In de bronsttijd buiten slapen
Vader en zoon Fernhout verfilmen vijftig jaar Hoge Veluwe
Orkaan van theatraal geweld
Twee Leidse finalisten
in Cabaretfestival
'Theater'faalt in trage'Egmond'
Breuker zet
Waag
naar
z'n hand
Paradiso en Melkweg
vrezen bezuinigingen
MAANDAG 4 MAART 1985
KUNST
PAGINA 19
ARNHEM (GPD) - "We
hebben niet zo gek veel tijd
meer, maar we redden het
wel. Volgens het schema
moet het net lukken. Maar
dan moet er niet nog al te
veel tegenzitten. Want we
lopen al een stuk achter op
dat schema. De componist
Antoine Oomen, heeft na
ons nog een maand de tijd
om passende muziek te
schrijven, die onze beelden
moet begeleiden".
door
Pieter Ploeg
Cineast John Fernhout is er tijdens
het gesprek met zijn gedachten
niet helemaal bij. Ondertussen be
dient hij de lichtknoppen. Zoon
Douwes (41) vraagt af en toe of de
lampen 'aan' danwel 'uit' kunnen.
Het werk gaat door.
De tijd dringt Daarover bestaat
geen twijfel. Terwijl pa tekst en uit
leg geeft over het hoe en waarom
van de film, 50 jaar Nationaal Park
De Hoge Veluwe, filmt zijn zoon
door. De laatste loodjes mogen dan
doorgaans het zwaarst wegen, va
der Fernhout is ervan overtuigd
dat de nog te verrichten werkzaam
heden niet meer zo gek veel voeten
in de aarde zullen hebben.
"Er moet nog wel het een en an
der gebeuren, maar dat kan bijna
allemaal binnenshuis. De moeilijk
ste opnamen hebben we al ge
maakt Nog een paar shots en dan
kunnen we met knippen en monte
ren beginnen", vertelt de 71-jarige
cineast
Om zich volledig op de docu
mentaire te kunnen storten heb
ben de Femhouts zich tijdelijk ge
vestigd in een woning in Hoender-
lo, aan de rand van het park De Ho-
Zoon Douwes en vader John Fernhout in één van de Van Gogh-vleugels v
ge Veluwe. Vader Fernhout woont
eigenlijk in Jeruzalem.
De historie van de familie Krol-
ler boeit hem sterk, evenals de ont
staansgeschiedenis van het huidi
ge park. Tijdens ons gesprek wroet
hij vrijwel onafgebroken in stapels
historische foto's. Portretjes van
museum-architect Berlage, Anton
Kröller, de bouw van het museum.
Alles staat op foto. Bijna alles. Va
der en zoon Fernhout zijn nog niet
helemaal tevreden over het tot dus
ver verzamelde materiaal.
Het heeft vader en zoon cineast
in de afgelopen maanden niet mee
gezeten. Integendeel. De opnamen
hebben het tweetal volgens John
Fernhout al heel wat zweetdrup
peltjes en slapeloze nachten ge
kost. "Vooral in het begin heeft al
les ons tegen gezeten. Niets was
normaal. De winter bleef uit en in
het vooijaar was het veel te druk
om rustig te kunnen filmen. Opna
men in de sneeuw hebben we ge
lukkig onlangs nog kunnen ma
ken. Maar we waren er vanuit ge
gaan dat dat in de vorige winter al
i het Kröller-Möller museum.
(foto GPD)
was gelukt. Ja, vooral het weer
heeft ons danig parten gespeeld",
vindt Fernhout senior.
Bronsttijd
"Alle filmopdrachten zyn aan
trekkelijk. Maar elke film heeft ook
zijn complicaties. Je wordt geleid
door het onderwerp. Dat hebben
we ditmaal wel erg nadrukkelijk
geweten".
"Het interessante van het hele
karwei is, dat in dit park het ver
band tussen natuur en cultuur op
zovele manieren tot uitdrukking
komt. Het vroegere museum is ook
helemaal vanuit die gedachte ver
der uitgebouwd. Eerst kwam er het
Rietveld-paviljoen bij. Dat heeft
niet alleen lichtkoepels in het pla
fond maar ook veel ruiten in de
wanden. Zo krijgt die relatie na-
tuur-cultuur nog meer gestalte.
Met écht daglicht.
Ook de Beeldentuin in het park
benadrukt diezelfde gedachte. Het
is toch fantastisch dat zoiets
unieks met zo'n formaat (het park
heeft een oppervlak van 6000 hec
tare, red.) in zo'n klein landje mo
gelijk is", meent de 71-jarige Fern
hout.
Vader en zoon hebben in de zo
mer ettelijke nachten 'in 't veld' er
gens in het Park geslapen om ver
zekerd te kunnen zijn van bepaal
de scènes, die in de documentaire
nog mogen ontbreken. 'De brons
tijd', zo herinnert het duo zich,
„was vooral een periode van tijd,
geluk en heel veel geduld. Maar
uiteindelijk hebben we alles wat
we wilden hebben kunnen vastleg
gen. Tot en met het traditionele
schaatsen op de gracht rond het
Jachtslot".
De twee hebben ook in het mu
seum tal van opnamen gemaakt.
Tekeningen van de bouw van het
museum zijn voor de camera ge
haald. Bij de kleinste details wordt
tekst en uitleg gegeven. Ook in het
verre verleden van De Hooge Velu
we hebben vader en zoon zich ver
diept.
Zo is onder meer aan het licht ge
komen, dat Anton Kröller indertijd
de weg Hoenderlo-Otterlo, die
dwars door het park liep, heeft la
ten verleggen. Fernhout: „Hij heeft
beide gemeenten een aanzienlijk
bedrag betaald. Nu ligt de weg
Geen hond
De familie Kröller had aanvanke
lijk grootse plannen om bij hun
toenmalige woning in Wassenaar
een museum op te zetten. Het oog
echter viel volgens Fernhout op De
Hooge Veluwe.
De cineast: "Stukje voor stukje
werd het enorme landschap bij el
kaar gekocht. Toen hij bijna alles
had, belde hij een smid in een dorp
op met de vraag of de man ook
hekwerken kon maken. Meteen be
stelde hij veertig kilometer om zijn
bezit te omheinen".
Op het moment dat de familie
haar rijkdom wilde overdragen aan
de staat, verklaarde menigeen de
overheid volgens Fernhout min of
meer voor gek. „De Veluwe was
een uithoek. Daar zou geen hond
komen. Weggegooid geld. Dacht
men. Totdat de automobiel sterk in
opmars kwam. Voorwaarde bij die
overdracht was overigens wel dat
de staat zou zorgen voor de bouw
van een tijdelijk museum.
De filmer: "De collectie kunst,
waaronder ettelijke Van Gogh's,
werd voor een totaalbedrag van
800.000 gulden overgenomen. Voor
dat geld kun je tegenwoordig nog
niet één Van Gogh kopen".
Het tijdelijke museum van toen
staat er nu nog steeds. In de loop
der jaren is het wel diverse malen
uitgebreid en opgeknapt. Binnen
kort wordt begonnen met de vol
gende uitbreiding, dan wordt in
het museum een projectiezaaltje
ingericht, waar bezoekers metter
tijd de documentaire waar nu de
laatste hand aan wordt gelegd,
kunnen zien.
Gala-avond voor
Concertgebouw
AMSTERDAM (GPD) - De reno
vatie van het Amsterdamse Co-
nertgebouw zal, als het benodigde
budget gehaald wordt, in juli aan
vangen. Van de benodigde 35 mil
joen gulden ontbreekt nog 9 mil
joen, die de stichting 'Steun het
Concertgebouw' bijeen wil bren
gen door verschillende publieksac
ties. De totale actie zal worden af
gesloten met een gala-avond op 15
mei, die gepresenteerd zal worden
door Mies Bouwman. Bekende ar
tiesten uit binnen- en buitenland
zullen die avond optreden en
AVRO en TROS verzorgen een di
recte uitzending van het gala.
Het plan dat voor de renovatie
gemaakt was is inmiddels wat ge
wijzigd. In de eerste plaats is het
plan voor de facade aan het Jan-
Willem Brouwersplein iets veran
derd. Daardoor worden de pu
blieksvoorzieningen aan de zuid
kant van het gebouw geconcen
treerd. De nieuwe entreehal, die
aanvankelijk in de kelder was ge
pland, komt aan de zuidzijde, even
als het bespreekbureau. Vanuit de
ze hal zijn alle zalen afzonderlijk te
bereiken. De facade zal eveneens
worden benut voor twee foyers.
De bedrijfsvoorzieningen zullen
door deze veranderingen in de kel
der geconcentreerd worden. Daar
komen stemruimte, kleedruimte,
een bergplaats voor de instrumen
ten, dirigenten en solistenruimte,
een koorrepetitieruimte en enkele
technische voorzieningen.
De verkeersproblemen kunnen
grotendeels worden opgelost door
een andere plaats voor de taxi's te
creëren en het laden en lossen aan
de noordkant van het gebouw te la
ten plaatsvinden. Hierdoor neemt
de verkeersdruk op de buurt af.
Door al deze aanpassingen is het
ontwerpplan voor de renovatie nu
helemaal klaar. Het laatste dat nog
moet gebeuren is de inzameling
van de resterende 9 miljoen gulden
die de verbouwing mogelijk moet
maken.
'Terra Incognita' van Haagse Comedie
tfrra Icognita van David Mamet,
gespeeld door de Haagse Comedie
onder regie van Adrian Brine. Verta
ling: Peter Hoeksema. Toneelbeeld:
Hans^piyslager. Gezien in het HOT
op 2 maart.
DEN HAAG - In 'Terra Ingocni-
ta' geeft de Amerikaanse auteur
David Mamet een bijzonder hel
dere schets van al wat er aan
haat, nijd en gekonkel kan leven
in het wereldje van de snelle ver
kopers met de goed gesneden
pakken en de nog beter gesne
den tongriem. Uitgangspunt van
zijn stuk is een wedstrijd voor
vier werknemers van een make
laarskantoor. De beste krijgt een
auto, de tweede een troostprijs
en de overige twee een ontslag
brief, dus er is reden te over voor
een enerverende competitie, die
ons door Mamet in geuren en
kleuren wordt voorgeschoteld.
De inzet wordt aanleiding tot een
strijd op leven en dood, waarin
de emoties over elkaar heen tui
melen en het stuk een vaart be
reikt, die werkelijk uitzonderlijk
genoemd mag worden.
Aan dat laatste heeft de regie
van Adrian Brine en het boven
elke twijfel verheven vakman
schap van de zeven acteurs van
de Haagse Comedie natuurlijk
niet weinig bijgedragen, maar
dat alles wil nog niet zeggen, dat
we hier met een goed stuk of een
uitstekende voorstelling van
doen hebben.
Daaraan is vooral de tekst van
Mamet schuldig. Zijn stuk bezit
nauwelijks iets wat een dramati
sche ascceptabele structuur ge
noemd kan worden en besteedt
totaal geen aandacht aan geloof
waardige karakteriseringen. Het
eerste bedrijf is een uit drie delen
bestaande expositie, waarin we
de situatie en de meest in het oog
lopende karaktertrekken van de
belangrijkste personages leren
kennen. Wie op basis daarvan in
het tweede bedrijf een harde
confrontratie in Albee-stijl ver
wacht, komt echter bedrogen uit.
De strijd op leven en dood leidt
niet tot een ontmaskering, maar
louter tot grof verbaal effectwerk
dat bovendien nog onderge
schikt wordt gemaakt aan een
tweede intrige, namelijk een in
braak op het kantoor die moge
lijk door een van de betrokkenen
gepleegd is. En alsof dat nog niet
genoeg is gaan intussen de glad
de verkooppraatjes door en ma
ken we bovendien kennis met
een politiefunctionaris, die door
zijn hondse optreden eveneens
onevenredige hoeveelheid aan
dacht trekt.
In plaats van alle bijzaken af te
zwakken en toch nog naar karak
ters te zoeken, geeft Brine elk de
tail het volle pond met als resul
taat een hoeveelheid geren en ge
schreeuw, waar hoognodig het
mes in moet worden gezet. Met
name Carl van der Plas, Wim van
Rooij en Kees van Lier geven
duidelijk indicaties aan wat zij
onder gunstigere omstandighe
den zouden kunnen bereiken.
Nu verdrinkt iedereen echter in
een orkaan van theatraal geweld,
die bovendien nauwelijks enige
geloofwaardigheid verleent aan
het slot, dat ons een hakkelende
en bedeesde overwinnaar voor
schotelt (als ik dat althans goed
heb begrepen).
PAUL KORENHOF
Reinier Heidemann en Wim van den Heuvel in 'Terra Incognita'.
LEIDEN - Twee van de drie fina
listen van het Leids Cabaretfesti
val komen dit jaar uit Leiden. De
jury achtte solist Ton van Heemst
Exposities
Leiden
Zaailing - Hooigracht 41, schilderijen
van Jan Kok; di t/m za van 12-20 uur.
Stadhuis - fototentoonstelling George
Hallet over Zuid- Afrika, t/m 8/3.
Bistro Malle Jan - pasteltekeningen
'strandstoelen' van Marian Visser, t/m
31/3.
Galerie Le Pigeon - Scheepmakers-
steeg 2, wandkleden van Janny van
der Linden, aquarellen op zijde van
Margot Dietz, tot 6/3; woe t/m za van
12-16.30 uur.
Lakenhal Oude Singel, Leidse ate
liers V: werk van Aad van Houwelin-
gen, Fransje Krol en Rudolf Smeets,
voorts: Maastrichts aardewerk, tot 3/
3; di t/m za van 10-17 uur, zo van 13-17
Odessa - Hogewoerd 18, foto's van
Willem Neuteboom, t/m 30/3.
Nederlandse Ver. van Huisvrouwen -
Caeciliastraat 18, zeefdrukken van
Anneke Kok en beeldend werk van
Jozefien Verbiest, tot 9/3; za en zo van
12-16 uur.
Leidse Beleg Hooigracht 4a, foto's
Frits Gierstberg, tot 15/3; ma t/m za
van 9-18 uur.
Warmond
Galerie de Pomp - Dorpsstraat, Hans
Buining met kleuretsen. Piet Won-
dergem met aardewerk, t/m 21/3; woe
10-12 uur, do. za, zo, 14-16 uur, di 19-21
Het Oude Raadhuis - Dorpsstraat,
Popco Bakkers, schilderijen, Albert
Labordus, aquarellen, tot 22/3; woe,
Leiderdorp
Muzenhof - groepstentoonstelling
grafisch werk van cursisten en docen
ten van de Vrije Akademie Vliet-
streek, tot 6/3; ma t/m vr 14-18 uur. za
9.30-12.30 uur.
Noordwijkerhout
Bibliotheek - tentoonstelling Tiny
van der Sar en Marianne Koster-Har-
temink, t/m 22/3; ma, di, vr van 14-17
en 19-21 uur, do van 10-12 uur.
en Cabaret Van Gils samen met het
Amsterdamse duo Zak en As een
plaats in de slotronde waardig. Aan
de drie voorronden in Leiden,
Wadway en Arnhem namen negen
groepen deel, die waren geselec
teerd uit 57 aanmeldingen. De jury
bestond uit Anke Groot, Jaap van
der Merwe en Boudewijn Spitzen.
Cabaret Van Gils werd door hen
origineel en leuk genoemd, al uitte
de jury kritiek op de magere tech
nische presentatie. Ton van
Heemst werd geroemd om zijn gro
te persoonlijkheid en artistieke en
vocale kwaliteiten. Zak en As
houdt volgens de jury een belofte
voor de toekomst in. Anders dan in
voorgaande jaren was dit keer het
engagement van de deelnemende
groepen geen onderwerp van dis-
De twee Noordwijkse groepen,
Klein Foutje en Cabaret Jota, zijn
beiden in de voorronden gesneu
veld. De finale wordt gehouden op
11 mei in de Leidse schouwburg.
Fonds voor de
Kunst verdeelt
120.000 gulden
AMSTERDAM (ANP) - Het Am
sterdams fonds voor de Kunst
heeft de stipendia (in het totaal
120.000 gulden) voor letterkundi
gen 1985 toegekend aan de auteurs
Edgar Cairo, Erika Dedinszky,
Kester Freriks, Eva Gerlach, Fritzi
ten Harmsen van der Beek, A.F.Th,
van der Heijden, Rudy Kousbroek,
Josepha Mendels, Willem G. van
Maanen, Adriaan Morriën, Willefn
Jan Otten, Cornelis J. Ouwens, Els
Pelgrom, Herman P. Schönfeld Wi-
chers (Belcampo) en Kees Verheul.
Voorts aan de vertalers Paul Beers,
Guido Golüke, Hans Hom, Peter
Nijmeijer, Wilfred Oranje, Hans
van Pinxteren en Noriko de Vroo-
men-Kondo. Alfred Kossmann,
Hans Tentije en Willem van Toom
dienden het fondsbestuur van ad
vies.
Toneelgroep Theater met 'Egmond'
van Johann Wolfgang Goethe. Verta
ling: Marcel Otten m.m.v. Hans de
Groot. Bewerking: Gees Linnebank
en Marcel Otten. Regie: Gees Linne
bank. Decor en kostuums: Frank Ra
ven. Muziek: Burkhardt Sóll. Mu
ziek uitgevoerd door het Nederlands
Theater Orkest o.l.v. Rombout Wil-
lems. Belangrijkste rollen: Helmert
Woudenberg, Bea Meulman, Gees
Linnebank, Huib Broos, Barbara
Gozens, Harry van Rijthoven, Rik
Launspach. Gezien op 2 maart in de
Leidse Schouwburg.
LEIDEN - De graven Egmond
en Hoorne onthoofd te Brussel:
1568. Het verhaal mag genoeg
zaam als bekend worden veron
dersteld. De Willem-van-Oranje-
TV-show heeft onze wat onder
het stof geraakte lagere school
kennis weer glimmend opge
poetst. De grote Duitse schrijver
Goethe maakte graaf Egmond in
1787 tot titelheld van een toneel
stuk. Goethe vulde de histori
sche feiten aan met de voor zijn
tijd typerende burgerlijk-roman
tische elementen. Hij voert het
burgermeisje Klara op als ge
heim liefje van de graaf, maar
ook als vrijheidsstrijdster. Nadat
zij tevergeefs gepoogd heeft de
Brusselaren tot een opstand te
gen Alva op te zetten en zeker
weet dat Egmond de volgende
dag zal sterven op het schavot,
pleegt ze zelfmoord door gif in te
j. Als het symbool van 'De
Vrijheid' verschijnt ze dan aan
Egmond in zyn dodencel. Eg
mond weet dat hij niet voor niets
zal sterven.
Regisseur Gees Linnebank en
dramaturg Marcel Otten hebben
Klara van dit wel erg romanti
sche voetstuk afgehaald en weer
met beide benen op de grond ge
zet. Wellicht een terechte schrap
ping, maar zij hadden er beter
aan gedaan ook iets toe te voegen
aan Goethe's tekst: een drama
tisch conflict. Het 'nieuwe gezel
schap Theater' heeft er - net als
eerder in 'Molière* en 'De koning
en de koningin van Napels' -
weer alles aan gedaan om er een
groots spektakel van te maken.
Achttien acteurs in prachtige
kostuums, de medewerking van
het pas opgerichtte Nederlands
Theater Orkest, dat met compo
sities van de Leidse Duitser
Burkhardt Söll de scènes bege
leidde en verbond en een monu
mentale vormgeving. De zwarte
muren, de in dreigend rood en
zwart geklede Spanjaarden die
door hun maskers de associatie
opriepen aan de slechteriken uit
de film 'Star Wars', scènes die
vaak in het halfduister werden
gespeeld: dit alles riep een sfeer
van indrukwekkende somber
heid op. Maar bijna geen enkel
moment sprong er iets over van
het podium naar de zaal. Vele
scènes sleepten zich voort, de
overgangen waren traag, het spel
was vaak statisch. De pogingen
door enige stylering de bloedelo
ze scènes met de Brusselse bur
gers nog enig cachet mee te ge
ven, waren halfslachtig en dus
gedoemd te mislukken. Slechts
een enkele maal wist een ervaren
speler als Bea Meulman, of Huib
Broos, of Linnebank zelf, de aan
dacht op scherp te krijgen.
Het was vooral hoofdrolspeler
Helmert Woudenberg die uit de
boot viel. Hij had niets van Eg
mond, niets van al die eigen
schappen die hem in de tekst
worden toegedicht. Hij was niet
onbesuisd, niet trefzeker, niet
roekeloos. Dat de man van fees
ten hield, van orgieën en bras
partijen: ik zag het er niet van af.
Woudenberg schreeuwde te
hard, want hij kon niet bulderen
en hij voelde zich duidelijk niet
op z'n gemak in z'n 16de eeuwse
maillot en pofbroek. Het kan zijn
dat ik Woudenberg onbewust
nog het stempel van Werkteate-
racteur opdruk, maar in deze rol
was hij niet op z'n plaats.
De historische Egmond is ze
ker een tragische figuur. Tot het
eind toe bleef hij vertrouwen
stellen in de oprechtheid van Fi-
lips, zijn onschendbaarheid als
ridder van het Gulden Vlies en
de trouw van de burgers en het
volk. Het is zijn tragiek dat hjij de
adviezen van zijn in de politiek
veel bedrevener vrienden in de
wind sloeg en met open ogen zijn
dood tegemoet liep. Daar zou een
sterke tragedie uit te maken zijn.
Maar de 'Egmond' van Goethe is
dat niet. Het schrappen en bijvij
len van de bewerkers, de aardige
muziek van Söll en de indruk
wekkende vormgeving van
Frank Raven hebben daar niets
aan kunnen veranderen.
MARC VAN DER VELDEN.
Poèxieavond met jazzconcert door
het Willem Breuker Kollektief, ge
hoord in de Leidse Waag op 2 maart.
LEIDEN - De concert- en thea-
termaand in de Waag begon met
een wonderlijke combinatie van
dichters, die uit eigen werk voor
droegen en een jazzconcert. De
gedichten waren zeer uiteenlo
pend, van verstilde en moeilijk te
begrijpen poëzie tot komisch be
schreven observaties en indivi
duele emoties. Opvallend waren
de humoristische en goed toe
gankelijke reisgedichten van
Cees van Hoore en de meer be
spiegelende en verhalende poë
zie van Anton Korteweg. De
voordracht van de dichter Ter
Balkt tenslotte had het mooiste
ritme en dat vormde een goede
overgang naar de onstuimige
muziek van het Willem Breuker
Kollektief.
Dit is wel de bekendste jazz-
groep uit Nederland, die ook in
het buitenland succes heeft. Van
de oude bezetting, zijn alleen nog
bassist Aijen Gorter, trompettist
Boy Raaymakers en trombonist
Bernard Hunnekink over. Breu
ker zet hierdoor de muziek voor
een groter deel naar zijn hand om
zijn eigen composities te kunnen
laten uitvoeren. Van de vroeger
zo overvloedig gebruikte theate
relementen blijven nog wel klei
ne grapjes over zoals een naar
links en rechts schuifelende sax
sectie of een rondedansje van de
trompettisten en wandelende
musici door de zaal. De grap met
de muzikanten verzameld rond
om de pianist en accordeonist
Henk de Jonge, die na een ra
zend snel heen en weer gaan over
de pianotoetsen en daarna zoge
naamd aarzelend zoeken naar de
verschillende, meestal aan de
klassieke muziek ontleende the
ma's, komt in elk optreden weer
voor en veroorzaakt de beoogde
hilariteit in de zaal.
Verder heeft de toevoeging
van synthesizer en electronisch
clavecimbel een functie in de
filmmuziekachtige delen, die
met name werden gebruikt ter
ondersteuning van een hele
mooie bassolo van Arjen Gorter.
Daarna kwam de praktisch enige
en komische saxsolo van Breu
ker. Hij imiteerde een sirene in
deze wat op de clarinetsolo uit de
Rapsody in Blue lijkende solo.
Het optreden bestond uit een
lange medley, waarin naast jazz-
thema's, ook snelle fanfareachti
ge stukken, boerenkapelmuziek,
zigeunermuziek en een stuk met
de Bolero als uitgangspunt. Dit
alles afgewisseld met geïmprovi
seerde solo's uit de jazztraditie.
Het geheel trok met slechts een
enkele inzinking in een hoog
tempo voorbij. Helaas dreven de
musici teveel op hun routine en
ook de solistische bijdrage
Breuker zelf was te kort en i
der intens dan we van hem ge
wend zijn.
WILLEM WINSEMIUS
Appel brengt 'Midzomemachtdroom'
DEN HAAG (ANP) - Toneelgroep De Appel uit Scheveningen brengt,
evenals de Haagse Comedie, in de tweede helft van het volgende seizoen
'Midzomernachtsdroom' van William Shakespeare uit. Artistiek leider
Erik Vos regisseert de produktie, waarvoor Ton Schenk het toneelbeeld
ontwerpt en Paul Koek de muziek maakt. Het wordt de eerste produktie
van De Appel die niet in het eigen theater in première gaat. De eerste
uitvoering is in maart 1986 in Groningen.
Daarmee wordt voorkomen dat nagenoeg gelijktijdig twee versies van
één stuk in Den Haag zijn te zien. Aan de voorstelling van De Appel werkt
het hele ensemble mee, aangevuld met Carol Linssen en Cristine Ewert,
die destijds mede het gezelschap hebben opgericht. Vervolgens trekt de
groep ermee door het land.
Anders dan de Haagse Comedie speelt De Appel de Midzomersnachts-
droom in het rond. De schouwburg in Dusseldorp, West-Duitsland, heeft
De Appel uitgenodigd er gastvoorstellingen mee te verzorgen.
AMSTERDAM (GPD) - De Am
sterdamse gemeenteraad buigt
zich vandaag over een voorstel om
de theaters Paradiso en de Melk
weg onder de bevoegdheid van de
wethouder van cultuur te brengen
en uit de portefeuille jeugdzaken te
lichten. B W van Amsterdam
hebben zich over deze door klein-
links voorgestelde overheveling in
een pré-advies inmiddels negatief
uitgelaten. Daarmee wordt de kans
groot dat in 1985 en 1986 325.000
gulden zal worden weggehaald bij
beide centra.
Op de begrotingen van Paradiso
en de Melkweg is de afgelopen ja
ren al veel bezuinigd. De beide
centra menen dat de financiële si
tuatie momenteel al uiterst penibel
is geworden en dat bij verdere fi
nanciële beperkingen geen activi
teiten meer mogelijk zijn. Ze me
nen dat hun belangen niet goed
worden behartigd door de wethou
der jeugdzaken en vragen in een
alarmerend schrijven aan de Am
sterdamse gemeenteraad om de
moties van klein links te steunen.
Paradiso en de Melkweg willen
eigenlijk budgettair worden afge
wogen tegen andere Amsterdamse
theaters als Shaffy, De Balie en
Frascati. De gemeentelijke onder
steuning is bij Paradiso en de
Melkweg gezien de omvang van de
activiteiten en het bezoekersaantal
(een klein half miljoen per jaar)
veel geringer dan bij andere cultu
rele instellingen. Beide theaters
spelen een zeer belangrijke rol als
poppodia.
