Four Tops op weg
naar nieuwe roem
TV-rubriek
'Ik ga nog veel gekkere
dingen doen in toekonlst,
RADIO
ZATERDAG 23 OKTOBER 1982
Radio - tv - kunst
PAGINA 5
ZATERDAG 23 OKTOBER
HILVERSUM I
VARA: 18.06 Dingen van de Dag.
18.30 Blaastest. 19.02 Van 'opus one'
tot nieuwe stukken of andersom....
20.03 Proemenade Orkest. NOS:
20.30 Langs de Lijn, sport en mu
ziek. (21.40 Paardekoersen.) 22.02
Metro's Music. 23.02 Met het oog op
morgen.
HILVERSUM II
18.00 Nws. 18.10 Radiojournaal.
P.P.: 18.20 Uitz. van de EVP. OVER
HEIDSVOORLICHTING: 18.30
Mens en samenleving. AVRO: 18.40
Richting. 18.50 Jazz Spectrum. EO:
19.45 3 x M - Wereldwijd (20.00 Nws.)
20.45 Laat ons de rustdag wijden.
21.26 EO-Metterdaad. TELEAC:
21.30 Kunstgeschiedenis (1, herh.).
22.00 Kantoorinnovatie (2, herh.).
EO: 22.30 Nws. 22.40 Deze week.
23.55-24.00 Nws.
HILVERSUM III
NOS: 18.04 De Avondspits. NCRV:
19.02 Op stap. 20.03 Elpee-pop. 21.02
Country Style. 22.02 Weekend blues.
22.30 Pets Vers. 23.02-24.00 Jazzti-
HILVERSUM IV
KRO: 20.00 Holland Festival Oude
Muziek 1982. 21.15 Spektakel. 22.15-
23.00 Laudate: koor- en orgelmuzie-
ZONDAG 24 OKTOBER
HILVERSUM I
(NOS: Ieder heel uur nws.). AVRO
0.02 De ware aard. 2.02 Jazz at night.
4.02 Proefdraaien. 5.02 Gerry Hoi-
ting. VARA: 7.02 Oeroude to verver
halen. 7.30 Vroege vogels. 9.30 Tekst
en muz. 10.00 Nws. 10.02 Een kind
mag in het midden staan. 10.12
Kerkdienst. 10.55 Wilde ganzen.
11.00 Nws. 11.02-12.00 De andere we
reld van zondagmorgen. KRO: 12.02
De huts. 13.05 AVRO Magazine
13 40 Schaduwparlement. NOS:
14.02 Langs de lijn, sport en muz
17.55 Meded. TROS: 18 05 Inkijk
met Inbar. NCRV: 19.02 In bewe
ging. 19.15 Zondagavondmuz. 19.45
Franciscus: liever tien vogels in de
lucht. VPRO: 20.02 Weg uit Neder
land! 22.02 Welingelichte kringen
NOS: 23.02-24.00 Met het oog op
morgen. TROS: 0.02 De Nacht
wacht. 4.02 Krieken met Adje.
HILVERSUM II
NOS: 8.00 Nws. NCRV: 8.10 U al
leen, U loven wij. 8.40 Barok op zon
dag. 9.00 Bijbeloverdenking. KRO:
9.30 Kroost. 10.02 Eucharistievie
ring. 11.00 'n Zondags pak. 12.00
Tambu. 12.30 Suara Maluku. 13.00
Nws. 13.10 Zorg en hoop. 13.55
Progr. voor buitenlandse werkne
mers. IKON: 17.00 Kerkdienst. 17.58
Wilde ganzen. 18.00 Nws. 18.10
Brood en spelen. 18.40 Liturgie en
kerkmuz. NOS: 19.10 Hobbyscoop.
AVRO: 19.45 Spel met poezie. 20.00
Nws. 20.03 AVRO-magazine buiten
land. 20.25 Europa plus en min. 20.45
Zo hoor je nog eens wat. 21.00 Biels
Co, hoorspel. 21.30 Schaduwpar
lement II. O.S.: 21.40 Follow me (21).
21.55 Leren, hoe doe je dat? (1).
RVU: 22.10 Energie (4). AVRO: 22.30
Nws. 22.40 Mensen, mensen. 23.00
Klassieke met Caroline. 23.55
Nws.
HILVERSUM III
(NOS: Ieder heel uur nws.). AVRO:
8.02 Ko de Boswachtershow. 8.30
AVRO's Sportpanorama. 9.02 Juist
op zondag. VARA: 10.02 Het zon
dags gezicht van de VARA op dire.
11.02 Dubbellisjes. TROS: 12.02 De
Europarade. VPRO: 14.02 Spleen.
16.02 Weg uit Nederland?! NOS:
17.30'Jazz uit het historisch archief.
18.02 De Nationale Hitparade. 20.03
Radio Thuisland. 21.02 NOS-Jazz.
KRO: 22.02-24.00 Het hek van de Da-
HILVERSUM IV
NOS: 8.00 Nws. TROS: 8.05 Er staat
een orgel in Ermelo. 8.30 Belcanto-
rium. 9.30 Cascade. NOS: 10.30 Mu-
sica Religiosa. 11.00 Fur Elise. 13.00
Nws. 13.05 Opera-Matinee. 14.10
Concerten op de zondagmiddag:
Concertgebouw Orkest o.l.v. Klaus
Tennstedt m.m.v. solist, (ca. 15.05-
15.25 Praten over muz.). 16.10-17.00
Musica Nova. TROS: 20.00 Speciali
teiten a la carte. 22.00 Koren en
Korpsen. 22.30 Guitariteiten.
MAANDAG
HILVERSUM I
TROS: 7.02 Een goede morgen met
Ton van Rhoon. 9.03 Continu muz.
11.03 Nederlands fabrikaat. 12.03
Wierden te gast bij Herman Em-
mink. 13.06 Aktua. 13.25 Raad een
liedof niet. 14.03 Gerard de Vries
draait op verzoek. 16.02 Cafe Chan-
tant. 16.30 De tien om kindershow. 1
.02 Piek-uur. (17.03, 17.30 en 1
.55 Meded.1
HILVERSUM II
NCRV: 7.00 Nws. 7.10 ochtend-
gymn. 7.20 Het levende woord. 7.30
Nws. 7.35 Hier en nu (8.00 Nws.). 8.30
Nws. 8.33 Te Deum Laudamus. 8.59
Moment. NOS: 9.05 Gymn. voor de
vrouw. 9.15 Werkbank. 9.24 Waterst.
9.30 Nws. 9.33 Alleenstaanden (10.30
Nws.). 11.00 De wereld zingt Gods
lof. 12.00 Boer en tuinder. O VER
HEIDS VOORL.: 12.16 Vast en ze
ker. NOS: 12.26 Meded. voor land
en tuinb. 12.30 Nws. NCRV: 12.36
Hier en nu. 12.55 Kunst- en vlieg
werk. 13.00 Nws. 13.10 Daar maken
we werk van. 13.30 Nws. 13.33 Kerk
vandaag. 13.55 Europa, de mensen
en hun werelddeel (22). 14.15 Vader
landse geschienis. 14.30 Nws. RVU-
NOS: 14.33 Gezondheid is jeen ge
zindheid. VOO: 14.53 Confrontatie.
16.00 Tineke. 17.30 Nws. 17.36 In
fo.
HILVERSUM III
AVRO: 7.02 Vol gas (7.30 Radio-
journ.). 9.03 Bingo. 11.03 Cees van
Zijtveld. 12.03 Hollands Glorie. 13.56
Per Saldo. 14.03 Muz. met Meta.
15.03 Het Steenen Tijdperk 16.03
Toddod Disco. 17.56 Per Saldo.
HILVERSUM IV
KRO: 7.00 Nws. 7.02 Aubade. 8.30
KRO op maandag: progr.overz 8.35
Symfonie nr. 6 in D gr.t. (Le Matin),
Haydn. 9.00 Op het tweede gehoor.
10.00 Salzburger Festspeile 1982.
11.15 Peter Csaba, viool. 11.30 Blau
we maandag. 13.00 Nws. 13.05 Elly
Ameling, sopraan en Rudolph Jan
sen, piano. 13.30 Kollage. 14.50 Aan
woorden voorbij.. VARA: 15.00-
17.00 Daniel Blumenthal, piano.
Zoals Mies haar programma
MIES heet, zo heet Tineke
haar programma op maan
dagmiddag TINEKE. Ze mo
gen allebei een uur zendtijd
besteden, maar Mies krijgt
daar blijkbaar meer geld voor
dan Tineke, gezien de
aanpak, opsmuk en gasten.
De gasten van Mies zijn zo
beroemd (Dionne Warwick,
Johnny Ray), dat zij, hoe zui
ver de ene en hoe vals de an
dere ook zingt, ze beiden
eerst nog even de hemel in
prijst uit angst dat we onvol
doende zullen beseffen hoe
helder hun ster aan het zwerk
van zang en muziek wel
schittert. De gasten van Tine
ke zijn van alledaagser allooi,
zoals afgelopen maandag
BZN en een zanger die zij als
discjockey altijd al bewon
derd had maar wiens naam
mij zo weinig zei dat ik hem
niet eens verstond. TINEKE
zou ik typisch een maandag-
middagprogramma willen
noemen, en MIES een ty
pisch zaterdagavondpro
gramma.
Of de HOEZO? SHOW van Ilo-
na Visser (net als TINEKE
een nieuw Veronica-praat-
programma) ook een typisch
maandagavondprogramma is
weet ik niet, maar dat de eer
ste aflevering niet onopge
merkt aan de kijkers voorbij
is gegaan bleek wel uit het
gastoptreden van Ilona de
volgende dag in TINEKE, om
aan de middagkijkers uit te
leggen waarom zij de vorige
avond ten onrechte op hun
achterste benen hadden ge
staan toen die bebrilde
hoofdinspecteur van politie,
Jan Molendijk, met „de ster
ke arm" uit het panel werd
verwijderd. Dat was nu een
maal de opzet van het pro
gramma, de deelnemers wis
ten dat hen dat (eventueel) te
wachten stond, zo was het
spel en zo moest het gespeeld
worden!
Dat er, behalve ingeseinde
deelnemers aan het program
ma ook een paar miljoen kij
kers waren die door deze ma
noeuvre verrast werden, was
Ilona en haar medewerkers
even ontgaan, met het gevolg
dat de telefoon van de VOO
meteen al roodgloeiend aan
liep. Erg handig hadden ze
het ook niet aangepakt. De
formule van de HOEZO?
SHOW heeft de verdienste
dat ze anders dan anders is.
Ilona krijgt gast 1 aan de ta
fel, die vertelt iets over het
thema van de avond (deze
eerste keer het geweld in on
ze samenleving), gast 2 ver
schijnt, die een ander aspect
van het thema belicht, die
door
Nico Scheepmaker
roept weer gast 3 op, enz. Na
een tijdje wordt het wat te
druk aan de tafel, dan moet er
maar eens eentje afvallen, het
publiek mag stemmen of gast
2 weg moet of mag blijven, en
het bleek deze eerste keer al
wel dat „het publiek" gauwer
geneigd is iemand weg te
bonjouren dan te laten zitten.
Wat de kijkers thuis zich na
tuurlijk afvroegen, waarom
die taxichauffeur opeens weg
moest en later die politie-in-
specteur, en bijvoorbeeld
niet die ex-mannelijke SM-
specialiste Betty Pearl, die
een van top tot teen in leder
geklede heer met een zweep
ranselde als opmaat voor het
thema van die avond: ge
weld. Het was (dat wel!) de
opmerkelijkste binnenkomer
van een nieuw praatprogram
ma op de tv die ik mij sinds
de vierendeling van Baltha
zar Gerards herinnerde. Maar
ik kan me voorstellen dat
men zich thuis dan toch even
verwonderd afvraagt waarom
wel over het blijven of ver
trekken van een later binnen
gekomen taxichauffeur of
politie-inspecteur gestemd
moet worden, en niet over de
ze SM-tante, of over karate-
wereldkampioen Roethof.
Die willekeur hield ook in
zoverre aan, dat af en toe een
deelnemer op zijn stoel met
wieltjes door de sterke arm
werd weggereden zonder dat
daarover door het publiek ge
stemd was, blijkbaar in op
dracht van een regelneef ach
ter de schermen, en boven
dien zal iedereen zich thuis
wel hebben afgevraagd wie
dat publiek dan wel was, dat
mocht besluiten dat de poli
tie-inspecteur tot twee keer
toe werd weggereden, en de
aan het oog gewonde kraker
mocht blijven zitten. Een
doorsnee van het Nederland
se volk. familie van de sa
menstellers en-of deelne
mers, of een willekeurige bus
met VOO-leden uit Schiedam
of de Achterhoek?
Bona Visser, die de interview
tjes met de onderscheiden
experts op geweldgebied op
voerde, veronderstelde bij Ti
neke dat de kijkers eerst even
aan deze nieuwe formule van
het programma moeten wen
nen. Dat lijkt me een juiste
gedachte, hoewel de gedach
te dat Veronica en Ilona nog
even aan hun kijkers moeten
wennen, mij ook niet onjuist
lijkt. Maar dat geldt op som
mige momenten ook nog
voor een oude rot als Aad van
den Heuvel, die voortaan
eens in de 14 dagen in plaats
van eens in de 28 dagen met
de Alles is Anders Show op
het scherm zal komen. Het
onderwerp zal „de media"
blijven, „maar als dat zo in
onze kraam te pas komt zul
len wij ook andere zaken niet
schuwen", waarschuwde hij
met bange voorgevoelens nu
hij tweemaal zoveel emmer
tjes uit dezelfde bron zal
moeten gaan putten.
Hij had nu drie duootjes in zijn
programma: politicus Scha
kel („Het is goed dat er geen
doekjes om gewonden wor
den, als een lid van het ko
ninklijk huis ongesteld is")
en journalist John Jansen
van Galen over de ziekte van
Claus, Jan Carmiggelt van
Radio STAD en Hans Doele-
man van Het Parool over de
berichtgeving van Radio
STAD; en Karei van het Reve
en Jan Wolkers over literaire
prijzen. Het tweede onder
werp deugde niet wat betreft
qua aanpak. Doeleman po
neerde de mening dat Radio
STAD niet onpartijdig infor
meerde, Carmiggelt poneer
de de mening dat Radio
STAD wel onpartijdig infor
meerde. Wat hebben we nu
aan die twee tegenovergestel
de meningen, als maar 5 pro
cent van de kijkers de moge
lijkheid heeft Radio STAD te
beluisteren en deze twee me
ningen naar hun waarde te
schatten?
We hadden voorbeelden moe
ten horen, zeker in een „me-
dia"-programma als de Alles
is Anders Show. Fragmenten
van bandopnamen die beider
mening illustreerden. Als Ti
neke om half vijf even kan
pauzeren om ons het radio
nieuws te laten horen, moet
het ook mogelijk zijn dat Aad
ons even naar een paar band
opnamen laat luisteren, dan
weten we tenminste wat we
van de discussie moeten den
ken. Dat is interessanter dan
wat we van de discussianten
moeten denken.
Na dertig jaar nog steeds bij elkaar
ROTTERDAM (GPD) - The
Four Tops hebben nog steeds
pret in hun werk. Renaldo
„Obie" Benson, Abdul „Du
ke" Fakir, Larry Payton en
Levi Stubbs waren in de ja
ren zestig de grote acts naast
de Supremes, The Tempta
tions, Smokey Robinson, Ma
ry Wells, Marvin Gaye en vele
anderen op het Amerikaanse
soul-label Motown. Hun
nummers als „Bernadette",
„It's the same old song",
„Reach out I'll be there"
stonden één over de gehele
wereld.
In de jaren zeventig was het rustig
rond de groep. Ze geven de
schuld aan de disco-muziek en
het slechte huwelijk met ABC-
records. Op het ogenblik zijn ze
weer bezig met een naar het zich
laat aanzien geslaagde terugkeer,
getuige hun optreden in onder
meer AVRO's Platengala van vo
rige week. Ze illustreren dat met
hun nieuwe elpee „One more
mountain to climb". Daarmee
proberen de vertolkers van de
Detroit-sound opnieuw de top te
bereiken. Aan het woord zijn
Obie, Duke en Larry. Lead-zan-
ger Levi Stubbs was niet aanwe
zig. De Top had zijn pas vergeten
te verlengen.
Is het voor vele groepen al een pro
bleem om een jaar bij elkaar te
blijven, The Four Tops zijn hard
op weg de dertig jaar met elkaar
vol te maken. Abdul „Duke" Fa
kir blijft er laconiek onder:
„Waarschijnlijk komt dat, omdat
we plezier hebben in wat we
doen. We houden er van om sa
men te werken. Het is vriend
schap. In het begin van onze car
rière besloten we bij elkaar te
blijven met de wetenschap, dat
we alleen op die wijze succes
zouden krijgen. Het is ook een
fijne manier van werken om in
leven te blijven. En het is pret.
Nog steeds".
Plannen voor een solo-carrière
hebben de leden afzonderlijk
nooit gekoesterd. Duke: „Nee.
We hebben wel plannen voor een
muzikale terugblik op ons leven
in de vorm van een musical. Dat
is ons nieuwste project. In het
voorjaar komen we er mee. Het
heet Chitlin Circuit en gaat over
het leven van The Four Tops
voordat we in de „bussiness"
kwamen. Het ziet er erg interes
sant en opwindend uit. Chitlin
Circuit geeft ons de kans om ons
totaal op het podium uit te druk
ken".
Larry Payton wijst er op, dat Chit
lin Circuit niet echt het ware ver
haal over The Four Tops zal zijn.
„Het benadert zeer dicht wat we
hebben meegemaakt. Het is ge
baseerd op een verhaal dat een
jonge schrijver uit Detroit heeft
gemaakt. Hij schreef een aantal
van de delen voor ons. Barry
Haggers, de ex-man van Gladys
Knight, produceert de musical.
Wij schrijven het als een collec
tief. „De mogelijkheid dat Chit
lin Circuit (een keten van clubs
in het „ruige" deel van Detroit,
zoals Larry Payton het uitdrukt)
ook een film gaat worden, laten
de Four Tops afhangen van het
succes van de musical.
In 1972 verlieten The Four Tops
het Motown-label, waarop de
groep vele million-sellers uit
bracht, zoals „Reach out I'll be
there", „Bernadette" en „7
rooms of gloom". Mede verant
woordelijk voor die hits waren
Lamont Dozier en de broers Ed
en Brian Holland. Dit trio verliet
Motown vier jaar eerder dan The
Tops. Hun vertrek was volgens
Larry Payton één van de redenen
om ook een eind aan de verbinte
nis te maken. „We hadden een
hechte band met hen", laat Larry
weten. Een andere reden geeft
Obie Benson, die evenals de
twee andere Tops vol hangt met
gouden sieraden. „Motown had
zoveel artiesten: The Tempta
tions, The Supremes, enz. Het is
moeilijk ze allemaal op hun wen
ken te bedienen. We waren niet
tevreden met het materiaal dat
we kregen en ook niet met de
aandacht die aan ons besteed
werd". Larry: „Het was niet mo
gelijk voor Motown om alle ar
tiesten te promoten. Als je een
plaat had moest je op je beurt
wachten voor die uitgebracht
werd. We verloren daardoor een
hoop platen".
Na een periode van bijna tien jaar
bij ABC-records zitten The Four
Tops nu bij Casablanca, de maat
schappij waar ook „the queen of
disco" Donna Summer onderdak
heeft. Casablanca-directeur Da
vid Brown wist de groep naar
zich toe te trekken. Hij gaf hen
die aandacht en promotie, die
The Four Tops denken nodig te
heben.
Funk-invloeden
Een vergelijking tussen de songs
uit de jaren zestig en het nieuwe
album „One more mountain"
maakt duidelijk dat The Tops
open staan voor nieuwe stromin
gen. De funk heeft zijn intrede
gedaan. Voorbeelden daarvan
zijn het titelnummer en „Givin' it
up". Larry wijst producer David
Wolfert als hoofdverantwoorde
lijke aan. „Hij is de man die voor
ons op zoek ging naar materiaal.
De demo's waarmee hij kwam
vonden we goed klinken". Ook
de ballads die David Wolfert aan
droeg konden de goedkeuring
van The Four wegdragen. Duke:
„Hij weet precies de kicks uit de
songs te halen. David zet de
rhythms, die we nodig hebben
goed neer". Obie Benson doet
met zijn zware donkere stem ook
een duit in de zak: „Hij weet pre
cies hoe de sound moet klinken.
Hij schrijft speciaal voor ons en
weet materiaal te kiezen, dat op
ons lijf is geschreven".
Als een soort eindstation werpen
The Four Tops de laatste blikken
op de voorgeschotelde num
mers. Obie: „Larry bekijkt het
vocale deel. Levi doet de solo
stukken. Duke en ik onderzoe
ken het materiaal. We letten goed
op wat voor soort verhaal we de
mensen brengen. Wij houden er
van liefde in onze songs te bren
gen en de mensen hoop te geven.
Geen frustraties. We komen wel
met een boodschap, maar niet
met een zware nadruk. Ik wil
best protestsongs zingen, als ik
de zekerheid heb, dat die sommi
ge problemen oplossen. Wij zin
gen over eenzaamheid, liefde en
het hebben van begrip voor el
kaar. Van dit soort vaste onder
werpen". Larry: „Wij projecteren
het meest geluk en liefde met
„happy music", „club-music".
We maken mensen gelukkig".
The Four Tops hebben hun wortels
diep in de Detroit-sound zitten.
Een geluid dat de oude Motown-
artiesten herkenbaar maakte.
Volgens The Tops was er altijd
wel een overeenkomst. We na
men dingen van elkaar over. Wij
van de The Temptations en The
Supremes van ons. Het was een
soort deal. Als je The Supremes
beluistert, hoor je veel van ons.
We hielpen hen met harmony-
singing en hoe ze zich op de büh
ne moesten presenteren. Op bij
na alle Motown-platen uit de be
ginperiode zingen wij de achter
grondkoren. Mary Wells, Smo
key Robinson. Ik kan memand
noemen, met wie we niet hebben
gezongen".
Obie: .Motown was in het begin
een gewoon huis. Je kwam bij de
receptie binnen en ging daar zit
ten. Als een producer stemmen
nodig had kwam hij, nam je mee
en maakte de song af'.
Slecht huwelijk
Na de Motown-tijd was het stil
rond The Tops. De zangers heb
ben daar hun verklaringen voor.
Obie: „Dat kwam door de disco-
muziek. Veel artiesten zijn daar
door kapot gemaakt". Duke
geeft ABC-records de schuld.
„Alleen onze eerste elpee bij die
maatschappij was goed. Daarna
waren er veel wisselingen in het
management. Veel zaken werden
niet uitgevoerd. We hadden nooit
een goede relatie met ABC. Ze
waren niet gelukkig met ons. De
meesten bij hen zijn geen zwarte
mensen. Het was gewoon een
slecht huwelijk".
Op de in 1966 uitgekomen live-al
bum spelen The Four Tops het
nummer „Climb ev'ry moun
tain". Opnieuw komen ze op hun
nieuwe elpee met een berg aan
zetten. Een berg die hen terug
naar de top moet leiden? Obie:
„Dat is precies wat we ermee wil
len zeggen. Elke stap omhoog is
er een naar de top. Daarom is
showbussiness zo uniek". Larry:
„Er zijn ook diepe dalen Het
normale leven gaat ook niet over
een geeffend pad. Niet alleen wij
hebben onze ups en downs. Voor
andere artiesten geldt dat ook.
Diana Ross heeft ook weieens
een „bad, bad, bad record" in
haar carrière gehad".
Miek van Kasbergen wint VARA's scenario-wedstrijd
AMSTERDAM (GPD) - Toeval
speelt in het leven van de 35-ja-
rige Mieke van Kasbergen een
opmerkelijke rol. Zo'n tien jaar
geleden - nadat zij als lerares
aan een katholieke school was
ontslagen - werd zij plotseling
interviewster bij VARA's Ra
dioweekblad (nu „Hoor Haar").
Maar wat onvermijdelijk leek
gebeurde, zij radicaliseerde
sneller dan het programma en
vertrok. April volgend jaar ech
ter maakt Mieke, dankzij het
feit dat zij volkomen onver
wacht de eerste prijs van VA
RA's scenariowedstrijd won,
haar hernieuwde debuut bij de
ze omroep. Deze keer op televi
sie.
In haar bovenwoning aan de Prin
sengracht, met fraai uitzicht op
de Noorderkerk, jaagt een laaien
de kachel de temperatuur hoog
op. Mieke vertelt er openhartig
over haar door een opeenstape
ling van toevalligheden gestuur
de levensloop en over haar sce
nario: „De geest van gras".
„De opnamen voor een speelfilm
van ongeveer een uur zijn juist
voltooid", klinkt het uit haar
mond. „De VARA wilde het sce
nario verfilmen, maar ik heb als
voorwaarde gesteld dat dat
moest gebeuren door een vrou
welijke regisseur. Marleen Gor-
ris (die deze taak op zich nam -
red.) heb ik er zo'n beetje met de
haren bijgesleept. Ik heb nauw
samengewerkt met Marleen,
haar werkelijk bestookt met sug
gesties. Alleen had ik het nooit
gekund. Dan zou ik me mis
schien te veel in details verdie
pen, zou ik er misschien wel vier
jaar mee bezig zijn. Nu het af is
kan ik verder. Nu ben ik door de
zure appel heen en ga ik maar
door".
,Mijn scenario gaat over een oude
re dame die alleen woont en zich
goed kan readen. Ze heeft een
rijker innerlijk leven dan de ge
middelde Nederlander", ver
volgt Mieke. „Ze kent de dingen
ook een ziel, een geest toe. Zelfs
gras; vandaar de titel: „De geest
van gras". Dat maakt haar wat
excentriek voor haar omgeving.
Maar ze is ook nog erg maat
schappelijk actief. Zo schrijft ze
een brief aan de omroep, die naar
aanleiding van die brief een jon
ge vrouw stuurt om haar te inter
viewen. De vrouw wordt geboeid
door de oude dame, ze wordt
door haar zowel aangetrokken
als afgestoten. Maar uiteindelijk
staat ze er toch helemaal achter.
Tussen haar en die oude dame
ontstaat dan een bloeiend con
tact. Ze bemerkt dat die oude da
me eigenlijk een deel van haar ei
gen leven is en ze krijgt er ook
betere contacten door met ande
re vrouwen. Met een vrouw in
het bijzonder - en of dat nou les
bisch is of niet, dat moet ieder
een zelf maar zien".
Uit het slot spreekt een sterke sym
boliek. Tegen de tijd dat de jonge
vrouw haar gevoelsleven hele
maal heeft opengelegd, sterft de
oude dame. Die heeft haar taak
volbracht. Het scenario is ook
deels autobiografisch. Mieke:
„Ik heb zo'n soort oude dame ge
kend. Wij hadden watje zou kun
nen noemen „Seelenverwant-
schafl". Ik heb zelfs delen van
een interview dat ik vroeger met
haar heb gehad, letterlijk in dit
stuk verwerkt".
„Ik heb echt zoiets nodig als een
bekroning", vertelt Mieke van
Kasbergen. „Voordat ik deze
prijs kreeg vroeg ik mij af of film
wel mijn metier was". Voorlopig
wil ze verdergaan met het maken
van films, maar het is de vraag of
ze dat jaren achtereen zal blijven
doen. „Want", vindt ze, „als je
iets niet precies zo kunt doen zo
als jij het wilt, dan kun je net zo
goed iets totaal anders gaan
doen. Zo werd ze na haar vertrek
bij de VARA-radio indertijd
maar liever taxichauffeur".
Met het geld dat ze, vooral in week
end- en nachtdiensten verdien
de, maakte ze grote reizen Later
kwam de scenarioschrijfster -
„ook weer door toeval" - nog
eens bij de VARA-radio terecht.
In goede samenwerking met
Dick Slootweg maakte ze een
groot aantal interviews voor het
programma „Proeflokaal".
Sindsdien levert ze af en toe ma
teriaal voor het vrouwenpro
gramma. „Ik wil niet in een vast
redactiebestand zitten", legt ze
uit. „Dan ben je ook verantwoor
delijk voor het werk van ande
ren. Ik wil zelf mijn ei leggen".
Enkele jaren geleden volgde ze ge
durende korte tijd een opleiding
aan de Filmacademie. „Daar ben
ik ook weggelopen. Ik kon me
met... Ik was daar echt een
vreemdeling op die school. Ik
werd er vreselijk depressief. In
houdelijk gezien is die academie
het nulpunt, een vacuum".
Verdwijnt en komt enkele minuten
later terug met haar afscheids
brief, waarin ze vooral op een
pMkl|i wij.st ,,Ik weet wel dat ik
vanwege mijn vergevorderd fe
minisme overal wel een buiten
beentje zal zijn, maar daar ben ik
op voorbereid. De gewilligheid
echter, waarmee de Filmacade
mie zich aan de voeten van een
failliete cultuur legt, die is schok
kend. Hiertegen vechten heeft
voor mij met veel zin meer, ik
heb andere dingen te doen".
Het is duidelijk: de Filmacademie,
en ook de omroep overigens,
gaan haar niet ver genoeg. Mie
ke: „Geest van gras" is eigenlijk
heel netjes, geestig, leuk /it
goed in elkaar Maar als ik weer
eens iets doe wil ik minder tradi
tioneel filmisch en ook inhoude-
Ujk minder traditioneel werken.
Dit scenario bewijst misschien
dat ik saaier ben dan ik dacht. Ik
ga veel gekkere dingen doen in
de toekomst. Het feit dat in dit
stuk een vleugje damesUefde zit
is voor de omroep misschien wel
de uiterste tolerantiegrens".
Andere scenario's
De VARA-televisie zal volgend jaar
waarschijnlijk ook enkele andere
pryswinnende filmscenario's - er
waren 180 inzendingen - op het
scherm brengen. Opnamen voor
„Party m Parijs", een stuk H) .1
J. Molenaar uit Weesp, zyn al ge
maakt. Goede kans om verfilmd
te worden maakt ook „De op
roep", een satirisch stuk dat
enigszins doet denken aan de
merkwaardige belevenissen van
soldaat Schwejk, geschreven
door de Groninger Folkert Ol-
dersma
Of het schrijven van filmscenario's
van nu af voor MMm van Ka\
bergen het belangrijkste doel in
haar leven zal zijn, is zoals ge
zegd de vraag. „Nou. dat is hele
maal met zeker", reageert ze. „Ik
heb voor de zekerheid maar mijn
vracht wagenrijbewijs gehaald".
