Hinault: 'Zege
kan onze ploeg
niet ontgaan'
'Ik ben een beetje
amateur gebleven'
5OT2T
Peter Winnen: Het wordt buigen of barsten
Zoetemelk kail rem nog niet vinden
WOENSDAG 26 JUNI 1985
DEN HAAG (GPD) - Voor Ber
nard Hinault is er geen twijfel mo
gelijk. De Tour de France wordt
een onderonsje van zijn ploeg.
Sinds zijn overwinning in de Ron
de van Italië is de Breton weer
strijdvaardig als voorheen op het
wereldpodium teruggekeerd en
schuwt hij de krasse uitspraken
niet. "Greg Lemond en ik vormen
een perfect duo en als dat zich zo
blijft ontwikkelen, kan de Tour-ze
ge ons niet ontgaan. Dat klinkt
misschien pretentieus, maar we
hebben nu eenmaal één van de
sterkste ploegen van het peloton",
zei de Breton daags nadat hij voor
de derde maal de Giro op zijn ere
lijst had bijgeschreven.
De concurrentie kon het er mee
doen. Die bibberde toch al van
angst bij de gedachte dat "de das"
zijn oude vorm terug heeft en be
schouwt hem weer als de "grand
patron" van het profwielrennen.
Vooral nu Laurent Fignon, die vo
rig jaar nog het lef en de kracht had
om te spotten met zijn vroegere
ploeggenoot, er niet bij zal zijn, is
het te verwachten dat Hinault en
Lemond er de gesel over zullen ha
len. Wie de meeste kans maakt is
voorlopig een open vraag. Hinault:
"Ik ben beter in de tijdritten en
Greg rijdt beter bergop. Het zal van
de omstandigheden afhangen, al
zal ons bondgenootschap in de
Tour de France nog effectiever zijn
omdat het terrein zich beter leent
voor het uitzetten van een strate
gie".
Twee troeven in één Tour. Een
gruwel voor de tegenstand, die ver
deeld en aanmerkelijk zwakker is.
Zij gokken er maar op dat de mees
ter, een jaar voor zijn afscheid, zelf
voor de vijfde maal zal willen toe
slaan om te presteren wat twee jaar
geleden na zijn knie-operatie nog
voor onmogelijk werd gehouden:
het record aantal Tour-overwinnin
gen van Eddy Merckx en Jacques
Anquetil evenaren.
Die kans is er dank zij zijn mira
culeuze terugkeer, hoewel hij er
zelf anders over denkt. "Wonderen
bestaan niet in de sport. Het is
waar dat ik twee jaar geleden met
de gedachte speelde om er hele
maal mee te stoppen. Dat ik nu
weer een grote ronde kan winnen
komt alleen omdat ik een gevecht
tegen mezelf heb gewonnen", lacht
hij de critici uit. De vijfde Tour de
France is binnen handbereik, daar
twijfelt na Italië niemand meer
aan. Alle kanshebbers, of ze nu
Millar. Roche of Anderson heten,
spreken eerbiedig zijn naam uit.
Dagelijks werd het hen wit om de
neus als ze in de sportkrant lazen
hoe de Breton door een haag van
idiote tifosi, die frisdrankflessen
en punaises naar de roze-truidra-
ger wierpen, zijn razernij onder
drukte en ijzingwekkend kalm in
het spoor van Francesco Moser
bleef. Waar Fignon vorig jaar sneu
velde, bleef Hinault overeind.
Grootser kon het bijna niet.
Hoewel, zelf wil hij niet te veel
waarde toekennen aan die Ronde
van Italië. "Het is geen graadmeter
geweest. Er zaten geen grote ge
vechten in het hooggebergte in. Ik
zou mezelf iets wijs maken als ik
iets anders durfde te denken. Mijn
enige houvast is mijn conditie en
die is weer als in mijn beste jaren",
aldus Hinault. Zijn verdienste in
de Giro was dat hij een complete
samenzwering de baas bleef. Orga
nisator Torriani had een parkoers
gekozen zonder echte cols, Moser
op het lijf geschreven. Die had
moeten winnen, maar de Frans
man had aan een tijdrit, tussen Ca
pua en Maddaloni, genoeg om de
voorsprong en de winst te pakken.
Dat zal hem in de Tour de France
niet lukken. Rondebaas Felix Levi-
tan mag zijn fietsende landgenoten
dan altijd gunstig gezind zijn, de
oude, kwieke commercieel direc
teur heeft wel gevoel voor ambian
ce. Het liefst heeft hij een Franse
winnaar, maar bovenal moet er
spektakel zijn. Vandaar dat hij aan
zienlijk royaler is met de steile hel
lingen in zijn ronde, dan zijn Ita
liaanse tegenvoeter Torriani. Maar
liefst drie aankomsten op de top
van een col: Morzine-Avoriaz (de
elfde rit). Luz Ardiden, het Alpe
d'Huez van de Pyreneeën (17e rit)
en de Aubisque (eerste deel van de
18e rit). De Columbiaanse klim-
mertjes zullen vanaf het startschot
in het Bretonse Plumelec' verlan
gend uitzien naar de dag dat de ka
ravaan de bergen intrekt. En ook
de Schot Robert Millar, die door
een gigantische Spaanse combine
de Vuelta-winst door zijn vingers
zag glippen, zal daar zijn slag moe
ten slaan.
"Toch is het een typische Tour
voor Hinault. En als Fignon had
meegedaan, zou het weer een ge
vecht van die twee zijn geworden.
Er zitten te veel lange tijdritten in
en daar zal ik veel tijd verspelen. Ik
zou veel echte zware bergetappes
moeten hebben, met vijf of zes cols
per dag. Op dat terrein ben ik in
het voordeel", betoogt de renner
uit Glasgow.
Voor hem is het dan ook geen
vraag wie er zondag 21 juli op de
Avenue des Champs-Elysees, in
het hart van de Lichtstad, gehul
digd zal worden. "Want Hinault
heeft dan wel de Ronde van Italië
al in de benen, hij heeft er niet echt
geleden. Ze reden daar per dag
misschien twintig kilometer echt
hard. Daar verslijt je niet van. Ik
zal me daarom richten op het berg-
klassement. Dat moet geen pro
bleem zijn. En die Columbianen?
Die zijn banger voor mij, denk ik".
Geen open Tour dus, waar het
wel naar uitzag toen Laurent Fig
non na het tobberige voorseizoen
aankondigde op de operatietafel
een eind te laten maken aan zijn
slepende achillespeesblessure.
Hoop vlamde op in de harten van
het regiment pedaalridders, dat ge
doemd was om in het grote toer
nooi van Levitan en Goddet voor
tijdig te sneuvelen. Phil Anderson,
de Australiër uit de ploeg van Pe
ter Post, die Frankrijks tweede
wedstrijd - de Dauphiné Libéré -
won, die echter inbond toen de hel
dendaden van Hinault tot hem
doordrongen. "Want de Dauphiné
is geen Tour de France. Daarin heb
ik altijd een slechte dag en dat kun
je je niet veroorloven. Zelfs als ik
die niet zou hebben is er nog maar
een kans van twintig procent dat ik
Bernard Hinault en Joop Zoetemelk: pure prof en 'een beetje amateur
En zo blijft er na Hinault en Le
mond eigenlijk alleen een kennel
vol underdogs over. Met daarin we
reldkampioen Claude Criquielion.l
die dit seizoen al eerder heeft ver
baasd, de ietwat tegenvallende Ier
Sean- Kelly, diens onberekenbare "Wacht u
landgenoot Stephen Roche en na
tuurlijk de jeugdige ploeg van Cy-
rille Guimard. Die zou twee jaar ge
leden ook niets presteren nadat de
toenmalige kopman Hinault plots
afhaakte. Uit het niets kwam des
tijds Fignon opzetten. Nu kan de
Fransman de 22-jarige debutant
Charly Mottet (vorig jaar winnaar
van de Toekomstronde) naar voren
schuiven of de iets meer ervaren
Mare Madiot. Niemand echter ziet
in hen een Tour-winnaar. Zeker
niet na het optreden van Hinault in
Italië. Bij de start in Bretagne staat
voor hen allemaal het bord:
Hinault..
MEAUX (GPD) - De organisatoren van de criteriums zijn gewaarschuwd. De open rijtui
gen en grote limousines, die ze hadden besteld om er Joop Zoetemelk zijn afscheidsron-
de in de laten rijden, kunnen nog maar beter even in de stalling blijven. Zoetemelk denkt
weliswaar aan stoppen, hij kan alleen de rem een beetje moeilijk vinden. Niemand staat
er van te kijken als hij volgend seizoen weer gewoon op de fiets klimt en toch nog maar
een jaartje aan zijn lange loopbaan vastplakt. "Zelf twijfel ik niet, maar misschien dat ze
me aan het twijfelen brengen", zegt de 38-jarige routinier en hij glimlacht er verontschul
digend bij.
Hij capituleerde voor het verzoek een plaats op het zonovergoten ter-
van zijn ploegleider Jan Raas deel r"s dat uitziet op de rivier de Mar-
te nemen aan de Tour de France,
die hij had afgezworen met de vast
beradenheid van een kettingroker parelhoen
die op nieuwjaarsmorgen met veel kaas ("De brie
bravour zijn pakje sigaretten weg
smijt in de brandende kerstbomen.
Zoetemelk is een verslaafde en als
hij de geur opsnuift is hij niet te
houden.
Het menu biedt de onvermijde
lijke schotel'rauwe groenten, een
kostelijke saus en
van deze streek").
Zoetemelk drinkt water en laat de
wijn staan. Hij moet nog wat trai
nen. De Tour staat voor de deur.
Peter Winnen: "Ik heb niets bij
Nog voor dat hij "ja" zei tegen de
Tour lag er trouwens al een andere
uitnodiging. Want de wielerbond
wil hem dolgraag in de oranje trui
zien vertrekken in het wereldkam
pioenschap. "De KNWU heeft me
laten weten dat. als ik zin heb, ik
dat alleen maar ja hoef te zeggen en
ik word weer opgesteld", meldt hij
langs zijn neus weg. De Franse Ne
derlander hoeft daar geen examen
meer voor af te leggen. Hij staat bo
ven de wet.
"Op grond van wat ik heb ge
presteerd dit seizoen. In vergelij
king met anderen heb ik het al af
gedwongen. Ik wacht net als vorig
jaar tot het laatste moment. Als de
conditie niet in orde is, kunnen ze
beter een ander laten gaan. Ze we
ten bij de bond dat ik zo denk. Net
zo goed als ze weten dat ik een goe
de prestatie kan leveren, wanneer
ik zeg dat ik mee zal gaan
Joop Zoetemelk in z'n luxueuze
hotel Le Richemond in Meaux, aan
de weg die toeristen plegen te ne
men wanneer ze de files op de Bou
levard Pe-ripherique in Parijs wil
len mijden. Het telt 42 kamers,
wordt gedreven door zijn vrouw
Francoise, die zestien man perso
neel onder zich heeft. Joop Zoete
melk zelf komt er zelden, hoewel je
er toch moeilijk om hem heen
kunt. In de lounge en het restau
rant hangen levensgrote foto's van
hem en er staan talrijke trofeeen.
"Iets minder had van mij ook wel
gemogen", zegt hij bescheiden als
hij zo onopvallend mogelijk tussen
de tafeltjes doorschuifelt. Hij kiest
Want Jan Raas mag dan een
blanco cheque voor hem hebben
uitgeschreven en de verzekering
hebben gegeven dat hij niet onder
druk staat, voor spek en bonen
meerijden is niets voor hem. Zo
denkt hij er het hele seizoen al
over. Na de aankondiging dat het
zijn laatste jaar zou zijn, stortte hij
zich energiek op de wedstrijden,
waar hij van start ging. "Mijn in
stelling is dat ik zo goed mogelijk
wil blijven presteren. Dat kan al
leen door te blijven trainen en je
goed te verzorgen. Je wilt je carriè
re toch zo goed mogelijk afsluiten.
Overal een beetje verloren rondrij
den is niets voor mij...", vertelt hij
tussen twee happen door.
Maar de Tour is een hele brok.
Een evenement waar hij tegenaan
heeft zitten hikken. Heen en weer
geslingerd tussen willen en kun
nen. Het vlammetje in hem is altijd
blijven branden. Raas wist het en
wakkerde het vuur aan. "Ik heb
geen voorbereiding gedaan die bij
een Tour hoort, dus doe ik ook de
Tour de France niet", zei Zoete
melk resoluut, daags voordat hij
uit zijn wankele evenwicht werd
gebracht.
Maar het enthousiasme voor de
dingen die hij in die periode wel
zou doen - een vragenrubriek in
een krant, meerijden met een tocht
voor wielertoeristen- was ook niet
groot. Want fietsen, is zijn leven.
Wie dat weet had dit seizoen argu
menten genoeg om Zoetemelk wat
bij tè sturen. De Tirreno-Adriatico
winnen, vierde worden in de Ron
de van Romandië, hield Raas hem
voor, dan moet je de Tour ook nog
Tour is laatste kans voor eigenzinnige Limburger
OBERWIL (GPD) Van drie weken Tour
de France hangt het volgende maand af
op welk niveau Peter Winnen in 1986 te
recht komt. Als de balans straks in Parijs
wordt opgemaakt, mag de Limburger in
de top van het klassement niet ontbreken.
Een herhaling van vorig jaar, toen hij in de
belangrijkste wedstrijd van het jaar ver
beneden zijn kunnen bleef, houdt nu on
herroepelijk in dat hij de komende twee
jaar bij Panasonic dingen moet gaan doen
waarvoor hij zijn contract eigenlijk niet
heeft verlengd.
Het wordt dus buigen of barsten voor de
soms eigenzinnige Limburger die zich
maar al te goed realiseert wat hem bij een
nieuwe miskleun in de Tour boven het
hoofd hangt. "Dan word ik gewoon een
broodrenner", klinkt het realitisch uit zijn
mond. "Het is een risico dat ronde-ren
ners altijd met zich meedragen. Van die
ene wedstrijd moet ik het hebben. Soms
ben ik wel eens jaloers op de jongens die
de klassiekers rijden. Want zij krijgen
meer kansen".
Het liefst wil Peter Winnen eigenlijk he
lemaal niet over 'zijn laatste kans' praten.
"Laat mij maar lekker met rust. Ik heb
niets bijzonders te melden. Hoe meer ik
nu in de publiciteit kom, des te hoger zijn
straks de verwachtingen weer. En wat
schiet ik daar allemaal mee op? Op de
fiets wordt de Tour uitgevochten, niet
door allerlei uitspraken in kranten. Vorig
jaar kreeg ik zelfs mensen van het paro
chieblaadje over de vloer. Wat heb ik er
allemaal aan?".
Maar Peter Winnen ontkomt op dit tijd
stip van het seizoen nu eenmaal niet aan
die extra aandacht. De komende weken is
hij toch weer de man die in de Tour door
iedereen met argusogen wordt gevolgd.
De grote vraag is dan ook of Peter Winnen
in de huidige situatie wel tegen die druk
bestand zal zijn. "Ik sta onder hoogspan
ning", geeft hij toe, "maar gelukkig heb ik
nu nog het voordeel van de twijfel. Na één
slechte Tour krijg je hier en daar tenmin
ste nog wat krediet. Pas bij een tweede
mislukking word ik met de grond gelijk
gemaakt".
De gevolgen van zijn eerste slechte Tour
in vier jaar vielen vorig jaar nogal mee
zegt hij. "Ik werd wat minder gevraagd
voor de criteriums, maar dat was niet
verontrustend. Er waren wel organisato
ren die plotseling meenden dat ze me voor
een habbekrats konden krijgen. Daar ben
ik mooi niet ingetrapt. Want er werd zo
maar aan voorbijgegaan dat ik etappes
heb gewonnen op Alpe d'Huez. Mag ik
daar misschien even van profiteren? Het
gaat bij mij steeds om die ene wedstijd.
Maar ondanks alle vroegere successen
ben ik er blijkbaar nog niet in geslaagd
een reputatie op te bouwen".
Maar Winnen voelt goed aan dat hij daar
niet lang meer op kan teren. Terwijl de
renners uit zijn generatie (Fignon, Le
mond, Millar, Anderson, Roche, Delgado)
steeds meer progressie maakten, staat
Winnen nog steeds op het niveau van toen
hij een aantal jaren geleden bij Peter Post
in de ploeg kwam. Winnen miste tot nu
toe die aansluiting. "Nee", vindt hij, "in de
komende Tour hoop ik juist te bewijzen
dat ik niet het gevoel heb dat ik achterop
ben geraakt. Als ik nu de grote verliezer
word, dan zal ik dat accepteren. Voorlopig
heb ik nog voldoende vertrouwen in me
zelf'.
Hij dekte zich echter wel bij voorbaat in
door dit jaar voor de eerste keer aan twee
grote etappewedstrijden deel te nemen.
De eerste kans in de Ronde van Spanje,
hij ziek werd, ging aan zijn neus
voorbij. "Met een goede Ronde van Span
je had ik nu misschien een stuk steviger in
mijn schoenen gestaan".
Alleen de Tour de France kan hem nog
redden van een ondergeschikte rol in de
toekomst. Een Tour zonder Fignon, maar
wel met de Colombianen, die hij als enor
me lastposten beschouwt. "Die Colombia
nen zitten in mijn vaarwater", zegt Win
nen met een verbeten trek om de mond.
"Ze spelen een vervelende rol, wantje ziet
ze nooit voor het algemeen klassement rij
den. Ze komen alleen maar om in de ber
gen de boel flink op stelten te zetten. Mis
schien pakken ze dan ook nog net dat ene
ritje dat ik op dit moment van mijn carriè
re zo hard nodig heb".
De afwezigheid van Fignon vindt Win
nen van veel minder belang. "Want de
wedstrijd wordt er toch echt niet anders
door. Met of zonder Fignon; wie niet sterk
genoeg is valt toch door de mand".
kunnen. Niet voor de overwinning,
misschien niet eens voor een plaats
bij de eerste tien. Aanwezig zijn en
een voorbeeld vormen voor de jon
geren, zou al genoeg zijn.
"Weetje", zegt Zoetemelk zacht,
"twee jaar geleden reed ik een
slechte Dauphiné en presteerde ik
niets in Zwitserland. Toch kwam
ik er in de Tour doorheen en liep
het wel".
Al vaker leek het moment aange
broken dat hij de wielersport beter
de rug kon toekeren. Toch ging hij
stug door, terwijl om hem heen zijn
generatiegenoten afhaakten omdat
ze het wielerbestaan beu waren.
"Roger de Vlaeminck vertelde dat
zijn grootste probleem was om ie
dere dag vijf, zes uur te trainen.
Dat kon hij niet meer opbrengen.
Ik heb dat niet. Ik vind het heer
lijk. Je kunt hier in de omgeving
uren rijden, zonder dat je een auto
tegenkomt. Geweldig is dat. Toen
ik dat aan Roger vertelde zei hij:
dan kun jij nog blijven koersen. Ik
denk dat er bij hem altijd druk op
heeft gestaan. Hij moest winnen.
En dat is by mij niet het geval ge
weest".
In die ontspannen sfeer mag hij
in Plumelec van start gaan. Raas,
laat er een jongere renner voor
thuis. De opvolgers staan nog niet
klaar. "Dat kan snel veranderen",
vindt Zoetemelk. "Op dit moment
is het voor die jongeren moeilijk
om in de publiciteit te komen. De
oude renners trekken dat nog naar
zich toe. Maar Van der Poel moet
toch een man zijn voor de klassie
kers en in de Tour voor de groene
trui. En renners voor het klasse
ment komen er misschien ook in-
Zoetemelk moet voor
generatie een voorbeeld zijn. Een
monnik, die zijn leven heeft gewijd
aan de wielersport en nu in de tem
pel van de Tour de France de hoge
priesters Levitan en Goddet nog
maals zal dienen. Vraag hem niet
naar het waarom. "Anderen zijn
beroepsrenner geworden en ik ben
een beetje amateur gebleven",
luidt zijn verklaring.
In elk geval hoeft hij niet te den
ken aan dat verschrikkelijke mo
ment van afscheid. Geen rondje op
een boerenkar door het dorp, een
bos gladiolen in de armen. Liever
geen aubade door het plaatselijke
kinderkoor of een rit in een oldti
mer over het parkoers van een cri
terium, waar hij voor het laatst
over cirkelt. "Als ze het doen, is het
omdat ik het verdiend heb, maar
als ze het niet doen is het nog be
ter", redeneert hij. Want Zoete
melk haat afscheid nemen en dat
maakt het gemakkelijker om het
nog even uit te stellen.
