c
Er valt een last van me af'
Cees de Roode:
Je moet niet
alles geloven
NOS zet zin door
"Ik vond het best dat ik wat kreeg
Sport
LEIDEN - Het inleidende telefoongesprek biedt aanvan
kelijk weinig houvast. Henk Piket, sinds twee weken se
cretaris-af bij LDWS, voelt eigenlijk niets voor een vraag
gesprek. "Tenslotte blijf ik heus nog verbonden met de
club. Ik wil daarom geen grafrede in de krant. Daarvoor
ben ik nog veel te jong", argumenteert hij zijn stelling.
Na enig aandringen aan de andere kant van de lijn gaat
hij overstag. "Oké, kom dan maar", geeft hij zich uitein
delijk over.
ZATERDAG 11 SEPTEMBER 1982
Henk Piket neemt opgelucht afscheid van LDWS
Zelf vindt hij zijn aftreden derhal
ve weinig opzienbarend, maar
voor de buitenwacht kwam het
bericht dat hij zich niet herkies
baar stelde als secretaris als een
donderslag bij heldere hemel. De
naam Piket is immers onlosma
kelijk verbonden met LDWS, de
club waar hij vanaf 1975 de func
tie van secretaris vervulde. Het
was overigens niet zijn enige be
zigheid bij de Vlietclub, daar
voor ging LDWS hem te veel aan
door
Fred Segaar
het hart. Wanneer de trainer eens
verhinderd was, hulde hij zich
zelf in trainingspak om de spe
lersgroep de nodige 'voetbalwijs
heid' bij te brengen. En als aan
zijn oproep in het weekbericht
"Grensrechter gezocht" geen ge
hoor werd gegeven, nam hij zelf
de vlaggestok ter hand. "Wantje
kan moeilijk zonder grensrech
ter aankomen, daarom deed ik
het zelf maar", redeneert hij. In
een opvallende out-fit gehuld
kreeg hij de lachers vaak op zijn
hand. Liefst geheel in het rood
gestoken, met een bijpassende
pet ("Ik had ook zo'n stelletje in
het blauw"), stond hij het eerste
elftal ter zijde. "In het begin trok
ik een gewoon pakkie aan, maar
toen werd er door de spelers van
de tegenpartij teveel op m'n
werk als grensrechter gelet. La
ter, in dat opvallende tenue,
werd hun aandacht afgeleid. Ke
ken ze alleen nog naar m'n pak
kie. Dat was de truc, hé".
De 'truc' die Henk Piket in een van
z'n eerste wedstrijden als grens
rechter uithaalde, viel bij het pu
bliek van de tegenpartij, in dit
geval Lugdunum, niet zo best.
"Ik lette veel te veel op het voet
bal en te weinig op buitenspel.
Zegt die scheidsrechter in de
rust tegen me 'wat ben jij nou
aan het doen. Als je alleen maar
dénkt dat het buitenspel is, moet
je al vlaggen'. Nou, ik natuurlijk
de hele tweede helft gedacht dat
het buitenspel was. Had je dat
publiek moeten horen".
LDWS-veld.
"Ik ga best
wel eens
wat doen voor
de club, maar
momenteel heb
ik er weinig
puf in."
Verleden
Het zijn beelden die inmiddels tot
het verleden behoren. Hij zal
best nog genoeg te vinden zijn op
het veld langs de Vliet. "Maar ik
noet niet persé meer naar LDWS
te gaan kijken", doet hij opge
lucht. "Er is eigenlijk een last
van me afgevallen. De mensen
denken misschien wel dat ik niet
zonder de club kan, maar ik ge
loof dat dat wel mee zal vallen. Ik
ga nu lekker vrijblijvend kijken
en hoef nergens meer od te let
ten. Ik kan od zondag nu eens
lekker uitslapen en dan ook eens
naar een andere club gaan kij
ken. Vorig jaar ben ik er ook al
mee bezig geweest om te stop
pen, maar heb er toen nog een
ket.
vastgeplakt", aldus Pi-
"Hoe er is gereageerd op mijn af
treden? Voor een aantal mensen
is het misschien wel een verade
ming geweest. Anderen vinden
het weer jammer. Ik ga overigens
best wel weer wat doen voor de
vereniging, hoor. Alleen heb ik
er momenteel weinig puf in".
Contacten
Dat was vroeger wel anders. Was
hij dag en nacht in de weer voor
'zijn' LDWS. Of het nu ging om
het bezoeken van een vergade
ring, het schrijven van zijn vaak
controversiële stukjes in het
clubblad, of het organiseren van
feestjes. Hij deed het. "Want dat
is nu eenmaal de aard van het
beestje", zegt Piket, in het dage
lijks leven typograaf. "Ik wilde
gewoon altijd overal bij zijn.
Toen ik pas secretaris was, ken
de ik weinig mensen van andere
verenigingen. Wanneer er dan
een vergadering was, probeerde
ik die mensen te leren kennen.
Bleef ik altijd hangen met een
biertje. Dan krijg je pas echt con
tact".
Dat hij in zijn LDWS-periode heel
wat contacten heeft opgebouwd,
mag duidelijk zijn. De club dank
te er voor een deel zelfs de ople
ving aan, die het in de begin ja
ren zeventig beleefde. Voetbal
lers als Gijs Collé, Piet Gubler,
Cock van Weerlee, Cees en Ger
de Roode en Gé Dubbeldeman
raakten bij hun clubs een beetje
uit de gratie en via Henk Piket
kwamen zij terecht bij LDWS.
Dat als een komeet vanuit de Af
deling naar de tweede klasse van
de KNVB schoot, maar met de
zelfde vaart weer afdaalde, toen
de routiniers het voor gezien
hielden. "We speelden in de Af
deling en wilden de club op een
hoger plan brengen. Ik heb toen
gezegd: 'zorg dat je eerste elftal
promoveert, dan komt de rest
vanzelf. Het probleem was ech
ter dat de bekende jongens het
na een bepaalde tijd voor gezien
hielden. We hadden geen jeugd
om dat op te vangen. Dat is me
toch wel tegengevallen".
Evenals de inkomsten, die achter
bleven bij de verwachtingen van
Piket. "We dachten een paar cen
ten te verdienen in die tijd, maar
dat ging niet door. Elke club ging
in die tijd met een bus naar uit
wedstrijden, dus moesten wij dat
ook. Kostte zevenduizend gul
den aan reiskosten per seizoen.
De supportersclub regelde
broodjes na de training en zorg
de eens in de zoveel tijd voor een
feestje. Dan konden die jongens
uit het eerste te keer gaan. Ze
dronken graag een biertje. Maar
je kon 's zondags wel op ze reke-
Hij zegt het niet echt in die be
woordingen, maar uit zijn mono
loog kan worden opgemaakt, dat
hij de mentaliteit van de huidige
lichting voetballers daarentegen
hekelt. "Ze zijn anders, makkelij
ker vooral dan vroeger".
Dan in de glorietijd wel te verstaan
van 'zijn' LDWS, dat toentertijd
iets betekende in Leiden, maar
nu in de anonimiteit is verdwe
nen. De club heeft slechts een
paar jeugdelftallen en lijkt ge
doemd klein te blijven. Een fusie
met een club zou daar verande
ring in kunnen brengen, maar
zover lijkt het voorlopig niet te
komen. "We hebben met VNL
wel eens een gesprek gehad",
weet Piket zich te herinneren.
"Maar er zou dan een bestuurs
wisseling moeten plaatsvinden
en dat levert de nodige proble
men op. Gevoelsmatig is nooit
het initiatief genomen voor een
tweede gesprek. Je gaat twijfelen
en vraagt je af: zou het wel klik
ken?".
Fusie
Met een fusie zou het spelersarse
naal en ook de resultaten kunnen
toenemen. Omdat een kinder
hand nu eenmaal snel gevuld is,
knijpt het LDWS-bestuur zijn
handen al dicht wanneer er één
voetballer bijkomt. Door de te
rugkeer van Ger de Roode bij
voorbeeld is de club tijdelijk op
geleefd. "In de praktijk zal dat
natuurlijk nog moeten blijken,
maar iedereen heeft momenteel
weer hoop", aldus Piket. "Als de
prestaties van het eerste elftal
goed zijn, komen er vanzelf men
sen die iets voor de club willen
doen".
Hijzelf misschien ook wel weer...
HILVERSUM Het bestuur van de NOS heeft gisteren ondanks
aanvankelijk verzet van enkele omroepverenigingen besloten
dat er met ingang van het nieuwe winterseizoen (vanaf 2 okto
ber) op het zogenaamde wisselnet op een vaste tijd een televisie
sportprogramma komt, dat hetzy door de NOS alleen, hetzij
door de NOS in samenwerking met de betrokken uitzendende
omroep zal worden verzorgd.
Dit programma, waarin Studio Sport twee samenvattingen van
elk tien minuten van wedstrijden uit het betaalde voetbal zal
leveren, gaat tot het eind van het jaar om 21.55 uur de lucht in.
Vanaf 1 januari zal het aansluiten aan het nieuwe volwaardige
tweede journaal, dat dat van half elf tot kwart voor elf wordt
uitgezonden. Het bestuur bepaalde voorts, dat de bijdragen van
de NOS ook onder eindredactie van de NOS zullen vallen.
Uiteindelijk bleek alleen de AVRO, die nu met haar sportuitzen-
dingen op het vaste net in het gedrang komt, nog bezwaren te
hebben. Voorzitter Wallis de Vries van de AVRO kondigde ook
aan dat,hij, evenals de TROS inmiddels al heeft gedaan, zich tot
de minister van CRM zal wenden met het verzoek het bestuurs
besluit te schorsen.
Door dit besluit namelijk zal de AVRO na 1 januari, wanneer op
het wisselnet van kwart voor elf tot kwart over elf sport wordt
uitgezonden, haar programmering op het andere net daaraan
moeten anpassen.
Volgens die programmering had de AVRO een aantal zaterdag
avonden om vijf voor elf met haar sportpanorama willen begin
nen. Dat zal nu later moeten en voorlopig slechts een samenvat
ting van een wedstrijd uit het betaalde voetbal kunnen bevatten.
LEIDEN Bepaald honkvast kan je Cees de Roode niet noemen, want in zijn rondgang
over de Leidse velden 'verschoot' de de nu 29-jarige middenvelder een keertje of acht
van kleur. Bijna was het afgelopen seizoen weer raak toen hij te kennen gaf afdelings
club ZLC te willen verruilen voor derdeklasser LFC, een vereniging waarvoor hij al
eens eerder uitkwam. Op het allerlaatste moment evenwel keerde hij op zijn schreden
terug en besloot zijn overschrijving in te trekken. Waardoor één van Leidens meest
begaafde spelers opnieuw ver onder zijn niveau voetbalt. En waarbij tevens de geruch
ten over 'geld' prompt weer de kop op staken.
Het is niet de eerste keer dat De
Roode's naam in verband werd
gebracht met praktijken die bij
de KNVB onder de naam 'verbo
den' te boek staan. Zyn overgang
destijds van Roodenburg naar
LDWS werd 'verdacht' ge
noemd, evenals zijn korte flirt
met de toenmalige rivaal van de
Vlietclub, LFC. Geldschieters
zouden voor hem in de rij heb
ben gestaan en De Roode zou
verschillende malen aan het
handje zijn meegelopen. Zijn be
sluit vorig jaar om in de Afdeling
Leiden bij ZLC te gaan spelen
werd door de buitenwacht even
eens meesmuilend bekeken.
Cees de Roode moet, nog natrans-
pirerend van een pittige Jaap
Vermculen-training en met een
biertje binnen handbereik, harte
lijk lachen om wat hij noemt, 'die
indianenverhalen'. Hij zal, zo
blijkt later, heus erkennen dat
zijn voetbalverleden niet hele
maal brandschoon is, maar het
gros van de vertellingen en zeker
de inhoud daarvan verwijst hij
met één gebaar richting fabel-
land. Schromelijk overdreven,
nog vaker geheel bezijden de
waarheid is zijn mening. "Ze zeg
gen zoveel, je moet niet alles ge
loven" zijn de woorden waarmee
hij dat onderstreept.
"Waarom ik uiteindelijk toch be
sloot om niet naar LFC te gaan is
heel simpel. Ik had een paar keer
getraind en gespeeld en mij be
viel het best. Dat was wederzijds
ook, want Cees Vermeulen, de
trainer, wilde me graag hebben.
Alleen, nuin vrouw had het daar
niet naar haar zin. Ze gaat, even
als mijn ouders, altijd mee en is
nogal sfeergevoelig. Ze vond het
bij ZLC veel gezelliger, kon het
op de Boshuizerkade met de an
dere vrouwen niet erg vinden.
Voor mij is dat belangrijk, voor
anderen misschien niet. Daarom
ben ik teruggegaan, punt uit."
Weggaan van De Morsch deed hij
in eerste instantie: "Omdat we
vorig seizoen een waardeloos
jaar hadden. Halverwege de
door
Ad van Kaam
competitie kwamen er nog maar
vijf mensen trainen, de organisa
tie was bedroevend, het mate
riaal ook slecht. Weliswaar ging
Bekkering, die er overigens ook
weinig aan kon doen, weg maar
ik had er weinig vertrouwen in
dat het beter zou worden. Maar
Sjaak Matters, linksback van het
eerste en mijn vroegere maatje
bij LDWS, vertelde me een tijdje
terug dat de lucht flink was op
geklaard bij ZLC. Een goeie trai
ner, een betere begeleiding en
een paar aardige spelers erbij.
Nou, toen heb ik, ook dus vanwe
ge mijn vrouw, maar besloten
om de overschrijving ongedaan
te maken. Dat er daarbij weer aL-
lerlei geruchten de ronde doen
vind ik flauw".
Centen
Dat is dan ook alles, want erg veel
aandacht zal Cees de Roode, in
de jeugd begonnen bij VNA, er
niet aan schenken. "Toen ik des
tijds van UVS naar Roodenburg
ging. de eerste echte verandering
van club, zeiden ze ook al: 'zeker
voor de centen, hè'. Belachelijk
natuurlijk, want er is daar nog
nooit een stuiver over de tafel ge
gaan. Maar ja, als je eenmaal de
naam hebt zal je die wel blijven
houden ook. Jammer dan, ik zit
er niet mee".
Overigens droeg Cees de Roode
wel zelf de lijm aan waarmee an
deren dat etiket opplakten door
zijn bevreemding wekkende
overschrijving toentertijd van
Roodenburg naar LDWS. Met de
club uit Leiden Noord had De
Roode naam gemaakt in de strijd
om de nationale amateurtitel in
welke reeks duels vooral het jon
ge middenveld De Klerk, Ver-
kuylen, De Roode opzien baarde.
Maar juist op het moment dat de
scouts van het betaalde voetbal
de deur op Noord platliepen ver
liet Cees de Roode via de achter
uitgang het complex om in de
betrekkelijke anonimiteit van de
Afdeling te verdwijnen.
Hoewel, zo anoniem zag het LDWS
van toen er plots niet meer uit.
Met een keur van Leidse toppers
denderde de 'vergaarbak' als een
locomotief door de KNVB en
hoewel er nooit wat is bewezen
geeft Cees De Roode nu wel toe
dat 'er iets niet klopte'. "Al wil ik
wel meteen vooropstellen dat de
vereniging zelf daar nooit iets
mee te maken heeft gehad. Twee
mensen, buitenstaanders dus,
vroegen me om bij LDWS te ko
men voetballen. Later bij LFC is
dat precies zo gegaan. Ik heb
daar nooit moeite mee gehad. Je
hebt er van die dwazen bij lopen.
Wat die mensen bezielde weet ik
niet. De club groot maken, geld
teveel misschien. Ik vond het
best dat ik wat kreeg, niet dan
ADVERTENTIE
Cees de Roode
gooit een balletje
op. "Ik maak er
minstens tien".
(Foto Holvast»
Aardigheidje
Na nogmaals benadrukt te hebben
dat dergelijke transacties volle
dig buiten de verenigingen om
gingen komt Cees de Roode ter
zake. "Waarom het ging Aar
digheidjes. Meer niet. Echt niet
om wereldbedragen, BMW's of
dat soort dingen. Gasten die ver
tellen dat ze in die tijd duizenden
guldens vingen zijn bluffers. Ik
ben er trouwens van overtuigd
dat die periode definitief voorbij
is. Hier in de stad tenminste".
Vraag is nog wat een toch zeker ge
talenteerde jongen als Cees de
Roode - die ooit een proefwed-
strijd speelde voor Haarlem
maar zo het veld uitliep omdat
hy. als middenvelder, achteloos
rechtsbuiten werd gezet - bezield
om zover onder zijn niveau te
voetballen. Waar hij ook speelde,
bij UVS. Roodenburg, LDWS of
het Leids elftal, de ambitie
EEN PAAR
UURTJES VAN DIT,
straalde altijd van zijn spel af.
Hoewel een technicus pur sang
schuwde en schuwt De Roode
het loop- en stofzuigerwerk niet
en ook een stevige tackle zit in
zijn vrij complete bagage. Door
dat laatste raakte hij nogaleens
in de clinch met de mannen in
het zwart en vervolgens die met
de stropdassen, maar naarmate
hij wat ouder werd polijste hij
die scherpe kantjes wel bij.
Het antwoord is tweeledig. Ener
zijds vind-ie het zelf ook een ver
spilling van talent, anderzijds is
hij tevreden met wat-ie doet. "Ik
heb altijd prof willen worden en
vind nog steeds jammer dat ik
dat nooit heb gehaald. Bij UVS
en Roodenburg heb ik het, voor
al qua spel dus, ook echt naar
m'n zin gehad. Bij Roodenburg
kreeg ik toen problemen met de
toenmalige trainer Smits en als
dat niet was gebeurd had ik er
wellicht nooit weggegaan en had
ik nu, daar ben ik van overtuigd,
met de ploeg in de hoofdklasse
gespeeld. Maar ja, ik belandde
bij verenigingen waar de gezel
ligheid voorop stond. Geen punt
hoor, want ik denk toch dat ik
dat zocht. Ik speel puur voor
mijn plezier, moet er lol in heb
ben. Anders hoeft het niet".
En bij ZLC heeft Cees de Roode
het momenteel naar zyn zin. "In
derdaad. Vermeulen is een erg
goeie trainer, je kan zien dat hij
bij goede clubs (UVS, Noordwijk
red.) heeft gezeten. We hebben
een grote, enthousiaste groep, de
animo is veel beter dan vorig
jaar. Ik denk ook dat we de pro
motieklasse wel zullen halen, ik
heb mezelf in elk geval vastge
pind om minstens tien aoelpun-
ten. Daarnaast, daar heb je het
weer, is het gezellig. Misschien
dat ik het volgend jaar nog een
keertje hogerop ga proberen,
misschien dat ik ook wel blijf
hangen. Maar dat zien we nog
wel".
Een geslaagde ski
vakantie staat of valt met 'n
goede voorbereiding. Ski-
gymnastiek bijvoorbeeld.
Dat scheelt straks spierpijn
en daaaagen sneeuwpret.
De prijs voor 20 lessen:
f 98,- voor leden, f 115,—
voor niet-leden.
U kunt zich nu aanmel
den. Op onderstaand adres.
ANWB SK1-GYMNASTIEK.
Cursusplaatsen: Leiden, Alphen a/d
Rijn, Voorschoten en Leiderdorp.
Aanmelden: ANWB Leiden,
Stationsweg 2, tel. 071 146241.
ANWB
