Marokkaanse jongens met
problemen in opvangtehuis
Burgerwacht slaat aan in Londen
Humanistisch Verbond tegen gelijknamige partij
Reportage
PAGINA 6
MAANDAG 3 JUNI 1985
LONDEN Bij de Londense po
litie, die officieel Metropolitan
Police Force heet maar wereld
wijde bekendheid geniet als
Scotland Yard, werken bijna
27.000 mensen. Het is daarmee
veruit het grootste politiekorps
dat er in Engeland te vinden is.
Dat is ook wel logisch ook.
Scotland Yard (de naam is ont
leend aan een straatje in het cen
trum van Londen waaraan vroe
ger het hoofdbureau lag) werkt
voor 7 miljoen mensen in een ge
bied dat ruim tweeduizend vier
kante kilometer groot is.
De in 1829 opgerichte Londen
se politie heeft zijn hoofdkwar
tier sinds 1967 in een gebouw aan
de Broadway in de wijk West
minster. Dat ging in de volks
mond al gauw „New Scotland
Yard" heten, en nog steeds is dat
de officieuze benaming voor dit
hoofdbureau.
De scepter wordt er gezwaaid
door hoofdcommissaris Sir Ken
neth Newman, klein van gestalte
maar een man die de reputatie
heeft keihard te zijn. Niet voor
niets is hij ook hoofdcommissa
ris geweest by de Royal Ulster
Constabulary, de Noordierse po
litie dus.
Dat de keus in 1982 op de koe
le, efficiënte Newman viel, had te
maken met een aantal interne en
externe problemen waarvoor de
Londense politie destijds stond.
Intern was er het schandaal van
„Operation Countryman", het
onderzoek dat aantoonde dat er
bij de onkreukbaar geachte Scot
land Yard sprake was van cor
ruptie op ongedacht grote
schaal.
Extern was er het probleem
van de escalerende misdaad, als
mede de bijzonder slechte sitatie
in wijken als Brixton, waar in
1981 de vlam in de pan was gesla
gen. Het antwoord van de politie
op beide problemen luidde: in
tensievere kontakten tussen po
litie en burgerij.
Zo kwamen, juist in gevoelige
gebieden als Brixton, de politie
mannen meer en meer uit hun
auto, om te voet hun ronde te
doen. Vergaderingen met verte
genwoordigers van de omvang
rijke zwarte bevolking van Brix
ton werden geïnstitutionali
seerd.
De Londense politie
de ook niet de hand in eigen boe
zem te steken. Eind 1983 kwam
er een 1100 pagina's dik rapport
uit dat een aantal vernietigende
conclusies trok: zo werd gecon
stateerd dat de Londense bob
by's zich op grote schaal schul
dig maakten aan onder meer
drankzucht, geweld, machtsmis
bruik, racisme en seksuele dis
criminatie.
Een en ander heeft tot resulta
ten geleid. Om maar weer Brix
ton te noemen: het wantrouwen
tegen de politie is er minder ge
worden, terwijl tegelijk het aan
tal zware misdrijven is afgeno
men. Sinds '81 hebben zich er
ook geen rellen op echt grote
schaal meer voorgedaan.
Ook bij de misdaadbestrijding
vertrouwt de Londense politie
op resultaten van meer kontak
ten met het publiek. Het is in dat
kader dat het „Neighbourhood
Watch Scheme", de burger
wacht, is ontstaan dat speciaal is
bedoeld ter bestrijding van in
braken.
Want de toename van de mis
daad in Londen betreft vooral de
lichtere categorieën: inbraken en
in het bijzonder diefstallen uit
auto's, iets dat alleen al goed is
voor een derde deel van het tota
le aantal gerapporteerde misdrij
ven in de Britse hoofdstad.
Zware misdaad is relatief zeld
zaam. Een vergelijkend staatje
toonde onlangs aan, dat het aan
tal moorden per 100.000 inwo
ners in Londen aanzienlijk lager
is dan in vrijwel alle vergelijkba
re steden in het buitenland. Een
stad die op het sinistere lijstje
bijvoorbeeld veel, maar dan ook
veel hoger scoorde, was Amster
dam. -
Twijfel aan doelmatigheid blijft bestaan
LONDEN - De muur van de ka
mer van inspecteur John Russell
hangt vol schildjes van politie
korpsen uit de gehele wereld. Het
is het tastbare bewijs van de grote
belangstelling die het zogenaamde
„Neighbourhood Watch Scheme",
in goed Nederlands de burger
wacht, getrokken heeft.
Russell: „We krijgen hier in Lon
den inderdaad van overal vandaan
verzoeken om inlichtingen, en van
overal vandaan bezoeken van poli
tiemensen. Uit uw land, Neder
land, maar ook uit West-Duitsland,
Noorwegen, Hong Kong, Fiji, Au
stralië, Maleisië en zelfs uit de Ver
enigde Staten".
door
Henk Dam
Dat laatste is inderdaad opmer
kelijk, want het is uit de Verenigde
Staten dat het idee van de burger
wacht afkomstig is. Inspecteur
Russell, die werkt bij de afdeling
Voorkoming Misdrijven van Scot
land Yard, de Londense politie,
vertelt er graag over.
Russell: „In 1982 kregen we hier
een nieuwe hoofdcommissaris die
graag iets wilde doen aan het sterk
stijgende aantal inbraken in Lon
den. Hij was degene die erop
kwam om eens in Amerika te kij
ken, waar al sinds het eind van de
jaren '70 zoiets als een burger
wacht bestaat".
Twee politiemannen werden in
de lente van 1983 op een „fact-fin
ding mission" naar New York, De
troit, Seattle en Washington ge
stuurd. Ze kwamen al gauw tot de
conclusie dat, als er in Engeland
ook zo iets als een burgerwacht zou
komen, het in ieder geval niet vol
gens Amerikaans model zou moe
ten zijn.
Russell: „In de Verenigde Staten
neemt de burgerwacht nogal gauw
de vorm aan van patrouilles door
burgers. Daar hebben wij nooit iets
voor gevoeld. We vonden dat dat
nu juist de taak van de politie is.
Het kan gevaarlijk zijn, tot exces
sen leiden, en het past niet binnen
de Britse tradities".
Maar in de herfst van 1983 gin
gen toch de eerste „Neighbour
hood Watch Schemes" in Londen
van start, die al direct een grotere
betrokkenheid van de burgers bij
de veiligheidssituatie in hun eigen
straat betekende, zij het in een
minder spectaculaire vorm dan
aan de overzijde van de oceaan.
De Britse burgerwacht-ideeën
houden in de eerste plaats in, dat
de erbij betrokken buurtbewoners
optreden als de ogen en oren van
de politie. Er wordt van hen ver
wacht dat zij waakzamer zijn dan
normaal, een extra oogje in het zeil
houden als er buren op vakantie
zijn, etcetera.
Code
Voorts moedigt de politie aan,
dat de buurtbewoners hun eigen
dommen markeren. Russell: „In
dit land is dat makkelijk. Wat wij
vragen is dat het publiek op alle
waardevolle bezittingen een code
graveert, bestaande uit de postco
de plus het huisnummer. Zo heeft
iedereen zijn eigen individuele co
de".
In Engeland namelijk gelden de
verschillende postcodes steeds
voor ongeveer groepen van 15 hui
zen. Als daaraan het huisnummer
wordt toegevoegd, dan kan de tota
le code slechts op één huis slaan.
Dat heeft voor het politiewerk tal
van voordelen. Russell: „Inbrekers
stelen niet graag goederen die tra
ceerbaar zijn, al was het alleen
maar omdat ze slecht te verkopen
zijn. Bovendien is de code handig
als wij de herkomst van gestolen
spullen moeten zien te achterha
len".
Op de Londense politiebureaus
zijn nu speciale sets te leen, waar
mee het publiek zijn goederen van
een al dan niet zichtbare code kan
voorzien. Russell: „In het geval
van hele waardevolle zaken valt de
voorkeur te geven aan een onzicht
baar aangebracht code, die alleen
onder een ultraviolet lamp te zien
De inwoners van een bij een
„Neighbourhood Watch Scheme"
aangesloten straat wordt voorts
geadviseerd een politieman te la
ten kijken naar ramen, deursloten
en soortgelijke inbraak-gevoelige
punten in de woning. Het laatste
onderdeel van het pakket is mis
schien wel het belangrijkste: de be
trokken straat wordt duidelijk als
„burgerwacht-straat" geïdentifi
ceerd.
Dat betekent dat de inwoners die
meedoen, oranje stickers uitge
reikt krijgen die zij op hun raam
moeten plakken waarop niet meer
staat dan dat zij deelnemen aan de
burgerwacht. Met andere raam-
stickers kunnen ze nog te kennen
geven dat zij hun bezittingen heb
ben gemarkeerd.
Desgewenst verrijst aan de uit
einden van de straat dan nog een
bord, waarop ten overvloede staat
dat er een „Neighbourhood Watch
Scheme" geldt. Dit alles heeft de
bedoeling potentiële inbrekers af
te schrikken, en dat is het belang
rijkste doel van de Britse burger
wacht: niet zo zeer bestrijding van
misdaad als wel voorkoming daar-
Aangeslagen
De politieplannen zijn duidelijk
aangeslagen: na anderhalf jaar zijn
er nu 1300 Londense straten die
een burgerwacht hebben. De be
woners van meer dan 500 straten
hebben de politiebureaus in hun
buurt gevraagd hen behulpzaam te
zijn bij het ook opzetten van zo'n
wacht.
De grootte van de burgerwach
ten loopt uiteen. Soms gaat het om
de bewoners van maar enkele hui
zen, maar soms ook gaat het om
3500 mensen. De organisatiegraad
loopt per straat ook weer uiteen. Er
zijn zeer formeel opgezette burger
wachten, met een gekozen bestuur
en maandelijkse vergaderingen. Er
zijn er ook met een losser, vrijblij
vender band.
Steeds speelt het lokale politie
bureau een vitale rol. Vaak worden
daar de vergaderingen gehouden,
het is de plaats waar stickers, bro
chures en dergelijke worden uitge-
ïeikt, en er zyn speciaal opgeleide
agenten die desnoods dagelijks
met de uit de burgerwacht zelf
voortgekomen straat-coördinato
ren praten.
Als je nagaat waar in Londen de
meeste burgerwachten te vinden
zijn, dan is het opvallend dat het
vooral om de wat betere buurten
gaat. Vaak gaat het om buurten
De oranje sticker: samen verslaan we de misdaad.
waar al een aanzienlijke mate van
gemeenschapszin te vinden was,
waar de buren dus al geregeld con
tact met elkaar hadden.
Dat is in zoverre jammer, omdat
het juist in de wat minder goede en
de wat a-socialer buurten van Lon
den is, dat het meest wordt inge
broken. Russell: „Het probleem is,
dat in die buurten nogal eens de
politie niet erg geliefd is. Je kunt je
daar als burger niet veroorloven
met agenten te praten. Misschien
moet je ook wel zeggen dat de
mensen in sommige wijken er niet
zoveel belangstelling voor hebben
op de spullen van hun buurman te
letten".
Hoe dat ook zij, een feit is dat dus
het grootste deel van het geld dat
Scotland Yard voor de burger
wachten ter beschikking heeft, uit-
eindelijk naar de welvarender
buurten van Londen gaat. Dat
heeft kritiek opgeroepen van de
door de Labour-partij gedomineer
de Londense gemeenteraad.
Effecten
Er is wel wat meer kritiek op de
burgerwacht geweest. Zo is er on
duidelijkheid over de kosten. In de
meeste gevallen worden die door
de politie gedragen, maar zou het
niet logischer zijn als de buurtbe
woners zelf gaan betalen? Dat
wordt nu ook wel gestimuleerd.
Een ander probleem is, dat nog
niet duidelijk is, hoe effectief de
„Neighbourhood Watch Schemes"
eigenlijk zijn. Het Cambridge Insti
tute of Criminology is nu bezig met
een onafhankelijk onderzoek naar
de vraag wat het effect van de bur-
AMSTERDAM - "Sinds januari
zijn we open en meteen de eerste
week zaten we al helemaal vol",
zegt Mustafa Mejjatti. Hij is maat
schappelijk werker in het eerste
opvangtehuis in Nederland voor
Marokkaanse jongeren die met
problemen te kampen hebben.
Volgens Mustafa zijn de reacties op
het opvangtehuis louter positief.
Hij hoopt dan ook dat er straks
overal in het land nog meer van dit
soort opvangtehuizen zullen ko-
door
Ivori Vermeulen
In het opvangtehuis, met de
naam 'Darna' ('Open deuren') is
plaats voor elf Marokkaanse jon
gens tussen de 14 en 21 jaar. Ze zijn
weggelopen van huis en torsen uit
eenlopende problemen met zich
mee. Ze kunnen maximaal negen
maanden in het tehuis blijven. Er
werken zes part-time krachten, on
der wie twee Marokkaanse vrou
wen die voor het eten zorgen, twee
coördinatoren, een onderwijzeres
die met het huiswerk helpt, en een
maatschappelijk werker. Verder
krijgt 'Darna' hulp van acht vrijwil
ligers.
Opvangtehuis 'Darna' biedt geen
opvang voor Marokaanse meisjes,
omdat vrouwen volgens de Marok
kaanse traditie gescheiden moeten
leven van mannen. Van huis weg
gelopen meisjes hebben het in het
Marokkaanse milieu trouwens
moeilijker dan jongens. Uit veilig
heidsoverwegingen worden meis
jes die in Amsterdam bijvoorbeeld
bij het JAC aankloppen, vaak ver
buiten de stad ondergebracht in
gastgezinnen. Mustafa: "Als Maro
kaanse meisjes weglopen valt er
bijna niet met de vader te praten,
omdat hij alleen maar wil weten
waar zijn dochter zit en gelijk
denkt dat ze met jongens naar bed
gaat. Verder denkt hij echt niet".
Volgens Mustafa zijn er inmiddels
echter mensen bezig om ook voor
weggelopen Marokkaanse meisjes
een goede opvangmogelijkheid te
scheppen.
Hoe hoog problemen tussen Ma
rokkaanse meisjes en hun ouders
soms kunnen oplopen, bleek on
langs uit de met veel publiciteit
omgeven 'ontvoering' van het Ma
rokkaanse meisje Karima Ouchen
door haar vader. De man dreigde
zijn dochter te zullen uithuwelij
ken aan een veel oudere man in
Marokko. Maar Karima protesteer
de heftig en sprong onderweg naar
Marokko overboord om aan de ont
voering te ontkomen. "Ik ben heel
blij dat Karima weer terug is in Ne
derland. En ik vind het geweldig
dat er door haar school zoveel actie
is gevoerd om haar terug te krij
gen", zegt Mustafa. "Ik hoop dat de
vele publiciteit-hierover ertoe zal
leiden dat de overheid nu eindelijk
inziet dat de problemen van de
tweede generatie Marokkanen ern
stig is en dat er voor goede opvang
gezorgd moet worden".
Geld verdienen
De elf bewoners die nu in het op
vangtehuis zitten zijn allemaal jon
gens die door de gezinshereniging
op jonge leeftijd in Nederland zijn
gekomen. "De vaders zijn hier in
de jaren zestig met het idee geko
men om veel geld te verdienen, zo
dat ze later in Marokko met dat
geld verder iets konden opbou-
wert. Van de zonen wordt dus ook
verwacht dat ze hard werken en
geld sparen zodat ze naar Marokko
terug kunnen. Maar de meeste jon
gens willen gewoon hun school af
maken en hebben helemaal geen
behoefte om geld te sparen om te
rug te gaan. Daar beginnen de pro
blemen dus al. Dié vaders zijn erg
teleurgesteld natuurlijk".
De meeste problemen van de
Marokaanse jongeren worden ver
oorzaakt door de generatiekloof en
de twee culturen waar de jongens
tussenhangen. Thuis de Marokaan
se cultuur, en buiten de deur de
Nederlandse cultuur met hele an
dere normen en waarden. Veel jon
gens krijgen al problemen als ze
bijvoorbeeld naar een discotheek
willen, of televisie willen kijken,
want dat mogen ze dan niet. Ook
doen zich soms problemen voor als
een jongen verkering zoekt met
een Nederlands meisje en de ou
ders dat niet accepteren. Veel jon
gens gaan dan stiekum dingen
doen, maar op een gegeven mo
ment loopt het uit de hand. "Die
jongens komen natuurlijk veel
meer in aanraking met de Neder
landse samenleving doordat ze op
school met Nederlandse kinderen
omgaan. Terwijl de vader vaak al
leen met buitenlandse werkne
mers in aanraking komt omdat hij
de taal niet beheerst. Hun moeder
leeft meestal nog geïsoleerder, om
dat zij niet werkt en thuis moet
blijven. De jongeren hebben zich
vaak beter aangepast omdat ze hier
op jonge leeftijd zijn gekomen en
dan ben je toch nog soepeler in dat
soort dingen", zegt Mustafa.
Ouders
In tegenstelling tot veel Neder
landse opvangtehuizen heeft 'Dar
na' altijd intensief contact met de
ouders die meteen op de hoogte
worden gesteld van de verblijf
plaats van hun zoon. De maat
schappelijk werker van 'Darna'
praat eerst kort met de jongens
over hun problemen, maar gaat er
de eerste week niet verder op in.
Zo krijgen ze de kans zelf rustig
over hun problemen na te denken.
"Vaak is het dan zo dat ze na een
week al een ander verhaal vertel
len, omdat ze natuurlijk erg emo
tioneel zijn als ze hier net binnen
komen." vertelt Mustafa.
In de tweede week wordt er thuis
met de ouders gesproken en later
met de ouders én de jongen. "Als
we bij de ouders zijn, proberen we
zoveel mogelijk uit te leggen waar
om hun zoon is weggelopen en
meestal hebben ze daar na een tijd
je wel begrip voor. Zo helpen we
eigenlijk naar twee kanten toe: de
jongens en hun ouders." zegt Mus
tafa. Na de gesprekken met de ou
ders en de jongen trekken de me
dewerkers van 'Darna' een conclu
sie. Maar uiteindelijk moeten de
jongens zelf kiezen. De ervaring
leert volgens Mustafa dat ze dan
toch meestal niet meer naar huis
willen, maar voorlopig nog in het
opvanghuis willen blijven van
waaruit ze zelfstandig woonruimte
kunnen zoeken of onder begelei
ding zelfstandig kunnen gaan wo-
Volgens Mustafa zijn de ouders
vaak bang dat de medewerkers van
het opvanghuis zich niet aan de
Marokkaanse tradities houden.
"Ze vragen vaak meteen of we hier
geen varkensvlees eten. Maar we
eten hier alleen maar Marokkaans
eten en we hebben een Marok
kaans ingerichte kamer waar we
met de ouders kunnen praten, zo
dat ze kunnen zien dat we hier wel
degelijk naar de Marokaanse tradi
ties leven en zodat ze zich op hun
gemak voelen".
Discrimineren
Al sinds 1979 werden er pogin
gen ondernomen om iets te doen
aan de opvang van Marokaanse
jongeren, maar de overheid is lang
terughoudend geweest met subsi
die. Het opvanghuis 'Darna' krijgt
nu wel subsidie, maar alleen onder
de voorwaarde dat het pand door
een Nederlander is gekocht. "Kijk,
als de overheid dan zelf zo'n slecht
voorbeeld geeft is het geen wonder
dat sommige bevolkingsgroepen
zegt Mustafa. "Het integratiebe
leid bijvoorbeeld is mede daardoor
volledig mislukt. Want kijk maar
naar overheidsinstanties als de so
ciale dienst, daar werkt nog steeds
geen buitenlander. En door dat
soort dingen ben ik bang dat het
toch een keer uit de hand loopt."
gerwachten op inbraken is.
De eerste geluiden uit individue
le wijken, Paddington in West-
Londen bijvoorbeeld, zijn steeds
heel enthousiast geweest. De bur
gerwacht daar leidde aantoonbaar
tot een sterke daling van het aantal
inbraken in de bij het project be
trokken straten.
Maar geldt dat nog nu er in zo
veel Londense straten een burger
wacht te vinden is? En een andere,
steeds meer gehoorde vraag luidt:
leidt het fenomeen van de burger
wacht niet tot verplaatsing van de
misdaad naar die straten of zelfs
buurten waar de wachten niet
voorkomen?
Russell zegt in afwachting van
het onderzoek geen uitspraken te
kunnen doen over de doelmatig
heid van de burgerwachten. „Het
is niet simpel een kwestie van op
tellen en aftrekken. Vroegere on
derzoeken hebben bijvoorbeeld
aangetoond, dat slechts de helft
van alle inbraken wordt aangege
ven. Het is niet onredelijk om te
veronderstellen dat het percentage
aangiften hoger zal zijn in burger
wachtstraten. In die straten zou je
dan, puur afgaande op de cijfers,
wellicht juist een1'verhoging van
het aantal inbraken zien".
Zeker is in ieder geval, dat de
burgerwacht niet tot een vermin
dering van het totale aantal geregi
streerde inbraken in Londen heeft
geleid. In 1983 werden in de Britse
hoofdstad 98.500 inbraken aange
geven, vorig jaar 109.672, een stij
ging met ruim elf procent. Die stij
ging is ongeveer even hoog als de
rest van het land te zien gaf.
DACCA Verslagenheid op de gezichten van overlevenden in een opvangkamp op het eiland Sandwip in het
zuiden van Bangladesj. <foto AFp>
Het Humanistisch Verbond be
reidt juridische stappen voor te
gen de 'Humanistische partij'.
Dat werd bekend op het twee
jaarlijkse congres van het ver
bond dit weekeinde in Zeist.
het verbond te maken". Het ver
bond maakt zich zorgen over de
agressieve en onverdraagzame
manier waarop de partij zich
vooral tot jongeren richt. Hij
noemde haar een 'dogmatische,
sekte-achtige groep'. Die geeft
nu ook een blad uit onder dezelf
de titel als het verenigingsorgaan
van het verbond: 'Humanist'.
Het verbond wil de uitgave van
het partijblad onder deze naam
laten verbieden.
Verder keerden de humanisten
zich tegen het regeringsbeleid in
zake de Tamils en kernbewape
ning in de ruimte. Er werd een
EUQ
motie aangenomen, waarin het
verbond het parlement vraagt, al
het mogelijke te doen om te
voorkomen dat gevluchte Tamils
naar hun land worden terugge
stuurd zolang niet vaststaat dat
zij daar geen vervolging hoeven
te vrezen. Het actieprogramma
voor de komende twee jaren
richt zich onder meer op een wet
telijke regeling van het recht op
euthanasie, hulp bij zelfdoding
en bescherming van de privacy.
In zijn congresrede deelde
voorzitter Tielman mee, dat het
aantal humanisten in Nederland
tot 23 procent is gestegen, het
aantal humanistische geestelijke
verzorgers en medewerkers bij
het vormingsonderwijs de 500
voorbij is en het aantal kinderen
dat humanistisch vormingson
derwijs volgt nu boven de 15.000
ligt.
Het verbond, zei Tielman, is
niet anti-godsdienstig of anti
kerkelijk. "Iedereen moet naar
eigen inzichten kunnen leven".
"Maar wij achten het wel vol
strekt onaanvaardbaar, dat veer
tigjaar na de Tweede Wereldoor
log de gelijke behandeling van
godsdienst en levensbeschou
wing nog altijd niet volledig is
verwezenlijkt. Daarover moeten
volgend jaar bij de verkiezingen
duidelijke uitspraken komen.
Remonstranten. De Remon
strantse Broederschap, die zater
dag in Oude Wetering de alge
mene vergadering van bestuur
hield, wil als 'waarnemer' toetre-,
den tot de gemeenschappelijke
hervormd-gereformeerde raad
voor 'Samen op weg'. Een ver
zoek daartoe zal worden inge
diend.
Volgend jaar begint in eigen
kring een gesprek over de naam
'Remonstrantse Broederschap'.
Er zijn leden - zoals wij op de
pagina Geestelijk Leven van za
terdag al schreven - die het
woord 'Broederschap' minder
juist vinden voor een geloofsge
meenschap waaraan mannen én
vrouwen volwaardig en gelijk-
waardig deelnemen.
Het zogenaamde 'Lima-rap
port' van de Wereldraad van Ker
ken over doop, avondmaal en
kerkelijk ambt werd in zijn ge
heel aanvaard, maar niet zonder
kritiek op enkele punten. Zo vin
den de remonstranten, dat ker
ken die kandidaten voor het
ambt afwijzen op grond van se-
xuele voorkeur, hun praktijk
moeten herzien.
Een voorstel tot steun aan het
besluit van de Centrale commis
sie voor het vrijzinnig Protestan
tisme om een zendtijd-aanvraag
in te dienen voor de 'Nieuwe
Vrijzinnige Omroep' werd niet
overgenomen. De algemene ver
gadering wilde meer informatie,
vooral omdat er in die kring nog
al 'anti-oecumenische' geluiden
werden gehoord.
Vrouw. De landelijke verga
dering van de Nederlands Gere
formeerde Kerken - een afsplit
sing uit de jaren 60 van de vrijge-
maakt-gereformeerden - besloot
zaterdag in Enschede tot instel
ling van een commissie die gaat
studeren op 'de vrouw in het
ambt'. Voorlopig zal deze com
missie zich beperken tot de
vraag of vrouwen diaken mogen
worden.
Beroepen. Hervormde Kerk:
beroepen (toezegging) te Noord-
wijk (komende vacature-Keu-
ning) R. Holwerda Apeldoorn;
bedankt voor Ter Aar P. L. de
Jong Asperen; aangenomen het
beroep tot vlootpredikant kandi
daat J. Moens Breezand. Gere
formeerde Kerken: aangenomen
naar Kollum T. J. Oldenhuis Ee
(Fr.). Gereformeerde Kerken
Vrijgemaakt: aangenomen naar
Drogeham kandidaat K. Winter
Nagele.
