Steeds
Vluchtelingenwerk en
viijwilligerscentrale
naar pand Oude Rijn
Pijpenkabinet viert derde lustrum
Duo bestraft wegens
mishandelen bejaarde
Tasjesrovers weer actief
DIRK VAN DEN BROEK
BASVANDERHEUDEN
DIRKSON En DIGROS
VRIJDAG 25 JANUARI 1985
LEIDEN
Tentoonstelling met kleipijpen uit landen buiten Europa
Een deel van de verzameling van het Pijpenkabinet.
LEIDEN - In het Pijpenkabinet
wordt tot en met 21 april bijzonde
re aandacht besteed aan kleipijpen
uit landen buiten Europa. In sa
menwerking met het museum voor
volkenkunde heeft het 'kleinste
museum van Leiden' deze exposi
tie samengesteld. Het Pijpenkabi
net is gevestigd in de regentenka
mer van het Hof Meermansburg
aan de Oude Vest 159a.
De volgende pijpen zijn onder
meer te zien op de tentoonstelling:
pre-Colombiaanse pijpen uit La-
tijns-Amerika, daterend uit de eer
ste eeuwen van onze jaartelling;
pijpen uit Kameroen, Angola en
Ghana met mens- en dierfiguren,
maar ook met geometrische motie
ven; pijpen uit het Islamgebied
met dikwijls een koperen of gou
den montering; Chinese opiumpij-
pen van porselein of aardewerk.
Het Pijpenkabinet viert dit jaar
het vijftienjarig bestaan. Conserva
tor en eigenaar Don Duco begon er
in 1969 mee, toen in Amsterdam in
een afvalput van een tabakskroeg
uit de zeventiende eeuw duizenden
pijpen werden gevonden. Duco's
belangstelling was gewekt: in de
hoofdstad vestigde hij al snel zijn
Pijpenkabinet, na hiertoe eerst een
studie kunsthistorie te hebben ge
volgd. In 1982 verhuisde het naar
het grootste hof van Leiden: Meer
mansburg.
Gisteren werd het vijftienjarig
bestaan gevierd met de feestelijke
opening van de tentoonstelling
'Pijpen uit den Vreemde'. Ook
werd aan Don Duco een glas aan
geboden met een radgravure van
een Gouds pijpmakersmerk. Het
glas is, ongedecoreerd, in Bohe-
men gekocht. Vermoedelijk tussen
1740 en 1750. Later werd het in
Gouda van het pijpmakersmerk
voorzien.
Catalogus
Tevens werd de publikatie be
kend gemaakt van de Gambier-ca-
talogus, een herdruk van deze be
roemde uitgave van 1869. Enkele
honderden afbeeldingen van Gam-
bier-pijpen zijn hierin te bewonde
ren. Belgen en Fransen wilden de
ze catalogus al jarenlang herdruk
ken, maar dit lukte niet, omdat er
geen gaaf exemplaar te bemachti
gen viel. Uiteindelijk lukte het Don
Duco wèl een onbeschadigd exem
plaar op de kop te tikken, met als
resultaat een catalogus waarbij
kenners de vingers aflikken.
Met dit soort publikaties èn door
de verkoop van 'dubbele exempla
ren' bestaat het Pijpenkabinet nu
al vijftien jaar zonder subsidie. In
die tijd is de collectie uitgegroeid
tot de meest uitgebreide verzame
ling kleipijpen ter wereld. Zo'n
8660 exemplaren liggen opgesla
gen in het Meermanshof. Maar om
dat de ruimte in de regentenkamer
weliswaar imposant van uiterlijk,
doch minimaal van oppervlakte is,
kunnen niet alle pijpen, mallen en
werktuigen tegelijkertijd aan het
publiek worden getoond. Daarom
ook is er een permanente diapre
sentatie van de belangrijkste aan
winsten van de laatste jaren te zien.
Demonstratie
Met de uitgebreide verzameling
pijpmakersgereedschap is het mo
gelijk geregeld demonstraties pijp-
maken te geven. Ook beschikt het
museumpje over een bibliotheek,
die de basis vormt voor het ver
richten van onderzoek. Wie zelf
wat pijpen in zijn achtertuintje
heeft opgeduikeld, kan ze in het
Pijpenkabinet laten 'determine
ren'. Zo'n determinatiedag wordt
op zondag 24 februari gehouden.
Het Pijpenkabinet is elke zon
dagmiddag van één tot vijf uur ge
opend. Op andere tijden kunnen
belangstellenden na afspraak het
museum bezoeken, zowel overdag
als 's avonds, en zowel per groep
als individueel. Voor een rondlei
ding door Don Duco of zijn assis
tent Benedict Goes wordt dan ge
zorgd.
- Een gpzichtpijp uit Kameroen. Te
zien op de tentoonstelling die ter
gelegenheid van het vijftienjarig
bestaan wordt gehouden. (foto PR)
LEIDEN - De werkgroep vluchtelingenwerk Leiden-Oegstgeest en de Vrijwilligerscen-
trale zullen in de herfst van dit jaar gezamenlijk een pand aan de Oude Rijn 44 c betrek
ken. Dit 17de-eeuwse pand is eigendom van de Hervormde Diaconie, dat het aan beide
organisaties zal verhuren. In samenwerking niet de 'Planwinkel Delft' en de stichting
monumentenzorg zijn restauratieplannen gemaakt en als alles naar wens verloopt zal in
september het gebouw worden geopend.
Het is de bedoeling dat de Stich
ting Vluchtelingenwerk op de Ou
de Rijn ook een sociëteitsruimte
voor vluchtelingen krijgt. Om
vluchtelingen aan onderdak te hel
pen heeft de stichting een 'eigen'
huis aan de Rijnsburgerweg tot
haar beschikking. Ook het huis
van Verbum Dei aan de Plantage
en het Zendingshuis in Oegstgeest
worden soms ingeschakeld om
vluchtelingen op te vangen. Maar
in verband met een verbouwing
werd het Zendingshuis in april vo
rig jaar gesloten. De stichting
moest toen een beroep doen op
'Onderdak' in de Rembrandtstraat.
Doorstroming
Aangezien de opvanghuizen van
de stichting zijn bedoeld als door
gangshuizen, wordt altijd gezocht
naar mogelijkheden van doorstro
ming. In Leiden krijgt de stichting
van de afdeling huisvesting per
jaar twee woongelegenheden toe
gewezen. In een bijzonder geval
wordt dat wel eens meer. Hierdoor
konden het afgelopen jaar drie ge
zinnen in Leiden in hofjes worden
geplaatst. Daaronder was een
Iraans echtpaar, dat elkaar hier in
Nederland had leren kennen. Eind
december zijn zij getrouwd en von
den onderdak in het Bethlehems-
hof.
In totaal zijn vorig jaar 19 vol
wassenen en één kind onder de
hoede van de stichting gekomen.
De meeste vluchtelingen waren af
komstig uit Iran (10). In totaal zijn
er nu 41 vluchtelingen, onder wie
zeven kinderen, die onder begelei
ding van de werkgroep Vluchtelin
genwerk Leiden-Oegstgeest val
len. Er werden in 1984 twee B-sta
tussen aan Iraniërs en 1 B-status
aan een Vietnamese vrouw ver
leend. De B-status wil zeggen: men
is gerechtigd in Nederland te blij
ven op humanitaire gronden. De A-
status, de officiële vluchtelingen
status, werd aan een Eritrees gezin
met één kind verleend. Een Iraan-
se familie, bestaande uit man,
vrouw en drie kinderen, kreeg eind
1984 eveneens de A-status.
Vrijwilligers
De werkgroep bestaat op het
ogenblik uit negen mensen. Dit
aantal is eigenlijk te klein om het
vele werk naar behoren tp v»"
verrichten. Vooral de begeleiding
van de vluchtelingen vergt veel
tijd, maar ook de administratie
slorpt een hoop uren op. Vandaar
dat de werkgroep (nog steeds) op
zoek is naar medewerk(st)ers. In
lichtingen over dit werk zijn te krij
gen bij de voorzitster, Lies van der
Sman, telefoon 071-170669.
Geivelddadige overval bij Boerenpad
DEN HAAG/LEIDEN - De Haagse
rechtbank heeft vanmorgen voor
de gewelddadige overval op een
81-jarige man op het Boerenpad in
Leiden, in juli vorig jaar, twee Ha
genaars tot vijf en drieëneenhalf
jaar gevangenisstraf veroordeeld.
Bij de overval is de bejaarde man
zo ernstig toegetakeld dat hij een
paar dagen nadien in het AZL aan
zijn verwondingen is overleden.
De buit betrof vijftien gulden en
een zegelring. Tegen de twee, 31 en
32 jaar oud, is twee weken geleden
zes jaar gevangenisstraf geëist met
bovendien voor de oudste aanslui
tende ter beschikking stelling van
de regering (tbr).
De jongste van de twee neven,
hij kreeg de minst zware straf,
heeft altijd ontkend te hebben
meegedaan aan de mishandeling
van de bejaarde man. Hij zou op
het evenwijdig aan Rijksweg 4
(Amsterdam-Den Haag) gelegen
Boerenpad in de auto zijn blijven
zitten toen zijn 32-jarige neef bui
ten de bejaarde man sloeg en
schopte waar hij hem maar raken
kon. De beroving was volgens de
31-jarige Hagenaar ook een idee
van zijn neef geweest. Deze zei tij
dens de rechtzitting zich niets
meer van het voorval te kunnen
herinneren en psychiaters hebben
ook vastgesteld dat hij daadwerke
lijk aan geheugenverlies lijdt.
De beide Hagenaars hadden de
bejaarde stadgenoot in een café
aangeboden hem naar huis te bren
gen. Maar in plaats van naar huis
zette de auto koers naar Leiden
waar uiteindelijk op het afgelegen
Boerenpad de beroving plaats had.
Het pand aan de Oude Rijn dat wordt gerestaureerd en geschikt ge
maakt voor de Stichting Vluchtelingenwerk en de Vrijwilligerscentrale.
LEIDEN Tasjesrovers zijn weer actief in Leiden. Na een geruime perio
de van betrekkelijke rust op dit terrein zijn de afgelopen twee dagen weer
twee vrouwen beroofd van hun boodschappentas. De rovers maakten
daarbij een gering bedrag aan geld buit.
De eerste tasjesroof vond plaats op de Koninginnelaan. Een vijftigjari
ge Leidse vrouw liep daar op de stoep rond half acht woensdagavond.
Twee jongens op een bromfiets reden langs, waarbij de duopassagier de
tas uit de handen van de vrouw rukte.
Het tweede geval deed zich gisteravond voor even na zeven uur op de
Verdilaan. De daders gebruikten dezelfde methode. Het is dan ook niet
uitgesloten dat het om dezelfde rovers gaat. De politie stelt een diep
gaand onderzoek in, want "juist dit soort dingen maakt dat mensen zich
onveilig voelen op straat", aldus politievoorlichter Graveland.
Straatmakersprijs voor leraar
LEIDEN A.G. Bruggeling, leraar aan de Leidse bedrijfstechni-
sche school C. Zweris, krijgt de stichting gebr. Hogenbirkprijs in
zilver vanwege zijn inzet voor het vak 'straatmaken' binnen het
onderwijs. Dinsdag 19 februari krijgt Zoetermeerder Bruggeling
in Laren (Noord-Holland) de prijs uit handen van S.J. van Eijke-
lenburg, de voorzitter van de stichting.
Het Larense bedrijf Gebr. Hogenbirk bv heeft in 1982 de stich
ting en de prijs in het leven geroepen ter stimulering van de we
genbouw in het algemeen en het straatmakersvak in het bijzonder,
Bruggeling krijgt de prijs omdat hij, volgens de stichting, eraan
heeft bijgedragen dat het straatmakersvak in het onderwijs de
erkenning heeft gekregen die het vak verdient.
Bovendien propageert hij het vak naar buiten door zijn mede
werking aan de jaarlijks terugkeren 'Straatmaker-aan-zee-Show'
in Noord wijk, de landelijke straatmakers wedstrijd aan het strand.
De Hogenbirkprijs in zilver wordt dit jaar ook uitgereikt aan J.
den Haring, werknemer van de Dordrechtse dienst voor openbare
werken.
ADVERTENTIE
VERLAAGDEN AIS EERSTE
HUN BROODPRUZENREEDS
/N/982
HEEL GESNEDEN W/Taf 8EULN
149
geen
1.86
maai? xhbbmuêpf
onze vaste klanten
wisten het alu nu ook/
Redactie: Wim Brands
en Bart Jungmann
Hoppezak (1)
Een telefoontje uit Brabant: vo
rig jaar was de carnavalsprins uit
vliegtuig komen vallen en ze
zoeken voor dit jaar naar iets
spectaculairders. Wim Hoppezak
kan er zelf niet voor zorgen, maar
weet wel een uitweg. In Veghel
zit iemand die wel raad weet met
raketten. "Ze kunnen me overal
vragen. Ik vind: die mensen
zitten omhoog. Dan moet je ze
ook verder helpen. Dat geldt
collega's en dat geldt voor
klanten", zegt Wim Hoppezak.
Even later schuifelt een man ij-
sl voor een spiegel. Een roze tu
niekje en een kunstboezem moe
van hem Dolly Parton ma
ken. Binnenkort een groot feest,
vandaar. "Je maakt hier de gek
ste dingen mee", zegt mevrouw
Hoppezak.
Haar man is volgende maand
25 jaar in de weer als verhuurder
van theaterkledij maar vooral als
grimeur. Eigenlijk had Hoppe
zak het jubileum in betrekkelijke
stilte voorbij laten gaan. "Het is
een bescheiden man", zegt ie
mand die daar een stokje voor
heeft gestoken. In zijn prachtige
huis/werkruimte aan de Pieters
kerkgracht blijkt hij daarnaast
meer een doener dan een prater
te zijn. "Ach, wat moet ik daar
nou over vertellen", verzucht hij
op een algemene vraag over zijn
werk.
Begin maar bij het begin: "Dat
was bij mijn vader, die had een
kleine toneelkapperij in ons huis
aan de Lijsterstraat'. Wim hielp
hem 's avonds, overdag zat hij op
kantoor. Maar kantoor was niks
voor hem. "Theaterwerk was
mijn hobby, daar zat mijn ge
voel".
Na vier jaar (inmiddels was het
I960) begon Hoppezak voor zich
zelf, in het ouderlijk huis nog.
Naast het grimeren, het verzor
gen van pruiken begon hij met
toneelkleding, "mondjesmaat
opbouwen". Sinterklaas en
Zwarte Pieten werden kind aan
huis. "De Pieten moesten zich
toen nog in de wasbak wassen".
Ter vergelijking: nu honderd
Sinterklaas-kostuums en 150
Sinterklaas-pruiken in huis. Het
zijn voor hem nog altijd drukke
tijden rond vijf december.
De Lijsterstraat werd te klein
en Hoppezak week begin zeven
tig uit naar de Geverstraat. De
uitdijende collectie kostuums,
waarmee vooral de amateur-to
neelverenigingen werden be
diend, ging steeds meer ruimte
in nnemen. Overigens heeft Hop
pezak zich met die tak van de
branche nooit zo bezig gehou
den. Dat was in handen van zijn
toenmalige vrouw en zijn tweede
echtgenote heeft dit vaandel in
middels overgenomen. "Echt
vrouwenwerk", noemt hij dat.
"Of je moet een kleermaker zijn.
Nou, dat ben ik niet. Het zakelijk
gedeelte en het grimeren, dat is
mijn werk".
Hoppezak (2)
Brand en een verstopt riool
dienden de collectie ten tijde van
de Geverstraat gevoelige klap
pen toe. "Ik ben toen zelfs nog
een paar maanden dicht geweest
om de verzameling weer op peil
te krijgen". Dat lukte, zelfs zoda
nig dat er naar nog iets groters
verhuisd moest worden. "Toen
zag ik dit". Hoppezak bedoelt
zijn huidige onderkomen. "Ik
dacht gelijk: dit is 't. Een prachti
ge ruimte".
Het pand was aan een flinke
opknapbeurt toe. "Ik heb, en dat
moet ik echt even zeggen, altijd
heel veel hulp gehad van familie
en kennissen". Met hen toverde
hij de twaalfhonderd vierkante
meter om in een geschikt atelier.
Wie zich door Hoppezak laat
rondleiden, zal zijn ogen nauwe
lijks geloven. Onafzienbare rijen
kleren en dat in drie verdiepin
gen. Het bloemencorso wordt er
jaarlijks mee bediend, maar gek
genoeg niet de 3 oktober-op-
tocht. "Nee, die halen het liever
ergens anders", zegt Hoppezak
en uit de toon is op te maken dat
't hem niet lekker zit. "Ach, ie
dereen denkt dat ik het doe. Laat
het dan maar zo".
Behalve in de kostuums is
Wim Hoppezak ook als grimeur
een rijzende ster gebleken, Na de
amateur-toneelspelers jarenlang
te hebben bediend, werd hij in
1976 door de televisie ontdekt.
"Ze wilden niet langer gebonden
zijn aan hun vaste man en zijn
toen op bezoek geweest bij aller
lei grimeurs in het land". Hoppe
zak sprong er kennelijk uit en
sindsdien is hij een veelgevraagd
grimeur. Z'n grootste klus was
de serie 'Dagboek van een her
dershond', waarvoor de firma
ook de kleding leverde. "Maar ik
heb bijvoorbeeld ook het hele
kabinet-Den Uyl en het kabinet-
Van Agt onder handen gehad".
Nu is het iets minder omdat de
NOS weer vaste grimeurs in
dienst heeft, maar nog geregeld
wordt er op de free-lancer Hop
pezak een beroep gedaan. Bo
vendien is zijn naam al doorge
drongen in de filmwereld ('Dok
ter Vlimmen', 'Moord in extase',
'Wildschut') en verleent hij gere
geld diensten bij reclamespotjes.
Zo druk heeft Wim Hoppezak
het dat hij nauwelijks tijd heeft
zijn talenten verder te ontwikke
len. "Dat vind ik wel jammer,
hoor. Dat ik juist voor die crea
tieve dingen te weinig tijd heb".
Hoppezak (3)
Intussen zijn Parton en partner
weer uit de kledingcatacomben
teruggekeerd. Ze hebben alles,
er is nog één probleempje: Par
ton zingt een lied met Kenny Ro
gers en Kenny moet nog een
baard hebben. Hoppezak sugge
reert crêpe—papier, maar Parton
wil alleen het beste. Hoppezak
dus. Of Rogers die vrijdag even
langs kan komen. "Ja, dat is een
beetje moeilijk", zegt Hoppezak.
"Ik kan welja zeggen, maar voor
het zelfde geld belt de televisie
die dag. Ik heb vaak genoeg op
vrijdag de premier".
Vanavond even kijken of Wim
Hoppezak iets aan dat spleetje
heeft gedaan.
Wim Hoppezak met één van zijn talloze kostuums. Met zijn eigen
(sjiek gekruldesnor heeft hij geen problemen. "Beetje spuug, dat is
alles". (foto Holvast)
Almanak (3)
Al snel nadat we een stukje aan
de nieuwe studentenalmanak
hadden gewijd, ontvingen we
een briefje van een lezeres die
ons er vriendelijk, edoch dwin
gend, op wijst dat de babyfoto's
in de almanak niet het gevolg
zijn van de Leidse banden met
Oxford, zoals wij schalks veron
derstelden, maar het resultaat
van puur pikwerk.
De lezeres, die liever anoniem
blijft omdat ze niet van het opge
heven vingertje houdt, schrijft.
"De foto's met onderschriften
komen uit het boekje 'Small
Talks' van ene heer Syms, uitga
ve 1950 Pocketbooks, en sedert
dat jaar in mijn bezit. Ik zal wel
niet de enige zijn die ze herkend
heeft, denk ik; het was toen een
veel verkocht boekje".
Maar eens een almanakmaker
opgebeld. Edouard van Arem.
Klopt het dat de foto's klakke
loos zijn overgenomen uit een
boekje dat bijzonder populair
was in de jaren vijftig, de jaren
het ganse volk rond de
kachel kroop als het radiopro
gramma de Bonte Dinsdag-
avondtrein begon, de jaren van
gezelligheid dus, toen het af
drukken van babyfoto's nog als
het toppunt van humor gold?
"Ja, die foto's komen inder
daad uit dat Amerikaanse boek
je", vertelt Van Arem. "Ik trof
het boekje aan in de kast van
mijn ouders. Leuke foto's, vond
ik, en ik meende dat ze wel te ge
bruiken waren voor de almanak.
We hebben geen bronvermel
ding gebruikt, want het is al zo
oud. Ik bedoel, het exemplaar
van mijn ouders was al helemaal
vergeeld".
Vergeeld, dat is het woord; ver
geelde grappenmakerij.
