rOLD 1Jan Raas: "Dit was
mijn moeilijkste
Blessure "kick" voor Vriesekoop
zege in de Goldrace
De Kruiff: "Ik wist
hoeveel pijn
Bettine moest lijden
C
J-
v
Genezing vergt vier weken...
Finale damesdubbel niet gespeeld
Hammersley: "Ze heeft verdiend gewonnen
BAANDAG 26 APRIL 1982
BOEDAPEST - Dikke tranen
rolden over de bleke wangen
van Bettine Vriesekoop toen
zij als de nieuwe Europese
kampioene de huldiging op
het ereschavot onderging.
Het hadden vreugdetranen
moeten zijn, maar het was
meer een uiting van pijn en
uitputting, zoveel had de Ha-
zerswoudse van zichzelf ge
vraagd. Vriesekoop was let
terlijk en figuurlijk op en
Sandra de Kruiff had het, hoe
moeilijk ook voor haar, goed
gezien. De finale van het da
mes-dubbel, waarin zij met
Bettine een zeer goede kans
op goud had, werd op voor
stel van de Leidse kleuter
leidster (23) van het program
ma gevoerd.
De Kniiff: „Ik heb Bettine nu
een week lang meegemaakt
en weet wat voor pijn zij
heeft gehad. Ik vond het niet
nodig om door te gaan. Haar
blessure zou alleen mar ver
ergeren. Natuurlijk was het
niet eenvoudig om tot die be
slissing te komen want we
hadden het echt kunnen win
nen. Maar onder deze om
standigheden ben ik met zil
ver ook dolgelukkig. Ik zit nu
bfj de top van Europa en ik
denk dat de bond niet meer
om mij heen kan als de aan
vraag van mijn club Scylla
om mij bij de heren te laten
spelen aan de orde komt".
De Kruiff drong met Vriese
koop verrassend tot de eind
strijd door na een sensatione
le 3-0-overwinning op het fa
voriete Hongaarse duo Ma-
gos-Szabo. Vooral haar in
breng was opmerkelijk groot
in dat prachtige treffen. La
coniek reageert de Leidse:
„Dat ik zo goed speelde heeft
ook mij verbaasd. Maar met
de vuisten erbij komen we
een heel eind".
Vriesekoop had met de sugges
tie van De Kruiff al inge
stemd toen zij naar het po
dium gestrompeld was. Toen
kreeg zij de eerste felicitaties
van Hammersley. Eerder was
daar geen gelegenheid voor
geweest want na afloop van
de finale was coach Gerard
Bakker dwars door de omhei
ning van het speelveld ge
schoten om haar langdurig te
knuffelen.
De Engelse was daar zeer ont
stemd over en reageerde aan
vankelijk wat bits. Maar alles
was snel vergeven en ruim
een uur na haar victorie
kraaide ook een intens ver
heugde Vriesekoop weer van
plezier. Toen ontzenuwde zij
ook de geruchten als zou zij
na hebehalen van de titel
stoppen. „Ik ga sowieso door
want ik heb nog veel plezier
in het tafeltennis. Wel ga ik
alles eens op een rijtje zetten.
Nee, het dubbel kon ik echt
niet meer spelen. Mijn voet
tintelde van de pijn".
Gerard Bakker maakte bekend
dat er binnenkort afrondende
besprekingen zullen worden
gevoerd met een persoonlijke
sponsor voor Vriesekoop.
„Het is bedoelling dat Hero
haar via de Nederlandse
Sport Federatie financieel
gaat ondersteunen. Het be
drag dat ze krijgt wordt over
een aantal jaren verdeeld,
maar het komt er op neer dat
zij er een jaar van rond zou
kunnen komen".
Vriesekoop zal zich volgens
Bakker nu gaan richten op de
wereldkampioenschappen in
Tokio van volgend jaar. „Ze
kan ook de wereldtop halen,
maar dat is afhankelijk van
haar fysieke ontwikkeling.
Ze zal haar service verder
moeten uitbouwen en een
hardere eerste bal moeten
slaan. Want op wereldniveau
moet je sneller scoren. Mis
schien dat de bond na dit suc
ces nu ook eens wat voor Bet
tine gaat doen want ze heeft
het wel allemaal alleen ge
daan. Okay, ik heb haar wat
aanwijzingen mogen geven,
maar de training zelf komt op
haar schouders neer".
Over de gouden medaille in het
gemengd dubbelspel werd
nauwelijks meer gerept. De
met Andrzej Grubba aan haar
zijde geslaagde dubbele
greep naar goud werd over
schaduwd door haar per
soonlijke succes ook al heb
ben Vriesekoop en haar ka
mergenoot De Kruiff door de
opwinding over het dubbele
succes van zaterdag al hun
nachtrust opgeofferd.
W.v.W.
Sport
v#
MEERSSEN - Als Jan Raas zich kwaad maakt, kun je beter uit de buurt
blijven. Hij is nogal explosief van karakter. Zaterdag, in de zeventien
de editie van de Amstel Gold Race, was de bijna 30-jarige Zeeuw
kwaad. Een artikel in een Franse krant na zijn magistrale solo in Pa-
rijs-Roubaix had hem geprikkeld.
"Het was alles of
Er had zwart op wit gestaan dat
hij bij het verlaten van de kassei-
stroken die de hel van het noor
den vormen, in het zog van een
motorrijder had gereden. Voorts
zou ploegleider Peter Post met de
auto zijn kopman enkele honder
den meters uit de wind hebben
gehouden. „Fraude", luidde de
krantekop.
Raas zag op klaarlichte dag sterren
voor zijn ogen toen hij die krant
onder ogen kreeg. „Ze hebben tn
sommige landen al jaren iets te
gen me", siste hy. „Verdomme,
alsof ik mijn overwinningen
steel".
Tijdens de slotfase van Nederlands
belangrijkste wielerevenemcnt
dacht Jan Raas aan die negatieve
publiciteit. Het kookte in hem.
Toen op weg naar de eindstreep
in Meerssen de ene demarrage na
de andere volgde, was Raas het
zat. Hij was in het leidersgroepje
van zes man weliswaar niet de
enige eenling, maar hy vond dat
de opeenvolgende demarrages
van de Australiër Phil Anderson
en de Ier Stehpan Roche (twee
ploegmakkers van elkaar) ge
noeg waren geweest.
„Tegen mijn principe in liet ik
Sean Kelly nog even wegrijden",
vertelde Raas. „Ik vond dat ze
lang genoeg met me gespeeld
hadden. Knap het dan maar op.
dacht ik by mijzelf. Kelly hield
het echter niet en tja, toen was
het voor my alles of niets. De ze
kerheid dat ik het m de sprint
aan kon, had ik niet. Ik demar
reerde in de laatste kilometer en
kon toen alleen nog maar hopen
dat niemand meer aanpikte,
want dan zou ik geklopt zijn
„Het was de moeilijkste overwin
ning die ik in de Gold Race be-
BOEDAPEST - Met twee gouden en een zilveren medaille is Bettine Vrie
sekoop de grote winnares geworden van de 13e Europese Kampioen
schappen in Boedapest. Na haar overwinning in het gemengd dubbel
spel van zaterdag, voegde de 20-jarige Hazerswoudse gisteren de mooiste
overwinning aan haar erelijst toe door de finale van het enkelspel op haar
naam te schrijven.
n een verbluffend mooie en
boeiende slotpartij klopte zij
haar aartsrivale J ill Hammersley
in vijf games. Daarmee kreeg
Vriesekoop heel verdiend de Eu
ropese titel, die zij twee jaar gele
den in Bern nog net niet (brons)
kon veroveren. Toen vormde een
griepaanval het grote struikel
blok. Nu leek een voetkwetsuur
voor haar roet in het eten te gaan
gooien.
BOEDAPEST - Bij de heren eiste
de Zweed Mickael Appelgren de
Europese titel voor zich op. De
tafeltennis-prof versloeg zijn
16-jarige landgenoot Jan Ove
Waldner in 5 sets: 17-21, 17-21,
21-18, 22-20, 21-19.
lijke tegenslag heen. „Het lijkt
wel of ik door die blessure een
kick heb gekregen", zei ze zelfs.
„Toch had ik tegen Hammersley
het gevoel dat ik Zou verliezen.
In de tweede game was ik niet
echt goed attent en dan trap je zo
ergens in. Daarna ging het veel
beter omdat ik mezelf erop in
stelde dat ik in beweging moest
blijven".
Bewegen deed Vriesekoop, on
danks haar handicap. „Tijdens
de wedstrijd heb ik niets ge
voeld. De pijn kwam pas toen ik
eenmaal uitgespeeld was". Maar
hetzelfde moet gezegd worden
van de 30-jarige Engelse uit Cars-
halton Surrey, die ook gebles
seerd aan het titanengevecht be
gon. Hammersley: „Ik had al een
paar dagen last van een scheen
beenblessure. Gelukkig heb ik er
niet veel hinder van gehad. Ik
was wel erg nerveus". Dat laatste
bleek al snel. En Vriesekoop had
het in de gaten. Fel openend nam
zij onmiddellijk het initiatief en
liep gestaag weg naar een 12-8
voorsprong.
Even haakte Hammersley aan (13-
12) maar de eerste klap was voor
de Nederlandse: 21-16. Die was
overigens geen daalder waard.
Hammersley revancheerde zich
snel op niet mis te verstane wij
ze. 8-21. De Engelse: „Elke game
is verschillend. Het hangt er
vaak vanaf hoe goed je start. De
games die ik verloor begon ik
ook slecht".
Een stelregel die klopte als een
bus. Vriesekoop won daardoor
de derde game (21-18) en liet ver
volgens weer toe dat haar rivale
op winst afstevende. Een uiterste
krachtsinspanning bracht haar
nog van 15-20 op 20-20, maar
door een kantbal ontglipte haar
de volle winst: 21-23. Die kwam
toch toen zij zeer kalm en ge
wiekst („Gerard had gezegd dat
ik beheerst moest spelen om
haar uit te mergelen") Hammers
ley aan de tand bleef voelen: 21-
16 in de vijfde en laatste game.
Hammersley: „Bettine heeft ver
diend gewonnen. We speelden
allebei erg goed, maar er kan er
maar één de winnaar zijn en in de
beslissende game speelde ze
juist iets beter dan ik".
Vriesekoops pad naar de finale was
tussen de partijen door een lij
densweg, maar eenmaal achter
de tafel beet de ongelooflijk eer
zuchtige Nederlandse zich vast
in alles wat haar triomftocht
doorkruiste. De verbeten trek op
haar getekende gelaat en het bij
vlagen langzaam meetrekkende
linkerbeen veraadden haar be
perking. Een ijzersterke wil en
mentaliteit deden haar die handi
cap vergeten. Sterker: door de
opeenstapeling van successen
raakte Vriesekoop zo verschrik
kelijk geconcentreerd dat alles
zich in een roes scheen af te spe
len. Eigenlijk merkte ze niet eens
meer dat ze haar zwakke linker
voet op kritieke momenten nor
maal ging belasten. Bovendien
groeide haar vorm naar een abso
lute top toe. De Toptwaalf win
nares speelde in de eindfase van
het toch slopende toernooi zelfs
beter dan in Nantes, waar ze
twee maanden geleden de gehele
Europese top al eerder te kijk
zette.
Het bereiken van de kwartfinale le
verde tegen de Zweedse Marie
Lindblad nog wel de nodige
spanning op Lindblad vormde
voor haar dan ook de eerste test
in het enkelspel na de openba
ring van haar blessure. Het werd
een uitputtingsslag, die Vriese
koop met glans won. Na vier ga
mes was de stand in evenwicht
(2-2), maar in een kritieke situatie
(12-8) loste Vriesekoop haar
strijd eenvoudig op door met een
kapotte bal naar de scheidsrech
ter te stappen.
Al eerder in dit toernooi bediende
de Hazerswoudse zich met suc
ces van deze truc. De pauze be
nutte ze door op krachten te ko
men en betekende definitief het
einde voor de sterk acterende
Lindblad: 21-11.
Hoewel Vriesekoop in de nacht
van zaterdag op zondag geen oog
dicht kon doen verscheen ze
toch fit genoeg aan de her-start
om achtereenvolgens de Russi
sche Narine Antonyan, die de
voor haar gevaarlijke Hongaarse
Olah uit de strijd geworpen had,
en Ursula Kamizuru uit Duits
land te elimineren. Antonyan
leek in drie games afgeserveerd
te worden toen Vriesekoop drif
tig een 2-0 (21-13, 21-16) voor
sprong nam. Een voordelige
marge van 19-17 in de derde ga
me was echter ontoereikend
voor haar: 19-21. De halve eind
strijd liet zij zich evenwel niet
meer ontglippen: 21-19.
De in Tokio wonende, met Japan
ners trainende Kamizuru had
ook geen antwoord op het door
Vriesekoop voorgeschotelde
spel. Tweemaal liet de wissel
speelster van Duitsland zich vol
ledig aftroeven: 21-13, 21-7. Tus
sendoor had ze kans gezien om
tijd te winnen (15-21) in de hoop
Vriesekoop af te matten. Maar de
perfect de service-opdrachten
van coach Bakker opvolgende
landgenote stevende toen naar
een nieuwe voorsprong: 18-14.
Een alles-of-niets poging van Ka
mizuru bracht haar uit even
wicht (19-20), doch kon niet ver
hinderen dat Vriesekoop ander
maal aantoonde hoe sterk zy kan
finishen: 22-20.
WIM VAN WANROOY
Dikke tranen
rollen op het
erepodium
over de
wangen van
Bettine
Vriesekoop.
Het waren
geen tranen
van vreugde,
uitputting en
van pijn. Pas
op het
ereschavot
bemerkte
Bettine (die
nog een
gelukstelegra-
m ontving van
CRM-minister
Van der Louw)
hoeveel ze van
zichzelf geëist
had.
haalde. Moeilijker nog dan de
eerste keer. in 1977. toen ik nog
de kleuren van Fnsol verdedigde
en ik in de finale alleen stond te
gen Knetemann en Kuiper".
Hennie Kuiper was ook afgelopen
zaterdag present in de kopgroep
waaruit Raas naar zyn vyfde
triomf in de vaderlandse top-
koers snelde. Kuiper zou alleen
op dezelfde wyze als Raas de
overwinningen in de wacht heb
ben kunnen slepen, omdat hy
geen meter sprint in de benen
heeft. In ieder geval veel te wei
nig om Raas. Kelly en wellicht
zelfs Gregor Braun tydens de
laatste meters te overvleugelen
Amper tien kilometer voor het
einde had Hennie Kuiper even
wel moeten afrekenen met een
lekke tube. Zyn geslaagde ach
tervolging was er weliswaar één
van grote klasse, maar het kostte
„Kuipertje" net de kracht die hy
nodig had voor een explosie a la
Raas.
„Doodjammer, die lekke tube", zei
de troef uit de Dafploeg van Fred
de Bruyne. „Te voren had myn
teamgenoot Adrie van der Pool
het bolwerk van Raleigh zo flink
bestookt, dat er van de vyf ren
ners die Peter Post aanvankelyk
in het eerste gelid had alleen Jan
Raas was overgebleven. Ik ging
ook ontspannen de slotfase tege
moet. Tegen he^ noodlot sta je
echter machteloos"
De demarrages van Adne van der
Poel hadden inderdaad diepe
sporen achtergelaten. Het West
brabantse talent („ik wist dat ik
na dit vele werk onherroepelijk
op de Cauberg uit de wielen zou
gaan") was een toonbeeld van
opoffering voor Kuiper en ook
een toonbeeld van moed omdat
het daags voor de Gold Race met
eens zeker was dat hy zou star
ten. Hy sukkelde met een blessu
re aan een van zyn voeten. In de
koers was daarvan overigens
niets te merken.
Sloperswerk werd ook verricht
door Gregor Braun. „Het was on
gelofelijk hoe hard hij op de hel
lingen te keer ging", zei Jan Raas
over de machtige pedaaltred van
de Westduitser ..Op de Cayberg
was hy de sterkste van ons alle
maal, zoals hij eerder ook al op
de Keutenberg had gevlamd".
Op het beslissende moment van de
koers, minder dan een kilometer
voor het einde, reageerde Braun
overigens nauwelyks. Dat moch
ten de Peugots Roche en Ander
son doen. Sprinter Kelly miste
de kracht Jan Raas bekroonde
het yzersterke optreden van zyn
ploeg, die op de Adsteeg (83 km.)
met het selectiewerk begon en
tenslotte op de Raarberg (tien ki
lometer verder) de schifting
doorvoerde.
Raas. Wynands, Lubberding, Kne
temann en Ludo Peeters waren
de Raleighs die met Kuiper. Van
der Poel, Willems, Lammertink,
Wilmann, Anderson, Roche, De
Wilde. Kelly. Braun en De Cnyf
de rest van het aanvankelyk 152
man sterke rennersveld schaak
mat zetten. Zy maakten een ein
de aan de solo van Peter Ztjer-
veld - die tydens zijn vlucht tus
sen de 18e en 113e kilometer
ruim acht minuten voorsprong
veroverde - en bleven uiteinde
lijk met zes man overeind. De
Gold Race kreeg op een winderi
ge dag een groot winnaar t
MEERSSEN - De ofTioéle uitslag van
de Amstel Goldrace is
I. Jan Raas (Ned) 237 kilometer tn 6 uur
10 minuten 45 sec. 2 Stephen Roche
(Ier) op 2 sec. 3 Gregor Braun (Wdl) op 7
sec. 4 Sean Kelly (Ier) rt 5 Phil Ander
son (Aus) zt. 6 Hennie Kuiper (Ned) zt,
7. Ludo Peeters (Bel) op 1 14. 8 Adn van
der Poel (Ned) zt. 9 J ostein Wilmann
(Noo) zt, 10 Ad Wynands (Ned) op 2 18.
II. Jos Lammertink (ned) zt, 12 Henk
Lubberding (Ned) zt 13 Roger de Cntjf
(Bel) op 5.07, 14 Etienne de Wilde (Bel)
zt IS. Daniel Willems (Bel) op 8.14. 16
Gerne Knetemann (Ned) zt 17 Jan Bo-
gaert (Bel) op 9 56. 18 Leo van Vliet
(Ned) op 11.56,19 Frederic Vichot(Fra).
20 Mare Sergeant (Bel). 22. Bert Ooster
bo.seh (Ned). 23 Johan van der Velde
(Ned)
Door zyn overwinning u Jan Raas lei
der geworden van het klassement om de
Super Prestige Pemod Hu heeft 110
punten. De rangschikking ziet er verder
als volgt uit
1 Eddy Planckaert 70 pnt. 3 Sean Kel
ly. 69 pnt. 4 Siivano Contini. 68 pnt. 5.
Mark Gomez en René Martens. 60 pnt
BOEDAPEST - „He zal zeker
vier weken duren voor Bet
tine enigszins is hersteld
van haar blessure. En dan
zal de volledige genezing
nog langer duren", voorspelt
Peter van Schie, de Leidse
fysiotherapeut, die de Ne
derlandse tafeltennisploeg
in Boedapest begeleidde.
Samen met de Hongaarse
bondsarts dr. Marios diende
Van Schie Vriesekoop de
laatste twee dagen vlak voor
elke partij een pijnstillende
injectie toe. De drievoudige
medaillewinnares kreeg in
totaal negen spuiten om de
pijnlijke irritatie aan het
beenvlies van haar linkervoet
gedurende haar partijen te
onderdrukken.
Vrijdagavond openbaarde de
pijn zich, nadat Vriesekoop al
sinds het trainingskamp ter
voorbereiding op de EK hin
der ondervond van een
bloedblaar onder de voet. „Ik
had al een eeltlaag laten ver
wijderen en het leek allemaal
goed te gaan. Maar ik kreeg
er vrijdag toch weer last van.
in ergere mate zelfs", zegt
Vriesekoop.
Een behandeling met ijs hielp
niet afdoende, zodat vrijdag
avond de arts van de Joego
slavische nationale ploeg ge
consulteerd werd. Deze dien
de Vriesekoop een pynstil-
lende injectie toe die echter
niet hielp Vervolgens ging
het Nederlandse gezelschap
naar een Hongaars zieken
huis, maar toen bleek dat de
oplossing daar gevonden
werd in het verwijderen van
nog meer eelt,vertrok men ij
lings.
Vanuit het hotel zocht chef d'é-
quipe Egbert Welsink daarna
contact met Leo Heere, de
NSF-arts van Papendal. Deze
adviseerde om toch pijnstil
lende iiyecties te laten toe
dienen. Van Schie: „De Joe
goslavische arts gebruikte
een te dunne naald waardoor
het spul niet door de eeltlaag
heendrong. Met een dikkere
naald lukte dat wel".
Dat gebeurde dus voor elke
party. Coach Gerard Bakker,
die de beslissing voor de be
handeling vooral aan Vriese
koop en het duo Martos-Van
Schie overliet, kon de span
ning zelf soms nauwelyks
aan „Bettine is een unieke
sportvrouw, een zeldzame
sportvrouw eigenlyk. Komt
ze zo uit de martelkamer
want denk erom dat die spui
ten pynlyk zyn geweest - en
dan moet ze klaarstaan voor
een topprestatie" "Ik heb het
zelf ook moeilyk met deze si
tuatie gehad Hoe moest ik
haar nu coachen. Als ik legen
haar zei: kom op Bettine.
vecht ervoor., dan zei ze ik
doe toch myn best' En als ik
dan op een rustige manier
wat dingen vertelde dan eiste
ze meer van me. Kom op,
waar zyn we nu mee bezig,
was haar reactie dan. Een on-
gelooftyk spanningsveld lag
De reeks van iryecties heeft
ook de nodige vraagtekens
opgeworpen. Uit sportief
oogpunt werd Vriesekoop
enorm geholpen. Maar was
het wel verantwoord? Peter
van Schie: „Medisch waren
de spuiten ook volgens Hee
re - volledig verantwoord. Ze
zal echter wel moeten revali
deren. Nu de medailles zo
voor het grypen lagen, is het
logisch dat Bettine niet van
opgeven wilde weten Ik
moet cerlyk zeggen dat ik
zelf een paar keer gedacht
heb: geef nu maar op. Maar
ja, in Bern is haar de gouden
medaille al door haar neus
geboord omdat ze ziek was
Dat wilde ze geen tweede
keer".
