaten.
(Roethof is voorzitter van de
Nationale Commissie voorlich
ting en bewustwording Ontwik
kelingssamenwerking - NCO).
Toeristen en vreemdelingen in
het algemeen hebben - sociaal
gesproken niet zelden een ne
gatieve invloed op jonge mensen
in Kenia, speciaal wat betreft
drankmisbruik en verslaafdheid
aan drugs. Dat werd op de alge
mene vergadering van de Kenia-
se Raad van Kerken in Mombasa
in alle duidelijkheid vastgesteld.
Eerlijkheidshalve voegde de
raad nog een tweede oorzaak van
dat verschijnsel eraan toe: veel
jongeren zien absoluut geen
kans om maatschappelijk voor
uit te komen en raken daardoor
verslingerd aan verdovende mid
delen.
De afgevaardigden - onder
wie vrijwel alle kerkelijke leiders
van het land - laakten het ge
brek aan discipline, zowel thuis
als op school. Dat openbaart zich
vooral in stedelijke gebieden.
Daardoor hebben maatregelen
die de toestand moeten verbete
ren geen effect.
De algemene vergadering van
de Raad van Kerken riep de aan
gesloten kerken op alles te doen
om de kerkleden op deze geva
ren te wijzen en als speerpunt
van hun actie vooral 'achterbuur
ten' te kiezen. De kerken zouden
studiedagen moeten houden
over alcohol en drugs om jonge
ren voor te lichten. De afgevaar
digden waren het erover eens,
dat het op zulke voorlichtingsda
gen niet alleen gaat om het
geestelijke heil van de mens
maar om zijn algehele welzijn.
Baptisten. Godfrey Noel Vo-
se (63) is op het vijftiende con
gres van de Baptisten-Wereld
alliantie in Los Angeles (west
kust Verenigde Staten) gekozen
tot voorzitter. Hij is hoofd van de
theologische school van de bap
tisten van westelijk Australië in
Bentley. Vose zal de alliantie lei
den tot het volgende congres,
1990 in Seoel, hoofdsdad van
Zuid-Korea.
Hoewel 20.000 mensen voor
het congres in Los Angeles had
den ingeschreven, zijn er maar
8000 komen opdagen. Men wijt
dat aan de dure dollar. De Bap
tisten-Wereldalliantie telt op het
ogenblik 131 leden met in totaal
zo'n 34 miljoen baptisten.
Het congres nam resoluties
aan over godsdienstvrijheid, te
gen terrorisme en racisme en
voor steun aan Nicaragua, pogin
gen tot ontwapening en hulp
voor de armen in de wereld.
Hoewel hij bij een val in zijn
badkuip drie ribben had gebro
ken, kon de evangelist Billy Gra
ham de afgevaardigden op de
slotzitting toch toespreken. Hij
wees op de technische middelen
van tegenwoordig, die het moge
lijk maken de hele wereld met
het evangelie in aanraking te
brengen.
Kritiek Wereldraad. Naar
schatting van de Wereldraad van
Kerken zijn de laatste jaren meer
dan twee miljoen mensen in
Midden-Amerika dakloos ge
worden. De helft is uitgeweken
naar een buurland, de andere
helft heeft geprobeerd ergens in
eigen land weer onder dak te ko
men. Naar de Verenigde Staten
zijn een half miljoen vluchtelin
gen gegaan, naar Mexico 250.000,
naar Honduras 40.000 en naar
Costa Rica 45.000.
In een gisteren uitgegeven ver
klaring noemt de Wereldraad het
toenemende geweld bij de revo
lutionaire strijd een hoofdoor
zaak van het vluchtelingenvraag
stuk, maar ook de 'internationali
sering' van de conflicten. Scher
pe kritiek heeft de Wereldraad
op de 'contra's' in Nicaragua, die
steun krijgen van de Verenigde
Staten. "Hun brutale overvallen,
vooral in het zuiden van het land,
hebben de verwoesting van hele
dorpen en steden tot gevolg ge
had, waarbij zij zich in niets be
kommerden om het lot van vrou
wen en kinderen".
Naar Paraguay. Secretaris
generaal dr. R. J. Mooi van de
Nederlandse Hervormde Kerk
maakt deel uit van delegatie die
namens de Wereldraad van Ker
ken tot 27 juli een bezoek brengt
aan de kerken van Paraguay
(Zuid-Amerika). De delegatie
staat onder leiding van mevrouw
Pamela Gruber, die werkt bij de
Britse Raad van Kerken.
In aansluiting aan dit bezoek
gaat dr. Mooi nog naar Buenos
Aires (Argentinië), waar het Cen
traal Comité van de Wereldraad
bijeenkomt. In dat comité zitten
naast dr. Mooi nog twee Neder
landers: mevrouw ds. M. J. van
der Veen-Schenkeveld (gerefor
meerd) en mr. G. C. Kok (oud
katholiek).
Boekencentrum. Directeur
J. Komen van het Boekencen
trum, de uitgeverij van de Her
vormde Kerk, gaat met de vut.
De twee adjunct-directeuren, de
heren G. J. Bothof en L. van den
Herik, volgen hem op.
Boekcentrum leed vorig jaar
een verlies van f. 250.000, vooral
te wijten aan het feit dat twee uit
gaven niet, zoals gepland, vorig
jaar maar pas dit jaar zijn ver
schenen. Voor dit jaar wordt
weer een winst verwacht.
- Ook de heer J. O. Schaafsma,
algemeen secretaris van de her
vormde diakonie in Amsterdam,
maakt gebruik van de vut-rege-
ling. Op vrijdag 30 augustus
neemt hij afscheid.
Zoeklicht. De grote toogdag
van 'Het Zoeklicht' (stichter Jo
hannes de Heer) is dit jaar op za
terdag 24 augustus in de Hilver-
sumse Expohal, van 10 tot 4 uur.
Thema: 'Nieuwe dingen kondig
Ik u aan'. Sprekers zullen zijn
evangelist dr. J. Kits, ds. W. Har-
kema, voorzitter van de vereni-
ging 'Het Zoeklicht', ds. P. J.
Mietes, ds. H. Postma, Feike ter
Velde (Evangelische Omroep) en -
evangelist P. A. Slagter.
Hervormde Kerk: aangeno-
men de benoeming tot secretaris
van de provinciale kerkvergade
ring Utrecht G. J. Wisgerhof
Amersfoort; aangenomen naar
Achterberg (deelwerk) en de be-
noeming tot bijstand in het pas
toraat ten behoeve van de Gere-
formeerde Bond te Rhenen (ook
deelwerk) kandidaat H. Vermeer
Ede.
