Miljoenen verlies of
winst in één seconde
Mgr. Kuipers vertrekt naar Omroeppastoraat
VN-orgaan tussen
egoïsme en hulp
Reportage
Geldhandel: vak voor snelle beslissers
DONDERDAG 18 OKTOBER 1984
PAGINA 17
laars te zien. Het over en we
roepen van nieuwe koersen
verse valuta-aanbiedingen of
-aanvragen staat op een laag
pitje.
„De dollarkoers zoals die mo
menteel op en neer schiet werkt
affaire-belemmerend", legt H. J.
van Driest, algemeen procuratie
houder. uit.
Van Driest (Wallich en Mat-
thes): „Iedereen die in de finan
ciële wereld een woordje mee
spreekt, houdt zich van minuut
tot minuut op de hoogte van wat
er in de wereld gaande is. Ban
ken hebben telexen en beeld
schermen staan waarop het
nieuws van internationale pers
bureaus binnenkomt. Als mor
gen onder het Continentale Plat
een gasbel wordt ontdekt die ve
le malen groter is dan die van
Slochteren, dan wordt de gulden
keihard. En als bij verkiezingen
in Italië de communisten aan de
macht komen, dan vliegt de
koers van de lire naar beneden".
Een algemeen geldend misver
stand is dat de geldhandel plaats
vindt op de Amsterdamse beurs,
waar aandelen en obligaties wor
den verhandeld. Dat is niet zo.
Geldhandel gebeurt op bank-
hoofdkantoren en bij makelaars
in valuta. Individuele personen
houden zich maar zelden met
geldspeculatie bezig, omdat voor
een redelijke winst in vele mil
joenen moet worden gedaan, ter
wijl banken voor de aankoop van
die miljoenen een dekking tot
twintig procent vragen.
Pal naast de Amsterdamse ef
fectenbeurs is de Koopmans
beurs. Daar stellen dagelijks om
half twee vertegenwoordigers
van banken en valuta-makelaar
dijen een gemiddelde dagkoers
van valuta vast (de fixing). Van
Driest, dagelijks voor Wallich en
Matthes hierbij aanwezig: „Je
kunt zeggen dat het een veiling
van geld is. Door hoger te bieden
op bijvoorbeeld dollars of pon
den, of door lager te laten, pro
beert elke partij een voor zichzelf
zo gunstig mogelijke koers te be
dingen. De koers die zo ontstaat
is de fixing".
„De fixing is lang niet meer zo
belangrijk als tien jaar geleden.
Vroeger zaten we hier met zo'n
honderd man. Nu nog met een
mannetje of tien. Dat komt door
dat de verbindingen tegenwoor
dig veel sneller tot stand komen.
De klanten zijn niet meer afhan
kelijk van die officiële notering
om hun belangen veilig te kun
nen stellen. Zowel voor als na de
fixing is er een koers te krijgen
waarmee je goed zaken kunt
doen. De fixing is louter nog een
houvast voor het moment".
Geukers (Rabo): „Tot de jaren
'70 was de geldhandel kalm en
geordend. Nu hebben we de eer
ste generatie arbitrageanten die
een vak hebben dat ontzettend
aan hen vreet. Door de snelle
communicatiemiddelen, het
gaan-zweven van de dollar en
door de groeiende overheidste
korten, heeft dit werk een hoop
onrustige elementen gekregen.
Het is een stress-vak geworden.
Door een verkeerde beslissing
van één moment kan de bank
een miljoenen verlies lijden. Eén
cent stijging is al een verschil
van 10.000 gulden op een miljoen
dollar, terwijl onze transacties
vaak tientallen miljoenen omvat
ten. Die spanning zit er, vooral
op de drukke momenten, duide
lijk in bij onze mensen".
Van Driest: „In tijden van
drukte is het een vak dat het ui
terste, zo niet het onmogelijke
van de mensen vergt. Ze zitten
de hele dag met vier, vijf tele
foons aan hun oren, horen voort
durend latingen en biedingen,
moeten in een paar seconden be
slissen over de koop of verkoop
van tientallen miljoenen. Tijd om
te lunchen of naar de wc te gaan
is er vaak niet. De asbakken zit
ten op drukke dagen overvol".
Van Driest: „Dit werk is iets
dat je tussen je 25e en 45e jaar
kunt doen; op je 45e ben je bij
ons oud. Slechts weinig mensen
hebben dit vak bovendien in hun
vingers. Je moet gevoel en in
zicht hebben om op het juist mo
ment toe te slaan dan wel nog
even te wachten met kopen of
verkopen. Je moet paniekbe-
stendig zijn en incasseringsver
mogen hebben, zodat je je niet na
een dag met een groot verlies een
dagje ziek meldt. Dan moet je er
juist extra hard tegenaan willen
gaan".
Nerveuze taferelen spelen zich doorgaans af in de werkruimten van geldhandelaren. (foto gpd»
dere valuta nodig hebben omdat,
bijvoorbeeld, diverse particulie
ren tijdens de zomervakantie bij
haar guldens omwisselen voor
Franse francs. Of: een bedrijf dat
voor een leverancier in dollars is
betaald, ruilt die voor guldens.
Bij de termijnmarkt koopt, om
een voorbeeld te noemen, een
multinational nu drie miljoen
dollar die hij over zes maanden
aan een buitenlandse zakenrela
tie moet betalen. Geukers: „Hij
koopt ze nu om zich in te dekken
tegen een grote stijging van de
dollarkoers. Daarbij neemt hij
het risico dat de koers flink zal
dalen voor lief. Hij kiest voor ze
kerheid". De bank houdt de dol
lars vast en betaalt een vergoe
ding van vijf procent voor het
verschil in rente dat wordt gege
ven op dollars (11,5 procent) en
op gulden (6,5 procent).
De momenteel sterk fluctue
rende dollarkoers heeft op deze
twee soorten transacties een heel
verschillende uitwerking. Geu
kers: „Wie op termijn dollars
moet betalen of heeft te ontvan
gen zal die, in de nerveuze markt
van dit moment, eerder voor gul
dens omwisselen dan voorheen.
Bij een rustig voortkabbelende
markt zal zo iemand wachten als
hij over een week toch een twee
de levering moet betalen of dan
een tweede bedrag in dollars ont
vangt. „Dat wissel ik wel in één
keer om", denkt hij dan. Nu dek
ken onze cliënten hun risico's
sneller af. Er is dus meer contact
tussen de cliëntèle en de bank".
Bij de contante handel - de
sector waar de koersen in norma
le tijden al snel fluctueren, waar
het meeste geld in minuten
wordt verloren of gewonnen, en
waar derhalve de handel door
gaans spectaculaire taferelen op
levert - is het de laatste tijd ech
ter stil. Arbitrageant Schol: „Het
is nu maandag, nog de eerste dag
van de maand ook (1 oktober,
red.). Normaal gesproken is het
dan extra druk. De markt wordt
dan afgetast. Maar nu, met die als
de weerlicht tussen zeg f3,30 en
f3,60 wisselende dollarkoers,
houden de mensen die specule
ren met koersverschillen van va
luta zich rustig".
Ook bij de Amsterdamse valu
ta-makelaardij Wallich en Mat
thes (dagomzet in guldens van
tien bemiddelaars tussen een
half en een miljard) zijn in deze
dagen geen gespannen op de te
lefoondraad bijtende bemidde
van de bank. Zijn werk bestaat
uit een aaneenschakeling van
dergelijke transacties. Gebruik
makend van de telkens wisselen
de koersen van marken, franken,
dollars en ponden ten opzichte
van elkaar en van de gulden pro
beert hij voordeel te behalen
voor de bank en haar cliënten,
meest grote bedrijven en om
dat hij voor de Raiffeisen/Boe-
renleenbank werkt - agrarische
coöperaties.
Zijn instrumentarium? Ener
zijds tien directe verbindingen
met banken in Europa en open
telefoonlijnen met zes geldmake-
laars; anderzijds een computer
die de koersen in alle Europese
hoofdsteden van seconde tot se
conde bijhoudt. Zo kan Schol
zien waar het goedkoopst is te
kopen en het voordeligst te ver
kopen. Een kwestie van stipt
luisteren, goed kijken en razend
snel beslissen.
„Die transactie van 2450 gul
den winst bij een koop en ver
koop van 3,5 miljoen dollar was
een routineklus. Zo doe ik er
honderden op een dag", vertelt
Schol. „Er zitten ook heel wat
grote bij. Een Rus die internatio
naal 800 miljoen dollar nodig
heeft om een graanimport te be
talen, bijvoorbeeld. Spannende
klussen ziin dat".
Bij Rabobank Nederland in
Utrecht zetten de 25 arbitragean
ten twee tot vier miljard gulden
per dag om; 80 tot 160 miljoen
gulden per man, per dag. Dat is
evenveel als de jaaromzet van
een middelgroot bedrijf. De win
sten (of verliezen) per transactie
kunnen variëren van, zeg maar,
een modaal netto maandsalaris
tot het bruto jaarinkomen van de
voorzitter van de raad van be
stuur van een grote bank (een
paar ton); en soms vallen de be
dragen nog veel hoger uit.
H. M. Geukers is, als hoofd van
de afdeling valuta-arbitrage bij
Rabo Nederland in Utrecht, de
directe chef van Schol. Hij ver
telt dat in West- en Oost-Europa
en Noord-Amerika zeshonderd
banken dagelijks actief zijn in de
arbitrage. Die hebben voortdu
rend contact met elkaar; telefo
nisch via makelaars in geld, of
per telex.
Geukers maakt duidelijk dat er
twee soorten transacties moge
lijk zijn: de contante handel en
de termijnmarkt. Bij de eerste
wordt geld van het ene land di
rect omgewisseld voor dat van
een ander land. Een bank kan an
De geldhandel is de handel
van de grote bedragen. In
een paar seconden zijn win
sten, maar ook verliezen,
van vele tonnen te maken.
En de omzet van, bijvoor
beeld, Rabobank Nederland
in Utrecht is twee tot vier
miljard gulden per dag.
De geldhandel is ook de
handel van de stress, van de
razendsnelle beslissingen.
Omdat de koersen van mo
ment tot moment wisselen
en omdat de financiële be
langen gigantisch zijn: „Tijd
om te lunchen of naar de wc
te gaan is er niet op drukke
dagen".
De geldhandel, die plaats
vindt bij bank-hoofdkanto-
ren en valutamakelaars, zit
momenteel met een sterk
wisselende dollarkoers in
zijn maag. Het wachten is al
een paar weken op een min
der onrustig koersverloop.
Kortom: een doorgaans
spannende, en momenteel
extra nerveuze handel in
beeld gebracht.
door
Jos van der Meer
AMSTERDAM Geldhandelaar
Schol koopt via een Nederlandse
valutamakelaar 3,5 miljoen dol
lar op een koers van f 3,4675. Op
hetzelfde moment heeft een Pa-
rijse bank voor een cliënt za'n
bedrag aan dollars nodig, zo
blijkt uit voortdurend telefo
nisch contact dat Schol en diens
collega's hebben met diverse Eu
ropese banken en makelaars in
I geld. De dollars „gaan eruit"
voor f3,4682 per stuk; in een
paar seconden 2450 gulden ver
diend (3,5 miljoen maal het
koersverschil van zevenhon
derdste cent).
„Ik ben glad met winst", ver
klaart Schol. Waarop de Parijse
dollarkoers op het beeldscherm
voor hem begint te flikkeren: een
koerswijziging. Parijs betaalt nu
nog slechts f 3,4668 voor een dol
lar. „Had ik een paar tellen ge
wacht, dan had ik 2450 gulden
verlies gemaakt", zegt Schol.
De winst is voor het Rabo-
hoofdkantoor in Utrecht. Schol
is er een van de 25 arbitragean
ten, zeg: geldhandelaar in dienst
Unicef in nieuw verzendhuis
Eind september is in Kopenhagen
het vernieuwde pakhuis van Uni-
pac geopend. Unipac is verant
woordelijk voor het leveren van
hulpgoederen aan alle projecten
van de kinderorganisatie van de
Verenigde Naties, Unicef. In to
taal heeft Unipac vijfduizend ver
schillende artikelen in voorraad.
Bij natuurrampen duurt het
slechts enkele uren voordat de
juiste medicamenten en gereed
schappen per vliegtuig onderweg
zijn naar het getroffen gebied.
Ontwikkelingswerkers in 113 lan
den bestellen hun spullen via Uni
pac. Computers zorgen voor een
snelle en goede verwerking van
de orders.
door
Ben Rogmans
In het nieuwe pakhuis van Uni
pac in Kopenhagen liggen meer
dan 5000 verschillende goederen
opgeslagen, klaar voor verzending
naar meer dan honderd ontwikke
lingslanden. Van medicamenten
tot kapmessen, van leren voetbal
len tot waterpompen. De telex van
Unipac wordt dag en nacht be
waakt. De splinternieuwe spade
die nu nog in het rek ligt, kan een
paar uur later al onderweg zijn
naar een gebied dat getroffen is
door een aardbeving of een over
stroming.
Noodzendingen naar rampgebie
den maken echter maar tien pro
cent uit van de verzendingen van
uit Unipac. Het overgrote deel
wordt, eveneens razendsnel, in alle
delen van de wereld op bestelling
geleverd aan de ontwikkelingswer
kers van de Unicef, een organisatie
van de Verenigde Naties die zich
vooral het lot van kinderen in arme
landen aantrekt.
De Unicef is in 1946 opgericht
met het doel om hulp te bieden aan
de door honger en ziekte verzwak
te kinderen in het door de Tweede
Wereldoorlog verwoeste Europa.
In het begin van de jaren vijftig is
de nadruk verlegd op de noden van
kinderen in wat men toen de „on
derontwikkelde landen" noemde.
Nu: de ontwikkelingslanden, de
Derde Wereld. Op Zuid-Afrika, Au
stralië, Nieuw-Zeeland en wat olie
staatjes na zijn dat op de wereld
kaart alle landen ten zuiden van de
lijn Mexico, Marokko, Mongolië. In
samenwerking met de regeringen
van ruim honderd landen voert de
Unicef projecten uit die het lot van
de arme kinderen in de wereld
moeten verbeteren.
In 1953 is men in de kelders van
het UN-gebouw in New York be
gonnen met het opslaan van goede
ren voor de Unicef-projekten, het
begin van Unipac. Wegens ruimte
gebrek, bederf en onoverzichtelij
ke opslag, is in 1962 besloten om de
materiële voorzieningen voor het
ontwikkelingswerk op één plaats
te concentreren. De keuze viel op
de vrijhaven van Kopenhagen.
Unipac heeft daar nu de beschik
king over een onlangs geheel ver
nieuwde loods ter grootte van drie
voetbalvelden en een computer
centrum van waaruit de goederen
stromen geregeld worden.
Inkoop
Unipac is verantwoordelijk voor
het verzenden van goederen die
jaarlijks een waarde van vierhon
derd miljoen gulden vertegen
woordigen. Er bestaat bij de rege
ringen van de rijke landen een toe
nemende belangstelling voor het
inkoopbeleid van de organisatie,
waarbij men in sommige gevallen
wil aansturen op een toezegging
van de kant van Unicef dat de in
komsten uit elk land ook in dat
land zullen worden uitgegeven.
Voor de coördinator goederen-
voorziening Arne Jensen van Uni
cef een teleurstellende zaak.
Jensen: „Unipac heeft als op
dracht om de hulpgoederen zo
goed en goedkoop mogelijk in de
kopen. We willen op geen enkele
manier bepaalde landen bevoorde
len. Ten onrechte wordt gevreesd
dat, omdat het centrum van Uni
pac in Denemarken zit, naar ver
houding veel goederen in dit land
worden gekocht. Dat is echter een
misverstand. Éénderde van onze
spullen kopen we in ontwikke
lingslanden. Het mes snijdt dan
aan twee kanten: onze opdrachten
stimluleren de economie van die
landen en de produkten worden
gebruikt voor ontwikkelingshulp.
Toch is het niet ons beleid om
vooral in ontwikkelingslanden te
kopen. Goed en goedkoop is ons
enige criterium".
In een klimaat waarin protectio
nisme en nationalisme sterk toene
men, is het moeilijk voor Unipac
om dit beleid vol te houden. De
Oostbloklanden betalen hun bij
dragen in Russische roebels en
Poolse zloty's en dergelijke. Die
munteenheden zijn niet in te wis
selen tegen dollars. En zo wordt de
gehele bijdrage van de Sowjet-
Unie ook in dat land besteed.
Waarbij Jensen zuur opmerkt dat
het wel eens problemen oplevert
ACHTERGROND
om de juiste goederen van een re
delijke kwaliteit te vinden. „Waar
bij van Russische zijde ook nog
eens een keer de prijs wordt vast
gesteld. En die is niet altijd even
laag, zodat we zo nu en dan beslui
ten om de spullen elders te kopen.
Waardoor we er soms niet eens in
slagen om de roebels van de Rus
sen helemaal op te maken. En dat
terwijl hun bijdrage, ook al is die in
roebels, in verhouding erg laag is".
De Russische bijdrage in 1983 is
geschat op 825.000 dollar.
Inkomsten
De inkomsten van Unicef be
droegen in 1983 ruim vierhonderd
miljoen dollar. Van de regeringen
is die van de Verenigde Staten de
grootste contribuant met 54 mil
joen dollar. Na Zweden, Italië, De
nemarken en Noorwegen komt de
Nederlandse overheid als zesde uit
de bus met een bijdrage van 18 mil
joen dollar. De Engelse Virgin Ei
landen (10.000 inwoners) gaven in
1983 de kleinste bijdrage: 100 dol
lar. Van de totale inkomsten van
Unicef is driekwart van regeringen
afkomstig en één kwart van de
Unicef-commité's in ruim dertig
landen. Een van de belangrijkste
activiteiten van deze comité's is de
jaarlijkse verkoop van de Unicef-
wenskaarten.
Volgens woordvoerder Herman
Rolfes van het Nederlandse Uni-
cef-comité worden in Nederland
jaarlijks 6 miljoen wenskaarten
verkocht. Het comité bracht in
1983 13 miljoen gulden bijeen en
staat daarmee op de wereldrang
lijst op een achtste plaats.
In de hulpverlening van Unicef
is de laatste jaren steeds meer de
nadruk komen te liggen op de eer
ste levensbehoeften van kinderen.
De grootste post op de begroting
van de organisatie is het aanleggen
van watervoorzieningen. In vfjf
jaar tijd is het bedrag dat daaraan
jaarlijks wordt uitgegeven geste
gen van 30 tot 60 miljoen dollar. De
tweede post betreft de elementaire
gezondheidszorg. Deze twee sa
men zijn goed voor meer dan de
helft van de Unicef-uitgaven aan
hulpprogramma's. In het pakhuis
van Unipac in Denemarken is dat
aan de enorme hoeveelheid onder
delen voor waterpompen en aan de
grote verscheidenenheid aan medi
camenten duidelijk te merken.
Mgr. dr. H.W.J. Kuipers, vicaris-
generaal van het bisdom Haar
lem, is per 1 januari 1985 door
aartsbisschop A.J. Simonis van
Utrecht benoemd tot pastor van
de parochie 't Zand en het Om
roeppastoraat van de KRO in
Amersfoort. Hij is de opvolger
van pater Hein Schaeffer, die
vertrok naar de universiteit van
Nijmegen.
Mgr. Kuipers (63) promoveer
de in 1951 magna cum laude in
het kerkelijk en Romeins recht
in Rome. Daarna werkte hij vijf
jaar als kapelaan in Halfweg.
Sinds 1956 is mgr. Kuipers ver
bonden aan het bisdom Haarlem,
eerst als secretaris, sinds 1961 als
officiaal (hoofd van de kerkelijke
rechtbank). In 1966 werd hij be
noemd tot vicaris van het bis
dom en in 1971 tot vicaris-gene
raal.
De benoeming komt volstrekt
onverwacht. Nog kort geleden
werd binnen het bestuur van het
bisdom Haarlem een nieuwe
taakverdeling doorgevoerd,
waarbij aan mgr. Kuipers een
meer coördinerende taak als vi
caris-generaal werd toever
trouwd.
In een persoonlijke brief aan
alle pastores van het bisdom
schrijft mgr. Kuipers, dat hij na
langdurige overwegingen en in
overleg met de bisschop en zijn
collegae-vicarissen heeft beslo
ten bij het Omroeppastoraat te
gaan werken. „Het heeft mij heel
veel moeite gekost om tot dit be
sluit te komen, omdat dat bete
kent, dat ik mijn functie van vi
caris-generaal zal neerleggen. De
bisschop heeft daar niet zonder
moeite in toegestemd".
Mgr. Kuipers heeft zich diver
se keren een tegenstander ge
toond van een autoritaire leiding
van de RK Kerk. In het najaar
van 1972, ruim een halfjaar na de
benoeming van mgr. Gijsen tot
bisschop van Roermond, riep hij
de Nederlandse katholieken op
in een briefje aan de bisschop
pen of aan het Vaticaan uiting te
geven aan hun steun voor het be
leid van kardinaal Alfrink. In een
dagbladinterview waarschuwde
hij in 1981, dat door de benoe
ming van conservatieve bis
schoppen de aansluiting tussen
de leiding van de kerk en de ge
lovigen volledig verloren zou
gaan.
In een reactie zegt bisschop
H.J.A. Bomers van Haarlem, dat
het verzoek vanuit het Omroep
pastoraat aan mgr. Kuipers hem
heeft overvallen. Vicaris-gene
raal Kuipers heeft voor het bis
dom heel veel betekend en niet
zonder moeite heb ik met zijn
vertrek ingestemd, aldus mgr.
Bomers. De bisschop zegt, dat
hij heeft gemeend, dat de per
soonlijke overwegingen van
mgr. Kuipers uiteindelijk van
doorslaggevende aard dienden te
zijn.
Kerkelijke gezindte - Zolang
de huidige wettelijke regeling
niet is gewijzigd blijft voor ker
kelijke gemeenten het recht be
staan, inlichtingen te verkrijgen
uit de bevolkingsregisters. De
ambtenaar is verplicht de burger
naar opgave van zijn kerkelijke
gezindte te vragen. Dat bericht
het Interkerkelijk contact in
overheidszaken CIO. Dezer da
gen heeft het CIO de achttien
deelnemende kerkgenootschap
pen een handreiking gedaan om
de parochies en gemeenten te in
formeren, omdat die voor hun le
denadministratie mede afhanke
lijk zijn van medewerking van de
plaatselijke overheid.
De Kerken zouden het niet
meer opnemen van de kerkelijke
gezindte in de bevolkingsboek
houding alleen aanvaardbaar
achten als verstrekking van alge
mene persoonsgegevens en mu
taties wettelijk wordt gewaar
borgd. Zij stellen prijs op admi
nistratieve medewerking van de
overheid ten dienste van de ei
gen ledenadministratie en willen
meewerken aan het vaststellen
van voorwaarden ter bescher
ming van de privacy, verklaart
het CIO.
Aanpassing litugie - De aan
passing van de RK liturgie aan
verschillende tradities, de rol
van de leken in de RK Kerk en
de handhaving van het liturgi
sche taalgebruik zijn enkele on
derwerpen die aan de orde ko
men tijdens een conferentie over
liturgie in Rome.
De conferentie, die van 23 tot
28 oktober wordt gehouden, zal
ook aandacht besteden aan de in
structie van het Vaticaan, waarin
het priesters en groepen gelovi
gen onder bepaalde voorwaar
den weer wordt toegestaan de li
turgie van voor het Tweede Vati
caanse Concilie te vieren.
Te weinig zwarte preisters -
De rooms-katholieke seminaries
van Engeland en Wales hebben
nog geen duidelijk antwoord ge
vonden op de vraag hoe priesters
op te leiden die dienst kunnen,
doen in een maatschappij waarin
veel culturen en rassen een rol
spelen er zijn veel te weinig
zwarte priesters en die er zijn ko
men dan nog uit het buitenland.
Tot die bevinding is een" studie
commissie, ingesteld door de
bisschoppen, gekomen die als
opdracht had aanbevelingen te
doen voor rooms-katholiek on
derwijs in een multi-raciale en
multi-culturele samenleving.
Van de 21 bisdommen van En
geland en Wales kent er slechts
één een onderwijspolitiek die
uitgaat van het bestaan van ver
scheidene culturen binnen de sa
menleving, meldt de studiecom
missie. Ondanks alle speurwerk
heeft ze slechts één zwarte pries
terstudent boven water kunnen
brengen uit alle seminaries.
Beroepingsberichten - Ne
derlandse Hervormde Kerk: be
roep aangenomen te Utrecht,
part-time: P. Warners te Veenen-
daal (deelgemeente Sola Fide);
beroep van de Generale Synode
der Nederlandse Hervormde
Kerk tot predikant voor bijzon
dere werkzaamheden (legerpre-
dikant) aangenomen door J. J.
Sijl uit Leusden; beroep van dc
Generale Synode der Nederland
se Hervormde Kerk tot predi
kant voor bijzondere werkzaam
heden (predikant Nederlandse
Oecumenische Gemeente in Ber
lijn en de DDR): aangenomen
door D. Boer.
Gereformeerde kerken vrijge
maakt: beroepen te Hoek en te
Franeker-Sexbierum i.c.m.
Arum: A. J. van Zuijlekom, kan
didaat te Hattem.
