"Nooit zo
makkelijk
gewonnen"
IB m-
Vrij-uit
W
Wielerwedstrijd
voor profs
achter derny's
Stefan Mutter en
het vedettendom
Ploeg Post ongenaakbaar
DINSDAG 13 JULI 1982
door
Ruud Paauw
Nee, geen woord meer over het
WK voetbal. Genoeg is ge
noeg; er zijn grenzen. Al dat
herkauwen kan alleen maar
leiden tot een voetbalvergifti-
ging.
Over dik een maand, als de
competitie weer gaat draai
en, moeten we het er maar
weer eens over hebben. Dan
zullen de lessen van Spanje
ongetwijfeld in de hoofden
van de grote strategen zijn
verwerkt.
Ik weet nu al waar het heen
gaat: al die trainers, tot in de
vierde klas onderbond toe,
zullen wel op z'n Italiaans
willen spelen. Dé blauwdruk
voor succes, nietwaar. De ge
dachte daaraan grijpt me
dusdanig naar de strot dat ik
er nu maar metéén over op
houd.
Cricket?
Een week geleden heeft een
jeugdteam van de Leidsl
Oegstgeester cricketvereni
ging Ajax (nauw gelieerd
met de voetbalvereniging
ASC) min of meer in het ge
heim een wedstrijd gespeeld
tegen jongelui uit Zuid-Afri-
ka. Volgens een bericht in de
krant van zaterdag betreurt
Ajax nu dat die wedstrijd is
gehouden. Men verwijt de
Amsterdamse vereniging
VRA, die met Ajax contact
opnam voor deze ontmoeting,
misleidend te werk te zijn ge
gaan. VRA zou hebben verze
kerd dat het hier om een ge
mengd (blank en zwart) team
uit Zuid-Afrika ging. Toen
dat niet het geval bleek heeft
Ajax toch maar gespeeld "om
die jongens van 14-16 jaar
niet in de kou te laten staan".
Een merkwaardig verhaal.
Zodra het woord Zuid-Afrika
opduikt dient elke club op
zijn hoede te zijn, of het nu om
gemengde teams gaat of niet.
(Tussen haakjes: hoeveel ge
mengde teams zijn hier eigen
lijk ooit geweest?). Het simpe
le feit dat dit soort contacten
vrijwel altijd moet plaatsvin
den in het schemerduister en
dat je misleid kunt worden,
bewijst al dat er iets grondig
mis is. Alles wat in het nor
male (sport )leven het daglicht
niet kan velen, dient men fat
soenshalve te mijden. Zo een
voudig ligt het.
Ook wie niets in sportboycots
ziet (tot die groep reken ik
mezelf) om allerlei politieke
doelen te bereiken, zal toch
wel beseffen dat Zuid-Afrika
een geval apart is. Met lieden
die huidskleur als richtsnoer
hebben, laat je je niet in.
De houding van de Ajax-lei-
ding zal door velen wel ver
goelijkend worden afgedaan
als "naïef. Maar dan vraag
ik me zo langzamerhand wel
af wanneer aan die naieve-
teit eens een eind komt. Nog
niet zo heel lang geleden liet
de Leidse rugbyclub DIOK
zich ook al voor een Zuidafri
kaans karretje spannen. Wat
zou dat nou toch zijn van die
bestuurders? Ongevoeligheid,
onnadenkendheid, ongeinte-
resseerdheid?
Van één ding kunnen we echter
zeker zijn: it's not cricket.
Bakker
Het vreselijke incident dat ta-
feltenniscoach Gerard Bak
ker heeft veroorzaakt (Ron
van Spanje een kopstoot toe
gediend, waardoor deze een
ernstige oogblessure opliep)
heeft een lange voorgeschie
denis en zal stellig ook een
bittere nasleep voor hem heb
ben. Hij heeft zijn ontslag als
bondscoach aangeboden, wat
me juist lijkt, maar tevens
ruimte opengelaten voor een
terugkeer. "Maar dan wel op
een geheel andere basis. Want
de bom is gebarsten door een
stuurloos beleid".
Bakker is een bezeten tafelten-
nisman en wat hij samen met
Bettine Vriesekoop heeft
klaargespeeld, roeiend tegen
allerlei scepsis, onbegrip en
tegenwerking in, is fenome
naal. Ik zou niet graag zien,
en velen met mij, dat het duo
Vriesekoop-Bakker op deze
manier uiteenvalt. Maar aan
de andere kant is Bakker zich
te buiten gegaan op een wijze
waar maar moeilijk woorden
voor te vinden zijn. Als hij nu
brult dat het op een andere
basis moet dan zeg ik ja,
maar ook met een dndere
Bakker. Eentje die voor zich
zelf voor eens en altijd de
grens heeft vastgelegd waar
de bezetenheid eindigt en de
i begint.
den hem dat maar eens inpe
peren.
Bakhuys
Vorige week overleed in een
Haags ziekenhuis de oud-
voetbalinternational Bep
Bakhuys. Hij werd 73 jaar.
De kranten wijdden een kort
berichtje aan hem met de
geijkte gegevens. Niemand
verzuimde verder melding te
maken van het fameuze doel
punt dat hij op 11 maart 1934
tegen België had gemaakt: de
snoekduikkopbal.
Bakhuys zelf beschouwde de
goal als zijn spectaculairste,
maar twijfelde er aan of het
als zijn mooiste kon gelden.
Hij heeft er ook zoveel ge
maakt.
Achttien jaar geleden, toen hij
voor Elseviers Weeklblad zijn
voetbalherinneringen te boek
stelde (onder de titel: "Mijn
leven was méér dan een kop
bal") ging hij uitvoerig op
dat beroemde doelpunt in: hij
was verrast door de snelheid
waarmee zijn vleugelspeler.
Frank Wels, was opgerukt en
een meter of zes bij hem
achterop geraakt. Toen de
scherpe voorzet kwam, bleef
hem niet anders over dan er
naar toe te duiken, "als een
zwemmer". Het doelpunt
baarde, als u het mij vraagt,
zoveel opzien, omdat het spel
toen veel minder atletisch
werd uitgevoerd dan nu.
Zoiets was kennelijk nog
nooit vertoond en "de eerste"
blijft altijd in het geheugen
hangen.
Bep Bakhuys was een kei van
een midvoor in de tijd dat
voetbal nog volgens een een
voudig concept werd ge
speeld, met vijf aanvallers,
drie middenvelders en twee
verdedigers. Resultaatvoet
bal bestond toen nog niet en
straffe mandekking evenmin.
De spil had ook nog een aan
vallende taak en Bakhuys
kreeg dus de nodige vrijheid.
Hij was zo'n in de kop van de
aanval lopende man, die vol
gens het klassieke verslag
"zijn buitenspelers met ferme
passes aan het werk zette".
Schieten en koppen deed hij
uit alle standen. Doelpunten
maken kon hij als de beste.
Bakhuys was overigens geen
natuurtalent. Als jeugdspeler
(hij had HBS verkozen, tot
grote woede van zijn broers
die lid van Quick waren) viel
hij niet op. Maar hij had in de
Brit Bill Julian een voortref
felijke trainer, die er op ha
merde dat hij zijn "verkeerde
been" goed diende te gebrui
ken. "De voet die er aan zit
mag meevoetballen"zei hij
droog. En zo werd Bakhuys al
jong "tweebenig", iets waar
op maar heel weinig voetbal
lers toen konden bogen.
Toen hij in 1934 terugkeerde in
het Nederlands elftal (hij had
er al in 1928 en 1929 voor ge
speeld, maar was daarna
naar Indiè vertrokken waar
zijn ouders woonden) begon
een ongekende glorieperiode
voor het Oranjeteam die tot
1937 zou duren. In die jaren
werden de Belgen met 9-3, 2-
4,4-2, 0-2 en 8-0 verslagen, de
Ierse profs kregen met 5-2 en
3-5 klop, de Denen gingen er
met 3-0 aan en de Fransen in
Parijs met 1-6.
De frontlijn Wels-Vente-Bak-
huys-Smit-Van Nellen zaaide
schrik en ontsteltenis in heel
west-Europa.
Prof
In 1937 werd Bakhuys, die niet
BEP BAKHUYS
veel op had met het amateu
risme. door de KNVB op de
beroepslijst gezet. Wat er pre
cies aan de hand was. heb ik
niet zo gauw kunnen achter
halen. In zijn memoires doet
Bakhuys er vaag over. ir.
Van Emmenes schrijft in
Neerlands Voetbalglorie
(1949) dat hij bij zijn over
gang naar VW "tegen de
lamp liep". En vervolgens:
"Er was geen plaats meer
voor hem in onze voetbalgele
deren, hij had het er heus
naar gemaakt". Alsof Bak
huys' collega-internationals
op amateurgebied louter en
gelen waren.
Eenmaal prof verklaard (de
eerste in ons land), ging Bak
huys in Frankrijk voor FC
Metz spelen. Een logische stap
maar het is hem in Nederland
zeer kwalijk genomen. Hij
werd verguisd, zo ongeveer
als verrader gebrandmerkt.
Toen Bakhuys later, vlak voor
een interland, nog eens con
tact zocht met zijn vrienden
van het Nederlands elftal,
werd dat door de KNVB ver
ijdeld. Bij de introductie ran
het boek "Koning Voetbal
ran Bakhuys zag de uitgever
zich gedwongen in het voor
woord de lezer te verzoeken:
"Werpt alle vooroordeel eens
van U en denkt eens terug
aan de talrijke onifergetelijke
oogenblikken die de gewezen
middenvoor ran het Neder
lands elftal U allen heeft doen
beleven".
In 1947 zette Bakhuys bij Metz
een punt achter zijn carrière
"Mijn spel was uit: ze gingen
me voorbij"). Hij tras toen 38
jaar. Terug in Nederland
weigerde de KNVB hem een
licencie als trainer, want de
haat en rancune jegens hem
stonden nog in grote bloei.
Met enig leedvermaak zag
Bakhuys toe hoe de machtige
bond enkele jaren later (1954)
pijnlijk door de pomp ging
voor het beroepsvoetbal.
In de jaren zestig kwam Bak
huys terug in de publiciteit
als tv-commentator bij voet
balwedstrijden. Het was geen
succes. Hij kwam maar moei
zaam uit zijn woorden. Voet
bal verslaan is nu eenmaal
heel wat anders dan i>oetbal
spelen. Wat dat laatste betreft
heeft hij geschitterd als wei
nigen voor én na hem. Op de
toet balgeneratie die met hem
opgroeide heeft hij een nim
mer verblekeride indruk ach
tergelaten.
PLUMELEC (GPD) Negen ploegentijdritten zijn er
sinds 1976 verreden in de Ronde van Frankrijk en steeds
heeft de Raleigh-ploeg van Peter Post zich op dat onder
deel de beste getoond. Het sterkste collectief vormen in
's werelds grootste etappewedstrijd is geen geringe pres
tatie. Toch heeft het op de individuele rangschikking
nooit erg veel invloed gehad. Aanvankelijk namelijk tel
den die tijdritten niet mee voor het gewone algemeen
klassement. Later wel, maar dan via bonificaties.
Een systeem van karigheid, dat
bleek ook gisteren weer in Plu-
melec, een piepklein dorpje in
Bretagne dat in een week tijd
klaarspeelde waar andere steden
een jaar over doen: zich opma
ken voor de ontvangst van de
Tour. De geplande tijdrit werd
vorige week woensdag tussen
Orchies en Fontaine-au-Pire na
melijk geannuleerd, omdat een
groep protesterende staalarbei-
ders de deelnemers halverwege
staande hield.
De formatie van Peter Post won
dus weer de ploegentijdrit. Met
grote overmacht. Meer dan een
minuut voorsprong op de forma
tie van Bernard Hinault en bijna
drie op de equipes van Daniël
Willems, Joop Zoetemelk en lei
der Phil Anderson. Toch was de
tijdsvergoeding klein. Iets meer
dan drie minuten (3.15) voor elke
renner, die met zijn ploeg de lijn
passeerde. Omdat ook de num
mers twee tot en met veertien de
tijdsvergoeding kregen (van 2.50
min. aflopend naar tien secon
den) was de nettowinst niet
groot.
'Te weinig in elk geval om Gerrie
Knetemann in de gele trui te krij
gen. Dat was wel gebeurd wan
neer de werkelijke tijd van de
ploeg in het algemeen klasse
ment zou zijn doorberekend. „Ik
ben daar", aldus Knetemann,
„apatisch onder. Ze draaien een
reglement in elkaar en het maakt
niks uit of je je daar druk over
maakt of niet. Bovendien, als je
alles op een rijtje zet, is het sys
teem van de bonificaties mis
schien nog wel het minst oneer
lijke van allemaal. Dus echt, het
doet mij helemaal niets".
Bij de introductie van de bonifica
ties in deze ritten, ging Lévitan
er van uit dat een goede klasse
mentsrenner in een mindere
ploeg zijn kansen niet volledig
zou mogen verspelen. Het ging
er vooral om dat de sterkste for
matie op de voorgrond zou tre
den. Walter Godefroot, ploeglei
der van onder andere Peter Win
nen en Theo de Rooy (die giste
ren veel meer tijd verspeelden
dan ze hadden gedacht), vertel
de: „Vorig jaar eindigde de ploeg
van Lucien van Impe als laatste
in de ploegentijdrit, gewoon om
dat er veel te weinig goeie ren
ners in die formatie zaten. Toch
werd Van Impe nog tweede in
het eindklassement. Ik heb dus
nog hoop".
Meer in elk geval dan Peter Win-
Opnieuw toonde de Post-ploeg zich de sterkste in een ploegentijdrit. Met ditmaal Frank Hoste (lx) aan de
leiding is de ploeg opweg naar....de zoveelste zege.
nen. Die treurde om het grote
verlies. „We zijn maar achtste,
terwijl we op een vijfde plaats
hadden gerekend na het wegval
len van Gregor Braun". Volgens
Godefroot een gevolg van de
psychische klap, die men van die
opgave heeft gekregen. „Er was
geen leider in de ploeg. Theo de
Rooy, die zich normaal gespro
ken altijd overtreft in zo'n rit,
bleef nu beneden zijn kunnen",
zei de Belgische sportdirecteur.
Rampzalig hoeven de tijdsverschil
len dus niet te zijn. Ze moeten
een drijfveer vormen om renners
te dwingen zich ook in te span
nen. Jules de Wever, de assis
tent-ploegleider van Post, herin
nert zich nog een van de eerste
ploegentijdritten: „Toen telde
het niet voor het individueel
klassement en stapten er van
sommige ploegjes mannen af om
even wat te gaan eten".
Van zo'n desinteresse is geen spra
ke meer. Want behalve het feit
dat er in elk geval meer tijdwinst
kon worden gemaakt dan tot nu
toe in de meeste vlakke ritten bij
elkaar is gereden, was een aanlei
ding om de mouwen voor dit kar
wei op te stropen. Plus de drang
bij ploegleiders om zich als
sterkste eenheid te presenteren.
„Ik wil", gaf Peter Post toe,
„doodgewoon laten zien dat we
de sterkste ploeg van de wereld
zijn".
In elk geval heeft Post laten zien
dat zijn groep nog niets aan
kracht heeft ingeboet. „Het ging
zelfs heel gemakkelijk", lachte
de Amstelvener. En Jan Raas
meende: „We hebben er nog
nooit een zo gemakkelijk gewon
nen".
Ploegentijdrit
1. Ploeg Post reed de 69 kilometer in 1
uur, 29 minuten en 38 seconden (tijdver-
goeding per renner 3 minuten en 15 se
conden), 2. Ploeg Guimard 1.30,48 (tijd-
vergoeding per renner 2.50) 3. Ploeg
Driessens 1.32,29 (2.30), 4. Ploeg Dan-
guillaume 1.32,43 (2.15), 5. Ploeg de
Muer 1.32,43 (2.00), 6. Ploeg de Bruyne
1.33.04, 7. Ploeg Girard 1.33,07, 8. Ploeg
Godefroot 1.33,35, 9. Ploeg Crepel
1.34.05, 10. Ploeg de Gribaldy 1.34,09
Tweede deel van de negende etappe. 1
Mutter (Zwi-Arn) 138,5 km in 3.07.32
(met tijdvergoeding 3.07.02), 2. Villemia-
ne (Fra-Boi) op 58 sec. (met tijdvergoe
ding 3.08.10), 3. Raas (Ned-Post) op 59
sec. (met tijdvergoeding 3.08.21), 4.
Planckaert (Bei-Kim) op 1.03, 5. Kelly
(Ier-Gri), 6. Van Vliet (Ned-Post), 7. Wy-
nands (Ned-Post), 8. Jourdan (Fra-Cre),
9. Rault (Fra-Boi), 10. Anderson (Aus-
Mue).
Algemeen klassement:
1. Anderson (Aus/De Muer) 41 uur 18
minuten en 36 seconden. 2. Hinault (Fra/
Guimard) op 28 seconden, 3. Knete
mann (Ned-Post) op 0.48 sec, 4. Peeters
(Bel/Post) op 0 53 sec. 5 Willems (Bel/
Driessens) op 1.29 sec. 6. Lubberding
(Ned/Post) op 1.43 sec. 7. Kelly (ler/De
Gribaldy) op 1.48 sec. 8. Van der Velde
(Ned/Post) op 1.53
Guimard) op 2.00
Danguillaume) op 2.
(Ned/Post) op 2.14
(Ned/Danguil) op 2.31, 21. Kuiper (Ned'
De Bruyne) op 3.08 sec, 25. De Rooy
(Ned/Godefroot) op 3 18 sec. 30. Winnen
(Ned/Godefroot) op 3.31 sec. 51. Wy-
nands (Ned/Post) op 5.25, 52. A. van
Houwelingen (Ned/Swerts) op 5.37, 58.
Raas (Ned/Post) op 6.17 sec
Bergklassement:
1. Vallet (Fra) 97 punten. 2. Bernaudeau
Puntenklassement:
1. Kelly (Ier) 206 punten, 2. Anderson
(Aus) 110, 3. Raas (Ned) 99. 4. Mutter
Jongerenklassement:
Algemeen
ploegenklassement:
1. Post 173.00,14, 2 Guimard 173.06,51,
3. Danguillaume 173.16,38, 4. De Muer
NANTES (GPD) - In zijn eerste
jaar als beroepsrenner bewoog
de Zwitser Stefan Mutter zich na
de wedstrijd voort in een rode
sportwagen, waarop hij aan de
buitenkant met heldere witte
plakletters zijn naam had gezet.
Al vrij snel waande hy zich een
vedette. Het probleem was alleen
dat hy het niet waarmaakte. In
zijn eerste profploeg (TI-Raleigh
van Peter Post) kwam dat niet
goed over. Hij wilde zich name
lijk niet onbaatzuchtig opstellen
en rechtvaardigde dat gedrag
met z'n derde plaats in het we
reldkampioenschap voor ama
teurs op de Nurburgring. Na
twee jaar en zegge en schijve één
overwinning zette Post hem aan
het eind van 1980 op straat
Mutter heeft er niets van geleerd.
Hij won vorig seizoen de Ronde
van de Middellandse Zee en het
Zwitsers kampioenschap en
vond dat zo geweldig dat hij met
een in de van talent bolstaande
Cilo-formatie het leiderschap
voor zich opeiste. Dat kreeg hij
niet, omdat de snellere Gilbert
Glaus werd gecontracteerd. „Op
dat moment besloot ik weg te
gaan", zei Mutter. Maar van win
nen kwam niet veel terecht, gis
teren in het tweede deel van de
negende etappe van Plumelec
naar Nantes lukte het voor het
eerst dit seizoen. „Tot nu toe ben
ik in de finales te nerveus ge
weest", beweerde de 27-jarige
Mutter, „daarom won ik niet.
Vandaag heb ik het daarom maar
met een solo gedaan".
10. Clere (Fra/
:c, 12. Van Vliet
16. Zoetemelk
Veertig kilometer reed hij alleen
op kop en alleen Yvon BerUn.
die in zyn woonplaats Nantes
graag als eerste over de streep
zou zijn gereden, probeerde hem
te achterhalen. In het peloton
heerste opluchting toen er enke
le voor het klassement onbelang
rijke coureurs vertrokken waren.
„Er is ongelooflijk hard gere
den", stamelde Johan van der
Velde na de finish. Zelfs toen
Mutter en Bertin (later ingelo
pen) waren ontsnapt bleef het
peloton volop in beweging.
Maar hy was te ver uitgelopen. Een
achtervolging van Jan Raas (ver
beten op kop) met Pierre Ray
mond Villemiane en Christian
Jourdan leverde niet meer op
dan dat de voorsprong van de
Zwitser (maximaal drie minuten)
slonk tot 59 seconden. Villemia
ne vergiste zich nog en dacht
voor de zege te sprinten.
Na de twee halve etappes van gis
teren veranderde er niet veel in
het algemeen klassement. Veel
renners uit de Post-ploeg bij de
eerste tien (alleen Henk Lubber-
ding zakte na de middagrit een
plaatsje, omdat hij in de slotkilo-
meters werd opgehouden door
een grote val party pal voor hem)
en natuurlijk de duikvlucht van
Sean Kelly. Hoewel er nog één rit
met bonificaties is voordat de
Tour de Pyreneeën gaat beklim
men. de enige manier waarop hy
die trui - zo lang binnen handbe
reik - nog kan krijgen is er zelf
een te breien.
ADVERTENTIE
HEDENAVOND
19.30 UUR
BOULEVARD NOORDWIJK
TOEGANG GRATIS
m.m.v. Patrick Sercu
René Pijnen
Danny Clark
Jos Lammertink
Theo Smit
René Koppert
René Kos
Martin Venlx
Organisatie: Leidsch Dagblad
i.s.m. evenementencommissie
en VW Noordwijk.
