Leidse schouwburg steeds meer een sterfhuis
Leegloop in Nederlands oudste theater
PODIUMBLIK
Jaap v.d. Merwe 'afgedankt'
Barokke overdaad bij Lintelo
De vele gezichten van Djazzex
DINSDAG 22 JANUARI 1985
PAGINA 15
LEIDEN - Een groot regiment aan koffiekoppen staat er
avond aan avond keurig in het gelid te wachten. Meestal
tevergeefs. Het leeuwedeel blijft leeg.
Net als de stoelen. Want het gaat slecht met de Leidse
schouwburg.
Hoe graag zou ik dit artikel met
een heel andere zin zijn begonnen.
Iets in de trant van: de schouw
burg is weer boven Hans, of: het
ergste leed is geleden.
Helaas, het is niet anders: het
gaat slecht met de Leidse schouw
burg. Je mag wel zeggen: drama
tisch slecht. De loop is er volledig
uit. Zet u schrap, want de voor
beelden zijn legio:
- Vorige week waren de junioren
van het Nederlands Dans Theater
in de schouwburg. Hun optreden
trok slechts enkele tientallen be
zoekers. Voorstelligen van het
NDT in Scheveningen trekken
meer Leids publiek dan voorstel
lingen van de junioren in de eigen
schouwburg. Aan de groep ligt
het niet, want de junioren waren
in vorige seizoenen herhaaldelijk
te gast in het LAK-theater, dat dan
al dagen van tevoren was uitver
kocht.
- De Afrikaanse dans- en muziek
groep Kodia trad vorige week
woensdag op in de schouwburg.
Op het podium stonden bijna
evenveel artiesten als er publiek
in de zaal zat.
- De vrije produktie 'Gekortwiekt'
trok vorige week donderdag, twee
dagen na de landelijke première,
slechts zestig tot zeventig bezoe
kers.
- Het Roemeense poppentheater
Tandarica stond tien man sterk in
de poppenkast voor vijftig man
publiek. Die groep is overigens
een staaltje van merkwaardige
programmering; het poppenspel
was van hoog niveau, maar volle
dig in het Duits en dat bij een als
familievoorstelling aangekon
digd optreden.
- De voorstelling van het muziek
theater Dynastie van Oer van 10
januari werd afgelast, omdat er
zegge en schrijve één kaartje in de
voorverkoop was verkocht. Toen
de in die tijd nog veel minder be
kende groep vier jaar geleden met
het eerste programma naar het
LAK kwam, trok dat een halfvolle
zaal.
Shusaku en het Dormu dansthea
ter hebben in de laatste twee jaar
drie maal in de schouwburg opge
treden. Steeds voor niet meer dan
vijftig of zestig toeschouwers.
Daarvoor speelde Shusaku altijd
Ook gezelschappen beginnen te
wanhopen aan optredens in de
schouwburg. Dat blijkt uit een
groot aantal telefoontjes naar de
ze krant in de afgelopen maanden.
Flairck belde met het verzoek:
kunnen jullie wat over ons pro
gramma schrijven, want de voor
verkoop in Leiden loopt niet. Or
ganisator Da Silva telefoneerde
met dezelfde vraag met betrek
king tot het programma 'Zen mu
ziek en dans, vroeger en nu'. En
het zijn heus niet alleen de wat
'moeilijker' produkties, die zo
slecht verkopen. Want ook voor
Chris Hinze, gewoonlijk met zijn
fluit een echte publieksvanger,
werd aan de bel getrokken. Ster
ker nog: John Lantings Theater
van de Lach kreeg met 'Hoe ver
sier ik een stuk' de zaal niet vol.
Dat alles stemt zeer droevig; in
de schouwburg zijn portiers, cas-
sières, garderobe- en koffiejuf
frouwen en toneelknechten avond
aan avond bezig een handjevol
mensen te behagen. En de arties
ten spelen er voor de fluwelen
stoelen. De arbeidsvreugde wordt
er niet groter op, daar kun je op
rekenen.
Lichtmatroos
Er is een aantal redenen aan te
geven voor het desastreuze ver
loop van het toeschouwersaantal.
De schouwburg heeft jarenlang
een lichtmatroos aan het stuur ge
had, en moet het nu zelfs helemaal
zonder roerganger stellen. To
neelmeester Hoogeveen is waar
nemend directeur, en - vergeef me
de beeldspraak je mag van het
hóófd van de machinekamer niet
verwachten dat hij ook sterren
kan schieten om een koers uit te
stippelen. Hij beperkt zich tot de
nageboorte van de zieke directeur
Van Dam.
Daarmee kan echter lang niet
de gehele depressie worden ver
klaard. Want als het programma
in orde is, moet ook een waarne
mend directeur in staat zijn de
schouwburg drijvende te houden.
Welnu, de programmering deugt
niet, en deugt eigenlijk al jaren
niet. Een schouwburg moet het
vertrouwen van zijn publiek win
Stilte rond de Leidse Schouwburg.
nen en vasthouden. Dat kan al
leen door een combinatie van
kwaliteit en originaliteit te bren
gen, met daar tussendoor uit
schieters waarmee je de aandacht
op je vestigt. Denk maar aan de
schouwburg van Winschoten, die
onlangs de landelijke pers haalde,
door bij een toneelstuk met Jaspe-
rina de Jong het publiek zelf te la
ten bepalen of ze het de moeite
waard vonden hiervoor geld neer
te tellen. De Leidse schouwburg
baart zelden opzien in artistieke
zin. De tent is jarenlang gedreven
als een horeca-instelling, waarbij
het veel belangrijker was de eind
jes aan elkaar te knopen, dan het
artistieke gehalte te bewaken. Als
mogelijke theaterbezoeker moet
je er op door kunnen gaan dat er
kwaliteit wordt geboden, dat het
programma weloverwogen is sa
mengesteld. Kwaliteit op alle ge
bied wel te verstaan: amusement
net zo goed als 'serieus' toneel.
Affiches
Al vele jaren is de programme
ring van de schouwburg onbe
trouwbaar. Door een gebrek aan
visie bij de leiding en door voort
durende strubbelingen tussen de
directeur en de schouwburgcom
missie. De zomerstop zonder voor
stellingen is schrikbarend lang en
de avonden waarop wordt gepro
(foto Lock Zuyderduin)
grammeerd zijn zeer wisselend.
Soms zijn er voorstellingen op
maandagavond, een andere keer
is er zaterdags niks te doen; er is
geen peil op te trekken. Dat
maakt het bezoek aan de schouw
burg een ongewisse zaak.
Ook de toegangsprijzen jagen
het publiek weg. Om de NDT-ju-
nioren in de schouwburg te kun
nen zien, moet je twintig gulden
neertellen. In het LAK kun je de
zelfde groep voor minder dan de
helft van dat bedrag aan het werk
zien. Toegegeven: het LAK wordt
financieel geruggesteund door de
Leidse universiteit. Dat neemt
niet weg dat je beter tweehonderd
bezoekers kunt hebben die een
tientje neertellen, dan vijftig die
twintig gulden per persoon beta
len.
Als men al naar de schouwburg
wil, kost het de grootste moeite
om te achterhalen wat er eigen
lijk voor voorstellingen komen.
De publiciteit is volstrekt ad hoe
en eigenlijk dat woord niet waar
dig. Bij een trekker als Mini en
Maxi, die ook zonder publiciteit
de schouwburg moeiteloos vul
len, wordt door de impresario de
hele stad met borden volgehan
gen. Bij andere voorstellingen
hoor of zie je niks. De openbare
gebouwen en café's in de stad han
gen vol met affiches van program
ma's in Den Haag en Amsterdam,
maar nooit met die van de Leidse
schouwburg. Zelfs bij de balie
van het LAK zul je geen schouw
burgprogramma aantreffen.
Absurd
Dat brengt me op het volgende
punt: de afwezigheid van samen
werking tussen de Leidse podia.
In schouwburg en LAK, maar ook
in de Stadsgehoorzaal, De Waag
en Leids Vrijetijdscentrum wor
den activiteiten georganiseerd,
die in eikaars verlengde liggen.
Er wordt absoluut niet overlegd
wat, waar, wanneer komt. Een ab
surde situatie, die al jaren voort
duurt. Wat een publiciteitsmachi-
ne zou in werking kunnen worden
gezet als die instellingen de
krachten zouden bundelen. En
wat een kosten zouden er kunnen
worden bespaard, als de exploita
tie van schouwburg, Stadsgehoor
zaal en Waaggebouw gemeen
schappelijk ter hand zou worden
genomen.
De schouwburg is tien jaar gele
den voor miljoenen gerestau
reerd. Dat was een mooie daad
van de gemeente. Hoe het verder
ging is inmiddels genoegzaam be
kend. Hans van Dam bleek na een
veelbelovende start al snel geen
gouden greep te zijn als directeur.
Zijn ruzies met schouwburgcom
missie en toneelmeester liepen
herhaaldelijk hoog op; ook na her
haaldelijk aandringen bleek hij
niet in staat of bereid een beleids
plan voor de schouwburg op pa
pier te zetten.
De gemeente dreigde met van
alles en nog wat, maar verzuimde
daadwerkelijk in te grijpen. Toe
zicht op het artistieke beleid
werd aan de schouwburgcommis
sie overgelaten, die geen middel
in handen heeft om veranderin
gen af te dwingen en voor de pro
grammering van het lopende sei
zoen geen verantwoording wil
dragen.
De directeur is nu al sinds de zo
mer met ziekteverlof en wordt
niet meer terug verwacht. Dat
was het laatste nieuws, inmiddels
al weer een half jaar oud. Sinds
dien breekt de gemeente zich het
hoofd hoe op een nette manier van
de directeur af te komen - de affai
re Day Ouwens, voormalig direc
teur van de Groenoordhal ligt nog
vers in het geheugen - en de pres
tigieuze schouwburg wordt lang
zaamaan een sterfhuis.
In afwachting van een definitie
ve oplossing worden de zaken
door de gemeente volledig op hun
beloop gelaten. Men permitteert
het zich de zaken een heel seizoen
te laten sudderen. De op non-ac
tief gestelde directeur wordt niet
tijdelijk vervangen. Met als ge
volg dat de schouwburg nauwe
lijks nog bij machte is om een ge
typt maandprogramma te produ
ceren. In het programma over ja
nuari waren maar liefst drie voor
stellingen gewoon vergeten. Over
publiciteit gesproken.
Drama
De Leidse schouwburg heeft een
voor ons land unieke constructie.
Er is geen andere gemeente waar
het gemeentebestuur rechtstreeks
het beheer heeft over de schouw
burg en verantwoordelijk is voor
het artistieke beleid. En er zijn
maar weinig schouwburgen, die
er zo deploborabel voorstaan. De
vraag dringt zich op of die unieke
constructie eigenlijk wel deugt.
Nog een teken aan de wand: vol
gende week dinsdag zou bij Stich
ting Burcht een openbare discus
sie over de toekomst van de
schouwburg worden gehouden.
Zelfs dat gaat niet door; volgens
Stichting Burcht was van de zijde
van de gemeente niemand bereid
aan het gesprek deel te nemen.
Ik hoop dat er in Leiden een to
neelgroep opstaat, die de recente
geschiedenis van het oudste thea
ter van ons land in een voorstel
ling verwerkt. Stof genoeg voor
een schrijnend drama. Voor een
première in de schouwburg is ui
terste haast geboden. Want er
schijnen plannen te bestaan de
schouwburg in zijn geheel te ver
plaatsen naar het openluchtmu
seum.
ARIEJAN KORTEWEG
Hel Fiesta Gitana beleeft dit
jaar zijn 28ste versie en komt
daarna woensdag in de schouw
burg. Een groep van Spaanse ar
tiesten, die door organisator Da
Silva jaarlijks wordt gevormd,
brengt zang, muziek en dans in
Flamenco-stijl. Curro Velez is
voor de twintigste maal in suc
cessie de ster danser, van het ge
zelschap. Èerste danseres is Mari
Carmen Ledesma, die ook eerder
aan Fiesta Gitanas meewerkte.
Carmen Montoya en 'El Toro'
verzorgen de zang. Carlos Here
dia en El Cruz zijn de gitaristen
van de groep, die daarnaast nog
uit vijf andere dansers bestaat.
'Niets rijmt' van Jose Alders
en Esgo Heil is een produktie van
de Toneelschuur in Haarlem. De
acteurs hebben in het verleden
gespeeld bij Onafhankelijk To
neel en De Factorij. Een "heel
kleine" voorstelling die speelt in
een zomerhuis aan zee. een entou
rage waarin je de tijd aan jezelf
hebt en alles mogelijk is. 'Niets
rijmt' komt morgenavond in het
LAK.
Cabaret Boemerang brengt
donderdag in de schouwburg 'Ik
vind van wel', een door Frank
Sanders geregisseerd program
ma rond het thema 'verwachtin
gen'. Amusement en boodschap
strijden om de eerste plaats. De
groep bestaat uit Albert Verlin
de, Edna Kalb en Dick Cohen. Ad
van Dijk is de pianist.
De zwarte hand verzorgt zon
dagmiddag in het LAK de kin
dervoorstelling. Deze groep is een
afsplitsing van 'Wiedus', op zijn
beurt weer een afsplitsing van
'Nogal Wiedus'. 'Piccolo Paradi-
so' gaat over een varieté-gezel-
schap dat aan lager wal dreigt te
geraken: het publiek lacht niet
meer. Dan komt Marieke bij de
groep... Deze voorstelling voor
kinderen vanaf acht jaar begint
om 15.00 uur.
Discordia is één van de toon
aangevende jonge theatergroe
pen. die ons toneelbestel willen
wakerschudden. Vrijdag en za
terdag proberen ze dat in het
LAK met 'The Circle' van Somer
set Maugham. Twee vrouwen ge
ven positie en zekerheid op voor
hun liefde. De rollen worden ge
spiegeld, waardoor heden, verle
den en toekomst zich in elkaar
verstrengelen. Dit is de tweede
'society-komedie' van Discordia,
die eerder 'De snob' van Stern-
heim Speelde.
'Wat i§ er met Meivin?' is de
Nederlandse titel voor 'The priso
ner of 2nd avenue' van Neil Si
mon, de schrijver van klassiekers
als Sweet Charity' en 'Met blote
voeten in het park'. Een blijspel
over een man van middelbare
leeftijd, die in New York alle
rampen over zich krijgt uitge
stort, die bij het leven in de grote
stad kunnen horen: recessie, ont
slag, burenruzie, rolwisseling,
bedreigingen diefstal. De acteurs
zijn Ton van Duinhoven, Sjoukje
Hooymaayer, Manon Alving,
Louise Ruys en Ab Abspoel. Vrij
dag- en zaterdagavond in de
Leidse schouwburg.
Sjoukje Hooymaayer en Ton
van Duinhoven in 'Wat is er met
Meivin?' (foto pri
Mimegroep Oceaan uit Rotter
dam brengt donderdagavond bij
Stichting Burcht een voorstelling
met fragmenten uit 'Vrije val'.
Een experimentele produktie met
ritueel, humor en vervreemding
Twee parachutisten landen bij
toeval in een exotisch land; een
ontmoeting tussen twee culturen
vindt plaats. Aanvang 21.00 uur.
Rijksmuseum van geologie en mi
neralogie - Hooglandsekerkgracht,
'Nederland uit water', t/m 19/5; ma V
m vr van 10-17 uur, zo 14-17 uur.
Bibliotheek - Nieuwstraat, wandk
leden van Anneke van Overloop, tot
11/2; tijdens openingsuren biblio
theek te bezichtigen.
Charousko - Oude Rijn la. goua
ches van Paula van der Weerdt-
Schmit, t/m 15/2; dag. van 12-22 uur.
Lakenhal - Oude Singel, Maas
trichts aardewerk, tot 3/3; di t/m za
van 10-17 uur, zo van 13-17 uur.
De Oude Rijn - Stille Mare 4, Johan
nes Schimmer, olieverf, gouache, tot
18/2; di t/m za 10-18 uur, do tot 21 uur,
zo 11-18 uur. ma van 12-18 uur
Stichting Burcht - expositie van
grafisch werk en advertenties van
Hans Koetsier, tot 10/2; woe t/m zo
van 12-17 uur
Galerie Denise Stephan - Boisotka-
de. schilderijen en prenten van Frans
de Haas. tot 24 2; vr. za en zo van 13.30
tot 17.30 uur.
Ars Aemula Naturae - expositie van
werk van docenten, t/m 27/1tijdens
>p za en zo van 13-16
Piggelmee - Jan Vossensteeg, ex
positie pasteltekeningen Marian Vis
ser. tot 1/2, ma 13-18 uur, di, woe, vr
9-18 uur, do 9-21 uur, za 9-17 uur
Holiday Inn - expositie Paul Fran-
zen, olieverf op gekleurd karton of ge
spoten hardboard, t/m 30/1.
Nederlandse Ver. van Huisvrou
wen - Caeciliastraat 18, zeefdrukken
an Anneke Kok en beeldend werk
van Jozefien Verbiest, tot 9/3; za en zo
van 12-16 uur.
Pijpenkabinet - Oude Vest, ten
toonstelling kleipijpen uit landen bui
ten Europa, t/m 21/4; zo van 13-17 uur.
Warmond
Het Oude Raadhuis - Dorpsstraat,
foto's Peter Moèrkerk, t/m 31/1; woe,
do, zo, 14-16 uur. za 11-14 uur
Galerie de Pomp - Dorpsstraat, A.
van den Ouweelen, winterobjecten, V
m 31/1; di 17-21 uur, woe 10-12 en 14-
16 uur, do, za, zo 14-16 uur.
Mariënhaven - expositie brood
deegfiguren Carla Pont thema 'Cir
cus', tot eind febr.
Leiderdorp
Muzenhof - gouaches en etsen van
Margot de Jager, tot 6/2; ma t/m vr 14-
18 uur, za 9.30-12.30 uur
Wassenaar
Auberge De Kieviet - Stoeplaan. te
keningen en aquarellen van Addi
Kubbinga-Kwakkelstein, tot 14/2;
dag. beh. ma, 9-12 en 15-19 uur.
Noordwijkerhout
Bibliotheek - beelden, aquarellen
en olieverfschilderijen van Margreet
Polanen. tot 15/2, tijdens openingsu
ren bibliotheek.
Ondanks succes musical 'Hadjememaar'
UTRECHT (GPD) Het dit jaar voor het eerst met subsidie toebedeelde
Nooy's Volkstheater zet komend seizoen de samenwerking met tekst
schrijver Jaap van de Merwe niet voort. Volgens directielid Marty Hin-
richs liggen 'zowel artistieke als commerciële' redenen aan deze beslis
sing ten grondslag. Van de Merwe schreef de liedjes voor 'De Jordaan' en
de musical 'Hadjememaar', die op het ogenblik in de theaters te zien is.
Dick Nooy en Frits Lambrechts werken aan een nieuwe produktie, die
gebaseerd zal zijn op een Nederlandse film uit de jaren dertig: Comedie
om geld.
Jaap van de Merwe voelt zich afgedankt. „Hadjememaar is een hit. Wat
kan een gezelschap zich nog meer wensen dan een hit", zo meent hij.
„Boos ben ik niet, wel vind ik dat er dom wordt gehandeld. Op basis van
het gunstige advies dat de Raad voor de Kunst naar aanleiding van 'De
Jordaan' heeft gegeven, is er subsidie verstrekt. Bij Nooy's Volkstheater
schijnen ze niet te beseffen dat nu de subsidie wel weer eens op het spel
gezet kan worden".
Marty Hinrichs betwist de artistieke kwaliteiten van de inderdaad uit
stekend ontvangen voorstelling 'Hadjememaar' niet. „Het is de beste mu
sical die de afgelopen vijf jaar in Nederland is gemaakt. Toch zitten er
dingen in, waarvan wij ons afvragen, of ze helemaal beantwoorden aan
wat Nooy's Volkstheater voor ogen staat. Nu zijn de kritieken uitstekend,
maar je moet de kritiek voor zijn. Je hebt de taak om op langere termijn te
denken".
Inhoudelijke meningsverschillen over 'Hadjememaar' bestaan er niet.
Tijdens de repetitieperiode spitsten de discussies (van ernstige conflicten
is volgens zowel Henrichs als Van de Merwe geen sprake geweest) zich
toe op het taalgebruik van Van de Merwe.
Marty Hinrichs: „Jaap weet erg veel. Hij is een echt intellectueel en
bovendien geen gemakkelijk mens. We sluiten voor de toekomst zeker
niet uit dat we hem weer voor een produktie vragen. Hij zou het liefst
huisschrijver worden. Met het oog op ons publiek voelen we daar niet
voor. Ook andere mensen willen we een kans geven".
•Osric' van Peter Lintelo door To
neel Werkplaats. Titelrol: Ton van
der Velden. Regie: Peter Lintelo
i.s.m. Arda Brokman. Toneelbeeld:
Leni Lintelo. Gezien in het HOT op
21 januari. Herhaling op 22 januari.
DEN HAAG - Het idee om bijfi
guren uit een stuk van Shakes
peare uit te bouwen tot hoofd
personen in een ander stuk is
niet nieuw en heeft in tenminste
één geval ('Rosencrantz en Guil-
denstern zijn dood') zelfs een in
ternationaal theatersucces opge
leverd. Door hetzelfde te willen
doen met de hoveling Osric - en
dan nog wel in de vorm van een
monodrama - heeft Peter Lintelo
zichzelf een schier onmogelijke
opgave gesteld.
Evenals Rosencrantz en Guil-
denstern is Osric in feit een 'nie
mand', een tweedimensionaal
karakter dat in het kader van een
complete 'Hamlet' alleen tot le
ven komt, als een regisseur of
een acteur een enigszins origine
le invalshoek weet te bedenken.
De beide ex-vrienden van Ham
let hebben echter het voordeel,
dat zij binnen de door Shakes
peare ontworpen intrige een rol
vervullen, zij dóen iets en er ge
beurt vervolgens iets met hen,
terwijl Osrics enige functie ligt in
het overbrengen van een bood
schap. In de oer-versie was Osric
echter de zoogbroeder van Ham
let en daarop borduurde Lintelo
voort, toen hij deze hoveling uit
tekende in een benarde situatie
na de dood van Hamlet, wach
tend op zijn veroordeling als
trouw dienaar van het oude be
wind.
Onvermijdelijk moet daarbij
gewerkt worden met flash-backs
en associatiebeelden, waarbij de
tekst van Shakespeare meerma
len te hulp wordt geroepen (o.a.
via een bandopname van Hans
Hoes). De grote inzet van Ton
van der Velden kon echter niet
verhinderen, dat pas in het ge
deelte na de pauze, als Osric zich
steeds sterker bedreigd voelt
door een naderend noodlot, een
voor de toeschouwers herkenba
re mens ten tonele komt. Tijdens
het grootste deel van het stuk
gaat die namelijk schuil achter
een barokke overdaad van woor
den met een gemiddelde van
minstens één beeldspraak per
zin (soms van homeriaanse leng
te), zodat met alleen het statische
karakter van de tekst soms deed
verlangen naar de inzet van Von-
deliaanse Alexandrijnen. (Trou
wens: Vondel wist verdraaid
goed hoe hij een psychologisch
drama in zijn verzen moest ver
pakken...).
Aan de andere kant vertoonde
de tekst in inhoud en woordkeu
ze talloze stijlbreuken, die zelfs
in één zin Homerus en Reve
naast elkaar zetten. Voor een be
lezen publiek is deze voorstelling
misschien een zoekplaatje om
van te watertanden, maar voor
de gemiddelde toeschouwer zal
het niet veel meer zijn dan een
enorme hoeveelheid bloemrijke
taal in prachtige toneelbeelden.
Het drama ontbreekt.
PAUL KORENHOF.
Jazzdansgroep Djazzex met premiè
res van 'Solar Dance' (Van der Hof!/
Tjon Ajong), 'Shedding Skin' (Me-
riën/ Tjon Ajong, Genesis), 'Decoy'
(Bergmans/Shankar, Davis, Berger),
'So long girF (Montoya/Jarreau) en
een herhaling van 'Switching...
gears' (McDuffie/Hancock). Gezien
op 19 januari in het Circustheater,
Scheveningen.
SCHEVENINGEN - Met vallen
en opstaan tracht Djazzex de
jazzdans in ons land een volwas
sen gezicht te geven. Hun vijfde
programma is een behoorlijke
stap in die richting. Gevarieerde
choreografieën, die een heel sca
la aan jazzdans laten zien; van
showy niemandalletjes tot pre
tentieuze moderne dans met
jazzinvloeden.
Gevarieerd ook, omdat de eer
ste twee balletten live worden
begeleid door een combo onder
leiding van Willy Tjon Ajong, die
ook de muziek schreef. Dat zijn
choreografieën van Glenn van
der Hoff en Wolly Meriën, op
richters en huischoreografen van
de groep. Opvallend is, dat beide
stukken beginnen met dansers
die op de grond liggen, en met
verkrampte bewegingen trach
ten op te staan. Van der Hoff
maakte een degelijke, heldere
dans, maar zonder het uitgespro
ken karakter van zijn eerdere
werk voor Djazzex. Het heeft te
veel weg van aan elkaar geplakte
kunstjes, ook omdat aan de mu
ziek weinig avontuur te beleven
is.
'Shedding skin' van Meriën
toont, ook in de muziek, meer
een eigen gezicht. In het eerste
deel liggen twee jongens op de
grond; ze rukken en trekken als
om zich van ketenen te bevrij
den. Het tweede deel toont een
boeiende confrontatie tussen
hen en zes superieure vrouwen.
Hun verleidelijkheid zinkt ech
ter in het niet bij die van de zwar
te zangeres, die aantreedt om ge
huld in glitterjurk met split tot
boven de navel een soulballade
te zingen. Op zo'n moment be
grijp ik niks van jazzdans: is dit
nu ernst of ironie? Het derde
deel is een gekwelde solo van
gastdanser Frank Montaya op
'Mama' van Genesis. Aanvanke
lijk pakkend, maar het nummer
duurt veel te lang.
De Belg Ben Bergmans, leraar
aan de Rotterdamse dansacade-
mie, heeft met 'Decoy' een merk
waardig werkstuk afgeleverd. Fi
guren in grauwe pakken, met di
to kappen op het hoofd, dolen
desolaat over het podium, waar
vier doorschijnende schermen
hangen. De gekozen muziek ver
sterkt de deprimerende sfeer. De
impulsieve bewegingen maken
het een op zijn minst verrassend
werkstuk, al zit het theatraal on
handig in elkaar. Want die scher
men zijn niet doorschijnend ge
noeg, zodat bijna alles wat zich
daarachter afspeelt, aan het ge
zicht wordt onttrokken. En het
voortdurende gehannes met het
verplaatsen ervan wordt irritant.
Volgens de begeleidende tekst
gaat het over 'impulsiviteit, die
ons soms blind maakt voor de
dominerende maatschappelijke
makro-ordening'. Dat heb ik er
niet uitgehaald.
Over de laatste première, 'So
long girl' van de Amerikaan
Montaya, kan ik even kort zijn
als het werkje duurt: inhoudelijk
even diepgravend als de pauze
balletten in tv-shows, maar de
ontspannen uitvoering van Mon
taya en danseres Conny Janssen
was klasse.
Een gevarieerd programma,
dat zeker.
ARIEJAN KORTEWEG
