'Het begrip avant garde,
dat is verleden tijd'
Componist en kunstschilder Burldiardt Söll:
CROCUS BUFFET
Leids Theater: braaf
Van Gils
verdient
maatpak
VRIJDAG 1 MAART 1985
KUNST
PAGINA 25
LEIDEN - "Voor een kun
stenaar is het van groot be
lang zich met uiteenlopen
de gebieden bezig te hou
den. Tegenwoordig is het
vaak zo: je gaat naar school,
dan naar het conservato
rium, studeert af en bent
componist. Daar geloof ik
niet in. Wil je als componist
of schilder iets te vertellen
hebben, dan moet je je met
veel aspecten van de wereld
..bezighouden. Werk op
school, op een boerderij, het
maakt niet uit wat".
door
Ariejan Korteweg
Burkhardt Söll is componist èn
schilder. Of: schilder èn compo
nist. Hij werd veertig jaar geleden
geboren in Mariënberg, Duitsland,
studeerde compositie en schilder
kunst in Darmstadt, Berlijn en
Frankfurt. Zijn bezigheden maken
duidelijk dat dié vëelzijdigheid
v niet alleen met de mond wordt be-
leden. Als schilder maakt hij grote
doeken in olieverf, maar werkt ook
als illustrator en ontwerpt boek
omslagen. Hij componeert in uit-
eenlopende genres: symfonisch
'werk, kamermuziek, film- en thea-
termuziek, chansons en kinder
liedjes. Hij werkt op het ogenblik
aan twee projecten voor de Lyri
sche Komedie: een kameropera
een een produktie van drie compo
nisten en drie regisseurs, die ieder
hetzelfde thema bewerken.
In opdracht van Toneelgroep
Theater maakte hij de muziek bij
hun bewerking van 'Egmond' van
Goethe. Die voorstelling komt
morgenavond in de Lëidse
schouwburg. De muziek wordt live
uitgevoerd door leden van het Ne-
.derlands Theaterorkest.
"Ik streef er naar als componist
en schilder alle gebieden te beheer
sen. Daar houd ik aan vast. Wel ben
ik op zoek naar een eigen idioom.
Dat vraagt soms concentratie op
één punt. Het gebeurt soms dat ik
een maand lang niet in mijn atelier
kom om te schilderen".
Sinds zeven jaar woont hij in Lei
den. Zijn Duitse vriendin kreeg
hier een baan aan de universiteit.
"Ik ben meegegaan; componeren
en schilderen kun je overal".
Burkhardt Söll over de proble
men van een componist en schil
der in een tijd waarin er voor een
kunstenaar geen grenzen meer lij
ken te zijn om te overschrijden.
Autoclaxons
"De avant garde bestaat niet
meer. Dat hele begrip is verleden
tyd. Avant garde bestaat niet meer.
Vakmanschap, de beheersing van
het materiaal, is aanwezig en niet
meer van belang. Als componist
kamp je nu met twee grote proble
men: De eerste is de materiaalmoe
heid. Door de reproduceerbaar
heid, - platen, radio -, heeft muziek
een hoge omloopsnelheid en is
snel uitgeput. Kijk naar 'minimal
music': het begint in Amerika en
wordt twee jaar later over de gehe
le wereld nagevolgd.
"Het tweede probleem is dat het
niet meer mogelijk is op avantgar-
distische wijze met klanken om te
gaan. De definitie: muziek is geor
dend geluid, geldt'niet langer. Alle
geluid kan muziek zijn: wc-gelui-
den, ruisende bomen, machines,
de zee. Surrealisten brachten dat al
in de jaren dertig in kleine kring.
Edgar Varèse is er heel voorzichtig
mee begonnen: autoclaxons als
bron van muziek. Na de oorlog
heeft het algemeen ingang gevon
den".
"En nu, nu is alles mogelijk. In
de beeldende kunst net zo goed als
in de muziek. De voorbereiding tot
een kunstwerk, ja zelfs het denken
over een kunstwerk kan kunst zijn.
Hoe kun je dan nog persoonlijk uit
de verf komen, dat is het grote sti
listische probleem. Het is zaak in
de grote vlakte van geluiden het in
dividu te horen dat tot het andere
individu spreekt, als persoon iets
zo te vertellen dat het persoonlijk
overkomt. Dat is voor mij nog het
enige dat telt: gevoelsuitingen die
constructief zijn neergezet. De re
latie tussen kunstenaar en publiek,
die is van groot belang als het erom
gaat vast te stellen hoe persoonlijk
iemand is in zijn uitingen, Je werkt
per slot voor andere mensen, en
niet voor de la".
Even houdt de theoreticus Söll
de adem in en komt de componist
Söll aan het woord. Hij vertelt dat
het muziekpubliek in Nederland
zo spontaan reageert. Na afloop
van een uitvoering zoeken luiste
raars hem geregeld op om te vertel
len wat ze ervan vinden. De manier
waarop het publiek hier met com
ponisten omgaat, vergelijkt hij met
Frankrijk en Italië. Een hemels
breed verschil met Duitsland.
Popmuziek
"Inderdaad, er zijn ook kunste
naars die zeggen alleen voor zich
zelf te werken. De verhouding tus
sen kunstenaar en publiek is de
laatste eeuw besodemieterd. Met
name vanuit de popmuziek zijn im
pulsen gekomen die dat tegen
gaan. De intensiteit ervan, die mas
sale muziekpraktijk doordat pop
zo door anderen is na te spelen, dat
veroorzaakt een heel spannende si
tuatie. Als ik dat met de mijne ver
gelijk - komisch genoeg 'ernstige'
muziek genoemd - dan zitten daar
duizenden kilometers tussen. Om
mijn muziek te kunnen spelen,
moet je als muzikant technisch on
derlegd zijn. De afstand tussen die
twee extremen wil ik verkleinen".
Burkhardt Söll: "Als componist wil ik alle gebieden beheersen". (foto Holvast)
"In 1960, ik was zestien, had je
avant garde muziek en je had Elvis
Presley. Het vreemde was dat ik
me tot beiden aangetrokken voel
de. Ik woonde in Darmstadt, waar
een van de eerste electronische
studio's was gevestigd. Het was
een kristallisatiepunt bij het zoe
ken naar een nieuwe stijl. Varèse
en Boulez werden er uitgenodigd.
Ik dacht over muziektheoretische,
seriële problemen na, maar arran
geerde tegelijk Elvisnummers voor
de schoolband. De opstand, het ge
neratieconflict dat uit die muziek
sprak, trok me aan. Die twee moe
ten bij elkaar komen, dacht ik toen
al. Varèse, dat was iemand die dat
al had. Daarom is hij ook interes
sant gebleven; hij combineerde
een primitieve manier van muziek
beoefenen met ingewikkelde con
structies".
Söll zegt het daarom ook belang
rijk te vinden met amateurs te
werken. In Leiden heeft hij regel
matig met blazersgroep De Onder
ste Steen gewerkt. Dat heeft hij
van zijn leraar Dessau meegekre
gen. Die ging als beroemd compo
nist dagelijks naar de Kindergar
ten om daar les te geven.
Postmodern
"Ik hoor in de muziek van nu
veel postmodernisme. Ook dat is
een antwoord op de afwezigheid
van een avant garde. Het expres
sionisme herleeft. In de architec
tuur zie je het heel duidelijk. Daar
wordt een grote, internationale dis
cussie gevoerd. Neem het universi
teitscomplex aan de Witte Singel
in Leiden met al die bogen en zui
len, je reinste postmodernisme".
"In muziek is het moeilijker te
herkennen. Praten over muziek is
toch al zo lastig. In de 'Neue Ein-
fachkeit' is het te herkennen. Een
hele stroming in Duitsland die de
ingewikkelde, seriële structuren
heeft laten vallen en de expressie
ve elementen terughaalt. Dat is ty
pisch post modern.
"Vaak gaat het gepaard aan een
bewerking: uitknippen en vergro
ten. Van de vierhonderd maten van
een werk van Stravinsky er vier
uitlichten en daarmee aan de slag
gaan. In het toneel kun je dat ook
herkennen: de 'Publikumsbe-
schimpfung' van Handke of de
stukken van Bob Wilson, complete
voorstellingen die zijn gebaseerd
op het uitvergroten van één ele
ment".
"Het maken van muziek is een
manier van denken; je construeert
iets. Die aanpak wordt subjectie
ver en intenser, naarmate je meer
weet van andere situaties waarin
iets wordt geconstrueerd: architec
tuur, planologie, natuurweten
schappen. Ik volg die gebieden,
tracht te ontrafelen hoe daar iets
tot stand wordt gebracht".
"Natuurlijk, dat te doen is geen
absolute voorwaarde, het is hoog
uit handig. Kijk naar Haydn, die
heeft zijn hele leven louter in mu-
ziekkringen verkeerd. Die las geen
boeken van Rousseau of andere
tijdgenoten. Of Anton Bruckner,
een raadselachtige componist. Een
naieve, zeer gelovige man. Niet ie
mand met de allure van een Mah
ler. Hoe was het toch mogelijk dat
juist hy zulke gigantische symfo
nieën construeerde, vraag ik me
af'.
Muziektheater
'De 'Egmond' van Goethe kent
Söll nog van het gymnasium in
Duitsland. Daar was het in zijn tijd
verplichte kost. De muziek bij de
bewerking van de 'Egmond' door
Theater schreef hij voor een bezet
ting van klarinet, trompet, tuba,
trommel, trombone, slagwerk, pia
no en synthesizer. Die bezetting,
en ook de marsachtige elementen
in de muziek doen soms aan Weill
denken. In de 'Egmond' is zijn mu
ziek niet alleen aan begin en eind
en tussen de scènes te horen, maar
vaak ook tijdens de dialogen, om
zoals Söll het noemt "het drama
emotioneel aan te zwengelen".
Söll: "Op theatergebied is er nau
welijks een traditie wat dat betreft.
Het is te vergelijken met filmmu
ziek. Bij toneel is de muziek echter
niet te verkleinen en te vergroten.
Het orkest moet vaak heel zacht
spelen, anders zijn de stemmen
van de acteurs niet meer hoorbaar.
Het zit op het randje. Nog een paar
liedjes erbij en dan is het muziek
theater. Dat had me leuk geleken".
En lachend: "Laat die Oranje en
Egmond maar samen een duet zin
gen".
'Bittere kruid' mag in première
ducent Rob Houwer mag de film
'Het bittere kruid' alleen uitbren
gen als hij aan het begin van de Ne
derlandse versie een speciale aan
kondiging opneemt namens de
schrijfster van het gelijknamige
boek Marga Minco. Daarin zal me
vrouw Minco duidelijk maken dat
zij het niet eens is met de verfilmde
vriendschap van de hoofdpersoon
Sara met kinderen uit een NSB-ge-
zin omdat dat niet alleen strijdig is
met haar boek, maar ook met haar
beleving van de Tweede Wereld
oorlog. Dit heeft de Amsterdamse
rechtbankpresident mr. B. J. As-
scher gisteren besloten in een kort
geding dat de schrijfster had aan
gespannen tegen de filmproducent
en de regisseur.
Rob Houwer is tevreden over de
uitspraak. Hij zegt: „Daar heb ik
geen enkele moeite mee. Zo zal het
wat mij betreft worden uitge
voerd". Beide partijen zyn veroor
deeld tot het betalen van de eigen
Tcosten.
Sara Minco publiceerde onder
het pseudoniem Marga Minco in
1957 een autobiografisch boek dat
als 'Het bittere kruid een kleine
kroniek' een werelsucces werd. Zij
heeft hierin haar eigen ervaringen
weergegeven als joods kind tijdens
de Duitse bezetting van Nederland
in de Tweede Wereldoorlog.
Het feit dat Marga Minco pas op
een laat tijdstip, toen alle filmopna
men al waren gemaakt, protest
aantekende, heeft de beslissing in
dit kort geding duidelijk beïn
vloed. De filmers en anderen zou
den teveel financiële schade onder
vinden wanneer de schrijfster ge
lijk zou krijgen. Om toch zover mo
gelijk tegemoet te komen aan de
belangen van Marga Minco wordt
nu zonder dwangsom aan
Houwer gevraagd een tekst na
mens haar toe te voegen aan zijn
film. 'Het bittere kruid' gaat in
april in 30 Nederlandse bioscopen
in première.
AMSTERDAM (GPD) - Freelance-fotojournalist Bert Verhoeff heeft giste
ren de Zilveren Camera ontvangen. Hij kreeg de prijs voor zijn foto van
minister Van Aardenne die enkele minuten voor zijn RSV-verklaring nog
even uitgebreid en onbewogen voor de parlementaire persfotograven po-
seert. De Zilveren Camera is in Nederland al sinds dertig jaar de enige
- landelijke fotowedstrijd en de winnende foto wordt dus eigenlijk uitge
roepen tot de beste Nederlandse persfoto van het jaar.
De prijzen werden op Schiphol uitgereikt door Alexander Pola (foto anp>
ADVERTENTTF.
Elk© zondagmiddag vanaf 15.00 uur
tot 19.00 uur. kunt U genieten van hei
CROCUSBUFFET
een glas champagne, geurige soep,
warm gerecht en een keur aar
vlees, salades en vis.
voor 26.25 oer couvert.
HOTEL NOORDZEE
Het Leids Theater met twee eenak
ters van Yukio Mishima. 'Lady Aoi':
Regie: Arnold Wenink. Spelers: Et
Meyvogel, Martha van den Akker,
Els Wenink en Reina van Velzen. 'De
verruilde waaiers': Regie: Ron Dero-
gee. Spelers: Wil Douw, Els Wening
en Et Meyvogel. Decor in belde een
akters: Arnold Wenink en Ron Dero-
gee. Gezien op 28 februari in het
LAK-theater.
LEIDEN - Japan spreekt al eeu
wenlang tot de verbeelding van
de westerling. Het land is na de
nederlaag tegen de Amerikanen
zo snel verwesterd, dat gespro
ken kan worden van een cultuur
schok. Dat wat ons nu zo fasci
neert, werd kort na 1945 als ge
vaarlijk en uiterst reactionair be
schouwd. De doodsverachting,
erecodes en loyaliteit van de sa
moerai-ridders werden niet ten
onrechte in verband gebracht
met het nationalisme en fanatis
me dat leidde tot de Japanse ex
pansiedrift en kamikaze-mentali
teit.
De schrijver Yukio Mishima
heeft deze ingrijpende periode
van nationalisme, oorlog, atoom
bommen en naoorlogse chaos en
ver-amerikanisering bewust
meegemaakt. Zeker voor hem,
als zoon van een authentieke sa
moerai-familie, moet de cultuur
schok hard zijn aangekomen. Hij
was in woord en daad een toon
beeld van de verscheurdheid van
het naoorlogse Japan. Voor het
oog van de wereld pleegde hij in
1970 harakiri, de rituele zelfdo
ding.
Mishima schreef o.m. een aan
tal moderne Noh-spelen. Het
Noh-drama is een vorm van thea
ter die sinds 1600 nauwelijks nog
veranderingen heeft ondergaan
en sinds die tijd nauwlettend
wordt geconserveerd. Van de ui
terlijke kenmerken als streng ge
stileerde dans en muziek is geen
sprake bij Mishima. Behalve de
verhalen heeft hij echter wel de
sfeer van stilte en stilering over
genomen, een sfeer waaraan in
een enscenering op de een of an
dere wijze recht moet worden ge
daan.
Het Leids Theater heeft daar
om terecht gekozen voor een so
bere vormgeving. Een zieken
huisbed in het eerste en een
schildersezel in het tweede stuk
waren de belangrijkste 'meu
bels'. Een fraaie 'Japanse' boom
in een rode gloed gaf het land
van herkomst aan. Wat ik echter
miste in het spel was een bepaal
de suggestiviteit, iets dat je doet
vermoeden dat er meer aan de
hand is, dat er diepere lagen en
dubbele bodems verborgen lig
gen. Het spel was te realistisch,
te gewoontjes en vooral te voor
zichtig. Een scherpere stilering
door een veelbetekenend detail
of een opvallende houding was
op z'n plaats geweest. De regie
had hierin inventiever te werk
moeten gaan en vooral meer
moeten durven. Het was nu alle
maal wat braaf.
Nu was eerlijk gezegd de om
geving ook weinig inspirerend
voor de zeven spelers. De zaal
was matig bezet en slechts een
hoek van het grote LAK-podium
werd bespeeld. Het Leids Thea
ter kan beter in kleinere intieme
re zalen spelen. Dat zal wellicht
ook de spanning in spel en vorm
geving ten goede komen.
MARC VAN DER VELDEN
Eerste voorronde Leids Cabaretfestival
LEIDEN
Schouwburg
vr 1, 20.15 uur, Noh dansen van Kita
Kai, Japans.
za 2, 20.15 uur, 'Egmond' van Goethe,
gespeeld door Toneelgroep Theater,
di 5, woe 6, 20.15 uur, 'Had je me
maar', nieuwe Nederlandse volksmu
sical door Nooy's Volkstheater,
do 7, vr 8, 20.15 uur, Robert Paul in
een nieuwe one-man show 'Zo ge
piept'.
Kapelzaal K&O-gebouw
vr 1,20.15 uur, Herman Uhlhorn, pia
noconcert.
ma 4,20.15 uur, vocalistenserie: Wout
Oosterkamp, bariton en Theo Bles,
piano.
woe 6, 20.15 uur, Liszt-cyclus: Toos
Onderdenwijngaard, piano.
LAK-theater
vr 1, za 2, 20.30 uur, Vals bloed speelt
'Dagger of charm'.
weo 6, do 7, 20.30 uur, Fact met 'De
opdracht' van Heiner Müller.
Microtheater Imperium
vr 1, za 2, 20.30 uur, Imperium speelt
'De Leidse meid'.
DEN HAAG
Koninklijke Schouwburg
vr 1, za 2. zo 3. woe 6, do 7, 20.15 uur,
Haagse Comedie met 'Krapp's laatste
band' van Samuel Beckett, solo-voor
stelling van Lou Landré.
vr 1, za 2, zo 3. ma 4, di 5, woe 6, do 7,
20.15 uur, Haagse Comedie met de
eerste voorstellingen van 'De Troon
safstand' van Ruth Wolff.
Circustheater
vr 1, za 2, 20.15 uur, Nederlands Dans
Theater met 'Heart's Labyrinth II'
'Svadebka' en 'Sinfonietta*.
zo 3,14.30 uur, Internationaal Folklo
ristisch Danstheater 'Het feest der
folklore*.
Nederlands Congresgebouw
ma 4, 20.15 uur, Het Nederlands Ka
merorkest o.l.v. Marc Andreae, Han
de Vries, hobo.
Appeltheater
vr 1, za 2, 20.15 uur, Theatergroep De
Appel speelt 'Oom Wanja' van Tsje-
chov.
Diligentia
vr 1, za 2, 20.15 uur, Theatershow Ro
bert Paul 'Zo gepiept'.
HOT-theater
vr 1, za 2, ma 4, di 5, woe 6, 20.30 uur,
Haagse Comedie met 'Terra Incogni
ta' van David Mamet.
do 7, vr 8, za 9, 20.30 uur, Nederlands
Dans Theater Junior.
Nieuwe Kerk
za 2, 19.30 uur, Residentie-Orkest
o.l.v. Charles de Wolff, Anne-Marie
Dur, bariton, Charles van Tassel, bari
ton, m.m.v. Kodaly-kwartet en Bach-
koor Holland.
AMSTERDAM
Carré
vr 1, za 2, 20.15 uur, Paul van Vliet
'Wat gaan we doen..'.
Concertgebouw
vr 1, gr. zaal, 20 uur, Marinierskapel
der Koninklijke Marine o.l.v. Jaap
Koop m.m.v. Frank v.d. Poel, trom
pet.
za 2. 20.15 uur, zo 3.14.15 uur, woe 6,
do 7,20.15 uur, Concertgebouworkest
o.l.v. Bernard Haitink m.m.v. Johan
Shirley-Quirk, bariton, Lucia Popp,
sopraan, Koor van het Concertge
bouworkest o.l.v. Arthur Oldham,
zo 3, 20.15 uur. Nelson Freire, piano.
di 5, vr 8, za 9, 20.15 uur, Amsterdams
Philharmonisch Orkest o.l.v. Anton
Kersjes, m.m.v. Jean-Yves Thibau-
det, piano.
Nieuwe De La Mar Theater
t/m zo 10, beh. ma, zo alleen, 14 uur,
20.15 uur, Mini Maxi in 'Sprake
loos'.
Stadsschouwburg
vr 1, 18 uur, za 2, 20.15 uur, zo 3, 14
uur, Het Publiekstheater met 'Maske
rade' van Mikhail Lermontov.
di 5,20.15 uur, woe 6,14 en 20.15 uur,
do 7, vr 8, 20.15 uur, Het Nationale
Ballet 'Want wij weten niet, wat wij
doen' 'Bits and pieces' 'De groene ta
fel'.
Cultureel Centrum Amstelveen
vr 1, 20.15 uur, Leen Jongewaard,
Gerrie van der Klei, Hans van der
Woude, Ferd Hugas, Tanneke Hart-
zuiker, Jan-Willem Ruyter in 'Ping
ping', muscial van Annie M.G.
Schmidt, Paddy Stone en Harry Ban-
nink' ROTTERDAM
De Doelen
vr 1, kl. zaal, 20.15 uur, Cecile Ousset,
piano.
za 2. gr. zaal, 20.15 uur, zo 3,14.15 uur,
Promenadeconcert, Amsterdams
Philharmonisch Orkest o.l.v. Anton
Kersjes, Jean-Yves Thibaudet, piano,
ma 4, kl. zaal, 20.15 uur, Theo Olof,
viool.
woe 6, kl. zaal, 20.15 uur, Schubertia-
de: Robert Holl, bas en Konrad Rich
ter, piano.
Hofpleintheater
vr 1, za 2, zo 3, di 5, woe 6, 20.15 uur.
'De Sprong', tragi-comedie van Larry
Fineberg, m.m.v. Mary Dresselhuys,
Ramses Shaffy e.a.
Luxor Theater
vr 1, za 2, 20.15 uur, 'Reis om de we
reld in 180 minuten', André van Duin
Jubileum Revue, m.m.v. Frans van
Dusschoten, Corrie van Gorp en Hans
Oljes.
do 7, vr 8. 20.15 uur, RO Theater 'De
Opera van Smyrna', Carlo Goldoni.
Eerste voorronde Leids Cabaretfes
tival met 'Klein Foutje' uit Noord-
wijk, Dave Marsh uit Amsterdam en
Cabaret Van Gils uit Leiden. Gezien
op 28 februari in De Waag, Leiden.
LEIDEN - Het kan verkeren. Het
ene moment denk je: de twee
nog te houden voorronden van
het Leids Cabaretfestival moeten
wel zeer veelbelovend talent her
bergen wil Cabaret Van Gils niet
in de finale komen. Het volgende
moment houdt jurywoordvoer
der Jaap van der Merwe zijn -
overigens amusante - praatje en
blijft er van die arme Van Gils
amper een spaan heel. 'Hautain',
'een paar maanden verder oefe
nen kan wonderen doen' en 'ze
laten geen moment zien wie ze
werkelijk zijn', dat waren enkele
van de kwalificaties die hij ge
bruikte.
Nu zit er wel een kern van
waarheid in de woorden van Van
der Merwe, die zelf in de geënga
geerde kleinkunst is opgegroeid
en voor wie het programma van
Van Gils wel een ver-van-mijn-
bed-show moet zijn geweest. De
drie heren van Van Gils maken
overduidelijk studentencabaret:
het zeer afstandelijke uitdragen
van een wereldwijze waan; het
neerzetten van typetjes, die van
uit de bureaustoel werden gade
geslagen.
En toch, ik moet nog zien wie
hen in deze voorronden naar de
kroon steekt. Want Van Gils
heeft een kwaliteit die in het ca
baret nogal zeldzaam is, en dat is
originaliteit Niet in de keuze van
de onderwerpen; junks, de ge
borneerde zakenman, de droge
ambtenaar met vrouwenfobie,
het is alles al vaker gedaan. Maar
wel in de benadering van die on
derwerpen, in de absurde draai
die aan de sketches wordt gege
ven. En dan, de drie jongeheren
Van Gils hebben in zichzelf de
schlemieligheid gevonden waar
mee aan de typetjes cachet kan
worden gegeven. Zingen kunnen
ze niet, maar de stijlvolle muzi
kale begeleiding (sax, piano en
drums) en het handige decor
(een treincoupé) maken dat van
ondergeschikt belang.
Klein Foutje uit Noordwijk be
drijft een veel traditioneler vorm
van cabaret, die bij de jury een
warmer onthaal vond. De drie
'foutjes' zoeken hun onderwer
pen vaak dicht bij huis, wat in
hun geval de zwakzinnigenzorg
is, waarin ze werken. Veel lied
jes, die keurig meerstemmig
werden gezongen, maar ten ene
male een oorspronkelijke invals
hoek missen. In hun teksten
geen ferme uithalen, maar
slechts in dikke watten verpakte
vraagtekens. Muzikaal stak het
programma degelijk in elkaar,
maar er was niets te lachen, laat
staan de knarsetanden.
Dan was er nog Dave Marsh,
een vijf jaar geleden vanuit
Schotland naar deze contreien
overgewaaide Schot, die in die
periode onze taal voldoende on
der de knie heeft gekregen om
zich voor het festival te kunnen
aanmelden. Ervaring deed hij op
met straatoptredens. Daaraan
heeft hij waarschijnlijk overge
houden dat hij overkomt als ie
mand die beroepshalve een alle
mansvriend is.
Hij bracht een Engelstalig so
loprogramma in zeer hoog tem
po, met nogal persoonlijk getinte
verhalen over agressie op straat,
de opblaaspop als ideale levens
gezellin en seksuele opvoeding
in het Engelse achterland. Die
Yerhalen op zichzelf waren maar
zelden treffend of grappig, maar
kregen soms iets aardigs door de
manier waarop hij ze vertelde,
met groteske gebaren en een na
drukkelijke, maar weinig subtie
le mimiek. Eigenlijk een verlate
Fooi, die op een zonovergoten
dorpsplein waarschijnlijk beter
tot zijn recht komt.
De overige voorronden zijn
vanavond in de Theaterkerk in
Wadway (Cabaret Jota uit
Noordwijk, Tom van Heemst uit
Leiden en Konkreet Allerlei uit
Rotterdam) en morgenavond in
de schouwburg van Arnhem
(Krisiskabaret uit België en Erik
Winder en Cabaret Zak en As,
beiden uit Amsterdam). Uit de
drie voorronden kiest de jury de
drie kandidaten voor de finale,
die op 11 mei in de Leidse
schouwburg wordt gehouden.
ARIEJAN KORTEWEG
Burkhardt Söll, olieverf op doek.
