Schandaaltjes omgeven
miss-verkiezing in VS
Staatstelevisie RAI verwikkeld in ongelijke strijd met commercie
Amerikanen scharen zich zaterdag voor de tv
Hum. Verbond wil niet op Hilversum 5
Ruzie om geld bij Shorts
'Bemoeizucht': weinig origineel stuk
Meer schouwburgbezoek
DONDERDAG 13 SEPTEMBER 1984
iFM'Si'M'üHi
PAGINA 25
Concurrentie bundelt zich in vrije Italiaanse tv-wereld
ROME (GPD) - Dat de vrije concurren
tie op televisiegebied in Italië uiteinde
lijk zou leiden tot concentraties en mo
nopolievorming is van het begin af voor
speld en nu dan ook uitgekomen. De ei
genaars van de drie grootste particuliere
netwerken, Silvio Berlusconi voor Cana-
le 5 en Italia Uno en uitgeverij Mondado-
ri voor Retequattro, hebben het einde
aan van hun moordende concurrentie
strijd en een verregaande vorm van sa
menwerking aangekondigd.
De grote overwinnaar is Berlusconi,
groot geworden als projectontwikkelaar,
daarna succesvol uitgever van tijdschrif
ten en ten slotte televisiemagnaat: hij
verwerft 50 procent van Retequattro, die
van geduchtste particuliere concurrent
nu compagnon wordt, met alle gevolgen
vandien voor de gezamenlijke aankoop
van televisieprogramma's, de coördina
tie van de uitzendingen, de reclamewer
ving en vooral ook de strijd tegen de ge
meenschappelijke vijand, het staatstele-
visiebedrijf RAI.
Om welke enorme belangen het hier
gaat kan blijken uit enkele cijfers. Van
de ruim 26 miljoen Italiaanse lrijkers ge
durende 'prime time' (van half 9 tot 11
uur avonds) trekt de RAI er met zijn drie
kanalen 11 miljoen, waarvan 7 op het
eerste net, en de drie grote particulieren
eveneens 11 miljoen, waarvan ruim 5 op
Canale 5. Van de totaal in Italié beschik
bare reclamepot (kranten en tijdschrif
ten niet uitgezonderd) van 2690 miljard
lire (53 miljard gld) strijken de drie daar
entegen maar liefst 810 miljard op (16
miljard gld), tegen de RAI maar 410 mil
jard, dus iets meer dan de helft.
Zo ziet de Italiaanse televisiewereld er
anno 1984 wel heel anders uit dan het
grondwettelijke hof bij twee gedenk
waardige uitspraken over deze matérie
voor ogen stond. De belangrijkste van
de twee deed het hof in 1976: uit naam
van de grondwettige vrijheid van me
ningsuiting verklaarde het de monopo
liepositie van de RAI in strijd met de
grondwet en kende het aan iedere bur
ger het recht toe een radio- of tv-station
te beginnen, juist zoals het hem vrijstaat
een krant of een tijdschrift op te richten.
Alleen op een punt gaf het de bestaan
de wet gelijk: uitzendingen die het hele
nationale grondgebied bestrijken1 kun
nen worden aangemerkt als openbare
diensten, juist als spoorwegen, telefoon
of posterijen, waar een staatsmonopolie
wel door de grondwet is voorzien. Het
hof beperkte het zendrecht van particu
lieren daarom tot het plaatselijke vlak:
een stad, een provincie of hooguit een
gewest, terwijl landelijke uitzendingen
voorbehouden bleven aan de RAI.
Nu blinken de leden van het hof wel
uit in juridische kennis, maar van de
technische ontwikkelingen op tv-gebied
hadden ze minder kaas gegeten. Dat hun
uitspraak die niet kon tegenhouden
bleek al snel. Er ontstond dadelijk een
gekrioel van jewelste, en in een mini
mum van tijd had Italië zo'n 600 tv-sta-
tions, die elkaar op de gekste manieren
de loef probeerden af te steken om kij
kers en, vooral, adverteerders te winnen.
De meeste mededingers merkten al
spoedig dat televisie een buitengewoon
kostbare liefhebberij is en zo ging de een
na de ander na enkele maanden of jaren
failliet, of werd opgekocht door de
door
Hein ten Kortenaar
meest kapitaalkrachtige bedrijven: Ber
lusconi, Mondadori en nog een tweetal
kleinere groepen, die na verloop van tijd
dus over een landelijk net van plaatselij
ke zenders beschikten.
Nu zijn plaatselijke zenders een heel
aantrekkelijk reclamemedium voor de
bakker om de hoek, maar veel minder
voor de grote adverteerders, waar het
grote geld vandaan moet komen. Om dat
binnen te halen was een landelijk net
niet genoeg, maar moesten er ook lande
lijke uitzendingen komen, tegen het ver
bod van het grondwettelijke hof in. Het
foefje om dit verbod te omzeilen was te
gelijk eenvoudig en veel goedkoper dan
de (verboden) oprichting van de honder
den zendmasten die in dit bergachtige
land voor landelijke televisie nodig zijn.
Alle programma's worden ruim van te
voren op videobanden gezet en naar alle
aangesloten plaatselijke stations ge
stuurd, waar ze gelijktijdig op de vastge
stelde datum worden uitgezonden.
Reclame
Formeel neemt men dus het verbod in
acht, want er wordt niet landelijk vanuit
één punt uitgezonden, maar het resul
taat is hetzelfde: van Milaan tot Catania
ziet de kijker dezelfde films, shows, tv-
series, compleet met aankondigingen en
doorschoten met dezelfde reclamespots,
want de commerciële zenders volgen het
gekmakende Amerikaanse systeem van
reclame dwars door alle programma's
(terwijl de RAI zijn reclameblokken
voor en na ieder compleet programma
plaatst). Enig aanzienlijk nadeel: het sys
teem laat geen live-uitzendingen toe, en
dus ook geen journaals.
Tegenwoordig is het zo dat alle kran
ten, en zelfs het eigen programmablad
van de RAI, naast de R Al-program ma's
ook die van de landelijke commerciële
netwerken publiceert. De tweede uit
spraak dateert van 1981: het hof consta
teerde de nieuwe situatie en betreurde
het uitblijven van een omroepwetgeving
die rekening hield met de vorige uit
spraak. In zijn richtlijnen voor zo'n wet,
die uiterst urgent werd genoemd, intro
duceerde het hof naast de vrijheid van
meningsuiting een tweede principe: de
pluriformiteit. Om die te waarborgen, zo
vermaande het, diende de wet elke trust
vorming in de televisiewereld te verbie
den.
We zijn nu drie jaar verder en de nieu
we omroepwet is er nog steeds niet. De
trustvorming is in volle gang en het lijkt
er sterk op dat het parlement, en met na
me de twee voornaamste regeringspar
tijen, christen-democraten en socialis
ten, de zaak met opzet zo lang hebben
gerekt om de particulieren de gelegen
heid te geven op hun gemak hun zaakjes
te regelen en de wetgever voor voldon
gen feiten te stellen.
Voor de kijker heeft de situatie niet al
leen maar nadelen. De commerciële zen
ders hebben als gekken opgekocht bij
film- en televisiemaatschappijen in bin
nen- en buitenland (om wat voor cijfers
het gaat blijkt wel uit het bedrag dat de
nieuwe combinatie Berlusconi-Monda-
dori moet neertellen voor het magazijn
van Retequattro: 103 miljard, 200 mil
joen gulden) en volgens de wet van de
gemiddelden zit daar af en toe ook iets
goeds of voortreffelijks bij.
Van de andere kant heeft de concur
rentie de RAI aardig opgepept. Op de
stroom van vermaak van de commercie
moet hij wel reageren met miljoenen
contracten aan populaire artiesten, maar
daartegenover staan indrukwekkende
eigen produkties. Men hoeft er alleen
maar aan te herinneren dat regisseurs
als Bertolucci, Ferreri, Olmi, de gebroe
ders Taviani, maar ook tientallen aanko
mende filmmakers de laatste jaren
voortdurend in opdracht van de RAI
hebben gewerkt.
Maar het staatsbedrijf blijft in een
moeilijke positie: het krijgt de kijkgel
den, maar wordt tegelijk betutteld door
een parlementaire toezichtcommissie,
die elk jaar een plafond voor de reclame
inkomsten vaststelt (dit jaar 445 mil
jard). Dat staat in de wet op het uitge
verswezen en moet dienen om de kran
ten niet al te zeer te benadelen, maar het
geldt niet voor de commerciële zenders,
die immers voor de wet niet bestaan. Het
is duidelijk dat de RAI het op den duur
niet zal kunnen bolwerken, als er niet
snel een wettelijke regeling komt waar
aan ook de particuliere zenders worden
onderworpen.
Dolle pret in Atlantic City
de miss-verkiezingen.
Kort geding tegen de staat
DEN HAAG (ANP) - Het Huma
nistisch Verbond heeft besloten
een kort geding aan te spannen te-
r gen de staat om gedaan te krijgen,
dat de minister van WVC alsnog
zijn beschikking intrekt volgens
welke kerken, religieuze groepe
ringen en geestelijke stromingen
na 1 oktober uitsluitend hun bood
schap kunnen verspreiden via de
op doelgroepen gerichte zender
Hilversum 5.
De Raad van State heeft de tegen
deze beschikking in het geweer ge
komen kerken en groeperingen
niet ontvankelijk verklaard in hun
beroep. Volgens het Humanistisch
Verbond is dat geen reden nu maar
het hoofd in de schoot te leggen,
aangezien de Raad van State niet
inhoudelijk op de bezwaren is in
gegaan.
Het Humanistisch Verbond
houdt staande dat het thuis hoort
op een informatieve zender die
zich tot heel het volk richt en niet
alleen tot een doelgroep en zal via
een kort geding zijn gelijk trachten
te halen. Naar de heer Vogel, hoofd
van de radio- en televisiedienst van
het HV verklaarde, heeft het HV
nog getracht de Interkerkelijke
Omroep Nederland IKON mee te
krijgen in het aanspannen van een
kort geding, maar heeft deze om
roep geen gehoor aan dat verzoek
willen geven.
De directeur radio van de IKON,
de heer B. de Ronde, bevestigt dat
deze omroep geen juridische mid
delen te baat zal nemen om uitzen
dingen via Hilversum 5 te ontgaan.
Het dagelijks bestuur van de IKON
heeft deze kwestie uitgebreid be
sproken en is van oordeel, dat de
kansen in een kort geding gelijk te
krijgen, te gering zijn.
De IKON motiveert dat met de
overweging, dat juridisch gezien
moeilijk is aan te tonen, dat de
IKON bij plaatsing op Hilversum 5
onevenredig veel schade lijdt, ook
al denkt de IKON zelf dat dit wel
het geval is. „Als je dan weer ver
liest roep je wederom een golf ne
gatieve publiciteit over je heen",
aldus de heer De Ronde.
WASHINGTON (GPD) - Miss
Ohio had tranen in de ogen. Zij
was inderdaad in 1982 wegens
winkeldiefstal gearresteerd,
had bekend, maar kwam er
met een schrobbering vanaf.
En allerlei verontwaardigde
mensen vonden nu dat zij we
gens dit vergrijp komende za
terdag niet zou mogen deelne
men aan een van Amerika's
merkwaardigste manifestaties,
de Miss America-verkiezingen.
door
Henk Kolb
Terwijl de andere kandidaten zich
in de badplaats Atlantic City uit
putten bij het instuderen van hun
onbenullige variété-nummertjes
en chaperonnes nauwgezet in de
gaten hielden of een enkeling zich
niet 's avonds tersluiks op het pad
van de opwindender zonden begaf,
kreeg de 23-jarige blondine staan
de een persconferentie te horen dat
zij gewoon mocht blijven meedin
gen.
Het gaat de organisatoren en dat
is dan voornamelijk de 71-jarige ef
fectenmakelaar Albert A. Marks,
niet voor de wind de laatste tijd. De
wereld van vandaag lijkt voorbij
gesneld aan de beginselen die van
de deelnemers nog worden ver
wacht. Dat is vooral duidelijk ge
worden sedert Miss Amerika 1983,
Vanessa Williams, in het blad Pen
thouse, in aanmerkelijk méér on
derdelen te bezichtigen was, dan
de keurige badpakken en avond
jurken van de organisatie prijsge
ven.
Vanessa Williams, ook al voort
durend in tranen, moest aftreden
van de strenge zedenmeesters, die
met iedereen het beste voor heb
ben en zweren dat hun organisatie
geen commerciële belangen heeft,
maar daarentegen 'de meisjes', 'de
jonge vrouwen waarop Amerika
trots kan zijn', de behulpzame
hand wil bieden naar een prettige
toekomst. Alle deelneemsters teke
nen een contract met de organisa
tie en daarin verzekeren zij nooit
getrokken te zijn geweest 'bij een
daad van morele laagheid'. Open
baar vertoon van borst, bil en
schaamhaar mag al niet en de pren
ten van Vanessa 'in lesbische inter
actie' met een andere dame joeg
Marks en zijn vrienden naar de
hoogste toppen van verontwaardi
ging.
En wat nu? Eerst dus die hele
maal blote Vanessa, toen een win
keldievegge, vervolgens de onthul
ling dat ook Miss Florida 1982 mee
deed hoewel zij was gearresteerd
vanwege rijden onder invloed en
als klap op de vuurpijl woensdag
opnieuw een dreigende onthulling
van de hoofdredacteur van Pen
thouse, Guccione. Hij zegt 350 an
derhalf jaar oude kleurendia's te
hebben van een deelneemster en
die te zullen publiceren als zij wint.
Verwacht van Albert Marks niet
dat hij de dingen bij de naam
noemt. Williams' aftreden heet 're
cente gebeurtenis' of 'c
omstandigheid'. Woorden als seks,
pornografie en naaktfoto's worden
in het behoorlijk met vrouwen van
lichte zeden gestoffeerde Atlantic
City dit weekeinde (maar dan ook
alleen dit weekeinde) niet gehoord.
Marks fulmineert tegen een orga
nisator van een regionale voorver
kiezing, die gezegd heeft dat 'zijn
deelneemster' beschikt over 'alle
lijfelijke onderdelen'. Want dat is
seksisme. En dat mag niet van
Marks in een land waar 'girl-wat-
ching' een nationale sport is.
Hij jammert dat de journalisten
altijd hetzelfde zeggen: exploitatie,
seksisme enzovoorts. Hij bezweert
dat het meer gevorderde seksleven
in grote steden zijn vriesdroge ver
sie van opwinding over een mooi
vrouwenlijf niet accepteert, maar
beweert terecht dat de tv-uitzen-
ding van de verkiezing in klein
steeds Amerika, het evenement
van het jaar is. Minder dan een vijf
de van de deelneemsters komt uit
de grote steden waar meer dan een
derde van de 250 miljoen Amerika
nen woont.
Hij zegt dat zijn Miss-verkiezing
thuishoort bij de traditionele Ame
rikaanse gegevens, bij het terug
verlangen naar waardevolle dingen
als moederschap, de vlag, appel
taart en zo meer. Hij heeft alleen
geen passend antwoord op de
vraag waarom dan juist het onder
deel van de competitie in zwempak
in zovele huiskamers met van
spanning samengeknepen knieën
wordt afgewacht.
„Vrouwen die aan gymnastiek
doen, zoals bij de Olympische Spe
len, hebben ook niet veel meer
aan", roept hij. „Het is gewoon het
oude verhaal dat je zelf uitmaakt
wat je wil zien. En als je naar het
strand gaat, zie je wel erger". Zo
gaat Marks zijn gang. Dwars door
schandaalverhalen over juryleden
die slapen met op winst beluste
mededingsters, ongeacht het dron
ken rijden, een winkeldiefstal, ge
schokt en teleurgesteld wegens het
bloot, gesteund in de overtuiging
dat hij met honderdduizenden dol
lars aan studiebeurzen veel goed
doet.
Maar al die meisjes die al sedert
1921 naar Atlantic City komen voor
een stukje glorie, brengen het zel
den tot onmiddellijke roem en rijk
dom. Jaarlijks vullen 250.000 kan
didates toch weer de formulieren
in en poetsen hun mooiste glim
lach verwachtingsvol op. Atlantic
City is er blij mee, ook al zijn de
tien miljoen dollar die de verkie
zingen in de plaatselijke economie
pompen, minder dan de opbrengst
die op een normale dag aan de casi
no's ten deel valt. Het geeft Atlan
tic City een goed imago, een allure
van gezond familie-vermaak.
En zo komt het dat sedert het
spektakel in 1954 voor het eerst per
televisie werd uitgezonden tussen
een kwart en de helft van het Ame
rikaanse volk zich bij die gelegen
heid rond de buis zet om zelf ook
een beetje mee te kiezen. Volgens
de computers wordt het dit jaar
Miss Kentucky.
Roy Casembroot nieuwe drummer
LEIDEN Drummer Peter We
zenbeek (18) heeft de Shorts verla
ten. Uit vijfentwintig kandidaten is
Roy Casembroot (19) uit Hillegom
als zijn opvolger aangetrokken.
Volgens manager Danny de Heer
zal de wisseling geen invloed heb-
,ben op de muzikale koers van de
Shorts.
Peter Wezenbeek (uit Zandvoort)
heeft ruim acht jaar deel uitge
maakt van de Shorts. Hij is volgens
zijn vader om financiële redenen
uit de groep gestapt. Vader Wezen
beek meent dat zijn zoon nog een
flinke som gelds tegoed heeft van
manager Danny de Heer, en heeft
inmiddels een advocaat in de arm
genomen om dit bedrag op tafel te
krijgen. Hij wil het desnoods op
een rechtszaak laten aankomen.
Vader P. Wezenbeek: "Al vanaf
het eerste succes van 'Comment ca
va' heb ik aangedrongen op finan
ciële openheid en inzage in de boe
ken gevraagd. Ik wilde dat de con
tracten van de Shorts met manager
De Heer zwart op wit geregeld zou
den worden. Dat is steeds uitge-
FILMPRODUCENT OVERLE
DEN Georges de Beauregard,
één van de belangrijkste Franse
filmproducenten, is na een langdu
rige ziekte op 64-jarige leeftijd
overleden.
Georges de Beauregard produ
ceerde met name de gehele 'Nou
velle Vague' in de Franse film aan
het eind van de jaren vijftig. Ook
was hij verantwoordelijk voor
films van Jean-Luc Godard als 'A
bout de soufflé', 'Pierrot le Fou' en
'Le mépris'. Ook produceerde hij
films van Claude Chabrol en Pierre
Schöndorfer.
'Bemoeizucht' van Paul Haenen, ge
speeld door Toneelgroep Centrum.
Regie: Mette Bouhuijs, decor: Merel
van Meurs. Gezien op 12 september
in Bellevue, Amsterdam. Aldaar nog
dagelijks tot en met 31 oktober,
m.u.v. zondagen en maandagen.
AMSTERDAM 'Bemoeizucht'
is een zeer hedendaags toneel
stuk. Alle narigheid, waarmee de
hedendaagse mens in zijn leven
te maken kan krijgen, wordt erin
aangeraakt: van derde wereld
oorlog tot hondepoep, het pen
netje van Paul Haenen is erlangs
geschampt. De junks zijn de eni
ge opvallende afwezigen.
Maar het hoofdbestanddeel is
het doolhof van relaties, waarin
iedere landgenoot, die niet van
gisteren is, verstrikt hoort te zijn.
Een onderwerp dat in damesbla
den en wetenschappelijke stu
dies al zo uitgebreid is behan
deld, dat het haast ondoenlijk
lijkt er nog een verrassende draai
aan te geven.
In 'Bemoeizucht' draait het om
Peter (Serge Henri Valcke), die
een mislukte verhouding met
Anke (Wivineke van Groningen)
achter de rug heeft en zich sinds
dien vooral tot mannen aange
trokken voelt. Zijn probleemloze
verhouding met Marco (Edward
Montie) wordt hem door Anke,
haar moeder en al hun vrienden
en vriendinnen van vroeger niet
in dank afgenomen.
Er worden groepsgesprekken
gehouden. Zogenaamdom te
achterhalen waarom het tussen
Peter en Anke is misgegaan. De
werkelijke opzet is echter om Pe
ter en Marco problemen aan te
praten, zodat Anke haar net weer
kan strikken.
Het stuk begint daags na de
eerste bijeenkomst en eindigt
met de desastreuze afloop van de
tweede en laatste. De periode
daartussen wordt gebruikt om te
laten zien hoe buitenstaanders -
ieder om zijn eigen redenen - al
les in het werk stellen om de ge
Scène uit 'Bemoeizucht': Saskia (Henriëtte Tol) en Frans (Polio Ham
burger) vallen elkaar in de armen aan het ziekbed van diens vrouw Els
Coby Stunnenberg). (foto Kors van Bennekom)
zonde relatie tussen Peter en
Marco te verzieken.
Omdat dat tijdens het eerste
groepsgesprek mislukte, wordt
een tweede sessie georganiseerd.
Ook dan slaagt de opzet niet. De
stokers hebben zich niet in be
dwang en gaan in eikaars beer
putten roeren. Dan komt er heel
wat boven. De een heeft voyeu
ristische trekken, de tweede doet
hèt met elke man, een derde
heeft zelf een homofiel verleden
en de moeder van Anke heeft in
het verleden haar man van de
trap geduwd bij een ruzie om de
vaatwasmachine.
'Bemoeizucht' is een stuk om
moedeloos van te worden. Niet
alleen wegens alle beerputten
die worden gelicht, maar vooral
omdat daarbij nergens een bo
dem wordt geraakt. Haenen lijkt
te hinken op twee gedachten. Hij
brengt een boodschap: stook
niet in een goed 'huwelijk', maar
wil tegelijk zijn publiek daar
vooral niet mee vervelen.
Het principe van de lach en de
traan dus. Te lachen valt er ze
ker, want Haenen maakt soms
vaardig gebruik van hopeloos
ontsporende en absurde dialo
gen. Die grappen zijn echter
slecht gedoseerd. Het stuk lijdt
onder de terreur van elke twee
minuten een kwinkslag, waar
door het lachen je snel vergaat.
Dan resteert slechts de traan om
zoveel hedendaagse oppervlak
kigheid.
'Bemoeizucht' is het eerste
avondvullende toneelstuk van
Paul Haenen, je mag hem dus
niet te hard vallen. Toch had ik
van hem meer verwacht dan de
ze weinig oorspronkelijke ze-
denklucht.
Ook het spel van de acteurs
van Centrum is niet voldoende
om aan de clichéfiguren mense
lijke trekken mee te geven.
ARIEJAN KORTEWEG
steld. Dat zelfde geldt voor de ver
deling van de inkomsten. Er zou al
meer dan een half jaar geleden een
bv worden opgericht, maar dat is
nog steeds niet gebeurd".
"Ik heb het vermoeden dat door
het plotselinge succes van de
groep de zakelijke kant is ver
slonsd. Ik verwijt De Heer geen op
zet, maar wel ernstige nalatigheid.
Daardoor is veel geld aan de strijk
stok blijven hangen".
Peter Wezenbeek is inmiddels op
zoek naar werk elders als drum
mer.
Danny de Heer, vanaf het begin
manager van de Shorts, zegt dat er
wat betreft de verdeling van de in
komsten een duidelijke afspraak is
gemaakt: de vier leden van de
Shorts en de manager hebben vol
gens hem ieder recht op twintig
procent. Hij beaamt dat Peter We
zenbeek nog een deel van de recet
tes van optredens tegoed heeft. De
Heer: "Maar Wezenbeek heeft wei
nig geduld, blijkbaar".
De manager geeft toe, dat de
boekhouding niet volledig is bijge
werkt. Hij wijt dit aan de moeite
die het kost, een bv op te richten.
Dit omdat de leden van de Shorts,
die deelgenoot van de bv zouden
worden, nog minderjarig zijn.
"Het plotselinge succes van
'Comment ca va' heeft ons inder
daad overvallen", geeft De Heer
toe. "We moesten veel reizen naar
het buitenland. In die periode had
ik weinig tijd om de zakelijke kan
ten tot in de puntjes te regelen.
Maar nu loopt alles regelmatig".
Eind september wordt een nieu
we single van de Shorts uitge
bracht. De A-kant wordt hoogst
waarschijnlijk: 'Je hebt het maar
geleend'.
De Shorts in nieuwe samenstelling: v.l.n.r. Roy Casembroot, Hans van
VondelenErik de Wildt en Hans Stokkermans. (foto Holvast)
AMSTERDAM (ANP) - De belangstelling voor theaterprodukties in het
nieuwe seizoen is gestegen. In bijna alle schouwburgen is sprake van een
sterke stijging van de abonnementverkoop. Ook de verkoop van abonne
menten voor de Leidse Schouwburg vertoont een stijgende tendens,
evenals trouwens de concertseries van K&O. Verwacht wordt ook dat de
losse kaartverkoop het komend seizoen zal toenemen. Dit blijkt uit een
voorlopige enquête van de Vereniging van Schouwburg- en Concertge
bouwdirecties in Nederland. Exacte cijfers over de stijgende belangstel
ling zijn niet bekend.
Volgens de Vereniging is moeilijk na te gaan waarom de belangstelling
gestegen is. „Van belang zal zijn dat het publiek meer vertrouwen heeft in
de kwaliteit van de theaterprodukties", aldus de vereniging.
Ook de belangstelling voor Nederlandse speelfilms in de bioscopen is
toegenomen. Volgens de afdeling Speelfilmproducenten van de Neder
landse Bioscoopbond bezochten vorig jaar ongeveer drie miljoen mensen
Nederlandse films. In het eerste halfjaar van 1984 waren dat er al bijna
tweeëneenhalf miljoen, ruim 25 procent van het totale aantal bezoekers
aan bioscopen, aldus de speelfilmproducenten.
Voorproefje musical Chess'
AMSTERDAM (GPD) - Ter introductie van de Musical Chess zal op 29
oktober in het Amsterdamse Concertgebouw een selectie van het reper
toire worden opgevoerd. De musical is geschreven door Tim Rice en de
Abba-leden Benny Andersson en Björn Ulvaeus en zal eind volgend jaar
in Londen te zien zijn als een complete theaterproduktie. Het voorproefje
van Chess omvat vijf concerten.
Naast Amsterdam zal Londen, Parijs, Hamburg en Stockholm worden
bezocht. Hiertoe zal het complete London Symphony Orchestra, een vijf
tig personen tellend koor, een rockgroep en de solisten Elaine Paige,
Murray Head en Tommy Korberg. De musical gaat over een romantische
politieke en sportieve ontmoeting tussen Oost en West. Aan de uiteinde
lijke theaterproduktie gaat ook een dubbelalbum vooraf dat eind oktober
in ons land zal worden uitgebracht.
