De achterk
een miss-verkiezing
De foutjes van
Moeder Natuur
Iet is koud en winderig op
het Noordwijkse strand; de
zon laat die vrije zaterdag
weer mooi verstek gaan. In
een klapperende circustent
staan de meisjes te kleumen.
Zelfs de brandende
spotlights geven weinig
warmte af. De 'sportieve
kledij' die zij de eerste ronde
moeten showen biedt ook
weinig behaaglijkheid,
want zonder uitzondering
hebben ze allemaal iets
korts en bloots uitgekozen.
Het duurt uren, want om tien
uur die dag had er eerst een
selectieronde van de Miss
Panoramaverkiezing
moeten plaatsvinden.
Helaas voor de wachtenden,
gelukkig voorde
kandidaat-missen, het
aantal meisjes dat zich voor
deze voorronde in
Noordwijk heeft opgegeven
is niet te hoog. Het aantal
van 21 is prima: niet te veel,
niet te weinig, het
garandeert voor elk wat
wils. Daarom hoeft er
niemand af te vallen. En zo
kan het gebeuren dat elk
willekeurig meisje of elke
vrouw - waar ligt de grens
tussen deze begrippen kan
meedingen naar de titel. De
enige voorselectie is een
kritische blik in de spiegel,
of de op- en aanmerkingen
van broertjes en zusjes,
ouders en bekenden.
Voor de meesten is het de
eerste keer dat zij aan een
miss-verkiezing meedoen.
Het is allemaal eng en
zenuwslopend, je weet
immers niet wat je allemaal
boven het hoofd hangt, of je
niet genadeloos valt, of je
met die trillende benen het
plankier wel kunt
beklimmen, of zij, die nu al
staan te joelen buiten, je
niet gaan uitfluiten? Straks
sta je er in je kwetsbare
eentje, tot drie keer toe moet
je terugkomen. Eén keer
zelfs in badpak. Dit
genadeloos schelle daglicht
verhult geen enkel streepje,
bobbeltje of adertje - en
welke schoonheid is
helemaal zónder dergelijke
foutjes van moeder natuur?
Het enige houvast is de
toekomst. Die ligt nog
ongerept voor je als je nog
geen twintig bent. Dus
waarom geen gooi gedaan
naar een leven van glitter en
glamour, van (misschien)
rijkdom en bekendheid?
Want de tijden mogen
veranderen, maar stille
toekomstwensen doen dat
nooit. De meisjesdroom: van
ontdekt worden fotomodel
worden/misschien zelfs
filmster, zal nooit vervagen.
Mensen 'in het vak' zullen
daarover kunnen
meepraten.
Je moet ergens beginnen om
de kans te vergroten,
ontdekt te worden. Een
miss-verkiezing lijkt bij
uitstek de gelegenheid om
op te vallen. Dat je daar
staat tentoongesteld, voor
het kritische oog van
likkebaardende juryleden
die willen dat je je
omdraait, zodat iedereen je
van alle kanten kan
bekijken, dat neem je op de
koop toe.
Door
Miep Hoenson
Edward van Liempt ervaart de overweldigende belangstel
ling voor glitter en lamour de laatste maanden dagelijks,
als grote man achter de Miss Panoramaverkiezing. Het
weekblad zag alle aanleiding om een ouderwetse Miss
verkiezing te organiseren omdat het de laatste tijd wordt
bestookt met brieven van jonge meisjes die graag foto
model zouden willen worden. Na de oproep voor de voor
selectie regende het aanmeldingen.
Zeshonderd brieven en hon
derden gezichten achter de
epistels heeft Van Liempt be
keken en gekeurd, en hij
trekt de conclusie dat die glit
ter en glamour inderdaad de
belangrijkste drijfveer zijn'
voor deelname aan de ten
toonstelling van het lijf.
"Maar een klein aantal doet
het ook voor de ervaring,
voor de sfeer. Ze vinden het
gezellig om mee te doen".
Gezellig? Het is onderling toch
allemaal haat en nijd? De ver
halen doemen op over bij
voorbeeld de recente Miss
Nederlandverkiezing, waar
bij de meisjes in de kleedka
mer onderling wel eventjes
uitmaakten wie er mocht
winnen en wier kleding zou
worden verstopt. Meiden on
der elkaar: het zijn furies,
nietwaar?
Open en bloot
Juryvoorzitter Elly Koot (ze
bracht het zelf ooit tot Miss
Europa, tegenwoordig fun
geert ze vaak als jurylid bij
miss-verkiezingen) over die
vermeende haat en nijd-
sfeer: "Ach, vaak valt het wel
mee. Vervelend wordt het
pas als er één meisje bij zit
dat echt wil winnen en dat er
van uitgaat dót ze wint ook.
Dan krijg je scheve gezich
ten. Maar het kan, zoals bij
deze verkiezingen bijvoor
beeld, heel ontspannen gaan.
De belangrijkste voorwaarde
voor zo'n goede sfeer is,
dacht ik, dat de miss-verkie
zingen van tegenwoordig
toch uit de nachtclubsfeer
zijn getrokken. Alles gebeurt
open en bloot op het strand,
familie d'r bij, het is een ge
zellig buitengebeuren gewor
den. Ik neem rustig m'n man,
kind en hond mee als ik moet
jureren. Het is allemaal min
der opgefokt dan het vroeger
was".
In de tent op het Noordwijkse
strand blijkt het inderdaad
toch anders toe te gaan dan
verwacht. Van Liempt heeft
niets teveel gezegd. In een
volstrekte chaos van rekken
kleren, tafels met make-up en
haarrollers, föhns, tassen,
kratjes fris en zowaar een
heuse kapsalon-hoek bewe
gen de deelneemsters zich als
haringen in een ton. Toch
wordt er niet gesnauwd of ge
ruzied. De sfeer is ontspan
nen, de meisjes geven elkaar
aanwijzingen en tips en hel
pen elkaar met hun make-up,
kapsels en andere vrouwelij
ke frunniktoestanden. Het
blijft behelpen in de tent,
want de voorzieningen die de
aspirant missen nodig heb
ben kunnen er slechts mond
jesmaat en geïmproviseerd
worden aangebracht. Geen
nood. De deelneemsters hou
den voor elkaar de losse pas-
spiegel op. Zelfs make-up
wordt zusterlijk gedeeld.
Juist vanwege die gezellige
sfeer doet de Haagse Jennifer
Kersten mee.
"Niemand heeft hier kapso
nes". zegt ze terwijl ze ge
jaagd doorgaat met het in
smeren van haar lichaam.
"Dan lijkt het allemaal wat
gladder en glanzender hè,
vind je het erg dat ik even
doorga?"
Mankementen
Jennifer is donker en heeft een
vriendelijk lachend gezichtje.
Het ideale buurmeisje. Een
opvallende schoonheid? Nee,
dat nou ook weer niet. Maar
wie is dat wèl? Zo op het oog
praktisch geen enkele deel
neemster. Ook op het Noord
wijkse strand geldt dat nie
mand perfect is. De één is
mager. Tegen de ander wordt
geschreeuwd dat haar dijen
te weelderig zijn. Het is dui
delijk: vetkussentjes horen
óók bij de mooiste meisjes uit
een welvarend land. Prak
tisch geen enkele deelneem
ster heeft het dan ook ge
waagd in een bikini te ver
schijnen. Slank afkledende,
hoog opgesneden badpakken
zijn favoriet. En: "Kijk die
neus", wordt een deelneem
ster naar het hoofd geslin
gerd.
Het gaat bij een flitsende car
rière natuurlijk niet louter
om dat beeldschone gezichtje
en dat perfecte figuurtje. Een
goed fotomodel bijvoorbeeld
kan er volgens Aleid Boers-
ma van modellenbureau Mo
del Promotion op straat uit
zien als een verzopen kat,
maar eenmaal gekapt en op
gemaakt op de foto kan ze ge
metamorfoseerd zijn in een
stralende, knappe vrouw, 'n
Kwestie van een goed oog
hebben voor het dat meisje
dat het prima zou doen als fo
tomodel. Wat te doen als kan-
didaat-miss, wanneer de
beoordeling van het mooiste
meisje louter geschiedt door
lieden van naam in plaats van
alwetende directrices van
modellenbureaus? Juist, zor
gen dat je opvalt door presen
tatie en uitstraling.
Makkelijker gezegd dan ge
daan. Want zo'n disc-jockey
als Tom Mulder, die de Pano
rama-voorverkiezing die za
terdag aan elkaar kletst, is
het gewend om zich gladjes
te presenteren. Maar als kan
didate moet je lachen, draói-
en (want dat gillen ze, aan de
andere kant van het hek), zor
gen datje niet valt en dan ook
nog je woordje zonder zenu
wen moeten doen?
Het gros van de deelneemsters
aan de Noordwijkse verkie
zing is dan ook niet in staat
zichzelf zo duur mogelijk te
verkopen. Meer dan gewoon
leuk om mee te doen, ik wil
graag model worden, of het
gaat wel goed op school komt
er tijdens het praatje na het
loopje niet uit. Misschien Is
dat maar het beste ook. De
paar meisjes die in hun zenu
wen originele of 'gekke' ant
woorden laten ontvallen
moeten dat bezuren.
"Waar heb je je badpak ge
kocht, of heb je het zelf ge
maakt?"
"Nee hoor, 't is gewoon een
C&A'tje".
Het bewuste meisje zal de ver
dere middag als 'dat C&A-
meisje' worden gebrand
merkt.
Hoongelach, gejoel is haar deel.
Deze deelneemster smokkelt
met haar leeftijd, dat ontgaat
ook de jóngere lieden van het
aanwezige mannelijke ge
slacht allerminst. Lagen
schmink verhullen niet alles.
Sexbom
"Heel erg moeilijk", geeft VVV-
directeur Rovers van Noord-
wijk toe. Het is zijn debuut
als jurylid bij een missverkie
zing. Natuurlijk heeft hij oog
voor vrouwelijk schoon,
maar "je hebt geen vergelij
kingsmateriaal hè?", zegt hij
ietwat verontschuldigend.
Als goed VW-man houdt hij in
het oog dat deze verkiezing 'n
goede zaak is voor de promo
tie van Noordwijk als bad
plaats. "Alleen jammer dat er
zo weinig meisjes uit Noord
wijk zelf aan meedoen. Maar
ja, ik mag de meisjes natuur
lijk niet beoordelen op hun
woonplaats".
Juryvoorzitter Elly Koot con
stateert dat aan het verschijn
sel miss-verkiezingen in al
die jaren niet of nauwelijks is
gesleuteld. Wel is, zegt Elly
(ze is nog altijd een héle
mooie vrouw), het hele beeld
van mooi zijn totaal op z'n
kop gezet. "De mensen dach
ten vroeger bij een miss aan
een sexbom, met grote bor
sten en zo. Niet dat Ik die heb
of had hoor", zegt ze er met
een ietwat verontschuldi
gend bij. "Maar de meisjes
die tegenwoordig meedoen
kun je nauwelijks een sex
bom noemen. Dat type scoort
ook helemaal niet meer zo
hoog. Het gaat veel meer om
de uitstraling, om het totaal
beeld eigenlijk. Daar let ik
zelf ook heel sterk op. Niet al
leen op een mooi gezichtje of
een perfect figuurtje".
"De losse juryleden bij deze
verkiezingen vragen me vaak
waaróp ze nu precies moeten
letten, maar ik kan daar geen
standaardnormen voor ge
ven. Ik vind dat ze hun eigen
smaak maar moeten volgen,
gewoon kijken wat ze zélf
mooi vinden aan een vrouw"
"En ja, aan zo'n verkiezing ne
men natuurlijk meisjes deel
vanaf een jaar of zestien. Van
zulke jonge meisjes kun je
niet verwachten dat ze een
echte volwassen uitstraling
hebben, zoiets komt pas met
de jaren. Maar in elk geval
springt iemand, die méér uit
straalt, er vaak wel uit".
Miss Overbosch
Miss-verkiezingen zijn niet uit
de tijd, zegt ook Aleid Boers-
ma. "Niét zo lang er nog zó
veel meisjes aan willen mee
doen. Ik vind het allemaal
prima, ik ben er niet uitge
sproken voor of tegen. Maar
ik zal het nooit iemand echt
aónraden om mee te doen,
dat niet".
Aleid Boersma's modellenbu
reau drijft allerminst op het
aanbod van (ex)missen. "Ik
krijg wel eens meisjes die er
gens miss zijn geweest, maar
andersom is het bepaald niét
zo dat ik alle verkiezingen af
loop. op zoek naar geschikte
modellen" Veel meer pikt
Aleid kandidates gewoon van
de straat. "Daarnaast geloof
ik niet dat iedereen, die aan
een missverkiezing meedoet,
meteen een carrière als mo
del of mannequin ambieert".
Jennifer Kersten is zo'n deel
neemster. "Nee hoor, ik doe
echt niet mee om mezelf in de
picture te spelen. Ik hèb al
een baan", zegt ze op de
vraag of ze graag model zou
willen worden. "Kijk, ik zie
een miss verkiezing gewoon
als een leuke onderbreking
van m'n werk. Het is een ge
beurtenis om naar toe te le
ven. Ik ben administratief
medewerkster, en het is echt
niet altijd zó leuk om de hele
dag op kantoor te zitten. Je
hebt dan echt iets nodig om
naar uit te kijken. Daarom
doe ik regelmatig aan eer
verkiezing mee"
Ze somt op welke resultaten ze
tot dusverre heeft bereikt:
miss Overbosch ("dat is een
zwembad bij ons in de
buurt"), tweede bij de Miss
Voorburgverkiezingen in
augustus doet ze mee aan de
verkiezing tot Miss Winter
sport.
Beunhazen
Het modellenbureau van Aleid
Boersma is zonder meer gere
nommeerd, maar Nederland
kent tientallen malafide orga
nisaties, die jonge meisjes
veel roem beloven maar hen
slechts een hoop geld uit de
zak kloppen. Dergelijke mo
dellenbureaus maken tegen
ruime vergoeding foto's en
beloven werk als model,
maar laten verder niets meer
van zich horen.
Organisator Edward van
Liempt heeft tijdens de ne
gen voorrondes, die Panora
ma tot nu toe al heeft gehou
den, ook kennisgemaakt met
de "kerels met trucs". "Ik
heb ook gezegd dat alle meis
jes die benaderd worden,
eerst contact met mij moeten
opnemen. Dan kan ik zo'n
bureau nachecken. Wijzelf
hebben geen flauwe bedoe
ling met deze verkiezingen,
we willen de meisjes dan ook
behoeden voor narigheid".
Ilona Bouwhuyzen uit Leiden
is nog niet benaderd, hoewel
ze lang en slank is (sommigen
zouden haar mager noemen).
Ze is desondanks vastbeslo
ten om model te worden, en
heeft al een mannequin-op
leiding gevolgd. Deze verkie
zing kan een volgende stap in
de goede richting zijn. Het
hele gebeuren is nieuw voor
haar (vandaar de opmerking
over het 'gewone C&A'tje die
haar ontschoot), maar het be
valt haar goed. Ze presen
teert zich zelfverzekerd en
met een gulle lach. Van de
duizendkoppige menigte op
het Noordwijkse strand trekt
ze zich ogenschijnlijk niets
aan. "Die opmerkingen?",
zegt ze tussen de drie rondes
door, "nee, die hoor je niet.
Gelukkig ben je veel teveel
met jezelf bezig".
Ilona zegt "geen idee" te heb
ben wie er die middag zal
gaan winnen, en of zij wel
licht de gelukkige is. Achter
af zal blijken dat de prijs (ca
mera, reis, deelname aan de
finale op 7 augustus) naar een
ander zal gaan. Ook dón nog
tonen de foto's een stralend
lachende Ilona. Jaloezie is
haar ogenschijnlijk vreemd.
Zwikkend
De prijs gaat ook niet naar het
brutaal ogende typetje, dat
de heren op het strand drie
rondes lang in extase brengt
("Ken je ook nog wat met je
oren, dan?"). Noch naar de
deelneemster die steevast op
zwikkende pumps rondklost,
of naar het meisje met de ge
zondheidsklompen. Nee, de
eer is weggelegd vor de Rot
terdamse Monique van Gilst
Een keurig meisje, dat het
vermogen heeft om de span
ning rond haar persoontje zo
hoog mogelijk op te voeren.
Tijdens de o zo belangrqke
badpakronde komt ze op in
een soort sjaal-jurk. Pas hal
verwege het plankier gooit ze
met een fier gebaar de sjaal
af. Het effect is verbijsterend.
Achter zoveel vrouwelijk raffi
nement blijkt een (nog) naief,
achttienjarig schoolmeisje
schuil te gaan. Nee. natuur
lijk had ze niet verwacht te
zullen winnen. En ja. ze wil
dolgraag model worden, dat
Ujkt haar erg leuk. Maar eerst
moet Monique haar school
opleiding afronden. Niet dat
haar studie haar in het verle
den ervan heeft weerhouden
Polo Dirk Ketting
om diverse malen mee te din
gen naar een miss-titel. Ze
werd al een keer zesde of ze
vende bij de Miss Holland-
verkiezing, en werd ooit uit
verkoren tot Miss Rotterdam.
"En een paar keer ben ik
tweede of derde geworden,
meestal kwam ik wel in de fi
nale". Zó onverwacht kan de
ze eerste plaats dus ook weer
niet zijn gekomen.
Slotronde
De slotronde van de Miss Pano
rama Noordwijk verkiezing.
Het klapstuk na lange uren
wachten. Annemiek, Inez,
Monique en alle andere meis^
jes komen nog één keer op.
Dit keer in weinig verhullen
de badpakjes en bikini's.
Even later staan twintig
meisjes in deze schaarse kle
dij minutenlang in de snij
dende wind op het plankier.
Steeds opnieuw moeten ze
zich omdraaien, opdat alle
aanwezigen de gelegenheid
krygen hen van voor-, zij- en
achterkant te keuren. Het
ontbreekt er nog maar aan
dat ze beklopt en betast wor
den.
Het pad naar roem en rijkdom
is met vernederende evene
menten geplaveid, en de éch
te glitter en glamour is waar
schijnlijk voor geen van de
koukleumen weggelegd De
missen van deze verkiezing
kunnen er hooguit een leuke
vakantie en een afdruk in vol
ornaat m de Panorama-kalen
der uitslepen.
Moeten al die dromende meis
jes zich alle moeite dan maar
besparen? De door de wol ge
verfde Elly Koot daarover
tenslotte. "Ach, ik zeg alUjd
maar: een missverkiezing
kón een leuke start zijn, als je
die richting toch al wilde op
gaan Maar je moet zo'n miss-
gebeuren eigenlijk los zien
van een carrière als fotomo
del of iets dergelijks, want
zo'n carrière maak je toch
echt alleen maar door hard
werken En niet door één
avondje te winnen".
