Een kwart
eeuw
klatergoud
De anekdotes van Simon van Collem
Veel verder dan "wat is het thema van de film?" reiken de vragen
doorgaans niet, maar dat heeft Simon van Collem er in de loop der jaren
niet van weerhouden om aan te schuiven bij menige grootheid van het
witte doek. Lukte het de kleine man uit Holland niet om een voet tussen
de deur te krijgen, dan had hij altijd nog het koningshuis als sterke troef
achter de hand. Dezer dagen viert de 63-jarige van Collem zijn 25-jarig
jubileum ais tv-presentator van filmprogramma's. Sjak Jansen haalde
wat vrolijke anekdotes met hem op.
Bijlage van het Leidsch/AIphens Dagblad
„De grootste bal gehakt die ik
ooit heb geïnterviewd is
Charles Bronson. Een
ongelooflijk vervelende man.
Op het doek weliswaar een
kei van een vent maar in de
huiselijke kring een sekreet.
Kijk, ik kwam bij hem
binnen met de zogenaamde
platmaker. Dat is het
presentje om het ijs te
breken. Daar zitten Haagse
hopjes in, Deventer koek,
Goudse kaas, Droste flikken
en meer van dat lekkers."
„Maar goed, ik geef die doos zo aan
zijn vrouw en die Bronson wordt
me toch kwaad. Die doos, die
was van hem, schreeuwde hy. Ik
liet hem maar begaan. Maar toen
ik even later met hem over film
wilde praten zei hij: 'Daar komt
niets van in. We gaan het over
skiën hebben. Ik hou van skiën
en ik zou dat wel eens op jullie
Hollandse bergen willen doen'
Die hebben we niet, zei ik.
'Bullshit', zegt Bronson, 'er zijn
bergen genoeg in Duitsland'. Ja
maar dat is een ander land, riep
ik. 'Onzin, dat hoort allemaal bij
elkaar', zei hij toen nijdig, want
hij voelde zich afgaan voor zijn
vrouw. Enfin, ik heb het maar zo
gelaten. Dat gesprek was van een
vervéling! We hebben er geen
millimeter van uitgezonden."
KapsonesM«Mi
„Yul Brynner moet nóg erger zijn.
God beware me voor die man. In
Amerika wil niemand hem nog
interviewen. Hij vernedert je
gewoon. Heb je bijvoorbeeld net
je camera-opstelling in orde, zegt
hij opeens dat het interview niet
kan doorgaan omdat hij niet van
gele wanden houdt. Dan kun je
weer van voren af aan beginnen.
En zijn het blauwe, roze of
groene wanden, dan is het ook
niet goed. Met die man valt
gewoon niet te werken. Die heeft
een kapsones!"
„Hetzelfde had ik met Bo Derek.
Niet met Bo zelf hoor, dat is
zonder meer een schatje, maar
met haar man John. Ik had een
afspraak op hun kamer in het
Londense Claridge Hotel, belt
John op het laatste moment op.
'Ja, de wanden zijn hier groen en
ik haat groen. Kom naar naar het
Dorchester, daar zijn ze
tenminste blauw'. Zo gaat dat
hè."
„Niet zo'n prettige man trouwens,
die Derek. Terwijl nota bene de
camera liep, zat hij Bo te dicteren
wat ze moest zeggen. Dat is heel
vervelend natuurlijk. Er wat van
zeggen doe je dan niet, wantje
weet het met die jongens maar
nooit."
„Ryan O'Neal werd bijvoorbeeld
furieus, alleen omdat regisseur
Onrust hem vroeg een schoon
hemd aan te trekken. Op het
hemd dat hij aan had zat
namelijk een grote
transpiratievlek en dat is nooit zo
prettig om te filmen. Nou, je had
hem tekeer moeten horen gaan.
'zijn jullie nou besodemieterd' en
'weten jullie wel wie ik ben'
Uiteindelijk heeft hij toch maar
een ander hemd aangetrokken,
maar de sfeer was toen al danig
verpest."
„Een blaaskaak, die O'Neal. Maar
één ding moet ik hem nageven,
hij zei tenminste zinnige dingen.
Dat. kun je namelijk lang niet van
iedereen zeggen. Jack Nicholson
bijvoorbeeld, daar kwam geen
zinnig woord uit. Hij zat maar
grote glazen thee met rum te -
drinken en voortdurend aan
twee meiden te frunniken, en als
ik hem wat vroeg zei hij: 'You're
from Holland, oh I love
Holland'."
door Sjak Jansen
Slinks
„Mike Nichols, toch een subliem
regisseur, was precies zo. Die
had ook alleen maar aandacht
voor een paar van die meiden. En
ach, Charles Chaplin. Ook al zo'n
teleurstelling. Die man kon
nauwelijks meer praten. Nou
was hij ook al oud aan het
worden, hoor."
„Rita Hayworth was om een
andere reden een tegenvallèr.
Nou ja tegenvaller, we hebben
eigenlijk best moeten lachen. We
kwamen daar, zat ze aan het
zwembad met twee grote glazen
Campari. Ze kon geen stom
woord meer zeggen, zo dronken
was ze. Cor de Jager, de
regisseur, en ik zagen dat zo een
tijdje aan en besloten maar weg
te gaan. Toen vroeg ze: 'Where
are you from?' Ik zeg: 'From
Holland'. 'Oh', zegt ze, 'how
wonderful. Ik ken Holland, I love
it. Doe ze dus vooral mijn
groeten daar in Stockholm en
Antwerpen..."
Op droge toon dist Simon van
Collem (63) de ene anekdote na
de andere op. Hij heeft er heel
wat van mogen vergaren in de
zeventig keer dat hij Hollywood
bezocht om daar sterren te
interviewen voor zijn
filmrubriek, waarmee hij thans
vijfentwintig jaar op de televisie
Zijn eerste tv-programma maakte
Van Collem in 1958 voor de
VARA. Daarna stapte hij over
naar de VPRO waar hij met 'In
de oude draaidoos' een
populariteit verwierf die Ivo
Niehe zelfs niet zal krijgen
wanneer hij met zijn iV-show
stopt.
Het was in die dagen dat Van
Collem op slinkse wijze Ginger
Rogers aan het praten kreeg. Cor
de Jager was daar getuige van.
„De enige kans om haar te
ontmoeten was op een
gigantisch galadiner. Wij erheen,
de camera naar binnen
gesmokkeld en laat nou net de
stoel naast Ginger vrij zijn.
Simon daar natuurlijk meteen op
af en hij zat nog niet of hij was al Geld
in gesprek met haar."
Koninginnedag zou worden
uitgezonden, dus ik zei dat de
koningin het heel erg op prijs
zou stellen als Ginger in dat
programma zat. 'Bent u soms
van het koninklijk huis?', vroeg
ze toen. Ik zei: 'Nee, maar wel
van de Royal Dutch Television'."
„Dat hielp, want ze zei: 'Ik geef
nooit interviews, daar heb ik
geen tijd voor en ook nu zit mijn
agenda helemaal vol, maar kunt
u morgenmiddag om drie uur?'
Het werd een prima interview.
Ginger stond er zelfs op om nog
een liedje voor de koningin te
zingen, want zei ze, 'I adore that
lovely lady'."
„Ken je trouwens Ruby Keeler?
Dat was in die dagen de ster op
Broadway. Ze had de hoofdrol in
No No Nanette, een musical die al
maanden van tevoren was
uitverkocht."
„Er was geen kaart te krijgen en we
zaten helemaal aan de andere
kant van Amerika", vult Cor de
Jager aan. „Maar Simon zendt
dan gewoon een telex of ze voor
de Royal Dutch Television drie
plaatsen willen reserveren. De
volgende dag lagen er dan ook
keurig netjes drie kaarten voor
ons gereed."
Van Collem: „Van die voorstelling
heb ik toen niets gezien want ik
zat met een boeket bloemen van
veertig dollar op mijn schoot.
Zoiets afgeven aan de garderobe
ging daar niet."
Liedje
Van Collem: „Ik zei dat ik uit
Holland kwam en toen zei ze dat
ze zo gesteld was op Juliana en
Bernhard. Nou kwam het zo uit
dat mijn programma op
„Maar Miss Keeler was blij verrast
moet ik zeggen. 'Goh, dat ze me
in Holland kennen', zei ze. Ze zei
ook dat ze de paus en onze
koningin zo lief vond. Dus toen
ik zei dat ik van de Royal Dutch
Television was, kon ik geen
kwaad meer doen."
Wat is het thema van de film en hoe
beviel de samenwerking met de
regisseur waren ook toen al de
vragen die Van Collem
normaliter stelde. „Nee, ik denk
niet dat de kijkers dat iets kan
schelen. Die zijn alleen nog
geïnteresseerd in met wie je naar
bed bent geweest. Shirley
MacLaine wil daar wel over
praten. In Amerika is dat ook
niet zo gek, want de journalisten
daar stellen die vraag gewoon."
„Ze vragen ook watje verdient en
watje het liefst eet. Daarom zijn
er daar ook zoveel acteurs die
geen trek meer hebben in
interviews. Daarbij komt dat
velen van hen zó groot zijn
geworden, dat ze die publiciteit
allang niet meer nodig hebben.
Die worden gevraagd voor een
film en de producer maar angstig
afwachten of ze ja zullen
zeggen."
„Paul Newman is zo iemand. Maar
hij kan om een heel andere reden
niet tegen interviews. Dan raakt
hij te gespannen, hij is dat niet
gewend. Newman zal echter
nooit geld voor een interview
vragen. Dat doen zelfs de
allergrootste sterren als Dustin
Hoffman en Robert de Niro niet.
Zij die passé zijn, die willen geld
zien. Maar daar gaan wij nooit op
in. Daar is ons budget ook te
klein voor."
„Nee, verleid ben ik nog nooit.
Inderdaad, Ava Gardner had die
naam, maar met haar heb ik
nooit het genoegen gehad. Zoiets
moet ook van twee kanten
komen, lijkt me. Het is wel eens
andersom gebeurd. Dat was met
Peter Sellers. Die vond dat ik
hem had verleid een paar
sketches te doen. Hij deed dat
meesterlijk. Speciaal voor onze
camera demonstreerde hij hoe je
Hamlet moet spelen en imiteerde
hij Churchill. Uniek
Simon van
Collem (63):
"Nee, verleid
ben ik nog
nooit". (Foto GPD).
filmmateriaal was dat, alleen viel
toen net de stroom uit en
daardoor hadden we geen geluid
meer. Doodzonde natuurlijk."
Schande
„Ik vroeg nog wel of hij het wilde
overdoen, maar dat vertikte hij.
'Imitating I do only for records
and for thousands of pounds', zei
hij en het was een schande dat ik
hem zo had verleid die imitaties
te doen. Voor het overige was hij
heel aardig, moet ik zeggen.
Want eigenlijk moest hij niks van
journalisten hebben. Ook mij
wilde hij niet ontvangen. Maar
toen hij met Britt Ekland
trouwde, heb ik een
gelukstelegram gestuurd en
mocht ik de volgende dag al
komen."
„Een merkwaardig man, die
Sellers. Maar Bob Fosse, de
regisseur van All that Jazz, was
nog merkwaardiger. Daar werd
ik doodnerveus van. Fosse zat
maar te springen tijdens het
interview. 'Simon', zei hij, 'denk
erom, altijd in beweging blijven.
Dat doe Ik ook'. Zo rende hij
maar heen en weer. Ik had het
niet meer."
„Het gesprek met John Wayne was
ook raar. Hij vroeg of ik
longkanker had. Ik zeg: 'Ik niet'
Zegt hij: 'Ik wel'. William
Holden, die nu ook dood is, zei.
'Simon, ik ga Network maken,
een film over televisie. Lijkt me
echt iets voor jou. Ik zal zorgen
datje bij Sidney Lumet op de set
mag. Bel mijn perschef maar."
„Ik doe dat, vraagt die man van
welk net ik ben. We hebben er
maar twee, zeg ik. Waarop hij:
'Holden wil altijd alleen maar op
het grootste'. Dus ik zei maar dat
ik van het grootste was, van het
Amsterdamse. Dan gaat het feest
niet door, zei de perschef. Want
in Amsterdam is alleen een
Bo Derek: gedicteerd.
kabelnet. De echte Hollandse
televisie zit in Hilversum. Ik ben
daar dus nooit op de set geweest
De list was mislukt"
Woestijn.
Van Collems liefde voor de film
dateert al van voor de oorlog.
Toen wilde hij al regisseur
worden. Na de oorlog vond hij
een baan bij een
filmverhuurbedrijf. Pas later
trad hy by het weekblad
Televizier in dienst om er
hoofdzakelijk over film te gaan
schrijven, hetgeen hy thans nog
doet.
Van Collem was al van de VPRO
naar de AVRO overgestapt toen
hij in Spaiye Burt Lancaster
tegen het Ujf liep. „Ik vroeg om
een interview, maar hy zei: 'Nu
niet, maar als je nog eens in
Mexico komt ben je welkom en
krijg jij je interview. Want hy
dacht: dat doet die Van Collem
toch niet."
„Enkele weken later stond ik dus
voor zijn neus. Bij een hitte van
tachtig graden Celsius. Het was
middenin de woestijn, op de
grens van Mexico en Arizona,
vlakbij zijn ranch. Ik had
gehoord dat hij daar
filmopnamen maakte, dus wij
meteen tickets gekocht en er op
de bonnefooi naartoe."
„Je had Lancaster moeten zien. Hij
was zo verrast dat we het hele
weekend maar moesten blijven.
Onvergetelijk. Wat die man zich
heeft uitgesloofd! Heel wat
anders dan dat afgemeten gedoe
hier. Bij Jeroen Krabbé kwamen
we omstreeks etenstijd, maar
denk niet dat er ook maar een
kop koffie afkon."
Van Collem was daar ten behoeve
van Simonskoop, zijn
filmrubriek die hij eind jaren
zeventig bij de TROS
onderbracht. Een herkenbare
rubriek, al was het maar
vanwege de komische sketches
waarin Van Collem zijn films
aankondigt. Niets is hem daarbij
te dol. Regisseur Daan Maltha
daarover: „Voor de
aankondiging van Jaws 2 wilde
hij in het Dolfinarium van
Harderwijk op de rug van een
orca gaan zitten. Daar hebben we
hem gelukkig nog net van
kunnen weerhouden. Hij is toen
maar naast de orca gaan zitten en
heeft hem in het water geduwd."
VaStBMBMMM
„Voor de aankondiging van Force
10 of Navarone zijn we naar
Oirschot gegaan. Simon had
bedacht dat er een compleet
tankbatiljon moest gaan ryden.
Hijzelf zou dan in de voorste
tank plaatsnemen en aan het
einde van het filmpje eruit
komen om de film aan te
kondigen. Goed, wy filmen dat.
Maar hoe we ook schreeuwden,
Simon kwam niet uit de tank.
Wel hoorden we wat gestommel.
Wat bleek nou? Simon zat vast in
de tank. Hij kon er niet uit.
Gelachen dat we toen
hebben
Charles Bronson: bal gehakt
Peter Sellers: stroom uitgevallen
Ava Gardnernooit het genoegen
gehad.
