U2 brengt Torhout in extase
VABA wint Knokke Cup
met veel overtuiging
Yul Brynner
is geen
koning meer
Stekpop ondanks alle spijbelaars geslaagd
MAANDAG 8 JULI iyöD
PAGINA 7
Meer dan 100.000 bezoekers van Belgisch dubbelfestival
Festival Torhout/Werchter met The
Ramones, R.E.M. Lloyd Cole and the
Commotions, The Style Council, De-
peche Mode, Paul Young and the
Royal Family, U2 en Joe Cocker. Ge
zien op 6 juli in Torhout, België.
TORHOUT - Waar elders in Eu
ropa de grote popfestivals aan
het uitsterven zijn, tiert Torhout/
Werchter, het Belgische dubbel
festival, als nooit tevoren. Tor
hout in West-Vlaanderen trok za
terdag 54.000 betalende bezoe
kers, weer iets meer dan vorig
jaar. De redenen: een afgewogen
programmering met louter groe
pen in het genre 'betere' popmu
ziek. Dat werkt een aangename
sfeer in de hand, die wordt ver
sterkt door de goede organisatie,
het voorbeeldige optreden van
de ordediensten en de valse
grappen van presentator Guy
Mortier. Daarenboven heeft de
voorzienigheid een zwak voor
Torhout/Werchter. Ook dit jaar
was er weer volop zon. Enig na
deel was de schuin op het po
dium staande wind, die maakte
dat de muziek achterop het veld
klonk als een heimachine met
hartklachten.
Absolute climax was het optre
den van U2. Deze Ierse band
speelde ook in 1982 en '83 op het
festival en is sindsdien mateloos
populair geworden. Duizenden
festivalbezoekers droegen T-
shirts met afbeeldingen van U2.
Ver voor de aanvang van het op
treden verdrongen de fans zich
tegen de hekken. Tijdens het
concert moesten velen door de
medische hulptroepen worden
afgevoerd. Zelfs een invalide
werd met rolstoel en al amechtig
over de dranghekken getild.
Zanger Bono Vox, om wie het
allemaal te doen was, gaf er blijk
van goed te beseffen wat hij met
zijn band kan ontketenen. Een
week geleden nog ontaardde een
optreden van U2 in Dublin in on
geregeldheden. In Torhout hield
hij de hysterie als een volksmen
ner in de hand. Vox is een feno
meen, een rock roll-positivo
voorbij goed en kwaad, die ge
looft dat muziek de mensen ver
broedert. Hij beweegt zich op het
podium log en onhandig, maar is
heilig overtuigd van de eigen uit
straling en weet van zijn fans al
les gedaan te krijgen. Zo liet hij
een onder het publiek aanwezige
vader met baby op het podium
brengen, trok een meisje over de
hekken om met haar te dansen
en haalde een Nederlandse jon
geman uit het publiek om hem
gitaar te laten spelen in 'Knoc
king on heaven's door'. Jongen,
meisje, baby: het is tekenend
voor de welhaast rituele sfeer
van het optreden.
Muzikaal gezien was er aan het
optreden minder te beleven. Mis
schien om de gemoederen niet al
tezeer te verhitten werden veel
rustige nummers gespeeld. Daar
naast hits als 'Sunday, bloody
Sunday, 'In the name of love' en
'Gloria'. Fragmenten uit 'Ruby
tuesday', 'Walk on the wild side'
en 'Wooden heart' werden ge
speeld als eerbetoon aan wegbe
reiders van de popmuziek. Dat
het slordige en slechte interpre
taties waren, maakte de fans
niets uit. Bij een concert van U2
is de uitstraling belangrijker dan
de muziek. Pas na vele toegiften
kon het viertal de kleedkamer
opzoeken.
Een halve dag eerder, om elf
uur 's morgens, hadden The Ra
mones het festival geopend. Een
staaltje van handige programme
ring, want deze punkrockers van
het eerste uur zouden bezoekers
verleiden vroeg te komen. Daar
onder helaas niet uw verslagge
ver, die zich op dat moment zat
te verbjjten in de file tussen Ze-
delgem en Torhout.
Daarna R.E.M., met de Ramo
nes de enige band uit de Verenig
de Staten. Net als U2 in klassieke
viermans-opstelüng, maar daar
mee houdt alle overeenkomst op.
Een groep die nog aan het begin
van een lange weg staat en uit in
vloeden van pop uit de jaren zes
tig, countryrock en punk geen ei
gen geluid heeft weten te schep
pen. Wat ingebakken gewoontes
betreft: Net als alle bij klaarlich
te dag spelende bands wenste
R.E.M. het publiek na afloop van
het optreden een: 'good night'.
Lloyd Cole and the Commo
tions bracht een vroeg muzikaal
hoogtepunt. Verzorgde en inge
togen muziek, die soms onver
wacht uit de slof kan schieten.
Grootstè kwaliteiten zijn het
vlechtwerk van de vaak semi-
akoestische gitaren en de licht
pathetische stem van Cole. Ón
danks de vele langzame num
mers kreeg de groep het publiek
op de hand. Tekenend voor hun
serieuze aanpak is dat Cole in de
toegift het publiek vroeg niet
mee te zingen, in de popmuziek
een zeldzaam verzoek.
The Style Council, een Engelse
band rond Paul Weller en Mick
Talbot, bracht niet de verwachte
opwinding. Hun met veel soul en
zuidamerikaanse ritmes door
Zo druk was het zaterdag in Torhout.
(foto EPA/belga)
spekte muziek mist karakter en
kwam op het podium niet echt
tot leven, mede doordat de bla
zers- en strijkerspartijen op sy-
thesizer werden gespeeld. Zelfs
snelle nummers als 'Internatio
nalists' en 'Walls tumbling down'
sloegen niet echt aan. Hun eerste
hit 'Shout to the top' was mis
schien voor een toegift achter de
hand gehouden en werd zodoen
de niet gespeeld.
Een merkwaardige zijsprong
in de programmering was het
aantrekken van Depeche Mode,
vier Britten die grossieren in ein
deloze elektronische kleuterme
lodietjes op een discodreun. Aan
hun optreden is weinig te zien en
nog minder te horen. Wel kregen
ze het publiek tot achter op het
veld, waar het podium de grootte
van een lucifersdoosje heeft, zo
ver dat het ging meeklappen.
Hun toegift 'Just can't get
enough' had de voorspelbare
lengte van meer dan tien minu
ten.
Gouden kelen
Tot op dat moment verliep het
programma exact volgens de
dienstregeling. Paul Young was
de eerste die, door zijn uitgebrei
de apparatuur, te laat begon. Hij
heeft zich in enkele jaren tot een
volleerd showman ontwikkeld.
En uitgebreide band met drie
zwarte zangers met gouden ke
len en hijzelf in zwart pak en wit
overhemd als beweeglijk mid
delpunt. Hij bracht een echte
soulshow met lange versies van
'Tear your playhouse down' en
'Come back and stay' en een
medley met daarin een opvallen
de cover van 'Relax'. Young was
dit keer goed bij stem, al moest
hij hard werken om niet door zijn
voortreffelijke koorzangers te
worden overvleugeld. Zijn vak
manschap vormde een aardig
contrast met de bevlogenheid
van U2, dat daarna speelde.
Een tweede staaltje van intelli
gent programmeren was het in
huren van Joe Cocker als sluit
stuk. Na de opwinding van U2
langzaam nasudderen op ouder
wets degelijke rhythm blues.
Cockers' hoofd lijkt nog iets
dieper tussen de schouderbladen
te zijn gezakt. Met zijn gruizel-
stem zong hij bijna uitsluitend
bekende nummers als 'Walkin'
back through the night', 'Just li
ke always' en 'Feelin alright'.
Het 8,50 hectare grote grasveld
van Torhout lag er inmiddels bij
als na de Gulden Sporenslag: on
der de sterrenhemel overal vlag
gen, achtergelaten kledingstuk
ken en door drank, zon en veer
tien uur popmuziek gevelde li
chamen. Weinig stinkende vuur
tjes dit keer want de plastic be
kertjes waren deels vervangen
door kartonnen exemplaren.
Torhout/Werchter heeft oog voor
het detail en dat verklaart mede
het Belgische succes.
ARIEJAN KORTEWEG
De VARA-zangploeg heeft zaterdag de Knokke Cup gewonnen. De ploeg, bestaande uit Yulia Loko, Mathilde
Santing en Astrid Seriese, kreeg na de uitslag meteen een bloemetje van Astrids nichtje Nicky. (foto anp>
KNOKKE (GPD) - Voor de eerste maal in de zesjarige
historie van het festival om de Knokke Cup heeft een
Nederlands team de hoofdprijs uitgereikt gekregen.
Astrid Seriese, Yulia Loko en Mathilde Santing zon
gen zaterdagavond zoveel punten bij elkaar dat de
overige finalisten op een ongewoon grote afstand ach
terbleven. Het verschil tussen de VARA-ploeg en
nummer twee, het Vlaamse BRT-team, bedroeg maar
liefst 23 punten. Bulgarije geraakte niet verder dan
een derde plaats.
De zege van het VARA-trio was in alle opzichten
klinkend. Nog niet eerder waren Nederlandse arties
ten op dit festival zó overtuigend in de weer. Tijdens
de finale leverden Santing, Loko en Seriese niet alleen
individuele prestaties van formaat af, ook het werk als
team werd door het internationale jury gezelschap
hoog gewaardeerd.
Diezelfde jury had overigens tijdens de voorronden
eerder in de week voor enige curieuze beslissingen
gezorgd. Zo zal het wel altijd een raadsel blijven waar
om het Bulgaarse team op een finaleplaats werd ge-
tracteerd. Wat dit trio zaterdagavond op de planken
bracht kon immers gevoeglijk worden gekwalificeerd
als regelrechte rommel die het niveau van een derge
lijk festival onnnodig doen kelderen.
Ook het Bulgaarse jurylid deelde braaf mee in de
malaise. Aan zijn puntenverstrekking was het te wij
ten dat het Finse team buiten de finale werd gehou
den. De internationale persjury verzachtte het leed
voor de sterk opererende Finnen door zangeres Ami
Aspelund in de afzonderlijke Euro Top Star-competi
tie als winnares aan te wijzen.
In de strijd om de beste individuele prestaties deed
de VARA opnieuw van zich spreken, want Yulia Loko
werd tweede. Achter de schermen was zaterdagavond
zo ongeveer iedereen het er over eens dat de VARA
met kop en schouders boven de overige deelnemers
uitstak. Het gemiddelde niveau was dan weliswaar
niet echt om over naar huis te schrijven, dit team had
zich ook in een sterker gezelschap probleemloos
staande kunnen houden.
Dat was dan mede te danken aan een professionele
begeleiding. Ploegleider Co de Kloet had het zich niet
beter kunnen wensen: zangeres Floor van Zutphen als
inspirerende technische coach en opmerk'elijk sterke
arrangementen van Rick Elings.
Slechts één smetje bleef aan de VARA-triomf in
Knokke kleven. De televisiekijkers blijven vrijwel ge
heel verstoken van de zo succesvolle verrichtingen
van het team. Terwijl zelfs de Russische televisie er
rechtstreeks bij was, werd in de VARA-programme-
ring op het laatste moment slechts enkele minuten
uitgetrokken. Een slechte beurt.
NEW YORK (Rtr) - Yul Brynner is
geen koning meer. Na 4.625 opvoe
ringen heeft hij op de 'pensioenge
rechtigde leeftijd' van 65 jaar de rol
opgegeven die hem tot ster maak
te.
De afgelopen week dankte de
winnaar van een Oscar voor de
laatste keer als koning van Siam in
Rogers' en Hammersteins musical,
een emotioneel publiek op Broad
way.
Hij was gedurende meer dan 34
jaar in zoveel produkties opgetre
den dat niemand nog wist waar
Brynner eindigde en de 'koning'
begon.
Yul Brynners begon zijn carrière
op het toneel van een nachtclub in
Parijs. Hij was geboren in de buurt
van Vladiwostok in het oosten van
de Sowjet-Unie en had gewerkt als
trapeze-artiest, radio-omroeper en
televisieregisseur.
In 1951 nam hij deel aan een au
ditie voor „The King and I" op
Broadway, nadat de eerste koning,
Alfred Drake, „troonsafstand" had
gedaan. De rol van de koning was
ondergeschikt aan die van Anna,
de Engelse onderwijzeres die in
Siam aankomt om gouvernante
van de kinderen van de koning te
worden.
In de oorspronkelijke produktie
op Broadway werd Anna gespeeld
door Gertrude Lawrence, die na
een jaar gouvernante overleed.
Daarna werd het zwaartepunt
van de revue verlegd naar de ko
ning en Brynner, die als eerste
voor de rol zijn hoofd kaalschoor,
won met de filmversie een Oscar
van de Amerikaanse filmindustrie.
„Het stemt droevig te weten dat
hij de koning niet meer speelt", zei
een vrouw uit Long Island wier va
der werkte aan „The King and I"
als film.
Het publiek klapte en juichte ge
durende tien minuten terwijl het
orkest een potpourri speelde van
melodieën uit 'The King and I' en
het zong vervolgens „Auld Lang
Syne".
Brynner dankte het publiek bij
het opgeven van zijn troon met uit
gestrekte armen. Vervolgens
dronk hij achter de coulissen een
glas champagne en begaf zich
langs fans en televisiecamera's
naar het feestje, 20 meter verderop.
Gezien: Stekpop '85 op zaterdag 6 ju
li in Hazerswoude-Dorp. Optredens
van Reality, Schmutz, De Gigantjes,
Social Security, De Dijk, Funky
Stuff en Pseudo Sasa.
HAZERSWOUDE - Waar was
iedereen zaterdag? Waren de
popliefhebbers die in voorgaan
de jaren de plaatselijke sporthal
van Hazerswoude meer dan goed
vulden massaal met vakantie,
een dagje naar het strand of afge
reisd naar België voor de super
festivals van Torhout en Werch
ter? De vrijwilligers van de Ha-
zerswoudse jeugdsoos 't Stekkie
wisten het ook niet.
Tijd noch moeite was gespaard
om de negende editie van het tra
ditionele popfestival onder de
aandacht van een groot publiek
te brengen. Bijzonder sneu was
het dan ook te moeten constate
ren dat er slechts een paar hon
derd belangstellenden kwamen
opdagen. Het gebrek aan een
klinkende naam is waarschijn
lijk de belangrijkste oorzaak van
de zwaar tegenvallende op
komst. Of de tiende Stekpop vol
gend jaar door de financiële
strop in gevaar komt, wisten de
Toch was het een geslaagd fes
tival. Immers, de vooral Hazers-
woudse jongeren (Waar was Bet-
tine Vriesekoop?) vermaakten
zich uitstekend en het zomerse
weer zorgde ervoor dat de pauzes
tussen twee optredens niet lang
genoeg konden duren. Liggend
in de zon met uitzicht op hooien
de boeren in het Groene Hart van
de Randstad Holland was het
wachten op de volgende muzika
le attractie bepaald geen straf.
In muzikaal opzicht was het in
teressant en afwisselend wat za
terdag op het podium verscheen.
Na een aardig openingsoptreden
van de Hazerswoudse groep
Pseudo Sasa was het tijd voor
het echte werk. Eén van de hoog
tepunten vormde het optreden
van de Amsterdamse band Fun
ky Stuff. Dit negental speelt
covers van bekende en minder
bekende soulnummers onder de
bezielende leiding van Candy
Dulfer. De jeugdige saxofoniste
had de touwtjes strak in handen
en speelde zelf de sterren van de
hemel. Ondanks de geringe op
komst speelde de groep geïnspi
reerd, hetgeen resulteerde in vo
cale hoogstandjes van de Ameri
kaanse zangeres Maureen Wilson
die zong la Millie Jackson. De
improvisaties van de bandleden
voegde een extraatje toe aan de
bestaande songs.
De steeds populairder worden
de Nederlandstalige popgroep
De Dijk zorgde voor wat herken
bare liedjes, maar kon verder
niet echt imponeren. Het optre
den van Social Security, dat
volgde, was het minste van de
dag. De bezoekers ondergingen
de muziek zittend op de grond,
wat genoeg zegt over aansteke
lijkheid en de dansbaarheidsfac-
tor.
Anders was het bij de clownes
ke standjes van De Gigantjes,
een groep muzikanten die 'voor
de lol' rock 'n' roll-nummers uit
de jaren vijftig speelt. Vanaf het
moment dat de swingende klan
ken begonnen, stond de vloer
van de sporthal vol met danslus-
tigen. Dat is daarna eigenlijk niet
meer veranderd. Terecht merkte
Gigantjes-saxofonist Rob Kruis
man (ex-Carlsberg) op: "Jullie
zijn een klein, maar fijn publiek.
Ik vind het hier heel gezellig".
Voor de Belgische popgroep
Schmutz bleek Hazerswoude
ook bereid met de beentjes van
de vloer te gaan. De meest pro
fessionele band van Stekpop '85
moest als eerste een toegift ge
ven. Schmutz maakt stevige mu
ziek in de traditie van The Cure,
met een energieke zanger die van
geen ophouden weet. Een band
die vaker deze regionen mag aan
doen. Heel mooi.
Na Schmutz was het tijd voor
de papieren topper van het festi
val: de Engelse reggaeband Rea
lity. Zij zorgden voor een goede
afsluiting van het festival, al was
het alleen maar wegens het grote
plezier dat iedereen aan hun mu
ziek beleefde. Achter in de zaal
was een paartje zelfs heel serieus
aan het stijldansen. Vooraan
vierde het gehoor een feestje
waarbij alle aanwijzingen van de
in 'rub-a-dub-style' spelende
band spontaan werden opge
volgd. Zoals gezegd, een ge
slaagd Stekpop, ondanks alle
spijbelaars.
DIRK JAN ROELEVEN
MIAMI - In dit nerveus uitgesneden badpak wacht ogenschijnlijk nogal
ontspannen, de 21-jarige Utrechtse Brigitte Bergman de Miss-Universe-
verkiezingen af. Als Miss Holland doet zij, met meer dan tachtig andere
meisjes, mee aan de schoonheidswedstrijd, die binnenkort in Miami
wordt gehouden. Hollands mooiste staat hier afgebeeld op een cruise
schip tijdens het maken van video-opnamen, die op de avond van de
miss-verkiezing zullen worden gebruikt. (foto AP)
Televisie te kijk
HILVERSUM (ANP) - In het Om
roepmuseum in Hilversum zijn
twee nieuwe exposities te bezichti
gen: 'Televisie te kijk gezet', over
de ontwikkeling van het medium
televisie vanaf 1884 en 'Radiowin-
kel anno 1935'.
Aan de hand van tentoonstelling
van technische attributen en au
thentieke geluids- en beeldopna
men geeft 'Televisie te kijk gezet'
een beeld van de ontwikkeling van
de televisie vanaf 1884, het jaar
waarin P. Nipkov met zijn uitvin
ding met de plaats en functie van
de televisie in een toekomstige
huiskamer. De expositie 'Radio
winkel anno 1935' bestaat uit een
in de stijl van de jaren dertig inge
richt radiowinkel, compleet met
toonbank, kasregister en werk
plaats.
LONDEN - De Amerikaanse pop-ster Bruce Springsteen en zijn vrouw waren eind vorige week het middel
punt van een feestje in het bekende Hard Rock Café in de Engelse hoofdstad. Het feestje werd gegeven ter
afsluiting van Springsteens tournee door Europa tijdens welk ook Rotterdam werd aangedaan. (foto ap>
