Tk blijf als cabaretier mezelf
I
Gebrek aan wijsheid bij Wïbo M TV-rubriek
Met Mozart concertdrempel verlagen
door
Nico Scheepmaker
Senk Elsink na jaar terug op toneel
Berdien Stenberg en Jaap van Zweden succesvolduo
'Te laat geboren'; redelijk toneel
FRANSE RIVIERA
yBRKEtMItMlK]
TERDAG 30 MAART 1985
RADIO-TV-KUNST
PAGJNA 33
I p geschiedenis herhaalt zich
0iet alleen, maar de geschiedenis
ert ook dat er nooit iets van de
sschiedenis wordt geleerd. Nu
pbben we net de hele PC Hoof-
iffaire achter de rug, waaruit
>ch ten minste de lering kon
•orden getrokken dat zo'n mi-
L isteriêle actie contraproduktief
I, omdat ze zoveel stof doet op-
'aaien, en bij de betrokkenen en
un achterban zoveel veront
waardiging opwekt, dat het
(traffen' (als ik de weigering van
ie PC Hooftprijs aan Hugo
[randt Corstius zo even mag
joemen) verkeert in zijn tegen-
eel en 'belonen' wordt. Wie
oordien nog nooit van Hugo
Irandt Corstius had gehoord,
leeft zijn naam nu voor de rest
•an zijn leven ingescherpt gekre-
»en, en zijn uitgever Querido kan
ie herdrukken niet snel genoeg
ianslepen. Terwijl de PC Hooft-
»rijs, als die gewoon aan hem
iras uitgereikt, de oplagen van
ijn boeken wellicht met 30 pro-
jent had doen stijgen, is zijn le-
jerspubliek door de weigering
(n alle soesa daarna vermoede
lijk vervijfvoudigd. Je kunt je
nauwelijks voorstellen dat de mi
nister, ook al is hij van cultuur,
het tot zijn taken rekent om de
afzet te vergroten van een schrij
ver die hij verwijt mensen en be
volkingsgroepen te kwetsen.
Toch is dat door zijn ondoor
dachte handelwijze geschied.
Dus wat doet de AVRO, en dan
met name Wibo van de Linde als
AVRO-directeur, als hij ontdekt
dat in een AVRO-serie 'Veertig
jaar na dato' de rol van zijn voor
ganger Willem Vogt in een enkel
zinnetje ongunstig is belicht? In
de documentaire wordt gezegd
dat de houding van de omroepen
tegenover de bezetter meegaand
was, wat dan gevolgd wordt door
de zin:
„AVRO-directeur Vogt bij
voorbeeld stelde direct na de ca
pitulatie enige joodse medewer
kers op non-actief'.
Wibo van de Linde schrapte
deze zin, omdat ze 'tot onaan
vaardbare misverstanden ten
aanzien van Willem Vogt zou
kunnen leiden'.
Blijkbaar heeft Wibo van de
Linde zich meer in de Tweede
Wereldoorlog verdiept dan dr.
Lou de Jong, want deze heeft
zijn medewerking aan de serie
gegeven, en noemt de ingreep
een 'censuurmaatregel'. Als dat
zinnetje wordt geschrapt, eist hij
dat ook alle interviewfragmen
ten met hem eruit gehaald wor
den. Ook de eindredactrice Ine
ke Hilhorst van de serie, en Pie-
ter Varekamp, hoofd van de in
formatieve programma's, zijn het
oneens met Wibo van de Lindes
ingreep.
Wat zien we dus? Dat door het
(zeer onterechte) schrappen van
dat ene onnozele zinnetje over
een feit dat op zijn minst al sinds
het verschijnen van Dick Ver-
kijks 'Radio Hilversum 1940-
1945' in 1974 bekend is, de zeer
laakbare houding van Willem
Vogt kort na de capitulatie,toen
er van Duitse zijde nog niet eens
op maatregelen tegen joodse me
dewerkers was aangedrongen en
hij op 21 mei, zes dagen na de ca-,
pitulatie, al alle joodse medewer
kers die de AVRO ('zijn' AVRO)
hadden helpen grootmaken ont
sloeg (Jacob Hamel, Han Hollan
der, Max Tak, Ida de Leeuw-van
Rees, Jetty Cantor, Boris Lens-
ky, Albert van Raalte), deze hele
pijnlijke affaire voor de zoveelste
keer breeduit wordt opgerakeld
in de kranten, zoals dat een klein
jaar geleden ook al gebeurde
toen iemand voorstelde een
standbeeld voor de AVRO-pio-
nier in Hilversum neer te zetten.
Misschien vond Wibo van de
Linde dat ook gemeld moest
worden dat Willem Vogt na de
oorlog de dans ontsprongen is
doordat hij, in latere jaren, wa
pens van het verzet in zijn huis
verborgen heeft gehouden, maar
dat heeft op zich weinig te ma
ken met de houding van de om
roepen in bezettingstijd. Waarom
maakt de AVRO eigenlijk niet
eens een doorwrocht televisie-
portret van zijn oprichter, waarin
de verschillende kanten van zijn
persoonlijkheid, de goede en de
kwalijke, op evenwichtige wijze
tegenover elkaar worden gezet?
We zijn toch volwassenen onder
elkaar? Of lijkt dat alleen maar
zo?
Hoe dan ook, door zijn onbera
den stap heeft Wibo van de Lin
de zijn eigen medewerkers en dr.
L. de Jong tegen zich in het har
nas gejaagd, zoals minister
Brinkman erin geslaagd is de
Raad voor de Kunst en de rest
van letterkundig Nederland te
gen zich in het harnas te jagen. Is
'wijsheid' en 'evenwichtig ge
drag' niet een van de voorwaar-,
den voor het functioneren op zul
ke hoge posten, vraag je je af.
Blijkbaar niet.
Je zou door al deze deining bij
na vergeten dat er ook nog tv-
programma's werden uitgezon
den, bijvoorbeeld het opmerke
lijke tv-portret van 'belangenbe
hartiger' Dirk de Vroome, ook
bekend als de Rooie Reus, een
soort Rode Pimpernel in de mo
derne tijd. Een VARA-documen-
taire overigens met een schok
kend slot, toen Dirk de Vroome
vertelde dat hij kanker had en
nog maar kort had te leven. Een
indrukwekkende man, ondanks,
of beter gezegd: dank zij zijn Tijl
Uilenspiegel-streken. Bij het be
langeloze helpen van mensen op
de schopstoel gedroeg hij zich
niet altijd volgens de letter van
de wet, maar de letter van de wet
gedraagt zich nu eenmaal ook
niet altijd volgens de letter van
de mens!
ITKECHT (GPD) - Tegen het
ind van het gesprek merkt hij
p: „In interviews kom ik
neestal ernstig over. Ik heb
elf wel eens gehoord: be-
lompt. Maar zo praat ik nu
lenmaal. Mensen die met hu-
nor bezig zijn, zijn in het dage-
jjks leven over het algemeen
[een leuke mensen".
loor
:ric van der Velden
Bedompt' praat Henk Elsink aller-
pinst. Wel laat hij zich van een be-
ichouwende kant zien, een aspect
ran zijn persoonlijkheid dat in zijn
loloprogramma's inderdaad veel
ninder naar voren komt. De perio-
3e die achter hem ligt is niet de
makkelijkste uit zijn leven ge
veest Een jaar lang hield Elsink
tich volledig afzijdig van 'het vak'.
Een broodnodige rustperiode, die
teker ook met de berüchte 'mid-li-
fe crisis' te maken heeft. Vanaf
eind vorig jaar nam hij met her
wonnen energie de draad weer op
met een nieuwe one-man-show.
„Ja, ik heb er weer zin in. En dat
teg ik niet omdat ik dat hoor te zeg-
jen, maar omdat ik het meen. Ik
neb wel eens geroepen - en in vla
zen van verstandsverbijstering en
in moedeloze buien zeg ik het nog
[vel eens - nu hou ik ermee op, al-
|veer naar Herenjezusdijk, maar ik
merk dat ik het toch gewoon een
leuk vak vind. Het leukste aspect is
dat je iedere avond een soort wed
strijd moet spelen. Vergelijkbaar
met een voetbalmatch. Al beheers
je het progTamma tot in je vinger
toppen, je bent nooit zeker of je die
avond gaat winnen. Als het lukt, ga
je gelukkig naar huis. Soms lukt
het ook niet. Dan krijg je het niet
voor elkaar, dat vind ik afschuwe
lijk. Daar ben ik echt een dag ziek
Elsink praat vrijuit over zijn jaar
rust. „De dames en heren van kan
toor zeiden: 'kun je dat wel doen,
ben je niet bang dat je weer moei
lijk aan de slag komt'. Ik heb toen
gesteld: 'Kijk eens, als ik doorga
dan voel ik dat het me niet meer
gaat lukken. Dan is de schade veel
erger. Je loopt natuurlijk een risi
co. Maar aan de andere kant: ik zit
vanaf 1956 in het vak, als je dan al
na één jaar vergeten bent, dan kun
je je afvragen of het sowieso nog
zin heeft om door te gaan".
Illusies
Als oorzaken voor zijn besluit
noemt hij: vermoeidheid, gevoe
lens van sleur en dwangmatigheid
(„ruim een jaar van tevoren weet je
al datje op 22 november in Delfzijl
zal staan") en een bepaald besef
dat hij als volgt toelicht: „Er komt
een moment in je leven dat je je
realiseert dat er geen weg terug
meer is. Je moet bepaalde illusies
ogeven. Daarmee bedoel ik niet:
180 miljoen verdienen, of elke
avond met een jonge meid naar
bed, maar zaken die eigenlijk nau
welijks tastbaar zijn. „Ik heb altijd
gewerkt met het gevoel van: het is
nog niet helemaal goed wat ik doe,
maar straks word ik veel zekerder,
veel zelfbewuster, en dan komt het
allemaal wel. Dat was een soort on
derbewuste achtergedachte. Ik
ben nog maar 35, ik ben nog maar
36... en dan komt het besef dat de
onzekerheid en twijfel, waarvan je
NTB wil gebruik muziekband verbieden
HILVERSUM (GPD) Het bestuur van de Nederlandse Toonkunste
naars Bond (NTB) heeft een brief naar het NOS-bestuur gestuurd waar
in zij vragen een einde te maken aan het gebruik van een geluidsband
van het Metropole Orkest van de NOS door Henk Elsink. De cabaretier
gebruikt de geluidsband in zijn one-man-show en heeft daarvoor toe
stemming van de NOS gekregen.
„Over het gebruik van de band en de geldelijke vergoeding zijn af
spraken gemaakt met de kunstenbond FNV", verklaarde een woord
voerder van de NOS. „De NTB heeft er verder niets mee te maken. Het
enige waar de bond bang voor is, is concurrentie. Zij zien liever een
volledige groep met Elsink op toernee gaan".
In de brief schrijft de NTB dat de band voor omroepdoeleinden ge
maakt is en dan niet voor niet-omroepdoeleinden gebruikt mag wor
den. Elsink gebruikt de band in een openbare gelegenheid en is boven
dien particulier artiest. Volgens de bond mag hij de band dus niet
gebruiken. De NOS verklaart echter dat er duidelijke afspraken zijn
gemaakt en het gebruik van de band daarom niet buiten de regels valt.
verondersteld had dat zij minder
zouden worden, alleen maar zijn
toegenomen. Daarmee moet je le
ren leven".
Gedurende dat jaar heeft Elsink,
zoals hij dat noemt, voornamelijk
'geluierd'. „Ik kan uitstekend luie
ren. Daarmee bedoel ik niet dat ik
hele dag op de bank hang, maar
dingen doe die niet met het vak te
maken hebben. Ik vind het heerlijk
om met mijn handen te werken.
Verder heb ik wat gestudeerd. Ik
heb me gestort op een paar talen:
Frans en Spaans. En verder heb ik
me wat geoefend in het pianospe
len. Voor sport had ik ook nooit
tijd, dus daar heb ik ook wat aan
gedaan".
„Een typisch Nederlandse vraag
is dat", zegt hij als er voorzichtig
geinformeerd wordt hoe hij deze
periode financieel overbrugd
heeft, „Dit land is zo verkankerd
met het idee dat Vadertje Staat wel
voor je zal zorgen, dat je langza
merhand een buitenbeentje bent
als je er voor zorgt dat je reserves
hebt. Kijk, ik ben een boerenman.
Ik kom uit Enschede, uit een een
voudig en een bepaalde tijd zelfs
arm gezin. Het heeft me laten zwe
ren dat ik nooit meer tot de bedel
staf verheven zal zijn. Het zou ook
een schande zijn als een man als ik,
die jarenlang zeer goed zijn vreten
heeft verdiend, zou moeten terug
vallen op de gemeenschap. Maar
het komt voor in ons vak en in deze
noem ik geen namen".
Eigen merk
Tot een ander soort programma
leidde deze periode van bezinning
en rust niet. Voor een verrassing
zullen de Elsink-fans niet komen te
staan. „Wat je ook doet, je blijft al
tijd jezelf meenemen. Je karakter
verandert niet in één jaar, en ook
niet in tien jaar. Als je vraagt naar
een andere aanpak, dan moet ik
zeggen dat dat niet zo is. Om de
doodeenvoudige reden dat ik ge
woon niet kan veranderen. Ik moet
het doen met wat ik beheers. Daar
komt nog bij dat je in Nederland
moeilijk een andere weg in kunt
slaan. Je zit in een bepaald hokje,
en men laatje daar niet meer uit. Ik
heb wel eens een scherp liedje ge
daan, en je voelt dan gewoon dat
het publiek dat uitjouw mond niet
accepteert. Mensen die een derge
lijke aanpak willen, kiezen voor
een ander 'merk'.
„Het cabaret is in ons land in een
stroomversnelling geraakt. Je
kreeg mensen die andere wegen
zijn gaan bewandelen: Freek de
Jonge, Youp van 't Hek en niet te
vergeten Koot en Bie. Maar ik heb
natuurlijk al meer stromingen me-
gemaakt, Lurelei bijvoorbeeld, de
tijd dat cabaret geëngageerd moest
zijn. Als traditionele cabaretier -
dan ben ik gewoon - heb je dan de
neiging om je af te vragen of je niet
aan de nieuwe trend mee moet
doen. Je wordt ongerust.. Ik heb
nooit aan die verleiding toegege
ven. Je moet nooit iets omwille van
de commercie doen, iets dat niet
bij je karakter past. Het publiek
pikt dat niet van jé. Ik heb in de
loop van de jaren consequent aan
mijn eigen 'merk' vastgehouden".
Elsink bevestigt de indruk dat er
sprake van een herwaardering is
van de traditionele cabaretiers.
„Het sterkst zie je dat bij een man
als Toon Hermans. Dezelfde jour
nalisten die vijf jaar geleden nog
zijn nek probeerden te breken, dra
gen hem nu op handen. Er mag in
Nederland weer gelachen worden.
Een aantal jaren terug was lachen
verdacht. Lachen is in Nederland
lepra, heeft een collega van mij
eens gezegd. Die trend is nu voor
bij. Hoe dat komt? Ik denk dat het
net zo is als bij de economie, je
Henk Elsink: "Ik houd vast aan mijn eigen werk".
hebt met golfbewegingen te ma
ken".
Toch is er een verschil tussen la
chen om Freek de Jonge en lachen
om John Lanting, om maar eens
twee uiterste te noemen. Elsink er
kent dat. „Mijn humor zit dichter
bij John Lanting dan bij Freek de
Jonge. Ik ben geen literaire cabare
tier. Ik heb me nooit beziggehou
den met intelligente woordgrap
pen. Woordgrappen vind ik niet
leuk. De eerste de beste Neerlandi
cus zonder humor kan ze maken.
Ik heb het wel eens uitgeprobeerd
op toneel. Zo'n tien achter elkaar.
In een half uurtje had ik ze geloof
ik bedacht. En ja hoor: na elke
woordspeling werd er geklapt, of
ze nou leuk waren of niet. Heel ver
moeiend. Al snel heb ik ze eruit ge
flikkerd. Maar gelukkig is die
trend van woordgrappen ook al
weer voorbij".
Berdien Stenberg
muziek of niet?'
dat promotie van klassieke
HILVERSUM (GPD) - Twee
jaar geleden speelden fluitiste
Berdien Stenberg en haar pla
tenmaatschappij Phonogram
met de gedachte een elpee uit
te brengen met zuiver en alleen
Mozart-werken. Het succes van
de zomerhit 'Rondo Russo'
bracht ze op andere gedachten.
„We waren bang dat Mozart te
eenzijdig zou klinken", herin
nert de als een komeet omhoog
geschoten Stenberg zich maar
al te goed. Nu heeft Berdien
alsnog Wolfgang Amadeus in
de armen gesloten. Het album
'Ode aan Amadeus' is het resul
taat van een samenwerkings
verband met violist/dirigent
Jaap van Zweden.
Van Zweden en Stenberg vormen
een even jong als talentvol en op
merkelijk duo. De pas 25-jarige
concertmeester van het Concertge
bouworkest en de 28-jarige 'plati
na' fluitiste zijn in staat gebleken
drommen mensen naar populair
klassieke peogramma's te trekken.
Bezoekers die veelal nog nooit een
concertgebouw of schouwburg be
traden.
Berdien: „Het begon met een Vi-
valdi-concert, vorig jaar oktober,
net voordat ik zes weken naar Ja
pan ging. De kaarten waren in nog
een twee uur uitverkocht en het
concert van Jaap en mij moest her
haald worden: in het Concertge
bouw, in De Doelen, in Vreden-
burg en in het Congresgebouw.
Een onverwacht succes, zeker voor
ons. Toen de film Amadeus uit
kwam en in Nederland heel goed
werd ontvangen, leek het ons een
prima idee een beetje op die popu-
door
Dolf Reusink
lariteit in te haken. Dus kwam er
een Mozart-concert, dat we inmid
dels al twee keer voor een uitver
kocht huis in Amsterdam hebben
gespeeld en dat nog meer uitvoe
ringen krijgt".
De handel kwam vrij snel met de
vraag, of onze uitvoering op de
plaat verkrijgbaar was. Meestal is
het omgekeerd. Je maakt een plaat
en gaat dan concerten doen om aan
die elpee bekendheid te geven. In
ons geval was er echter geen plaat
en moest er alsnog tijdig één ko
men. De platenmaatschappij wilde
de elpee namelijk voor Pasen in de
winkels hebben. Dat is gelukt, de
feitelijke opnamen namen niet
meer dan twee middagen in beslag.
Dat lijkt weinig, maar in de voorbe-
Te laat geboren' door A.R. Gurney
Jr. Met: Pleuni Touw, Hugo Metsers,
Pieter Lutz en Trees van der Donck.
Regie: John van de Rest. Gezien op
29 maart in de Leidse schouwburg.
LEIDEN Als je als acteur
sechtpaar samen in een eigen
vrije productie wilt staan, is de
keuze van een stuk niet altijd ge
makkelijk. Ditmaal lijken Pleuni
Touw (Eleanor) en Hugo Metsers
(Barney) daarin redelijk geslaagd
te zijn. 'Te laat geboren' biedt
een avondje uit, dat de meeste
liefhebbers van het genre tevre
den zal stellen.
Voor beiden zijn er gelijkwaar
dige hoofdrollen met veel ver
kleedpartijen - alleen Hugo Met
sers als de onverbeterlijke rebel
krijgt iets meer kansen om een
lach te scoren. Gelukkig hielden
zij hun spel vrij natuurlijk en lie
ten zij een hinderlijk overdrijf-
toontje achterwege.
Ze ontmoeten elkaar op de be
grafenis van zijn vader, die haar
schoonvader is. Eleanor is ge
trouwd geweest met de degelijke
broer van Barney. Eigenlijk
hield zij meer van de avontuurlij
ke Barney. Hoe hun beider leven
sinds hun eerste ontmoeting van
zo'n veertig jaar geleden is verlo
pen, wordt terugblikkend ver
teld. Pieter Lutz speelt daarbij
zijn vader en Trees van der
Donck haar moeder, die ook sa
men nog eens in het huwelijk tre
den.
Je kunt merken, dat regisseur
van de Rest veel televisiewerk
heeft gedaan. Er zijn een paar
monologen, waarin de persona
ges zich direct tot het publiek
wendend hun keuzes rechtvaar
digen. Het toneel wordt dan don
ker, op enkele spots na; een
beetje fantasieloze, uitgekauwde
theatervariant op de bekende tv-
close-up. Alles speelt zich af in
één ruimte: een kamer in een ex
clusieve sociëteit. Financieel
maakt dat het stuk voor de pro
ducent aantrekkelijk. Artistiek
vloeide het niet echt aanvaard
baar uit het verhaal voort.
Het liep allemaal natuurlijk
goed af. Hoe precies ging gister
avond een beetje verloren. Aan
het eind van het stuk was onder
het publiek wat stiekeme hilari
teit ontstaan: iemand in de zaal
was namelijk nogal 'luidruchtig'
in slaap gevallen...
WIJNAND ZEILSTRA
De ode op het zwarte vinyl bevat
uitsluitend Mozart-repertoir met
toegevoegd een titelstuk van Louis
van Dijk. 'Intrada' uit 'Die Zauber-
flöte', 'KV 620', 'Adagio en Ron
deau', 'KV 285', 'Andante in C', 'KV
315' en 'Vioolconcert in G, KV 216'
completeren deze plaat, waarop ui
teraard het Concertgebouworkest
te beluisteren is. Jaap van Zweden
was bij de montage aanwezig, „om
dat zoiets voor mij heel belangrijk
is. Ik kan me nog mijn eerste plaats
herinneren, ook een Mozart-uitvoe-
ring. Daar bleek bij het beluisteren
van de plaat ineens een heel stuk
van de cadans verdwenen te zijn.
Vermoedelijk kende de man die de
banden moest monteren het hele
stuk niet eens. Gevoelsmatig is het
belangrijk erbij te zijn, het gaat uit
eindelijk om een produkte, waarop
jij als uitvoerend artiest op wordt
bekeken. In dat geval mag je iets
verlangen".
Jaap van Zweden en Berdien
Stenberg zijn de ook commercieel
uitstekend in de markt liggende re
presentanten van een nieuwe gene
ratie muzikanten in het (semi)klas-
sieke genre. „Onze concerten zijn
vermoedelijk zo'n succes omdat
we dicht bij elkaar staan", meent
de man, die aan de Juilliard School
Hemingway-prij s
voor Peruaan
Vergas Llosa
PARIJS (DPA) - De Peruaan Mario
Vargas Llosa (49), schrijver van on
der andere „De stad en de honden"
en „De oorlog van het einde van de
wereld", heeft vrijdag in Parijs de
voor het eerst uitgereikte prijs
„Ritz-Paris-Hemingway-award"
gekregen. De prijs, waaraan een
bedrag van 175.000 gulden is ver
bonden, is bestemd voor een au
teur, wiens werk in de traditie van
Ernst Hemingway is geschreven.
of Music in New York studeerde
bij Dorothy Delay, „het is ontzet
tend belangrijk, dat een dat hier
concerten gebracht worden door
jeugd".
Berdien Stenberg: „Jongeren
vereenzelvigen zich een stuk mak
kelijker met de muziek. Het is ken
nelijk toch een verschil of iemand
van mijn leeftijd, of een fluitist van
vijftig op het podium staat".
Jaap van Zweden: „Hoe vreemd
het ook mag klinken, ik denk dat
het jeugdige element een aantrek
kingskracht heeft.
Treffend in dit verband is wat er
onlangs gebeurde, nadat ik voor de
eerste keer mijn Amadeus-viool
concert had gespeeld en weg van
het podium de trap opliep. Komt er
een klein jongetje het toneel op, de
suppoost kon hem niet meer tegen
houden, die mij om een handteke
ning vraagt. Iedereen stomver
baasd, want dat past zogenaamd
niet bij concerten. Toch was het
hartstikke leuk en dat jongetje
heeft zijn handtekening natuurlijk
gekregen.
Promotie
Berdien Stenberg: „Het is heel
leuk te merken, dat veel van onze
bezoekers nog nooit in een Con
certgebouw zijn geweest. Je haalt
mensen binnen die duidelijk geen
klassieke muziekconcerten ge
wend zijn. Dat merken we aan de
reacties, zoals het klappen midden
in een nummer dat nog niet is afge
lopen. Die bezoekers zitten heer
lijk te genieten! Een fijn gevoel,
want je haalt mensen over een in
Nederland nog altijd bestaande
drempel heen. Is dat promotie van
de klassieke muziek, of niet?"
Gezien de overvolle agenda van
beiden, is het de vraag of Stenberg
en Van Zweden na hun Mozart-
project nog vaker gezamenlijk zul
len optreden. De concertmeester:
„Ik heb vijftig concerten per jaar
bij het Concertgebouworkest, zes
tig tot zeventig soloconcerten en
dan nog eens je voorbereiding. Dat
aantal vind ik welletjes, want ik wil
nog wat tijd voor mijn dochtertje
overhouden. Berdien gaat haar ei
gen weg en ik idem. Het leuke is,
dat we elkaar zeker eens in de zo
veel tijd zullen tegenkomen. Dat is
het beste, want zo'n samenwerking
moet iets exclusiefs blijven".
Berdien is na 'Rondo Russo' en
'Berdinerie', beide met een ver
koop van meer dan 100.000 exem
plaren, al vroegtijdig begonnen
met de voorbereiding van haar der
de soloplaat. Met het Berdien Sten
berg Kwartet en enkele verrassin
gen, waarover ze nog niets wil ver
tellen, komt er een grote toer langs
Nederlandse schouwburgen. „Een
nieuwe show, die in het najaar
moet beginnen. Hoe het allemaal
precies ingevuld wordt, hangt af
van een sponsor, waarmee we nog
in onderhandeling zijn. Het genre
blijft hetzelfde. Ik ga gewoon lek
ker door met mijn lichte muziek".
ADVERTENTIE
per appartement per week 8 dagen appartementen Cap Coudalère
Inlichtingen en boekingen:
ANVR „goeie reis" reisburo's
en reizenverkopende banken.
m GOEDE REIZEN. LAGE PRIJZEN
