Tk ben geen huilerd, maar wel ernotioneeF C Beminnelijk textielhandelaar >- ~1 Johnny Jordaan viert vijftigjarig bestaan artiestenjubileum Gevecht om film atoomramp Veronica bereikt a-status Die Haghe: toch museum Speelbaar tijdsdocument WOENSDAG 23 NOVEMBER 1983 Radio - tv - kunst „Het was een erg ontroerend moment voor mij. Ik was beslist niet nerveus of zo, maar wel intens gelukkig. En ik was blij dat ze me nog niet vergeten zijn. Iedereen kent me nog. Dat bleek ook toen ik onlangs mijn nieuwe plaat moest signeren in twee winkels in Amsterdam. Iedereen, van klein tot groot, wist nog wie ik was. Dat doet me goed". Johnny Jordaan beleeft dus gelukkige dagen, ook al moet hij zich nog steeds in een rol stoel voortbewegen, doordat hij twee jaar terug door een hersenbloeding werd getrof fen. De Amsterdamse volks zanger, die zijn glorietijd in de jaren '50 beleefde en in 1972 besloot het wat kalmer aan te gaan doen, is donder- dag een van de artiesten in het populaire TROS-pro- gramma "Op volle toeren", dat vorige week in de En- schedese Twenthe-hallen werd opgenomen. Zijn eerste officiële optreden sinds zijn ziekte. Hij zingt het nieuwe lied „Amsterdam", dat door Pierre Kartner werd geschre- ^Het is niet zomaar een plaat, maar r een jubileumsingle, want Johan- door Gerard Brouwer nes Hendrikus van Musscher, zo als Johnny Jordaan bij de Bur gerlijke Stand staat ingeschre ven, viert zijn 50-jarig artiesten jubileum. „Daar kijk je van op hè? Maar je moet niet vergeten dat ik al op m'n negende optrad. Vandaar", verduidelijkt hij. De 59-jarige zanger van 'Bij ons in de Jordaan' en andere klasieke meedeiners - op menige feest avond staat nog immer de lepel in de breipot en klinkt nog altijd uit volle borst 'Wie heeft er zeep sop in de pruimenpap gedaan' of het wonderlijke 'Hé, sabberiejo- sia, sabberiejejeje holadiejo' - kreeg ter ere van het jubilieum door burgemeester Van Thijn de onderscheiding van verdienste van de stad Amsterdam opge speld. PILVERSUM (ANP) - AVRO, TROS, NCRV en KRO hebben de race geopend om de uitzending van de televisiefilm 'The day after' over de gevolgen van een atoomaanval. Deze ruim twee uur durende film baar de afgelopen zondag in de Verenigde Staten groot opzien, niet in de laatste plaats vanwege de "realistische" beelden van de vernietiging van Kansas City en de gevolgen van de ramp voor de bewoners van een plaats zestig kilometer verderop. De AVRO heeft de zogeheten eerste claim op de televisiefilm ingediend bij het claimbureau van de NOS. De NOS zorgt voor de centrale inkoop van onder meer films. Omroepen kunnen volgens het principe "wie het eerst komt, die het eerst maalt" een claim leggen op een film. Tweede in de race is de NCRV, die maandagavond al in 'Hier en Nu' fragmenten van 'The day after' heeft laten zien. De KRO neemt de derde plaats in op de claimlijst. De TROS heeft haar oog laten vallen op de vierdelige mini-serie die van 'The day after' is samengesteld. De claims zijn uitgebracht zonder dat de omroepen de film hebben ge- HILVERSUM (ANP) - De Veronica omroeporganisatie heeft het leden tal bereikt dat nodig is voor de status van a-omroep. Ondanks de pro blemen met de postbezorging, telt Veronica nu ongeveer 450.000 leden. In april 1984, wanneer officieel de a-status kan worden aangevraagd, ver wacht de jongste omroep van Hilversum al ruimschoots op weg te zijn naar de half miljoen leden, aldus een woordvoerder gisteren. Veronica verwacht eind 1983 in ieder geval ongeveer 470.000 leden te hebben. Problemen met de telling omroepen kampen nogal eens met leden die te laat of in het geheel niet betalen verwacht de VOO niet "omdat de ledenadministratie bij ons zeer precies werkt". Wanneer Veronica tot a-omroep wordt verheven, zal het overigens nog tot okto ber 1985 duren voordat de begeerde zendtijduitbreiding een feit wordt. Van de 450.000 VOO-leden hebben er ongeveer 400.000 een abonnement op het Veronica-blad. De overigen zijn goedkope 'tientjes-leden'. De betaalde oplage van het Veronica-blad ligt volgens de omroep rond de half miljoen exemplaren. Dat gebeurde tijdens een drukke bijeenkomst in een Jordaanse lo kaliteit en die dag heeft een diepe indruk op Johnny Jordan gemaakt. „Het is ook niet niks", zegt zijn vriend Ton Slieren- drecht, met wie Johnny al 26 jaar samenleeft. „Het was een erg emotioneel moment. Want zó denk je: die is er geweest, en zó zingt-ie weer. Dat is toch prach tig? N§ die hersenbloeding heeft hij nog wel eens onofficieel ge werkt. Zoals verleden jaar in Amsterdam tijdens het carnaval, waar we eregasten waren. Toen werd hij geridderd en zo. Daar was een orkest dat hem vaak had begeleid en nou ja, ze drongen maar aan. Toen moest hij wel zin gen. Dat heeft hij gedaan en het was een feest. In één woord. We stonden er echt van te kijken dat het hem zo makkelijk afging. Niet te geloven. Al zijn oude nummers, die brengt-ie nog net zo als voorheen. En daar is ook nog steeds vraag naar, want er zijn stapels aanvragen voor op tredens. Iedere dag gaat wel de telefoon". Huilerd Johnny Jordaan heeft zelf voor die belangstelling wel een verkla ring. Tenslotte, zegt hij, zijn er van hem miljoenen platen ver kocht en zoiets vlak je niet zo maar uit. „En ik heb drie gouden platen. Daarbij moet je niet ver geten dat je vroeger pas goud kreeg als er een miljoen platen over de toonbank waren gegaan. Tegenwoordig is het al gepiept bij vijftigduizend. Kun je na gaan! De kamer bij mij had ei genlijk vol moeten hangen Sinds de jaren '50, toen ik een ta lentenjacht won als beste zanger van de Jordaan, werd ik in korte tijd bekend. Er zijn er niet veel die zo'n vlugge roem meemaken, dat het zo hard gaat. Ik heb over al gewerkt, zelfs over heel de we reld, want de emigranten wilden mij ook horen. Verder zal ik nooit het optreden vergeten op het festival van de Gouden Gon del in Venetië. Dat was in 1956". „En natuurlijk de ontvangst door de koningin, een jaartje later. De kinderen liepen op Soestdijk mijn liedjes te zingen. Van wie zijn die liedjes toch? Van Johnny Jordaan? Nou, daar moeten we dan maar eens kennis mee gaan maken. En toen, na een poosje, toen ik zo beroemd werd en er miljoenen platen werden ver kocht, toen ben ik uitgenodigd door de koningin. Met meer ar tiesten hoor, maar het was ont zettend leuk". „In België heb ik ook fijn gewerkt. Heel erg lang en veel. In Antwer pen heb ik nog een zaak gehad, een cabaret op de Oude Koren markt. Ook dat was een geweldi ge tijd. Maar ja, het heimwee knaagde. Ik verlangde naar mijn land en naar mijn huis in Am sterdam en zodoende zijn we weer teruggekomen. Maar niet van de armoede hoor, zoals ver= scheidenen dachten, want ik had het heel goed, gelukkig. Dat ik toen aan de grond zat, dat was niet waar. Ik heb altijd goed mijn brood verdiend, al was het later geen duizenden meer in de week, zoals in die glansperiode. Maar ik heb me steeds best kunnen red den. En hoe...". Er is nog iets wat Johnny Jordaan uit de wereld wil hebben. Hij zou volgens "de blaadjes" regelmatig in huilen uitbarsten. Om het minst of het geringste. „Dat is niet waar, want ik ben geen hui lerd. Ik ben wel eens ontroerd, maar zo overdreven als ze altijd zeggen, nee hoor. Als ik een goe de film zie of een toneelstuk, dan kan ik wel geroerd zijn, want emotioneel, dat ben ik wel. Maar ondanks dat ik zoveel heb mee gemaakt, huil ik in feite nooit. Nee hoor, absoluut niet. Maar toch lees je altijd: bij Johnny Jor daan vloeiden de tranen weer. Kijk, ik ben katholiek en een erg gelovig mens. Daarom bid ik veel, maar huilen dat doe ik niet. Dat hoeft dan ook niet meer". Zielig „Ik ga nu niet opnieuw het hele land door. Een beetje zielig op het toneel staan, dat wil ik niet. Het blijft bij de platen. Die moet je dan promoten, maar echt over al optreden, nee, dat zal niet ge beuren. Zo voel ik het hoor, maar ja, je weet natuurlijk nooit. Ik zeg niet dat ik het nooit meer zal doen. Dat kan ik niet zeggen, want ik wil het wèl graag. Maar je moet het ook kunnen...". „Nou", valt Joop Goos, Johnny's vaste accordeonist hem in de re de, „we hebben ook kilometers genoeg gereden. Meerdere optre dens per avond en dan nog even naar Berlijn voor de soldaten en dan 's nachts weer terug. Of even naar Knokke op en neer voor een tv-uitzending". Of dat misschien een van de redenen is dat John ny ziek is geworden? „Nee hoor, maar zo is hij nu eenmaal ge bouwd". „Die hersenbloeding", verduide lijkt Johnny, „die heb ik al voor de tweede keer. Jaren geleden heb ik die ook gehad. Ik ben er schijnbaar allergisch voor". „Nou", zegt Joop Goos, „laat ik je dit zeggen: hij is overal allergisch voor. Als je hoort wat hij gehad heeft, dan denk je: wat heeft hij eigenlijk niet gehad. Een oog kwijt, 25 jaar suikerziekte. Twee maal een hartinfarct, een zware maagoperatie, een operatie aan de twaalfvingerige darm en noem maar op. Vlak voor deze ziekte was hij in Spanje en hup, met loeiende sirene naar het zie kenhuis. Dubbele longontste king. Gaat hij naar Tunesië, krijgt hij een virusziekte. Een kans van één op de miljoen, maar Johnny is de klos". „Ik ben nou toch weer aardig opge krabbeld", zegt Johnny. „Het gaat steeds beter. Daarom schei ik er niet helemaal mee uit. Ik kan er ook niet buiten. Dat kan ik niet gewoon, want als ik zoals hier die muziek weer hoor, nou dan leef ik helemaal op. Ik kan alleen niet staan. Ik word neerge zet op een kruk en zo half en half zittend kom ik in beeld en zing 'Amsterdam'. Ja, ik houd het bij het oude genre. Dat kan toch ook niet anders. Ik ben tenslotte Johnny Jordaan en ik kan niet over Den Haag of zo gaan zingen. Dat gaat niet Ik zing echter niet meer alleen over de Jordaan, want die bestaat niet meer. Het hart is uit Amsterdam gestoten". „Pierre Kartner weet dat ook. Die komt dan wel uit Breda, maar die heeft toch een Amsterdamse geest. Hij schrijft zó. Onze nieu we elpee zal in het vooijaar uit komen en ik ben nu bezig om te repeteren. Met bandjes en zo. Daar heb ik het druk genoeg mee, want ik moet ook vijf dagen in de week naar revalidatie. Pro beren om zonder kar te leren lo pen. Ik kom dus niet veel meer buiten, maar als ik om vijf uur bij mij voor het raam zit, dan kijk ik toch ook naar Amsterdam. En nu de bomen kaal zijn, kan ik bij mij vandaan ook de Westertoren weer zien". „Aanloop heb ik echter niet meer. Jan Goos komt iedere zaterdag bij mij een kopje koffie drinken en dan praten we even. Maar hij is de enige die zich laat zien. En nog een tante en een oom. Maar collega's, die geloven het wel. Bij de tv-opnamen hier stond ik naast een man van de platen maatschappij. Ze hebben miljoe nen aan me verdiend, maar die man zegt me niet eens gedag. Dat is toch schandelijk. Ik wil niet klagen hoor, maar zoiets, daar word ik toch verdrietig van... Dat doet zeer...". Na de repetities wacht Johnny Jor daan in zijn rolstoel bij de bui tendeur om te worden opge haald. Op zijn schoot ligt in cello faan verpakt een boeketje rozen. „Van een fan", zegt hij glunde rend. 1( 2) - Hey you rock steady crew - Rock Steady Crew 2 1) - All night long - Lionel Richie 3(4)- Come back and stay - Paul Young 4(3)- Suzanne - V.O.F. De Kunst 5(8)- Undercover of the Night - Rolling Stones 6(9- Manhattan - G'race 7 (20) - Owner of a lonely Heart - Yes 8 5) - I like Chopin - Gazebo 9 (16) - Uptown girl -Billy Joel 10 (23) - Happy station - Fun Fun 11 (11) - Suddenly last summer - The Motels 12 (14) - Can't stop running - Space Monkey 13 (10) - Big Apple - Kajagoog- 14 (17) - Shadow on the wall - Mike Oldfield 15 6) - Sunshine reggae Laidback 16 7) - Joke stop met koken - Leidse Sleutelgaten 17 (21) - New dimension - Ima gination 18 (18) - Different worlds-Van- denberg 19 (22) - Union of the snake - Duran Duran 20 (28) - Motor mania Roman Holiday 21 (13) - Karma chameleon - Culture Club 22 (32) - Dark is the night - Sha- katak 23 (15) - Say say say - M. Jack son and P. McCartney 24 - You are - Dolly Partem 25 - Just be good to me - SOS Band 26 (36) - Puss 'n boots - Adam Ant 27 (12) - La di da - Vanessa 28 - Johnny vergeet me niet - John Spencer 29 (25) - This is welfare - The Dutch 30 (19) - Nightline - Randy Crawford 31 - Love how you feel - Sharon Redd 32 - Zondag - Andre Hazes 33 (31) - It's raining men - Wea ther Girls 34 Allergies - Paul Simon 35 - In't diepst van je hart - Frank en Mirella 36 (26) - 's Nachts na tweeën - Havenzangers 37 (24) - I'm only shooting love - Time Bandits 38 (30) My forbidden lover - Tapps 39 (29) - lk mis je-Andy 40 (33) - My boy - Jodelles Frederic Tristan, winnaar van de Prix Concourt PARIJS - De beroemdste literaire prijs van Frankrijk is uitgereikt aan een goede vijftiger, 'hande laar in textielfabrieken, wiens ware naam voor de literaire we reld verborgen blijft. Het was de tachtigste keer (sinds 1903) dat de „Prix Goncourt" zijn bestem ming vond en de beminnelijke Frédérick Tristan had er aller minst rekening mee gehouden dat zijn „Les Egarés" (De ver doolden) bij de tien-koppige jury zo in de smaak zou vallen. Dit jaar was er ook niemand die zich luidkeels of inwendig brom mend tegen de prijs verzette, zo als in voorgaande jaren veelal het geval was: het vermoeden blijft namelijk onuitroeibaar dat de ju ryleden in een complot met de drie grote Franse uitgevershui zen verwikkeld zouden zijn en de prijs bij voorkeur bestemmen voor een literator die in handen gevallen is van Gallimard, Gras set of „Seuil". Frédérick Tristan Workshop LEIDEN - Stichting Tóch Theater organiseert vrijdag en zaterdag in Leiden een workshop Afri kaanse dans onder leiding van de Kongolees Rifi Kythouka, dans- leraar aan het Centre Noir de Pa ris. Zijn vaste begeleider zorgt voor live-percussie bij het dan- Westerse dans is veelal omhoog ge richt en gespannen. Afrikaanse dans richt zich daarentegen naar omlaag, naar de aarde. De danser moet letterlijk met beide voeten stevig op de grond staan. De workshop wordt gehouden in de balletzaal van het LAK-thea- ter, op beide dagen van 10.00 tot 16.00 uur. Rifi Kythouka geeft za terdagavond een korte demon stratie. Telefonisch aanmelden r 071-131129. evenwel wordt uitgegeven door de kleine uitgever Balland en ook dat heeft ieders instemming. Hoe Tristan echt heet weet men niet en dat past ook helemaal in de wereld die deze auteur in zijn romans weet op te wekken. In „De Verdoolden" gaat het over een groot doch verlegen schrij ver die luistert naar de naam Pumpermaker. Als deze Pum permaker op een goede dag de uitbundige Jonathan Absolon Variet ontmoet doet hij voortaan door Rudolf Bakker net of Variet zijn boeken ge schreven heeft. Om het nog inge wikkelder te maken noemt Var- let zich ook nog wel eens Ches terfield en in ieder geval krijgt hij de Nobelprijs voor de litera tuur, voor de boeken die Pum permaker geschreven heeft. Terwijl Pumpermaker zijn geniali teit in zijn boeken legt, weet Var- let geniaal te leven. En tenslotte gaat natuurlijk alles mis. Variet wordt zo beroemd dat hij zich overal mee gaat bemoeien. Hij waarschuwt voor het gevaar van het opkomende Hitlerdom (het boek speelt voor de Tweede We reldoorlog), waarna zijn zoon wordt ontvoerd en door nazi's wordt vermoord. Pumpermaker ziet dat alles passief van achter zijn schrijfbureau aan, en beleeft in stilte de projectie van zichzelf en van zijn dubbelganger die zich in de wereld buiten te plet ter loopt. Dit dubbelganger-idee heeft Tris tan geput niet alleen uit de Duit se romantische literatuur, waar-' van hij een groot kenner is. Op zijn vele reizen door het Verre Oosten, waar hij als zakenman technieken voor de textielfabri cage met veel succes weet af te zetten (hij verkoopt zelfs hele fa brieken), raakt hij beïnvloed door oriëntaalse culturen en godsdiensten. Twee eerdere ro- daarvan de neer slag. Sinds '59 publiceerde Tris tan al tien romans, drie essays over kunst en kinderverhalen. Pas met de Prix Goncourt kan hij zeker zijn van een wérkelijk verkoopsucces. Uit het zuidelijke Castres komt 'Tristan' als jongen naar Parijs om er zijn literaire geluk te be proeven. Hij verschuilt zich dan achter de naam Daniëlle Sarréra, een niet bestaand 17-jarig dichte- resje en publiceert „haar" ge dichten in literaire tijdschriften. Daniëlle gaat zo'n zelfstandig le ven leiden dat mensen Tristan in alle ernst vertellen dat ze haar kort voor haar vroege dood nog hebben gekend. Een enkeling weet zelfs te melden waar ze heeft gewoond. Deze ervaring ligt natuurlijk ook ten grondslag aan het idee voor „Les Egarés", waarmee Tristan nu de Prix Goncourt gewonnen heeft. De Prix Goncourt kwam voort uit de laatste wil van de schrijver Edmond de Goncourt (1822- 1896), die in zijn dagen een cen trale plaats innam in het Franse literaire leven. De prijs wordt toegekend aan een in het Frans geschreven roman die in het jaar voor de uitreiking verschenen moet zijn. Tot de beroemdste prijswinnaars behoren André Malraux met „La Condition Hu- maine" en Marcel Proust met „A L'ombre des jeunes filles". Mal raux boek haalt tot nu toe een oplaag van 2.250.000 exemplaren en Proust bracht het tot 450.000 exemplaren. Beide schrijvers hadden hun roem evenwel ook zonder de prijs verworven. Au teurs van dit kaliber doen zich - zo is het algemene gevoelen - niet meer voor. En nog maar heel weinig boekenvrienden zullen uit hun hoofd kunnen vertellen wie de prijs vorig jaar of het jaar daarvoor in de wacht heeft ge sleept. De literaire opwinding is er ieder jaar november niet min der kinderlijk en niet minder op recht om. AMSTERDAM - De schrijver Gerrit Komrij ontving gisteren in het Amstel hotel in Amsterdam de Kluwer prijs voor zijn gehele oeuvre. Prof Dresden reikte de prijs uit. De jury bestond uit Ina van der Beugel, J. Renkema, P.G.J, van Sterkenburg en E.M. Uhlenbeck. (Foto anp» DEN HAAG (ANP) Volgens de geschiedkundige vereniging Die Haghe is het mogeüjk met be perkte middelen toch een histo risch museum te vestigen in de Sebastiaansdoelen in Den Haag. Een voorstel van de vereniging om het gebouw als zeer eenvou dige tentoonstellingsruimte in te richten heeft de steun gekregen van een aantal andere culturele organisaties in Den Haag en van raadsleden van WD, CDA en D'66. Het plan is gisteravond toegelicht op een bijeenkomst in Den Haag. Volgens de vereniging is er na een inwendige opknapbeurt van 1,8 miljoen gulden nog maar 200.000 gulden per jaar nodig voor de exploitatie. Als na ver loop van tijd meer geld beschik baar komt kan vanuit deze een voudige opzet gemakkelijk een echt historisch museum ont staan, aldus de vereniging. De exposities zouden moeten wor den opgezet door de gemeentelij ke dienst voor schone kunsten en het gemeente-archief, die sa men met de stadsarcheologen over voldoende materiaal zou den beschikken. Verder zou een beroep moeten worden gedaan op vrijwilligers. De Sebastiaansdoelen aan de Kor te Vijverberg is eigendom van de gemeente Den Haag. De buiten kant werd in 1982 grondig geres taureerd, met de bedoeling er een Haags Historisch Museum in te vestigen. Op de gemeentebe groting van 1984 is hiervoor ech ter geen geld meer gereserveerd. B en W vinden inwendige restau ratie te duur en zouden overwe gen het gebouw te verkopen. 'De Bontjas' door toneelgroep Theater 'De Bontjas' van Gerhart Hauptmann door Toneelgroep Theater. Met o.a. Anita Menist, Arthur Boni, Bernhard Droog en Peter Bolhuis. Regie: Jo- chen Neuhaus. Gezien op 22 november Ln de Leidse Schouwburg. LEIDEN - "Eine der besten deutschen Komödien. Nicht totzukne- gen". - zo staat er in een Duitstalig naslagwerk over 'De' Bontjas' van Gerhart Hauptmann geschreven. Weliswaar een beetje over dreven, maar binnen het geringe aantal 'Komödien' in de Duitse literatuur neemt deze 'dievenkomedie' geen onbelangrijke plaats in. De beslissing van Toneelgroep Theater om nu juist dit stuk van Hauptmann op het repertoire te nemen, is zeker te rechtvaardigen: 'De Bontjas' blijkt nog steeds een alleszins speelbaar tijdsdocu ment te zijn. Daarmee wil allereerst gezegd zijn, dat het stuk duidelijk sporen van tijdsgebondenheid vertoont. Regisseur Jochen Neuhaus wijst er in het programmaboekje op, dat Hauptmann dit stuk bij wijze van tegenreactie schreef tijdens het tumult over zijn revolutionaire dra ma 'De Wevers'. Die tijdsgebondenheid blijkt echter ook uit de karikaturale figuur van burgemeester Von Wehrhahn, die in zijn verblindende angst voor democraten en socialisten de aanwijzin gen voor de oplossing van een eenvoudige diefstal van een bontjas gewoon over het hoofd ziet. Ook literair-historisch gezien is dit stuk geen 'tijdloos' kunstwerk en heefi het naturalistische invloeden ondergaan: voor en na de pauze worden twee milieus tegenover elkaar geplaatst, de dramatische handeling is mager (het stelen van de bontjas komt niet "in beeld") en gaat het meer om een schets van het dagelijkse leven. De hande ling wordt nauwelijks afgerond, de diefstal als zodanig blijft onbe straft. Dat dit stuk echter nog zo speelbaar blijkt te zijn, komt vooral door de hoofdpersoon. Vrouw Wolff: een vrouw met een grote mond en een goed hart, die niet afkerig is van een diefstalletje teneinde haar man en twee dochters goed te verzorgen. Het stuk is zo opgebouwd, dat de sympathie van de toeschouwer wel naar haar uit moet gaan. Anita Menist heeft deze rol schitterend gestalte gegeven en be heerst echt - letterlijk en figuurlijk - het toneel. Ook Jan Verhoe ven (als haar sullige echtgenoot), Arthur Boni (als de burgemeester) en Bernhard Droog (als de van zijn bontjas bestolen rentenier) leve ren door hun spelprestaties een belangrijke bijdrage aan de ge slaagde uitvoering van dit stuk. De beide changementen vóór en nè de pauze (het le en 3e bedrijf spelen namelijk in de woning van Vrouw Wolff; het 2e en 4e in het ambtsvertrek van de burgemeester) verlopen zeer vlot: alleen het feit, dat de kroonluchter van het burgemeestersvertrek tevens van uit Vrouw Wolffs kamer zichtbaar is, zal wel een diepere betekenis hebben - echter te diep en daarom onduidelijk WIJNAND ZEILSTRA.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1983 | | pagina 29