'SAV0NDS00KGEEN
GELD KUNNEN TREKKEN?
'Snelheid is onze kracht'
WAAROM ZOU JE 0P JE 16E
60-jaiïg Simavi wil niet groot worden
Gestolen
kunst kan
wel gedijen
Meindert Leerling opnieuw lijsttrekker RPF
PAGINA 6
MAANDAG 17 JUNI 1985
Reportage
AMSTERDAM - Met een
'omzet' van nog geen drie
miljoen gulden per jaar is
Simavi, dat dit jaar het
zestigjarig bestaan viert,
een van de kleinere ont
wikkelingsorganisaties.
Hoe vreemd het ook mag
klinken: het zich op medi
sche hulpverlening rich
tende Simavi wil ook hele
maal niet groot worden.
door
Sjaak Smakman
Want, zegt woordvoerster
Irene Nabben, juist in die
kleinschaligheid ligt de
kracht: die maakt het mo
gelijk om snel te reageren
op hulpaanvragen. Vanuit
haar tweeënhalfjarige er
varing op een medisch
project in Ghana weet ze
hoe belangrijk het is om
niet een jaar te hoeven
wachten op apparatuur.
"Simavi heeft altijd ge
zegd: onze kracht is de
snelle, directe hulpverle
ning. Daarin zijn we an
ders dan anderen".
Aan de oprichting van Simavi is
onverbrekelijk de naam verbon
den van de zendingsarts Berre-
voets. Werkzaam op Midden-Ja-
va maakt hij tijdens een verlof in
Nederland melding van de ge
brekkige omstandigheden waar
onder hij en zijn collega's hun
werk in de toenmalige kolonie
moesten doen. Hij gaf daarmee
de stoot tot de oprichting van de
organisatie tot Steun In Medi
sche Aangelegenheden Voor In
landers. Tegenwoordig staan de
zes letters niet meer een mooie
volzin, maar is de organisatie
omgedoopt tot de Vereniging
voor directe medische steun in
de Derde Wereld.
Hoewel voortgekomen uit
christelijke kringen, heeft Sima
vi zich nooit beperkt tot 'christe
lijke' projecten. Al in 1930 ging er
ook geld naar ander ontwikke
lingswerk. "Dat is denk ik een
van de dingen die mensen altijd
het meest heeft aangetrokken in
Simavi: hulpverlening ongeacht
ras, geloof of politieke overtui
ging", aldus Irene Nabben.
Beperkte de hulpverlening
zich in eerste instantie vooral tot
het toenmalige Nederlands-In-
dië, na de dekolonisatie werd de
hele wereld het werkterrein van
Simavi. De paar miljoen gulden
worden daarbij verdeeld over on
geveer 130 medische projecten in
Afrika, Latijns-Amerika en Azië
vooral India. Het gaat, zo leert
een eenvoudige rekensom, dus
vrijwel altijd om heel kleine pro
jecten. Grote pretenties heeft Si
mavi dan ook niet, zegt Nabben:
„Je moet je goed realiseren dat
die kleinschalige hulp alleen
maar aanvullend is. Je stuurt een
beetje bij, geeft wat adviezen,
maar je kunt geen structuren
veranderen. Frustrerend? Ach, je
kunt hier achter je bureo hele
mooie grote plannen gaan zitten
maken achter je buro, maar dat
werkt toch niet. En je kunt na
tuurlijk zeggen dat wat we doen
maar een druppel is op een
gloeiende plaat, maar als je die
druppel krijgt is het voor jou wel
de
Bovendien heeft Simavi on
danks de beperkte hoeveelheid
geld dat hoofdzakelijk binnen
komt via zo'n 40.000 donoren en
de jaarlijkse landelijke collecte
nog vrijwel nooit een aanvraag
die aan alle normen voldeed hoe
ven afwijzen op financiële gron
den, vertelt ze.
Een voordeel is dat de hulp
snel kan worden gegeven. „Een
paar duizend gulden kun je zo
geven, maar als ergens een half
miljoen in stopt, ben je wel ver
plicht om eerst ter plekke te gaan
kijken". Niet dat aanvragers het
geld blindelings krijgen. Ontwik
kelingswerkers moeten gedetail
leerd hun aanvraag toelichten en
aan de hand daarvan neemt het
bestuur dat bestaat uit vier ex-
tropenmensen een beslissing.
Is de aanvraag binnen, dan valt
die beslissing als regel binnen
een maand. In de loop van de ja
ren heeft de organisatie ook tal
van wegen gevonden om het ma
teriaal ook snel bij de aanvragers
te krijgen: de ambassades bij
voorbeeld, of een missieorde als
de Witte Paters zijn veelgebruik
te wegen.
Uitstraling
Een belangrijk punt bij de
beoordeling is of het gevraagde
materiaal een brede uitstraling
heeft en dus zoveel mogelijk ef
fect sorteert. Zo geeft Simavi
jaarlijks vele terreinwagens aan
plattelandsartsen, maar werd bij
voorbeeld een aanvraag uit Sri
Lanka voor apparatuur voor
open-hartoperateis geweigerd.
„Niet dat we die mensen dat niet
gunnen, maar het is dure appara
tuur waarvan naar verhouding
maar heel weinig mensen profi
teren", aldus Nabben.
De basisgezondheidszorg, die
de WHO (Wereldgezondheidsor
ganisatie) al jaren propageert, is
daardoor bij Simvavi bijna auto
matisch centraal komen te staan.
De WHO benadrukt al jaren dat
het juist alledaagse ziekten waar
van in het Westen niemand meer
wakker ligt, zoals verkoudheid,
griep of een darminfectie als
diarree, in de Derde Wereld jaar
lijks miljoenen slachtoffers ma
ken. Voor de bestrijding en voor
koming van dit soort ziekten is
niet echt veel geld nodig, maar
een betere hygiëne. Maar juist
dat is, zo heeft Irene Nabben zelf
ervaren bij haar werk aan een
oogheelkundig project, heel
moeilijk. „Als er iemand by je
komt die blind is en je opereert
hem zodat hij weer kan zien,
staat iedereen om je heen te dan
sen. Maar probeer maar eens om
mensen een ander hygiënisch ge
drag bij te brengen om zo die
oogziekte te voorkomen. Het ge
beurt nog op tal van plaatsen dat
mensen hun behoeften doen bij
de waterput, die daardoor na
tuurlijk op den duur verontrei
nigd raakt. Maar hoe moet je ze
duidelijk maken dat ze andere
leefgewoonten' moeten aanne-
„Ze nemen in de ontwikke
lingslanden ook niet meer alles
voetstoots aan wat wij hier zeg
gen, en ik kan me dat best voor
stellen. Want wij komen ook ie
dere tien jaar weer met een ander
verhaal bij die mensen. In Ghana
zeiden we tien, vijftien jaar gele
den tegen de boeren dat ze trac
toren moesten kopen, dan zou al
les veel beter en effectiever gaan.
Maar we stonden er niet bij stil
dat die dingen ook kapot konden
gaan, dat er dan onderdelen en
monteurs nodig waren en dat er
überhaupt wegen moesten zijn
om op te rijden. En nu vertellen
we tegen ze dat ze juist weer os
sen moeten gebruiken en werk
tuigen die ze zelf kunnen maken
en onderhouden".
Een van de verhalen in het
Westen is dat juist de betere ge
zondheidszorg in de Derde we
reld een van de oorzaken van de
bevolkingsexplosie is. En daar
mee indirect van de hongersno
den die met name Afrika continu
teisteren. Nabben: „Als we te
genwoordig een project steunen,
letten we op dat daar landbouw
kundige facetten aan zijn gekop
peld en het niet om puur genees
kundige zorg gaat. Want het is
natuurlijk heel leuk om vanuit
de gezondheidszorg voorlichting
te geven over wat mensen moe
ten eten om gezond te blijven,
maar dan moet dat voedsel er
ook wel zijn. Je kunt zeggen: je
moet geen vuil water gebruiken,
maar dan moetje er wel voor zor
gen dat er schoon water komt".
„Daarnaast is het natuurlijk zo
dat die mensen niet voor hun lol
tien kinderen krijgen. Als er min
der kinderen sterven, dan wor
den er ook minder geboren. Als
je tien kinderen nodig hebt om er
drie over te houden, dan neem je
er tien. Als je de eerste drie in
leven kunt houden, neem je er
drie".
Hoewel volgens Nabben de
honger in Ethiopië en Soedan
voor een belangrijk deel een
'puur politieke aangelegenheid'
is, houdt Simavi zich verre van
alles wat naar politiek ruikt.
Over de Derde Wereld heeft ze
wel een oordeel: „De overheid
zou veel strenger moeten zijn".
Maar ook hier is politieke actie
taboe 'zoals we ook a-politiek
zijn in onze hulpverlening en on
ze achterban".
Op de jubileumtenoonstelling
'gezondheid, een wereldpuzzel',
die tot eind oktober in het Am
sterdamse Tropenmuseum te
zien is, en het daarbij begeleiden
de boekje, wordt de politiek toch
weer even aangesneden. Heel ac
tueel wordt de vraag gesteld naar
de verhoudingsgewijs absurde
bedragen die hier in het westen
worden uitgegeven aan steeds
verfijndere medische ingrepen.
Voor bedragen waarmee hier lut
tele levens worden gered, kun
nen in de ontwikkelingslanden
vele tientallen miljoenen mensen
worden genezen.
Nabben: „Dat is niet een Si-
mavi-visie, maar een onderwerp
dat op de tentoonstelling aan
bod komt. We zijn hier immers
aan de grenzen gekomen van dev
gezondheidszorg. Wat moet je
nog wel doen, wat niet meer?
Kijk eens naar lever- of hart
transplantaties. En hoe ver moet
je gaan met reageerbuisbaby's.
Natuurlijk, als iemand op ster
ven ligt en gered kan worden
door een harttransplantatie, dan
zal die heus niet zeggen: nee, doe
maar niet en stuur het geld maar
naar de Derde Wereld. Maar het
blijven natuurlijk heel moeilijke
vragen waarvoor nu eenmaal
geen pasklaar antwoord is".
PUTTEN (GPD) - Het Tweede-Kamerlid Meindert Leerling is opnieuw
gekozen als lijsttrekker van de RPF. De 49-jarige voormalige medewer
ker van de Evangelische Omroep is bij de komende verkiezingen in mei
1986 voor de derde keer lijsttrekker van de Reformatorisch Politieke Fe
deratie. Tweede op de lijst staat de huidige RPF-vertegenwoordiger in de
provinciale staten van Gelderland, Jan Rietkerk, een broer van WD-
minister Koos Rietkerk (binnanldnse zaken).
Leerling werd zaterdag in Putten door de federatieraad van de RPF
met tweederde meerderheid als voorman gekozen. Eerder gebeurde dat
in 1981 en in 1982. De tegenstemmers moeten worden gezocht in het
kamp van kamerlid A. Wagenaar, die onlangs uit de RPF trad en het
Reformatorisch Beraad oprichtte. Aanstaande zaterdag zal blijken of hij
met die groep als aparte partij aan de Tweede-Kamerverkiezingen van
volgend jaar wil meedoen.
Volgens een woordvoerder van de RPF zal een groot deel van de leden
die zaterdag tegen Leerling stemden, zich neerleggen bij het besluit van
de meerderheid van de federatieraad. Verwacht wordt dat zij niet zullen
uittreden om zich bij 'dissident' Wagenaar aan te sluiten. De tweemans
fractie van de RPF in de Tweede Kamer viel enkele weken geleden uit
een, toen bleek dat een zich al lang voortslepend conflict tussen Leerling
en Wagenaar onoplosbaar was.
Binnen de RPF is Leerling exponent van het voortdurend vanuit het
evangelie getuigende politieke handelen. Wagenaar ziet het evangelie
meer als inspiratiebron voor een praktische en zakelijke benadering van
de politiek.
DEN HAAG (GPD) - De Brusselse
kunstverzamelaar had, dacht hij,
een leuke slag geslagen. Tweehon
derd gulden voor een antieke sabel
kon nooic een miskoop zijn. Het
werd zelfs de aankoop van zijn le
ven: het wapen bleek bij nader on
derzoek de officiële ambtssabel
van koning Lodewijk Napoleon te
zijn. De verzamelaar kreeg wroe
ging en lichtte de politie in. Inter
pol werd ingelicht en achterhaalde
dat het wapen op het station in
Den Haag moest zijn verhandeld.
Maar de oorspronkelijke eigenaar
is twee jaar na dato nog altijd niet
achterhaald.
De sabel is een van de ruim
30.000 kunstvoorwerpen die staan
geregistreerd bij de Centrale Re
cherche Informatiedienst (CRI).
Voor het hoofd van de afdeling
kunst en antiek van de CRI, A. W.
Du Croix Timmermans, is het nog
altijd een raadsel waar het wapen
vandaan komt. „Het is niet duide
lijk of het om diefstal gaat. De sa
bel kan even goed zijn aangetrof
fen op éen zolder en de niets ver
moedende eigenaar, die geen be
nul van de waarde had, kan het by
het grofvuil hebben gezet. Zolang
de herkomst niet is achterhaald,
blijft het wapen eigendom van de
verzamelaar. Maar ik weet dat ie
dere conservator van welk mu
seum dan ook het wapen graag in
zijn bezit zou hebben".
De CRI, gevestigd in Den Haag,
is een centrale opslag van recher-
che-gegevens, waaruit alle Neder
landse politiekorpsen kunnen put
ten. Verder fungeert de dienst als
het Nederlandse bureau van Inter
pol. De afdeling kunst en antiek re
gistreert diefstallen van kunstvoor
werpen uit de hele wereld. Daar
mee werd in 1971 begonnen van
wege de enorme stijging van dit
soort diefstallen. Nu, veertien jaar
later, is er nog altijd een toeneming
te bespeuren van de ontvreemding
van deze voorwerpen.
Die styging wordt veroorzaakt
door een gestage groei van de eco
nomische waarde van kunstvoor
werpen. Steeds meer mensen
schaffen zich kunstvoorwerpen
aan. De vraag overtreft het aanbod.
Het aantal kleine investeerders dat
een privé-collectie aanlegt, groeit.
Investeren in kunst wordt nog al
tijd als een goede belegging be
schouwd. Dat betekent automa
tisch een toeneming van het aantal
diefstallen van dit soort objecten.
Bovendien worden deze diefstal
len (voornamelijk uit particuliere
woningen en antiekzaken) gesti
muleerd door de moeilijkheid van
identificatie van deze voorwerpen.
Nachtwacht
Bij aangifte
diefstal
door
Jos Heymans
kunstvoorwerpen geeft de plaatse
lijke politie de gegevens, voor
zover bekend, per telex op aan de
CRI. Die speelt de informatie met
een door naar alle Interpol-bu
reaus, want veel gestolen kunst
verdwijnt naar het buitenland. De
exacte omschrijving van het voor
werp is van wezenlijk belang, „om
dat", zegt Du Croix, „kunstvoor
werpen helaas geen identificatie
nummers hebben. Maar als De
Nachtwacht van Rembrandt uit
het Rijksmuseum wordt gestolen,
is de omschrijving 'Nachtwacht'
voldoende".
Een groot deel van de gestolen
voorwerpen kan wegens gebrek
aan gegevens niet worden geregi
streerd. Vooral particulieren zijn
vaak onbekend met de kenmerken
van het ontvreemde object. Van de
2.400 aangiften in 1984 konden er
maar 700 in het register worden op
genomen. „Het gaat bijvoorbeeld
om een schilderij, waarvan ze al
leen maar weten dat het een land
schap voorstelt. Daarmee kunnen
wij niet uit de voeten. Voor een re
gistratie die van nut kan zijn voor
dé opsporing, moeten we de schil
der kennen, de afmetingen van het
doek en de toegepaste techniek
(olieverf, aquarel, gravure, ets of li
tho). Het beste is natuurlijk een fo
to van het gestolen voorwerp. Ik
kan niet vaak genoeg benadruk
ken, dat de mensen foto's van hun
kunstvoorwerpen moeten maken",
zegt Du Croix Timmermans.
Veel gestolen kunstobjecten
worden weliswaar teruggevonden,
maar dat betekent nog niet dat ze
weer in het bezit komen van de
oorspronkelijke eigenaar. „Vaak is
die niet te achterhalen", vertelt Du
Croix. „We organiseren wel ten
toonstellingen, waarop we de ge
vonden kunstvoorwerpen etaleren.
Maar de meeste mensen komen
niet verder dan dat die klok of dat
schilderij op de hunne lijkt. Exacte
omschrijvingen ontbreken. Als de
mensen niet aannemelijk kunnen
maken dat het gestolen voorwerp
van hen is, moeten we het helaas
teruggeven aan de verdachte van
de diefstal. We kunnen immers
niet bewijzen, dat het voorwerp ge
stolen is".
Musea
Veel beter is het gesteld met de
opsporing van objecten die uit mu
sea en kerken zijn ontvreemd. De
registratie van die voorwerpen is
doorgaans zeer gedetailleerd. Na
genoeg alle museumstukken zyn
gecatalogiseerd, waardoor ze voor
de dieven veel moeilijker te ver
handelen zijn. Stelen uit musea
vindt Du Croix dan ook zinloos.
„Er is vorig jaar maar tien keer iets
uit musea ontvreemd. Inbraken
komen niet meer voor. Men neemt
iets onder de jas mee. Het gaat dan
altijd om regionale musea, waar
byvoorbeeld maar één suppoost
met de bewaking is belast".
Bovendien zijn de veiligheids
maatregelen sterk verbeterd, ook
in kerken. „Men is door ervaring
wijs geworden. De kerkportalen
staan niet meer dag en nacht voor
het publiek open. In tegenstelling
tot vroeger kun je de kunstvoor
werpen van een kerk niet meer vrij
toegankelijk bekijken. Voor de be
zichtiging van de kunstsschatten
van de St. Servaes in Maastricht
moet je tegenwoordig betalen".
Enige tijd geleden werd bij een
politie-inval in een garage in het
zuiden des lands een grote hoe
veelheid heiligenbeelden aange
troffen. De beelden stonden er al
twee jaar. De dieven hadden geen
kans gezien hun buit voor een re
delijke prys te verkopen. Ze ken
den weliswaar de waarde van de
voorwerpen, maar konden geen
behoorlijke prijs vragen zonder
exact aan te geven waar de voor
werpen vandaan kwamen. „Zo
hadden mensen in hun onwetend
heid 2.000 gulden geboden voor
het gestolen beeld van St Eloi, de
beschermheilige van de smeden.
Maar dat beeld is wel het tienvou
dige waard. De dieven hadden het
daarom niet verkocht".
Ook politie-rechercheurs hebben
vaak geen benul van de waarde
van een kunstvoorwerp. Het is
daarom van belang, dat ze een zo
goed mogelijke omschrijving van
het gestolen of teruggevonden
voorwerp geven. Du Croix: „Neem
dat beeld van St. Eloi. We werden
gebeld met de mededeling bij een
politie-inval kunstvoorwerpen wa
ren aangetroffen. Het beeld van St.
Eloi werd door de betrokken re
chercheur omschreven als 'een of
andere Sinterklaas met een mijter
op z'n kop en een hamer in z'n
hand'. Dank zy de foto konden we
het beeld in onze registratie terug
vinden".
ADVERTENTIE
De Nutsspaarbank ziet je als 'n volwassen klant.
Zo vinden we het heel normaal dat, als je daar toestem
ming voor hebt, je zelf beslist wanneer je geld opneemt.
Overdag of liever 's avonds. Met een pasje voor
de geldautomaten van de Nutsspaarbank ben je daarin
helemaal vrij. Opnemen wanneer jij dat wilt.
Eigenlijk logisch, want je trekt toch ook 'n kroket
wanneer jij dat wilt.
Lijkt die handige 24-uurs service je wel wat, vraag
dan om het Kombi Pakket. Een voordelige kombinatie
van 'n spaar- en een bankgirorekening.
Speciaal bestemd voor jongeren van ïó.tot 23 jaar.
Met de voordelen van al nutsspaarbank 5
onze volwassen rekeningen. de noott meer dicht bank
PROFITEER VAN DE 24-UURS SERVICE MET HET KOMBI PAKKET.
llllttillflif
Enige kerken in deze omge
ving beleefden gisteren vreugde
volle ogenblikken.
Zo kreeg hervormd Katwijk
aan Zee in de persoon van ds., W.
Chr. Hovius er weer een predi
kant bij. Ruim vijf jaar geleden
verwisselde hij Katwijk voor
Apeldoorn en nu kwam hij er te
rug. Ds. W. Vroegindeweij uit
Eemnes bevestigde hem 's mor
gens in de Nieuwe Kerk. Daar
had 's avonds ook de intrede
plaats. Ds. Hovius gaat werken
in de wijkgemeente 'Immanuel'.
- De vereniging 'De Rank' in
Katwijk werd met de bevesti
ging van een negental ambtsdra
gers tijdens een middagdienst in
de aula van het Pieter Groen-col-
lege officieel tot 'hervormde
deelgemeente' verheven. Zy
heeft nu dezelfde kerkelijke
rechten en plichten als de beide
moedergemeenten in Katwijk.
De bevestiging van ouderlingen,
diakenen en ouderlingen-kerk
voogd gebeurde door ds. N. J. M.
Hoogendijk uit Alphen aan den
Rijn, secretaris van de provincia
le kerkvergadering Zuid-Hol
land. Groot was de belangstel
ling voor de oprichting van deze
nieuwe gemeente, ook van bui
ten Katwijk.
- In Voorschoten begroette de
hervormde 'Evangelisatie' (op
gereformeerde grondslag) in de
persoon van ds. G. H. van Koo-
ten uit Delft een eigen mentor en
voorganger. Dat gebeurde tij
dens de middagdienst in de aula
van het Lucas-college.
- Pastoor A. W. C. Heyster van
de Petrusparochie in Leiden
vierde gisteren zijn zilveren
priesterfeest. Een wens van de
jubilaris ging deze dag in vervul
ling: de verplaatsing van de
doopvont naar het midden van
de kerk. Het kerkbestuurslid A.
G. van der Meeuw, tevens voor
zitter van de feestcommissie,
bood de pastoor - die nog maar
kort in Leiden werkt ook een
persoonlijk cadeau aan: een Frie
se hangklok.
- In Katwijk aan Zee zijn gis
teren de diensten in de Duitse
taal weer begonnen. Ze gaan uit
van de gezamenlijke evangelisa
tiecommissie van de hervormde
gemeente en de gereformeerde
kerk en worden elke zondagmor
gen om 10 uur gehouden in het
wijkgebouw 'De Hoeksteen' aan
de Burgersdijkstraat. Voorlopig
tot en met 11 augustus, maar mo
gelijk ook nog op 18 en 25 augus
tus.
f Hervormde Kerk: beroepen
te Poortvliet H. van der Post
Monster, te Stedum J. Verdijk
Westerlee (Gr.), te Klarenbeek
kandidaat P. Overduin Hoog
vliet, te Benthuizen en te Hei- en
Boeicop kandidaat C. van Duijn
Bergambacht; aangenomen naar
Soesterberg (deelwerk) kandi
daat mevrouw S. Hovestad-de
Jong Rhenen; bedankt voor
Noordwijk en Aalsmeer R. Hol-
werda Apeldoorn, voor Delft J.
Blom Ridderkerk. Toegelaten tot
de evangeliebediening en be
roepbaar: A. den Besten Kat
wijk, W. M. den Boer Leiden, C.
van Duijn Bergambacht, T. Kam
per Uitgeest, P. Nagel Bodegra
ven, L. de Ronde Houten, H. A.
van Til Haarlem en M. Zoeteweij
Waddinxveen.
Gereformeerde Kerken: aan
genomen naar Enter D. C. Hellin-
ga Broeksterwoude, naar Vee-
nendaal F. Meijnhardt Ooster
beek, naar Maasland J. Hage
Stad aan 't Haringvliet. Christe
lijke Gereformeerde Kerken:
bedankt voor Urk R. van Beek
Veenendaal.
Synode. In de hervormde sy
node kwam vrijdag het over en
kele jaren te verwachten predi
kantenoverschot ter sprake. Het
bestuur van de synode zal zich in
overleg met verschillende ad
viesorganen hiermee gaan bezig
houden. Secretaris-generaal dr.
Mooi zei al, dat de landelijke
kerk weinig mogelijkheden heeft
om nieuwe arbeidsplaatsen te
scheppen. De initiatieven zullen
vooral van de plaatselijke ge
meenten moeten komen.
- De centrale commissie voor
het beroepingswerk wees een
voorstel af om de mogelijke ho
mofiele geaardheid van een te
beroepen predikant aan een ge
meente mee te delen. Er wordt
ook niet gemeld of iemand ge
huwd is, een gezin heeft of ge
scheiden is. Dergelijke zaken ho
ren, volgens de commissie, thuis
in het vertrouwelijke overleg van
de kerkeraad met de betrokkene.
- Een grote meerderheid van
de synode sprak zich uit voor een
mentoraat gedurende de eerste
twee jaar voor beginnende predi
kanten. Taak van de mentor -
een oudere, ervaren predikant -
is, door regelmatig contact de
jonge predikant in zijn of haar
werk te begeleiden, ter voorko
ming van mogelijke mislukkin
gen. In Utrecht, Friesland en
Gelderland wordt ermee begon
nen. Op den duur zullen 150
mentoren in het hele land nodig
zijn.
