'Gifsla': afrekening
met een dubbelganger
c
Naipaul en Portnoy: verhalen uit de krant gebundeld
Lofwaardig literair debuut
Ik sta nog droog"
Kinderboeken in 't kort
De nobele
kunst van
beledigen
WOENSDAG 23 NOVEMBER 1983
Varia
Laat daarover geen twijfel bestaan:
V.S. Naipaul is één van de beste
Engelse schrijvers van dit mo
ment. "Een tropische Dickens,
de Gogol van de Caraibische we
reld", werd hij genoemd door
Newsweek. Ik heb dit soort taal
lief als het betrekking heeft op
een groot schrijver.
In de winkel ligt nu 'Proloog voor
een autobiografie', uitgegeven
door de Arbeiderspers, in de
reeks Privé-Domein. 'Proloog
voor een autobiografie' vormt
een onderdeel van de autobio
grafie waaraan Naipaul thans
werkt. Het verscheen als feuille
ton in de Sunday Times, en in
Nederland in De Tijd.
Het is een mooi boekje, in alle op
zichten: mooi uitgegeven en
goed geschreven. Naipaul vertelt
o.a. over zijn jeugd op Trinidad,
zijn studie in Oxford en het arm
zalige freelancersbaantje dat hij
by de BBC had.
De mooiste passages in dit boek
hebben betrekking op de vader
van Naipaul, een man die een
tijdje journalist is geweest op
Trinidad. Op boeiende wijze ont
leed Naipaul het schrijverschap
van zijn vader.
Vanzelfsprekend: in wezen doet
Naipaul in dit werk niets anders
dan het analyseren van zijn eigen
schrijverschap, de wortels wor
den blootgelegd. Hij vertelt bij
voorbeeld wanneer en
onder welke omstandigheden hij
begon te werken aan zijn eerste
roman. Ook bezoekt hij een vaag
familielid dat ooit model heeft
gestaan voor zijn debuut.
Aan het eind van 'Proloog voor een
autobiografie' constateert Nai
paul dat de 'terugtocht' naar Tri
nidad welbeschouwd is begon
nen toen zijn schrijverschap con
touren begon te krijgen.
In dit boek is ook een aantal
foto's afgedrukt. De mooiste foto
is die waarop je de student Nai
paul op een besneeuwd plein in
Oxford ziet staan. Hoe intensie
ver je kijkt, hoe meer je in de
macht van de verbeelding komt:
de schrijver in wording die na
denkt over het straatleven in het
zonnige Port of Spain, terwijl hij
de sneeuwvlokken van zijn dik
ke, duffelse jas slaat, de Engelse
kilheid en kou vervloekend.
Proloog voor een autobiografie, V.S.
Naipaul, uitg.: De Arbeiderspers,
prijs: f21,50.
Portnoy
Ook de verhalen van Ethel Port
noy, nu gebundeld in 'Vliegende
Vellen', werden eerder afgedrukt
in kranten. Ondergetekende las
ze altijd gretig. Meer krantelezers
zullen dat genoegen wel kennen:
op een bepaalde dag snel de
krant doorbladeren omdat je
weet dat op pagina zoveel een
verhaal staat van je geliefde co
lumniste). Dit ritueel is te verge
lijken met het bezoeken van je
favoriete café in een stad die je
regelmatig aandoet.
De column die Portnoy een tijdje
geleden wekelijks schreef heette
'Vliegende Vellen'. Een titel die
de schrijfster als volgt verklaar
de: overal in haar huis lagen pa
piertjes waarop ze aantekenin
gen maakte, 'bouwstenen' voor
haar verhalen.
Sommige kranteverhalen mogen
nooit in boekvorm verschijnen.
Het zijn eendagsvliegen. Helaas
komt het uitgeverswezen daar
meestal pas achter als het kwaad
al is geschied, het boeKje al in de
winkel ligt, smachtend naar de
ramsj.
'Vliegende Vellen' is niet zo'n mis
kleun. Portnoy's verhalen zijn
goed geschreven, helder. Tijdens
het lezen merk je dat er is nage
dacht over woordkeus en de op
bouw van de verhalen. Mijn favo
riete stukken: 'Eén berg vet,
twee gedichten', 'In memoriam
Roland Barthes' en 'De kosmi
sche stofzuiger'.
Hoogtepunt in dit boek is echter
het gedicht over kinderen, geti
teld 'Bezoekers uit de ruimte'.
Troostrijke lectuur voor ouders,
zou ik bijna zeggen. Een frag
ment:
Ze hebben lege ogen en daarachter
een brein met bijna
niets er in.
Ze hebben gezichten als Japanse
samoerai: hun voorraad
gezichtsuitdrukkingen is heel be
perkt.
Als ze van streek zijn gaan ze sput
teren als een kapotte
computer.
WIM BRANDS
'De mensen thuis' van Thomas Roosenboom
Er zijn weinig schrijvers in Neder
land die zo systematisch te werk
gaan als Jan Wolkers. Het heeft
er alle schijn van dat hij met zijn
produktie een schema volgt dat,
in grote lijn, al jaren geleden is
vastgesteld. De titel van zijn
nieuwe roman Gifsla is al in 1980
aangekondigd in De perzik van
onsterfelijkheid. In 1981 en 1982
werd deze aankondiging her
haald.
Gifsla is het verhaal van een schrij
ver, Robert Dilling. Hij woont al
leen, is gescheiden en heeft een
volwassen dochter, die in Am
sterdam woont. Voorts heeft hij
een opvallende hang naar een lu
xueuze levensstijl. Hij overweegt
of hij de laatste dagen van het
jaar maar niet liever zal door
brengen in Londen of New York,
„weg uit de duisternis en het iso
lement naar licht en luxe".
In bizarre tegenstelling hiermee
blijkt hij verslaafd aan Engelse
drop, een lekkernij die hij met
handen vol in zijn mond propt,
zodat hij voortdurend een hoe
veelheid „zwarte blubber" in zijn
mond heeft.
Robert Dilling werkt aan een ma
cabere misdaadroman, die De
zetpil van de dood moet gaan he
ten. Hij spreekt hele passages in
op zijn bandrecorder, passages
die hij later uittikt op zijn elek
tronische schrijfmachine.
Hoofdpersoon in dit verhaal is een
vogelkenner, die net als Dilling
alleen woont en die, bij het waar
nemen van vogels, het lijk ont
dekt van een jonge vrouw. Zij is
het slachtoffer geworden van een
lesbienne, die haar een giftige
zetpil in de anus heeft gestoken.
De vogelkenner vergrijpt zich aan
de dode en pi-obeert zich vervol
gens van het lijk te ontdoen. Hij
zaagt het in twee stukken en be
graaft het bovendeel op een
modderig eiland („zwarte blub
ber") in de Nieuwkoopse pias-
Twee rechercheurs, die hem al
eens hebben ondervraagd - het
verhaal doet hier even denken
aan Edgar Allan Poe - ontmaske
ren hem twee jaar later: het meis
je was vermoord in een veld gifs
la en het moddereiland blijkt op
eens ook vol gifsla te staan. Het
dode meisje heeft het zaad van
deze plant met zich meegedra
gen.
Kenners van Wolkers' werk zullen
zich hier ongetwijfeld zijn vroege
verhaal Gevederde vrienden her
inneren, waarin ook het lijk van
een vrouw op ingenieuze wijze
wordt weggewerkt. Deze over
eenkomst kunnen we opvatten
als een vingerwijzing. Robert
Dilling is de schrijver die Wol
kers had kunnen worden als hij
zich had ontwikkeld in de rich
ting, die Gevederde vrienden
leek aan te geven - als hij een hor
rorschrijver was geworden naar
Amerikaans model. Niet voor
niets had „Robert Dilling" de
naam van een Amerikaan kun
nen zijn.
Dit zou Wolkers met zijn bijna-
dubbelganger hebben bedoeld:
alsnog proberen gestalte te ge
ven aan een verzuimde mogelijk
heid van zijn schrijverschap. Een
poging die twee opgaven stelt,
ten eerste: hoe zou het werk eruit
hebben gezien als Wolkers de
horrorkant was opgegaan, en ten
tweede: wat voor een schrijver
zou hij zijn geworden als hij de
horror tot zijn métier had ge
maakt?
Voor het antwoord op de eerste
vraag zullen we moeten wachten
op een volgend boek, maar voor
de tweede vraag kunnen we te
recht in Gifsla. Robert Dilling
gaat Oudejaar vieren met zijn
vriendin, een meisje uit een su
permarkt, en zijn lesbische doch
ter Ellen. Ook Ellens vriendin
Nancy komt, na enige strubbe
lingen, naar het eiland.
De met veel realisme getekende
supermarkt, het domein van de
filiaalchef (een machteloze eroti
sche rivaal van Dilling!), vormt
de komische tegenhanger tot de
moordfantasie. De drie vrouwen
lijken Dillings behoefte aan luxe
te schragen, maar zijn benen
kunnen deze weelde niet meer
dragen: als hij teveel heeft ge
dronken krijgt hij een black-out
en wordt door het drietal in bed
gestopt. In de armen van zijn
dochter blaast hij ten slotte, toch
nog onverwacht, de laatste adem
uit.
Het is alsof Wolkers hiermee een
vonnis heeft uitgesproken over
zijn tweelingbroer. Hij had hem
alleen nodig om zichzelf te bewij
zen dat hij, door zichzelf inder
tijd niet als horrorschrijver te
profileren, dé goede keus heeft
gedaan. Deze moerassige schim,
niet meer dan een persiflage op
Jan Wolkers (Foto gpd>
de „echte" auteur, kan ter helle
varen.
HANS VAN STRATEN
Jan Wolkers, Gifsla. De Bezige Bij. Als
paperback f 22,50, gebonden f 32.50.
Het gebeurt niet zo vaak dat een
literair debuut al bij voorbaat
met veel lof en wierook onder
de aandacht wordt gebracht
door de uitgever. Zoiets is ris
kant, zelfs al is men overtuigd
van kwaliteit en succes. Met 'De
mensen thuis', een bundel met
drie lange vertellingen van
Thomas Roosenboom, is het
schallen van de loftrompet in
elk geval harmonieus overgeko
men.
Fascinerend is al meteen De jon
gen met de viool, waarin de 12-
jarige Timon - net als in de ove
rige verhalen een hoogst won
derlijke hoofdrol speelt. Timon,
een wonderlijk ventje wiens
hoogdravende gedachtengang
en contrastrijk handelen door de
lezer half geamuseerd, half geër
gerd gevolgd wordt, ontmoet in
het park de oude mevrouw Van
Benthem, aan de wandel met het
door de tand des tyds afgeknaag
de en overvoede hondje Zicco.
Timon vat een warme genegen
heid voor haar op en is - als zij
hem vioolles geeft en tenslotte
voor haar vriendinnen wil laten
optreden - bereid tot het uiter
ste te gaan om haar maar niet te
leur te stellen. Aanvankelijk is
Timon een en al fantasierijke
verwatenheid.
Tenslotte, zijn viooltechnische on
volkomenheid beseffend, besluit
Timon aan het nade
rende optreden een ludieke draai
te geven. Gestimuleerd door het
boek "Alleen op de wereld" ver
momt hij zich als het zwervertje
Rémi en ook het hondje Zicco
mag op akelige wijze, zo blijkt,
een besmeurde bijrol vervullen.
Een en ander loopt onvermij
delijk - uit op een gruwelijk fias
co, waarbij de lezer benen en te
nen vol plaatsvervangende
schaamte samenknijpt...
Ook Bedenkingen is vol schrij
ning, wreedheid en misplaatst
verheven (en daardoor steeds
met onderhuidse, komische ef
fecten) taalgebruik. Deze keer
treffen we Timon als ik-figuur
aan in het alledaagse schoolge
bruik, en wéér valt op hoe de
wijsneus telkens exact de ver
keerde dingen op de verkeerde
momenten weet te zeggen of te
doen. Eerst door zich tussen de
jassen in de schoolgang te ver
schuilen (natuurlijk wordt hij
door joelende bendes kinderen
betrapt en beschuldigd van dief
stal), later door het afscheidsge
schenk van Ben, een dommige
lobbes van een makker, te ver
gruizelen.
De buitenproef tenslotte is mis
schien wel het fascinerendste
van de diie verhalen. Samen met
zijn moeder en achterlijke broer
tje is Timon in een armere buurt
komen te wonen, weer geken
schetst door dat absurde, plecht
statige taalgebruik dat zo sterk
aan Reve doet denken: "Och Lie
ve Heer, dat ik maar een goede
jongen mocht blijven, mijn moe
der tot steun en een vader voor
mijn broertje die van het leven
nog niets wist... Dat ik maar goed
mijn best mocht blijven doen,
vooral ook op school, zodat we
hier misschien ooit nog eens weg
zouden kunnen komen...".
Timon komt op een nieuwe school
vol somberheid, hiërarchische
gebruiken en verholen sadisme.
In zijn klas bevindt zich één en
kel meisje, met wie hij vriend
schap sluit en die zijn ontluiken
de sexualiteit aanwakkert. Dan
is daar de "buitenproef', een ge
heimzinnige inwijdingsrite,
waaraan hij onderworpen zal
Ida, illustratie van Doortje Han-
nig uit de Ida-boeken.
met lezen zijn er verschillende
series op de markt. Een daarvan
is de Streepjesserie van Ploegs-
ma, die niet duur is (f 9,90) en
aantrekkelijke verhalen bevat.
Bovendien zijn de boekjes uitge
breid voorzien van tekeningen.
Geen geld
Wie boeken te duur vindt, hoeft ze
ker niet met een grote boog om
de boekwinkel heen te lopen.
Veel uitgevers zijn zo vriendelijk
geweest goede boeken uit hun
fonds opnieuw uit te brengen te
gen aantrekkelijke prijzen rond
een tientje, zowel voor de jeugd
als voor ouderen. Prima boeken
voor een spotprijsje. De koper
moet dan wel genoegen nemen
met een eenvoudige uitvoering
van het boek (geen tekeningen,
pocketvorm, goedkoop papier),
maar het voordeel van de prijs
weegt duidelijk tegen deze nade
len op. Een kijkje in de boekwin
kels naar deze goedkope series is
zeker de moeite waard.
worden. En wéér kan Timon, ge
hinderd èn voortgedreven door
zijn morbide fantasie en van so
ciaal instinct gespeende intelli
gentie, de juiste uitweg niet vin
den. Integendeel...
Drie absurde, soms sublieme ver
halen over een buitenissig ventje
dat er niet in slaagt de levens
dans te ontspringen. Een bijzon
der geslaagd debuut.
ROB VOOREN
Thomas Roosenboom, De mensen
thuis. Uitg. Querido, Amsterdam
1983, 25,- (v.a. 1 januari a.s. 29,50).
"Er zijn boeken waarvan de
rug en de omslag verreweg de
beste gedeelten zijn", schreef
Charles Dickens, de Engelse
Godfried Bomans, eens in een
grappige bui. Dat is niet het
geval met het boekje '"t Zal je
gezegd worden", een door
W.F. en W.A. Buddingh' sa
mengestelde verzameling
schimpscheuten en schofferin
gen uit heden en verleden,
waarin ik deze uitspraak
aantrof. Om aan te tonen dat
de nobele kunst van het bele
digen nog lang niet dood is
hebben de auteurs het werk
van vele schrijvers uit bin
nen- en buitenland geplun
derd. Het resultaat: een reeks
hatelijkheden waarmee men
in de werkkring, op het sport
veld of aan de kerstdis zijn
voordeel kan doen.
Eén van de - nu weer actuele -
uitspraken in dit boekje
stamt van mr. Jaap Burger,
ex-minister en oud-leider van
de PvdA-fractie: "Afspraken
maken met de confessionelen.
Dat is scheten laten in een
netje".
Goed voor een daverende lach
mijnerzijds was ook deze van
Willem van Hanegem, die
scheidsrechter Gans tijdens
een wedstrijd waarschuwde
met de woorden: "Ik zou
maar uitkijken met Kerst-
Eén van de grootste leveran
ciers van beledigingen in de
ze verzameling is Winston
Churchill, die tussen het si-
gaarlurken door menige sne
dige opmerking maakte.
Maar om dichter bij huis te
blijven - ook uit de mond
van Harry Mulisch flitst soms
de addertong. Over critici
schrijft hij: "Men voelt zich
soms een acrobaat, wiens
prestaties beoordeeld worden
door leden van het plaatselijk
reumacentrum".
Als commentaar op een tweere
gelig gedicht van een anonie
me auteur schreef ene Antoi-
ne de Rivarol eens: "Heel aar
dig, hoewel het saaie passa
ges bevat".
De operette is in de afgelopen
decennia vaak het mikpunt
van spot geweest. Een onbe
kende auteur bracht zijn
waardering voor deze vorm
van kunst als volgt onder
woorden: "Ik hou wel van de
operette. Vooral van die ge
deelten waarin rondborstige
dienstmeisjes, op hun knieën
gezeten, de vloer aan het boe
nen zijn".
Van een verkwikkende slecht
heid getuigt dit bon-mot van
W C. Fields: "Iemand die klei
ne kinderen en kleine hondjes
haat kan niet helemaal slecht
zijn".
Lord Byron schreef dan wel:
"Men kan nog beter een
vrouw of een grafschrift gelo
ven dan een criticus vertrou
wen", toch koester ik de
stille hoop dat u mij gelooft,
wanneer ik zeg dat dit een
erg leuk boekje is.
CEES VAN HOORE
Zal Je gezegd worden, venijn en
vitriool, schimpscheuten en
schofferingen, uit heden en
verleden", samengesteld door
W.F. en W.A. Buddingh', Van
Gennep, Amsterdam 1983, 9,90.
Kinderpoëzie
Schrijven voor kinderen is niet
zo simpel als het lijkt. Zeker
niet als het bestemd is voor
kinderen onder de 10 jaar en
helemaal niet als het gedich
ten betreft. De bundel 'Een
hele grote badkuip vol' van
Theo Olthuis is dan ook een
openbaring.
Olthuis voelt aan wat kinderen
bezighoudt, hij doorgrondt
de manier waarop kinderen
denken en doen. Bovendien
is hij in staat hun belevenis
sen, gedachten en emoties in
fraaie dichtvorm weer te ge
ven. Zijn gedichten zijn knap
gecomponeerd en verrassend
van vormgeving en inhoud.
Nergens vervalt Olthuis in
een kinderachtig toontje. De
kinderpoëzie van Olthuis
staat heel dicht bij het kind
zelf. Geen kneuterige rijmela
rij, maar gedichten die thuis
horen in de rij van Miep
Diekmann, Nannie Kuiper,
Willem Wilmink en Karei
Eykman.
Er zit een pleister op mijn knie
ja, kom en kijk maar goed,
Ik viel vanmorgen van de wip,
en er was heel veel bloed.
En denk je dat ik heb gehuild?
En denk je dat ik heb gebruld?
Dacht je dat 'k zo iets doe?
nou en öf! En hóé....
Olthuis' gedichten zijn voor
kinderen vanaf 6 jaar. Elk ge
dicht is door Joost Roelofsz
op fraaie wijze geïllustreerd.
MARGOT KLOMPMAKER
Nieuw brievenboek van Gerard Reve
"In de zomei; van het jaar 1968 maakte ik in de dier
gaarde van" het genootschap Natura Artis Magistra
te Amsterdam voor het eerst kennis met Wim B., die
zich in gesprek bevond met de sprekende vogel
Beo: dezelfde, die het hoesten van de oppasser zo
goed nadeed. Mijn lievelingsvogel was een raaf, die
mij goed kende. Ik gaf die door de tralies voorwerp
jes, die het dier op een andere plaats aan mij terug
gaf'.
Er is maar één Nederlandse schrijver dit dit fragment
kan hebben geschreven. Denkt u gerust even na.
Adriaan van Veen? Hoe verzint u het! Bovenstaande
tekst is vanzelfsprekend afkomstig van Neerlands
meest humoristische literator: Gerard Reve, voor
heen markies, en nog steeds rooms-katholiek.
Bij uitgeverij Veen verscheen onlangs 'Brieven aan
Wim B.\ Als Reve en Wim B. met elkaar gaan corres
ponderen studeert laatstgenoemde nog biologie.
Vooral van buitenlandse dieren, schrijft Reve. "Op
het strand van Australië vond hij later een schelp,
die nog door niemand was beschreven, en aan welke
hij zijn naam gaf'.
Onderhand zijn er al aardig wat brievenboeken van
Reve verschenen. Je hoort wel eens iemand mom
pelen dat de auteur op een dag ook zijn briefjes aan
bakker, slager en melkboer wel zal publiceren. Als
dat zou kunnen! Ook de korte briefjes in dit boek
zijn lezenswaardig. Eén eindigt als volgt: "Het
stormt hier al drie dagen bij 0 graden, uit het Oos
ten. Maar ik sta nog droog".
En ook in dit boek blijft het natuurlijk tobben: "Als ik
de drank weg doe, kan ik de eerste paar dagen haast
geen pest meer zien - ik bedoel letters en cijfers. Van
mijn kop is niet veel meer over. Mijn Geheime Deel
daarentegen funktionneert nog op volle kracht. Als
op alles maar Gods Genade rust, dat is de hoofd
zaak".
Laten we Reviaans eindigen: kop op, lezer, kopen dit
prachtboek van de volksschrijver die hopelijk nog
eens het boek 'Zelf Kamperen' zal schrijven.
WIM BRANDS
Brieven aan Wim B., Gerard Reve, uitg.: Veen, prijs: f24,50.
Voor kinderen vanaf
4 jaar:
'Hannes en Kaatje, wat is dat voor
praatje?', Miep Diekmann met
tekeningen van The Tjong Khing
(Querido, f 19,50). Verhaaltjes
voor kleuters, uitgezonden voor
de NCRV-radio. Prachtig voor
leesmateriaal voor kleuters.
'Dag sinterklaasje', Jacques Vriens
met tekeningen van Dagmar
Stam (Unieboek, f 14,90). Sin
terklaasboek met verhaaltjes,
liedjes, tekeningen en een trek
pop om zelf te maken.
'Aap en beer', tekst en tekeningen
Wim Hofman (Unieboek, f 16,90).
Origineel abc-boek met een ko
misch verhaal over de twee die
renvrienden aap en beer. Terwijl
zij op zoek zijn naar een verbor
gen schat passeert het hele alfa
bet de revue. Een prima boekje
dat doordacht in elkaar steekt en
fraai is uitgevoerd.
'Met Ida' en 'Wat denkt Ida', Maud
Reutersward met tekeningen
van Doortje Hannig (Leopold,
Voor weinig geld ook goede boeken te koop
Illustratie Joost Roelofsz uit Een
hele grote badkuip vol.
f 19,90). Twee boeken over de be
levenissen van de 6-jarige Ida,
een fantasievol, ondernemend
meisje. Ida heeft een speciale
band met haar grootvader. Haar
verdriet is dan ook groot wan
neer deze hertrouwt. Mooie voor
leesboeken.
Voor kinderen vanaf
8jaar:
'Oma waar blijft de taart?', Veroni
ca Hazelhoff met tekeningen van
Sylvia Weve (Sjaloom, f 14,50).
Humoristisch verhaal over een
oma die zich kleedt en gedraagt
als een punkmeisje, tot verbijste
ring van haar familie.
'Ik houd van de natuur', Björk/An-
derson, (Ploegsma, f 19,90). Uit
gebreid geïllustreerd boek over
de natuur waarin kinderen op
speelse wijze wordt verteld wat
in de natuur het hele jaar door
gebeurt. Er wordt vooral uitge
gaan van wat kinderen aan
spreekt: vogels voeren, verpot
ten van planten, zelf zaadjes
planten.
'De GVR', Roald Dahl met tekenin
gen van Quentin Blake, (Fon
tein). Als u geen flauwe notie
heeft wat u met Sinterklaas ca
deau moet geven, koop dan dit
boek. Succes bij voorbaat verze
kerd met dit verukkelijke ver
haal over een goedmoedige reus
die samen met het weesmeisje
Sofie afrekent met een aantal
bloeddorstige monsters.
Voor kinderen vanaf
10 jaar:
'Meneer Beek gaat even een krant
kopen', Gerard Brands met teke
ningen The Tjong Khing (Queri
do, f 18,50). Een prima boek voor
wie van gekke, rare, ongelooflij
ke en raadselachtige verhalen
houdt. De auteur heeft een groot
aantal vreemde gebeurtenissen
op een rijtje gezet. Het mooie is
dat de meeste geschiedenissen
niet zijn verzonnen.
'Hasse Simonsdochter', Thea
Beekman (Lemniscaat, f26,50).
Must voor de vele fans van Beek
man en de liefhebbers van dikke,
spannende geschiedenisverha
len.
'Samen schuilen', Corrie Hafkamp
met tekeningen van Ietje Rijns
burger, (Christofoor, f 19,95).
Ontroerend, mooi verhaal over
de vriendschap tussen een dro
merig meisje en een oudere
vrouw, 't Klinkt sloom, maar is
dat zeker niet.
Speciale boeken:
Voor blinde en slechtziende kinde
ren is een tweede 'voelboek' ver
schenen: 'Pak me dan' van Virgi
nia Allen Jensen met illustraties
van Mia Okkels (Ploegsma,
f17,90). Het bizondere van dit
boek is dat de illustraties voor
zien zyn van reliëf, dus voelbaar
voor de vingers. Ook voor ziende
kleuters is het een leuk boek.
Terwijl de tekst wordt voorgele
zen kan de kleuter zelf de illu
straties meevoelen.
Voor kinderen die moeite hebben
Illustratie The Tjong Khing uit Meneer Beek.
