C
Boskalis en
de riskante
jacht op het
'grote wild'
Richting nog altijd zoek
Rente brengt geld
van arm naar rijk
Geldmarkten
ZATERDAG 21 APRIL 1984
Extra
Wat is het voor bedrijf dat zich zo ver
gist dat een winst van 25 miljoen
gulden twee dagen later een verlies
van 47 miljoen blijkt te zijn? Boska
lis, vooraanstaand concern met die
typisch Nederlandse specialiteit -
'natte waterbouw' en pijpleidingen,
heeft deze week de aandacht op zich
doen vestigen. Rumoer op de Am
sterdamse beurs, waar de handel in
aandelen van het Sliedrechtse con
cern twee dagen kwam stil te lig
gen. Paniekverkoop zat in de lucht,
ook al omdat bleek dat Boskalis 430
miljoen gulden aan eigen geld heeft
gestoken in het Argentijnse miljar
denproject omdat de banken het
niet aandurfden. Bijkans het eigen
garantievermogen. En dat in een
Latijnse economie die op instorten
lijkt te staan.
Plotseling was er die sterfhuizengeur.
Het doet denken aan RSV, dat zoals
deze week bleek in belangrijke ma
te ten gronde ging aan het met eigen
geld bouwen van tankers waar nim
mer een klant voor werd gevonden.
Het doet ook denken aan Het Leids-
Amsterdamse bouwbedrijf Vander-
vliet-Wernink dat, alweer volgens
een zeer recent rapport, de mist in
ging door voor eigen rekening hui
zen te bouwen in een tijd, dat de wo
ningmarkt op instorten stond. Het
betekende de doodsteek voor de
Amsterdamse tak, Vandervliet, van
deze aannemer.
Volgt Boskalis de weg van de Ogem
en Nederhorst, van RSV, van Van
dervliet? Heeft de gigant de lessen
van de jaren zeventig en begin tach
tig dan nog niet geleerd? Kraaije-
veld van Hemert, de captaln-of-in-
dustry die Boskalis leidt, heeft de
schijn tegen. Hij erkent zelf, dat het
'onverkoopbaar' is om aandeelhou
ders die een half jaar geleden nog 25
miljoen gulden winst in het voor
uitzicht werd gesteld werd nu te
confronteren met 47 miljoen gulden
verlies.
Natuurlijk, de recessie heeft dieper
doorgewerkt dan iedereen aan
vankelijk dacht. De betalings
problemen van opdrachtgevers
in Nigeria en Argentinië hebben
meer schade en vertraging opge
leverd dan kon worden voorzien.
Boskalis kan het ook niet helpen
dat Reagan drie jaar geleden aan
de macht kwam en sindsdien de
rente heeft doen stijgen naar
voor de schuldenlanden onbe
taalbare hoogten. Het is wellicht
niet de schuld van Kraaijeveld
van Hemert, dat een Algerijns
aardgasproject fors in de rode
cijfers ging lopen door levering
van slechte pijpen.
Maar dat mag niet leiden tot een zo
groot verschil tussen voorspel
ling (25 miljoen winst in, let wel,
september 1983) en uitkomst (47
miljoen verlies). En het mag zelfs
verdacht hëten, dat de aandeel
houders daarvan pas op de hoog
te werden gesteld, nadat de spe
culaties op de beurs al lang en
breed waren losgebarsten.
Groot wild
Toch rechtvaardigt dit alles niet de
conclusie dat Boskalis een
slechtgeleid bedrijf is, dat op het
hellende vlak is beland waarvan
al zoveel op groot wild schieten
de ondernemingen zijn afgegle
den. Daarvoor is het in elk geval
nog te vroeg. Kraaijeveld van He
mert heeft een aantal openharti
ge verklaringen gegeven, die de
bedrijfsleiding niet vrijpleiten en
die niet alle vragen beantwoor
den, maar die hem het voordeel
van de twijfel geven waar hij om
vraagt: volgens Kraaijeveld gaat
het om een eenmalig verlies, al
durft hij geen harde winstprog
nose meer te geven.
Eigenlijk is daar de eerste les al
mee geleerd, want het betekent
dat Boskalis de aandeelhouder
geen lonkende winstperspectie
ven meer zal voorschotelen, die
voorbijgaan aan de noodzakelij
ke onzekerheden die de bedrijfs
tak eigen is. Al eerder kreeg Bos
kalis een schrobbering van de
Effectenbeurs, omdat de winst
ver achterbleef bij de voorspel
ling. Het bedrijf leeft nu eenmaal
van grote opdrachten in vaak
verre landen en dat brengt grote
ongewisheden en uitvoeringsri
sico's met zich mee.
"Niet verantwoord", erkent Kraaij
eveld het op de miljoen nauw
keurig voorspellen van winst nu
en hij verklaart: "Ik kan u ver
klappen dat op dit moment bij
voorbeeld drie inschrijvingen lo
pen, elk van een omvang van een
paar honderd miljoen gulden.
Wie kan inschatten welke van
deze ons zullen worden gegund
en wat daarvan het resultaat zal
worden?"
Een les, die overigens niet mag lei
den tot onduidelijkheden. Aan
deelhouders, maar ook banken,
pers en werknemers zullen met
recht eisen zo concreet mogelijk
te worden geïnformeerd - het
geen trouwens als mager excuus
wordt aangevoerd voor het pre
senteren van 'harde' winstprog
noses, Kraaijeveld beseft dat ook
en is in overleg met de Vereni
ging voor de Effectenhandel tot
de slotsom gekomen, dat het
wenselijk is met grotere regel
maat te rapporteren over de gang
van zaken. En dat is de winst van
alle rumoer, waarmee het aanne
mingsconcern is geconfronteerd.
Falkland-oorlog
Nu de verliezen. Wat ging er meer
mis in Argentinië dan alleen de
recessie en de oplopende schuld
van het land? En waarom nam
Boskalis risico's ter grootte van
het bijna garantie vermogen, toen
de banken afhaakten? Kraaije
veld van Hemert heeft er zijn ver-
klaringen voor. Allereerst is daar
de Falkland-oorlog, een door nie
mand voorziene omstandigheid
die het Zuidamerikaanse land
wel op de uiterste rand van een
bankroet duwde.
Argentinië kon prompt niet meer
aan zijn betalingsverplichtingen
voldoen en dat was reden voor
de banken én de Nederlandse
Credietverzekeringsmaatschap-
pij (NCM, eigendom van de geza
menlijke banken en de Neder
landse staat) om verdere krediet
verlening stop te zetten. Pech
dus, waardoor Boskalis een 'lelij
ke scheur in de broek' opliep, om
het met Kraaijeveld van Hemert
te zeggen.
Blijft de vraag waarom Boskalis
430 miljoen uit de eigen porte-
monee trok om het Argentijnse
gasproject (kosten toch al twee
miljard) te voltooien. "Een moei
lijke, maar weloverwogen beslis
sing", meent Kraaijeveld. "Wij
blijven ervan overtuigd dat door
deze handelswijze het project ge
red is en zo een succes kan wor
den".
In zekere zin heeft Boskalis ook
weinig keus, want zij heeft zich
via dochter Cogasco die het ga
sproject ook bouwde voor een
periode van nu nog twaalf jaren
gebonden aan het onderhoud en
de bedrijfsleiding. Van doorslag
gevende betekenis voor de be
slissing is echter het belang van
het project voor de Argentijnse
economie geweest. Volgens
Kraaijeveld stelt 'Centro Oesto'
Argentinië in staat de import van
energie (olie) drastisch terug te
dringen en dat is van levensbe
lang voor het land, dat momen
teel met het Internationaal Mo
netair Fonds werkt aan een
schulden-saneringsplan. Vast
staat, dat het IMF Argentinië al
leen krediet zal verschaffen als
de import drastisch wordt terug
gedrongen.
Aflossing
Kortom, Argentinië heeft alle baat
bij het gasproject en doet vol
gens Kraaijeveld dan ook 'al het
mogelijke' de financiële ver
plichtingen na te komen. Met de
rentebetaling lukt dat, "maar he
laas vinden de aflossingen nog
niet plaats". Van aflossing zal
pas sprake kunnen zijn nadat er
overeenstemming is tussen Ar
gentinië en het IMF. En zo is de
kring rond Alleen door het ga
sproject door te zetten en zo Ar
gentinië te helpen bij de oplos
sing van het schuldenprobleem,
is er kans dat Boskalis en de ban
ken hun geld (terug)krijgen.
Een aannemelijk verhaal? Wel
licht. In ieder geval heeft Boska
lis de NCM Gees: de overheid)
uiteindelijk enigszins weten te
overtuigen. Eind vorig jaar
kwam er uiteindelijk alsnog een
dekking van de NCM voor ruim
de helft (250 miljoen gulden) van
de 430 miljoen, een helft die in
middels op 9 april door een ban-
kenconsortium is opgehoest.
De resterende 180 miljoen zijn nog
door
Wim Fortuyn
steeds voor rekening en risico
van Boskalis zelf, maar het con
cern is niettemin blij met deze
uitkomst en meent dat het pro
bleem Argentinië hiermee "gro
tendeels is opgelost". Temeer
omdat de 180 miljoen voorrang
krijgt boven de 250 miljoen als
het aankomt op betaling van Ar
gentijnse zijde.
Toch is met dit alles nog steeds het
plotselinge verlies van 47 mil
joen niet verklaard. De proble
men met Argentinië zijn immers
niet van vandaag of gisteren en
het vinden van een 'oplossing'
lijkt dat verlies dan ook alleen
maar mysterieuzer te maken. En
mysterieus is het.
Geruchten
Op 4 april ging de concernleiding
er nog vrolijk van uit dat de voor
spelde winst van 25 miljoen zou
worden gehaald. Dat zou letter
lijk van de ene op de andere dag
veranderen: op 6 april kwamen
Kraaijeveld en zijn medebe
stuurders op 6 april tot de con
clusie dat er sprake was van 47
miljoen gulden verlies.
Nog vreemder is, dat de geruchten
over verlies al ver voor die vierde
april de kop opstaken. Volgens
Kraaijeveld kunnen die geruch
ten dan ook niet uit zijn bedrijf
afkomstig zijn. Vast staat wel dat
de geruchtvorming sterk in de
hand is gewerkt doordat Boska
lis, overigens ook op verzoek van
de staat en de NCM, het in de
cember bereikte akkoord met de
NCM stil heeft gehouden.
"Als we direct hadden bekend ge
maakt dat de NCM die 250 mil
joen verzekerd had, hadden wij
in de onderhandelingen met de
banken een stuk zwakker ge
staan en dat had zeker geld ge
kost", aldus Kraaijeveld. Het le
verde wel de geruchten op. Maar
nog niet de verliezen.
Dat die er toch bleken te zijn, is
volgens Kraaijeveld van Hemert
te danken aan het feit dat de
vooruitzichten voor dit jaar nog
eens stevig zijn onderzocht, op
een moment (4 april) dat in feite
al was besloten een winst van 25
miljoen gulden te melden. Twee
dagen later kwamen de rappor
ten van de werkmaatschappijen
binnen met daarop tegenvallers
die volgens de normen die Bos
kalis aanhoudt nog op rekening
van 1983 geschreven moesten
worden. Het ging om drie tegen
vallers, die hun oorsprong vin
den in 1983 maar die zich pas dit
jaar zullen manifesteren.
vertragingen in Algerije als ge
volg van de vorig jaar 'door der
den' geleverde pijpen van slech
te kwaliteit.
afschrijving van orders die de Ni-
geriaanse werkmaatschappij (be
lang Boskalis: 40 procent) had
aangemeld, maar die niet meer
bleken te voldoen aan de strenge
eisen die Boskalis stelt sinds er
dit land met betalingsmoeilijk
heden kampt.
het lager waarderen van een aan
vullende order uit Denemarken,
waar Boskalis zijn bedenkingen
over heeft.
Reorganisatie
Daarbij komen dan nog twee te
genvallers, waarmee al wel gere
kend werd en die voortvloeien
uit de reorganisatie die zich in
1983 heeft voltrokken. Dat is
enerzijds een wat tegenvallende
opbrengst (39 miljoen) van on
derdelen die het concern af heeft
gestoten om de kas aan te zuive
ren en het werkterrein overzich
telijk te houden. Daarbij gaat het
onder meer om de (winstgeven
de) Britse dochter Land Mari
ne Engeneering, die staat voor
zware, door Boskalis niet op te
brengen investeringen in de off
shore industrie. Want die les
heeft Boskalis in ieder geval wel
geleerd: bedrijven die maar gro
ter en groter groeien Ogem,
RSV - gaan aan de eigen ambi
ties en chaos ten onder.
Anderzijds waren er kosten, ver
bonden aan de reorganisatie, die
met een totaal van 46 miljoen
gulden aanzienlijk hoger uitvie
len dan eerder begroot. Kenne
lijk een kwestie van onervaren
heid met onaangename inkrim
pingen, zoals de verkapte kritiek
van Kraaijeveld op het Neder
landse arbeidsbestel duidelijk
maakt. "Terugblikkend op dat
proces", aldus Kraaijeveld, "kan
worden gesteld dat de lange
duur van sommige procedures
die in Nederland bij een ingrij
pende reorganisatie moeten wor
den gevolgd de kosten van een
dergelijke reorganisatie onnodig
hoog doen oplopen. Deze hoge
kostenpost op zich kan een be
dreiging vormen voor de werk
gelegenheid bij de afgeslankte
bedrijfsonderdelen".
Hoe dan ook: volgens Kraaijeveld
is het voornaamste leed nu gele
den. Boskalis kan, op een wat be
scheidener niveau en met 2000
mensen minder, weer voort
waarbij de aandacht zal worden
beperkt tot een viertal hoofdge
bieden: baggeren en landaan
winning, aanleg van pijpleidin
gen, landbouw-industriéle activi
teiten en uiteraard de natte wa
terbouw. "De uitgangspositie is
aanzienlijk versterkt", zo kon
Kraaijeveld van Hemert deze
week dan toch nog vrij opgewekt
meedelen. De omzet (vorig jaar
nog 2,1 miljard) zal dit jaar een
miljard lager lager uitvallen door
het afstoten van onderdelen en
het strenger selecteren van op
drachten, maar de winst zal weer
terugkeren.
Prestatie
Werk (begin dit jaar een voorraad
van 1,2 miljard) is er in ieder ge
val nog genoeg. Boskalis heeft
weer een nieuw, leerzaam hoofd
stuk aan de industriële geschie
denis van Nederland toege
voegd. Gestruikeld, maar tot nu
toe niet gevallen. Het is voor een
dergelijk risicozoekend bedrijf
een hele prestatie gebleken, zul
len we maar zeggen met in ge
dachten de giganten die het niet
redden.
Iemand die één miljoen gulden
heeft, ontvangt wanneer hij dat
geld zonder enig risico belegt
bij de huidige rentestand jaar
lijks ongeveer 80.000 gulden
aan rente. Een dergelijk inko
men mag de miljonair geen re
den tot klagen zijn. Want de in
flatie is tegenwoordig te ver
waarlozen. Zijn miljoen wordt
niet zoals vroeger minder
waard. Bovendien hoeft de
miljonair niets te doen om die
80.000 gulden te verdienen.
Het openen van een bankreke
ning is voldoende en de bio
scoopreclame leert ons dat dat
niet moeilijk is.
De bank moet dat miljoen dan
weer uitlenen aan iemand die
dat geld een jaar lang zó weet
te gebruiken dat het op het
eind van het jaar weer terugbe
taald kan worden plus dat hij
er zoveel winst mee weet te
maken dat hij de bank nog
eens 100.000 gulden rente kan
betalen. Van het verschil van
20.000 gulden betaalt de bank
haar eigen mensen.
Dagelijks gebeurt dit vele malen.
De vier grootste banken, ABN,
Amro, Rabo en NMB, hebben
vorig jaar 10 miljard binnen ge
kregen aan het verschil tussen
betaalde en ontvangen rente.
Dat is 500.000 maal in een jaar
die 20.000,- verschil. Van dat
bedrag kunnen de banken le
ven. Na aftrek van alle kosten
en stroppen hebben ze met zijn
vieren vorig jaar bruto 2 mil
jard verdiend. Daarover betaal
den ze nog eens 700 miljoen be
lasting en hielden ze dus 1,3
miljard over.
Alle mensen en instellingen die
hun geld bij één van die vier
banken hebben ondergebracht
kregen vorig jaar dus globaal
geschat bij elkaar 500.000 maal
die 80.000 gulden aan rente.
Dat is 40 miljard en dat is erg
veel geld. Ter vergelijking: de
discussie over de bezuinigin
gen van de overheid gaat over
nog geen 10 miljard per jaar.
Maar lang niet alle rente loopt via
de banken. De overheid zelf
betaalt nog eens op de staats
schuld. Dat is zo'n 15 miljard.
Dan zijn er nog verzekerings
maatschappijen, hypotheek
banken etc. Er gaat jaarlijks in
Nederland een bijzonder groot
bedrag aan rente om. Waar
komt al dat geld vandaan en
waar gaat het naartoe?
Al dat geld moet ergens verdiend
worden. Ergens moeten men
sen erin slagen op elk miljoen
dat geïnvesteerd is jaarlijks zo
veel te verdienen dat behalve
alle andere kosten ook nog
eens 100.000 gulden rente kan
worden betaald. Het is moei
lijk voor te stellen, maar tot
nog toe gebeurt dit ook steeds.
Deels omdat veel rentebetalin
gen elkaar overlappen. Een
pensioenfonds ontvangt rente
van de staat en betaalt daar
mee een gepensioneerde die
een deel van dit geld op de
bank zet. De bank leent het uit
aan een ambtenaar die zijn hy
potheek betaalt uit het salaris
dat de overheid hem weer be
taalt en dat weer wordt opge
bracht uit de belasting die on
der meer de banken afdragen.
Zo is er sprake van een soort
kringloop.
Maar die kringloop is niet per
fect. Er is steeds dat verschil
tussen ontvangen en betaalde
rente. Uiteindelijk komt er
steeds meer geld terecht bij de
grote kapitaalverschaffers. Via
het rentemechanisme is er
sprake van een herverdeling
van inkomens. Het geld komt
uiteindelijk terecht bij de be
zitters van kapitaal. De man
die één miljoen op de bank zet
krijgt 80.000 gulden zonder iets
te doen. In de hele economie
zijn het vooral de pensioen
fondsen waar steeds meer geld
bij terecht komt, maar ook rij
ke bedrijven en partikulieren
pikken hun graantje mee. Hoe
hoger de rente is, des te sneller
gaat die inkomensverdeling.
De laatste jaren bevindt de ren
te zich historisch gezien op on
gekende hoogte ten opzichte
van de inflatie. Vroeger was
het nog zo dat door middel van
inflatie een stuk van het ver
mogen van de rijken verloren
ging, maar dat is nu nauwelijks
meer het geval. Er komt nu
slechts rente bij.
In de internationale economie
gebeurt hetzelfde, maar daar
hapert het mechanisme door
overbelasting. Landen als Bra
zilië, Argentinië, Nigeria en
nog vijftig anderen hebben in
middels zulke hoge rentekos
ten te dragen dat ze hun ver
plichtingen niet meer na kun
nen komen. Al deze landen
hebben geld geleend tegen een
variabele rente. Om de zes
maanden worden de tarieven
aangepast aan de rentestand
op de internationale geld
markt. Daardoor hebben die
landen nogal wat tegenvallers
te verduren gehad. Toen de
ontwikkelingslanden in de ze
ventiger jaren begonnen te le
nen van de banken, lag de ren
te rond de drie procent en dat
was lager dan de toenmalige
inflatie. Het was dus een slim
me manier om met geleend
geld de eigen ontwikkeling te
financieren.
door Paul Frentrop
Op het moment ligt die rente
rond de 12 procent en in de tus
sentijd zijn nog hogere tarie
ven tot bijna 20 procent voor
gekomen. In de tussentijd is
ook de inflatie gedaald. Behal
ve door onvermijdelijke zaken
als corruptie en wanbeheer ligt
hier een van de belangrijkste
oorzaken van de internationale
schuldencrisis.
Het is de bedoeling dat die mil
jarden dollars aan rente alsnog
terug gaan vloeien naar
westerse banken. Het mag wat
langer gaan duren maar
geld moet wel komen. De ont
wikkelingslanden moeten
meer exporteren en minder
importeren om van het ver
schil de dollars te verdienen
waarmee ze de rente moeten
betalen aan de rijke landen. Of
ze hun grondstoffen en arbeid
dus maar af willen dragen i
ruil voor dollars die ze meteen
terug moeten geven. Ook hier
een verdeling van inkomen c
het maar eens netjes uit te
drukken. Een verdeling vj
arm naar rijk. Rente werkt r
eenmaal op die manier. Het
lijkt een soort natuurwet. Via
het rentemechanisme stroomt
geld van de kleine naar de gro
te hoop. Maar het is geen i
tuurgebeuren. De hoge rente
stand van de afgelopen jaren is
een bewust gevolg van het mo
netaire beleid in de rijke lan
den met de VS aan kop, be
doeld om de inflatie te beteu
gelen. De afgelopen maand is
de rente in de VS weer iets ge
stegen. In Nederland en de rest
van Europa is de rente al
maanden stabiel op dat histo
risch hoge niveau. Zolang de
rente niet daalt tot in de buurt
van het inflatiepeil gaat de her
verdeling van inkomens onge
stoord door.
AMSTERDAM (GPD) - Wederom
had het beloop op vele belangrij
ke effectenbeurzen weinig te be
tekenen. Voor Amsterdam was
het bovendien een korte week
door de gesloten vrijdag, en tra
ditioneel komt dé handel in zo'n
periode niet op gang. Er blijft te
rughoudendheid heersen en dat
was dit maal nog extra het geval
door de onzekerheid van de gro
te Newyorkse effectenbeurs.
Daar werden twee positieve dagen,
met een stijging van 14 punten,
weer omgebogen door een reac
tie van acht punten. Voor het
buitenland dus opnieuw geen
ondergrond om op te bouwen.
Vooral de obligatiemarkt moest
dit maal in Wall Street terrein
prijsgeven, waaruit blijkt dat er
nog altijd niet veel vertrouwen
bestaat over het toekomstig ren
tebeloop, en dit ondanks her
haalde verzekeringen van de re
gering dat er spoedig een daling
in zicht zou zijn.
Enigszins opgelucht was men in
brede kring wel, dat de economi
sche groei in de Verenigde Sta
ten in maart enigszins was ge
temperd, maar het weer was in
die maand bar slecht en hield
menigeen thuis. Hierdoor boek
ten bijvoorbeeld de warenhuizen
veel kleinere omzetten dan ver
wacht. Maar hier wordt tijdens
de paasmaand april een extra in
haalvraag verwacht. Ook de hui
zenbouw leed sterk, zodat het
aantal nieuw te bouwen wonin
gen maar liefst een daling van 27
procent liet zien; de grootste da
ling sinds 1959, die hier en daar
alweer de vrees deed ontstaan
dat de Verenigde Staten een
nieuwe recessie tegemoet gaan.
Kortom, de meningen in financieel
Amerika blijven nog altijd ver
deeld tussen vrees voor overver
hitting en toenemende inflatie,
en een nieuwe kans op recessie.
Ook op onze beurs, zowel op de
obligatie- als op de aandelen
markt, was van enige richting
geen sprake. Naast het vooruit
zicht van een lang paasweekein
de was er ook hier een toenemen
de onzekerheid over de toe
komst. Vooral de binnenlandse
politiek geeft reden tot terughou
dendheid, nu premier Lubbers
openlijk heeft erkend rekening
te houden met de val van zijn ka
binet als de oplossing van het ra-
kettenvraagstuk negatief voor de
regering zou uitpakken. Nu bo
vendien in Haagse kringen ver
luidt dat reeds over drie weken
het regeringsbesluit in deze zaak
aan de Kamer zal worden voor
gelegd, neemt de neiging tot af
wachten toe.
En dat is jammer, nu de beurs en
kele zeer belangrijke weken te
gemoet gaat, waarin vele jaarver
gaderingen gehouden moeten
worden en de winstcijfers over
het eerste kwartaal bekend zul
len worden gemaakt. Een rege
ringscrisis zou zeer nadelige ge
volgen voor de beurs kunnen
hebben, zo wordt gevreesd. Om
dat niet zeker is hoe het buiten
land, waar de afgelopen ander
half jaar veel Nederlands beleg
gingsmateriaal naartoe is ver
huisd, zal reageren. Een breuk in
het regeringsbeleid kan ook ver
tragend werken op het econo
misch herstel dat zich de laatste
t(jd juist veelbelovend laat aan
zien.
Na vier dagen handel sloot de Am
sterdamse effectenbeurs, met
een matige handel, het algemene
koersgemiddelde bijna twee
punten lager af dan vorige week
vrijdag. Ook de index voor de in
ternationals was twee punten la
ger omdat er, vooral donderdag,
sprake was van een nogal flauwe
stemming. Hierdoor kwamen
ook de meeste aandelen die aan
vankelijk wegens goede berich
ten nog positief reageerden, uit
eindelijk onder druk en beneden
het slot van de vorige week te
staan. Dat was met alle interna
tionals het geval, evenals met de
meeste actieve aandelen. Heine-
ken viel op met een daling van
bijna 10 gulden en ook Stad Rot
terdam moest 10 gulden terug.
Alleen Amev, Schuitema en
Schuppen S^jet hielden terrein
winst over.
