UDO dooft
vuur WSB
UT
'Net zoveel waard als een kampioenschap
Titel Blauw Zwart:
slot van aardig
jongensboek-verhaal
UV S-Nieuwenhoorn
vooral leuk
voor 'dertiende'
Holl: afscheid met pijn
Alphense Boys en
Olympia sluiten
seizoen af op 0-0
SJC prolongeert verblijf in tweede klasse met 1-1 deling bij Gouda
DINSDAG 28 MEI 1985
SPORT
PAGINA 15
POELDIJK - Pluvius was Blauw
Zwart niet gunstig gezind. Op het
moment dat scheidsrechter Van
der Ende het doelpuntloze duel
met Verburch naar de geschiede
nis verwees en de Wassenaarse
aanhang zich op het Poeldijkse
veld opmaakte voor een vreugde
volle kampioensdans, zette de re
gengod 'zijn' sluizen wagenwijd
open. De blauwzwart gekleurde
kolonie liet zich echter niet ont
moedigen. Hoe harder de druppels
naar beneden kletterden, des te lui
der schalden de kampioensliede
ren uit de Wassenaarse kelen.
Eenmaal beland in de Poeldijke
kleedkamer produceerden de
brooddronken spelers zelf in na
volging van hun supporters de ene
na de andere yell; probeerde de tot
een polonaise getransformeerde
meute de overvolle kantine van
Verburch te bereiken, maar een ge
sloten deur weerhield de feestvier
ders van dat voornemen. Veel
maakte het allemaal niet uit. De
champagne en het bier in de cata
comben smaakten immers ook
best.
Ongeloofwaardig
Terwijl de vermoeide voetballers
zich laafden aan het ijlings binnen
gesleepte gerstenat, startte oefen-
meester Chiel Jansen een deur ver
der een ongeloofwaardig verhaal
van een tweedeklasser, die zich vo
rig jaar ternauwernood van degra
datie kon onttrekken. "Het uit-
ganspunt aan de start van de com
petitie was handhaven. Dat baseer
de ik op het feit dat veel oudere
spelers bedankten en ik van onder
af moest beginnen met alleen
jeugdspelers".
"Ik wist", vervolgt de trainer zijn
relaas, "dat die jonge gasten wel
konden voetballen. Maar een kam
pioenschap vond ik te hoog gegre-
pen. Er was toch wel wat kwaliteit
weggevallen. In dat opzicht heeft
de ploeg mij verbaasd".
Het duurde een half jaar voordat
Chiel Jansen overtuigd was van de
mogelijkheden van zijn ploeg.
gon hij pas met
kampioenschap rekening te hou
den. "Dat was op het moment dat
Lens als titelkandidaat afhaakte.
Ik had verwacht dat die ploeg het
zou worden. Zij vielen af en wij
bleven lekker meedraaien".
Dat gebeurde inmiddels met een
formatie, waarvan de gemiddelde
leeftijd door tal van (blessure)fac-
toren naar twintig en een half jaar
was teruggeschroefd. De door Jan
sen opgeroepen 'jonkies' (Olysla-
gers en Van der Ploeg zijn pas 17
jaar, Rob Gras met 26 de oudste)
bleken uitstekend in de hoofd
macht van Blauw Zwart te gedijen.
Waar andere ploegen door gebrek
aan routine en goede reservespe
lers afhaakten, hield het jeugdige
enthousiasme de Wassenaarse
tweedeklasser op de been.
Collectief
Hoewel Jansen naderhand sprak
van "het resultaat van het collec
tief', dient aan Carlo l'Ami de
meeste lof te worden toegezwaaid.
De sluitpost redde dit seizoen veel
punten voor Blauw Zwart. Een op
merkelijk feit voor een doelman,
die pas 18 jaren telt. Het is een ge
geven dat keepers pas op latere
leeftijd tot volle bloei komen, maar
dat gaat voor l'Ami zeker niet op.
Twee competities is hij inmiddels
het vertrouwde en gewaardeerde
sluitstuk van Blauw Zwart. Vol
gend seizoen is de ClOS-student
waarschijnlijk niet meer tussen de
Wassenaarse palen te vinden.
Twee profclubs hebben zich in
middels bij huize l'Ami gemeld.
"Welke", blijft de poortwachter ge
heimzinnig, "kan ik niet zeggen. Er
is een vereniging uit de eredivisie
bij. Ik wil de overstap graag ma
ken. Het is triest voor Blauw
Zwart, ik wil graag bij die club blij
ven spelen, maar mijn ambities rei
ken verder. Als ik een aantrekke
lijk aanbod krijg, ben ik vertrok
ken".
"Alleen het beste is goed genoeg
voor die jongen", spreekt Jansen
zijn bewondering uit over l'Ami.
"En daar bedoel ik mee: Ajax,
Feyenoord en PSV. Ik sta heus niet
te raaskallen. Hij is verschrikkelijk
ambiteus, heeft er alles voor over
en is nu al een hele grote. Ik voor
spel die jongen een grote toe
komst".
In de achterliggende periode ver
scheen Carlo l'Ami liefst vijf keer
per week op het trainingsveld.
"Juist rond de belangrijke wed
strijden wilde ik er nog harder te
genaan". De werklustige doelman
plukte het volste rendement uit de
extra arbeid. Hoewel in 'zijn' straf
schopgebied diverse vijandelijke
spelers de laatste duels in kansrij
ke positie opdoken, weigerde l'A
mi te capituleren. Hij nam zyn
ploeggenoten daarmee op sleep
touw. Want aanvankelijk leken de
jonge voetballers uitgeteld, maar
de draad werd rond de paasdagen
weer opgepakt.
Vrienden
"We zijn de grootste vrienden",
legt l'Ami uit. "Allen wonen in een
straal van vijf kilometer in het
dorp. Er speelt niemand van bui
tenaf in. Het elftal wat er nu staat
heeft in de junioren met elkaar ge
speeld. Dat kweekt een band. En
door de goede resultaten, raakten
we extra gemotiveerd".
"Het is natuurlijk hartstikke
leuk voor die jonge gasten", geeft
zijn trainer Jansen toe, "maar ik
wil mezelf toch ook niet wegcijfe
ren. Natuurlijk, zij hebben het in
het veld gedaan, maar dat ze zover
zijn gekomen vind ik toch ook een
groot compliment voor mezelf'.
Drie en twintig wedstrijden had
de oefenmeester zich aan de rand
van het veld "opgevreten" van de
spanning, vreemd genoeg was Jan
sen in het beslissende duel de rust
zelve "omdat ik wist dat we het
zouden redden".
Niettemin zal zijn hart op diverse
momenten wat sneller dan gebrui
kelijk hebben geklopt, nu het ner
veuze Blauw Zwart door het ver
twijfelde Verburch met de rug te
gen de muur werd gezet. Nadat de
thuisploeg, die bij winst een beslis
singsduel had afgedwongen, mo
gelijkheden op 1-0 had verkwan
seld, leek het tien minuten vooi
tijd dan wel raak te worden. Doel
man l'Ami had tegen de kanons-
harde kopbal van Ton Jongmans
geen verweer, maar op de doellijn
(de Poeldijkse aanhang dacht aan
een doelpunt) stelde aanvoerder
Cees van Leeuwen de titel veilig.
"Terecht", meent Jansen, al drie
seizoenen trainer in Wassenaar en
ook in de komende competitie op
Schulpwei actief, "ik heb uitgere
kend dat Blauw Zwart tegen de
topploegen onderling de meeste
punten heeft behaald, zelfs met
een positief doelsaldo. Dus alle kri
tiek als zou die titel onterecht zijn,
leg ik glimlachend naast mij neer.
En of Blauw Zwart kwaliteit ge
noeg heeft voor de eerste klasse,
dat zien we volgend jaar wel weer.
Wie dan leeft, wie dan zorgt. Ik ga
eerst 'ns lekker feestvieren met
mijn ploeg".
ROB ONDERWATER
LEIDEN - Twee ingelaste 'water
pauzes' van de arbiter, een doel
man die in de tweede helft in de
spits speelde, een verzorger die
ook nog een kwartiertje mocht op
draven en een 5-3 eindstand bij
UVS-Nieuwenhoorn. Kortom zo
meravond-voetbal op z'n best en
dat alles bij een temperatuur van
27 graden in de schaduw en voor
welgeteld 79 toeschouwers. Van
wie alleen een mannetje of veertien
zich echt druk maakte. Het der
tiende van UVS dus. Dat getuige
een spandoek achter het doel en
het luidruchtige gedrag op de tri
bune uitbundig zijn kampioen
schap vierde.
Voor het overige zat gisteren op
de Kikkerpolder praktisch nie
mand ergens mee. De prijzen in de
Eerste Klasse B waren verdeeld
(RVC kampioen, HION en DCV ge
degradeerd) en bij UVS sprak de
verbouwing van de kleedlokalen
meer tot de verbeelding dan de
plichtmatige overwinning op Nieu-
wenhoorn of de derde plaats in de
eindrangschikking. De enige die
zich niet meteen neerlegde bij de
alom heersende tevredenheid en
daarom een paar kanttekeningen.
WASSENAAR - Paul Rieken trok gistermiddag een streep
onder het derde-klasserschap van WSB. Letterlijk en fi
guurlijk, want halverwege de tweede helft van het degra
datieduel UDO-WSB pegelde de slungellange Oegst-
geestse middenvelder een door Gerard Slierings terugge
legd balletje van afstand regelrecht in de kruising.
Die 'streep' moet WSB-trainer
Leo Holl door de ziel zijn gesne
den. Met het 1-0 verlies en de daar
aan verbonden degradatie naar de
betrekkelijk anonieme vierde klas
se kwam een triest einde aan zijn
twee-jarige dienstperiode in
Noordwijkerhout. Tamelijk onver
wacht eigenlijk, want tot vorige
week lag het in de bedoeling van
zowel Leo Holl als het WSB-be-
stuur om het contract te verlengen.
De serie nederlagen aan het slot
van de competitie (één punt uit de
laatste zes wedstrijden) doorkruis
te echter dat voornemen. Zich rea
liserend ervan te worden beschul
digd een zinkend schip te verlaten,
kondigde Leo Holl afgelopen week
zijn vertrek aan. "Omdat de ver
trouwensrelatie met het bestuur
weg was. Dat supporters kritiek
hebben, neem ik niemand kwalijk.
Die weten meestal niet beter. Maar
een bestuur moet vertrouwen in de
trainer hebben. Dat is makkelijk
gezegd als het goed gaat, maar ook
in slechte tijden moet je rugge
steun hebben. Die was er echter
niet
Nadat Holl zijn besluit kenbaar
had gemaakt, leerde navraag bij de
spelers "dat ze voor honderd pro
cent achter mij staan". Als gevolg
daarvan verwacht hij dat er nog
een gesprek met het bestuur komt.
De vraag of dat resultaat zal ople
veren, beantwoordde Holl gister
middag met een schouderophalen.
Op het sportcomplex van Blauw
Zwart, dat vanwege het eigen kam
pioenschap geen enkele neutrale
toeschouwer leverde, werd Leo
Holl door zijn vroegere pupillen
vooralsnog een pijnlijk afscheid
bereid. De overwinning kwam niet
bij de beste ploeg terecht, al ontlie
pen de buurtgenoten elkaar beslist
niet veel, maar bij de gelukkigste.
"Ik had het niet verwacht, al mag
je het als trainer natuurlijk nooit
opgeven", aldus Cees Pouwiel, die
twee seizoenen geleden Holl bij de
Oegstgeestse vereniging opvolgde
en nu naar DWO (vierde-klasser uit
zijn woonplaats Zoetermeer) ver
trekt. "Ik wist wel dat we tegen
WSB een kans hadden, omdat dat
ook een goed voetballende ploeg
is. Wat dat betreft is het hardstikke
jammer dat zij moeten afdalen.
Vooral ook voor Leo. Ik denk dat
we afgelopen seizoen dezelfde pro
blemen hebben gehad. Bij WSB
en UDO is het vrijheid, blijheid.
Het presteren staat niet centraal.
Daarom heb ik een half jaar gele
den ook besloten om weg te gaan.
Ik heb daar geen spijt van, maar als
UDO neemt juichend afscheid van Cees Pouwiel, r
maker Paul Rieken, Kees Borst en René Sinke.
Typerend
De trainer, die halverwege de rit
met opstappen dreigde omdat de
mentaliteit van sommige van zijn
spelers hem niet aanstond, laakte
ook na het verder nietszeggende
potje de wisselvalligheid die zijn
ploeg dit seizoen had getoond. "Als
je ze zoals vanmiddag de eerste
twintig minuten bezig ziet, zie je
een hoofdklasser rondlopen. Drie
goals, de één nog mooier dan de
andere. Maar dan opeens houdt het
op. Vinden ze het wel best zo. En
dat nu is typerend voor UVS.
Waarom gaan ze dan niet effe lek
ker door Waarom stopt dat Ze
zijn, lijkt het wel, tegenwoordig
veel te snel tevreden".
Serieuzer
De Hagenaar, die vorig seizoen
de blauwwitten terugbracht naar
de eerste klasse, staat die houding
niet aan. "Nee, natuurlijk niet. Je
moet er toch uithalen wat er inzit.
Kijk, een derde plaats is op zich
niet slecht. Maar een club als UVS,
met zo'n achtergrohd en zo'n breed
draagvlak, hoort in de hoogste
klasse. Daar blijf ik bij. Ik heb
vooraf geroepen dat we het dit jaar
zouden maken. Dat is dus niet ge
lukt. Mijns inziens te wijten aan de
instelling. Volgend jaar gaan we
toch weer serieus in de slag. Qua
potentieel hebben we voldoende in
huis. We moeten alleen nog harder
werken en constanter presteren."
Hattrick
Dat is inderdaad noodzaak. Hoe
wel er dus niets meer op het spel
stond leverde UVS gisteren tegen
Nieuwenhoorn andermaal het be
wijs dat het dit afgelopen jaar wis
selvalligheid troef is geweest op de
Kikkerpolder. Op basis van kwali
teit liep de ploeg door een puntga
ve hattrick van Hennie Koet (drie
maal op aangeven van de onver-
sUjtbare Van Weerlee) moeiteloos
uit naar 3-0. Maar bij gebrek aan
voldoende motivatie liet UVS
daarna Nieuwenhoorn net zo ge
makkelijk terugkomen tot 3-3.
Hoeraatje
Uit die treffers van Van Splun-
dert (2) en het eigen doelpunt van
debutant Van Orsagen putte de
thuisclub vervolgens nog net ge
noeg inspiratie om een blamage te
voorkomen. So wie so al in een la
gere versnelling acterend liet Nieu
wenhoorn na rust ook nog eens een
doelman en een verzorger het veld
onveilig maken, daarbij aangevend
dat het wat hen betrof al helemaal
niet meer hoefde met dit mooie
weer. Hans de Kruys en Sam Era-
des (een voorzet die niemand wen
ste te beroeren) straften dat af en
kregen daarvoor een extra-hoe
raatje van het dertiende. Dat was
kampioen. En wilde dat weten ook.
AD VAN KAAM
er altijd zo goed gewerkt zou zijn
als de laatste weken, dan had ik het
nog niet geweten".
Wat HoU bij WSB niet lukte,
redde Pouwiel bij UDO wel. De
laatste: "Het spel van UDO is altijd
al voornamelijk op techniek geba
seerd, maar wij hebben op tijd de
bakens nog kunnen verzetten. Dat
heeft wel wat problemen opgele
verd in de groep, hoor. Je moest
dingen doen die niet door iedereen
werden begrepen, maar je deed het
toch in het belang van de groep.
Dat heeft iedereen gelukkig op tijd
ingezien. En vandaag hadden we
een psychologische voorsprong op
WSB. Zij zakten de laatste weken
steeds verder af, wij kwamen
steeds dichterbij".
Holl: "Ik heb er de laatste weken
steeds op gehamerd dat we dat ene
benodigde punt zo snel mogelijk
moesten halen, maar op dat kwam
toch niet over. En hoe langer het
dan duurt, hoe moeilijker het
wordt. Op een gegeven moment
wordt het een kwestie van geluk en
pech en werkt ineens alles je tegen.
Dan kun je wel zeggen dat we de
betere ploeg waren of dat de
scheidsrechter een penalty had
moeten geven (in de 45ste minuut
van de tweede helft, na 'aangescho
ten hands' bij een goed schot van
John van Elk), daar staat echter te
genover dat wij niet dat heilige
vuur hadden dat UDO wèl had. Ik
miste een gezonde dosis agressie.
Dat zit in het karakter, we zijn te
lief'.
Het gebrek aan felheid kenmerk
te zich vooral in het laatste deel
van de wedstrijd. WSB nam na de
1-0 van Rieken bijna alle mogelijke
risico's, maar slaagde er deson
danks niet in het strafschopgebied
van UDO-goalie RenéSinke in
vlam te zetten. Tót die rake af
standsknal had WSB zich lang
zaam me ir zeker een favorietenrol
aangemeten. Na een behoudende
start (de UDO'ers Gerard Slierings
en Jan van der Salm kwamen na
elf minuten in ideale scoringsposi-
tie. maar faalden) dwongen de
Noordwij kerhouters, geholpen
door de wind, een veldoverwicht
en een tiental corners af. Bij twee
van die hoektrappen had Sinke na
inzetten van John Janssen en Nico
den Elzen, op de doellijn assisten
tie nodig van Kees Borst.
"Maar verder hebben we toch
weinig kansen weggegeven, dus
vind ik dat we verdiend gewonnen
hebben", stelde UDO-routinier Jos
Witteman na zijn laatste wedstrijd
in de Oegstgeestse hoofdmacht.
Net als zijn broers Dick en Wilbert
doet hij het volgend seizoen in ver
band met werkzaamheden een
stuk rustiger aan, terwijl spits Jan
van der Salm drie maanden op reis
gaat. "UDO zal het volgend jaar
dan ook weer verschrikkelijk
zwaar krijgen", voorspelt hij de
nieuwe trainer Cor Nieuwenhuizen
na diens volledig mislukte seizoen
bij Gouda ook nu weer moeilijke
tijden.
GERARD HAVERKAMP
ALPHEN AAN DEN RIJN - Alphense Boys en Olympia, vorig week
kansloos geworden voor de titel in de tweede klasse A, hebben in hun
laatste wedstrijd de punten gedeeld. Beide ploegen stelden er een eer in
om niet te verliezen en dat was aan de eindcijfers merkbaar: 0-0.
Voor de wedstrijd werden de Boys-spelers Paul Bahlmann (500ste wed
strijd) en Peter de Rijk (stopt) gehuldigd voor hun bewezen diensten. Een.
cadeaubon en bloemen werden met plezier in ontvangst genomen. Maar
tijdens de wedstrijd konden beide ploegen niet imponeren.
Zowel Alphense Boys als Olympia wilden perse niet verliezen, zodat de
kansen die ontstonden meestal in een mêlee van spelers eindigden. Bij de
Alphenaren kwamen Kees van Vliet, Peter Gerse, Nico Verwoerd en Paul
Bahlmann tot goede acties. Evenals Olympia slaagde de thuisploeg er
echter niet in te scoren.
GOUDA - SJC heeft trainer Arie
Duyndam gisteren een passend af
scheidscadeau bezorgd. In de laat
ste wedstrijd bij Gouda deed het
Noordwijkse team precies wat er
gedaan moest worden; met een
1-1 gelijkspel werd een verlenging
van de competitie ontweken en
werd de status van (zondag) twee
deklasser voor een jaar geprolon
geerd.
Tot grote opluchting van oefen-
meester Duyndam, die het voor ge
zien houdt bij de club en op 41-ja-
rige leeftijd zelf weer gaat voetbal
len in de veteranen van Noordwijk.
Na maar liefst acht seizoenen ver
trekt hij met pijn in het hart; het
afscheid werd 'verlicht' door het
feit dat zijn ploeg zich had gered
ten koste van de opponent.
„Dit is net zoveel waard als een
kampioenschap", vond Duyndam
nadat hij zijn eerste emoties in stil
te had verwerkt. „Voor mij bete
kent het na acht jaar eigenlijk nog
meer".
Hij zei het niet met zoveel woor
den, maar hij bedoelde ermee dat
zijn werk van al die tijd door het
resultaat van gisteren toch niet he
lemaal voor niets was geweest.
Duyndam tilde SJC, altijd bivak-
kerend in de schaduw van Noord-
wijk (de club waarvoor hij zelf ooit
speelde) twee afdelingen hoger.
„Van onderuit de vierde klas, naar
het onderste gedeelte van de twee
de klas", zoals hij het zelf onder
woorden bracht.
Hij zei het enigszins cynisch en
dat was niet eens zo vreemd. Duyn
dam heeft een paar .slopende' ja
ren achter de rug om de ploeg op
het eenmaal bereikte niveau te
houden. Geregeld vechtend voor
het behoud, wat uiteraard ten kos
te ging van het voetbal. „Dit SJC
zit wat prestaties betreft aan het
plafond", waarschuwde hij zijn op
volger Jan Faas alvast, maar dat is
niet het enige probleem waarmee
zijn van Ter Leede overkomende
vervanger in de toekomst te maken
SJC heeft maar weinig* talentvol
le jeugd en kent aan de rand van de
badplaats bovendien weinig aan
was, door de zuigkracht van de
centraal gelegen en hoger spelende
vereniging Noordwijk, waaraan in
het verleden veel spelers werden
'verloren'. „Zoveel dat die club er
jaren op draaide". Die ontwikke
ling heeft Duyndam proberen stop
te zetten - „wat aardig is gelukt" -
maar ook met het 'eigen' materiaal
dat overbleef was het soms lastig
werken.
„Er staat éen leuke groep, daar
niet van, maar die is soms ook een
beetje moeilijk", aldus Duyndam,
die dan ook altijd „eèn speciale be
naderingswijze" moest hanteren.
„Tussen soepel en streng in. Niet al
te streng, want anders gaan deze
jongens net zo gemakkelijk in het
derde spelen, maar daardoor ook
weer niet al te soepel. Je moet ze
elke week opnieuw op scherp zet
ten".
Het vinden van die middenweg,
(„die ze bij SJC moeten blijven
zoeken, anders voorzie ik echt pro
blemen"), vormde de geestelijke
belasting die Duyndam wekelijks
meedroeg. Ook en vooral in het af
gelopen seizoen waarin hij, on
danks een beenbreuk van Piet Al
ders, met zijn elftal eindelijk eens
ontspannen de slotfase leek te kun
nen ingaan, „om de laatste vier
wedstrijden nu eens lekker te voet
ballen".
Dat ideaal werd doorkruist door
de plotselinge ommekeer bij Gou
da. Door een trainerswissel rond
nieuwjaar, waarbij Cor Nieuwen
huizen (straks bij UDO) werd ver
vangen door oud—speler Piet van
Mullem, sloeg de vlam in de pan
aan het plaatselijke Tobbepad. Elf
punten uit de laatste zes wedstrij
den zetten de gerenommeerde
amateurvereniging weer in het
spoor van de Noordwijkers, die
gisteren een punt nodig hadden
om overwerk in de Vorm van een
nacompetitie te voorkomen. Het
lukte met horten en stoten, in een
wedstrijd waarin het hele seizoen
weerspiegeld werd.
Aanvankelijk hoefde SJC niet op
scherp te worden gezet, omdat alle
spelers het belang van de partij on
derkenden. Gesteund door de war
me, harde 'föhn', kende de Duyn-
dam-formatie in de eerste helft
dan ook maar weinig problemen.
En toen Jos Alders een kwartier na
de pauze de 0-1 vond met royale
medewerking van doelman Koot
(hij liet de bal glippen), leek de be
slissing vroegtijdig gevallen. De
scherpte verdween echter op slag,
Alders miste in unieke positie de
kans op 0-2, en Gouda begon aan
de inhaalrace.
Het sportieve duel werd daar
door wel wat harder, maar de Zoe-
termeerse arbiter Tetteroo leidde
glimlachend en ad rem. Een type
rend voorbeeld: Jos Alders
schreeuwend: „Hands scheids",
Tetteroo onmiddellijk-: „Ja, maar
ik moet m'n fluit wel eerst even
naar mijn mond brengen, anders
kan ik moeilijk blazen". Schrijven
deed de spelleider maar één keer.
Hij boekte Jos Alders 'preventief.
Verder kon hij zich wat het noteren
betreft beperken tot de treffers.
Ook daarmee was hij snel klaar.
Gouda kwam niet verder dan de
1-1 van Rokus van Houwelingen,
daarmee hield het op. Enerzijds
omdat de oud—profs Joop Koore-
vaar (hij stopt en wordt trainer) en
Boelie Vermeer niet best draaiden,
anderzijds omdat SJC de lijn door
trok en de tegenstander niet verder
liet komen. Met weg-is-weg voet
bal, maar dat viel te verdedigen.
„Het was verschrikkelijk ver
krampt, maar dat kwam omdat we
al een paar seizoenen tegen degra
datie lopen te spelen", droeg
Duyndam als oorzaak aan. Hoewel
hij vertrekt, was de trainer toch al
weer bezig met de toekomst van
SJC, waarbij laatste man Joop van
der Zalm vermoedelijk stopt. Ter
wijl bij tegenstander Gouda de
leegloop dreigt (het hele tweede
team vertrekt naar plaatsgenoot
ONA), had hij een andere suggestie
voor de eigen buur om de openval
lende plaatsen bij SJC goed op te
vullen. „Misschien is het zinnig om
eens met Noordwijk te gaan praten
om de jongens die bij die club in
het tweede spelen, bij ons in het
eerste te laten rijpen".
PAUL DE TOMBE
