'The Cotton Club': een
gaaf gestileerd spektakel
Dudley Moore wil kinderen
r J\f'
r jr .iilii1'' J
Grenspolitie
in actiefilm
Televisie
Vrij circuit
VRIJDAG 7 JUNI 1985
PAGINA 19
Coppola vertelt blank en zwart verhaal
Vorige week is op deze pagina al
uitgebreid beschreven hoe moei
zaam de laatste film van Francis
Coppola tot stand is gekomen. Het
is zo langzamerhand gebruikelijk
dat het eerste wat je van een nieu
we film van Coppola hoort, derge
lijke buitensporige verhalen zijn,
vol buitenissige bedragen.
Dat was zeker het geval met
monsterprodukties als 'The Godfa
ther', 'Apocalypse Now' en nu dus
opnieuw met 'The Cotton Club'.
Deze film kostte 47 mihoen dollar
en wie de produktiegeschiedenis
leest, krijgt sterk de indruk dat het
filmmilieu minstens zo misdadig is
als het Harlem ten tijde van de
drooglegging (het onderwerp van
de film).
Toch heeft Coppola ook relatief
kleine produkties op zijn naam
staan, zoals de prachtige thriller
'The Conversation' en zijn recente
mislukkingen 'The outsiders' en
'Rumble fish'. Het zou erg jammer
zijn wanneer men bij het horen van
de naam Coppola alleen nog maar
aan extreem hoge sommen geld
kan denken, zonder oog te hebben
voor de grote artistieke waarde van
zijn werk. Want dat Francis Ford
Coppola één van de belangrijkste
regisseurs van het 'nieuwe' Holly
wood is èn blijft, bewijst hij eens te
meer met 'The Cotton Club'.
De roemruchte jazzclub uit de ja
ren twintig, waar de artiesten uit
sluitend zwart en de toeschouwers
uitsluitend blank waren, is het lo
gische middelpunt van een film die
iets wil vertellen over het leven en
de liefdes van een zwarte tapdan-
ser 'Sandman' Williams (Gregory
Hines) en een blanke cornettist, Di
xie Dwyer (Richard Gere). De twee
verhaallijnen raken elkaar nauwe
lijks en dat wordt, overigens ten
onrechte als bezwaar tegen de film
u "Ulllh.
iin, "'"I
'The Cotton Club'; regie:
Francis Coppola; hoofd
rollen: Richard Gere, Gre
gory Hines, Diane Lane en
Lonette McKee; theater
Eurog, Alphen; leeftijd: 12
jaar.
aangevoerd. De twee verhalen ver
tonen immers grote overeenkomst
en vormen eikaars spiegelbeeld.
Zo krijgen beide jongemannen een
goede carrière via de Cotton Club,
de neger als danser, de blanke als
loopjongen van een grote misdadi
ger, Dutchie.
Beiden hebben eert onwillig lief
je, Sandman een danseresje (Lo
nette McKee), Dwyer de maïtresse
van z'n baas (Diane Lane). Boven
dien hebben ze allebei een moeiza
me relatie met een broer, in het ene
geval komt verzoening tot stand, in
het andere komt de broer aan een
gewelddadig eind.
Twee parallel lopende verhalen,
een zwart en een blank, die elkaar
aanvullen en versterken. Dat blijkt
heel duidelijk wanneer je ze op el
kaar gaat betrekken. Sandman
danst het vuur uit zijn schoenen in
een club die gerund wordt door
blanke gangsters en waar zijn fami
lie en vrienden hem niet eens kun-
nen bewonderen. Dixie Dwyer
danst meer figuurlijk naar de pij
pen van de zware jongens. De
vriendin van Dwyer, Vera, lijkt op
het eerste gezicht slechts een harde
en zelfzuchtige vrouw. Pas wan
neer je haar spiegelt aan de vrien
din van Sandman, Angela, krijgt ze
meer diepgang en tragiek.
Angela ambieert dank zij haar uit
een gemengd huwelijk afkomstige
lichte huidskleur een carrière
blanke showbusinesswereld
Broadway. Naar believen kan ze
voor blank of zwart doorgaan en
lange tijd laat zij Sandman staan en
verraadt haar afkomst ten behoeve
van de carrière. Evenzo is Vera uit
op haar eigen profijt, ze ambieert
een eigen nachtclub, die ze als mai-
tresse van Dutch ook uiteindelijk
krijgt. Pas wanneer deze is gedood
kan zij toegeven aan haar liefde
voor Dwyer.
Vera gaat zonder scrupules met
Dutch over lijken om haar doel te
bereiken, maar niemand kan haar
iets verwijten, want alle vier hoofd
personen zijn verplicht zich te ver
kopen en zich gedeeltelijk te ver
loochenen in een harde wereld,
waar het gaat om de 'survival of the
fittest'.
Belangrijker dan het verhaal is
echter de vormgeving van 'The
Cotton Club'. Coppola is een per
fectionist, die in zijn privé-studio's
met uitgebreide video-uitrusting
net zo lang aan het wikken en we
gen is, tot hij de mooiste composi
tie gevonden heeft. 'The Cotton
Club' zit vol met dergelijke staal
tjes onovertroffen technisch ver
nuft, van grote schoonheid.
Zonder meer een hoogtepunt is
de scène waarin Sandman een gro
te danssolo ten beste geeft, met
daar doorheen gesneden beelden
van de executie van Dutchie. De
danscapriolen van Gregory Hines
vormen natuurlijk op zich al een
hoogtepunt, wat helaas niet gezegd
kan worden van het cornet- en ac
teerspel van Richard Gere. Hij
moet het vooral van zijn uiterlijk
hebben en doet het nog het best als
Francis Coppola regisseert Diane Lane.
inhoudsloze Hollywoodster, die in
films de echte gangsterbazen imi
teert.
De film bevat slechts enkele ge
welddadige scènes, maar die zijn
stilistisch zo perfect in beeld ge
bracht, dat er van gruwelijkheid
geen sprake is. Wanneer iemand
als een varken geslacht wordt, re
sulteert dit bij Coppola in een
druppel bloed op de wang van
Vera. Zij kijkt omhoog en ziet dat
van de kristallen kroonluchter bo
ven hen langzaam bloed naar bene
den drupt.
De geniale hand van Coppola is
er met 'The Cotton Club' in ge
slaagd een buitengewoon gaaf ge
stileerd, visueel spektakel te ma
ken dat ook nog twee uur boeit
dank zij een voortreffelijke casting,
geweldige dans en prachtige mu
ziek van vooral Duke Ellington.
Het is te. hopen dat de film genoeg
geld in het laatje brengt, zodat we
niet te lang hoeven te wachten op
een nieuwe film van deze meester
lijke stilist.
LEONARD ENGEL
'Micki and Maude': geslaagde komedie
"I
Dudley Moore is één van de meest
begenadigde komieken van dit
moment. Maar zelfs hij heeft na
tuurlijk een behoorlijke film nodig
om de kar te trekken. Hij was leuk
in 'Arthur', hij was leuk in 'Un
faithfully Yours', maar hij was bij
voorbeeld niet leuk in 'Wholly Mo-
Moore is weer wel leuk in 'Micki
and Maude'een op zich al aardige
film die dankzij zijn burleske op
treden net dat extra krijgt. Blake
Edwards ging deze film regisseren
nadat hij door Burt Reynolds opzü
was geschoven voor diens misluk
te komedie 'City Heat'. Een goede
zaak, want het duo Moore-Ed-
wards bleek bij 'Ten' al zo'n geluk
kige combinatie.
Met 'Micki and Maude' maakten
beiden een onvervalste klucht
waarin de vrouwelijke rivalen el
kaar ouderwets steeds net mislo
pen. De één via de voordeur naar
binnen en de ander via de achter
deur naar buiten, dat werk.
Die rivalen luisteren naar de na
men Micki and Maude en zijn de
twee vrouwen in het leven van
Moore, in deze film een op zijn rou
tine drijvende tv-verslaggever. Hij
is getrouwd met Micki, een dame
die de carrière boven kinderen ver
kiest. Tot groot verdriet van Dud
ley die juist niets liever wil dan
kinderen.
Dan interviewt hij Maude, een
celliste. Van het één komt het an
der, tot en met een zwangerschap.
Dus besluit Dudley tot een schei
ding en een nieuw huwelijk. Maar
als hij Micki wil vertellen dat de
huwelijkse staat beter beëindigd
kan worden, is ze hem net voor:
ook zij is zwanger en wil boven
dien het kind dolgraag hebben.
Hij toont zich vervolgens een
man die geen nee kan zeggen, weet
zich plotseling dubbel getrouwd
en is van beide vrouwen een uiterst
meelevend echtgenoot. Voor alle
drie een ideale situatie, zo lang al
thans de vrouwen niet van eikaars
bestaan weten. Dat gebeurt uitein
delijk toch, uiteraard tijdens de be
valling. Micki en Maude vinden
vervolgens troost in eikaars bedrog
en Dudley is de grote verliezer: ein
delijk vader, van maar liefst twee
kinderen en hij mag zijn verse
kroost niet eens zien.
Moore's talenten mogen dan, zo
als in de aanhef gesuggereerd, bui
ten kijf staan, zijn films lenen zich
toch moeilijk voor een algemeen
waarde-oordeel. Zoals zoveel ko
mieken irriteert even veel mensen
als hij amuseert. Ik behoor tot de
laatste categorie en ben eerlijk ge
zegd al tevreden als Dudley Moore
- het hoeft maar kort te duren -
dronken wordt en met dubbele
tong gaat praten. Ook wat dat be-
'Micki and Maude'; regie:
Blake Edwards; hoofdrol
len: Dudley Moore en Amy
Irving; theater: Euro, Al
phen; alle leeftijden.
treft stelt 'Micki and Maude' niet
teleur.
BART JUNGMANN
Dudley Moore kreeg v>
in 'Micki and Maude'
Globe.
Verdelger met
X op de vuist
'The Exterminator 2'; regie: Mare
Bunsman; hoofdrollen: Robert
Ginty en Mario Peebles; theater:
Euro, Alphen; leeftijd: 16 jaar.
Deze bloedige actiefilm brengt
exterminator (verdelger) John in
conflict met bendeleider X. Na een
overval van deze bende, waarbij de
'Verdelger' hardhandig ingrijpt,
wordt er wraak genomen op de
vriendin van John. Dat leidt tot te
genmaatregelen van de 'Verdelger'
en daarbij moet een vriend van
John het leven laten. Dat leidt tot
een rechtstreekse confrontatie tus
sen X en de 'Verdelger'. De eerste
is jonger, de tweede is extra gemo
tiveerd door het verlies van twee
vrienden. Bovendien strijdt hij
r zijn rol voor de goede zaak en dan kan het,
- Golden ?0als bekend, eigenlijk niet mis
(foto AP) gaan.
'Flashpoint'; regie: William Tan-
nen; hoofdrollen: Kris Kristoffer-
son en Treat Williams; theater:
Lido, Leiden; leeftijd: 16 jaar
De zonnebril waarin Jack Ni
cholson de corrupte wereld liet
weerspiegelen ('The Border') heeft
een nieuw eigenaar gevonden:
Treat Williams. Het uniform van de
grenspolitie zit hem in 'Flashpoint'
trouwen even ongemakkelijk, zo
als ook Kris Kristofferson als colle
ga Bobby liever iets anders zou
dragen. De politiewereld is er sinds
'The Border' ook niet netter op ge
worden.
Daarmee zijn alle denkbare ver
banden tussen die twee films zo
ongeveer uitgeput. Waar 'The Bor-
der' zich bezighoudt met het lot
van Mexicaanse illegalen, daar legt
'Flashpoint' een vage link tussen
de moord op John Kennedy en een
oude jeep die is ondergestoven in
de woestijn.
Bobby en Ernie zijn collega's bij
de grenspolitie. Hun baantje staat
op de tocht en ze zoeken eigenlijk
iets anders. Die kans dient zich aan
als ze een jeep onder het woestijn
zand aantreffen, waarin een koffer
met een vermogen aan dollars. Ze
komen er achter dat die jeep en
zijn tot louter bot verworden be
stuurder iets te maken hebben met
.het jaar 1963, de stad Dallas en dus
wellicht de moord op Kennedy. De
FBI hoort ook van de vondst, slaat
groot alarm en behalve rijk zijn
Bobby en Ernie nu ook doelwit.
'Flashpoint' is zeker geen onaar
dig debuut van William Tannen,
maar het verhaal rammelt. Er res
teren uiteindelijk teveel vraagte
kens en het merkwaardige kleur
verschil aan het slot (later gemaak
te opnamen in de studio?) doet ver
moeden dat de makers er behoor
lijk mee gerotzooid hebben.
B.J.
AMSTERDAM - Het idee om zo'n
Holland Festival horizontaal te
programmeren en zoals nu zwaar
in het teken te zetten van Canada,
heeft ongetwijfeld gunstige kan
ten. Aangezien ons land bij voort
during culturele akkoorden sluit
met andere landen, kun je daar
door als festivalorganisatie pro
gramma's maken die hun kosten
voor een flink deel zelf betalen.
Daar is niks op tegen, behalve het
levensgrote gevaar dat er automa
tismen binnensluipen. Dat het Hol
land Festival zijn programma niet
samenstelt op basis van kwaliteits
criteria, maar op basis van diplo
matieke verplichtingen.
door
Pieter van Lierop
De gevolgen voor de reputatie
van het festival dienen zich nu
overduidelijk aan. Het niveau van
het Canadese dansprogramma
schijnt weinig aanleiding tot klach
ten te geven, maar onbegrijpelijk is
het dat iemand op het idee is geko
men een Canadees filmfestivalletje
te organiseren. Op de hele wereld
is geen land aan te wijzen waar de
nationale cinema zich in een even
beklagenswaardige situatie be
vindt als momenteel in Canada.
Tien jaar geleden zou het organi
seren van een Canadees filmfesti
val een zinvolle daad zijn geweest.
Toen was er sprake van een specta
culaire opleving van de cinema van
vooral de Frans-Canadese cinema.
Die beweging is zijn glans lang en
breed kwijt.
Iemand als Gilles Carle ging
steeds mallotiger films verzinnen
als doorzichtige aanleidingen voor
het maken van wellustige scenes
met zijn vriendin Carole Laure.
Een paar jaar later revancheerde
Carle zich enigszins met de Quebe-
coise familiekroniek Les Plouffe.
Daarmee deed deze regisseur zich
ineens kennen als een vreselijk
conventioneel, om niet te zeggen
stijve regisseur.
Maar het zijn die omstandighe
den geweest die Gilles gedwongen
hadden tot die bescheiden opsel-
ling. Hij moest opnamen maken
die bruikbaar zouden zijn voor een
film in vier versies: een tv-versie,
een vier-uur-versie voor theaterge-
bruik in Franstalig Canada, een
drie-uur-versie werd beschikbaar
gemaakt voor de export en dan
was er nog een twee-uur-versie die
'mikte op het voor Frans-Canadese
films lastigste afzetgebied: Engels-
Canada. Zo werd een avant garde-
filirter van de jaren '60 gedwongen
om 'industrieel' te denken. Deze
manier van industrieel denken is
intussen wel de pest gebleken voor
de Canadese cinema als totaal.
Goede hoek
Overigens heeft deze filmer dan
nog het voordeel dat hij in de goe
de hoek werkt en tenminste nog
een publiek bereikt via dit soort
door de Canadese overheid gesti
muleerde constructies: films per
strekkende meter, al naar gelang
de verwachte wensen van eventue
le afnemers. De Canadese overheid
beschouwt de televisie namelijk
als het laatste bastion van de natio
nale cinema. Alle andere terreinen
zijn al veroverd door de Ameri
kaanse zuiderburen.
Twee jaar geleden had men nog
de illusie dat in Canada (het dichtst
bekabelde land ter wereld) ook de
commercieel gerunde stations
voor pay-tv kon worden gedwon
gen tot het dienen van de Canadese
cultuur. Men legde de verplichting
op om veertig procent van het pay-
tv-aanbod te laten bestaan uit pro
gramma's met een Canadese iden
titeit. Dat hield in de praktijk in dat
er noodgedwongen een giganti
sche hoop waardeloze Canadese
films werd vertoond, waar het pu
bliek massaal voor op de vlucht is
geslagen.
In haar ijver om de nationale
filmproduktie te stimuleren, wer
den door de regering allerlei gun
stige voorwaarden geschapen in de
vorm van directe steun en van be-
lastingpriviléges. Het gevolg was
een gigantische uitgroei van film-
produkties die slechts in naam 'Ca
nadees' waren en waarmee voorna
melijk gewiekste zakenlui iets zijn
opgeschoten.
De journalist Gerald Pratley be
cijferde dat de Canadese belasting
betalers hebben bijgedragen aan
het totstandbrengen van circa 500
films van de meest armzalige kwa
liteit. Men is voornamelijk bezig
geweest met het nabootsen van
Amerikaanse filmgenres en dat
dan nog eens met pijnlijk weinig
succes. Veel van die films zijn zelfs
nooit in première gebracht, zelfs
nooit verkocht aan het meest ziel
togende tv-station. Slechts met een
paar van die films werd geld ver
diend en dan ging het om ordinaire
produkties als Porky's Pretpark.
Hollywood
In die grote hoop van 500 films
zit natuurlijk wel een klein beetje
kwaliteit verstopt, maar men moet
er werkelijk met een lantaarntje
naar op zoek. Hinderlijk ook is, dat
zodra een beetje kwaliteit zich
voordeed, Canada ook meteen dol
draaide. Over bijvoorbeeld de ar
tistieke verdiensten van The Grey
(OP)NIEUW
'Matchpoint' - Lido, Leiden.
The Cotton Club' - Euro, Alphen.
'Micky en Maude' - Euro, Alphen.
'The exterminator II' - Euro, Al-
*cïasii' - City, Katwijk.
'Under fire' - City, Katwijk.
'Dressed to kill* - City, Katwijk.
BLIJVERS
'Starman' - Grootste kracht zit in de
speciale effecten, Luxor, Leiden.
'Amadeus' - Milos Formans specta
culaire verfilming van het toneel
stuk van Peter Shaffer over Mozart
en Salieri, Lido, Leiden.
'Beverly Hills Cop' - Eddie Murphy
als het grote fuifnummer in lach
film, Studio, Leiden, Euro, Alphen.
'Passage to India' - David Lean ging
te clichématig te werk, Lido, Lei
den.
SEXFILMS
'Geheim liefdesspel' - Rex, Leiden
'De vrolijke Tiroler sex-kliniek' -
Trianon, Leiden.
'Dallas school girls' - City 4, Kat-
wijk.
NACHTFILMS
'Het Weense hoerjte op haar
hoogtepunt' - Rex, Leiden.
'Meisjes met broepsgeheim' - Eu
ro, Alphen.
'Hot babies' - Euro, Alphen.
'Micky en Maude' - Euro, Alphen.
'The exterminator II' - Euro, Al
phen.
DEN HAAG
•Flashpoint' - Asta (463500), 16 jr.
•Witness' - Asta, 12 jr.
'Kaos' - Asta, 16 jr.
'Amadeus' - Babylon 1 (471656), al.
'The cotton club' - Babylon 2,12 jr.
'Into the night' - Babylon 3,12 jr.
'The Jigsaw Man' - Cineac 1
(630637), 16 jr.
'Beverly Hills Cop' - Cineac 2, al.
'Monster shark' - Cineac 3,16 jr.
'Duin' - Euro (667066), 12 jr.
'Ordeal bij innocence' - Metropole 1
(456756), al.
'A passage to India' - Metropole 2,
al.
'Starman' - Metropole 3, al.
'Reuben, Reuben' - Metropole 4, al.
'Birdy' - Metropole 5,12 jr.
'Mata Hari' - Odeon 1 (462400), 16 jr.
'De Nurds slaan terug' - Odeon 2,12
jr.
'Beverly Hills Cop' - Odeon 3, al.
•Where teh green ants dream' -
Odeon 4, 16 jr.
'Meisjes, sex en avontuur' - Le Paris
1 (656402), 18 jr.
'Suzy superstar' - Le Paris 2,18 jr.
'Viva Vanessa' - Le Paris 3,18 jr.
'48 hours' - Passage (460977), 16 jr.
AMSTERDAM
'Witness' - Alfa 1 (278806), 12 jr.
'Flashpoint' - Alfa 2, 16 jr.
'Enrico IV'- AJfa 3,16 jr.
'Repo man' - Alfa 4,16 jr.
'Les uns et les autres' - Alhambra 1
(233192), al.
'Der Amerikanischer Freund* - Al
hambra 2,16 jr.
'Amadeus' - Bellevue Cinerama
(234876/266227), al.
'Stop making sense' - Cinerama, al.
•Dune' - Calypso 1 (266227/234876),
12 jr.
'Falling in love' - Calypso 2, al.
'Lekkere spelletjes' - Centraal
(248933), 18 jr.
'Trading places' - Cineac (243639),
al.
'Les nuits de la pleine lune' - Cine-
center (236615), 16 jr.
'Brazil' - Cinecenter, al.
'The world according to Garp' - Ci
necenter, 12 jr.
'Paris, Texas' - Cinecenter, 16 jr.
'Witness' - Cinema 1 (151243), 12 jr.
'Beverly Hills Cop' - Cinema 2, al.
'Les enfants du paradis' - Cinema
Rex (246132), 16 jr.
'Beverly hills cop' - City 1 (234579),
al.
'Starman' - City 2, al.
'De Nurds slaan terug' - City 3,12 jr.
'The falcon the snowman' - City 4,
16 jr.
'Into the night' - City 5, 12 jr.
'A passage to India' - City 6, al.
'Mata Hari' - City 7,16 jr.
'HF: De Canadese film' - Kriterion,
(231708).
'La belle et la béte' - Studio K
(231708), 16 jr.
'Meisjes in extase' - Parisien
(248933), 18 jr.
'Metal storm* - Rembrandtplein-
theater 1 (223542), 12 jr.
'Flashpoint' - Rembrandtpleinthea-
ter 2,16 jr.
•Kaos' - The Movies 1 (245790), 16 jr.
'Man of flowers' - The Movies 2, 16
jr.
'Reporter' - The Movies 3, 16 jr.
'Ordeal by innocence' - Tuschinski 1
(262633), al.
'Witness' - Tuschinski 2,12 jr.
The cotton club' - Tuschinski 3,12
The killing fields' - Tuschinski 4,12
jr.
'A passage to India' - Tuschinski 5,
al.
Terms of endearment' - Tuschinski
6, al.
'Birdy' - De Uitkijk (237460), 12 jr.
'Sleuth', een film van Joseph
Mankiewicz, brengt de acteurs
Michael Caine en Laurence Oli
vier tegenover elkaar. De film
ontleent dan ook veel van zijn
kracht aan het spel van beiden.
Olivier speelt een schrijver van
detectiveromans die de minnaar
van zijn vrouw (Michael Caine)
bij hem thuis uitnodigt. De
schrijver, een groot liefhebber
van practical jokes, wil deze een
voudige ziel een lesje leren, maar
dat pakt allemaal wt anders uit.
'Sleuth' is oorspronkelijk een to
neelstuk van Anthony Shaffer
dat ruim vijf jaar stand hield op
de planken van Londen. Donder
dag, Nederland 2, 20.07 uur.
Dezelfde dag bij de Franstalige
Belg 'Die Falschung' van Volker
Schlöndorff. Een wisselend
beoordeelde film over de gren
zen en ethiek van de journalis
tiek. Bruno Ganz speelt een ver
slaggever die naar Beiroet ver
trekt om daar de gevechten te
verslaan. Midden in het strijdge
woel gaat hij twijfelen aan het
nut van zijn beroep en hij stort
zich in een wanhopige liefdesre
latie met een in Libanon opge
groeide Duitse vrouw (Hannah
Schygulla). Alle opnamen wer
den tussen het mitrailleurvuur
door opgenomen in Beiroet en
dat werkt zeer beklemmend
(20.00 uur).
Op dezelfde zender maar dan
een dag later de lichtvoetige ko
medie 'Trouble in Paradise' van
Ernst Lubitsch. Een sjieke
vrouw wordt het slachtoffer van
een oplichterspaar. Eén van de
hoofdrollen wordt gespeeld door
Miriam Hopkins en de aanvang
is 21.00 uur. Wie liever wat ge
weld voorgeschoteld krijgt, kan
terecht bij die andere Belg. Op
BRT 1 'Shout at the devil' met
erkende krachtpatsers als Roger
Moore en Lee Marvin. In een
Oostafrikaans land krijgen een
opstandige Ier en een keurige
Engelsman ruzie met een nare
Duitser. De Eerste Wereldoorlog
is een mooie gelegenheid om dat
uit te vechten (20.25 uur).
Morgenavond kan er aan het
begin van de avond gelachen
worden om André van Duin in
zijn eerste speelfilm 'Ik ben Joep
Meloen'. Als pianostemmer
wordt hij omringd door Corry
van Gorp en Frans van Dusscho-
ten, zijn vaste aangevers. Dat le
vert een paar leuke momenten
op, maar voor een speelfilm is
het allemaal wat te dun (aanvang
19.12 uur, Nederland 2). Later op
de avond (24.00 uur, Nederland
1) 'Of human bondage', een
verfilming van een door Somer
set Maugham geschreven toneel
stuk. Laurence Harvey als een
student die hopeloos verliefd
wordt op een 'gewone'
ster (Kim Novak).
Fox (van de in Australië geboren
regisseur Philip Borsos), die on
middellijk bekroond werd met ze
ven Genie Awards.
Zo veel hulde is overdreven,
want The Grey Fox is een ontzet
tend brave, melancholieke en veel
te mooi ogende cowboyfilm over
een gentleman-bandiet. Geen
meesterwerk, maar stellig een ach
tenswaardige film. En karakteris
tiek is het dan dat zo'n getalenteer
de regisseur vervolgens onmiddel
lijk naar Hollywood wordt gehaald
om daar verder te werken. Zo ging
het altijd met Engels-Canadese ci-
nêasten als ze het een keer goed ge
daan hadden- Norman Jewison,
Arthur Hiller, Ted Kotcheff, Daniel
Petrie, ze volgden allen dezelfde
weg naar het zuiden.
Voor de Frans-Canadezen zat dat
er nooit in. Piers Handling, een Ca
nadese criticus die de weinig ver
bloemende inleiding schreef bij
het programmaboekje van het Ca
nadese filmfestival, geeft wat re
cente voorbeelden van films ge
maakt door Quebecoise cineasten
die nog steeds taai doorvechten
voor hun onafhankelijke visies: La
Dame en Couleurs (van Claude Ju-
tra), La Femme dé l'Hotel (Lea
Pool), Le Jour S... (Jean-Pierre Le-
febvre), Sonatine (Micheline Lanc-
tot) en Mario (Jean Beaudin). En
vervolgens blijkt dat geen van deze
films is opgenomen in dit festival
programma
In het Filmhuis LVC draait vanaf
vanavond tot en met zondag 'Los
Santos Innocentos' van Mario
Camus. (21.15 uur). Woensdag
wordt in het kader van de serie
vrouwenfilms 'Der Beginn aller
Schrecken ist Liebe' van de
Duitse regisseuse Helke Sander
gedraaid. De film gaat over de re
latie tussen twee mensen, allebei
links èn feministisch die het be
ter willen doen dan de vorige ge
neratie. Donderdag draait de Ita
liaanse vrouwenthriller 'Via
degli Specchi' van Giovanna
Gagliardo. Een vrouwelijke rech
ter wordt vlak voor haar vakantie
geconfronteerd met de zelf
moord van een jonge vrouw.
Maar is het wel zelfmoord? Voor
stellingen op woensdag en don
derdag: 20.00 en 22.15 uur.
In Het Kijkhuis deze week vier
films in de 'geest van de jaren
tachtig':
tot en met zondagavond
'Stranger than Paradise' van
Jim Jarmusch met John Lurie.
In deze road-movie, die vorig
jaar in Cannes de Gouden Came
ra kreeg, volgt de camera drie
drop-outs van de Amerikaanse
samenleving.
'Subway Riders' van Amos
Mos, eveneens met John Lurie,
draait maandagavond. Een
nachtmerrie, waarin randfiguren
Jack Nicholson is te zien in 'Ea
sy Rider'. (foto AP)
zich in de onleefbaarheid van
New York trachten staande te
houden. Hoofdfiguur is een sa
xofonist die in zijn vrije tijd
graag op mensen schiet.
'Easy Rider' van Dennis Hop
per met Peter Fonda, Dennis
Hopper en Jack Nicholson is
dinsdagavond nog eens te be
wonderen. Woensdagavond
wordt de eerste film van Jim Jar
musch 'Permanent Vacation'
vertoond. Onderwerp is de ver
vreemding van de jeugd. Aan
vang films: 20.00 en 22.15 uur.
Vanaf volgende week donder
dag gaat bij Het Kakhuis 'Les
nuits de la pleine Lune' van Eric
Rohmer in première.
