Tk ben geen huilerd, maar wel ernotioneeF
C
Beminnelijk textielhandelaar
>-
~1 Johnny Jordaan viert vijftigjarig bestaan artiestenjubileum
Gevecht om film atoomramp
Veronica bereikt a-status
Die Haghe: toch museum
Speelbaar tijdsdocument
WOENSDAG 23 NOVEMBER 1983
Radio - tv - kunst
„Het was een erg ontroerend moment voor mij. Ik was beslist niet nerveus of zo, maar wel
intens gelukkig. En ik was blij dat ze me nog niet vergeten zijn. Iedereen kent me nog.
Dat bleek ook toen ik onlangs mijn nieuwe plaat moest signeren in twee winkels in
Amsterdam. Iedereen, van klein tot groot, wist nog wie ik was. Dat doet me goed".
Johnny Jordaan beleeft dus
gelukkige dagen, ook al moet
hij zich nog steeds in een rol
stoel voortbewegen, doordat
hij twee jaar terug door een
hersenbloeding werd getrof
fen. De Amsterdamse volks
zanger, die zijn glorietijd in
de jaren '50 beleefde en in
1972 besloot het wat kalmer
aan te gaan doen, is donder-
dag een van de artiesten in
het populaire TROS-pro-
gramma "Op volle toeren",
dat vorige week in de En-
schedese Twenthe-hallen
werd opgenomen. Zijn eerste
officiële optreden sinds zijn
ziekte. Hij zingt het nieuwe
lied „Amsterdam", dat door
Pierre Kartner werd geschre-
^Het is niet zomaar een plaat, maar
r een jubileumsingle, want Johan-
door
Gerard Brouwer
nes Hendrikus van Musscher, zo
als Johnny Jordaan bij de Bur
gerlijke Stand staat ingeschre
ven, viert zijn 50-jarig artiesten
jubileum. „Daar kijk je van op
hè? Maar je moet niet vergeten
dat ik al op m'n negende optrad.
Vandaar", verduidelijkt hij. De
59-jarige zanger van 'Bij ons in
de Jordaan' en andere klasieke
meedeiners - op menige feest
avond staat nog immer de lepel
in de breipot en klinkt nog altijd
uit volle borst 'Wie heeft er zeep
sop in de pruimenpap gedaan' of
het wonderlijke 'Hé, sabberiejo-
sia, sabberiejejeje holadiejo' -
kreeg ter ere van het jubilieum
door burgemeester Van Thijn de
onderscheiding van verdienste
van de stad Amsterdam opge
speld.
PILVERSUM (ANP) - AVRO, TROS, NCRV en KRO hebben de race
geopend om de uitzending van de televisiefilm 'The day after' over de
gevolgen van een atoomaanval. Deze ruim twee uur durende film baar
de afgelopen zondag in de Verenigde Staten groot opzien, niet in de
laatste plaats vanwege de "realistische" beelden van de vernietiging
van Kansas City en de gevolgen van de ramp voor de bewoners van een
plaats zestig kilometer verderop.
De AVRO heeft de zogeheten eerste claim op de televisiefilm ingediend
bij het claimbureau van de NOS. De NOS zorgt voor de centrale inkoop
van onder meer films. Omroepen kunnen volgens het principe "wie het
eerst komt, die het eerst maalt" een claim leggen op een film. Tweede in
de race is de NCRV, die maandagavond al in 'Hier en Nu' fragmenten
van 'The day after' heeft laten zien. De KRO neemt de derde plaats in
op de claimlijst. De TROS heeft haar oog laten vallen op de vierdelige
mini-serie die van 'The day after' is samengesteld.
De claims zijn uitgebracht zonder dat de omroepen de film hebben ge-
HILVERSUM (ANP) - De Veronica omroeporganisatie heeft het leden
tal bereikt dat nodig is voor de status van a-omroep. Ondanks de pro
blemen met de postbezorging, telt Veronica nu ongeveer 450.000 leden.
In april 1984, wanneer officieel de a-status kan worden aangevraagd, ver
wacht de jongste omroep van Hilversum al ruimschoots op weg te zijn
naar de half miljoen leden, aldus een woordvoerder gisteren.
Veronica verwacht eind 1983 in ieder geval ongeveer 470.000 leden te
hebben. Problemen met de telling omroepen kampen nogal eens met
leden die te laat of in het geheel niet betalen verwacht de VOO niet
"omdat de ledenadministratie bij ons zeer precies werkt". Wanneer
Veronica tot a-omroep wordt verheven, zal het overigens nog tot okto
ber 1985 duren voordat de begeerde zendtijduitbreiding een feit wordt.
Van de 450.000 VOO-leden hebben er ongeveer 400.000 een abonnement
op het Veronica-blad. De overigen zijn goedkope 'tientjes-leden'. De
betaalde oplage van het Veronica-blad ligt volgens de omroep rond de
half miljoen exemplaren.
Dat gebeurde tijdens een drukke
bijeenkomst in een Jordaanse lo
kaliteit en die dag heeft een
diepe indruk op Johnny Jordan
gemaakt. „Het is ook niet niks",
zegt zijn vriend Ton Slieren-
drecht, met wie Johnny al 26 jaar
samenleeft. „Het was een erg
emotioneel moment. Want zó
denk je: die is er geweest, en zó
zingt-ie weer. Dat is toch prach
tig? N§ die hersenbloeding heeft
hij nog wel eens onofficieel ge
werkt. Zoals verleden jaar in
Amsterdam tijdens het carnaval,
waar we eregasten waren. Toen
werd hij geridderd en zo. Daar
was een orkest dat hem vaak had
begeleid en nou ja, ze drongen
maar aan. Toen moest hij wel zin
gen. Dat heeft hij gedaan en het
was een feest. In één woord. We
stonden er echt van te kijken dat
het hem zo makkelijk afging.
Niet te geloven. Al zijn oude
nummers, die brengt-ie nog net
zo als voorheen. En daar is ook
nog steeds vraag naar, want er
zijn stapels aanvragen voor op
tredens. Iedere dag gaat wel de
telefoon".
Huilerd
Johnny Jordaan heeft zelf voor die
belangstelling wel een verkla
ring. Tenslotte, zegt hij, zijn er
van hem miljoenen platen ver
kocht en zoiets vlak je niet zo
maar uit. „En ik heb drie gouden
platen. Daarbij moet je niet ver
geten dat je vroeger pas goud
kreeg als er een miljoen platen
over de toonbank waren gegaan.
Tegenwoordig is het al gepiept
bij vijftigduizend. Kun je na
gaan! De kamer bij mij had ei
genlijk vol moeten hangen
Sinds de jaren '50, toen ik een ta
lentenjacht won als beste zanger
van de Jordaan, werd ik in korte
tijd bekend. Er zijn er niet veel
die zo'n vlugge roem meemaken,
dat het zo hard gaat. Ik heb over
al gewerkt, zelfs over heel de we
reld, want de emigranten wilden
mij ook horen. Verder zal ik
nooit het optreden vergeten op
het festival van de Gouden Gon
del in Venetië. Dat was in 1956".
„En natuurlijk de ontvangst door
de koningin, een jaartje later. De
kinderen liepen op Soestdijk
mijn liedjes te zingen. Van wie
zijn die liedjes toch? Van Johnny
Jordaan? Nou, daar moeten we
dan maar eens kennis mee gaan
maken. En toen, na een poosje,
toen ik zo beroemd werd en er
miljoenen platen werden ver
kocht, toen ben ik uitgenodigd
door de koningin. Met meer ar
tiesten hoor, maar het was ont
zettend leuk".
„In België heb ik ook fijn gewerkt.
Heel erg lang en veel. In Antwer
pen heb ik nog een zaak gehad,
een cabaret op de Oude Koren
markt. Ook dat was een geweldi
ge tijd. Maar ja, het heimwee
knaagde. Ik verlangde naar mijn
land en naar mijn huis in Am
sterdam en zodoende zijn we
weer teruggekomen. Maar niet
van de armoede hoor, zoals ver=
scheidenen dachten, want ik had
het heel goed, gelukkig. Dat ik
toen aan de grond zat, dat was
niet waar. Ik heb altijd goed mijn
brood verdiend, al was het later
geen duizenden meer in de week,
zoals in die glansperiode. Maar ik
heb me steeds best kunnen red
den. En hoe...".
Er is nog iets wat Johnny Jordaan
uit de wereld wil hebben. Hij zou
volgens "de blaadjes" regelmatig
in huilen uitbarsten. Om het
minst of het geringste. „Dat is
niet waar, want ik ben geen hui
lerd. Ik ben wel eens ontroerd,
maar zo overdreven als ze altijd
zeggen, nee hoor. Als ik een goe
de film zie of een toneelstuk, dan
kan ik wel geroerd zijn, want
emotioneel, dat ben ik wel. Maar
ondanks dat ik zoveel heb mee
gemaakt, huil ik in feite nooit.
Nee hoor, absoluut niet. Maar
toch lees je altijd: bij Johnny Jor
daan vloeiden de tranen weer.
Kijk, ik ben katholiek en een erg
gelovig mens. Daarom bid ik
veel, maar huilen dat doe ik niet.
Dat hoeft dan ook niet meer".
Zielig
„Ik ga nu niet opnieuw het hele
land door. Een beetje zielig op
het toneel staan, dat wil ik niet.
Het blijft bij de platen. Die moet
je dan promoten, maar echt over
al optreden, nee, dat zal niet ge
beuren. Zo voel ik het hoor, maar
ja, je weet natuurlijk nooit. Ik zeg
niet dat ik het nooit meer zal
doen. Dat kan ik niet zeggen,
want ik wil het wèl graag. Maar je
moet het ook kunnen...".
„Nou", valt Joop Goos, Johnny's
vaste accordeonist hem in de re
de, „we hebben ook kilometers
genoeg gereden. Meerdere optre
dens per avond en dan nog even
naar Berlijn voor de soldaten en
dan 's nachts weer terug. Of even
naar Knokke op en neer voor een
tv-uitzending". Of dat misschien
een van de redenen is dat John
ny ziek is geworden? „Nee hoor,
maar zo is hij nu eenmaal ge
bouwd".
„Die hersenbloeding", verduide
lijkt Johnny, „die heb ik al voor
de tweede keer. Jaren geleden
heb ik die ook gehad. Ik ben er
schijnbaar allergisch voor".
„Nou", zegt Joop Goos, „laat ik je
dit zeggen: hij is overal allergisch
voor. Als je hoort wat hij gehad
heeft, dan denk je: wat heeft hij
eigenlijk niet gehad. Een oog
kwijt, 25 jaar suikerziekte. Twee
maal een hartinfarct, een zware
maagoperatie, een operatie aan
de twaalfvingerige darm en
noem maar op. Vlak voor deze
ziekte was hij in Spanje en hup,
met loeiende sirene naar het zie
kenhuis. Dubbele longontste
king. Gaat hij naar Tunesië,
krijgt hij een virusziekte. Een
kans van één op de miljoen, maar
Johnny is de klos".
„Ik ben nou toch weer aardig opge
krabbeld", zegt Johnny. „Het
gaat steeds beter. Daarom schei
ik er niet helemaal mee uit. Ik
kan er ook niet buiten. Dat kan
ik niet gewoon, want als ik zoals
hier die muziek weer hoor, nou
dan leef ik helemaal op. Ik kan
alleen niet staan. Ik word neerge
zet op een kruk en zo half en half
zittend kom ik in beeld en zing
'Amsterdam'. Ja, ik houd het bij
het oude genre. Dat kan toch ook
niet anders. Ik ben tenslotte
Johnny Jordaan en ik kan niet
over Den Haag of zo gaan zingen.
Dat gaat niet Ik zing echter niet
meer alleen over de Jordaan,
want die bestaat niet meer. Het
hart is uit Amsterdam gestoten".
„Pierre Kartner weet dat ook. Die
komt dan wel uit Breda, maar die
heeft toch een Amsterdamse
geest. Hij schrijft zó. Onze nieu
we elpee zal in het vooijaar uit
komen en ik ben nu bezig om te
repeteren. Met bandjes en zo.
Daar heb ik het druk genoeg
mee, want ik moet ook vijf dagen
in de week naar revalidatie. Pro
beren om zonder kar te leren lo
pen. Ik kom dus niet veel meer
buiten, maar als ik om vijf uur bij
mij voor het raam zit, dan kijk ik
toch ook naar Amsterdam. En nu
de bomen kaal zijn, kan ik bij mij
vandaan ook de Westertoren
weer zien".
„Aanloop heb ik echter niet meer.
Jan Goos komt iedere zaterdag
bij mij een kopje koffie drinken
en dan praten we even. Maar hij
is de enige die zich laat zien. En
nog een tante en een oom. Maar
collega's, die geloven het wel. Bij
de tv-opnamen hier stond ik
naast een man van de platen
maatschappij. Ze hebben miljoe
nen aan me verdiend, maar die
man zegt me niet eens gedag. Dat
is toch schandelijk. Ik wil niet
klagen hoor, maar zoiets, daar
word ik toch verdrietig van... Dat
doet zeer...".
Na de repetities wacht Johnny Jor
daan in zijn rolstoel bij de bui
tendeur om te worden opge
haald. Op zijn schoot ligt in cello
faan verpakt een boeketje rozen.
„Van een fan", zegt hij glunde
rend.
1( 2) - Hey you rock steady
crew - Rock Steady Crew
2 1) - All night long - Lionel
Richie
3(4)- Come back and stay -
Paul Young
4(3)- Suzanne - V.O.F. De
Kunst
5(8)- Undercover of the
Night - Rolling Stones
6(9- Manhattan - G'race
7 (20) - Owner of a lonely
Heart - Yes
8 5) - I like Chopin - Gazebo
9 (16) - Uptown girl -Billy Joel
10 (23) - Happy station - Fun
Fun
11 (11) - Suddenly last summer
- The Motels
12 (14) - Can't stop running -
Space Monkey
13 (10) - Big Apple - Kajagoog-
14 (17) - Shadow on the wall -
Mike Oldfield
15 6) - Sunshine reggae
Laidback
16 7) - Joke stop met koken -
Leidse Sleutelgaten
17 (21) - New dimension - Ima
gination
18 (18) - Different worlds-Van-
denberg
19 (22) - Union of the snake -
Duran Duran
20 (28) - Motor mania Roman
Holiday
21 (13) - Karma chameleon -
Culture Club
22 (32) - Dark is the night - Sha-
katak
23 (15) - Say say say - M. Jack
son and P. McCartney
24 - You are - Dolly Partem
25 - Just be good to me -
SOS Band
26 (36) - Puss 'n boots - Adam
Ant
27 (12) - La di da - Vanessa
28 - Johnny vergeet me niet
- John Spencer
29 (25) - This is welfare - The
Dutch
30 (19) - Nightline - Randy
Crawford
31 - Love how you feel -
Sharon Redd
32 - Zondag - Andre Hazes
33 (31) - It's raining men - Wea
ther Girls
34 Allergies - Paul Simon
35 - In't diepst van je hart -
Frank en Mirella
36 (26) - 's Nachts na tweeën -
Havenzangers
37 (24) - I'm only shooting love -
Time Bandits
38 (30) My forbidden lover -
Tapps
39 (29) - lk mis je-Andy
40 (33) - My boy - Jodelles
Frederic Tristan, winnaar van de Prix Concourt
PARIJS - De beroemdste literaire
prijs van Frankrijk is uitgereikt
aan een goede vijftiger, 'hande
laar in textielfabrieken, wiens
ware naam voor de literaire we
reld verborgen blijft. Het was de
tachtigste keer (sinds 1903) dat
de „Prix Goncourt" zijn bestem
ming vond en de beminnelijke
Frédérick Tristan had er aller
minst rekening mee gehouden
dat zijn „Les Egarés" (De ver
doolden) bij de tien-koppige jury
zo in de smaak zou vallen.
Dit jaar was er ook niemand die
zich luidkeels of inwendig brom
mend tegen de prijs verzette, zo
als in voorgaande jaren veelal het
geval was: het vermoeden blijft
namelijk onuitroeibaar dat de ju
ryleden in een complot met de
drie grote Franse uitgevershui
zen verwikkeld zouden zijn en de
prijs bij voorkeur bestemmen
voor een literator die in handen
gevallen is van Gallimard, Gras
set of „Seuil". Frédérick Tristan
Workshop
LEIDEN - Stichting Tóch Theater
organiseert vrijdag en zaterdag
in Leiden een workshop Afri
kaanse dans onder leiding van de
Kongolees Rifi Kythouka, dans-
leraar aan het Centre Noir de Pa
ris. Zijn vaste begeleider zorgt
voor live-percussie bij het dan-
Westerse dans is veelal omhoog ge
richt en gespannen. Afrikaanse
dans richt zich daarentegen naar
omlaag, naar de aarde. De danser
moet letterlijk met beide voeten
stevig op de grond staan.
De workshop wordt gehouden in
de balletzaal van het LAK-thea-
ter, op beide dagen van 10.00 tot
16.00 uur. Rifi Kythouka geeft za
terdagavond een korte demon
stratie. Telefonisch aanmelden
r 071-131129.
evenwel wordt uitgegeven door
de kleine uitgever Balland en
ook dat heeft ieders instemming.
Hoe Tristan echt heet weet men
niet en dat past ook helemaal in
de wereld die deze auteur in zijn
romans weet op te wekken. In
„De Verdoolden" gaat het over
een groot doch verlegen schrij
ver die luistert naar de naam
Pumpermaker. Als deze Pum
permaker op een goede dag de
uitbundige Jonathan Absolon
Variet ontmoet doet hij voortaan
door
Rudolf Bakker
net of Variet zijn boeken ge
schreven heeft. Om het nog inge
wikkelder te maken noemt Var-
let zich ook nog wel eens Ches
terfield en in ieder geval krijgt
hij de Nobelprijs voor de litera
tuur, voor de boeken die Pum
permaker geschreven heeft.
Terwijl Pumpermaker zijn geniali
teit in zijn boeken legt, weet Var-
let geniaal te leven. En tenslotte
gaat natuurlijk alles mis. Variet
wordt zo beroemd dat hij zich
overal mee gaat bemoeien. Hij
waarschuwt voor het gevaar van
het opkomende Hitlerdom (het
boek speelt voor de Tweede We
reldoorlog), waarna zijn zoon
wordt ontvoerd en door nazi's
wordt vermoord. Pumpermaker
ziet dat alles passief van achter
zijn schrijfbureau aan, en beleeft
in stilte de projectie van zichzelf
en van zijn dubbelganger die
zich in de wereld buiten te plet
ter loopt.
Dit dubbelganger-idee heeft Tris
tan geput niet alleen uit de Duit
se romantische literatuur, waar-'
van hij een groot kenner is. Op
zijn vele reizen door het Verre
Oosten, waar hij als zakenman
technieken voor de textielfabri
cage met veel succes weet af te
zetten (hij verkoopt zelfs hele fa
brieken), raakt hij beïnvloed
door oriëntaalse culturen en
godsdiensten. Twee eerdere ro-
daarvan de neer
slag. Sinds '59 publiceerde Tris
tan al tien romans, drie essays
over kunst en kinderverhalen.
Pas met de Prix Goncourt kan
hij zeker zijn van een wérkelijk
verkoopsucces.
Uit het zuidelijke Castres komt
'Tristan' als jongen naar Parijs
om er zijn literaire geluk te be
proeven. Hij verschuilt zich dan
achter de naam Daniëlle Sarréra,
een niet bestaand 17-jarig dichte-
resje en publiceert „haar" ge
dichten in literaire tijdschriften.
Daniëlle gaat zo'n zelfstandig le
ven leiden dat mensen Tristan in
alle ernst vertellen dat ze haar
kort voor haar vroege dood nog
hebben gekend. Een enkeling
weet zelfs te melden waar ze
heeft gewoond. Deze ervaring
ligt natuurlijk ook ten grondslag
aan het idee voor „Les Egarés",
waarmee Tristan nu de Prix
Goncourt gewonnen heeft.
De Prix Goncourt kwam voort uit
de laatste wil van de schrijver
Edmond de Goncourt (1822-
1896), die in zijn dagen een cen
trale plaats innam in het Franse
literaire leven. De prijs wordt
toegekend aan een in het Frans
geschreven roman die in het jaar
voor de uitreiking verschenen
moet zijn. Tot de beroemdste
prijswinnaars behoren André
Malraux met „La Condition Hu-
maine" en Marcel Proust met „A
L'ombre des jeunes filles". Mal
raux boek haalt tot nu toe een
oplaag van 2.250.000 exemplaren
en Proust bracht het tot 450.000
exemplaren. Beide schrijvers
hadden hun roem evenwel ook
zonder de prijs verworven. Au
teurs van dit kaliber doen zich -
zo is het algemene gevoelen - niet
meer voor. En nog maar heel
weinig boekenvrienden zullen
uit hun hoofd kunnen vertellen
wie de prijs vorig jaar of het jaar
daarvoor in de wacht heeft ge
sleept. De literaire opwinding is
er ieder jaar november niet min
der kinderlijk en niet minder op
recht om.
AMSTERDAM - De schrijver Gerrit Komrij ontving gisteren in het
Amstel hotel in Amsterdam de Kluwer prijs voor zijn gehele oeuvre.
Prof Dresden reikte de prijs uit. De jury bestond uit Ina van der Beugel,
J. Renkema, P.G.J, van Sterkenburg en E.M. Uhlenbeck. (Foto anp»
DEN HAAG (ANP) Volgens de
geschiedkundige vereniging Die
Haghe is het mogeüjk met be
perkte middelen toch een histo
risch museum te vestigen in de
Sebastiaansdoelen in Den Haag.
Een voorstel van de vereniging
om het gebouw als zeer eenvou
dige tentoonstellingsruimte in te
richten heeft de steun gekregen
van een aantal andere culturele
organisaties in Den Haag en van
raadsleden van WD, CDA en
D'66.
Het plan is gisteravond toegelicht
op een bijeenkomst in Den Haag.
Volgens de vereniging is er na
een inwendige opknapbeurt van
1,8 miljoen gulden nog maar
200.000 gulden per jaar nodig
voor de exploitatie. Als na ver
loop van tijd meer geld beschik
baar komt kan vanuit deze een
voudige opzet gemakkelijk een
echt historisch museum ont
staan, aldus de vereniging.
De exposities zouden moeten wor
den opgezet door de gemeentelij
ke dienst voor schone kunsten
en het gemeente-archief, die sa
men met de stadsarcheologen
over voldoende materiaal zou
den beschikken. Verder zou een
beroep moeten worden gedaan
op vrijwilligers.
De Sebastiaansdoelen aan de Kor
te Vijverberg is eigendom van de
gemeente Den Haag. De buiten
kant werd in 1982 grondig geres
taureerd, met de bedoeling er
een Haags Historisch Museum in
te vestigen. Op de gemeentebe
groting van 1984 is hiervoor ech
ter geen geld meer gereserveerd.
B en W vinden inwendige restau
ratie te duur en zouden overwe
gen het gebouw te verkopen.
'De Bontjas' door toneelgroep Theater
'De Bontjas' van Gerhart Hauptmann door Toneelgroep Theater. Met o.a.
Anita Menist, Arthur Boni, Bernhard Droog en Peter Bolhuis. Regie: Jo-
chen Neuhaus. Gezien op 22 november Ln de Leidse Schouwburg.
LEIDEN - "Eine der besten deutschen Komödien. Nicht totzukne-
gen". - zo staat er in een Duitstalig naslagwerk over 'De' Bontjas'
van Gerhart Hauptmann geschreven. Weliswaar een beetje over
dreven, maar binnen het geringe aantal 'Komödien' in de Duitse
literatuur neemt deze 'dievenkomedie' geen onbelangrijke plaats
in. De beslissing van Toneelgroep Theater om nu juist dit stuk van
Hauptmann op het repertoire te nemen, is zeker te rechtvaardigen:
'De Bontjas' blijkt nog steeds een alleszins speelbaar tijdsdocu
ment te zijn.
Daarmee wil allereerst gezegd zijn, dat het stuk duidelijk sporen van
tijdsgebondenheid vertoont. Regisseur Jochen Neuhaus wijst er in
het programmaboekje op, dat Hauptmann dit stuk bij wijze van
tegenreactie schreef tijdens het tumult over zijn revolutionaire dra
ma 'De Wevers'. Die tijdsgebondenheid blijkt echter ook uit de
karikaturale figuur van burgemeester Von Wehrhahn, die in zijn
verblindende angst voor democraten en socialisten de aanwijzin
gen voor de oplossing van een eenvoudige diefstal van een bontjas
gewoon over het hoofd ziet.
Ook literair-historisch gezien is dit stuk geen 'tijdloos' kunstwerk en
heefi het naturalistische invloeden ondergaan: voor en na de pauze
worden twee milieus tegenover elkaar geplaatst, de dramatische
handeling is mager (het stelen van de bontjas komt niet "in beeld")
en gaat het meer om een schets van het dagelijkse leven. De hande
ling wordt nauwelijks afgerond, de diefstal als zodanig blijft onbe
straft.
Dat dit stuk echter nog zo speelbaar blijkt te zijn, komt vooral door de
hoofdpersoon. Vrouw Wolff: een vrouw met een grote mond en een
goed hart, die niet afkerig is van een diefstalletje teneinde haar man
en twee dochters goed te verzorgen. Het stuk is zo opgebouwd, dat
de sympathie van de toeschouwer wel naar haar uit moet gaan.
Anita Menist heeft deze rol schitterend gestalte gegeven en be
heerst echt - letterlijk en figuurlijk - het toneel. Ook Jan Verhoe
ven (als haar sullige echtgenoot), Arthur Boni (als de burgemeester)
en Bernhard Droog (als de van zijn bontjas bestolen rentenier) leve
ren door hun spelprestaties een belangrijke bijdrage aan de ge
slaagde uitvoering van dit stuk.
De beide changementen vóór en nè de pauze (het le en 3e bedrijf
spelen namelijk in de woning van Vrouw Wolff; het 2e en 4e in het
ambtsvertrek van de burgemeester) verlopen zeer vlot: alleen het
feit, dat de kroonluchter van het burgemeestersvertrek tevens van
uit Vrouw Wolffs kamer zichtbaar is, zal wel een diepere betekenis
hebben - echter te diep en daarom onduidelijk
WIJNAND ZEILSTRA.