Div: spteprobleem
'Gebroken arm?
Hup, wij erbij'
Ongeluk als jubileumgeschenk
Leidse EHBO-vereniging kijkt terug op vijftig jaar
Taptade
spektakel
stuk dat
vatbaar
is voor
herhaling
Kumoer om geluidsoverlast
LEIDEN - Een 49-jarige bewoner van de Amethisthof moest zijn woede
om geluidsoverlast van zijn buurvrouw gisteravond met een wond aan
de hand bekopen. Acht hechtingen waren er nodig om de wond te
hechten.
De man was naar zijn 27-jarige buurvrouw getogen om te klagen over de
geluidsoverlast van een muziekinstallatie Toen de vrouw met direct
aan zijn eis voldeed om het volume wat te temperen, duwde de man zyn
buurvrouw enkele malen door de kamer. Een salontafel werd boven
dien omver gegooid. Bij zijn vertrek vernielde de boze buurman ook
nog het ruitje in de voordeur. Bij deze laatste actie liep hij de sny wond
op. De man is poging tot mishandeling en vernieling ten laste gelegd
porijke ("Strepen" en "Dansen"
bijvoorbeeld), heelt een stevige
ondergrond die klinkt als de
spreekwoordelijke klok en
swingt als de bijna spreekwoor
delijke trein. Maar daar blijft het
dan ook bij. Variaties op de op
zich goeie thema's zijn er nauwe
lijks. Daardoor ontbreek het
spanningsclement en slaat de
verveling onherroepelijk toe.
Art Zaaijer probeert de povere in
houd van het Div-geluid soms
wat extra's te geven door de sax
te grijpen. Het weet nog net wat
geluid uit dit instrument te per
sen maar daar houdt het ook wel
mee op
De caberetier uithangen, gaat hem
ook niet al te best af: een paar
flauwe opmerkingen en een tele-
foonact, die zaterdagavond in het
LVC grandioos de mist in ging
door het gebrekkige geluid.
De Div lijkt eigenlijk een beetje op
een voetbalteam zonder 'afma
kers'. De opbouw ziet er aardig
uit maar eenmaal in de buurt van
het vijandelijke doel wordt er te
lang doorgebreid waardoor een
doeltreffende actie uitblijft- De
Div kampt dus met een spitspro-
bleem. Misschien dat iemand uit
de 'eigen kweek' zich tot afma
ker ontwikkelt. Anders zal de
groep de 'transfermarkt' opmoe
ten.
JAAP VISSER
LEIDEN - "We hebben nog wat
goed te maken", merkte Div-zan-
ger Art Zaaijer terecht op toen
hij de eerste toegift "Spetters"
(zo meende ondergetekende te
verstaan) aankondigde. Want de
simpele 'Div-beat' mocht welis
waar het nodige enthousiasme
opwekken bij de paar honderd
LVC-bezoekers. het geluid was
zaterdagavond vooral voor de
pauze allerbelabberdst. Daar
voor was een excuus inderdaad
op z'n plaats.
Vooral de zanginstallatie was zo
beroerd afgesteld dat het nauwe
lijks te horen was dat Zaaijer Ne
derlandstalig zingt. En waarom
zingt iemand popmuziek in het
Nederlands? Juist, omdat hij zo
direct mogelijk bij z'n gehoor wil
overkomen En dat lukte het
Delftse Div in het Leidse LVC
dus typisch niet.
Maar waarom hadden de meeste
'concertgangers' het zaterdag
avond dan toch naar hun zin?
Omdat ze een avondje uit waren
en lekker hun ledematen konden
losgooien op het ritme van de
Div-muziek. De groep, be
schouwd als een van de meest ta
lentvolle m de nieuwe (Neder
)popgolf, maakt namelijk hele
simpele en swingende muziek
waarop het prima huppelen is
Elk nummer, vooral de meer tem-
MAANDAG 8 NOVEMBER 1982 f
I Leiden
Verdachte
steekpartij
aangehouden
LEIDEN - Een 20-jarige Leidse
jongen is vlak voor het weekein
de aangehouden als verdachte
van de steekpartij die eind vorige
maand plaatsvond in een café
aan de Steenstraat. By de steek
partij werd een 23-jarige Leide-
naar in de buik gestoken. Een
spoedoperatie aan de lever was
geboden.
De dader kon vrijdag worden aan
gehouden nadat getuigen van de
steekpartij het spoor in zijn rich
ting hadden gezet Volgens de
getuigen en de dader zelf had het
slachtoffer hem uitgedaagd en
geslagen. Omdat hij zich be
dreigd voelde trok de jongen zijn
EHBO-er Welling is voor de schijn flauw gevallen. De EHBO-ers De Vries (links)
wachten op de komst van de ziekenauto.
i Slegtenhorst rechts
LEIDEN - Even bewusteloos vallen? Kan geregeld worden. Het tafeltje met de plant
wordt verplaatst en Th. Welling, de voorzitter van de jubileumcommissie komt uit
z'n stoel. Niet helemaal op zijn gemak, want hij heeft tenslotte niet geleerd voor
slachtoffer. Maar goed, omdat de anderen zo aandringen zal hij even een toneelstukje
opvoeren. Drie minuten later ligt hij languit voor Pampus in de woning aan de
Kooilaan. Zijn das losgeknoopt en de ere-voorzitter en de secretaresse van de
feestcommissie serieus kijkend naast hem neergeknield. Een verhaal over het
vijftigjarig bestaan van de Koninklijke Nederlandse vereniging EHBO, afdeling
Leiden.
Over het verleden weet de vroege
re voorzitter, tegenwoordig ere
lid, J. Slegtenhorst het meest te
vertellen. De vereniging mag pas
zijn opgericht in '32, toch zullen
we even verder terug moeten in
de geschiedenis, doceert hij. Op
9 september 1930 vond er een
ernstig spoorwegongeluk plaats
by De Vink. Er vielen doden,
hoeveel precies weet Slegten
horst niet meer. "Ik weet nog wel
dat er een beroemd toneelspeler
bij was, maar zijn naam ben ik
vergeten". Hoe dan ook, enkele
medici kwamen na het ongeluk
tot de slotsom dat er een rampen-
ploeg moest worden geformeerd.
In aanmerking kwamen perso
neelsleden van het AZL. "Man
nen dan wel te verstaan, want
vrouwen inschakelen, dat was in
die tijd onzedelijk".
Een jaar later waren de leden van
de rampenploeg van mening dat
het goed zou zijn als zij in ver
band met cursussen contact op
zouden nemen met de Koninklij
ke Nederlandse Vereniging EH
BO, want zy moesten toch op
adequate wijze eerste hulp kun
nen verlenen! De volgende stap
valt te voorspellen: ook in Lei
den werd een EHBO-vereniging
door
Wim Brands
opgericht. Op 25 november 1932
om precies te zijn.
"In '35 werd ik lid", vertelt Sleg
tenhorst. "Ik voelde de drang om
mijn naaste te helpen, dat was de
reden. Dat zag je vroeger trou
wens vaker: dat mensen echt ge
dreven waren. Tegenwoordig is
het allemaal meer moeten gewor
den. Nu moet een bedrijf dat 25
mensen in dienst heeft ook een
werknemer hebben, die een EH-
BO-diploma heeft; dus sommige
mensen moeten echt een cursus
volgen. Vroeger was dat niet het
geval. Toen betaalde je de cursus
ook helemaal zelf'.
Kort na de oprichting kwamen er
overal in de stad zogenaamde
verbandposten. "In elke buurt
wisten de mensen na verloop van
tijd waar de EHBO-er woonde.
En je wist als burger ook: heb ik
een geschaafde knie dan kan hij
me helpen. Was je materiaal op,
je verbandgaas bijvoorbeeld, dan
kon je naar de commissaris van
materiaal gaan voor nieuw spul.
Joh, we hielpen in die tijd echt
Het "ongeluk" zaterdag op de Stille Mare. Terwijl een filmploeg de "slachtoffers" filmt, staat het publiek zich te
Verbijten. (Foto*. Holvast).
LEIDEN - Vijftig jaar EHBO Leiden was voor de ju
bileumcommissie zaterdagmiddag aanleiding het
bestuur een 'lekker smeuïg' ongeluk cadeau te
doen. En de hardste botsing was nog niet goed ge
noeg als verjaarscadeauzwaar gewonden met de
bloederigste wonden kwamen eraan te pas om de
bestuursleden 'te verrassen. Twee ambulances en
verplegend personeel zorgden ervoor het ongeluk
zo'n natuurlijk mogelijk verloop te laten hebben.
Wat was er gebeurd: een personenauto, komende van
af de Stille Rijn, botste op de Stille Mare bovenop
een fietser die niet goed op zyn hoede was. Bij de
vergeefse poging de fietser te ontwijken verloor de
automobilist bovendien nog de macht over het
stuur en botste tegen een muur op. Tot overmaat
van ramp bevond zich daarjuist een voetganger die
nu tussen auto en muur beklemd raakte.
De flauwtes, hoofdwonden, gebroken sleutelbenen,
gecompliceerde (open) beenbreuken, diepe vlees
wonden en shocks, allemaal kundig nagebootst
door daarin gespecialiseerde mensen, zorgden ver
volgens voor de nodige paniek op de Stille Mare.
Zoals altijd bij een ongeluk stroomde het publiek
toe, ambulances werden gebeld en de Eerste Hulp
By Ongelukken kon beginnen. Ook het pubhek
voelde zich er nauw bij betrokken. Een mevrouw:
"Kan ik alstublieft helpen?" "Nee, blijft U maar op
afstand". "Maar ik word er zo zenuwachtig van".
Het doel van de rampenoefening: de realiteit zoveel
mogelijk te benaderen, werd enigszins bemoeilijkt
door de werkzaamheden van de filmploeg van het
AZL. Er moest wel eens een verbandje opnieuw
worden aangebracht om alles goed op de film vast te
leggen. Iets dat de argeloze voorbijgangers, in de
veronderstelling dat het om een heus ongeluk ging,
wel eens kwade reacties ontlokte. "Wat duurt dat
allemaal lang, ze laten iemand zo maar doodbloe
den".
Aan de jubileumcommissie de vraag: waarom een der-
gefijk luguber cadeau. "Nou, als je een voetbalver
eniging bent, bied je het bestuur een voetbalwed
strijd aan. Dus de EHBO komt met een ongeluk".
reuze veel mensen. Gebroken
been, wy erbij. Gebroken arm,
hup, daar was de EHBO-er al met
zijn verbandtrommeltje. De
vrouwen hadden overigens een
tasje. Kregen ze nadat ze ge
slaagd waren".
In de oorlogsjaren zaten veel EH
BO-ers bij de luchtbescherming.
"Wy verleenden o.a. hulp aan
mensen die moesten worden
geëvacueerd. Maar ik herinner
me ook nog dat we werden inge
schakeld in de Stationsbuurt na
een bombardement. Wat ik nooit
zal vergeten is dat we net de Ha
verzaklaan wilden verlaten toen
er een stokje door het puin werd
gestoken. Bleken daar zeven lij
ken te liggen plus een levende
vrouw. Haar hebben we dus ge
red. Ze bleek ook nog in ver
wachting te zyn. Twee maanden
later is ze bevallen van een kern
gezonde baby".
Slachtoffers
Tegenwoordig zijn de mensen niet
meer zo gedreven, het is al ge
zegd door Slegtenhorst, en Wel
ling herhaalt deze uitspraak.
Maar hij wil er toch ook wel even
een kanttekening bij maken. We
mogen niet concluderen dat er
geen interesse meer is. want dat
is pertinent niet het geval.
Hij vertelt: "De mensen doen by-
voorbeeld intensief aan onze cur
sussen mee. De opleiding wordt
gespreid over zestien avonden.
Er wordt je op die avonden ken
nis van het lichaam bijgebracht
en ook leer je het een en ander
van verbandleer. Het diploma
moet overigens om de twee jaar
worden verlengd en daarvoor
moet je als gediplomeerde elk
jaar acht cursussen volgen. Om
bij te blijven zogezegd".
Gediplomeerden kunnen zich ook
opgeven voor een cursus van de
Landelijke Organisatie Tot Uit
beelding van Slachtoffers (LO
TUS). Nu hebben we allemaal
wel iemand in de familie die
angstaanjagend echt kan kreu
nen en strompelen, zodat we tel
kens weer denken dat-ie van de
trap is gelazerd, maar de mensen
die voornoemde cursus hebben
gevolgd zijn echte profs. Even
een beenbreuk in scene zetten, of
een armbreuk, daar draaien ze
hun hand niet voor om.
Er schijnen redelijk veel l
belangstelling te hebben voor
deze cursus. Maar toch, wie zich
opgeeft bedenke wel dat er ook
negatieve kanten zyn. Stel je
voor: je hebt op een feestje net
uitgebreid gedemonstreerd wat
je allemaal wel niet kan uitbeel
den; vervolgens val je echt van
de trap, ligt op de loper te kreu
nen en moet dan aanhoren: Kom
Karei, nou is het wel leuk ge
weest.
Een clubgebouw heeft de Leidse
afdeling niet. Jammer? "Nee,
nee, nee,nee..", zeggen Welling
en Slegtenhorst in koor. "We
kunnen namelijk altijd gebruik
maken van een ruimte in het
AZL", verduidelijkt laatstge
noemde. En de secretaresse van
de feestcommissie, M. de Vries,
vertelt. "Contact hebben we
veel. We draaien bijvoorbeeld
drie keer per jaar een film in het
ziekenhuis. Over een harttrans
plantatie of zo. En daarbij drin
ken we dan een kopje koffie. Al
tijd heel gezellig. En we komen
natuurlijk deze maand ook weer
een paar keer bij elkaar. Er is een
receptie op 26 november en een
feestavond op 27 november".
Samenwerken
De Koninklijke Nederlandse ver
eniging EHBO, afdeling Leiden,
is overigens niet de enige bond
van mensenredders die Leiden
rijk is. Je hebt bijvoorbeeld ook
nog de eerste Leidse EHBO-bri-
gade; die vereniging is niet aan
gesloten bij de landelijke vereni
ging. En dan is er nog de rooms-
katholieke vereniging Peerke
Donders, vernoemd naar die hei
lige die volgens de overlevering
zoveel goeds heeft gedaan in Su
riname. Je vraagt je af waar het
goed voor is: al die verenigingen.
Kunnen de krachten niet worden
gebundeld?
"Ach", zegt Slegtenhorst, "wij zyn
met onze driehonderd leden de
grootste vereniging en ik denk
dat die anderen denken dat sa
menwerken hetzelfde is als op
slokken. Iemand van de eerste
Leidse brigade heeft wel 'ns te
gen mij gezegd: "Samenwerken?
Maar dan raken wij onze be-
stuursbaantjes kwijt!" Heus
waar, hij zei het. En ach, laat ze
ook maar, denk ik dan. Wij red
den het sowieso wel op eigen
houtje".
Inbraken en
brand in
clubhuizen
LEIDEN - In het honk van bas
ketbalvereniging Elmex aan de
Boshuizerkade is zaterdagoch
tend brand uitgebroken. De
brandweer moest eraan te pas
komen om het vuur te blussen
dat mogelijk door kortsluiting
was ontstaan. Ook is het denk
baar dat inbrekers de brand heb
ben veroorzaakt, daar er na de
brand ook sporen van braak wer
den aangetroffen. Ook in de
clubhuizen van de voetbalver
enigingen Oraryé Groen en VNA
werd diezelfde nacht ingebro-
ken.
LEIDEN - Uit de vuurwerkfa
briek van Kat aan de Stadspol-
derweg zijn zaterdagnacht enke
le dozen siervuurwerk gestolen.
De daders braken twee garages
open en vonden in een daarvan
hun buit.
Leiden lokt
bedrijven
op vakbeurs
LEIDEN - Op de vandaag in Am
sterdam geopende Comdex-
beurs is ook de gemeente Leiden
met een stand vertegenwoor
digd. Deze vakbeurs voor fabri
kanten en distnbiteurs van ui
terst moderne computerappara
tuur duurt tot en met elf novem
ber en wordt gehouden in het
RAI-gebouw.
De Leidse stand heeft tot doel bui
tenlandse investeerders te inte
resseren. E. Keyser, hoofd van
de directie Economische Zaken,
vindt de beurs een uitgelezen
mogelijkheid om managers uit
het buitenland op Leiden attent
te maken: "Er worden enkele
duizenden gasten verwacht, van
wie het merendeel uit het buiten
land. Het spreekt voor zich dat
een distributeur van een nieuw
produkt zal zoeken naar een gun
stig gelegen hoofdkantoor. Lei
den biedt daarvoor goede moge
lijkheden"
Ook het Leidse gemeentebestuur
laat zich niet onbetuigd: burge
meester Goekoop en wethouder
Fase zullen beiden een deel van
de tyd op de stand aanwezig zijn.
Het invallende Jubal vergast
te de Taptade-bezoekers op een
show, verlevendigd met vlag-
genmeisjes.
LEIDEN - Toen de laatste klan
ken van het volkslied, de tradi
tionele afsluiting van de Leidse
Taptade, zaterdagavond laat wa
ren weggestorven en het 4.000—
koppige pubhek de Groenoord-
hallen weer had verlaten, wist de
organisatie het zeker. De Tapta
de was weer een succes en de
moeite van het organiseren
waard. De bezoekers, die dit jaar
voor het eerst niet verder in aan
tal waren verminderd, bewezen
met hun enthousiaste ovaties dat
de Taptade niet meer uit Leiden
valt weg te denken.
De Schotse band 'The Black
Watch', die op het laatste mo
ment als sluitstuk van de zeven
de Taptade in successie werd
aangetrokken, zorgde zaterdag
avond wel voor de grootste klap
per van het muziekfestijn. Optre
dend direct na het Leidse K&G,
dat het pubhek al dóyiig in ver
voering had gebracht, had The
Black Watch' de taak de bezoe
kers warm te houden. En voor de
in kilt gestoken Schotten, die
zelfs in Amerika de nodige suc
cessen vierden, bleek dat geen
probleem. Compleet met van
zelfsprekend de doedelzakken
wist de band het pubhek de
adem te benemen. Toen een van
de bandleden bovendien zijn
zangtalent kwam bewijzen, kon
het helemaal niet meer kapot:
het gescandeerde 'we want more'
moest en zou beloond worden.
De zevende Leidse Taptade stond
in het teken van 'Wie de jeugd
heeft, heeft de toekomst'. De vier
deelnemende korpsen, uit Lei
den, Katwyk, Dordrecht en
Leeuwarden, hadden dus behal
ve de senioren ook de junioren
meegebracht. Samen met 'The
Black Watch' hadden deze junio
renkorpsen zaterdagmiddag al
een optreden op het Stadhuis
plein achter de rug voordat zy in
de Groenoordhal aantraden.
Daar beten de jongeren van het
Katwijkse korps DVS vervol
gens het spits af van het hoofd
programma. Het pubhek zat om
die tijd al lang en breed op de
stoelen. Zoals andere jaren wil
den zij niets missen van het voor
programma waarin Leidse m«go-
rettenverenigingen elkaar afwis
selden.
Gekleed als boeven en piraten,
voorzien van kettingen, schatkist
en vlaggen, hun leider zelfs met
houten poot en armen met ha
ken, traden de jonge Katwijker-
tjes aan om hun 'b^jes en pira-
tenshow' weg te geven. Een bont
schouwspel, toneelspel zelfs,
waarbij je byna zou vergeten dat
diezelfde jongens en meisjes te
gelijkertijd ook nog de muziek
voor hun rekening namen. De
show eindigde bij het schavot,
zoals te doen gebruikelijk bij
echte boeven en piraten van
vroeger tyden.
KenG
Wat spektakel betreft behoorde
hun show tot dezelfde categorie
als die van de K&G-junioren.
Na de pauze toverden ztf de
Groenoordhal om in een woeste
zee, met aan de wal de vuurtoren
en noodklok en op zee een heuse
zeilboot. De 'Yellow Submarine',
'I'm sailing' en 'Piet-Hein' waren
drie van de logische muziekwer
ken die ten gehore werden ge
bracht. De senioren van K&G
hadden op een andere manier
voor voldoende show gezorgd:
dansparen toonden hun kunnen
op de maat van K&G-klanken.
De band 'Jubal' uit Dordrecht, die
inviel voor het verhinderde
korps uit Middelburg, nam de
Amerikaanse show van de Tapta
de voor zijn rekening. De muzi
kanten werden versterkt door 21
meisjes die met grote vlaggen pa
radeerden. Het Amerikaanse ka
rakter van het optreden stond ga
rant voor een wervelende show
die volgens sommige bezoekers
als 'misschien iets té wild' werd
bestempeld. Daartegenover
stonden de beide Pasveerkorp
sen die wat minder aan show de
den maar daarentegen al mar
cherende meer de aandacht op
de muziek legden.
Zowel voor als na de pauze was er
in het programma ook aandacht
voor majoretten, door presenta
tor Dick van der Werf als 'de
slagroom op de taart van de Tap
tade' genoemd. De rode en licht
blauwe meisjes van 'Pauline'
brachten een gezamelyke show
terwijl The Kooigirls' de junio
ren en senioren ook ieder apart
lieten optreden. De vertedering
van het publiek werd vooral op
gewekt voor het jongste lid van
'The Kooigirls', een driejarig
meisje dat parmantig meepara-
deerde op de maat van de mu
ziek.
Na afloop kwamen alle bands nog
eenmaal op om afscheid te ne
men van het publiek. Dat zal via
een enquête mogen bepalen wel
ke band in aanmerking komt
voor een tweede optreden in de
Taptade van volgend jaar. Want
had de organisatie vorig jaar eni
ge twufels over het voortzetten
van de Taptade-traditie, nu was
daar niet veel van te bespeuren.
"Al hebben we jaren gekend met
veel meer bezoekers, met vier
duizend zijn we nu dik tevreden.
Het is een stimulans om door te
gaan'.
