Breuker: 'Straat heeft beste akoestiek'
SlM
Succes voor M
axi
Toegangsprijs musea geen
extra drempel lage inkomens
Wonderbaarlijke optocht trekt morgen door Amsterdam
'Aus Deutschland':
opmerkelijke avond
Variaties van Thornton:
weinig verrassend
ïilËF1-
DONDERDAG 20 JUNI 1985
RADIO-TV-KUNST
PAGINA 23
V/illem Breuker: "De wonderbaarlijke optocht heeft te maken met de
socialisering van de muziek".
AMSTERDAM (GPD) - De Am
sterdamse binnenstad zal morgen
worden vergast op een muzikaal
spektakel dat zijn weerga niet
kent. Vanaf het hoofdstedelijke
Museumplein zullen dan tal van
fanfarekorpsen, showbands, drum
bands, opera- en bejaardenkoren,
tapdansers, theatergezelschappen,
draaiorgels, maj orettepeletons
beiaardiers, maar ook tien wagens
van de gemeente reiniging, ver
trekken om deel te nemen aan De-
Wonderbaarlijke Optocht. Een
enorm evenement in het kader van
het Europees MuzieKjaar Musica
'85 en het Holland Festival, waar in
totaal een kleine 1600 mensen aan
meedoen. Stuwende krachten ach
ter dit project zijn Willem Breuker
en Bernard Hunnekink, die ge
tweeën vrijwel alle muziek schre
ven voor deze Wonderbaarlijke Op
tocht.
Het idee van De Wonderbaarlijke
Optocht werd vorig jaar geboren
tijdens het Holland Festival. Wil
lem Breuker: „Om zoiets te organi
seren is al heel lang een droom. Het
houd je bezig. Tja, en alles watje in
je hoofd hebt moetje doen. Anders
gaat het niet weg. Daarnaast heeft
De Wonderbaarlijke Optocht te
maken, en nu ga ik iets heel engs
zeggen, met de socialisering van de
muziek. Daar ben ik in 1966 al mee
begonnen door draaiorgelconcer
ten te geven op de Dam. Voor my
is het belangrijk muziek te maken
op plaatsen waar dat normaal ge
sproken niet gebeurt. Ik vind dat
de straat de beste akoestiek heeft.
Bovendien is het bijwonen van
muziek op straat vrijwillig. Je
hoeft geen kaartje te kopen en kan
weglopen als het je niet bevalt".
„Maar goed, we hebben toen wat
visjes uitgeworpen. Wie er mede
werking aan wilden verlenen, hoe
veel het zou gaan kosten, noem
maar op. Het heeft ontzettend veel
tijd gekost. Vooral ook omdat ik
natuurlijk ook nog mijn eigen or-
voerd door solisten, het Nederlands
Kamerkoor, Marja Bon, Gerrit Hom-
merson en Stanley Hoogland (toets
instrumenten) en "het Schönberg En
semble o.l.v. Reinbert de Leeuw. Ge
hoord in Carré op 19 juni. Herhaling
vanavond.
AMSTERDAM - De avondvul
lende compositie 'Aus Deutsch
land' begint schijnbaar als een
parodie op de liederen van Schu
bert. Een spreekstem citeert fra
sen uit 'Der Leiermann', dat
prachtige laatste lied uit de 'Win-
terreise', en prompt verschijnt de
orgelman zelf ten tonele (met een
citaat uit weer een ander lied) en
beginnen drie andere zangers
uitvoerig hondengeluiden na te
bootsen ('Und die Hunde knur-
ren - Um den alten Mann'). Dit
werken met halve citaten en
klanknabootsingen gaat zo nog
even voort en culmineert dan in
een volledig komisch opgezette
vijfde scène op basis van de bal
lade 'Edward' op een tekst van
Herder.
Het ten tonele voeren van Goe
the, die zelf zijn 'Meine Ruh ist
hin' reciteert en die tekst laat
overgaan in een blues ('My calm
is gone') trekt die lijn nog verder
door, maar kort daarop worden
de addertjes onder het gras al
hoorbaar. Met het optreden van
een aanvankelijk humoristische
Dood en een al veel minder vro
lijke Schubert zelf ('Vergiftet
sind meine Lieder') komt dan de
ommezwaai, die het deel na de
pauze een totaal andere atmo
sfeer zal meegeven.
Voor deze 'Lieder-Oper', die
uitgaat van de sterk dramatisch
getinte opbouw van veel Schu-
bert-liederen. heeft Kagel dank
baar gebruik gemaakt van een
vrywel constant in deze liederen
aanwezige dualiteit. Niet alleen
worden ernst en vrolijkheid, lief
de en haat. of leven en dood te
genover elkaar gesteld, maar ook
wordt er een ondubbelzinnig
spel gespeeld met het erotisch en
soms zelfs androgyne karakter,
dat ten dele voortspruit uit de lie
deren zelf, maar ten dele óok een
uitvloeisel is van een traditie die
i gerichte liefdeslie
deren ook door mannenstem
men laat zingen. Het resultaat is
geen opera in de gebruikelijke
zin van het woord (een dramati
sche lijn ontbreekt vrijwel ge
heel). maar wel een collage die
ondanks een lichte inzinking na
de pauze, een sterke dramatisch
kracht bezit. Het was dan ook
een goede oplossing de in het
Holland Festival gepresenteerde
concertuitvoering toch een be
scheiden 'enscenering' mee te
geven.
In zekere zin vloeide dit trou
wens voort uit Kagels wens om
het rond de centrale toetsinstru
menten (waarbij de al dstn niet
ontstemde piano's natuurlijk de
belangrijkste plaats inngmen)
opgestelde instrumentarium
over een grote ruimte te verspreir
den. Daardoor is 'Aus Deutsch
land' ook typisch een voorstel
ling die men meegemaakt moet
hebben.
De radio-uitzending van van
avond zal ongetwijfeld interes
sant zijn, maar kan hooguit een
globale indruk bieden van een
werk dat muzikaal'veel sterker
overkomt, dan ik in de verste
verte had durven verwachten.
Veel dank is daarbij verschul
digd aan het uitgebreide solis
tenteam en aan de musici van het
Schönberg Ensemble onder lei
ding van een duidelijk bij de ma
terie betrokken Reinbert de
Leeuw. Bijzondere vermelding
verdient Christa Pfeiler, die met
haar declamatie een essentiële
bijdrage leverde aan de sfeer van
deze opmerkelijke avond.
PAUL KORENHOF.
Expositie van schilderijen van May-
ke Thornton en keramiek van Han-
neke Schuitema, tot 28 juni. Galerie
Henk de Greef, Schoolstraat 27, Was
senaar. Geopend di. tlm za. van 8-18
WASSENAAR - Een gevoel van
herkenning bracht de expositie
van Mayke Thornton niet te
weeg. Vergeleken met schilderij
en van een paar jaar geleden
heeft haar werk een enorme ge
daanteverwisseling ondergaan.
In een aantal opzichten was het
in wezen hetzelfde gebleven, zo
als de rol van het toeval in het
ontstaansproces en het gebruik
maken van op de vrouw geïnspi
reerde beeldelementen. Het is
vooral het uiterlijke aspect dat zo
volkomen anders is geworden.
De zware, onregelmatige
verfstructuur heeft plaats ge
maakt voor grote, veel gladder
uitgewerkte partijen, die Thorn
ton's voorliefde voor pastelkleu
ren duidelijk naar voren bren
gen. Tevens vertonen de schilde
rijen onderling meer formele
overeenkomst, wat aan het werk
meer eenheid heeft gegeven. Elk
van de geëxposeerde stukken
bestaat uit meerdere, smalle pa
nelen, die aansluitend of op eni
ge afstand zijn opgehangen.
Sommige delen zijn met schar
nieren aan elkaar bevestigd, zo
dat het geheel wanneer dit op de
grond opgesteld staat, iets weg
heeft van een kleurrijk Japans
kamerscherm in het klein.
De titels, 'Variatie met rood',
'Variatie met geel' enz., bena
drukken dat kleur een belangrijk
uitgangspunt vormt. Het coloriet
is ook de sterkste kant van deze
schilderijen. Helaas wordt het ef
fect van de verfijnde kleurnuan
ces in de abstracte composities
overstemd door de overheersen
de, grillige vormen. Een absurd
element voegt Thornton toe met
vage droombeelden waarin vrou
wen, ogen en (bij voortduring) fel
rode monden zichtbaar zijn. Het
meest figuratieve werk is een
landschap, waarvan de hard
groene partijen zowel een steile
ANNE FRANCKPRIJS - De Anne Frankprijs is de in Polen geboren en in
Israël wonende schrijfster Ida Fink toegekend voor 'Een klein ogenblik -'
Verhalen uit de holocaust'. De prijs is de eerste keer dat de prijs is uitge
loofd. Hij is bestemd voor recent werk dat wat strekking en inhoud betreft,
het dichtst bij het Dagboek van Anne Frank komt. De Nederlandse uitgave
verschijnt over enkele weken bij Uitgeverij BZZTóH in Den Haag. Burge
meester Van Thijn van Amsterdam reikt de prijs, bestaande uit een geldbe
drag van 13.500 gulden, op 5 september uit.
„Een klein ogenblik" is het eerste boek van Ida Fink. Het bestaat uit 28
verhalen die verspreid over een groot aantal jaren zijn geschreven. Enkele
ervan werden al eerder gepubliceerd. Ze schilderen het lot van de Poolse
joden in de Tweede Wereldoorlog.
klif als de kop van een reptiel
achtig dier gezien kunnen wor
den. Over de betekenis van deze
groep schilderijen en van het
werk in geheel wil Mayke Thorn
ton niet meer kwijt dan een ci
taat van de Zwitserse psychiater
C. Jung, waarin gesteld wordt
dat de interpretatie overgelaten
moet worden aan de toekomst en
aan anderen, omdat de kunste
naar slechts het instrument is
waardoor het werk ontstaat. De
ze tentoonstelling bevat wel en
kele schilderijen, die de grote
reeks van variaties even doorbre
ken toch bracht dit weerzien met
het vernieuwde werk van Thron-
ton weinig verrassends.
Keramiek
Hanneke Schuitema exposeert
in Wassenaar als 'surrealistisch'
te karakteriseren keramiek-voor-
werpen. De zogenaamde groei-
bollen laten een geheimzinnig
gebeuren zien; openbarstende
bollen waaruit handen of voeten
te voorschijn komen. Naast an
dere bolvariaties of handen, be
dekt met krioelende insecten, ge
ven keukendoeken aanleiding
tot het maken van bizarre objec
ten. Het vreemde effect van deze
werkstukken moet toegeschre
ven worden aan de losse handen
die soms uit de doeken steken.
Hanneke Schuitema weet op
knappe wijzè de soepelheid van
de stof en de vouwen in het har
de materiaal weer te geven. De
echtheid wil zij nog beter uit la
ten komen door ruitpatronen aan
te brengen. Meer naar de catego
rie 'snuisterijen' neigend is de se
rie dierfiguren, waarin het irreële
karakter totaal ontbreekt.
NANCY STOOP
door
Wouter Hendrikse
kest heb waar mee moet worden
opgetreden".
„Nu doen we dit soort dingen al
een tijd in West-Duitsland, in Keu
len. Alleen veel kleinschaliger.
Maar daar zijn verschrikkelijk veel
goede ideee'n uitgekomen, die we
nu in Amsterdam hebben kunnen
gebruiken. De opzet is eigenlijk
om de muziek uit 'n schulp te ha
len en uit zijn verband te rukken.
Juist in zo'n Muziekjaar is dat be
langrijk".
Breuker vervolgt. „Kijk, al die
orkesten hebben hun eigen muzi
kale terrein. Met de Wonderbaarlij
ke Optocht confronteren we hen
met elkaar. Vooral omdat ze dan
muziek spelen die ze niet gewend
zijn'. Nu hebben Bernard Hunne
kink en ik het niet té dol gemaakt,
maar wat we voor hen geschreven
hebben behoort nu niet tot hun
normale repertoire, om het maar
zacht uit te drukken. Bernard en ik
zijn de afgelopen maanden het hele
land afgeweest om repetities van
bands bij te wonen. Om eens te ho
ren hoe de kwaliteit was en wat ze
zoal speelden. Daar hebben we ons
een beetje bij aangepast. Boven
dien moet je niet vergeten dat er
gelopen moet worden. De stukken
kunnen dus niet te ingewikkeld
zijn".
„We hebben een stuk geschreven
dat heet 'Aanzet tot'. Dat is een po
ging van ons om te laten zien wat
wij met muziek willen. De fanfare
korpsen en dergelijken in Europa
zijn wat hun muziek betreft afhan
kelijk van drie muziekuitgeverijen.
Die dicteren als het ware wat er ge
speeld moet worden. Vandaar dat
veel orkesten die wij hebben ge
vraagd er wel wat voor voelden.
Natuurlijk was er ook een aantal
dat zei van daar heb je die Breuker,
dat zal wel weer rare muziek zijn,
maar ook die gingen door de
knieën. Zowel Bernard als ik heb
ben in het verleden ervaring opge
daan met deze vorm van amateur-
muziek. In die tijd werden we uit
gelachen om onze ideeën. Maar nu
bleek dat er toch wat van is blijven
hangen. Je moet je voorstellen dat
een fanfarekorps dat naar een mu
ziekconcours gaat altijd de ver
plichte nummer afdraait. Nu heb
ben ze de mogelijkheid om eens
wat anders spelen. Zodat ze boven
de grijze massa uitsteken".
Nu is het niet zo dat iedereen
zich als deelnemer van de Wonder
baarlijke Optocht heeft kunnen la
ten inschrijven. Er is wel een aan
tal criteria gesteld. Willem Breu
ker: „Die bands moeten muzikaal
gezien natuurlijk wel wat voorstel
len. We hebben orkesten bezocht
die totaal niet konden spelen. We
hebben daarentegen ook korpsen
gezien, vooral in de provincie, die
ontzettend goed waren. Maar over
het algemeen is zoiets toch wel
moeilijk te peilen. Helemaal echt
weten doe je het natuurlijk nooit.
Er is ook geen generale repetitie.
Het is allemaal eenmalig. Maar dat
maakt het wel spannend".
De Wonderbaarlijke Optocht
herbergt niet alleen muziek. Tij
dens de optocht zullen de toe
schouwers langs de route ook wor
den vergast op theater en andere
kunstvormen („Heb jij weieens een
operakoor op straat zien zingen?")
die normaliter alleen binnenshuis
te bekijken zijn. Min of meer in dat
kader rijden er ook tien wagens
mee van de Amsterdamse gemeeri-
tereiniging. Bernard Hunnekink:
„Dat zijn fantastische wagens, die
de meest onwaarschijnlijke dingen
kunnen. Ze zijn ontzettend leuk
om naar te kijken. Veel mensen
weten niet eens dat al die speciale
wagens bestaan. Ze doen tydens
de tocht ook allemaal dingen. Bij
voorbeeld de ene strooit zand en
degene die er achter rijdt veegt het
weer op".
Het interessante van De Wonder
baarlijke Optocht is volgens Breu
ker en Hunnekink om de totaal
verschillende muziekdisciplines
met elkaar te confronteren. „Dan is
een bejaardenkoor net zo interes
sant als een heel geavanceerd or
kest".
Naast de muziek voor de fanfare
korpsen zijn Hunnekink en Breu
ker ook verantwoordelijk voor de
teksten van de koren. Zo schreef
Willem Breuker een lied over de
zogenoemde witte zone-borden in
Amsterdam waar geen mens wat
van begrijpt. Bernard Hunnekink
schreef een lied over de route. „Dat
is een lied over de dingen die je tij
dens het lopen van de tocht tegen
komt. Dus winkels, straten, plei
nen, noem maar op. Het wordt een
dag van verrassingen. Het is voor
de deelnemers zelf ook ontzettend
leuk. Er wordt erg veel eigen initia
tief ontwikkeld. Er doen bijvoor
beeld 20 meisjes met een harp mee.
Die vroegen of ze zich mochten
verkleden als engeltjes. Natuurlijk.
Op de Dam zullen 100 tapdansers
een demonstratie gegeven".
Er zal in De Wonderbaarlijke Op
tocht geen centrale leidinggevende
band zijn. Willem Breuker zal met
zijn Kollektief gewoon deelnemer
zijn. Vast staat in elk geval dat De
Wonderbaarlijke Optocht een bij
zonder luidruchtige, kleurrijke en
dansende stoet zal worden. De cho
reografie van onder meer de majo-
rettenkorpsen wordt gedaan door
Bambi Uden, terwijl Frank Raven
de aankleding voor zijn rekening
neemt. Als rode draad door de op
tocht loopt een enorme draak, die
uit drie segmenten is opgebouwd
en wordt gedragen door 150 men
sen.
De route die De Wonderbaarlijke Optocht morgen zal afleggen
is als volgt: De start is op het Museumplein, onder het museum
door en dan links af de Weteringschans op. Vervolgens Leidse-
plein, Marnixstraat, rechtsaf de Rozengracht op, Westermarkt,
Raadhuisstraat, Dam, waar in de vorm van een samenzang de
finale wordt gehouden (Breuker: „Het wordt het hoogtepunt, of
dieptepunt van de tocht), waarna de optocht koers zet naar de
Nieuwe Zijds Voorburgwal om vervolgens via het Spui, het
Koningsplein, Leidsestraat, Weteringschans weer op het Mu
seumplein uit te komen.
Daarnaast is er nog een aantal vaste plekken in Amsterdam
waar orkesten zijn neergezet die niet kunnen lopen omdat ze te
ingewikkelde instrumenten hebben. Dergelijke orkesten zijn te
vinden op het Museumplein, Leidseplein, Raamplein, het plein
tje van de Bols Taverne op de Rozengracht, het paleis op de
Dam, de Postzegelmarkt en op een dekschuit op het Singel voor
Odeon. Andere korpsen die om de hierboven genoemde reden
moeite hebben zich te voet te verplaatsen worden vervoerd per
verhuiswagen om zo nu en dan te worden uitgeladen om het
publiek te vergasten op muziek.
im
i
Mini Maxi in hun show 'Sprakeloos'.
GRONINGEN/LEIDEN (GPD) -
Het muzikale komische duo Mini
Maxi heeft in het Franse Cannes
de grote prijs gewonnen van het
zesde internationale theaterfesti
val. De beide komieken, Karei de
Rooy (Mini) en Oegstgeestenaar
Peter de Jong (Maxi) deden een op
treden van anderhalf uur zonder
pauze, dat door een kritisch pu
bliek werd beloond met een staan
de ovatie.
De juryvoorzitter, de directeur
van de befaamde Parijse schouw
burg Olympia, heeft de beide Ne
derlanders een avondvullende
show aangeboden in zijn theater.
Aanvankelijk toonde het publiek
zich uiterst gereserveerd en werd
er nauwelijks gereageerd.
Kennelijk verkeerden de men
sen in de mening dat de zoveelste
traditionele goochel-act werd ver
toond. Met hun fabelachtige origi
naliteit en uitgekiende opbouw in
een mengeling van fdhtasie en mu
zikaliteit kregen Mini Maxi de
zaal uiteindelijk volledig plat.
Er namen 50 groepen deel aan dit
'Festival du Café Theatre'.
Het Vlaamse trio 'De Nieuwe
Snaar' verwierf de aanmoedigings
prijs.
Mini Maxi hebben hun show
onder de titel 'Sprakeloos' in ons
land tweeëneenhalf jaar gespeeld.
In het nieuwe seizoen komen ze
met dit programma alleen nog in
de maand januari terug. Ze probe
ren in het buitenland vaste voet te
krijgen en gaan in augustus naar
een festival in Japan.
Karei de Rooy en Peter de Jong
werken sinds 1967 samen.
DEN HAAG - De invoering van
een bescheiden toegangsprijs voor
musea heeft meer invloed op de
omvang dan op de samenstelling
van het bezoek. Toegangsprijzen
voor musea vormen, in tegenstel
ling tot de gangbare opvattingen,
géén extra hoge drempel voor mu-
seumbezoek van mensen uit lagere
inkomensklassen. Dit constateert
het Sociaal en Cultureel Planbu
reau (SCP) in de deze week ver
schenen studie 'Musea, een prijs
waard?'.
SCP-onderzoeker Rene' Goud-
riaan heeft de gevolgen onderzocht
van de invoering in 1983 van een
toegangsprijs op de omvang en sa
menstelling van het bezoek aan
vier Rotterdamse musea. Die mu
sea - Boymans-van Beuningen
(kunst). De Buffel (scheepvaart),
De Dubbele Palmboom (historie)
en het Museum voor Land- en Vol
kenkunde - waren tot 1 januari
1983 gratis. Daarna werd een en
tree van f 2,50 geheven.
Hoewel de conclusie kan worden
getrokken dat de gevolgen van een
invoering van een toegangsprijs
zijn meegevallen (afgezien dan van
de algehele daling van bezoeken)
mag hieruit zeker niet worden af
geleid dat de musea na verdere,
forsere verhogingen van de entree
gelden wellicht kostendekkend
kunnen opereren. Gelet op het ge
ringe deel van de kosten van de
vier musea dat in 1983 door de in
komsten uit toegangsgelden wordt
'gedekt (nog geen 1 procent), is dat
weinig realistisch. Dit geldt niet al
leen voor de Rotterdamse, maar
ook voor andere musea. Voor alle
Nederlandse musea samen dekken
de inkomsten uit entreegelden im
mers nog geen 10 procent van de
kosten.
Volgens René Goudriaan is na
invoering van de toegangsprijs het
aantal bezoeken met 29 procent ge
daald (van 470.000 naar 334.000).
Die daling lykt in 1984 tot stilstand
te zijn gekomen, zy was echter niet
voor alle musea even groot. De toe
gangsprijs heeft de grootste in
vloed op de omvang van het be
zoek aan het meer recreatief inge
stelde museum De Buffel (daling
44 pet). Daarom zijn de toegangs
prijzen van dit museum verlaagd.
Voor Boymans is het verminderde
bezoek (18 procent in 1983, van
176.000 naar 145.000) nog het ge
ringst.
Dat komt doordat Boymans in
tegenstelling tot De Buffel relatief
veel bezoek ontvangt van weinig
prijsgevoelige publiekscatego
rieën, zoals bezitters van een Mu
seumjaarkaart. Ook de Dubbele
Palmboom en Land- en Volken
kunde blijken beduidend minder,
prijsgevoelig.
Ondanks de omvangrijke daling
van het totale aantal bezoeken in
1983 is de samenstelling van het
bezoek aan de vier musea door de
toegangsprijs slechts op een be
perkt aantal kenmerken veran
derd. De daling is deels geconcen
treerd by kortdurende bezoeken.
Bezoeken van een half uur of min
der komen nauwelyks nog voor.
Er is weliswaar sprake van een
lichte daling van het aantal bezoe
ken dat door de lagere inkomens
groepen wordt gebracht, maar die
daling is geringer dan bij de overi
ge publiekscategorieën. Wanneer
mensen ondanks een laag inkomen
tot de museumbezoekers horen,
weerhoudt invoering van een be
scheiden toegangsprijs hen verge
leken met andere bezoekers niet
meer dan evenredig i
bezoek.
Britse film
regisseur
Boulting (71)
overleden
LONDEN (AP) - De Britse filmre
gisseur en producent John Boul
ting is op 71-jarige leeftijd in Lon
den overleden.
Boulting was afwisselend regis
seur en producent van de films die
hij samen met zijn tweelingbroer
Roy maakte. Een van hun bekend
ste films werd Tm all right Jack'
uit 1959, waarin zij hun ervaringen
met de vakbonden in de filmindus
trie vastlegden. Peter Sellers speel
de daarin de rol van een commu
nistische vakbondsvertegenwoor
diger, die de arbeiders op de werk
vloer tiranniseerde en zich liet om
kopen door de directie.
Andere films van de Boultings
waren 'Private's progress' uit 1956
over de tegenstellingen tussen be-
róepsmilitairen en dienstplichti
gen in het Britse leger en 'The fa
mily way' uit 1960 over een echt
paar met huwelijksproblemen.
John Boulting sloot zich in de ja
ren dertig aan bij de Labourpartij
en was in de Spaanse Burgeroorlog
als ambulancechauffeur werkzaam
voor de Internationale Brigade. Op
latere leeftijd brak hy met de La
bourpartij en stapte hij over naar
de liberalen. Een steeds terugke
rend thema in zijn films was de be
scherming van het individu tegen
de autoriteiten.
John Boulting trad vijf keer in
het huwelijk en had zeven kinde
ren. Een van zijn ex-vrouwen was
de actrice Haley Mills.
Zuiderzeemuseum
ontvangt prijs
ENKHUIZEN (ANP) Het
Zuiderzeemuseum in Enkhuizen
heeft dit jaar The European Mu
seum of the Year Award gekregen.
Dit is de hoogste museale onder
scheiding in Europa die onder aus
piciën van de Raad van Europa
jaarlijks door het in Engeland zete
lende comité aan een Europees
t wordt uitgereikt.
De prijs, bestaande uit de Henry
Moore trofee, een plaquette en een
geldbedrag van ruim 10.000 gul
den, wordt uitgereikt aan het mu
seum dat zich heeft onderscheiden
door de kwaliteit van de collectie,
de presentatie van de collectie, de
organisatie en de publikaties van
het museum. De prijs werd in 1977
ingesteld en is in het verleden aan
musea toegekend die een belang
rijke bijdrage hebben geleverd aan
het cultuurbehoud, aldus een
woordvoerder van het Zuiderzee
museum. In Nederland ging de
prijs eerder al naar het Catharijnè
Convent in Utrecht.
BALINESE DANS - De Balinese
muziek- en dansgroep Panti Pusa-
ka Budaya geeft drie voorstellin
gen op 22, 23 en 24 juni in het Ko
ninklijk Instituut voor de Tropen
in Amsterdam. Het optreden van
het 34 leden tellende gezelschap
heeft plaats in het kader van het
Holland Festival en het 75-jarig be
staan van het Tropeninstituut. De
groep staat onder leiding van I Ma-
,de Djimat, voorvechter - voor het
behoud van de originele Balinese
theater-, dans- en muziekvormen.
