John Lanting: protesten
zijn vorm van censuur
Nacht van de Poëzie voor het laatst in oude opzet
Verrassend en haarscherp toneelspel
'Aidjamal':
Groningse
reis door
de slurf
Een leuke
'Droomreis'
van Ploef
MAANDAG 25 FEBRUARI 1985
PAGINA
VERVROEGDE ONDERSCHEIDING
AMSTERDAM - De schrijver Hugo Brandt Corstius heeft zoals
in de krant van zaterdag al gemeld de Busken-Huetprijs 1985 ont
vangen. De tweejaarlijkse prijs voor essayistisch werk is hem toe
gekend door het Amsterdamse Fonds voor de Kunst. Aanleiding
deze prijs vervroegd toe te kennen was de weigering van het kabi
net Brandt Corstius de P.C. Hooftprijs te geven. Op de foto de
schrijver tijdens zijn dankwoord. (foto anpj
Gratis voorstelling voor verontruste vrouwen
MIDDELBURG/HILVERSUM (GPD) Vrouwen die be
zwaren hebben tegen het blijspel 'Hoe versier ik een stuk?'
worden in de gelegenheid gesteld deze voorstelling van
avond in de Schouwburg in Middelburg - gratis bij te
wonen. Na afloop van de voorstelling is er een discussie
gepland tussen voor- en tegenstanders van de inhoud van
de klucht.
Een aantal vrouwen uit verschil
lende plaatsen op Walcheren heb
ben geld bijeengebracht voor een
advertentie die zaterdag in de Pro
vinciaal Zeeuwse Courant staat.
'Seksueel geweld maakt van een
man geen held', staat erin. En:
„Aanranding en verkrachting zijn
schokkende ervaringen voor ie
dere vrouw".
Aan de vrouwen wordt alleen ge
vraagd zich tijdens de opvoering
van het stuk in het theater te gedra
gen als een gast en niet het plezier
van andere bezoekers te bederven.
Dit heeft de directeur van het thea
terbureau Uit in Zeeland, Jan de la
Mar, in het afgelopen weekeinde.
'Hoe versier ik een stuk' kwam
vorige week plotseling - na ruim
tweehonderd voorstellingen - in
het nieuws omdat het een seksis
tisch karakter zou hebben. In
Utrecht voerden actiegroepen te
gen seksueel geweld en verkrach
ting actie bij de ingang het theater
waarin het stuk zou worden opge
voerd. Bezoekers werden uitge
scholden en belet naar binnen te
gaan. De politie maakte een einde
aan de blokkade.
eigen ogen te zien wat er in het
stuk gebeurt. Daarna kan tussen
voor- en tegenstanders, met men
sen uit het publiek en met de ac-
teurs en actrices zelf van gedach
ten worden gewisseld. In een de
mocratie lijkt ons dat de beste mo
gelijkheid", legde de heer De la
Mar uit.
De la Mar zegt met nadruk dat
hij, als er in het stuk werkelijk
sprake was van seksueel geweld,
als eerste zou protesteren.
Onschuldig
Geruchten
Directeur De la Mar zei van me
ning te zijn dat veel protesterende
vrouwen de voorstelling zelf niet
hebben gezien. Daarbij bestaat de
kans dat de actievoersters alleen
maar af gaan op geruchten. „Daar
om willen wij hen in de gelegen
heid stellen om gratis nu eens met
'Hoe versier ik een stuk?' wordt
op de planken gezet door John
Lantings Theater van de Lach. „De
protesten van vrouwengroepen
zijn een vorm van censuur die kant
noch wal raakt", verklaarde John
Lanting vrijdagmiddag via de tele
foon. „In het algemeen geldt, dat
allerlei mensen en bevolkingsgroe
pen in een klucht wel eens een
veeg uit de pan krijgen. De ene
keer zijn dat mannen, dan weer po-
litiéagenten, dan weer vrouwen en
dan weer bijvoorbeeld doktoren.
Maar 'Hoe versier ik een stuk?' is
UTRECHT (GPD) - Het is dit jaar
waarschijnlijk voor het laatst dat
de Nacht van de Poëzie, inmiddels
al bijna uitgegroeid tot een traditie,
in de bekende opzet wordt gehou
den. De zesde nacht, in 1986, zal
heel anders van karakter zijn en
bijna zeker de laatste in de reeks.
Na de eerste Utrechtse poëzie-
nacht in 1980, die gepresenteerd
werd door Freek de Jonge, zijn de
Nachten van de Poëzie vanaf 1982
jaarlijks terugkerende evenemen
ten geweest, die vroeg in de avond
begonnen en laat in de nacht ein
digden. Niet alleen waren daarbij
vele dichters en dichteressen (zo 25
tot 30 per nacht) te horen en te zien,
de literatuur werd afgewisseld met
diverse tussendoortjes: serieuze
muziek, goochelaars, varieté-ar-
tiesten, circusnummers; letterlijk
van alles heeft in het Utrechts Mu
ziekcentrum op het podium ge
staan. Het was een formule die aan
sloeg, getuige de stormloop op de
kaartjes in de laatste jaren, en de
royale aandacht in de pers.
Anneke van Dijk, programma-
coördinator van het Muziekcen
trum Vredenburg en als zodanig
verantwoordelijk voor de organisa
tie en programmering van voor
gaande en komende nachten:
„De belangrijkste reden dat we
ermee willen stoppen is dat het
concept zo langzamerhand afge
zaagd wordt en dat bovendien half
Nederland het gaat imiteren. Aan
vankelijk zou de Nacht van dit jaar
zelfs de laatste zijn, maar er rijzen
nu toch plannen voor een zesde
Nacht die heel anders van opzet zal
zijn".
Anneke van Dijk vindt zelf dat
het intieme karakter van de meeste
poëzie zich slecht verstaat met bij
voorbeeld circusnummers en legt
uit dat ze naarmate ze meer dich
ters leest en ook persoonlijk kent,
er meer moeite mee heeft om deze
voor de leeuwen te gooien in een
grote zaal als het Muziekcentrum
en in een niet altijd even serieuze
sfeer: „Ik realiseer me steeds meer
hoe moeilijk dat voor hen moet
zijn".
Ze vermeldt wel nadrukkelijk
dat, mocht het Muziekcentrum in
de toekomst kleinere poëzie-mid-
dagen of -avonden gaan organise
ren, ze dit in goede harmonie en
overleg wil doen met de al in
Utrecht bestaande poëziecafës.
Intussen komt er toch nog op
zijn minst één 'ouderwetse' Nacht:
op zaterdag 16 maart aanstaande.
Wie er weer, of voor het eerst, bij
wil zijn, wordt aangeraden niet te
lang te wachten met het kopen van
een kaartje: een kwart van de toe
gangsbewijzen is nu al de deur uit
en in voorgaande jaren waren ve
len te laat.
Het programma met zo'n 25 dich
ters en een hele reeks zeer diverse
entr'actes of tussenprogramma's,
ziet er tamelijk veelbelovend uit.
Er zijn enkele oude bekenden bij
zoals bijvoorbeeld Cees Bud-
dingh', J. P. Guèpin, die vorig jaar
veel succes oogstte met relative
rende autobiografische gedichten,
en Rutger Kopland.
Bijna honderd procent zeker een
klapper wordt het optreden van de
Surinaamse dichter Edgar Cairo,
o.m. bekend door columns die hij
in het begin van de jaren zeventig
in de Volkskrant publiceerde.
Ruimte om uitgebreid op de en
tr'actes in te gaan, is er niet: daar
voor zijn er te veel en zijn ze te uit
eenlopend Niettemin een paar na
men: zanger-acteur Joost Prinsen,
Wannes van der Velde (kwalitatief
hoogstaande folk uit Antwerpen),
het Circle Ensemble, dat in het af
gelopen seizoen al eens met veel
succes in het Muziekcentrum op
trad en dit keer een eigen giganti
sche Japanse trommel meeneemt,
de jazzformatie van Vera Vinger-
hoeds, het Nederlands Blazersen
semble en Ischa Meyer. Wat de
laatste zal gaan doen is nog geheel
onvoorspelbaar.
Uiteraard wordt de Nacht van de
Poëzie ook dit jaar weer voorafge
gaan door een Kindermiddag. Ka-
rel Eykman presenteert deze mid
dag, die in principe bedoeld is voor
kinderen in de lagere-schoolleef-
tijd. Maar ouder of jonger is ook
welkom. Eigen gedichten van de
jonge bezoekers kunnen gedrukt
worden met hulp van medewer
kers van de aanwezige Taaldruk-
werkplaats. Optredens voor het
kleine publiek zijn er van Cees
Buddingh', Remco Ekkers, Joke
van Leeuwen, Karei Eykman en
Ivo de Wijs.
Voor degenen die nu al weten
dat ze op die dag verhinderd zijn is
het misschien een (schrale) troost
dat de VARA-radio alle dichters
wil gaan opnemen. Een selectie uit
dit materiaal zal hoogstwaarschijn
lijk een week later in een speciale
nachtuitzending te horen zijn, in
de nacht dus van 23 op 24 maart.
het meest onschuldige stuk dat ik
ooit heb gespeeld. Tot aan die
voorstelling in Utrecht hadden al
ruim 125.000 mensen het stuk ge
zien, en er is niet één klacht ge
weest", zei Lanting.
Schade
Volgens John Lanting lijdt zijn
toneelgroep veel schade onder de
acties. „Mijn publiek bestaat in
hoofdzaak uit mensen die eens een
avondje onbevangen plezier willen
"hebben. Als er relletjes zijn. is dat
onbevangene weg en blijft mijn
publiek thuis".
Het initiatief om vrouwen die be
zwaren tegen het stuk hebben gra
tis toe te laten mits ze zich aan de
normale gedragsregels houden,
noemde Lanting 'in wezen posi
tief.
Lanting zei zijn uiterste best te
willen doen om zelf ook een bij
drage aan de discussie te hebben,
ondanks het feit, dat hij van
avond door middel van een straal
verbinding vanuit Middelburg te
gast is in het praatprogramma
van Karei van de Graaf.
John Lanting: onschuldig stuk
Moderne kunst in
Centraal Museum
UTRECHT (ANP) - Het Utrechts
Centraal Museum herbergt tot eind
juni dit jaar een project over me-
derne kunst. Het is een voortzet
ting van een reeks schoolprojecten
die het museum sedert enkele ja
ren organiseert. Aan de hand van
zijn eigen collectie 20ste-eeuwse
schilderkunst gaat het museum in
op de tegenstelling tussen klassiek
en modern, de verhouding tussen
kunstenaar en publiek en het ont
staan van abstractie in de beelden
de kunst. Het project omvat een
tentoonstelling en begeleidend
schriftelijk materiaal dat groepen
uit het onderwijs ter voorbereiding
van een bezoek kunnen gebruiken
De openingstijden zijn op dins
dag tot en met zaterdag van tien tot
vijf uur en op zon- en feestdagen
van twee tot vijf uur. Het museum
is op maandag gesloten.
FILMACTEUR OVERLEDEN -
De Amerikaanse filmacteur Louis
Hayward is op 75-jarige leeftijd in
Palm Springs overleden.
Hayward, die vooral bekend was
om elegante vechtersbaasrollen in
films als 'The Man in the Iron
Mask' en 'Son of Monte Cristo',
was getrouwd met actrice Ida Lu-
pino en societyhostess Margaret
Morrow, huwelijken die in echt
scheiding eindigden.
Hij was geboren in Johannes
burg, een paar weken na het veron
gelukken van zijn vader. De dag
voor Amerika aan de tweede we
reldoorlog ging deelnemen werd
hij Amerikaan en vocht de volgen
de driejaar in het Korps Mariniers.
Na de oorlog werd Hayward een
van de eerste sterren die vroegen
om een percentage van de winst op
hun films, en die dat kregen
Televisieseries waaraan hij zijn
medewerking verleende, waren
'The Pursuers' en 'The Survivors'
Leiden
Universiteitsbibliotheek - Witte Sin
gel 27, 'Honderd jaar Mekka in Lei
den', tot 28/2; ma t/m za van 8.30-17
ma t/m vr van 19.15-22 uur.
Zaailing - Hooigracht 41, schilderijen
i Jan Kok; di t/m za van 12-20 uur.
Bistro Malle Jan - pasteltekeningen
'strandstoelen' van Marian Visser, t/m
31/3.
Galerie Le Pigeon - Scheepmakers-
steeg 2, wandkleden van Janny van
der Linden, aquarellen op zijde van
Margot Dietz, tot 6/3; woe t/m za van
12-16.30 uur.
Piggelmee - Janvossensteeg, olieverf
schilderijen met reliëfstructuur van
Hendricus Cornelus Antonius Trouw
borst, tot 28'2.
Gerrit Doustraat 27 - objecten en zeef
drukken van Betsy Zonneveld, tot 24/
1 12-18 uur.
Lakenhal - Oude Singel, Leidse ate
liers V: werk van Aad van Houwelin-
gen. Fransje Krol en Rudolf Smeets,
Hogewoerd 18, foto's
leuteboom, t/m 3(
Galerie Denise Stephan - Bakker-
steeg, schilderijen en prenten van
Frans de Haas, tot 24/2; vr, za en zo
13.30 tot 17.30 uur.
Nederlandse Ver. van Huisvrouwen -
Caeciliastraat 18. zeefdrukken van
Anneke Kok en beeldend werk van
Jozefien Verbiest, tot 9/3; za en zo van
12-16 uur.
Leidse Beleg - Hooigracht 4a, foto's
Frits Gierstberg, tot 15/3; ma t/m za
1 9-18 uur.
la Pont thema 'Circus', tot eind febr.
ken, Cor Stooff en Liesbeth de Rei
ger, keramiek, tot 28/2; woe, do, vr, za
14-16 uur. woe ook van 10-12 uur.
Het Oude Raadhuis - Dorpsstraat,
Henny Rotteveel-Verstraate. romanti
sche paneeltjes in olieverf, tot 28/2;
do en zo van 14-16 uur. za van
11-16 uur.
Leiderdorp
Muzenhof - groepstentoonstelling
grafisch werk van cursisten en docen-
van de Vrije Akademie Vliet-
streek, tot 6/3; ma t/m vr 14-18 uur, za
9.30-12.30 uur.
'De Leidse Meid' bij Imperium
BALLETDIRIGENT - De Duitse
Opera in West-Berlijn heeft de Ne
derlandse dirigent André Presser
vast aangesteld als ballet-dirigent.
Presser die tot voor enkele jaren
nog bij het Nationale Ballet in Am
sterdam werkte, dirigeerde bij de
Duitse Opera onder meer reeds het
Zwanenmeer en Giselle. Hij bege
leidt het ballet van de opera begin
volgende maand ook op zijn tour
nee door de Bondsrepubliek.
Imperium speelt 'De Leidse Meid',
een bewerking van 'De Meid' van
Herman Heijermans. Bewerking en
regie: Bart Vieveen.' Muziek: Maarten
Steenhuis. Spelers: Clara Smit. Ineke
de Vos, Marja Seller en Teije van
Vliet. Gezien op 23 februari in Micro-
theater Imperium. Daar de komende
weken elke vrijdag en zaterdag tot en
met 30 maart.
LEIDEN - Herman Heijermans
schreef 'De Meid' in 1905. De Ne-
derlandsche Tooneel Vereeni-
ging waarvoor hij het speciaal
had geschreven, wees het aan
vankelijk af. Men vond het maar
een niemandalletje. Toen Heijer
mans echter dreigde nooit meer
iets voor dit gezelschap te schrij
ven - en met 'Op hoop van ze
gen' had hij al voor een kassuc
ces gezorgd - gaf men toe. Op de
première in 1908 bleek 'De Meid'
een doorslaand succes. Vooral de
vertolking door Esther de Boer-
van Rijk van de even venijnig als
vlot van de tongriem gesneden
Amsterdamse dienstmeid is le
gendarisch geworden. Maar me
vrouw De Boer was eigenlijk al
te oud voor de rol. In Heijermans
tekst zijn de meid en haar mees
teres even oud, dat wil zeggen:
even jong. Ze zijn samen opge
groeid, 'bijna als zusjes' en Heij
ermans wilde daarmee juist het
onherroepelijke standsverschil
onderstrepen en de haat en de
wrok die dat bij de meid oproept.
Met satanisch genoegen chan
teert ze haar meesteres als ze ont
dekt dat die een slippertje heeft
gemaakt met haar pianoleraar
terwijl haar echtgenoot op za
kenreis is.
Dit aspect van het samen op
groeien is altijd wat weggemof
feld in de ensceneringen van het
stuk na die roemrijke première.
De figuur van de al wat oudere,
dikke en onelegante dienstmeid
van mevrouw De Boer heeft
school gemaakt, zoals ook in
1972 nog bleek in de voorstelling
van het Amsterdams Toneel met
Nell Koppen in de hoofdrol.
Regisseur Bart Vieveen, die
'De Meid' bij Imperium bewerk
te tot 'De Leidse Meid', heeft niet
alleen het sappige Amsterdams
in sappig Leids veranderd en de
oorspronkelijke leeftijdsover
eenkomst tussen meesteres en
dienstmeid hersteld. Hij heeft
veel en veel meer gedaan. Of zijn
interpretatie Heijermans zou be
vallen is zeer de vraag, maar dat
deze interpretatie nu. in- 1985,
veel interessanter en zinvoller is
dan de vele historische en naar
het folkloristische neigende ens
ceneringen hiervoor, is zeker.
'De Leidse Meid' is daarmee
een verwarrende titel geworden.
De verwachting een Leidse va
riant van het Amsterdamse origi
neel aan te treffen en een stuk in
de trant van de twee seizoenen
eerder ook door Vieveen gepro
duceerde 'Billenburcht', wordt
niet ingelost. Het is alsof Freud
Heijermans op de divan heeft ge
had, of moet ik zeggen dat Vie
veen Freud en Jean Genet onder
het hoofdkussen heeft liggen?
Een verwijzing in de titel naar
'De meiden' van Genet zou zeker
op z'n plaats zijn geweest.
Uitgangspunt voor Vieveens
verrassende interpretatie vormt
de 'zusterlijke' verhouding tus
sen dienstmeid en meesteres. De
verhouding tussen die twee heeft
een duidelijk seksuele onder
toon. waarmee de haat van de
meid tot een haat-liefde, tot een
haast sado-masochistisch spel
tussen slaaf en meesteres wordt.
En niet alleen tussen deze twee.
Het hele milieu waarin het ge
beuren zich afspeelt, lijkt door
trokken van een perverse nei
ging tot seksuele toespelingen en
spelletjes. Dat Vieveen voor deze
implicatie nauwelijks tekstve
randeringen heeft nodig gehad,
is tekenend.
Het koele, zeer modernistische
decor met een kleine zwarte vi
trine met wit aardewerk konijn
tjes en een als kunstwerk ten
toongestelde pisbak als blikvan
gers - en de zeer beheerste
speelstijl geven aan de soms
openlijk aan de oppervlakte ko
mende perversiteit een sfeer van
hypocrisie mee. Doordat de vier
spelers als ze niet in de scène zit
ten als acteurs in een kleedka
mer op hun beurt wachten, lijkt
Vieveen aan de wereld van het
theater dezelfde sfeer mee te wil
len geven.
Maar wat naast deze prikkelen
de interpretatie vooral opvalt is
het voor een amateurvereniging
ongewoon hoge spelpeil. Met
Caractère-dansensemble 'Aidjamal'
o.l.v. Koert Fasten, en muziekgroep
Squish. Gezien op 23 februari in de
Leidse schouwburg.
LEIDEN - Kent u 'In Neder
land', het nieuwe boek van Cees
Nooteboom? Daarin bestaat ons
land uit twee delen. Het Neder
land dat wij kennen is via een
lange, smalle slurf verbonden
met Zuid-Nederland, dat ter
hoogte van de Balkan ligt en ook
ongeveer die oppervlakte heeft.
De mensen die daar wonen zijn
vrolijk en warmbloedig. Ze wor
den door de Noord-Nederlanders
niet helemaal begrepen; die vin-
zeer beheerst en haarschep spel
met in de enige echt 'Leidse'
scène een flitsende timing en hu
mor - geven de vier acteurs
vorm aan deze Freudiaanse thril
ler. Met name ook het tekstge-
bruik is precies en rijk aan nuan-
den hen naiel en een likje onbe
trouwbaar.
Daaraan moest ik denken bij
het zien van de voorstelling van
'Aidjamal'. een jonge, folkloristi
sche dansgroep uit Groningen.
Zij zijn zo te zien herhaaldelijk
door de slurf afgedaald en terug
gekeerd met het hoofd vol volks
dansen. Uit de Balkan, maar
vooral ook uit Rusland. Zelf
spreken ze niet van volksdansen,
maar van 'caractère'. Dat is een
beetje verwarring stichtende
muggezifterij, want 'caractère' is
folkloristische dans die aan de ei
sen van het theater is aangepast:
korter, meer variatie en minder
herhalingen.
ces. En hoewel de compositie
door de vele overgangen in rol
len en intenties en de commen
taarfunctie van het pianospel
zeer kunstmatig - in de neutrale
betekenis - is te noemen, blijft
het spel overtuigend in zijn ge-
Het podium van de schouw
burg was dus twee uur lang ge
vuld met vrouwen met hoofd
doekjes, wijde rokken en ge
beeldhouwde glimlachjes. En
mannen met zwarte laarzen en
allerlei hoeden, de knuisten in de
zij. Het zag er prima verzorgd uit,
kleurige kostuums, vrolijke lied
jes, alle draaiingen en passen
verliepen tegelijk. Voor de afwis
seling waren er ook twee dansen
uit Noord-Afrika en een gedanst
toneelstukje uit de omgeving
van Moskou. Soms had het grote
aantal danseressen een monu
mentaal effect, vooral in de zwa
nendans en in een dans uit Oez
bekistan. Tussen de bedrijven
loofwaardigheid. Als de spelers
de scherpte en de spanning van
de première weten vast te hou
den, dan verdient 'De Leidse
Meid' een groot en aandachtig
publiek.
MARC VAN DER VELDEN
door speelde een orkestje van
vijf heren met grote toewijding
instrumentale volksmuziek.
Volksdansen is vast erg leuk
om zelf te doen. Als je het mij
vraagt was dat ook van oudsher
de bedoeling: zwaan-kleef-aan,
inhaken en meedoen, niet langs
de kant blijven toekijken. Ik zie
niks in zo'n gezelschap Gronin
gers dat de slurf is doorgeweest
en daar de dansen rond de dorp
spomp heeft afgekeken om er
hier mee op de planken te gaan
staan. Maar dat zal wel een ty
pisch Noord-Nederlandse aver
sie zijn.
ARIEJAN KORTEWEG
'De droomreis van Klingeling Foe'.
Kindertheater Ploef. Regie: Wouter
Ferro en Hans van der Veen. Muziek:
Dick Dallinga en Anton de Groot.
Gezien op 24 februari in de Leidse
Schouwburg. Op 23 maart nog te
zien in het Dorpshuis in Leiderdorp.
LEIDEN - In de 'Droomreis van
Klingeiing Foe' gaat een wijze
Chinees op zoek naar zijn dro
men. Pas na het drinken van de
droommelk kan hij zijn eigen
dromen weer terugvinden. Het
lijkt wel, alsof kindertheater
Ploef uit de Leidse Merenwijk
zelf ook van die wonderlijke
melk heeft gedronken. Want na
drie jaar activiteiten binnen en
buiten de stad betekent een ge
slaagd optreden in een goed be
zette schouwburg voorlopig een
belangrijk succes; er is om zo te
zeggen een droom werkelijkheid
geworden.
En juist tussen droom en
werkelijkheid speelt ook het ver
haal van deze Ploef-produktie
zich af. Het is op zichzelf voor de
leeftijdsgroep van vier- tot tien
jarige een nogal ingewikkeld ver
haaltje, dat sterk op een duidelij
ke enscenering is aangewezen.
Getuige de aandacht van de jeug
dige toeschouwertjes en een paar
spontane reacties is het Ploef ge
lukt om de spanning vast te hou
den van dit allerminst geijkte
verhaalgegeven. Moedig om
zoiets nu al aan te durven.
Voor voldoende afwisseling
wordt gezorgd. De verschillende
scènes zijn vrij kort en er treden
vijf excentrieke personages op:
een wijsheden verkondigende
Chinees (Louise van Oostrum),
een slaperige meneer Slaapmuts
(Peter Kerklaan) en zijn vrouw
Nachtponnetje (Willy Voorn),
een fee-achtige droomgeest
(Agaath Krijgsman-Bokma) en.
de melkman van de Melkweg
(Hillechien Lankhout). Naast het
sprookjesaspect kent het stuk
ook meer alledaagse situaties, zo
als de vraag naar verhaaltjes-ver
tellen en de ceremonie van het
tandenpoetsen. Beide verhaalni
veaus vullen elkaar goed aan en
lopen soepel in elkaar over.
Aan het eind verlieten de spe
lers het toneel via de zaal en zon
gen bij de buitendeur nogmaals
hun lied, terwijl het publiek de
schouwburg verliet - leuk ge
daan, evenals de kleurplaat in
het programmaboekje, zodat de
toeschouwertjes het allemaal
thuis nog eens konden nabele
ven.
WIJNAND ZEILSTA.
Fragment uit De Leidse Meid' bij 'Imperium'
