Tk val in een groot gat'
Het gouden tijdperk is voorbij
Amerikaanse Martin
wint de vrouwen-Tour
'Deze Tour maar
snel vergeten'
Jacques
Hanegraaf:
'Het was een
droomdebuut
Fignon in
Boxmeer
Tourspel dagprijs
Joop Zoetemelk is bang voor de toekomst
'Pas over een jaar
ben ik weer de oude'
PAGINA 10
MAANDAG 23 JULI 1984
f Hanegraaf (fotoANP)
PARIJS (GPD) - In de Tour van
de nieuwe dynamiek, zoals de suc
cesvolle Franse ploegleider Cyrille
Guimard de 71e editie van de Ron
de van Frankrijk karakteriseert,
zijn de noteringen van Nederland
se wielrenners op de internationale
markt flink gedaald. Het gouden
tijdperk is definitief voorbij, met
dank aan de heren Zoetemelk, Kui
per, Knetemann en Raas. Uit deze
Tour viste de vaderlandse inbreng
slechts één ritzege (Raas in Bor
deaux) en zo'n magere score is
sinds 1970, toen Rini Wagtmans de
afstand tussen Carpentras en
Montpellier het snelst overbrugde,
niet meer voorgekomen
Het is gebleven bij wat kruimels
en een troostprijs, waarover Jack
Hanegraaf zich ontfermde. Hij
fietste bijna de hele Ronde in een
knalrood tricot, die de leider van
het tussensprintklassement voor
het publiek herkenbaar maakte.
Tijdens het verloop van de Tour
heeft Hanegraaf een straatlengte
voorsprong op de nummer twee in
dit klassement opgebouwd. En dat
zegt meer over de apathie van de
De sluikharige brunette uit Boul
der (Colorado) wist zich overigens
na de beklimming naar het ski
oord La Plagne al zeker van de ze
ge. Martin: „Met drie minuten
voorsprong op Hage hoefde ik me
slechts op haar wiel te richten".
Moeiteloos pareerde zij alle aanval
len, die de Nederlandse ploeg in de
resterende etappes lanceerde. He-
leen Hage: „We hebben van alles
geprobeerd, maar we kregen geen
enkele kans haar los te rijden".
De bergritten waren beslissend
in deze Ronde en daarin was de 26-
jarige Amerikaanse met afstand de
beste. Ze won er twee en moest al
leen in Morzine haar rivale Hage
voor laten gaan omdat ze in de af
daling van de Joux Plane ander
halve minuut langzamer was dan
de vervaarlijk naar beneden sui
zende Hage.
Martin fietst sinds 1980, maar
grote successen had ze tot gisteren
niet kunnen realiseren. Ze won een
keer de proloog van de Ronde van
Texas, om meteen huiswaarts te
De beste ronderenner die Neder
land ooit gekend heeft moet er nu
echter aan geloven. Het afscheid
van wat hij als het 'lieve leventje'
beschouwde nadert snel. „Wij ren
ners hebben het toch goed", pleegt
hij te zeggen. „Alles is voor ons
verzorgd. Eten, drinken, slapen,
masseren... Het enige wat we moe
ten doen is fietsen. Dat is een mooi
bestaan". Straks valt de deur ach
ter hem in het slot en wordt hij ge
confronteerd met de dagelijkse
dingen die tot nu toe aan hem voor
bij zijn gegaan.
Wielrennen, beseft de 37-jarige
Franse Nederlander uit Germigny
l'Eveque, is eigenlijk een asociale
sport. Het ontwricht het normale
leven. „Voor menselijke aspecten
is geen tijd. Nu zie ik ineens aan
mijn kinderen Karl en Letricia hoe
hard de tijd is gegaan. Met de op
voeding heb ik me nooit bezigge
houden. Dat kon eigenlijk niet.
Ach, of ik daar achteraf spijt van
heb? Ze wisten niet beter. Ik was
nog niet thuis of ik pakte mijn va
liezen al weer om naar een andere
wedstrijd te gaan".
Zuinigheid
En Zoetemelk wilde vooral veel
fietsen. Vroeg een ploegleider met
de wedstrijdkalender in de hand
wie welke koersen wilde rijden,
dan kon je er donder op zeggen dat
concurrentie in deze dan over Ha-
negraafs sprintkwaliteiten.
Verder heeft de Rijsbergenaar
nog een gele trui mee naar huis
kunnen nemen, evenals Adrie van
der Poel, die in Soissons ook nog
een niets betekenende „vliegende
etappe" op zijn naam bracht. Ech
ter, toen het secondenspel door
Barteau, Le Guilloux en de Portu
gees Ferreira in de vijfde etappe
was beëindigd, viel ons land als
wielernatie bij uitstek door de
mand, de triomf van Raas ten spijt.
Vooral in de bergen kregen Win
nen c.s. harde klappen.
„Het is een normaal verschijn
sel", zegt Peter Post over die terug
val. „Je hebt het met ons voetbal
ook gezien: na goede jaren komen
er onherroepelijk slechte. Ik had
trouwens ook voorspeld dat het dit
jaar wel eens wat minder zou kun
nen gaan in de Tour. En dat heeft
niets te maken met twee Neder
landse ploegen die tegen elkaar rij
den. Natuurlijk zou het beter zijn
als je met elkaar samenwerkt, maar
je moet er altijd voor oppassen dat
je openlijk combines in elkaar
gaan omdat ze moest werken. Ze
heeft ook al kennisgemaakt met de
schauwzijden van het métier. In
haar eerste jaar brak ze een arm,
het seizoen daarop een sleutel
been. Het bedierf haar plezier in
het wielrennen echter geenszins.
De Tour de France ervoer Mar
tin, dochter van een arts, als een
fantastische ervaring. Aangezien
ze slechts twaalfde werd in een se
lectiewedstrijd, mocht ze niet naar
de Olympische Spelen. „Maar dat
spijt me nu niet meer", aldus de ge
lukkige Martin, „ik denk dat dit
toch mooier is".
Dagsucces
Het laatste dagsucces was op
nieuw voor een pupil uit het team
van Scheperkamp. De Nederland
se kampioene zag een grote wens
in vervalling gaan: winnen op de
Champs Elysées. Meijer: „Toen ik
een maand geleden Nederlands
kampioen ben geworden kende
niemand mij, nu heb toch laten
Zoetemelk telkens als eerste zijn
vinger opstak. Hij wilde overal aan
de start komen. Altijd was hij am
bitieus ook al dacht de buitenwe
reld er anders over, omdat hij nooit
de rol van aanvaller accepteerde.
Hij verdedigde en daarin school
zijn kracht. Ook in het tijdperk
Merckx, toen hij de kwalificatie
'wieltjeszuiger' kreeg. „Maar", zegt
Raymond Poulidor, die tot zijn
veertigste jaar de Tour de France
reed, „hij was wél de enige die dat
wiel ook kon houden. Dat was een
enorme prestatie".
De in Frankrijk nog altijd zeer
populaire Poulidor heeft bewonde
ring voor Zoetemelk. „Waarschijn
lijk omdat ik zijn beste voorjaar,
dat van 1974, nog zo goed herinner.
Hij won alles wat er te winnen was.
De Catalaanse Week, Parijs-Nice
de Ronde van Romandië...". Op het
hoogtepunt van zijn vorm echter
sloeg het noodlot toe. Op 22 mei
knalde Zoetemelk in volle vaart op
een verkeerd geparkeerde Engelse
auto. Hij liep een scheur op in het
rotsbeen en een dreigende hersen
vliesontsteking was er de reden
van dat de Nederlander in kritieke
toestand kwam te verkeren.
Zoetemelk kwam er bovenop,
reed een jaar later de Tour de Fran
ce weer en pakte in 1980 zelfs de
overwinning, overigens na het uit
vallen van Bernard Hinault die met
steekt. Ik hou er niet van afspraken
te maken en wedstrijden weg te ge
ven. Ik heb alleen niet begrepen
dat er bij Kwantum mensen fietsen
die hun gram op ons hebben willen
halen".
Hoewel de ploeg van Post als
tweede is geëindigd in het
geldklassement, heeft die volledig
gefaald. Over de hele linie. Het be
gon al met het missen van de pro
loog door Oosterbosch, die een
paar dagen later geblesseerd, maar
bovenal gedemoraliseerd, afhaak
te. Vervolgens lieten ook de sprin
ters Vanderaerden en Eddy Planc-
kaert het lelijk zitten, al maakte
Vanderaerden dan iets goed door
zijn tweede etappezege. Maar de
kopmannen Anderson en Winnen
gaven in het geheel niet thuis. De
enige meevallers bij Panasonic wa
ren de Belg Nulens als knecht,
maar vooral de Twent Gerard
Veldscholten.
De rouleur uit Oldenzaal is ook
de beste Nederlander geworden in
het eindklassement. Post, die maar
moeilijk zijn verlies kon verwer
ken, over hem: „Gerard leert ge
weldig veel. Het kan in de toe
zien dat ik best een stukkie kan
fietsen".
In totaal behaalde de Nederland
se ploeg vijftien ritzeges in acht
tien etappes. Voor de meeste daar
van tekende Mieke Havik, door de
speaker een formidabele ambassa
drice van de vrouwentour ge
noemd. Petra de Bruin, Connie
Meijer en Heieen Hage ware ieder
goed voor drie overwinningen en
Hanneke Lieverse passeerde een
maal als eerste de streep. Slechts
Rita Timpers bleef op nul staan.
ernstige knieproblemen kampte.
„Het jaar waarin hij de Tour won
was hij een kleine Zoetemelk ver
geleken bij de renner die ik in 1974
had gezien. Alleen moet je je afvra
gen of hij net zo'n lange carrière
zou hebben gehad als nu, wanneer
hij op dat topniveau was blijven
fietsen", aldus Poulidor.
Zuinigheid werd het kenmerk
van de Nederlander. Naast zijn
enorme bezetenheid. Zoetemelk
leeft als een monnik voor zijn
sport. Hij gaat niet op stap, kruipt
's avonds vroeg onder de wol en
beschouwt het routeboek van wie
lerwedstrijden als de plezierigste
lectuur. Hij sprong niet kwistig om
met zijn krachten en pleegde geen
roofbouw op zijn lichaam door
kunstmatig extra kracht te verza
melen. Hoewel hij in de Tour de
France drie maal is 'betrapt' op het
gebruik van verboden stimuleren
de middelen is hij beslist geen 'dro-
geur', geen slikker. Hij had er zelfs
een panische angst voor en wilde
van elk medicijn dat hem werd
voorgeschreven weten of het wel
was toegestaan.
Schandpaal
Zoetemelk nam medicijnen om
gezond te blijven, zijn lichaam op
peil te houden. En dat mag niet in
de wielersport. Meneer Levitan
mag ongestraft sportmensen aan
de zwaarste beproevingen bloot
stellen, het is renners verboden
zich er adequaat tegen te wapenen.
In 1977 kreeg Zoetemelk een hor
moonpreparaat omdat zijn li
chaamsgewicht door de zware in
spanningen sterk was afgenomen
en hij werd prompt gepakt. In 1979
kreeg hij - zonder dat er straf werd
opgelegd - een schriftelijke mede
deling dat hij positief was bevon
den in de laatste etappe en vorig
jaar werd hij opnieuw aan de
schandpaal genageld. Hij werd het
slachtoffer van de willekeur in een
land, waar vooral de laatste tijd een
loopje wordt genomen met de con
troles.
Zoetemelk, of beter zijn strijd
lustige echtgenote Francoise, pikte
dat niet en achtervolgt via advoca-
komst een goede man voor het
klassement worden. Hij is erg
sterk, maar nog geen winnaarsty
pe. Je moet hem ook steeds met
rust laten, ik bedoel ermee dat je
hem op zijn manier moet laten rij
den. Anders wil hij nogal eens
gauw op hol slaan".
Zelf was Veldscholten bijzonder
tevreden met zijn Tour. „Jammer
van die ene zwakke dag, toen ik di
rect al bij de beklimming van de
Lautaret in moeilijkheden kwam.
Ik wil het niet als excuus aanvoe
ren, maar ik moet er wel bij zeggen
dat ik die dag wel hinder onder
vond van een valpartij een dag eer
der. Op Alpe d'Huez heb ik toen
slecht geslapen, maar goed, al met
al mag ik toch niet mopperen met
mijn plaats bij de eerste twintig. Je
moet niet vergeten dat er in deze
Tour meer klimmers dan ooit wa
ren".
Daartoe behoorde dit keer zeker
niet Peter Winnen, die genadeloos
door het ijs zakte. Nog altijd weet
de kleine Noordlimburger niet
waarom. Winnen: „Echt, ik weet
niet wat er fout gegaan is. Volgens
mij ben ik nog nooit zo gezond aan
ten de UCI nog altijd met proces
sen. Het laatste rapport, waaruit
moet blijken of hij al dan niet
schuldig is, zou gereed zijn maar is
nog niet vrijgegeven. Die schand
vlek, voor zover daarvan trouwens
sprake is, heeft hij dus niet kunnen
uitwissen net zo min als zijn revan
che voor vorig jaar slaagde. Want
als 30e op 1 uur 6 minuten en 2 se
conden in Parijs eindigen is een af
scheid dat Zoetemelk eigenlijk on
waardig is.
„Hij is een jaar te lang doorge
gaan", vindt Jacques Goddet de
79-jarige directeur van de Tour de
France. Zoetemelk heeft die kreet
tijdens deze Ronde maar al te vaak
gehoord. „Ik heb 'ja' gezegd toen
me werd gevraagd of ik de Tour
nog een keer wilde doen en ik wist
dat zoiets op mijn leeftijd een risi
co inhoudt. Alleen was voor de
Tour het moment om afscheid te
nemen nog niet aangebroken. Ik
werd tweede in de Tour de l'Au-
de".
Zelfs tijdens de Ronde van
Frankrijk bleef er hoop bij Joop.
„Ik ben al vaker momenten tegen
gekomen dat het minder ging", zei
hij na de Pyreneeën-rit, waarin hij
geplaagd door maagkrampen 28
minuten verspeelde. Gaandeweg
echter, in de Alpen erkende hij dat
er sleet op is gekomen. De motiva
tie nam af en Zoetemelk reed al
leen nog over de bergen omdat hij
voor de veertiende keer Parijs wil
de halen. Hij accepteerde zijn mati
ge optreden. „Het was geen Tour
een Tour begonnen. Ik heb me er
ook nooit zo goed op geprepareerd.
Ik kwam alleen niet door een be
paalde barrière. Ik hou het erop dat
de sterren voor mij slecht ston
den".
Na het debacle in La Plagne liet
Winnen zich ontvallen dat hij graag
de Ronde van Spanje in zijn voor
bereidingsprogramma ziet opgeno
men. Winnen: „Daarmee wil ik niet
zeggen dat mijn voorbereiding
slecht was. In voorgaande jaren
heb ik altijd hetzelfde programma
gedaan en ging het steeds goed.
Maar als ik in Spanje zou kunnen
rijden, is dat nooit weg. Je doet er
altijd weer enige hardheid op. Het
is echter de vraag of we er met onze
ploeg heen kunnen, want die ronde
overlapt enkele klassiekers".
Wie hebben dan de toekomst in
Nederland? Post: „In de eerste
plaats Veldscholten. En Hanegraaf
misschien voor de eendagswed-
strijden. Verder vind ik Theunisse
en groot talent en hetzelfde geld
voor Rooks. Maar die moet zich
wel wat beter ontwikkelen in het
hooggebergte". Al met al een ma
gere opsomming.
voor mij. Die ploegen van Hinault
en Fignon probeerden elkaar ka
pot te maken, waardoor er ver
schrikkelijk veel tempowisselin
gen waren. En ik hou niet van dat
hollen en stilstaan". Zoetemelk
haakte af, net als alle andere Ne
derlanders en dat deed hem eigen
lijk nog meer pijn. „Al ben ik er
van overtuigd dat Veldscholten
een goeie kan worden, als hij wat
meer inzicht krijgt. Hij is veel ver
beterd. Nu maken we ons druk om
dit klassement en je vraagt je af
wat er in de toekomst van terecht
moet komen... Maar er komt wel
Niet gecoacht door Zoetemelk,
overigens want herhaaldelijk heeft
hij laten weten geen functie in de
wielersport te ambiëren. „Ik kan
hard zijn voor mezelf, maar niet
voor anderen. Ik kan niet comman
deren". Trouwens, onderdanigheid
is voor solist Zoetemelk ook al
niets, zodat het baantje van ober-
kelner in het hotel Richmond van
zijn vrouw net zo min voor een zon
nige blik in de toekomst kan zor
gen. „Ik zie er als een berg tegen
op", geeft hij toe, „ik zal in een
groot zwart gat vallen".
PARIJS (GPD) - Tour de
France-winnaar Laurent Fig
non rijdt vandaag in Boxmeer
zijn eerste criterium. De Frans
man start een dag later in het
Belgische Ronse en laat daar
mee een wedstrijd in eigen land
(Callac) schieten.
De reden daarvan is dat
ploegleider Cyrille Guimard de
hele Renault-formatie heeft te
ruggetrokken voor die wed
strijd. De Italiaan Francesco
Moser krijgt er namelijk een
groter startgeld dan de Tour
winnaar. En dat verschil van
2000 gulden (13.300 voor Moser
en 11.400 voor Fignon) is Gui
mard in het verkeerde keelgat
geschoten.
Behalve in Boxmeer zal de
Tour-winnaar nog vier wed
strijden in Nederland rijden: 1
augustus start hij in Linne, 2
augustus in Tiel, 8 augustus in
Valkenswaard en 11 augustus
in Kamerik.
PARIJS (GPD) - Goed be
schouwd was hij de enige Neder
lander die op de Champs Elysées
kon zeggen dat hij nog wat gewon
nen had in deze Tour. Jacques Ha
negraaf werd gehuldigd als leider
van de tussensprints en daarvoor
kreeg hij de Rode Trui. Weliswaar
een onbetekenend tussenklasse-
ment, gemaakt om de sponsor te
plezieren en in het begin van de
Ronde nog voor wat spanning te
zorgen, maar Hanegraaf was er ge
lukkig mee. „Ik wil deze trui dra
gen in de criteriums en het levert
me zeker ook geld op. Als ik het
vergelijk met een ritzege, waardoor
het startgeld met 250 gulden wordt
verhoogd, zeg ik: het zijn twee
etappe-overwinningen".
De 23-jarige Rijsbergenaar trad
voor de eerste keer aan in de Ron
de van Frankrijk. „En", meende
hij, „het was een droomdebuut".
Een opmerking die waarschijnlijk
meer slaat op het feit dat hij een
dag in de Gele Trui reed, dan op
het veroveren van het rood. Het be%
Henk Lubberding:
PARIJS (GPD) - Zeven kilometer
was zaterdag voor Henk Lubber
ding de individuele tijdrit aan de
gang toen hij op het uiterst lastige
parkoers voorbij werd gestoven
door de ontketende Fransman Ro
bert Alban. Geschrokken ging
Lubberding op de pedalen staan
en verhoogde het tempo, dat hij tot
dat moment bewust laag had ge
houden. „Maar ik dacht: stel je
voor dat ik straks buiten de tijdsli
miet aankom. Dan haal ik Parijs
niet eens", aldus Lubberding.
Het zou het drama compleet heb
ben gemaakt, want voor de man uit
Voorst is de Tour de France een
nachtmerrie geworden. Lubber
ding, vorig jaar nog tiende in het
eindklassement, was al weken te
voren met zijn gedachten bij La
Grande Bouclé. Wie hem in de
Ronde van Zwitserland vroeg hoe
hij over het nationaal kampioen
schap dacht, kreeg steevast te ho
ren dat zijn interesse vooral bij de
Ronde van Frankrijk was.
„Ik kijk verder vooruit", zei hij in
die periode voortdurend, maar te
rugblikkend op de afgelopen drie
weken houdt hij de ogen het liefst
stijf dicht. „Ik had er me zoveel van
voorgesteld. Niet zozeer voor me-
„Toch heb ik mezelf een hele grote
schouderklop gegeven", zei 'de
Kneet' nadat hij voor de negende
maal de Ronde van Frankrijk had
uitgereden. „Wat de mensen er van
denken interesseert me niet. Ik
vind het goed. Nu weet ik wat ren
ners als Aad van den Hoek altijd
hebben meegemaakt. Dat je onze
lieve heertje zit te bidden datje als
jeblieft boven mag komen op Alpe
d'Huez. Dat is echt waar, hoor".
Anderhalf jaar na zijn ernstige
ongeluk in Dwars door België,
werkte Knetemann zijn moeilijk
ste Tour af uit zijn carrière. „Toch
wist ik dat van tevoren. Het zal een
vol jaar duren voordat ik weer de
oude ben. Misschien dat ik in de
volgende Tour weer op dat niveau
ben, hoewel ik betwijfel of ik die
nog zal rijden. Na die bergetappes
heb ik gezegd dat ik nooit meer te
rug zou komen, al hoor je dat van
bijna alle renners. Een jaar later
staan er toch weer 170 aan de
start".
De aversie van Knetemann tegen
de Tour is de laatste weken wel
sterk toegenomen. Niet vanwege
de zware bergritten, maar vooral
door de hondse behandeling van
de deelnemers. „Die van de Tour
denken alleen aan de centjes en
daar erger ik me aan. Vrijdag lieten
ze ons tien uur op de fiets zitten en
de volgende morgen zou je dan om
zes uur op moeten staan om het
parkoers van de tijdrit te verken
nen. Verder is de bevoorrading al
tijd aan de voet van een berg, zodat
je met je zakken vol naar boven
moet rijden. Ze denken nergens
langrijkste was echter dat de Bra
bander veel karakter heeft ge
toond. De winnaar van de laatste
Amstel Gold Race, bleef ondanks
een zware dijbeenblessure over
eind en dat is een grote prestatie.
„Ik heb het eigenlijk maar één
dag moeilijk gehad", vertelde Ha
negraaf, „en dat was die zware rit
naar Grenoble. Dank zij de ploeg
maats en vooral Wijnands en Man-
ders heb ik de Tour uitgereden.
Het is ongelooflijk wat die jongens
voor mij hebben gedaan".
Hanegraaf heeft duidelijk ge
merkt dat hij sterker is geworden.
„Normaal had ik in een meerdaag
se wedstrijd altijd twee hele slech
te dagen, maar nu was dat er maar
één en dat kwam dan nog door die
beenblessure. Alleen op tactisch
gebied moet ik nog veel leren. Daar
ben ik van overtuigd, ook al is het
nu stukken beter dan in mijn eer
ste profjaar, toen ik nog met vooral
met verkeerde groepjes mee-
sprong".
„Voor mijn ontwikkeling als
wielrenner is het uitstekend, zo'n
Tour de France. Het elastiek wordt
weer wat opgerekt. Dat is goed
voor straks in de nzqaarsklassie-
kers en in die eendagswedstrijden
moet ik toch mijn grootste presta
ties leveren", aldus Hanegraaf.
zelf, wel voor de ploeg als geheel.
Nu zeg ik: laten we het maar zo
snel mogelijk vergeten".
Lubberding heeft in de Panaso-
nic-ploeg van Peter Post de rol van
wegkapitein. De routinier (over
twee weken wordt hij 31 jaar)
moest de formatie leiden, net als
vorig jaar trouwens na het uitval
len van Jan Raas. „Toen rekende
iedereen erop dat de zaak in elkaar
zou zakken en toen begon het in
eens te lopen. Nu zat alles tegen.
Vanaf het allereerste moment", be
toogt Lubberding.
Niet alleen faalden de sprinters
te vaak in de afwerking, ook de
klassementsrenners zakten in de
eerste Alpenrit gezamenlijk door
het ijs. Lubberding kon ze daarbij
mentaal nauwelijks steun geven.
„Ook al weet ik zelf wat je door
maakt op zo'n moment. Ik heb het
zelf meegemaakt toen ik nog een
beschermde positie had in de
ploeg en de journalisten grote ver
wachtingen van mij hadden. Als
het dan niet lukt, heb je het daar
vreselijk moeilijk mee. En nie
mand kan je daarbij helpen. Watje
ook zegt, ze moeten het zelf ver
werken".
aan en als je wat ouder bent, word
je daar kribbig van", aldus Knete
mann.
Wat resultaten betreft beleefde
hij dus niet zijn beste Ronde van
Frankrijk, hoewel zijn formatie
(Europ-Decor van Ronald de Witte)
het uitstekend deed. Etappe-over
winningen van Frank Hoste en
Fons de Wolf. „Toch heeft het ons
niet allemaal meegezeten. Ik heb
me nog al met het randgebeuren,
moeten bezighouden. Er is nog al
wat gebeurd in onze ploeg. In de
eerste bergetappe gaat onze berg
geit, Harald Maier, naar huis en een
week voor het eind van de Tour de
France laat de sponsor weten dat
hij stopt. Dat is allemaal niet zo
goed voor de motivatie".
Dat de equipe van Ronald de
Witte na de Renault-ploeg het suc
cesvolst was is opvallend, omdat
de dure formatie in het voorjaar na
genoeg niets presteerde. „Alleen
omdat een paar man ziek zijn ge
weest. Gewoon met koorts in bed,
alleen mag dat kennelijk niet als je
wielrenner bent. Ze spraken van
een geheimzinnig virus, maar mijn
buurvrouw die niks met wielren
nen te maken heeft lag in die tijd
ook met 39 graden koorts. Dat
vindt iedereen wel normaal", aldus
Knetemann.
Belangrijke schakels uit de ploeg
kwamen om gezondheidsredenen
dus te kort, is de verklaring. „Ik
heb in april dan ook tegen Hoste
gezegd dat er straks niemand meer
over zou praten als hij drie of vier
ritten in de Tour zou winnen. Nou,
dat is dus uitgekomen".
De laatste etappe naar Parijs en de laatste
vraag in ons tourspel. Gevraagd werd hoeveel
kilometer de renners nu totaal hebben afgelegd.
Dat is plm. 3900 kilometer, iets meer of iets min
der werd ook goedgekeurd. De dagprijs, een
Van Gils-kostuum aangeboden door Style Pen
seel, werd gewonnen door H. Eikerbout, A. v.
Burenstraat 4 uit Leiderdorp. Op vertoon van
een legitimatiebewijs kan de prijs worden afge
haald op het adres Haarlemmerstraat 175 In
Lelden.
Namens het Leidsch/Alphens Dagblad van har
te gefeliciteerd.
PARIJS (GPD) - Drie weken lang voerde Oranje de boventoon in de Tour de France
Feminin, maar de Amerikaanse Marianne Martin verzekerde zich gisteren van een immer
opvallende plaats in de rijke wielergeschiedenis door de eerste vrouwen-Tour op haar
naam te brengen. „It's great, it's great", riep zij opgetogen op de warme Champs Elysées
in Parijs toen ze zich opmaakte voor de huldiging.
Havik, Meijer en Hage droegen
ruim twee weken lang achtereen
volgens het geel, terwijl het pun
tenklassement voor Havik was.
Ben Scheperkamp: „De prestaties
zijn boven ons verwachtingspa
troon uitgestegen. Nadat we direct
zo veel wonnen, werden die mei
den steeds brutaler. Ze hebben het
hele peloton hun wil opgelegd, en
hebben alleen niet kunnen voorko
men dat een specifieke klimster de
Tour heeft gewonnen".
PARIJS (GPD) Voor de laatste keer draaide hij met zijn racefiets de Avenue des
Champs-Elysées op. Vijftien jaar na zijn opvallende debuut in de Tour de France sloot
Joop Zoetemelk een belangrijke episode van zijn wielercarrière af. Een grote stap op weg
naar het einde van z'n loopbaan, waarschijnlijk aan het slot van dit seizoen. Jopie gaat
eindelijk achter de horizon van het wielerleven kijken, hoewel de gedachte daaraan hem
beklemd. Zo lang mogelijk heeft hij dat moment uitgesteld. De wielersport gaf hem
geborgenheid. Hij kon er zich verschuilen voor de maatschappij. Daarom fietste Joop
Zoetemelk door. „Het gaat misschien wat te ver om het egoisme te noemen", zegt hij,
„maar het komt er wel op neer".
Gerrie Knetemann:
PARIJS (GPD) - Voor Gerrie Knetemann was de Tour de
France altijd het publicitaire hoogtepunt van het jaar. Niet
alleen vanwege zijn vlotte babbels voor de NOS-radio,
maar zeker ook omdat hij bijna altijd wel een ritoverwin-
ning meepakte of een knappe verrichting leverde in de
tijdrit. Dit jaar was dat er niet bij.
Marianne Martin gaat de wielergeschiedenis in als de eerste winnares
van de Tour de Femme. Zij heeft dus alle reden om te lachen. (foto ap>
