"Lekker mag best"
Klaas, zweet en ijselijkheden
Teveel grappen in Haren van de vos
Een duivelse vertelling
Mulisch doet aanslag op de knip
Geen verfrissende wending in thrillerdebuut Thomas Palmer
v.*.
Vrij Nederland-hoofdredacteur Ri-
nus Ferdinandusse heeft na ja
ren weer een thriller geschreven.
Meer dan tien jaar heeft hij de
journalistieke scharrelaar Rutger
Lemming - bekend uit vorige
boeken - de tijd gegund een vas
te stek te veroveren bij een week
blad. Als research-journalist. In
die functie laat Ferdinandusse
hem na al die jaren opdraven in
'De haren van de vos'.
En deze Lemming weet van geen
wijken als hij op de stoep van
zijn flat bijna is gestruikeld over
het lijk van zijn journalistieke
vriend en collega Ark. Al spoedig
is het de vasthoudende Rutger
duidelijk, dat deze Ark zijn hand
te diep in een politiek wespen
nest had gestoken.
Kort geleden liet de Haagse Post
Ferdinandusse aan het woord
over zijn boek. Hij zegt het daar
in niet met zoveel woorden maar
laat wel doorschemeren dat plot
en doofpot (waarop zijn boek is
gegrondvest) niet helemaal aan
de fantasie zijn ontsproten.
Maar waar die wortels met de
werkelijkheid precies zitten
heeft Ferdinandusse niet hele
maal duidelijk kunnen of willen
maken. Hij zegt in dat vraagge
sprek ook dat hij op alle vragen
het ingenieuze plot betreffende
een antwoord weet. Ik betwijfel
het ten sterkste of de lezers van
'De harten van de vos' al die ant
woorden ook zullen kunnen ont
dekken.
Rinus Ferdinandusse schuwt bi
zarre effecten niet. Vroeger niet,
nu weer niet. Zo laat hij op een
bepaald moment Lemmings te
genstanders stevig sollen met
een lijk. Nog wel het dode li
chaam van de vader van een mi
nister. Ze spelen als het ware ver
stoppertje met een dode.
'Ik ben niet bang voor flauwitei
ten', aldus Ferdinandusse in het
al genoemde interview. 'Wat de
één flauw vindt, vindt de ander
leuk', voegt hij er aan toe. Dat
slaat op de garnering van zijn
verhaal met een overdosis grap
jes. Te pas, maar ook te onpas.
Het werkt wat vermoeiend al die
vrolijke nootjes te moeten door
slikken. Sommige zijn best sma
kelijk, andere taai maar een aan
tal ook zouteloos. Hij had wat mij
betreft zijn natuurlijke neiging
tot grappenmakerij best een tik
keltje mogen beteugelen. Het
zou het verhaal nog beter ver
teerbaar hebben gemaakt.
'De haren van de vos', thriller door Ri
nus Ferdinandusse, verschenen bij
De Arbeiderspers 24,50).
Palmer
'De thriller van het jaar', 'Meer dan
goed', 'Fenomenaal', het kan ge
woon niet op met de loftuitingen
die het schrijversdebuut van de
27-jarige Thommas Palmer uit
Boston begeleiden.
Nogal overdadig, want al is deze
'Deal' een stevig openingsbod
van een zonder enige twijfel ge
talenteerde auteur - die meteen
een knap in elkaar gedraaide
thriller met flink wat vuurwerk
en avontuur voorzet er kleven
nog teveel haken en ogen aan
zijn werk om hem meteen maar
de hemel in te prijzen.
Wat moet ik bijvoorbeeld met zo'n
zin als op pagina 149?
'De afzonderlijke individuen van
Miami, de groepen zoals gedefi
nieerd in de statistieken, de ge
hele bevolking, die een plateau
bewoont dat het grafmonument
vormt van miljarden oeroude
wezens van de zee - zij allen ma
ken deel uit van een grotere iden
titeit, die geen van hen in zijn ge
heel kan overzien, maar die van
hoog in de buitenste laag van de
dampkring zichtbaar is als een
klein vlekje licht omgeven door
duizende vierkante kilometers
moeras en zout water'.
Gelukkig is de heer Palmer niet
overal zo onverstaanbaar, zo bij
na mysterieus onduidelijk, maar
kan hij vrij rechtlijnig een cocaï
nesmokkel en -handel neerzet
ten, die alle elementen in zich
herbergt om (flink gecoupeerd)
eens als basis te dienen voor het
scenario van een daverend tele
visiestuk.
Want dan kunnen de televisiemen
sen de schier eindeloze detailte
keningen wegkappen, die in het
verhaal hier en daar het zicht op
de loop der dingen verduisteren.
Nu is dat in dit geval niet dodelijk
want ver voor de helft kan men al
vermoeden hoe het zal aflopen.
Men hoopt dan nog op een
verfrissende wending, een ver-
rrassende keer of een flitsende
ontknoping, maar het is vergeef
se hoop. Het blijft een boeiende
reportage van een aantal onaf
wendbare taferelen, waarbij de
lezer zich er alleen maar over kan
verbazen dat de hoofdrolvertol
kers zolang overeind blijven te
gen de overweldigende over
macht.
Dat Palmer dat toch geloofwaardig
weet te maken zal hem wel de lof
van die vele deskundigen heb
ben doen bezorgen.
KOOS POST
De deal, Thomas Palmer, uitg. Else
vier, 24,50.
WOENSDAG 23 NOVEMBER 1983
Wie dit jaar alles van en over Katka
wil lezen, mag zeker niet verge
ten de drie uitstekende essays
Merano en de reïncarnatie van
Kafka, Honderd jaar Kafka en
Het Slot, door een vergrootglas
van W.F. Hermans te lezen. Ze
zijn opgenomen in Klaas kwam
niet, een dikke bundel opstellen
vol venijn in glashelder proza.
Hermans wordt er, daar in Parijs,
niet vrolijker of milder op ze
ker niet waar het allerhande al
dan niet vermeende misstanden
in zijn oude vaderland betreft.
Gelukkig niet alléén maar gekan
ker, deze keer. Veel boeiends
vooral over binnen- en buiten
landse schrijvers, geschreven
tussen 1978 en 1983 en eerder ge
publiceerd in de NRC e.a. bla
den. Veel van het goeie, maar
niet om achter elkaar uit te lezen.
Vijf stukjes per week lijkt me de
juiste dosis.
Willem Frederik Hermans, Klaas
kwam niet. Uitg. De Bezige Bij, Am
sterdam 1983, 39,50.
Voor een land dat behoorlijk sport-
minded is, hebben we helaas
nauwelijks een traditie op het ge
bied der sportliteratuur. Af en
toe wat wielerpoëzie en -proza,
voetbalverhalen en sporadisch
gebundelde sportcolumns (waar
om niet méér van Jan Mulder bij
voorbeeld?).
De laatstgenoemde categorie is nu
uitgebreid met Al dat zweet, een
bundeling "reportages, aneko-
tes, commentaren, kwinkslagen,
roddels allemaal over sport en
vooral over de mensen die met
sport te maken hebben": een ver
zameling van driejaar sportstuk-
jes die Laurie Langenbach
schreef voor het NRC Handels
blad. O.a. over Eric Vilé, Rudy
Koopmans, Johan Cruyff, Mart
Smeets, Jan Raas en nog een
hoop andere sportieve groothe
den.
Korte, persoonlijke en "vrouwelij
ke" impressies: "De meest con
troversiële figuur in sportkrin
gen dezer dagen is niet een spor
ter. Hij is kalend, iets te dik en
soms is hij ronduit lelijk. Dan
lijkt zijn gezicht langer dan ooit,
de schaduwen onder zijn ogen
hebben alarmerende proporties
aangenomen, hij kijkt de wereld
in met een combinatie van ver
moeidheid, wantrouwen en ver
moorde onschuld. Hij heeft dan
iets kleinzieligs, iets-kleinzerigs.
Als vrouw voel je dat deze man
bang voor de liefde is". Over
Mart Smeets. Prachtig.
Laurie Langenbach, Al dat zweet. Uitg.
Bert Bakker, Amsterdam 1983.
Zeven niet zelden gruwelijke ver
halen met als overheersend the
ma de confrontatie van een wes
terling met een vreemde tropi-
sche samenleving bevat de bun
del De liefdeskever van Peter
ten Hoopen. In het titelverhaal
besmet een wraakzuchtige Co
lombiaanse haar blanke vriend
met het gif van de goudkleurige
"liefdeskever": de ongelukkige
wordt stapelgek van wellust en
ook verder loopt het slecht met
hem af. En meer vreselijkheden,
o.m. op het Indonesische eiland
Alor, op Sri Lanka, in India, in
Afrika.
Peter ten Hoopen publiceerde eer
der al twee romans, is literair ver
taler, journalist, beeldend kun
stenaar en fotograaf; zijn belang
stelling - de weerslag ervan
vindt men in deze verhalenbun
del gaat vooral uit naar het le-
yen van volken in de tropen.
Spannende, snel en boeiend ver
telde verhalen, lijkt me bij eerste,
oppervlakkige lezing.
Peter ten Hoopen, De liefdeskever.
Uitg. Bert Bakker, Amsterdam 1983,
24,50.
Hubert Lampo is dè literaire verte
genwoordiger van de stroming
van het zgn. "magisch-realisme"
w.i. het fantastische en menselij
ke onbewuste haast terloops sa
mensmelt met de alledaagse rea
liteit. Uitstekende romans als De
komst van Joachim Stiller en
het meer recente Wijlen Sarah
Silbermann laat Lampo nu vol
gen door het bepaald lijvige Zeg
maar Judith. Speelt zich af in
een zomer te Antwerpen.
Een liefdesroman waarin hoofd
persoon Geert Claerhout (Lam
po's alter ego, suggereert de flap
tekst), bezig met het schrijven
van een boek met de titel "Fland-
ria fantastica", geconfronteerd
wordt met een dubbel probleem:
"welke zijn de hem blijkbaar vol
strekt onbekende aspecten uit
het leven van zijn zopas overle
den vader en wie is de verrukke
lijke jonge vrouw die plots in zijn
leven verschijnt maar er daarna
telkens weer geheimzinnig uit
verdwijnt?"
Hubert Lampo, Zeg maar Judith. Uitg.
MeulenhofT, Amsterdam 1983.
34,50.
Van Terence White, bekend van
het prachtige boek Arthur, ko
ning voor eens en altijd, is bij
Het Spectrum verschenen Het
Kasteel van Malplaquet (oor
spronkelijke titel: Mistress Mas-
ham's Repose). Een, ook voor
oudere kinderen erg aardig
sprookjesboek "met een scherp
onderscheid tussen goed en
kwaad."
De fantastische vertelling handelt
over de kleine Maria die eenzaam
rondzwerft over het grote land
goed van kasteel Malplaquet, een
gigantisch huis in de wildernis
van Northamptonshire, "dat on
geveer vier keer zo lang was als
Buckingham Palace, maar op in
storten stond".
Tijdens Maria's omzwerving maakt
ze kennis met mini-mensjes van
zo'n 10 centimeter hoog, die haar
en haar weinige vrienden be
schermen "tegen slechte mensen
en grote gevaren".
Terence H. White, Het Kasteel van
Malplaquet Uitg. Het Spectrum,
Utrecht/Antwerpen 1983. Vertaling:
Martha Heesen.
Voor onze oudere letterkunde, met
name de schaars voorradige uit
de negentiende eeuw bestaat de
laatste jaren een groeiende be
langstelling. Wie voor deze, over
het algemeen kwaliteitsarme pe
riode belangstelling heeft, zal ze
ker nieuwsgierig zijn naar een
pas uitgekomen bundel met Ne
derlandse gruwelverhalen uit
de negentiende eeuw.
Algemeen is altijd aangenomen dat
Nederlandse auteurs uit die tijd
zich aan dat genre nooit hebben
bezondigd: "ijselijke lectuur"
werd over het algemeen stuitend
gevonden. Samensteller Jan Ber-
voets is er toch in geslaagd een
aantal griezelverhalen van Jan
Kneppelhout (beter bekend on
der het pseudoniem Klikspaan),
Alexander Verhuell, Carel van
Nievelt, Gerard Keller e.a te be
werken.
Leerzaam uitgegeven met noten
apparaat, biografietjes en na
woord, w.i. de samensteller obli
gaat "hoopt met deze bloemle
zing een wat bredere belangstel
ling te wekken voor enige onbe
kende schrijvers uit de vorige
eeuw". Ben benieuwd.
Jan Bervoets, Nederlandse gruwelver
halen uit de negentiende eeuw. Uitg.
Veen, Utrecht 1983, 14,90.
In het erg mooi ogende boek Meer
over dieren heeft Hemmo Drex
hage t.b.v. uitgeverij Villa zoveel
mogelijk nog niet eerder in boek
vorm gepubliceerde dierenver
halen gebundeld. De "verhalen,
vertellingen en sprookjes waarin
W.F. Hermans
dieren de hoofdrol spelen", zijn
geschreven door gevarieerde va
derlandse auteurs als Bertus Aaf-
jes (met het diermilieubewuste.
Animal Farm-achtige De oude
varkensstal, w.i. de mensen
door de varkens ter consumptie
worden vetgemest), Herman Pie-
ter de Boer natuurlijk, Eelke de
Jong, Anton Koolhaas e.a. In to
taal 30 verhalen van 15 auteurs
met 50 meestal erg mooie illu
straties van Pat Andrea, Cécile
Hessels, Kees de Kiefte, Willy
Lohmann en Peter Vos.
Hemmo B. Drexhage, Meer over die
ren. Uitg. Villa, Bussum 1983, 24,50.
Onder schoolkinderen van Henk
Romijn Meijer bevat vier (overi
gens eerder, in 1963 en 1975 ver
schenen) verhalen: Schoolgaan,
Onder schoolkinderen, Inspec
teurs! en Schoolbal. Ze spelen
zich alle vier af in het Australi
sche Melbourne, waar de auteur
een tijdje les heeft gegeven.
Sombere ironie in de leraarska
mer en daarbuiten - in een vol
strekt smakeloos schoolgebouw,
waar een wat achteloos school
hoofd scepter en knuppel zwaait.
Blz. 15: "Ik opende de deur van de
klas op een kier en verstijfde van
angst toen ik het lawaai van zo
dichtbij op mij af hoorde komen.
Besluiteloos keek ik naar bin
nen. De banken waren tot lange
rijen aaneengeschoven, alles zat
vol kinderen, samengeklit tot
een wiebelende, wuivende mas
sa, kauwende, zwetsende mon
den, en achter in de klas stonden
er nog meer, hun rug tegen de
muur, druk pratend, gebarend
en naar elkaar overleunend".
Voor liefhebbers van docenten
leed - verslagen van een insider.
Henk Romijn Meijer, Onder schoolkin
deren. Uitg. MeulenhofT, Amsterdam
1983, 24,50.
Als "Tamar" schrijft Renate Ru
binstein wekelijks stukjes in het
v/eekblad Vrij Nederland, maar
ook onder haar eigen naam is ze
welbekend als essayiste (haar
Hedendaags feminisme is haar
destijds door strijdlustige sexe-
genoten niet in dank afgeno
men).
Uit een aantal eerder verschenen
bundels heeft de schrijfster nu
stukjes verzameld die over "de
liefde" handelen. Liefst verliefd
bevat verhalen, schetsen en noti
ties die tal van liefdesaspecten
soms venijnig, vaak amusant en
geestig, en altijd intelligent ont
leden; de toestand van verliefd
heid, het samenwonen, schei
ding, echtelijke trouw en on
trouw, het "raadsel" man, sexua-
liteit en liefde, erotiek (in het
overigens, bij wijze van uitzon
dering, zeer matige verhaal De
man uit Singapore) er ont
breekt maar weinig. Een sympa
thiek bundeltje - niet in de laat
ste plaats voor mannen.
Renate Rubinstein, Liefst verliefd.
Uitg. MeulenhofT, Amsterdam 1983,
14,90.
Vorig jaar werd de vaderlandse li
teraire wereld aangenaam ver
rast met Van geluk gesproken,
de tragische en tegelijk geestige
debuutroman van Marijke Hö-
weler. Het boek werd een best
seller, zodat de schrijfster nu ge
sterkt met een tweede boek op
de markt komt.
Bij ons schijnt de zon is geen ver
volg op Höweler's eersteling, wel
komt een aantal personages uit
het vorige boek hier terug. Cen
traal staat deze keer mevrouw De
Zeeuw, de moeder van Leo: "ter
wijl haar kinderen toch al zo veel
te stellen hebben met hun rela
ties, hun carrière en de te ver
wachten erfenis gaat de oude
mevrouw De Zeeuw in zaken.
Met haar spaarcentjes en twee op
het eerste gezicht o zo aardige
jonge vrienden
Marijke Höweler, BIJ ons schijnt de
zon. Uitg. De Arbeiderspers, Amster
dam 1983, 24,50.
ROB VOOREN
Harry Mulisch doet weer een aan
slag op uw knip. De Bezige Bij
heeft de tijd blijkbaar rijp geacht
voor een herdruk van "De toe
komst van gisteren", een boek
waarin Mulisch beschrijft hoe hij
is vastgelopen bij het schrijven
van een roman met diezelfde ti
tel.
Het commentaar op de binnenzijde
van het boek luidt: "Wie nu 'De
toekomst van van gisteren' (eer
ste druk 1972) op een willekeuri
ge bladzijde openslaat, krijgt de
indruk met een commentaar op
De Aanslag van doen te hebben,
maar dan wel een commentaar
dat tien jaar voorafging aan zijn
onderwerp. Zoals er soms een
commentaar nodig is om een on
derwerp te verhelderen, is er
soms een onderwerp nodig om
een commentaar te verduidelij
ken."
Men had zich dit 'pleidooi' wat mij
betreft gerust kunnen besparen;
de inhoud van dit boek
rechtvaardigt een herdruk ten
volle.
Vooral het hoofdstuk over Albert
Speer, Hitiers bouwmeester, met
wie Mulisch in de zomer van
1971 persoonlijk heeft gespro
ken, is erg interessant voor lezers
die een helder inzicht willen krij
gen in Hitiers 'mythische' aspira
ties.
Bij Hitler was het plan gerezen om
na de oorlog een Duizendjarig
Rijk te stichten; Speer zou het ar
chitectonisch uiterlijk van dit
Rijk moeten gaan bepalen. De
laatste ontwikkelde de 'theorie
van de ruïnewaarde'. Modern ge
construeerde gebouwen waren
volgens hem weinig geschikt om
de door Hitier geëiste 'traditie-
brug' naar toekomstige generatie
te vormen. Hij ontwierp bouw
werken, die in een toestand van
verval, na honderden of duizen
den jaren, op authentieke ruïnes
zouden lijken, zoals men die bij
voorbeeld in Griekenland nog
aantreft.
Hitler was erg enthousiast over
Speers plan en beval dat in het
vervolg de belangrijkste bouw
werken van zijn rijk volgens die
ruïnetheorie opgetrokken moes
ten worden.
De meeste van Speers bouwwer
ken bestaan alleen als mogelijk
heden: als plannen, ontwerpen,
blauwdrukken, modellen, ma
quettes. Van alles wat hij daad
werkelijk gebouwd heeft is pre
cies één ruïne over: de tribune op
het Zeppelinfeld van Neuren
berg.
Mulisch schrijft: "Als ik nu de fo
to's (van Speer, red.) bekijk, ver
baast het mij dat de emulsie hem
heeft weten te registeren. Want
hij is niet alleen geannuleerd
door twintig jaar opsluiting, zo
als met iedereen gebeuren zou,
nee, de annulering is zijn wezen.
Hij is er niet en hij was er niet,
zoals ook zijn werk er niet is. Hij
is de architect die Hitier niet ge
worden is, en die hij daarmee
ook zelf niet is geworden. Hij is
er niet, zoals mijn roman 'De toe
komst van gisteren' er niet is".
CEES VAN HOORE
ADVERTENTIE
BOEKHANDEL
DE KLER
LEIDEN-LEIDERDORP
OEGSTGEEST-KATWIJK
VOORSCHOTEN
Alle op deze pagina besproken
boeken zijn bij ons dlrekt lever
baar, óf via onze TERMINAL te
bestellen en dan binnen drie da
gen verkrijgbaar.
NIEUWE
UITGAVEN
- 'Brieven aan Wim B.', geschreven door
Gerard Reve, die over zijn relatie tot
Wim B zegt: 'Er ontwikkelde zich
tussen ons één van die zeldzame
vriendschappen, die slechts door de
dood ontbonden worden". Veen, prijs
24.50.
- 'Carrie', een herdruk van het befaamde
verhaal van Stephen King, waarvan
de verfilming nog onlangs door Vero
nica op het scherm werd gebracht
Carrie's geheime vermogens kunnen
tot een afgrijselijk wapen uitgroeien.
Veen, prijs 19,90.
- 'Het helse donker', thriller van David
Wiltse. Drie vrouwen worden ver
moord en verminkt aangetroffen. Ze
hebben één ding gemeen, ze zijn
zwanger. Rechercheur Sandy Block
van de Newyorkse politie lijkt van ja
ger gejaagde te worden. Veen, prijs
24,50.
Willem Brakmans 'De reis van de douanier naar Bentheim'
ADVERTENTIE
Een van de leukste, meest fantasti
sche en geestigste vertellingen
die ik de laatste tijd gelezen heb,
is wel de novelle De reis van de
douanier naar Bentheim van
Willem Brakman. Een speels en
buitelend boekje, geschreven
met superieure verteltechniek en
voortdurend verrassend taalge
bruik, dat toch niet makkelijk in
kort bestek is na te vertellen.
De novelle wordt ingeleid door een
verteller, een ikfiguur die zich
voorstelt als "vertegenwoordiger
in Algemene Belangen": deze
"ik" is "om redenen die hier niet
ter in zake doen uit een stadje ge
mieterd", een onverkwikkelijke
situatie die zich aan het eind van
het verhaal - dezelfde verteller
keert als bij toverslag in het ge
beuren terug - zal herhalen.
Al snel en haast terloops verandert
het perspectief: "Om een goede
indruk te krijgen omtrent het
idyllische van De Groene Jager
kan ik niet beter doen dan ver
wijzen naar de villa Valombrosa,
waar de douanier woont die in
dit verhaal zo'n vreemde en duis
tere rol zal gaan spelen."
De lezer maakt vervolgens kennis
met de bewuste douanier, die
wel eens met vakantie wil zijn
hospita's weten wel een prettig
plekje: in de Groene Jager bij
Lochem zou hij zich thuis voe
len, "want die Jager leek als twee
druppels water op hun villa."
Daar gearriveerd, maakt de
douanier kennis met. diverse, op
de achtergrond blijvende perso
nages (die niettemin naderhand
elders in de novelle verrassend
wéér opduiken); van dezen haalt
hij de heer Van Tol, leraar ge
schiedenis, en "een beetje een
kwee zo te zien, maar een be
schaafd man getuige de wijze
waarop hij at", over een reisje te
maken. Nu. dat l.Qont zich. Fanta
sierijke gebeurtenissen rijgen
zich aaneen, waarbij de auteur
tal van motieven en herhalingen
door elkander vlecht, de lezer
maar nauwelijks een realistisch
handvat biedend.
De douanier leidt de dans, Van Tol
volgt hem als een marionet in
toenemende mate ten prooi aan
hevige en hoogdravende ver
liefdheid op een van de "Balshen
cakes", twee fraaie jonge meisjes
met leuke derrières (de verteller
verklarend tussendoor: "Ik ken
de die troeteltjes overigens wel,
ze kwamen lijnrecht van de
koektrommel thuis, waar ze op
het deksel lachend van de fiets
sprongen of er weer op, barstend
van de plannetjes, met van die
zelfde hoedjes en in dat zonover
goten flanel"). De tocht voert via
Almelo en Deventer naar het
Duitse kuuroord Bentheim, waar
de heer Van Tol tenslotte door
het onafwendbare noodlot ge
troffen zal worden.
Een verrukkelijke novelle, waarin
de auteur een fascinerend vertel-
spel speelt met de lezer om ten
slotte - via een verwijzing naar
de vroeg-negentiende eeuwse
Gelderse dichter Staring (aan
wie motieven hier ontleend zijn)
gepast afscheid te nemen:
"Daar ging ik: in mijn gat ge
trapt, aan mijn haren gerukt, om
de oren geslagen, maar één moe
dige daad wil ik hier toch niet on
vermeld laten, met uiterste
krachtinspanningen draaide ik
mijn hoofd om en schalde achter
mij: "Heer tollenaar!! wij zien
elkander weder!! Een on
weerstaanbare duivelse vertel
ling een feest om te lezen.
ROB VOOREN
Amsterdam 1983, 22,50.
Echte Boter, die laat je je neus niet
voorbijgaan. Want waar blijf je
als zelfs de echt lekkere dingen
geschrapt worden? Bovendien is
Echte Boter lichter verteerbaar.
Er zitten natüürlijke vitaminen in.
Daarom mag Echte Boter hoog op
boodschappenlijstje blijven staan.
ie hpt tnrh
UW
Zo is het toch
Als 't éven kan.
