Een avondje zonder televisie
'Individuele vrijheid is het
belangrijkste in de muziek'
TV-rubriek
7\ x i
Kr J
door
Nico Scheepmaker
Jan Akkerman en Thijs van Leer opnieuw samen als Focus
Van Dijke
actief
promotor
export
VLIEGVAKANTIES
De 'Doctor' wordt niet oud
Timdelerclub niet uit de verf
Geslaagd benefiet-concert
ZATERDAG 20 APRIL 1985
KUNST
PAGINA 37
Wat gebeurt er eigenlijk als de te
levisie één avond opeens de
geest geeft? Veel kijkers konden
er ook voor de woensdagavond
over meepraten, niet omdat zij
de televisieloze avond voor 1 ok
tober 1960 nog meegemaakt heb
ben, maar omdat hun toestel het
na jaren trouwe dienst opeens
begaf.
Daar zitje dan! Toestel naar de
reparateur. Die zal het bekijken.
Misschien de beeldbuis, maar la
ten we niet meteen het ergste
vrezen, zegt hij. Wanneer weet u
het, vraagt de kijker timide?
Overmorgen kan ik u bescheid
geven, antwoordt hij deftig. En
als het de beeldbuis niet is,
vraagt de kijker hoopvol? Dan
hebt u hem over een week weer
pico bello terug!, zegt de repara
teur monter.
Een week! Een hele week zon
der televisie! Daar moet je toch
ook niet aan denken! En 'De
Peetvader' dan? En Studio Sport
zondag? En wat zullen de kinde
ren wel niet zeggen: geen Sesam
straat, geen A-team, geen Candy
Candy, geen Webster, geen
Knight Rider, o, het is allemaal te
verschrikkelijk voor woorden!
Zei u iets?, vraagt de repara
teur.
Nee, ik kreunde alleen even,
antwoordt de kijker.
En als het de beeldbuis wel is?,
vraagt hij voorzichtig.
Dan kunt u misschien beter
meteen een nieuwe kopen, met
Teletekst en 33 kanalen, zegt de
ander.
Dat is wel weer een vrolijk
vooruitzicht natuurlijk, alleen-
dat kost geld! En we hebben al
net een vaatwasmachine ge
kocht. Hadden we daar nu nog
maar even mee gewacht, met de
hand en de lola is het toch ook
jarenlang goed gegaan?
Enfin, we zien wel, zegt de kij
ker gelaten en hij begeeft zich
schoorvoetend naar huis, onder
weg bedenkend hoe hij de on
heilstijding het beste kan inkle
den.
'Gaan we 's een week lang echt
ouderwets scrabbelen en gan
zenborden!'
Gejammer uit de kinderrijen.
'Nou ja, als er nu echt iets bij
zonders is, mag je wel een keer
bij de buren gaan kijken, of bij
een vriendje. Het A-team bij
voorbeeld'.
'Ze zullen me zien aankomen!'
zegt zijn vrouw.
'En wij gaan wat vaker naar de
bioscoop, in de tussentijd', zegt
de kijker sussend.
Maar goed, een kapotte tv is
een natuurgebeuren, zoiets als
blikseminslag, heel vervelend,
maar niks aan te doen. Een sta
king is echter mensenwerk. Ze
hadden ook niét kunnen staken,
dat maakt het zo ergerlijk. Het is
alsof er door vreemden bij je in
gebroken is, die de knop van je
toestel hebben dolgedraaid om
daarna weer zonder spoor na te
laten te zijn vertrokken. Op die
manier worden in Belgrado de
zes mannen geïntimideerd, die
een maand of drie terecht heb
ben gestaan op de beschuldiging
de regering omver te hebben wil
len werpen. Om ze te laten mer
ken dat ze voortdurend in de ga
ten gehouden worden, vinden ze
de ene keer 's ochtends de deu
ren van hun auto open zonder
dat er iets uit gestolen is, en de
andere keer staat de buitendeur
van hun huis open als ze thuisko
men, en blijkt een boek dat op
tafel lag nu op de schoorsteen te
liggen. Verder geen spoor!
Nou ja, zo erg was dat uitdraai
en van Nederland 1 en 2 natuur
lijk ook weer niet, tenslotte kun
nen de meeste Nederlanders te
genwoordig ook naar België en
Duitsland kijken, en al doen ze
dat v/einig (slechts 8 procent van
de kijkers die beide buitenlan
den kunnen krijgen kijken er
ook regelmatig naar), voor één
avondje moet dat toch te doen
zijn. Het zal door de kijk- en luis,-
terdienst wel gemeten zijn, hoe
veel kijkers woensdagavond zijn
overgeswitched naar de BRT of
een der Duitslanden, en hoeveel
er de voorkeur aan gaven van de
ze onverwachte vrije avond te
profiteren voor een bezoekje aan
de bioscoop, de schouwburg of
oma en opa. Ook voor de abon
nee-televisie moet het interes
sant zijn te weten aan welk alter
natief voor Nederland 1 en 2 de
kijkers de voorkeur geven: bui
tenlandse tv, de deur uit, of een
film uit de videotheek?
Maar de zieken en ouden van
dagen dan, die van de televisie
afhankelijk zijn? Tja, wat heet af
hankelijk? Wat deden de zieken
en ouden van dagen in 1950, toen
er nog geen televisie was? Toen
luisterden zij naar de Bonte
Dinsdagavondtrein op de radio.
En wat deden de zieken en ou
den van dagen in 1925 toen er
nog geen radio was. Toen lazen
ze een mooi boek of speelden
halma of zaten voor zich uit te
suffen. Misschien is één dag ont
houding wel heel goed voor ze,
zoals ook de lëeuwen in Artis één
dag per week (en elke keer een
andere dag, om het ongewisse
van het oerwoudleven te imite
ren) geen vlees krijgen. Dat
houdt ze actief, attent en gretig.
Een goede remedie, ook voor tv-
kijkers.
Focus met Jan Akkerman en
Thijs van Leer binnen de gele
deren is de beroemdste band
uit de geschiedenis van de Ne
derlandse popmuziek ge
weest. Geweest? Zeer binnen
kort verschijnt een nieuwe el
pee onder de naam Focus; het
resultaat valt mee. Maar als
het allemaal tegenzit gaan
Akkerman en Van Leer samen
in mei ook het podium op.
Waarom niet?, zegt de een.
Moet dat nou?, de ander. De
veteranen zelf aan het woord.
door
John Oomkes
Indisch restaurant in het Gooise.
De lente aarzelt nog, maar niette
min kan het leven zo mooi zijn.
Schone kout. "Iemand gaat rijstta
felen? Nee...?" Thijs van Leer is
wat teleurgesteld. "Ik vind het een
beetje zielig om dat alleen te
doen". Jan Akkerman leunt voor
over: "Jij wordt wat dunner, Thijs?
ben je bezig?" Van Leer (licht ge
geneerd): "Ja, eindelijk, jongen.
Eindelijk. Ik ga, denk ik, een astro-
nautendieet doen". Akkerman
houdt aan: "Ik ken ook een pia-
neur ene Johan Timman en die
was een meter in het vierkant,
maar die is nou zo dun als een
naald. En die heeft iets van astro-
nautendieet gebruikt: geitenvoer,
platgestampte kikkerballen, dat
soort dingen en zo...." Van Leer
wendt het hoofd geschokt af.
voorzitter van de I*
(foto ANP)
HILVERSUM (GPD) - Gerinkel Akkerman is geen spat veran-
van ijsblokjes in whiskeyspoilers. derd. Dezelfde, ver doorgevoerde
Een nét gedekte tafel in een keurig nonchalance die bij nadere obser-
UTRECHT (GPD) - Mr. Pieter van
Dijke, die gisteren werd benoemd
tot voorzitter van de NOS, werd be
gin 1980 Commissaris van de Ko
ningin in de provincie Utrecht. Die
functie houdt hij tot medio sep
tember van dit jaar. Op 25 septem
ber wordt hij 65 jaar en gaat dan
met pensioen.
In de bijnë zes jaar van zijn com
missariaat heeft hij een grote acti
viteit aan de dag gelegd. Met name
de laatste twee jaar heeft hij zich
energiek ingezet voor de Utrecht
Promotion. Voor hem was de ver
betering van de werkgelegenheid
altijd het belangrijke achterliggen
de motief. Daarbij heeft hij zich
meerdere keren uitgelaten over
zijn zorg voor met name de jeugd
werkloosheid.
„De jeugd moet een zinvol toe
komstbeeld hebben" was de kern
van zijn verhaal. Met deze promo-
tion-actie trad hij meer op de voor
grond dan in voorgaande jaren. De
doorgaans „zwijgende commissa
ris" kende goed de weg in het
Haagse circuit, waar hij van 1973
tot 1980 had gewerkt als secretaris
generaal van binnenlandse zaken.
De stille weg naar de Haagse cir
kels placht hij meer te bewande
len, dan de weg naar de publiciteit.
De initiatieven van de provincie
Utrecht om het bedrijfsleven te sti
muleren via een exportpromotie,
zijn bij het ministerie van Econo
mische Zaken niet onopgemerkt
gebleven. Van Dijke werd uitgeno
digd om als missieleider op te tre
den van de Nederlandse delegatie
van achttien man, die gisteren naar
de International Trade Fair in To
kio is vertrokken.
De in Vlaardingen geboren Van
Dijke was in de oorlog hoofd van
de Trouw-groep in stad en regio
Utrecht. Zijn verzetsverleden
bracht hem er mede toe vorig jaar
ADVERTENTIE
in de provincie Utrecht een mani
festatie in het provinciehuis, te or
ganiseren, waarbij strijd tegen een
opkomend fascisme centraal
stond. Deze manifestatie gaf de
stoot aan de nu lopende interpro
vinciale manifestatie 'Recht op
vrijheid'.
Van Dyke werd lid van de Anti
Revolutionaire Partij. Hij begon
zijn ambtelijke loopbaan in
Utrecht, waar hij in 1951 werd be
noemd tot voorlichtingsambte
naar, later hoofd van de afdeling
voorlichting. In 1965 werd hij be
noemd tot gemeentesecretaris van
de gemeente Utrecht. Vier jaar la
ter werd hij benoemd tot burge
meester van Gouda, een functie die
hij vier jaar bekleedde. In 1973
werd hij benoemd tot secretaris
generaal van binnenlandse zaken.
Hij heeft verscheidene functies
bekleed in het kerkelijk, maat
schappelijk en universitaire leven.
Hij is nu ook bestuurslid van de
Vereniging Vrije Universiteit te
Amsterdam. Met de media heeft hij
tot nu toe weinig actieve bemoeie
nis gehad.
De raad van beheer van de NOS
zegt in een eerste reactie het
vreemd te vinden dat de nieuwe
voorzitter pas vanaf september vol
ledig beschikbaar zal zijn. Een
'zwartboek' zal worden samenge
steld waarin onvolkomenheden in
de benoemingsprocedure aan de
kaak worden gesteld.
vatie alleen maar een middel is om
op afstand te blijven. Als het er om
spant is de Fries er echter als de
kippen bij. Van Leer is in ieder ge
val uiterlijk wél wat gegroeid. "Dat
haar, hé?", zegt hij gretig tegen de
fotograaf. "Ik kwam er met de kam
niet meer doorheen. Dus toen ik bij
de kapper zat, zei ik: haal maar
eens wat van dat engeltjeshaar en
de baard die ook steeds langer
was geworden af. Ik leek wel wat
op zo'n kabouter uit ZZ Top. Hij
knipte wat weg, en opeens zei ik:
nou, alles maar. Gek, hé, hoe dat er
opeens anders uitziet".
Om nou te zeggen dat Focus aan
het eind van de jaren zestig, begin
jaren zeventig een toonbeeld van
rust en kalmte was, zou te ver voe
ren. De haat-liefde-relatie tussen
Akkerman en Van Leer nam legen
darische vormen aan, en de media
wakkerde het smeulende vuurtje
graag nog wat aan. Nu ligt dat na
tuurlijk allemaal anders, zo wordt
de verslaggever te verstaan gege
ven.
Jan: "Thijs wil hetzelfde als ik".
Thijs: "Hij bedoelt of het über
haupt werkt, in de studio en op de
Bühne, en... nou... Mag ik er wat
van zeggen? Ik heb de indruk dat
het voor het eerst menselijk werkt.
Vroeger zijn we er nooit aan toege
komen. Toen zijn we eigenlijk als
twee van dat soort jongens (hij
wijst op een gekleurde ets van
twee vechtende kemphanen die
boven Jans hoofd hangt) tegenover
elkaar opgezet. Een beetje door de
media, een beetje door onze omge
ving. We hebben ons dat laten aan
leunen ook, hoor. Dus ik wil ook
helemaal niet de vinger beschuldi
gend uitsteken. We vonden dat ei
genlijk ook wel plezierig zo. Maar
we zijn nooit tot een dialoog geko
men, vandaar die vele gesprekken
waar jij van gehoord hebt. Dat is
erg overdreven, hoor. We hebben
natuurlijk ontzettend veel lol ge
had met zijn tweeën in conclaaf in
dat gekke Spitsbergen (een studio
zestien kilometer van Groningen).
Jan: "Dat kan omdat die luwte
van die tien jaar eraan meegehol
pen heeft. Dat gevoel heb ik con
stant gehad. Ik heb het ook niet
eerder gewild, ook niet later ge
wild. Ik dacht: dit is het moment.
Hoe zo? Beter met je ego overweg
kunnen? Ben je gek! Zó zit ik dus
niet in elkaar".
Thijs: "Focus had twee kapiteins
op één schip, ja. Jan en ik kunnen
het nu beter kwijt. Het gaat nu
geschmeidiger. Dat heen en weer
flitsen van het kapiteinschap. Dat
gaat ontzettend snel heen en weer.
En vroeger was dat inderdaad,
Thijs van Leer (links) en Jan Akkerman, samen weer Focus.
- Met het mes op tafel?
Jan: "Neeeee, ben je gek! Zo zit
ik toch niet in elkaar, joh
Thijs: "Naar buiten toe, wél, ja.
Innerlijk niet. Anders hadden we
nooit zulke mooie muziek kunnen
maken, überhaupt. In de diepte..."
Jan: "Neeee, op een gegeven mo
ment zwaaiden er iets van achter
gronden heen en weer. Daar is ook
op gezinspeeld, hé? Van het rijke-
luisjongetje met de havenarbeider
en zo. Dat heeft Thijs staan te ver
tellen in kranten: zo van, ach die
muzikale bouwvakker en weet-ik-
veel. En ik heb ook genoeg gezegd,
hoor. Maar dat speelt dus nu niet
mee. het is dus zuiver een direkte
confrontatie tussen ons tweeën en
dat vind ik heel goed. Dat is een
goede uitdaging".
Wat voor deal hebben jullie
nou gemaakt?
Jan: "Gewoon een titeldeal. We
maken één plaat en dan zien we
wel. Zodat we allebei vrij zijn om te
doen en laten wat we willen".
Thijs: "Dat we nu met zijn twee
ën dingen gaan doen. Onbeperkt,
dus geen vijfjarenplan, en ook
geen tienjarenplan, maar..."
Jan: "....Al is het maar vier maan
den van het jaar".
Thijs: "Zo dat wè een bepaalde
tijd van het jaar onder de noemer
Focus het een en ander doen. Inter
nationaal preferably. En voor de
rest gaat hij zijn eigen gang met
zijn eigen band en ik met de mijne.
Dat mag elkaar niet bijten.' Straks
wordt Focus misschien zo belang
rijk dat we minder tijd hebben
voor onze soloprojekten dan gaat
er misschien een rood lampje
bij...."
Toen jullie opnieuw begonnen
in de studio, heb je het oude werk
opnieuw afgeluisterd?
Jan: "Neeee, niks joh. Ik heb er
nooit meer naar geluisterd".
Thijs: "Als we naar iets anders
luisterden, was het ZZ Top en
Bach; Steeds andere dingen dan
van onszelf. Ja, mischien wat solo-
dingen van jou en mij die na het
afscheid van Focus op de plaat zijn
gezet..."
Jan: "Neee, gewoon om even te
voelen waar zit die vpgel in te poe
ren. Ik denk dat onze generatie de
beste muziek al heeft gemaakt,
maar dat geldt niet voor mij".
Kunnen jullie vertellen in hoe
verre je muzikale smaak in tien
jaar is veranderd?
Jan: "Absoluut niet. Mijn uiter
lijk kan veranderen, maar mijn
smaak niet. Ik ben een hele rare vo
gel. Ik kan daar niets aan doen. Ik
heb wel andere dingen gedaan.
Met Kaz Lux, met mijn eigen band.
Natuurlijk klinkt een elpee als Eli
anders dan het oude werk bij Fo
cus, maar bij Focus werden dingen
vroeger met handen en voeten te
gengehouden, begrijp je? Dat be
doel ik. Daarom wou ik toen Focus
uit. Ik kwam gewoon niet aan an
dere gedachtes toe, man. Ik werd
geleefd. Door het geval Focus. Nog
niet eens door hem (knikt richting
Thijs) of zo, maar door managers
en dat soort gein. Die met stopwat
ches zitten te kloten. Ja, zeker, wat
dacht jij dan? Waarom denk je dat
ik toen stopte? Omdat ik muzikaal
onder curatele werd gesteld onder
de noemer Focus. Dat betekende
niet vreemd gaan dus. Daar houd
ik dus niet van".
En Thijs, heb jij ook zo'n con
stante smaak?
Thijs: "Ja. Zeker. Ik denk dat ik
Jan hééél goed kan volgen".
Dat wat je nu hebt gemaakt in
veertien maanden tijd, verschilt
niet van je oude werk?
Thijs: "Nee. Of ik nou in een
kerk sta te spelen, of met een ama-
teurdamesclubje of een zangver
eniging, of....."
Jan: "....Kerkkoor speelt de ster
ren van de hemel, hahaha..."
Thijs: "...Of dat ik rock 'n roll sta
te maken, dat is dezelfde kick uit
eindelijk. Dat komt neer op het
kunnen overdragen van emoties
via muziek. Het enige dat is veran
derd dat is de opnametechniek. Als
je ziet Focus 3, dat was een dubbe-
lelpee, die hebben we in vier dagen
tijd opgenomen, mix included. Dat
was muziek die we dus al een half
jaar speelden als band, als kwartet.
Dit is een totaal omgekeerd con
cept. Hier wordt duidelijk gebruik
gemaakt van allerlei faciliteiten die
er toen niet waren...."
Jan: en van invallen die op
dat moment ook komen..."
Thijs: "...We hebben wel onze ei
gen ongein goddank behouden en
hier en daar wat diepte ook, als ik
dat zo mag zeggen. Dus niet alleen
maar horizontaal, maar we hebben
ook zeker verticaal geopereerd".
Er gaat natuurlijk ook het ver
haal dat jullie op poen uit zijn. Dat
Jan altijd wel wat kan gebruiken
en de positie van Thijs niet zo riant
is. De carrières waren wat in het
slop geraakt, niet?
Jan: "Er zijn natuurlijk wel ande
re kreten, maar daar hoef je abso
luut niet aan te storen, vind ik".
Thijs: "Dat is al in de roddelpers
gesuggereerd trouwens..."
Jan: "Hou toch op! So waht? Dat
vind ik geen argument".
Thijs: "Je moet namelijk wel de
lading kunnen dekken dan. En op
een goed moment, en dat is in ons
geval na tien jaar, hebben we in
derdaad samen het gevoel dat de
lading dat weer dekt. Dat we met
een veel beter produkt zijn aange
komen dan onze laatste drie platen
van vroeger. Ik persoonlijk denk
dat het onze beste produktie is
ever".
Jan: "Mwoh, de tijd zal het wij
zen, maar in elk geval er liggen nog
vijftien, zestien stukken,. In een
maand zijn er zoiets van 24 stuk
ken ingestanst. Gewoon als de
mo's. Maar dan ben je toch god
sachterlijk als je er helemaal niks
mee doet"?
AMERIKA
per persoon 2 en 3 weekse r<
enreizenverkopendebanken ~GOEDE REIZEN.LAGE PRIJZEN
Dr. Feelgood in Leids Vrijetijdscentrum
Leids Vrijetijdscentrum. Bezet
ting: Lee Brilleaux, zang. Kevin
Morris, drums. P.H. Mitchell, bas.
Gordon Russel, gitaar.
LEIDEN - Ogend als een mid
delmatige darts-speler helpt een
man het 'spelersbusje' van Dr.
Feelgood uit de krappe parkeer
plaats aan de Breestraat. Met zijn
ski-jack, sporttas en glazige blik
in de ogen ziet hij er uit als de
coach van een doorsnee Britse
voetbalclub. Deze John Modaal
lijkt in niets op het briesende
beest dat een paar uur eerder een
paar honderd man in het LVC op
hol heeft gejaagd.
Zonder deze 'gewone man' zou
Dr. Feelgood niet meer zijn dan
een betere, maar minder sfeer
volle versie van het Leidse Tilt
Team. Die werken zich tenmin
ste in het zweet, net als zanger
Lee Brilleaux gisteravond. De
drummer uitgezonderd, stonden
op de bühne in het LVC twee
goed spelende, maar matig geïn
spireerde gitaristen. De bassist
leek aan een ochtendhumeur te
lijden, terwijl de razendsnelle,
maar te gepolijste gitarist abso
luut geen Rythm Blues-gevoel
uitstraalde.
Nee, dan Lee Brilleaux, die
zingend, mondharmonica spe
lend en uithalend op slide-gitaar
de personificatie van de R&B
was. Zuipend, zwetend en zwal
kend gaat hij als de muzikale
evenknie van Johnny the Self-
kicker tot op de bodem van zijn
kunnen. Zou hij de vijftig halen?
Zou zijn lever net zo opgezwol
len zijn als zijn kop? Wanneer
knalt deze maniak uit elkaar?
Wordt het een hartaanval of le-
vercirrose? Vragen die opkomen
bij het aanschouwen van de
'Doctor' die zichzelf hopelijk re
gelmatig onderzoekt.
Met een sigaret in de ene en
een microfoon in de andere hand
vertolkt Brilleaux op overtuigen
de wijze de 'Mad Man Blues'. Af
en toe een zeer grote slok uit een
pijpje bier en blijven gaan alsof
het je laatste optreden is. Zo legt
Brilleaux al bijna vijftien jaar
zijn R&B-ziel en zaligheid in zijn
optredens. Geen nonsens, ge
woon hard en hevig er tegenaan.
Toen deze Mr. Milk Algohol,
alias Dr. Feelgood, weer een se
rie authentieke, snijdende blues-
tonen uit zijn slide-gitaar perste,
merkte een toeschouwer gepast
pervers op: "Dit speel je uit je
kloten terwijl de kots omhoog
komt". Zo was het inderdaad.
Hoe vreemd om een half uur na
de tweede toegift op straat die
getemde wildeman in zijn gewo
ne kloffie te zien. Ineens leek hij
een stuk gezonder. Een man die
de honderd wel haalt. Laten we
het hopen, zo'n eerlijk avondje
als gisteravond is namelijk ge
woon leuk.
DIRK JAN ROELEVEN
'De nacht van de 16e januari' van
Ayn Rand door 'De Timdelerclub'.
Regie: Gérard van Kamp. Decor: Fa.
Beijne. Grime: Wim Hoppezak. Souf-
fleuse: Rineke Feitsma. Spelers: Ri-
neke Feitsma, Martine Deegens,
Tjeerd van Wijk, Nico van Leeuwen,
Magda de Frel, Jeanne den Hoed-
Buys, Anita de Bruin, Jeanette Stei-
ner, Ellen Castelein, Taco de Roode,
Agnes Ouwerkerk- v.d. Blij, Ronald
van Brandwijk, Henk v.d. Reijden,
Auke Krispijn, Riet Krispijn-de
Wolf, Rob Verheij, Ernst Jan van
Heijningen, Jolanda van Gorkum.
Gezien op 19 april in de Leidse
Schouwburg.
LEIDEN Dit seizoen heeft de
Timdelerclub twee wel heel verschil
lende stukken op het repertoire geno
men. Eind november zorgde de musi
cal voor een vrolijke en genoeglijke
avond, afgelopen zaterdag was het
vooral ernst en spanning in het thea
ter aan de Oude Vest.
'De nacht van de zestiende januari'
is een echt rechtbankstuk. Het gebeu
ren speelt zich van begin tot eind af in
een zeer levensecht nagebouwde
Amerikaanse rechtszaal. Alle aan
dacht richt zich op het gevecht tussen
twee partijen die ieder op hun manier
proberen voor de rechter een inge
wikkelde moordzaak te ontrafelen.
Een dergelijk stuk vraagt om een
heel andere speelstijl dan een musi
cal. Een rechtszitting is een statisch
gebeuren. De personages zitten voor
namelijk stil en spreken slechts.
Het stuk maakte het de meeste spe
lers dan ook wel erg moeilijk. Zij za
ten tijdenlang slecht als stille getui
gen te wachten op hun beurt. Als dan
in één keer de rol moet worden neer
gezet, is het gevaar groot te vervallen
tot kleurloosheid of het te sterk aan
zetten van het type. De meer continue
rollen zijn wat dat betreft in het voor
deel. En vooral Nico van Leeuwen als
de openbare aanklager haalde alles
uit dit voordeel. Hij verloor dan wel
zijn zaak, maar als acteur was hij de
grote overwinnaar. Zijn spel was licht
en makkelijk, vol kleine details, en
zeer geloofwaardig: hij 'leefde in zijn
rol'.
De opkomsten uit de zaal waren
zeer verrassend, maar veel meer had
de regie niet kunnen vinden om dit
euvel op te lossen. Ook de spots waar
in alle getuigen nog eenmaal aan het
woord komen, konden niet verhinde
ren dat dit best spannende en soms
boeiende stuk tenslotte als een nacht
kaars uitging
MARC VAN DER VELDEN
Benefiet-concert t.b.v. het Nationaal
Fonds Sport Gehandicapten m.m.v.
de Brass-Band Leidsch Politie Mu
ziekgezelschap o.l.v. Cees Brugman,
de Christelijke Oratorium Vereni
ging Exultate Deo en het Rijnlands
Christelijk Mannenkoor, beide o.l.v.
Sander van Marion en Aad van der
Hoeven, orgel, met een gevarieerd
programma. Gehoord op vrijdag 19
april in de Hooglandse kerk in Lei
den.
LEIDEN - Het benefiet-con
cert ten bate van het Nationaal
Fonds Sport Gehandicapten,
waar de Brass-Band Leidsch Po
litie Gezelschap, de beide koren
Exultate Deo en het Rijnlands
Christelijk Mannenkoor en orga
nist Aad van der Hoeven, belan
geloos dongen naar de gunst van
het publiek, werd gisteravond
een zeer gevarieerde muzikale
happening.
Een probleem bij de organisa
tie van dit concert bleek de moei
lijke akoestiek van de Hoogland
se kerk waardoor, de koorwer
ken soms wat 'wollig' en onver-
staanbaar bleven. Het kon het'
enthousiasme van de ruim 250-
deelnemers aan dit concert niet
doven, waardoor er na enige ge
wenning nog veel te genieten
viel. Zoals tijdens de indrukwek
kende openings-hymne 'Let all
things now living' door alle me
dewerkers o.l.v. Sander van Ma
rion en het drietal overtuigend"
gezongen psalmen door bet Rijn
lands, Mannenkoor.
Zoals het hoort bij een avond
heerlijk door elkaar heen snoe
pen viel het lichtvoetig swingen
de werk van de Brass-Band
L.P.G. direct daarop uitstekend
op de maag. Vooral tijdens de ly
rische cornet-solo van Johan
Breetveld in 'My love is like a red
rose' (Gordon Langford) en de
dromerige hoorn-solo van Henk
afkomstige 'If (David Gates).
Hoe gelukkig het huwelijk tus
sen de beide koren Exultate Deo
en het Rijnlands Christelijk Man
nenkoor nog steeds is bleek tij
dens de gezamenlijke uitvoering
van het 'Praise the Lord o my
soul' van Smart. Na een verruk
kelijke soepele orgelbespeling
door Aad van der Hoeven in de
Sonata per Organa van Bellini op
het historische Swart-Hagerbee-
rorgel en twee schitterend a ca-
pella gezongen negro spirituals
door het Rijnlands Mannenkoor
vormde het gezamenlijk vertolk
te 'Rule Brittania' van Th. A. Ar-
ne een prachtig slot aan deze ty
pisch Nederlandse formule van
liefdadigheid.
ANNEKE VAN VLIET
