CamiHe Claudel en
Auguste Rodin, wie
beïnvloedde wie...?
Béjart en Pools
theater trekkers
Holland Festival
Claudel-expositie in Rodin-museum Parijs
'Alleman's kost' van Globe: Voer voor recensenten
Sprankelende uitvoering Collegium Musicum in De Waag
DONDERDAG 26 APRIL 1984
PARIJS (GPD) - Het Ro
din-museum vol gladde
wulpsheid is een van de
trekpleisters van Parijs.
De rijen bezoekers die er
nu voor het hek op een
kaartje staan te wachten
komen echter niet voor de
maker van de vlezige
'kus', de duistere 'denker',
de kronkelende 'Burgers
van Calais' of de adderklu
wen van de 'Helle poort'.
Ze willen allemaal het
werk van Camille zien, het
meisje met de grote blau
we ogen, het lange kastan
jekleurige haar en de sen
suele, heerszuchtige
mond, dat er tot 11 juni
ten toon is gesteld.
Camille Claudel was bijna een
kwart eeuw jonger dan de grote
beeldhouwer die ze bef had. Ze
was ook Auguste Rodins grote
befde en toch liep abes verkeerd
af. Camille sleet de laatste dertig
jaar van haar leven in een gek
kenhuis en Rodin trouwde op
zijn sterfbed met de gezelbn van
zijn jonge jaren. Het tragische le
ven van Camibe Claudel is bin
nen korte tijd al in drie boeken
verteld en er komt waarschijnlijk
ook nog een film van en een to
neelstuk. Was Camille het slacht
offer van de laat-negentiende
eeuwse manenwereld, of waren
de mannen van haar?
Permanent
Wat er aan werk van Camille Clau
del over is, is te zien in de pseu-
do-gotische kapel meteen rechts
van de ingang van het Rodin-mu-
seum. Het was hier dat al bij zijn
leven Rodin het werk van zijn ge
liefde een permanente plaats had
willen geven. Camille leed toen
al aan paranoia en ze werd ach
terna gezeten door de waanidee
dat Rodin haar oeuvre juist wilde
stelen en daarna vernietigen. Het
was geduldwerk om de resten
van Camilles kunst bij elkaar te
vinden. Wat er is getuigt van een
innerlijke kracht die bij haar op
vallend groter is dan in het werk
van Rodin.
door
Rudolph Bakker
Ging er tenslotte meer invloed van
haar op de grote meester uit dan
omgekeerd, is de vraag die de ge
leerden zich nu stellen. Het is de
moeite waard haar 'Vertumnus
pomona' ook wel 'de overgave'
genoemd, naast de beroemde
'Kus' van Rodin te zetten. Dat
geeft interessante antwoorden
op de vraag naar de aard van Ro
dins oppervlakkige wellustig
heid en Camilles tragisch-eroti-
sche doodsdrift.
Toch is er nog een reden waarom
heel wat Fransen naar de ten
toonstelling van Camille Claudel
gaan kijken. Degenen onder hen
die op de middelbare school wa
ren, zijn in hun jeugd afdoende
doorgezaagd over de dichter-
schrijver-diplomaat Paul Clau
del, en dat was de broer van Ca
mille. Niet alleen Rodin hield
van Camille. Het blijkt uit alles
dat Paul zelf ook op een heel bij
zondere manier emotioneel aan
zijn vier jaar oudere zuster ge
bonden was.
Adderkluwen
In het beste tot nu toe verschenen
boek over de beeldhouwster
(Reine-Marie Paris 'Camille
Claudel 1864-1943', uitgeverij
Gallimard, Parijs) is de studie
opgenomen van de Engelsman
Bernard Howells, die aan de uni
versiteit van Londen verbonden
is. Hij verklaart haarscherp dat
uit geen der beroemde toneel
stukken van Paul Claudel, zoals
het gruwelijke „l'Annonce fait a
Marie", zijn zuster Camille is weg
te denken. Ze is meestal verbor
gen aanwezig in een van de
meest problematische rollen.
Stof tot opwinding genoeg dus,
waarbij met het medelijden over
het lot van Camille de antipathie
stijgt voor de kunstpaus Rodin
en de devote hypocriet Paul
Claudel.
Het leven van de familie Claudel is
op zichzelf al een wurgende ro
man en bekwame uitleggers zijn
er nu als de kippen bij om het
leven van Camille en Paul vanuit
deze vreugdeloze adderkluwen
te verklaren. Vader Claudel was
rijksontvanger en door zijn vele
overplaatsingen zwierf het gezin
van het ene kale stuk Noord-
Frankrijk naar het andere. Het
langst woonde Camille als kind
in Villeneuve-sur-Fère, waar in
de pastorie vier generaties Clau
del hun leven hadden gesleten.
Camille slaagde er tenslotte met
haar dramzucht in haar moeder,
haar jongste zusje Louise en haa.
broer Paul naar Parijs te lokken,
toen papa opnieuw naar een an
der onmogelijk gat werd overge
plaatst.
Als kind kon Camille het kneden al
niet laten en in Parijs neemt ze
meteen met ander keurige
meisjes, want in mannenateliers
kwam je niet - les van een beeld
houwer die de Prix de Rome
krijgt en dan zijn plaats als leraar
afstaat aan zijn vriend Rodin. De
bliksem slaat meteen in. Het is
1885. Eerst leert Camille het
meest van Rodin, dan leren ze
van elkaar, tenslotte is Camille
de grote inspirator, wier sporen
in een aantal van Rodins be
roemdste werken terug te vinden
zijn. Intussen ziet Camille ook
nog kans haar broer de belangrij
ke literaire kringen binnen te sle
pen en haar vriend, de onbeken
de componist Debussy, mee te
nemen naar de wereldtentoon
stelling, waar ze beiden invloed
ondergaan van de kunst van de
Japanse tekenaar Hokusai (Ca-
mille's wervelende 'Wals' stond
later tot aan zijn dood toe op De-
bussy's vleugel).
Kreeg Camille een kind van Rodin,
of zelfs wel vier, zoals werd ge
fluisterd? In ieder geval zijn ze in
'91 in de Touraine, waar Camille
duidelijk van een miskraam - of
een abortus - moet bekomen.
Het blijkt dan al dat de oude Ro
din toch niet echt afstand kan
doen van zijn oude en wat simpe
le levensgezellin Rose, terwijl
Camille tegen het plafond vliegt
van dat jarenlange geaarzel. Bo
vendien uiten zich voor het eerst
de ziekelijke waanideeën die
haar omgeving aan het schrik
ken maken. Het staat wel vast
dat Camille niet 'gek werd van
liefdessmart', zoals wel is be
weerd, al zullen de frustraties
aan de ontwikkeling van de ziek
te hebben bijgedragen.
Gekkenhuis
Vader Claudel stopte zijn lieve
lingsdochter (ze had Rodin in
1898 voorgoed verlaten) nog wel
eens geld toe, maar toen papa in
maart 1913 overleed, was haar lot
bezegeld. Al jarenlang had ze
vervuild en eenzaam op het Pa-
rijse lie St. Louis gewoond en
sloeg ze wat ze had gemaakt met
een weer stuk, zodat Rodin het
niet zou kunnen „stelen". Nog
diezelfde maand maart 1913 te
kenen madame Claudel en zoon
Paul het verzoek tot internering
Camille Claudel op 24-jarige leeftijd. De laatste dertig jaar i
leven sleet ze in een inrichting
van Camille in een gekkenhuis.
Als de Eerste Wereldoorlog uit
breekt wordt ze overgebracht
naar een gesticht in de buurt van
Avignon. Daar zal ze pas in 1943
overlijden.
Naarmate de artistieke roem van
Camille stijgt, vragen haar be
wonderaars zich steeds meer af
of die lange internering nu wel zo
nodig was, en vooral of de suc-
cesvol-diplomaat geworden Paul
er niet op uit was zijn niet langer
toonbare zuster achter de scher
men te houden.
Brieven
In het boek van madame Paris
een kleindochter van Claudel -
zijn voor het eerst een aantal
brieven van Camille gepubli
ceerd waaruit blijkt dat ze haar
hele leven door waanideeën ge
teisterd bleef, maar dat ze afna
men naarmate ze ouder werd.
Ook gaf ze tenslotte haar ge- Sterfbed
woonte op uitsluitend zelf ge
kookte eieren en aardappelen te
eten, uit angst door Rodin te
worden vergiftigd.
mentele en over de wereld zwer
vende Paul die graag geërfd had.
Paul sterft in '55. Hij heeft in '51
nog de eerste overzichtstentoon
stelling van Camille's werk in het
Museum-Rodin ingeluid met een
voorwoord in de catalogus. Zijn
ganse oeuvre verscheen in vele
dikke dundrukdelen in de 'Pleia-
de', dat is de serie voor Frank-
rijks literaire reuzen. In een van
die delen is een bij zijn leven on
uitgegeven artikel over de gehate
concurrent Rodin opgenomen.
We lezen daar onder andere in:
„Rodin is door zijn baard ge
niaal, net zoals bepaalde dames
alleen hun sexe gemeen hebben
met een echt aantrekkelijke
vrouw". En een eindje verderop:
„De figuren van Rodin staan al
tijd met hun hoofd naar bene
den, net als of ze met hun tanden
bezig zijn suikerbieten uit de
grond te rukken, terwijl hun
kruis in de richting van een su
bliem gesternte wijst".
'De wals', gemaakt tussen 1891 en 1905
De in dit boek opgenomen brieven
duiden erop dat de artsen er her
haaldelijk bij moeder Claudel op
hebben aangedrongen haai
dochter thuis te laten verplegen,
omdat ze daar steeds weer om
gevraagd had. En dat wees de
moeder ook steeds weer op bitse
toon af. In de ogen van madame
Claudel was haar dochter voor
goed uit de gratie nadat ze ooi
thuis was gekomen met Rodii
en diens gezellin Rose, terwijl z<
in die tijd - zoals achteraf bleel
- met Rodin ook zelf het be<
deelde.
Drama's
Alle familiedrama's worden nu
weer openlijk of fluisterend -
opgerakeld, terwijl de bezoekers
in de rij staan voor het hek van
het museum-Rodin. Moeder
Claudel stierfin 1929 en ze bakte
ook haar lievelingszoon nog een
late poets, door de pastorie in
Villeneuve aan een neef te verko
pen, terwijl ze wist dat de senti-
Ook na de dood van de hoofdrol
spelers in dit drama van haat en
liefde gaat de strijd in de boezem
van de familie nog steeds door.
De twee takken, die worden ge
vormd door de afstammelingen
van Paul en die van zijn zuster
Louise, leven constant in onmin,
terwijl vergeten in de Midi nog
een oude dame schijnt te wonen
die het onechte kind zou zijn uit
de relatie tussen de succesvolle
diplomaat en de kinderrijke Ro
se. Deze dame zou haar paperas
sen maar vast bij een notaris heb
ben gedeponeerd.
Als Camille sterft in '43 is ze 79 en
totaal uitgemergeld. In het ge
sticht waren dat oorlogsjaar al
800 van de 3000 stakkers van de
honger omgekomen. Een vrien
din moet Paul schrijven of hij
alsjeblieft wat eten wil sturen.
Paul zit aan haar sterfbed en be
schrijft in zijn dagboek alleen
haar voorhoofd nog als 'superbe'
en 'geniaal'. Camille wordt op
het kerkhof om de hoek begra
ven. Als nieuwe bewonderaars
het graf nu willen bezoeken, krij
gen ze te horen dat het al jaren
geleden is opgeruimd.
Hoogstaand programma bijna
uitsluitend in Amsterdam
AMSTERDAM (GPD) - Zelfs bij de
presentatie van de editie 1984
van het Holland Festival weet
Mickery, de eigenzinnige thea
terproducent, een opvallende rol
in de marge te spelen. Tijdens
het grootste deel van de maand
juni als het festival zich afspeelt,
presenteert Mickery in samen
werking met drie Britse theaters
het spectaculaire project Fair
ground 1984. Drie fameuze regis
seurs, Gerry Pilgrim, John Ash-
ford en Peter Brooks, presente
ren dan in een avondvullende,
multi-mediavoorstelling, drie
stukken op tekst van Caryl Chur
chill. Op het terrein van automo-
door
John Oomkes
bielverkoper Leonard Lang aan
de Amstel zal het publiek plaats
nemen in speciaal ontworpen do
zen en voortglijden op luchtkus
sens teneinde optimaal van dit
bijzondere theaterprodukt te
kunnen kennisnemen.
Dat belooft heel wat, en die voor
pret gaat eigenlijk op voor grote
delen van de programmering van
het HF: veel muziektheater,
Pools theater, ballet van Maurice
Béjart, Amerikaanse dans, veel
Nederlandse componisten, cul
tuur uit het Himalaya-gebied, het
Claxon-festival.
Fijnproevers
Voor fijnproevers is er dit jaar
evenwel in het HF veel te bele
ven, al zullen zij dit jaar in een
groot deel van de gevallen alleen
terecht kunnen in Amsterdam,
waar negentig procent van alle
activiteiten zich afspeelt. Die toe
nemende centralisering van het
festival staat haaks op de neiging
van de overheid om beleidsdien-
sten zoveel mogelijk te spreiden,
zo constateerde festivaldirecteur
Frans de Ruiter gisteren. Hij ver
telde dat de oorzaak hiervan be
sloten ligt in de steeds verder
gaande bezuiniging op cultuur
door lagere overheden. Groot ge
monteerde, en dus dure voorstel
lingen zijn al moeilijk te ver
plaatsen, maar daarbij komt dat
een gemeente als Den Haag dit
jaar afhaakt.
De Ruiter zei het tijdens de pers
conferentie gisteren, dat de na
delige effecten van die centrali
sering van het programma-aan
bod dit jaar harder zullen aanko
men dan in andere jaargangen.
Zo zal de NOS weinig kunnen
doen omdat vrijwel al haar facili
teiten tussen juni en augustus
zullen worden opgeslokt door de
Olympische Spelen in Los Ange
les. Slechts de wekelijkse kunst
rubriek Omnibus zal in de infor
matieve sfeer present zijn, terwijl
de VPRO het gat gedeeltelijk op
vult met vijf extra tv-uitzendin-
gen (elke woensdagavond vanaf
6 juni). Buiten Amsterdam is er
redelijk veel aanbod in Rotter
dam en Utrecht. De Rotterdamse
schouwburg, die op 24 juni dicht
gaat en wordt afgebroken ten be
hoeve van een beter alternatief,
beleeft nog een feestelijke slot-
maand. Utrecht verwacht weer
veel van het traditionele toetje,
het Festival Oude Muziek (van 24
augustus tot en met 2 septem
ber).
Wajda
'Alleman's kost* door Zuidelijk To
neel Globe naar o.m. The critic as
an artist van Oscar Wilde. Verta
ling, regie en spel: Kees Hulst en
Gijs de Lange. Gezien op 25 april
in het LAK.
LEIDEN - Op het toneel staan
veel spots, alsof de plaats van
handeling een filmset betreft.
Een lange tafel wordt bedekt
door een wit laken, waaronder
een paar gymschoenen tevoor
schijn komen; daarnaast staat
een operatiekamertafeltje met
instrumenten, alsof we een
anatomisch laboratorium zien
Al vrij gauw blijkt onder dat la
ken een rijkgevulde dis, waar
aan twee heren al converse
rend zullen aanzitten. De gast
heer is Kees Hulst, Gijs de
Lange zijn gast.
Tijdens de maaltijd wordt een
aardige vorm van videokunst
toegepast: er staan een grote
kleuren-tv en een kleine zwart-
wit-tv op elkaar, die via de ca
mera details van de tafel close-
up in beeld brengen. Het lijkt
wel een moderne vorm van
stillevens, die de beide heren
nauwgezet ensceneren. Bij het
laatste beeld bijvoorbeeld is de
camera op de inhoud van de
vuilnisbak gericht en toont de
Nederlandse uitgave van Dan
te's Goddelijke Comedie. Aan
begin en eind van de maaltijd
converseren ("praten" is in de
ze context te banaal) de heren
over wijnen. Het diner eindigt
in een beetje verveeld aan
doende stemming. De gastheer
legt uit, hoe men de obductie
van een lijk dient uit te voeren.
Zo komen dus zowel het diner
als het laboratorium-aspect
van het decor tot hun recht.
Maar met dat al is nog steeds niet
gezegd, waarover deze Globe-
produktie nu eigenlijk gaat.
Hoofdbestanddeel van de con
versatie is de discussie over
kunst en vooral kunstkritiek.
Met andere woorden: 'AJle-
man's kost' is voer voor recen
senten. En met deze zwakke
woordspeling zouden de beide
heren op het toneel beslist ook
weer behoorlijk de spot drij
ven; want dat de kunstkritiek
er niet al te best vanaf komt,
laat zich dus wel raden. Het is
de eeuwige strijd (hier past eni
ge pathos!) tussen de kunste
naar en zijn criticus. Kwinksla
gen als "Journalistiek is niet te
lezen/literatuur wordt niet ge
lezen" gaan over tafel en zijn
waarschijnlijk aan Oscar Wil
de's tekst The critic as an ar
tist' ontleend. De eis en tege
lijk de onmogelijkheid voor de
criticus om eerlijk, oprecht en
rationeel te zijn; de noodzake
lijke ontvankelijkheid voor
schoonheid (wat dat ook moge
zijn); twijfels over nut, invloed
en zin van kunstkritiek; het be
spotten van de recensent (door
één aantekeningenboekje ben
je alle anonieme onschuld ver
loren) - het zijn overbekende
items, dus echt leerzaam was
de avond niet.
Sinds het tv-optreden van
Adriaan van Dis zijn de begrip
pen 'kakkineus' en 'bekakt' als
goedmoedige karakterisering
weer in zwang.
Vermakelijk bekakt slaat ook
precies op de discussie van
beide heren. Boos worden is
derhalve uitgesloten; er is
hoogstens een zekere loute
ring. En deze loutering, deze
katharsis is toch ooit het doel
van de echte tragedie ge
weest?!
WIJNAND ZEILSTRA
cum o.l.v. Bruno de Greeve t
Kamerkoor o.l.v. Nico van der
Meer met werken van onder ande
re: Rossini, Hlndemith, Mendels
sohn en Roussel. Gehoord op
woensdag 25 april in het Waagge
bouw in Leiden.
LEIDEN - In het kader van het
Waagfestival 1984 concerteer
de gisteravond het Leids Stu
denten Koor en Orkest Colle
gium Musicum en het Kamer
koor met een charmant pro
gramma.
Fris van de lever, temperament
vol en zonnig opende het Leids
Studentenorkest dit lentecon
cert met de ouverture La Cene-
rentola van G. Rossini. Een bij
zonder aardig instrumentaal
opgebouwd werk, dat niet
vlekkeloos, maar wel met de
juiste dynamiek 'spumanti-
licht' over het voetlicht kwam.
Volkomen anders van sfeer,
maar stijlvol vertolkt klonken
de koorwerken van Hinde-
mith, Brummer en Clemens
door het Kamerkoor o.l.v. diri
gent Nico van der Meer. Vooral
het capella gezongen veder
lichte Puisque Tout Passe van
Hindemith en het schitterende
Abendlied bleken daarbij pa
rels van zangkunst. Een Venus
Schoon en de Lustlijcke Mey
van J. Clemens kwamen daar
entegen wel goed verstaanbaar
en zuiver, maar niet altijd
vloeiend uit de verf.
De twee motetten Opus 69 van
Felix Mendelssohn-Bartholdy
bleken gisteravond niet de
juiste keus. Hoewel het Stu
dentenkoor van Collegium
Musicum uitstekend stem-
menmateriaal in huis heeft,
vooral de tenoren bleken een
bastillon van homogeniteit,
kwam deze vertolking niet bo
ven het gemiddelde uit. <J)e
composities zijn dan ook zeer
onduidelijk van opbouw waar
door het gemakkelijk rammelt
en weinig diepte kreeg.
Alle artistieke registers werden
echter door het Collegium Mu
sicum opengetrokken in het
belangwekkende orkestwerkje
Petite Suite Opus 39 van de
componist A. Roussel. Een
modern georkestreerd werk,
dat onder leiding van Maestro
Bruno de Greeve vast en met
flair gespeeld werd. Vooral in
de schitterend gestructureerde
Aubade, waarin het koper
boeiend tegenspel aan de strij
kers biedt, gevolgd door een
heerlijke Pastorale om te eindi
gen in een sprankelende en jo
lige Mascarade
ANNEKE VAN VLIET
(mogelijk al in 1986) gunstige ef
fecten kan hebben voor het aan
bod. „Onze taak is het realiseren
van onder meer groot gemon
teerde voorstellingen. Nu moe
ten we vaak nog van produkties
afzien om dat we Carré, de Stads
schouwburg en het Concertge
bouw niet zo makkelijk kunnen
binnenkomen. Straks is daar
meer ruimte voor". Veel ver
wacht het HF van bilaterale cul
turele samenwerking met andere
landen, zoals in het verleden Ja
pan of Latijns-Amerika. Plannen
voor uitwisseling met Canada,
Frankrijk en Australië zijn in
voorbereiding.
Zo'n uitwisseling ontbreekt er dit
maal, maar het theaterprogram
ma belooft de komst van maar
liefst vier Poolse theatergroepen,
regies van filmmaker Andrzej
Wajda en stukken van Camus
(De Bezetenen en De Pest) inbe
grepen. Volgens HF-theaterman
Arthur Sonnen werken in Polen
veel jonge acteurs voort op de
weg zoals die door meesters als
Kantor en Grotowski is aangege-
geven.
Uitwisseling
„Toen begin januari 1983 de ac
teursboycot in dat land werd op
geheven konden we weer den
ken aan een uitwisseling. We
krijgen hier regies te zien van
stukken die in eigen land door
het ingrijpen van de censuur niet
helemaal volgens de oorspronke
lijke bedoeling overeind blijven.
Maar de Poolse theatermakers
hebben een bijzondere lenigheid
ontwikkeld, om toch te zeggen
wat ze willen", aldus Sonnen.
De Poolse inbreng omvat het Stary
Teatr uit Krakow, het Nowy
Teatr uit Poznan, Teatr Gardzie-
nice en Teatr Wspolczesny uit
Wroclaw. De rest van het thea
teraanbod omvat De Macht Der
Theaterlijke Dwaasheden en der
halve de onmiskenbare meester
hand van de Belgische groot
meester Jan Fabre, Melville's
Moby Dick in regie van Gerard-
jan Rijnders in een dubbelpro-
duktie van Globe en het Bra-
bants Orkest, Camus' De Val in
een incidentele produktie van
Joanna Bilska en een bijdrage
van Instituut Houtappel.
Béjart
Iets verder in de toekomst blik
kend meent de festivalleiding
dat de komst van de Stopera
De hoogtepunten in de danssector
bestrijken een behoorlijk deel
van de dansgeschiedenis. Mauri
ce Béjart en zijn Ballet van de
XXe Eeuw komen uit Brussel
met onder meer een reprise van
zijn beroemde Le Sacre du Prin-
temps. Naast (deels nieuw) werk
van Van Manen en Van Dantzig
bij het Nationale Ballet en van
Kylian en Duato bij het Neder
lands Danstheater, komt de
Amerikanse choreografe en dan
seres Carolyn Carson en de New-
yorkse Trisha Brown Company.
De Groupe Emile Dubois van de
choreograaf Jean-Claude Gailot-
ta behoort tot de opvallendste
Franse gezelschappen van het
moment.
Dans en theater vormen echter
minder het traditionele hart van
het HF als de sector muziek in al
zijn rijke gevarieerdheid. De fes
tivalleiding hoopt de subsidie
voor een produktie van Reinbert
de Leeuw en Ton Lutz op basis
van Stravinsky's Histoire du Sol
dat en Schonbergs Pierrot Lu
naire snel rond te krijgen. In His-
tore du Soldat is een hoofdrol
weggelegd voor John Kraay-
kamp sr.; in Pierrot zal de Duitse
actrice Barbara Sukowa schitte
ren. Zeer indrukwekkend be
looft ook de semi-scenische
montage zijn van Karlheinz
Stockhausen's Samstag uit diens
nog af te ronden opus Magnum
Licht. Bij de Nederlandse Ope
rastichting gaan in juni Cosi fan
Tutte en The Beggar's Opera.
Schafer
In het muziekprogramma valt de
projectmatige wijze van hande
len op: veel aandacht voor het
oeuvre van de Canadese avant-
gardist R. Murray Schafer, die
zeer onder invloed van Oosterse
culturen staat. Murray Schafer
zal zelf 12 trombonisten dirige
ren die op een hopelijk zomerse
junidag aan de oevers van de
Amstel staan opgesteld. Uitste
kend is ook de keus voor de mul-
ti-media-kunstenares Meredith
Monk, de invulling van het Cla
xon- festival in Utrecht (met Dia-
manda Galas, Holger Hiller en
George Lewis), nachtelijke mara
thonconcerten in de Nieuwe
Kerk te Amsterdam (onder meer
met het wereldvermaarde slag
werkensemble Nexus) en de
komst van de Amerikaanse com
ponist en leerling van George
Antheil, Henry Brant. De orgel-
week in de Nieuwe Kerk, het Hi-
malaya-spektakel in het Trope
ninstituut en de première van
Francis Ford Coppola's film
Koyaanisqatsi (met muziek van
Philip Glass) doen we dan nog
povertjes af.
Kaarten voor het Holland Festival zijn
tot 10 mei schriftelijk le reserveren
via Holland Festival, Paulus Potter
straat 12, 1071 CZ Amsterdam. Daar
na bij VW-bespreekbureaus of de
theaters.