'Met
werken volgens
vaste schema's'
Festival van oude roem
Indrukwekkend drieluik over onderduikers
Dojoji, internationale 'fungle' uit Rotterdam
POPAGENDA
Fons van Westerloo in
programmaleiding AVRO
Tamme en onevenwichtige 'Kikkers'
Operakenner
Leo Riemens
overleden
DONDERDAG 4 APRIL 1985
RAPIO-TV-KUNST
PAGINA 31
Uniek filmmateriaal gedurende drie zondagen op NOS-televisie
HILVERSUM (GPD) - Eind
1943 hielden naar schatting
300.000 mensen zich in ons land
schuil voor de nazi's. Onder hen
bevonden zich zo'n 20.000 joden.
Op dat moment waren al bijna
100.000 joden door de Duitsers
gedeporteerd. Over het trieste fe
nomeen van het ondergedoken
zijn was tot nu toe in verhouding
tot de overige aspecten van de
oorlogsjaren betrekkelijk weinig
gedetailleerd materiaal voor
handen. Met drie documentaires
over ervaringen van onderdui
kers probeert de NOS-televisie de
komende drie zondagen daar iets
aan te veranderen.
door
Dick Versteeg
Het eerste programma van het
drieluik, dat de verzameltitel
Ondergedoken' heeft meegekre
gen, is het meest opmerkelijk
doordat het uniek 41 jaar oud
filmmateriaal bevat, dat pas vo
rig jaar door toeval boven water
kwam. De opname werd in de
vorm van een gespeelde docu
mentaire opgenomen op een on
Beeld uit de film over een groep joodse onderduikers in de
periode 1942-'43.
derduikadres in Amsterdam en
toonde de handelingen van 14 jo
den die zich daar tussen juli '42
en mei '43 verscholen hebben ge
houden.
Tijdens renovatiewerkzaamhe
den aan het pand Thorbecke-
plein 5, waarin thans de club
Moulin Rouge is gevestigd, vond
een timmerman vorig voorjaar
een pakketje met twee dagboe
ken, een brief en een notitieboek
je. De vondst haalde Het Parool,
waardoor de zaak aan het rollen
werd gebracht. Het notitieboekje
bleek het scenario te bevatten
voor een film die op het bewuste
onderduikadres was opgenomen.
De opdracht voor het maken van
die film was verstrekt door Har
ry Swaab, een van de onderdui
kers, en werd opgenomen door
een filmoperateur die zich in die
dagen in het verzet bewoog.
Swctab stopte de film na de oor
log in een kluis en liet in zijn tes
tament vastleggen dat vertoning
pas na zijn dood zou zijn toege
staan.
Toen het bestaan van de film
echter eenmaal publiekelijk be
kend was geworden, gaf Swaab
toestemming het materiaal als
nog voortijdig te laten vertonen.
De eerste uitzendrechten werden
verworven door Ben Eikerbout
van de onafhankelijke tv-pro-
duktiemaatschappij Belbo. Ei
kerbout toont het authentieke ge
luidloze materiaal vrijwel in z'n
geheel, maar heeft dit doorsne
den met aanvullende, zelfge
maakte en archiefbeelden, waar
door een realistischer tijdsbeeld
wordt verkregen dan de 41 jaar
oude film zelf suggereert.
De film van toen is immers op
gezet als verzetje voor de onder
duikers, als middel om de span
ning de baas te blijven. De opna
men werden stuk voor stuk in scè
ne gezet en toonden de onderdui
kers dan ook voornamelijk in
vrolijk lijkende omstandigheden.
Er wordt gezongen onder de
kerstboom, men spettert elkaar
nat in bad en voor de camera
worden variéténummertjes opge
voerd.
Swaab zegt daar nu over: „Als
je de film ziet, l£ek het allemaal
heel leuk. Maar men leefde toch
in grote angst. Wat we in die film
zien is een gemaakte vrolijk
heid".
Eikerbout heeft één scène niet
in zijn documentaire opgeno
men. „Een stuk waarin veel werd
gegeten heb ik bewust overgeslo.
gen, omdat dat misschien misver
standen bij het publiek zou kun
nen opwekken. Het zou sommi
gen de indruk kunnen verschaf
fen dat die onderduikers het alle
maal zo slecht nog niet hadden.
De andere onderdelen in de film
zijn gemakkelijker uit te leggen".
Overigens zijn de rechten van
Swaabs film op advies van Ei
kerbout ondergebracht in een
stichting. De aan het verdere ge
bruik door anderen verbonden
opbrengsten zullen daardoor
kunnen worden aangewend voor
instellingen die zich bezighouden
met de bestrijding van racisme.
De overige documentaires in het
NOS-drieluik zijn gemaakt Jaap
Walvis en Almar Tjepkema. In
beide programma's vertellen on
derduikers over hun doorgaans
uiterst deerniswekkende ervarin
gen. De tweede aflevering wordt
afgesloten met het ontroerende
weerzien van een Britse piloot en
het echtpaar dat hem ruim 40
jaar geleden een schuilplaats
bood nadat zijn toestel boven
Walchern was neergeschoten.
Walvis en Tjepkema, die als
joodse kinderen zelf onderduik
ervaringen hébben, schreven ook
een op hun tv-documentaires ge
baseerd boekwerk dat één dezer
dagen onder de titel „Ondergedo
ken" op de markt verschijnt.
De drie programma's worden de
komende zondagen steeds uitgezon
den op Nederland 2, tussen 21.40 en
ROTTERDAM - "We heb
ben de pretentie internatio
nale muziek te maken.
Geen typisch Nederlandse
muziek in elk geval. Wars
van elke pop- of rock en
rolltraditie ook. Je kunt het
dansmuziek noemen, ten
minste: we kunnen er zelf
wel op swingen. Het ritme
heeft de aandacht, meer dan
meerstemmigheid of het
maken van bijzondere me
lodieën".
door
Ariejan Korteweg -
Muziek is toch al moeilijk onder
woorden te brengen, en voor Dojo
ji geldt dat helemaal. Hun debuut
plaat, bij Plexus uitgebracht onder
de titel 'Dojoji', is in sommige bla
den als jazz besproken en in ande
ren als pop. De grenzen daartussen
vervagen steeds verder en Dojoji
draagt daaraan by. Want behalve
jazz en pop zit er heel wat 'zwarts'
in hun muziek. Veel ritmeinstru
menten, twee basgitaren, drums en
percussie, gecombineerd met on
orthodox spel op gitaar, saxofoon
en viool. Zelf hebben ze het over
'fungle', een samentrekking van
'funk' en 'jungle'. "Echte 'walk-
manmuziek"', noemen ze het ook,
en "muziek voor 's nachts, geïnspi
reerd door het nachtleven".
Een gesprek met Pien Selleger
(basgitaar), Hans Rath (saxofoon)
en Ted langenbach (percussie, bas
en slaggitaar) van Dojoji, een jon
ge, eigenwijze band uit Rotterdam,
die ook op het podium zeer de
moeite waard moet zijn.
In hun muziek is iets van de Tal
king Heads te herkennen, en in de
loop van het gesprek wordt ook de
Engelse groep A Certain Ratio ge
noemd. Bij de eerste beluistering
van hun plaat kwam na enig pieke
ren nog een heel andere naam in
gedachten. Die bas die steeds de
kortste verbinding tussen twee
muzikale punten lijkt te zoeken...,
die stuwende, monotone vrouwen
zang..., dat lykt waarachtig net de
Au Pairs. De hoes erbij gepakt en
het blijkt nog verder te gaan: Les-
ley Woods van de Engelse groep
Au Pairs verzorgt alle vocalen op
'Dojoji'.
Die samenwerking is een verhaal
I apart. Na het uiteenvallen van de
Au Pairs woonde Lesley Woods vo
rig jaar een tijdje in Rotterdam.
Ted Langenbach van Dojoji kwam
j daar in contact met haar en vroeg
haar een paar keer mee te spelen.
Het klikte, Woods ging meespelen
Dojoji v.ln.r.: Pien Selleger, Hans Rath, Ted Langenbach, Indra van
Hal, Cathy Lemonde en Ferdinand Rollé. (foto p.r.)
bij optredens van de groep en wil
de graag deelnemen aan de opna
men van de debuutplaat, die eind
vorig jaar is opgenomen. Ze maak
te haar eigen vocalen en drukte zo
een duidelijk stempel op de mu
ziek.
Dojoji kijkt nu met gemengde
gevoelens op de samenwerking te
rug. "Ze is een nogal sterke per
soonlijkheid en dat zijn wij ook.
Dat botste dus soms. We hadden
gehoopt dat zij aan onze muziek
zou meewerken, maar zij wilde het
eerder andersom. Zij is eigenlijk ie
mand die een begeleidingsband
moet hebben. Wij zijn daar de ty
pes niet naar. Sinds januari staat ze
niet meer met ons op de planken.
Met als gevolg dat we de plaat niet
kunnen gebruiken om onze optre
dens te promoten".
'Cheerleader'
Dojoji heeft inmiddels twee
nieuwe vocalisten: Tom Tromp en
Cathy Lemonde. Tromp wordt als
'cheerleader' aangeduid, terwijl
Lemonde volgens Dojoji meer op
zoek is naar de melodie. Opnamen
van een onlangs in Nijmegen gege
ven optreden laten horen, dat hun
inbreng sterk verschilt van de zang
van Lesley Woods, maar dat de
sfeer van de muziek daar niet we
zenlijk door verandert. Dat pleit
voor de karaktervastheid van Do
joji.
Het tekent ook hun benadering.
Exposities
ueiden
Museum van Geologie en Mineralogie
- 'Kijken met de handen' voor kinde
ren van 6-12 jaar plus begeleiding, en
schoolgroepen, t/m 14/4; zo t/m vr van
11-16 uur.
Lak-galerie - Marion Busch, foto's,
Christie van der Haak, schilderijen, V
m 17/5, ma t/m za van 10-22 uur, zo
van 10-17 uur.
Piggelmee - Janvossensteeg, Hol
landse wolken gefotografeerd door
Dick Seip, t/m 4/5; ma 11-18 uur, di,
woe, vr van 9-18 uur, do tot 9-21 uur,
za van 9-17 uur.
Galerie De Oude Rijn - Stille Mare,
Fer Hakkaart, pastels, tekeningen, et
sen en houtsneden, tot 11/4; dag van
11-18 uur. do tot 21 uur.
De Lakenhal - schilderijen uit eigen
bezit, rond het thema 'Leven in Lei
den in de 17e eeuw', tot 9/6; di t/m za
10-17 uur, zon- en feestdagen vn 13-17
't Pand - Caeciliastraat 18, Annie God-
dijn, schilderijen, Nienke Menalda,
grafiek, Ria Roelofs, kijkkastjes en
schilderijen, tot 18/5; za en zo van 12-
16 uur.
Burcht - 'Achterberg verbeeld', tot 10/
4.
Holiday Inn - expositie graficus Hans
Hartzheim. t/m 1/5.
Ars Aemula Naturae - Pieterskerk-
gracht, expositie van Ars leden, t/m
Rijksmuseum voor Volkenkunde -
stencilprenten van Mori Yoshitoshi, t
m 16/6; di t/m za, 10-17 uur, zo en
feestdagen van 13-17 uur.
Galerie Le Pigeon - rietpentekenin
gen van Bernie Autsema, t/m 7/4; woe
t/m za van 12-16 uur.
Pourquoi-pas - Nieuwe Beesten
markt, Marcia Krijgsman, schilderij
en en tekeningen, tot 30/4; di, woe, do
8-22 uur, vr, za van 8-24 uur, zo 8-22
do en vr
r uur-
Stof en Stijl Nieuwe Rijn 29, stof- en
behangontwerpen, t/m 13/4.
Oegstgeest
Kapsalon Jacques van Bellen - hand
beschilderde eieren van Conny van
Warmond
Galerie de Pomp - Dorpsstraat, The
ma Groen, 'n 27 tal exposanten, t/m
31/5; woe 10-12 uur, do, za, zo 14-16
uur. di 19-21 uur.
Leiderdorp
Leythenrode
sen/kleuretsen met i
10-20 uur.
Wassenaar
Auberge de Kieviet - Stoeplaan 27,
aquarellen van Comelie Arnold-
Mees, t/m 25/4; dag. beh. ma, van 9-12
en 15-17 uur.
Galerie Henk de Greef - Schoolstraat
27, Mado Schoolmeesters, schilderij
en en Jeannet Veltman-Gaastra, kera
mische vormen, t/m 11/4.
Tot voor kort was Dojoji geen ech
te groep, maar meer een ruwe bol
ster met harde pit. Hans Rath, Fer
dinand Rollé, Pien Selleger en Ted
Langenbach vormen al zo'n vijf
jaar de harde kern van de groep.
Daaromheen een hele schare 'rand
figuren', die aan nummers op de
plaat meewerkte en de groep ook
tijdens optredens versterkte.
Die formule is nu enigszins ver
laten. Dojoji bestaat tegenwoordig
vast uit zeven mensen. Behalve bo
vengenoemd kwartet en de twee
nieuwe vocalisten is dat de acht
tienjarige violiste Indra van Hal,
ook al op de plaat te horen. "We
streven er nu naar echt een groep
te vormen. Dan kun je toch een
grotere hechtheid bereiken", vindt
het drietal. Wat niet wil zeggen dat
Dojoji nu een heel strakke struc
tuur krijgt, want binnenkort zal
ook de vader van Indra van Hal,
die cello en contrabas speelt, de ge
lederen van de groep tijdelijk ver
sterken.
Kabuki
Die wendbare werkwij
ze hoor je ook aan de muziek af. De
plaat klinkt alsof de muziek op het
podium geen twee keer hetzelfde
zal worden gespeeld. Dojoji werkt
met een stevige ritmische basis,
waaroverheen geïmproviseerd kan
worden. "We werken niet volgens
vaste schema's. We willen op el-
kaars gevoel aangewezen zijn, blij
ven ontwikkelen en veranderen.
Het leven moet muziek zijn, mu
ziek moet het leven zijn".
Mede daardoor laat de muziek
zich niet in een hokje stoppen. De
titels van nummers als 'Quincunx'
en 'Katchakali' zijn wat dat betreft
ook niet erg behulpzaam. Net zo
min trouwens als de groepsnaam,
die is ontleend aan Kabuki, een
Dojoji uit Rotterdam speelt zater
dagavond in het Leids Vrijetijds
Centrum. Hierboven meer over de
ze groep.
In Het Kasteel in Alphen aan den
Ryn komt zaterdag Gruppo Sporti-
vo, de groep van Hans Vanden-
burg, die in het verleden veel suc
ces had met grappige en knap ge
speelde pop, maar tegenwoordig
met dezelfde muziek heel wat min
der aanslaat. Een avond gratis mu
zikaal plezier, omdat Het Kasteel
drie jaar bestaat. Aanvang 21.00
uur.
OPGESTAPT Han van Essen,
chef amusement by de VARA, gaat
deze omroep per 1 juli verlaten. De
47-jarige Van Essen, die negen jaar
bij de VARA heeft gewerkt, krygt
een functie in het Amsterdamse
bedrijfsleven. Over de opvolging
van Van Essen kon men bij de VA
RA nog niets meedelen.
van de traditionele Japanse thea
tervormen. Dojoji (klemtoon op de
laatste lettergreep) is daar een wil
de dans met trommels.
Gevraagd naar bronnen van in
spiratie noemen ze een heel scala
aan zwarte muziek: veel jazz, Ame
rikaanse funk, muziek uit Afrika.
Talking Heads Ook? Ze voelen ver
wantschap, maar zien het niet als
inspiratie, omdat de ontwikkeling
van Dojoji parallel loopt met die
van David Byrne en consorte. Ze
vinden de Talking Heads soms wat
te veel naar pop neigen, maar her
kennen zich in de spontaniteit en
kracht van hun muziek.
Rotterdam
De leden van Dojoji komen uit
Rotterdam, een stad die de poptra
ditie van Den Haag en Amsterdam
mist. "De 'sien' is hier erg klein",
verzekert Dojoji. "Rotterdam
wordt wel een stad genoemd, maar
dat is het niet echt. Er is wel een
binnenstad met multiraciale toe
standen. Daar klinkt bij ons iets
van door. En ook iets van het rea
lisme van een haven- en handels
stad"
Dieden van Dojoji vullen hun da
gen zo'n beetje met muziek, maar
kunnen er nogniet van leven. Alle
inkomsten worden in de groep
geïnvesteerd. Want al maakt Dojoji
muziek met veel plezier, de groep
wil er graag ook zonder compro
missen mee aan de weg timmeren
en kijkt al belangstellend over de
grenzen. Het clubcircuit in eigen
land vinden ze te klein, dat heb je
na een paar toernees wel gezien.
Van de debuutplaat zijn er zo'n
tweeduizend verkocht, wat veel is
voor een plaat die verschijnt bij
een kleine, onafhankelijke platen
maatschappij. In New York is de
plaat naar eigen zeggen goed ont
vangen. Komende winter zouden
ze daar graag in een aantal clubs
spelen.
Eén optreden noemt Dojoji even
belangrijk als minstens tien repeti
ties. Wat zij op het podium brengen
omschrijven ze zelf als een totaal-
presentatie, waarbij behalve de
muziek ook de vormgeving van
veel belang is. Licht, filmpjes en in
elkaar overvloeiende dia's worden
gebruikt voor een show over sport,
sex, kunst en funk, volgens Dojoji
de hoofdbestanddelen van hun
muziek.
Dojoji speelt zaterdagavond in het
Leids Vrijetijdscentrum aan de Bree-
straat in Leiden.
Drie leden
van The
Tremeloes,
gefotografeerd
in 1970.
Vijftienjaar
later zijn ze de
grootste
attractie van
Flasbackin
Alphen aan
den Rijn.
(archieffoto)
Tremeloes, Equals en Mungo Jerry op 'Flashback'
ALPHEN AAN DEN RIJN - In de
Rijnstreekhal in Alphen aan den
Rijn wordt zaterdag 'Flashback '85'
gehouden. Flashback is een voort
zetting van de Merseybeatfestivals
van 1982 en '83. De groepen die dit
jaar komen zijn echter niet afkom
stig uit Liverpool, de stad aan de
Mersey. Uit Engeland komen Mun
go Jerry, de Tremeloes en de
Equals; de Shoes, Q65 en de Frans
Krassenburg zijn van eigen bo
dem. Groepen die in het verleden
weinig met elkaar gemeen hadden
en slechts ten dele tot dezelfde
popgeneratie behoorden. Ze heb
ben nu gemeen dat ze kunnen te
ren od oude roem.
De Tremeloes spreekt van deze
groepen het meest tot de verbeel
ding. Echte Engelse jaren zestig
pop, waarmee onder aanvoering
van zanger Brian Poole in Neder
land elf hits werden gemaakt,
waaronder 'Silence is golden' en
'Someone, someone'. Poole is in
Alphen niet van de partij.
Mungo Jerry was een eendags
vlieg, die in 1970 een enorme zo-
mersucces behaalde met het op de
skiffle geënte 'In the summertime'.
Dat nummer maakte Mungo Jerry
ook tot één van de grote attracties
van het dat jaar gehouden popfesti
val,in Kralingen. 'Maggie' was een
bescheiden opvolger. In Engeland
schijnt de groep het op het podium
nog goed te doen. De samenstel
ling is nog die van weleer.
De Equals stammen uit dezelfde
tijd. Ze waren één van de eerste
groepen waarin blanken en zwar
ten samenspeelden. In het begin
van de jaren zeventig hadden ze
succes met middle of the road-
nummers als 'Michael and the slip
per tree' en 'Viva Bobby Joe'. Zan
ger Bobby Grant timmert op z'n
eentje met succes aan de weg ('I
don't wanna dance') en maakt geen
deel meer uit van de groep.
Van wel heel erg eigen bodem
zijn de Shoes, afkomstig uit Shoes-
terwoude en op vrijwel elk nostal
gisch popfestival van de partij.
Grote hits van hen waren 'Na, na,
na, 'Osaka* en 'Standing and Sta
ring'.
Q65 was vroeger Haagse under
ground van het zuiverste water.
Een ruige vermenging van blues
en rock and roll. De 'Kjoe' had met
'The life I live', 'Ann' en 'You're the
victor' veel succes en speelt in de
bezetting van de glorietijd.
Frans Krassenburg dankt zyn
roem aan het feit dat hij in de be
gindagen deel uitmaakte van d»
Golden Earrings. Zijn stem was te
horen op 'That day', 'Please, go' en
'In my house', nummers die op
Flashback zullen worden gespeeld.
Dit Alphense festival van de ver
gane glorie begint om half acht en
is naar verwachting om omstreeks
half twee 's nachts afgelopen.
DEN HAAG (GPD) - Fons
van Westerloo, tv-corres-
pondent van de AVRO in de
Verenigde Staten, wordt op
1 juli 1985 opgenomen in de
programmaleiding van deze
omroep.
de.
Van Westerloo, die 8 jaar corres
pondent in New York is geweest,
krijgt een leidinggevende functie
in de informatieve sector. Het is
niet bekend of hij tv-programma's
zal blijven presenteren.
sieke Taal- en Letterkunde in een eigen
vertaling. Regie: Theo Joppe en Petra
Kalshoven. Muziek: Mark Mennema.
Kostuums: Liesbeth Berkvens, Kitty
Weeren. Musici: Dick den Boef, Marike
Diepenveen, Irene de Koning, Désiree
van Keulen, Michel Buijs, Petra Kals
hoven. Gezien op woensdag 3 april in
het LAK-theater. Nog te zien op 15
april in het Rijnlands Lyceum, Oegst
geest.
LEIDEN - Als je niet beter wist
zou je de schrijver Aristofanes
kunnen verwijten wat al te mak
kelijk de bekende cliché's en
procédé's van de klucht toe te
passen in zijn stukken. Maar de
goede man leefde 400 jaar vóór
het begin van onze jaartelling,
dus hij moet beschouwd worden
als de uitvinder van al die winde
rige en dubbelzinnige grapjes die
ons nu zo belegen voorkomen.
Met de voorstelling van 'De Kik
kers' laat de vakgroep Klassieke
Talen in elk geval zien dat veel
bekende komische types en si
tuaties hun oorsprong vinden in
het oude Griekenland.
Het is bij mijn weten pas de
eerste keer dat Klassieke Talen
zich op het toneel waagt. Voor
een eerste keer ook zeker niet
slecht. De vertaling van eigen
hand is zelfs lekker pittig en
makkelijk speelbaar. Anachro
nismen als strippenkaarten en
relax-huizen vallen dan ook niet
uit de toon. Maar vanuit theatraal
oogpunt bezien is met 'De Kik
kers' een minder gelukkige keus
gemaakt. Het stuk is zeer one
venwichtig. In het eerste deel is
er een veelheid aan korte scènes,
de vermakelijke situaties die ont
staan als de god Dyonisos met
zijn eigenwijze slaaf Xanthias be
sluit af te dalen in de onderwe
reld. Het tweede deel bestaat
echter geheel uit de literaire
wedstrijd tussen de tragedie
schrijvers Aeschylos en Euripi
des. Literair wellicht een gevecht
op het scherpst van de snede,
maar theatraal absoluut niet inte
ressant.
Ook Dyonisos, ongewild tot
scheidsrechter van deze twee
kamp gebombardeerd, kan daar
niet veel aan veranderen. Zelfs
niet als deze rol gespeeld wordt
door Hans Paanakker, die zich
na een wat zenuwachtig begin
steeds meer als een vis in het wa
ter voelt. Het zou me niet ver
baasd hebben als hij tegen het
einde beide tragediedichters aan
de kant zou hebben geschoven
en er een complete Dyonisos-
show van zou hebben gemaakt.
Met zijn wat slomige motoriek en
zijn zenuwachtige oogopslag
vormde hij bovendien een prach
tig komisch duo met zyn kleine
slaaf en helper Xanthias (Jacque
line Kuijpers) die opviel door een
zeer levendige mimiek. De overi
ge spelers vond ik, op enkele
kleine momenten na, nogal tam
en voorspelbaar acteren. Öok het
koor en het wel erg bescheiden
orkest hadden best wat peper in
de kont kunnen gebruiken.
Toch is er behalve vertaal-ta-
lent ook theatraal talent aanwe
zig. Het zou aardig zijn ook de
volgende keer weer te kiezen
voor een stuk van de weinig ge
speelde Aristofanes.
MARC VAN DER VELDEN
MAASTRICHT (ANP) - De journa
list en operakenner Leo Riemens is
in de nacht van dinsdag op woens
dag op 74rjarige leeftyd in Maas
tricht overleden. Riemens verwierf
in de jaren vyftig bekendheid m$t
zyn radioprogramma's over zang
kunst en heeft talloze artikelen en
plaatrecensies op zyn naam staan.
Hy publiceerde een boek over
Maria Callas, een zangerslexicon
en een werk over opera en was me
dewerker van de Larousse-ency-
clopedie, de Winkler Prins en een
Italiaanse encyclopedie. Riemens
behoorde tot de oprichters van de
bladen 'Luister' en 'Disk', waarvan
hy ook medewerker was. Hy
schreef gedurende een reeks van
jaren ook televisiekritieken in de
Telegraaf. De begrafenis is zater
dag in Maastricht.
