v*
cfb
Leiderdorp lijkt beste kansen
op meubelcentrum te maken
Kwaliteit wetenschap:
een onmeetbaar begrip
D
Deel PvdA betreurt
afwijzing rectrix
-C
Als de
koffie
goed is
is het
instituut
dat ook
Japanse bloemschikkunst
in museum vol ken kunde
ACHTERGROND!
ZATERDAG 19 MEI 1984
'Je weet wat het is, maar je kunt het niet zeggen
Leiden
LEIDEN Kwaliteit in de wetenschap, een meetbaar begrip? Het deze week gehouden
symposium aan de Leidse universiteit hield zich bezig met de vraag wat weten
schapsbeoefenaren verstaan onder 'kwaliteit'; in deze tijd van beoordelingen en/of
vooroordelen een veelgehoord maar nogal vaag begrip.
Zelfs de directeur-generaal voor
het wetenschapsbeleid, bij het
ministerie van onderwijs en we
tenschappen, dr. E. Spiegel, kon
geen strakke richtlijnen aange
ven. Hij hield het bij een uit
spraak van de Amerikaanse au
teur Robert M. Pirsig in diens
boek 'Zen en de kunst van het
motoronderhoud'; "Kwaliteit je
weet wat het is, toch kun je niet
zeggen wat het is".
Eigenlijk kampten alle sprekers
met dit euvel. Zo wist de Rector
Magnificus van de Leidse uni
versiteit, prof. dr A.A.H. Kasse-
naar, haast zeker dat Willem Ent
hoven (1860-1927), Leids hoogle
raar in de fysiologie en Nobel
prijswinnaar, de Snaargalvano
meter niet zou hebben uitgevon
den als hij in deze tijd had ge
leefd. Kassenaar bedoelde daar
mee te zeggen, dat door allerlei
regels en richtlijnen, de weten
schappers geen kans meer krij
gen zich onbekommerd met uit
vindingen bezig te houden.
Een gewaagde veronderstelling.
Een genie laat zich toch niet kis
ten door regels? "Wel als men in
Nederland blijft denken dat crea
tieve processen rechtlijnig verlo
pen". Deze felle uitval kwam van
door
Saskia Stoelinga
prof dr. J.E. Ellemers uit Gronin
gen. Hij ging terug naar de basis
van alle problemen: het geld,
waarvoor op dit moment te veel
wetenschappers te weinig kwali
teit leveren.
Ellemers: "De overheid is sinds de
jaren zestig veel te genereus ge
weest voor het wetenschappelijk
onderzoek. Het beleid faalt door
mensen te subsidiëren die niets
doen, niets publiceren en niets
onderzoeken. Deze wetenschap
pers, zeker dertig tot veertig pro
cent van het totaal, dienen te
worden afgestraft".
Hoe dat zou moeten, gaf de hoogle
raar jammer genoeg niet aan; dat
zou een aardige handreiking zijn
geweest voor de Colleges van Be
stuur in deze tijd van bezuinigin
gen en gedwongen ontslagen,
Wel waarschuwde hij de ge
meenschap ervoor deze mensen
niet te laten doorstromen naar
bestuurs- en managementfunc
ties binnen de universiteit.
Kenmerken van goede onderzoe
kers. ze werden genoemd giste
ren: originaliteit, creativiteit, fle
xibiliteit, methodische ambach
telijkheid en motivatie. Opnieuw
de vraag: is dat te meten? De
voorzitter van de Raad van Ad
vies voor het Wetenschapsbeleid
(RAWB), dr. H.G. van Bueren, zei
eerlijk: "Nee, nog niet in vol
doende mate."
De wetenschappers kennen twee
soorten beoordelingen: intern en
extern. Volgens Van Bueren
heeft de grote middengroep niets
aan die interne beoordeling, om
dat zoiets veelal verzandt in
vriendjespolitiek. Ook Van Spie
gel had daarop al gewezen. "We
tenschapsmensen is niets men
selijks vreemd".
Hoe dan wel? Een mogelijkheid
om tot een externe beoordeling
te komen is het publiceren in in
ternationale tijdschriften. "Bij
publikatie in deze buitenlandse
tijdschriften worden zeer strenge
normen gehanteerd". Maar als je
erin komt, schijnt er een wereld
open te gaan. Van Spiegel haalde
de citatenanalyse aan. Daarin
wordt aangegeven hoe vaak een
artikel van een bepaalde auteur
in een zeker tijdschrift door an
dere onderzoekers wordt geci
teerd. Vorig jaar, toen de RAWB
met zo'n lijstje kwam, is daar
over de nodige opwinding ont
staan. Dat zou geen graadmeter
voor kwaliteit zijn. De directeur-
generaal vond dat we zo'n lijstje
als een signaal moesten beschou
wen. "Bruikbaar, mits er zorg
vuldig mee wordt omgesprongen
en geen hitlijsten worden samen
gesteld".
Van Bueren waarschuwde - waar
schuwingen vielen er opvallend
veel - voor 'modegevoeligheid'.
"Niet automatisch denken datje
met een onderzoek over kanker,
energie of nu weer zure regen
wel goed zit. Ernaast dient het
begrip 'zinvolheid' te worden ge
hanteerd".
"Wat kwaliteit is, zullen we aan
eind van de middag weten",
sprak Ellemers vroeg in de och
tend nog hoopvol. De positie van
de wetenschapper lijkt enigszins
verwant aan die van de kunste
naar, zijn produkten kun je mooi
vinden of niet, meetbaar is dat
niet.
Hoe herkent men een goed insti
tuut? Of liever gezegd: hoe slecht
is de koffie. Prof. dr. Kistemaker,
directeur van het FOM-instituut
voor Atoom- en Molecuulfysica
in Amsterdam, vertelde daarover
tijdens het symposium in Lei
den. Hij nam zijn eigen kwalitei
ten als voorbeeld. Zeer zelfge
noegzaam ging hij er zonder
meer vanuit dat die uitstekend
waren. Over meten gesproken.
Allereerst nam Kistemaker de sol
licitant onder de loep. "Voor mij
is de kwaliteit van het instituut
haast nog belangrijker dan de
kwaliteit van de vent of juffrouw
die je aanneemt. Personeelsbe
leid, daar gaat het om. Het selec
teren van goede mensen is een
kunst. Eerste eis: de sollicitant
moet iets leuk vinden. Neem
nooit de vent die niets leuk
vindt. Dat wordt een ramp.
Uit ervaring weet ik inmiddels dat
iemand met een diploma gymna
sium bèta op zak een redelijke
kans van slagen heeft in de wre
de wereld van wetenschap. Gym
nasiasten zijn mensen met een
zeer algemene ontwikkeling en
een brede algemene belangstel
ling. Verder babbel je over de ex-
amencijfers, de studieduur, zijn
vader en moeder en broers en
zusters. Hele belangrijke gege
vens. Daarna bekijk je of je een
uitslover te pakken hebt, lieden
die bereid zijn tenminste zeven
tig uur te werken. Bij zo'n ge
sprek zitten behalve de directeur
ook twee beoordeelaars. .Tot slot:
de punten die voor deze drie
mensen worden gegeven mogen
onderling niet al te veel afwijken.
In praktijk komt dit bij ons ook
heel weinig voor".
Het instituut. "Een instituut is
goed als de koffie lekker is (een
slecht instituut heeft automaat-
koffie), de receptioniste een pret
tige indruk maakt en het gebouw
Prof. Kistemaker:
schoon is. Daarvoor moet ieder
een op zijn tijd een schou
derklopje krijgen. Sociaal as
pect, de sfeer waarin werk
plaatsvindt is enorm belangrijk".
Het budget. "Naast een jaarlijks
budget heeft elk instituut extra
middelen, die het instituut zelf
verdient en waarover de directie
van het instituut vrij kan be
schikken, binnen het raam van
overheidsnormen. Bedilzucht en
quasi-controle op de middelen
die het instituut ter beschikking
staan verpesten de lust iets te on
dernemen en leiden op tot we
reldvreemde dromers".
Wetenschap. "Dc kwaliteit van het
wetenschappelijk programma is
de directe motivatie voor jonge
onderzoekers om er iets van te
maken en veel te publiceren. Het
onderzoeksprogramma van een
instituut met meer dan 25 man
dient bij voorkeur twee of drie
lijnen tc hebben, te baseren op
uniekheid in de wereld, aanwezi
ge kennis, wetenschappelijke
uitdaging en flexibiliteit De ge
middelde levensduur van project
dient zes tien jaren te zijn".
Werkbesprekingen: "De directeur
moet beschikken over een kamer
die voldoende groot is om ten
minste vijftien personen te ont
vangen. Frank en vrij moet er el
ke veertien dagen met de chefs
kunnen worden gesproken over
de voortgang van het onderzoek
in de afgelopen veertien dagen.
De directeur is hierbij slechts
toehoorder. Voertaal: Engels,
want er zijn altijd buitenlandse
gasten in het instituut, die willen
meeluisteren".
Reizen. "In reizen zit alles. Modern
houden van het researchpro-
gramma gaat via een ruim reis-
budget voor het bezoeken van
congressen en buitenlandse in
stituten. Een wetenschapper kan
niet zonder internationale con
tacten. Tenminste één procent
van je budget moet je daarvoor
ter beschikking stellen. Voor
1000 gulden naar Parijs mag je
best een leuke nacht hebben, als
je maar met iets thuiskomt. (Hi
lariteit). Met thuiskomen bedoel
ik dat er een rapportage komt in
de vorm van een boekwerkje of
een lezing voor de medewerkers.
Reisbeleid moet je als een directie
keihard voeren. Er worden geen
conferenties in het buitenland
bezocht als je niets hebt te bie
den in de vorm van een lezing of
papier of niet wordt uitgenodigd.
Ik verzeker je als je dit een paar
jaar volhoudt, zul je de weten
schappers als aardappels zien
opschieten".
HET CULINAIRE
VAN LEIDEN
Restaurant
Schout en Schepenen
Camers (voor parties)
Pannekoekenhuysje
Steenstraat 51
Tel. 071-133144
Oók zondags geopend
vanaf 17.00 uur
LEIDEN "Het beste iedereen,
als ik niet meer terugkom". Enigs
zins bevreesd besteeg wethouder
Schoute gistermiddag een origineel
en zeer wiebelig laddertje om een
authentieke gaslantaarn in het ge
restaureerde St. Janshof aan te ste
ken. Met die handeling sloot hij de
restauratie officieel af.
Na vele grote problemen werd in
1983 besloten tot restauratie van
het hofje. Na een grondige restau
ratie betrok onlangs een groot deel
van de oude bewoners het hofje
weer. Het hofje is bestemd voor be
jaarden. De huren van de wonin
gen variëren tussen de 250 en 315
gulden. (foto Holvast)
LEIDEN - "Het is droevig dat de benoeming van de rector van het Ste
delijk gymnasium zo gelopen is". Tot die conclusie kwamen diverse
PvdA'ers tijdens de ledenvergadering, gisteravond in het zalencom
plex van het Parlement. Zij hadden veel liever gezien dat de vrouwelij
ke kandidaat, de Amsterdamse Dool, was benoemd in plaats van de
Helmondse PvdA'er Roefs.
"In dit geval had de positieve discriminatie het moeten
er eens een vacature en een capabele vrouw en wordt er weer een man
benoemd", zo merkte een vrouwelijk PvdA-lid op. Volgens fractievoor
zitter Van der Molen was er echter geen keus meer. Wethouder Peters
steunde haar. "Het is een hele droevige zaak geweest, daar ben ik het
helemaal mee eens. Van het begin af aan heeft op deze zaak geen zegen
gerust. Van meet af aan was het duidelijk dat de inspraakcommissie
mevrouw Dool niet wilde. Daarmee probeerde de commissie te lob
byen naar de raadsleden toe. En die zijn daar gevoelig voor", aldus
Peters.
"Het was nodig een grote politieke meerderheid te krijgen toen na de
inspraakcommissie ook de meerderheid van de selectiecommissie te
gen bleek. In dit soort zaken is de raadscommissie onderwijs de arbiter,
maar daar bleek ook dat behalve de PvdA en de PPR geen van de
partijen voor de vrouwelijke kandidaat was", aldus Peters. "En dan
kom je op het dilemma: moet je haar dan toch op de voordracht zetten.
Welk belang dien je er mee om iemand op de voordracht te zetten als je
toch al weet dat er geen meerderheid voor is? De neuzen waren al
geteld".
Toch vonden diverse partijgenoten dat tenminste enkele PvdA'ers op
Dool hadden moeten stemmen. Van der Molen wees dat af: "Stemmen
voor de vrouwelijke kandidaat zou betekenen datje tegen de mannelij
ke kandidaat bent. En dat waren we niet". Peters wees er ook op dat
alle betrokkenen Roefs geschikt vonden om rector van het gymnasium
te worden. Bovendien wees Peters er op dat Roefs een partijgenoot
was, al zei hij direct erbij dat dat niet had meegespeeld in de procedure.
Van Dongen, pas benoemd als wethouder en daarmee verantwoordelijk
voor zowel het onderwijs als het emancipatiebeleid, roerde een gevoe
lig punt aan. Zij stelde dat de PvdA veel waarde hecht aan inspraak,
maar toch ook vrouwen meer kans wil geven op de arbeidsmarkt.
"Maar de openbare scholen eisen een vetorecht bij het aannemen van
nieuw personeel", zei Van Dongen, daarmee wijzend op de nieuwe
medezeggenschapsverordening. Volgens Van Dongen en ook fractie
voorzitter Van der Molen zou de PvdA voor deze twee doelstellingen
die duidelijk met elkaar botsen een oplossing moeten vinden.
Voorbeeld van Japanse bloemschikkunst. Zondag is de expositie wee:
verdwenen, want de bloemen zijn dan verwelkt. (foto Holvast
LEIDEN - Wie ook van mening is
dat je het met bloemen moet zeg
gen kan dit weekeinde terecht in
het museum voor volkenkunde
aan de Steenstraat, in één van de
zalen is namelijk een expositie
van Japanse bloemschikkunst.
De tentoonstelling is georgani
seerd door het museum in sa
menwerking met de Nederland
se afdeling van Ikebana Interna
tionaal.
Op de tentoonstelling, die gister
middag werd geopend door me
vrouw S. Nakashima, zijn alle
scholen die zich met Ikebana be
zighouden vertegenwoordigd.
De betekenis van Ikebana is leven
de bloemen, maar, zo stellen de
organisatoren, "het is duidelijk
dat een meer nauwkeurige bete
kenis zou zijn een schikking van
planten materiaal. Dat houdt niet
in dat het groeiende planten
moeten zijn, al zou dat het sugge-
"Ook is het niet alleen een aardige
decoratie. Het drukt eenvoudig
een uitbeelding van de natuur in
een aantrekkelijk ontwerp uit.
Nooit vergeten mag worden dat
het is ontstaan uit een traditione
le kunst die symbolen en levens
beschouwingen uitdraagt. Ikeba
na is een studie van de natuur en
kunst, verweven in harmonie
met het dagelijks leven".
Na zondag is de tentoonstelling
verdwenen; de bloemen zijn dan
namelijk verwelkt.
Menig gemeentebestuurder,
meubelhandelaar en aannemer
zal de komende dagen in grote
spanning leven. Op 22 mei kie
zen Gedeputeerde Staten van
Zuid-Holland (GS) namelijk
een plaats uit waar een meu
belcentrum mag komen. En
daar zijn miljoenen guldens
meegemoeid. Want welke ge
meente in de Leidse regio kan
een stuk grond verkopen of
verpachten en behoudt of
krijgt een stuk werkgelegen
heid binnen de grenzen?
Wordt het Leiderdorp, Zoeter-
woude of Leiden? Of besluiten
GS dat een meubelcentrum
toch maar beter in Den Haag
kan komen? En welke aanne
mer gaat het meubelcentrum
bouwen?
Allemaal vragen die niet simpel
te beantwoorden zijn. Een
duik in de historie is zeker no
dig. Een historie, waarin naij
ver een grote rol heeft ge
speeld. Terug naar het begin,
13 juli 1982.
De gemeente Leiderdorp is in
een vergevorderd stadium in
de onderhandelingen met de
Beverwijkse meubelhandelaar
Stoutenbeek. Hij wil een meu
belcentrum realiseren van
22.000 vierkante meter in Elisa-
bethhof, het stuk grond tussen
het Elisabethziekenhuis en het
nieuwe IBIS-hotel langs de
rijksweg A4. Want er zijn veel
te weinig meubelzaken in het
Rijnlandse, met andere woor
den: er is een enorm gat in de
markt
De protesten barsten al snel los
Een groep Leidse meubelhan
delaren houdt een enquete on
der de collega's in Rijnland
Vele meubelhandelaren vrezen
een dergelijk meubelccntrum,
blijkt uit het onderzoek. De ge
meente Leiden is boos, omdat
een meubelcentrum in Elisa-
bethhof de aantrekkingskracht
van het Leidse centrum zou
aantasten. Samen met het win
kelcentrum 'Winkelhof dreigt
Leiderdorp een deel van de re-
door
Henny van Egmond
gionale winkelfunctie die Lei
den heeft over te nemen.
Ook Zoeterwoude besluit deel te
nemen aan het gevecht om een
meubelcentrum binnen de ei
gen gemeentegrenzen te halen.
De Zoeterwoudse bedrijven
Casba en Leski komen met een
eigen plan uit lijfsbehoud, dat
door de gemeente Zoeterwou
de van harte wordt onder
steund, niet in de laatste plaats
omdat er zeventig arbeids
plaatsen bij Casba en Leski op
het spel staan.
Eind 1983, begin 1984 komt de
gemeente Leiden eveneens
met een eigen plan voor de
Plesmanlaan. Curieus is dat
Stoutenbeek ook hier de initia
tiefnemer is. Later zal hij ver-,
klaren dat zijn voorkeur toch
naar Leiderdorp uitgaat en niet
naar de Plesmanlaan in Lei
den. Hij is alleen met Leiden in
zee gegaan, omdat het plan in
Leiderdorp dreigt te stranden
door de enorme tegenstand.
Curieus is het verder dat Leiden
kiest voor de Plesmanlaan. De
bezwaren tegen Leiderdorp en
Zoeterwoude zijn juist dal die
plaatsen te ver van het Leidse
centrum zijn verwijderd. De
Plesmanlaan is nu ook niet di
rect in de buurt van de binnen
stad, al is het hemelsbreed
dichterbij dan de andere twee
plaatsen.
Intussen is een felle juridische
strijd uitgebroken tussen de
buurgemeenten, een strijd die
voorlopig in Leiderdorps voor
deel wordt beslecht door een
provinciale fout. Het Leider-
dorpse bestemmingsplan
wordt van rechtswege goedge
keurd, omdat GS 'vergeten' de
beslissing officieel uit te stel
len. Donderdag 10 mei is voor
lopig de laatste 'zitting' in het
meubelconflict geweest. Op
het Provinciehuis hemelen alle
gemeentebestuurders hun ei
gen plan op. Als laatste voegt
die dag ook de gemeente Den
Haag zich in de rij kansheb
bers.
Om met het laatste plan te begin
nen. Den Haag lijkt op het eer
ste gezicht geen goede keus
voor GS. Het zal jaren duren
voordat het bestemmingsplan
gereed is. de grond aangekocht
en met de bouw kan worden
begonnen. De meubelhandel
zal - nu is aangetoond dat er
wat te verdienen valt in deze
regio - niet zo lang willen
wachten. Allerlei bedrijven
zullen op slinkse wijze met
of zonder steun van een ge
meente zich vestigen op in
dustrieterreinen en dergelijke.
Zo'n ongewenste ontwikkeling
is al in Alphen aan den Rijn
zichtbaar, waar een groot meu
belbedrijf, maar ook andere
detailhandelbedrijven, zich
(willen) vestigen op een indus
trieterrein. De goederen wor
den op papier in een klein win
keltje in de stad zelf 'verkocht'.
Bovendien gaat het in Den Haag
voornamelijk om bedrijven die
uit de Haagse binnenstad naar
elders willen. Nieuwe bedrij
ven komen er dus vrijwel niet
en juist daaraan is behoefte. Zo
gezien zullen GS het Haagse
plan alras terzijde schuiven,
maar er is een adder onder het
gras. Den Haag is de plaats
waar grootschalige, stadsge
westelijke winkelvoorzienin
gen moeten komen. Dat is al ja
ren het beleid van provincie en
rijk. Indien het meubelcen
trum niet in Den Haag komt,
zal van dit beleid moeten wor
den afgeweken. En dat willen
GS eigenlijk niet, omdat ande
re gemeenten dan ook zullen
vragen van dat beleid te mogen
afwijken.
Maar zelfs als Den Haag een ei
gen meubelcentrum krijgt,
blijft er nog voldoende ruimte
voor een tweede centrum in
Leiden, Leiderdorp of Zoeter
woude. Want verbetering en
uitbreiding van de meubelhan
del in Rijnland is nodig, daar
zijn alle plannenmakers het
Wordt alleen naar de ruimtelijke
aspecten gekeken dan zijn Lei
den, Leiderdorp en Zoeter
woude vrijwel gelijkwaardig.
Veel belangrijker zijn de nega
tieve effecten van een meubel
centrum. Zo zal een deel van
de koopkracht uit het centrum
van Leiden wegvloeien als er
in Leiderdorp of aan de Ples
manlaan een meubelcentrum
wordt gerealiseerd. Een kwart
van de Leidse meubelbedrij
ven zal over de kop gaan, is be
rekend. Een ambtelijke werk
groep stelde zelfs dat het Leid
se plan negatiever zou zijn
voor de binnenstad dan het
Leiderdorpse Maar uit een on
derzoek van het Centraal Insti
tuut voor het Midden- en
Kleinbedrijf - uitgevoerd in
opdracht van de gemeente Lei
den - bleek dat de bezoekers
van het meubelcentrum aan de
Plesmanlaan voor ongeveer
vier miljoen gulden extra be
steden in de binnenstad
De negatieve effecten van het
Zoeterwoudse plan zijn veel
minder groot. Daar gaat het na
melijk vooral om uitbreiding
van de bestaande bedrijven en
verplaatsing van bedrijven uit
Leiden. Maar voor Zoeterwou
de geldt in feite hetzelfde als in
Den Haag. Het bestemmings
plan is nog niet goedgekeurd
en dat zal gezien het grote aan
tal bezwaren nog wel even du
ren ook.
De grootste kanshebbers zijn
dan Leiden en Leiderdorp Als
er een simpele vergelijking
wordt gemaakt lijkt Leider
dorp de meeste kans van sla
gen hebben. Vier leden van de
acht leden van GS steunen het
plan, terwijl er een twijfelt
Drie gedeputeerden zijn - fel
- tegen
Bovendien heeft Leiderdorp een
kleine procedurele voorsprong
en in Elisabethhof kan onmid
dellijk met de bouw worden
begonnen. Aan de Plesman
laan zal eerst nog het Shell-
benzinestation moeten worden
verplaatst. Dat is tenminste
een eis van initiatiefnemer
Stoutenbeek, die vindt dat de
pomp het uiterlijk van zijn
meubelcentrum onderuit
haalt. En de eigenaar van de
pomp is daartoe niet bereid.
Wettelijke mogelijkheden om
de verplaatsing af te dwingen
zijn er niet, het Motorhuis
heeft een huurcontract tot 1993
en het benzinestation staat in
het bestemmingsplan. Boven
dien heeft bijna twee jaar pra
ten tussen de gemeente Leiden
en het Motorhuis niet geleid
tot een alternatieve plaats voor
de pomp.
Verder speelt ook nog mee de
verkoop van andere artikelen
dan meubelen, de zogenoemde
branchevervaging. De ge
meente Leiderdorp heeft dat
geregeld in het bestemmings
plan, terwijl Leiden dat via
voorwaarden bij de erfpach
tuitgifte en bij de benodigde
vrijstellingsvergunning wil
doen. De laatste constructie
zou minder waarborg tegen
branchevervaging geven. Ge
deputeerde Aalbers liet al eer
der blijken twijfels te hebben
over de Leidse constructie.
Branchevervaging zou desa
streus zijn voor het Leidse cen
trum. Het gevaar bestaat dat er
dan een groot winkelcentrum
ontstaat aan de Plesmanlaan,
waar bovendien voldoende
parkeerruimte is. De gevolgen
voor de binnenstad zouden ve
le malen erger zijn dan die van
een mcubelcentrum. Om die
reden maken Leidse midden
standers dan ook bezwaar te
gen het Leidse plan.
Het zal er om spannen dinsdag
22 mei tijdens de vergadering
van GS Duidelijk is wel dat
het zal gaan tussen Leiden en
Leiderdorp, waarbij de laatste
de meeste kans lijkt te maken.
De twee buurgemeenten heb
ben overigens nog nooit zo
vaak eikaars vergaderingen
hebben bezocht om bezwaren'
te maken De discussie daalde
herhaaldelijk tot een bedenke
lijk niveau. Kreten als "klets
koek", "u geeft onjuiste, sug
gestieve informatie" en "een
idioot voorstel" vlogen vaak
over tafel. Vele zijsporen wer
den ook behandeld, zoals de
bereikbaarheid van het meu
belcentrum per openbaar ver
voer. Hele disputen werden
daarover gevoerd, terwijl uit
onderzoek is gebleken dat 95
procent van de consumenten
met de auto komt.
Maar aan die vaak onzinnige en
onzindelijke discussie zal zeer
snel een eind komen. Wat GS
ook besluiten, de gemeente die
het meubelccntrum niet mag
bouwen, zal de afdeling recht
spraak van de Raad van State
vragen dat besluit te schorsen.
Maar op dat schorsingverzoek
zal zeer snel een besluit vallen.
Het lijkt dan ook niet te bout om
te veronderstellen dat dit na
jaar de eerste paal voor het
meubelcentrum de grond zal
Waar? Het blijft gissen, al lijkt
Leiderdorp de meeste kans te
maken. Een ding is in ieder ge
val wel zeker. Gedeputeerde
provinciale hoorzitting "Wat
we ook besluiten, het zal altijd
fout zijn". En daarin zal hu
gezien de belangen die in het
geding zijn zondermeer ge
lijk krijgen.
