Onbegonnen Werk
actief in
vrije tijd
'Dat levert niks op. Ja, ellende'
Vijfentachtighonderdste
stafkracht als compromis
Thema-avond jongeren
en homosexualiteit
Adviescentrum voor
werklozen staat op
punt van verdwijnen
l
Vioolspel met
grote melodische
zeggingskracht
PAGINA 4
Leiden
VRIJDAG 28 JANUARI 1983
De president van de Haagse Ar
rondissementsrechtbank heeft
de Eendracht-bestuurders Mit-
telmeijer en Hillebrand in het
gelijk gesteld in het kort geding
dat zij hadden aangespannen
tegen deze krant.
Het gemeenteraadslid Jan
Brands had hen beticht van
omkoperij. Volgens de réchter
had hij zich daarmee schuldig
gemaakt aan een onrechtmati
ge daad. En het Lexdsch Dag
blad (dat de beschuldiging van
Brands in citaat had weerge
geven en tevens overeenkom
stig het journalistieke principe
van "hoor en wederhoor" Mit-
telmeijer aan het woord had
gelatenwerd daardoor schul
dig bevonden aan een onrecht
matige publikatie.
Men dient zich neer te leggen bij
het oordeel van de rechter en
deze krant doet dat uiteraard
ook, al sluit dat een eventueel
hoger beroep natuurlijk niet
uit.
Het vonnis roept een paar mar
kante vragen op. Met name de
koppelingdat een onrecht
matige daad van de één leidt
tot een onrechtmatige publika
tie van de ander stemt tot na
denken. De krant heeft als ver
spreider van nieuws een eigen
verantwoordelijkheid. Dat is
buiten kijf. Niet alles kan, on
der het mom van persvrijheid,
aan de drukpers worden toe
vertrouwd. Maar wil de krant
goed in de samenleving func
tioneren dan dient zij wel in
ruime mate de opinies van al
lerlei betrokkenen te kunnen
doorgeven om, in het algemeen
belang, te laten zien wat er
leeft. En een gemeenteraadslid
(als lid van de ledenraad van
de Eendracht tevens controleur
van het bestuuris dan toch be
paald niet de beroerdste zegs
man.
De krant is politieagent noch
rechter. Met hoor en wederhoor
moet zij proberen de lezer te in
formeren. Van haar kan niet
worden verwacht dat zij van al
wat wordt beweerd de bewijs
last op zich neemt. Dan zou er
nog maar heel weinig mogelijk
zijn.
geleden publiceerden de kran
ten berichten over malversaties
hij de voetbalclub FC Utrecht.
Man en paard werden ge
noemd. maar de bewijzen voor
de beweringen waren vaag of
ontbraken. Er is lot op heden
trouwens niets meer over ver-
De kranten zijn er niet op aange-
Leidse kroniek
door Ruud Paauw
tie Mittelmeijer c.s./Leidsch
Dagblad. De krant, weergever
van het omstreden citaat, werd
door hen voor de rechter ge
daagd (hun goed recht natuur
lijkmaar de bron van de be
schuldiging (Brands) werd on
gemoeid gelaten.
Vreemd.
Het zou leerzaam zijn als de Een-
Smal
Hoe smal de marges in een zaak
als deze zijn, wordt met het vol
gende wel aardig aangetoond:
als Brands dezelfde beschuldi
ging had gedaan in de gemeen
teraad was er niets aan de
hand geweest. Brands mag dat
in die ruimte doen en de krant
kan het dan ook publiceren.
Hetzelfde geldt voor een verga
dering van een raadscommis
sie. Maar als hij het nu in een
fractie- of ledenvergadering
van zijn partij zegt? Een door
mij geraadpleegde jurist, ge
promoveerd op het onderwerp
vrije-meningsuiting, zei twijfe
lend: "Op basis van dit vonnis
kun je je afvragen of de krant
het ddn wel mag weergeven".
Laten we eens enkele andere, ver
duidelijkende voorbeelden bij
de kop nemen. Ruim een jaar
pakt. Maar de vraag rijst:
mochten zij, hoe verhelderend
hun informatie ook was, eigen
lijk wel doen wat ze deden?
Ander voorbeeld: de bij OGEM
ontslagen oud-minister Boers-
ma heeft ooit in Vrij Nederland
enige van zijn mede-directeu
ren van ik-weet-niet-wat be
ticht. Beschuldigingen, geen
bewijzen. Zou het weekblad,
als het voor de rechter was ge
daagd. ook veroordeeld zijn
voor een onrechtmatige publi
katie?
Markante vragen.
In de zaak-Boersma kwam het
overigens wel tot een aan
klacht. Eén van de beschuldig
de directeuren klaagde niet het
weekblad, maar Boersma aan.
Wat is er ook logischer?
En hier komen we dan tevens op
iets raadselachtigs in de kwes-
Stafkracht
We leven, bij ons in Holland,
dicht op elkaar en waarschijn
lijk daardoor zijn we de milli
meteraars van de wereld ge
worden. Met bloed doorlopen
ogen staren we voortdurend
naar de ellestok.
Een magnifiek voorbeeld daar
van was afgelopen week de dis
cussie over de hoeveelheid staf
leden waarover de Stichting
Opbouw Onderdak (hierna te
noemen: daklozencentrum,
want dan weten we tenminste
precies waarover we het heb
ben) nu eigenlijk behoort te be
schikken.
"Vier komma zeven stafkrach
ten", zegt de gemeente bij mon
de van de tol op het bot zo zui-
Heel lang staat dat bordje er al bij die hoge bult langs de
Willem de Zwijgerlaan, waar de Kooitunnel moet verrijzen. De
grond moet inklinken, werd steeds gezegd. Menigeen zal de
vrees hebben gekoesterd dat het een argument was voor langdu
rig uitstel. Maar nee, in maart wordt met de bouw van de tunnel
begonnen. Dan is de zaak eindelijk beklonken.
(Foto: Dirk KetUnfl.
nige wethouder Schoute. "Vijf
stafkrachten"roept de stich
ting van het daklozencentrum
die niet te krap wil beginnen.
Mankeert dus drietiende staf
kracht.
Ruzies voor het léven zijn uit dit
soort verschilletjes ontstaan.
Mag ik daarom, alvorens we
hiervoor elkaar de strot afsnij
den, het in dit land gebruikelij
ke compromis aanreiken?
Dat luidt: vier en vijfentachtig
honderdste (4.85) stafkrachten.
(Vijfentachtighonderdste staf
kracht: zou dat iemand zijn
zonder haar op zijn armen?)
Volgend jaar moet het daklozen
centrum dan maar de stormbal
hijsen om de resterende 0.15
stafkracht er bij te krijgen. Dat
zal dan nog wel vier etappes
vergen, maar goed, je moet nu
eenmaal geduld hebben in deze
stad.
Meubels
Een plan voor een meubelboule
vard in Leiderdorp, een plan
voor een meubelboulevard in
Leiden en nu ook een plan voor
een meubelboulevard in Zoe-
terwoude.
Zijn de houtwormen soms bezig
ons te indoctrineren?
Nota
De Leidse Emancipatie-nota
heeft een gunstig onthaal ge
kregen bij Leidse vrouwen en
instellingen, zo las ik onlangs.
Het college van Burgemeester en
Wethouders heeft ook al be
weerd dat het een mooi werk
stukje is. Tja, wat hadden ze
anders moeten zeggen.
Alom lof, het is ontroerend, want
welk rapport oogst tegenwoor
dig nog algemene instemming?
De vraag is of de hemel echt zo
blauw is als zij lijkt.
Morgen brengen.
Want B. en W. hebben weliswaar
gezegd dat alles prachtig is,
maar al die dingen die wat
gaan kosten, ho ho, tuut tuut,
stop stop, ddt is heel andere
koek, ddt gaat zo maar niet. In
ambtelijke taal heet dat keu
rig: "Een voorbehoud wordt ge
maakt voor die beleidsaanbe
velingen die financiële gevol
gen hebben".
Ja, kijk eens, het is duidelijk dat
emancipatiebeleid samengaat
met meer kosten, met opofferin
gen. Als het allemaal voor niets
kon, was het geen probleem,
dan zou het wel min of meer
vanzelf in orde komen.
Wat nu enigszins dreigt, is dat
aan de Emancipatie-nota al
lerlei lippendiensten worden
bewezen ter compensatie van
het feit dat de knip slechts
spaarzaam wordt geopend. Al
die lovende woorden nemen
dan de vorm aan van een zoet
houdertje.
Anderzijds moet ik zeggen dat
die vrouwen in deze econo
misch zo rampzalige tijd wel
veel vragen, hoor, als ik hun
lijstje bekijk. Wethouder Jit Pe
ters is niet te benijden. Hoe ont
loopt hij de toorn van de dames
en het daarmee gepaard gaan
de politieke lawaai? De over
leggroep "Vrouwen die met
vrouwen werken" (hoe komt
het toch dat ik bij die naam
meteen mijn ogen vrouw-on
vriendelijk toeknijp?) heeft al
aangekondigd snel bij hem op
de stoep te staan als het mis
gaat met een subsidie-aan
vraag.
Er wachten de wethouder een
paar Indische jaren, als u het
mij vraagt.
Jit, wat moet er toch van je wor
den.
Coördinator straks vrijwilliger?
Portret van Samuel de Zee naar eigen hof
LEIDEN Het Werklozen Advies
Centrum (WAC) is geen lang le
ven meer beschoren. Coördina
tor Bert van Dam verwacht niet
dat zijn contract, dat nog tot 1
maart loopt, nog eens zal worden
verlengd. Hem is te verstaan ge
geven de cursussen van het WAC
over te hevelen naar de directie
sociaal-cultureel werk van de ge
meente. Met het wegvallen van
de arbeidsplaats van de coördi
nator zullen de dagelijkse
spreekuren in het Breehuys en
de projecten van het WAC geheel
verdwijnen.
Zover wil Bert van Dam het echter
niet laten komen. Samen met
een stuk of vijf vrijwilligers wil
hij de belangenbehartiging van
werklozen volhouden, maar dan
ook zelf als vrijwilliger. Voor die
activiteiten wil hy dan apart sub
sidie aanvragen. Volgens Van
Dam is het echter eeuwig zonde
dat de activiteiten van het WAC
uiteenvallen: "Het was juist de
combinatie van activiteiten, cur
sussen en hulpverlening, die het
centrum laagdrempelig maakte.
Tijdens de cursussen kwamen
mensen makkelijker te praten
over problemen met de werk
loosheid".
In de nota 'Zicht op Werk' liet de
gemeente echter al doorscheme-
LEIDEN - Stel op een feestje de
vraag: wat is kunst? En je kunt er
verzekerd van zijn dat je uren la
ter nog niet bent uitgepraat. Oom
Cor houdt een pleidooi voor zijn
harmonie-orkest, nicht Carla be
zingt in alle toonaarden het ma
ken van wandkleedjes en de
buurjongen vertelt dat hij de
boeken van Jan Wolkers zo mooi
vindt.
Dat lid van de Leidse PvdA die gis
teravond de forumbijeenkomst
over kunst en kunstbeleid begon
met de vraag: wat is kunst?
vroeg dus om moeilijkheden.
Popmuzikant Bram - pooliitiek,
pooliitiek - Vermeulen mocht het
antwoord geven. "Kunst", zei hij,
"dat is de uiting van een indivi
du. Dat staat centraal wat mij be
treft".
Tsja.
Kun je mijn opa, die niet onver
dienstelijk het Wilhelmus fluit,
een kunstenaar noemen? Geluk
kig kwam nu al vrij snel de rol
van de overheid ter sprake.
PvdA- kamerlid Aad Kosto
mocht er wat over zeggen. "De
overheid heeft een conserveren
de taak", begon hij. "Verder
moet de overheid zorgen dat het
ren dat een dergelijke categorale
aanpak afgeschaft moest wor
den. De cursussen konden naar
het sociaal-cultureel werk, de
functie van het spreekuur kon
wel door andere Leidse instellin
gen worden overgenomen. Ge
dacht wordt daarbij aan instan
ties als het algemeen maatschap
pelijk werk of de rechtswinkel.
Volgens Van Dam is de stap naar
die instellingen echter veel gro
ter dan die naar het WAC altijd is
geweest voor werklozen.
De opheffing van het adviescen
trum voor werklozen hoeft niet
veel voeten in de aarde te heb
ben. Formeel heeft het centrum
namelijk nooit zelfstandig be
staan. Bij de oprichting, ruim
vier jaar geleden, werd het on
dergebracht bij de sociale dienst.
Het bestaansrecht hing eigenlijk
alleen af van het aanblijven van
de coördinator. Nu het ernaar
uitziet dat de coördinatorsfunc
tie wordt opgeheven, kan het
WAC dus vrij geruisloos verdwij
nen. "Maar dat kan blijkbaar nie
mand iets schelen", veronder
stelt vrijwilliger Van Rijn van het
WAC. "De gemeente doet of ze
helemaal geen verantwoordelijk
heid voor het WAC heeft".
kunstaanbod voor het publiek
toegankelijk is en bovendien
moet de kunstenaar in de gele
genheid worden gesteld om te
produceren".
Hoe beoordeel je nu wat goed is en
wat slecht is? Naar aanleiding
door
Wim Brands
van deze vraag sprak Kosto de
geruststellende woorden dat het
niet aan de politici is om daarop
een antwoord te geven. "De poli
tici moeten natuurlijk uiteinde
lijk wel een beslissing nemen,
maar ze laten zich toch eerst ad
viseren door deskundigen".
De overheid: volgens Vermeulen
hebben jongeren niet zo'n Hoge
pet op van de beleidsmakers. "Er
heerst een bepaalde sfeer in die
commissies en daar houden de
jongeren niet van". Sprekend
over de popmuziek vervolgde
hij: "De gemiddelde popmuzi
kant is een jaar of achttien en
LEIDEN Wethouder Schoute
(links) overhandigde gisteren het
portret Samuel de Zee aan de re
genten van het gelijknamige hof
je. De Zee was oprichter van het
hofje met die naam, dat aan de
Doezastraat ligt.
Bram Vermeulen: "Die schilderij
en komen bij jou helemaal niet
door de deur".
met wie wordt die jongen o.a. ge
confronteerd? Met disk-jockeys
van een jaar of 35".
"Maar je kunt die mensen er toch
Dr. L.A. Boeré (rechts), voorzitter
van de stichting Samuel de Zee
hof ontving het portret in
bruikleen.
Het portret is door een vroeger re
gentencollege in 1924 aan mu-
niet uitgooien", verweerde Kosto
zich. "Die mensen zitten niet, die
slapen", zei Vermeulen op zijn
beurt.
Pauze. "Zou die man, die Kosto in
de kamer nou ook zo ouwehoe
ren", vroeg iemand zich af.
Na de onderbreking vertelde Lies-
beth Brandt Corstius, conserva
trice van het Arnhems gemeente
museum, waarom bezuinigen
dom is. "Het is toch absolute on
zin om op kunst te bezuinigen.
Dat levert echt niks op. Ja ellen
de".
Iemand uit de zaal wilde wat zeg
gen. Deze vrouw had ook voor de
pauze al wat gezegd en ze kwam
daar nu op terug. Wat ze merkte
was dat leden van linkse partijen
vaak zeiden: kunst! ach, dat is
toch elitair, daar snapt Jan met
pet toch niKs van. Waar maken
we ons druk om. Kon Kosto daar
wat over zeggen?
Kunst moet, daar kwam het betoog
van de politicus wel zo ongeveer
op neer. Maar hoe maak je de
mensen nu lekker? Zo'n vraag
kan natuurlijk niet uitblijven als
je hebt gezegd dat kunst, evenals
melk, moet.
seum De Lakenhal overhandigd.
Met het voltooien van de restau
ratie van het Samuel de Zeehof
was er voor het portret van zijn
oprichter een passend plaatsje te
vinden, zoals uit de foto blijkt.
Nu werd Kosto beschuldigd. In
derdaad, hij had gelijk als hij zei
dat de kelders vollagen met
schilderijen. Maar dat kwam
toch zeker doordat de overheid
er te weinig voor zorgde dat die
kunstwerken werden verspreid!
Er zijn te weinig arthoteken in
dit land, sprak Brandt Corstius.
De schilderyen verspreiden, zor
gen dat er meer aan kunstzinnige
vorming wordt gedaan op scho
len, zodat mensen echt nieuws
gierig worden en niet op het ge
zag van een kunsthistoricus aan
nemen dat Rembrandt een groot
schilder is, maar dat zelf ontdek
ken - kan het dan toch nog alle
maal goedkomen, gesteld dat er
ooit nog een regering komt die
niet bezuinigt op kunst?
Eensgezind hadden de bezoekers
De Waag kunnen verlaten, ware
het niet dat die Vermeulen zo no
dig roet in het eten moest gooien.
"Kunstenaars willen helemaal
niet dat er schilderyen van hun
bij jou aan de muur hangen",
sprak hij tot iemand in de zaal.
"Die schilderijen komen bij jou
helemaal niet door de deur".
LEIDEN - De Leidse Werkgroep
Homosexualiteit (LWH) begint
vanaf volgende maand met een
nieuwe maandelijkse activiteit
bedoeld voor homosexuele jon
gens en meisjes.
Te beginnen op twee februari is er
elke eerste woensdag van de
maand een thema-avond over za
ken die jongeren bezighouden.
De thema-avonden komen in de
plaats van het jongerencafé, op
de zaterdagmiddag, dat op den
duur niet bij een groot aantal jon
gens en meisjes bleek aan te
slaan.
"Met de nieuwe activiteit willen we
beter aansluiting zoeken bij vra
gen en problemen die homofiele
jongeren bezighouden en ze hel
pen bewust te worden van hun
homosexualiteit", aldus Win-
fried Veerman, coördinator van
de LWH. "We willen ondermeer
ingaan op vragen zoals: hpe ver
tel ik het mijn ouders en£ioe kan
ik het best voor mijn hcrtnomose-
xualiteit uitkomen".
De nieuwe activiteit gaat op
woensdag twee februari van start
met de vertoning van twee video
films. De eerste film heet "Wille-
mien en Chrisje" en gaat over
Marokkaans
In het "Open-Café" van het
Leids Vrijetijdscentrum
(Breestraat 66) wordt zater
dagmiddag Marokkaanse
muziek gedraaid. Openings
tijd: van twee tot vijf uur.
Alcoholisme
De Werkgroep TV-issue van de
Leidse Studenten Ekklesia
vertoont maandag per video
een eerder door de NCRV uit
gezonden documentaire over
alcoholisme. De film is ge
maakt bij een opvangboerde-
rij in Groningen. Na de film
kan er worden nagepraat,
onder meer met medewerkers
van het Consultatiebureau
voor Alcohol en Drugs. De
film begint om acht uur en
wordt vertoond in gebouw
Rapenburg 100/102.
Parlement
Het Eerste-Kamerhd B. de Rijk
(PvdA) spreekt maandag
middag voor oudere leden
van zijn partij en andere be
langstellenden over de wer
king van de Eerste en Tweede
Kamer. De bijeenkomst
wordt gehouden in het Antho-
nius Clubhuis aan de Lange
Mare en begint om twee uur.
twee meisjes die ontdekken dat
ze lesbisch zijn en over de pro
blemen die ze daarbij ondervin
den.
De tweede film "Homolief en man
nenleed" bestaat uit zeven inter
views met mannen van zeventien
tot zeventig jaar oud over erva
ringen rond hun homosexuali
teit. De thema-avonden worden
gehouden in het gebouw van de
LWH aan de Ceaciliastraat 18 in
Leiden. De aanvang is steeds om
acht uur s'avonds. Voor inlich
tingen kan men bellen naar Win-
fried Veerman tel. 123297.
LEIDEN - Het familieconcert van
het Residentie Orkest bood gis
teravond in de Stadsgehoorzaal
de gelegenheid kennis te maken
met een jonge Nederlandse vio
liste aan het begin van haar car
rière: Marieke Blankestijn speel
de het Vioolconcert in a kl.t. van
Glazoenow, op uiterst zorgvuldi
ge wijze begeleid door het orkest
onder leiding van Hans Vonk.
Ik had het genoegen haar al eens
eerder te horen in een recital in
Kasteel Duivenvoorde. Toen trof
me al dat de grote kracht van
haar degelijke en goede vioolspel
gelegen is in een grote melodi
sche zeggingskracht. Ook nu was
dit het opvallendste facet van
haar muzikale spel. Frasering en
toon laten niets te wensen over,
maar haar spel maakt een wat in
getogen, ingekapselde indruk.
Het is voortreffelijk vioolspel,
maar als het ware nog in klein
bestek. In het perfect sluitende
samenspel met het orkest werd
ze dan ook meer dan eens over
vleugeld, hoe terughoudend
Hans Vonk in zijn begeleiding
ook was.
Het programma was met voortva
rendheid geopend met van An-
rooy's Piet Hein Rhapsodie, een
vindingrijke verwerking van me
lodie-fragmenten en motieven
uit Viotta's Zilvervloot-liedje.
Voor een generatie voor wie
Viotta een onbekende is en de
Zilvervloot met sparen te maken
heeft, zal waarschijnlijk veel van
de charme van dit werk verloren
gaan! Van dik hout zaagt men
planken was het motto na de
pauze in de balletmuziek uit
Coppélia van Delibes. Het orkest
leefde zich met duidelyk plezier
uit en legde de vaart en de
Schwung er duimen dik boven
op. Vooral de contrabassen wa
ren in de slot-galop een lust voor
het oog.
Dukas' l'Apprenti Sorcier maakte
na dit alles de indruk van een
overbodige toevoeging, waarbij
vooral het trage tempo zorgde
voor een anti-climax.
MIES ALBERDA.
Praten over bezuinigen op kunst:
