In de
ban
de degelijkheid
van
Brilkevers, Tractions en katteruggen
zullen ook de jaren 80 wel overleven
E>l,a
PAGINA 19
ZATERDAG 10 APRIL 1982
Volkswagen. Van die laatste rijden er
hier nog zo'n vijftig. Oude glorie van
tientallen jaren terug.
Hoewel VW-importeur Pon het niet
van ganser harte heeft gedaan (vier
jaar geleden zette hij de invoer stop)
heeft het bedrijf tóch weer 750
zilverkleurige Kevers ingevoerd.
Helemaal uit Mexico. Eén van de
weinige landen waar dit type nog
wordt geproduceerd. Pon is, zoals hij
zegt, gezwicht voor de aandrang van
de 'Stichting tot behoud van de kever
in het Nederlandse landschap'.
Kosten van de wagen, die als
Silverbug door het leven gaat: 13.5
mille.
Praten met bezitters van oude
wagens. Wat hebben ze ervoor over.
hoe komen ze aan onderdelen, komen
ze gemakkelijk door de keuring en
verzekeren maatschappijen zulke
beestjes nog wel? Clubs onderhouden
de contacten met eigen bladen.
Fabrikanten steken, waar mogelijk,
de helpende hand toe. Kortom: een
verhaal over oude liefde die niet
roest.
door Jan Westerlaken
De voordelige middenklasser. Hoe
mooi die kreet ook is, niet héél
Nederland loopt er warm voor. Een
massa landgenoten houdt het liever
nog bij het oude. Letterlijk wel te
verstaan.
Af en toe zie je ze nog op de weg: de
'katterug' van Volvo of de Traction
Avant van Citroen en niet te vergeten
natuurlijk de brilkever van
Inderdaad, oude liefde
roest niet. Of zoals de
bezitter van een be
jaard karretje eens ly
risch opmerkte: "Die
wagen is voor mij het
zelfde als een beeld
schone vrouw. Ik kan
m'n ogen er niet van af
houden. En dat is al ja
ren zo."
Ze staan ermee op en gaan er
mee naar bed. Vraag eens
naar de gezondheid van de
bezitter van een antieke auto.
Eerst zal hij je uitgebreid ver
tellen hoe het met zijn wagen
is. Dat hij er pas nieuwe rem-
metjes in heeft laten zetten of
ergens een mooie lamp op de
kop heeft getikt. Pas daarna
zal 'ie zeggen dat het met
hem wel goed zit.
Brillenclub
Nee, moeders mooiste is de Ke
ver zeker niet. Geen mooie
lijn, een motor die veel ka
baal maakt en benzine 'zuipt'
en bij de eerste de beste
windstoot van koers veran
dert. Heinz Nordhoff, een
president van Volkswagen na
de oorlog, heeft eens gezegd
dat de Kever "meer fouten
heeft dan een hond met vlooi
en". Oncomfortabel boven
dien als je hem met auto's
van nu vergelijkt. Maar de
Kever is betrouwbaar.
Voor de luchtgekoelde motor
was geen berg te hoog. Waar
watergekoelde concurrenten
in de grootste problemen ver
zeild raakten, bleef de Kever
rijden. Of het nu op een hoge
bergpas was óf in een woes
tijn óf in het ijzige noorden,
het maakte niets uit. De
Volkswagen deed waarvoor
'ie was aangeschaft: rijden.
Niet minder dan twintig mil
joen exemplaren rolden van
de band. Zonder meer de
meest verkochte auto ter we
reld.
Wim Nieboer, een Groninger, is
bestuurslid van de voormali
ge VW-Brillenclub die sinds
kort als Luchtgekoelde VW-
club Nederland door het le
ven gaat. Over de hernieuw
de import van de Kever zegt
hij: "Erg leuk. Wij juichen dit
vanzelfsprekend toe Maar
wij concentreren ons toch
vooral op het oude. De doel
stelling is het behoud van ke
vermodellen. Kijk, een Ja
panner vind ik best leuk.
Geef je na een jaar of vier een
trap onder de bodem, dan
roept de chauffeur wel au.
Knopjes zus en frutseltjes zo,
nou, voor mij hoeft dat niet
zo nodig."
Nigeria, Brazilië, Mexico, Lima
en Zuid-Afrika produceren
ze nog. Twaalfhonderd stuks
per dag. Pon heeft voorzich
tig laten doorschemeren wel
licht nóg zo'n honderd Ke
vers in te voeren.
Antiek
"Als ze maar niet uit Zuid-Afri
ka komen", roept Wim Nie
boer uit. "Daar bakken ze er
echt niks van", 't Is net een
bij elkaar geraapt zootje. In
Rotterdam rijdt er een. Ja,
daar ben ik eens met m'n
goeie pak onder gaan liggen.
Ze hadden gebruik gemaakt
van fuseekogels en bunsbou
ten in plaats van stuurkogels.
Kun je nagaan. Ik bleef la
chen."
Produktie van de Kever alleen
dus nog in de Derde Wereld.
Waarom? Theo Min van Pon:
"De Kever is een typische
Derde-Wereldauto. Een ster
ke wagen die daar voldoet op
de slechte wegen. Verder is
hij, technisch gezien, heel
eenvoudig. Je kunt hem, bij
wijze van spreken, door elke
fietsenmaker laten repareren.
In Derde-Wereldlanden is dat
van groot belang."
Voor de liefhebber geldt: hoe
ouder, hoe liever. Kenners
tellen er gemakkelijk een
paar duizend gulden voor
neer. Voor die hobby hebben
ze alles over. Hele dagen zijn
ze op pad als ze nodig hebben
wat het karretje ten goede
komt. Zelf sleutelen om de
wagen in optimale conditie te
houden is niet voor iedereen
weggelegd, maar gebeurt
toch vaak.
Wat aan het eind van de zesti
ger jaren al duidelijk werd,
voltrok zich halverwege de
jaren zeventig. Het concept
van de Kever was té verou
derd en kon niet meer con
curreren met moderne auto's.
De verliezen werden gigan
tisch hoog. Ondanks het feit
dat de nieuwe serie in trek is,
is Volkswagen nog niet uit de
rode cijfers.
Wim Nieboer voorspelt dat bij
voorbeeld de Golf lang niet
zo'n stormachtige ontwikke
ling zal doormaken als z'n
roemruchte voorganger. "Ik
denk dat onze generatie
zoiets niet meer meemaakt.
Een auto met een chassis
waar je alle kanten mee op
kan. Haal de opbouw eraf en
je kan er een bakkerswagen
of verhuisauto van maken.
Met die kooiconstructies van
nu hoef je dat niet te probe
ren."
Traction
Eleganter van vorm is de Fran
se Traction Avant. Een pro-
dukt van Citroen. De vereni
ging die zich inzet om zoveel
De 'katterug', Traction en brilkever uit 1948!) broederlijk bijeen tegen het decor van molen De Valk, die ook al niet zo jong meer is
mogelijk van deze auto's op
de weg te houden, is de groot
ste één type merkenclub die
ons land kent. Eind vorig jaar
zorgde de vereniging voor
een ware happening. In Bre
da kwamen elfhonderd Ci-
troêns bij elkaar. De één nog
mooier dan de ander.
De club is ontstaan in Leiden
en korte tijd later samenge
smolten met een groepje en
thousiastelingen uit Amster
dam. Twee studentensteden.
Want vroeger waren het juist
de studenten die in dit soort
'goedkopere' wagens konden
rijden. De naam van het club
je: Société de Citroen Leiden.
Vergaderen deden ze bij de
voorzitter op zolder. Later,
toen Amsterdam erbij kwam,
werd het Sociétéde Citroen
Hollande en in 1968 werd die
naam omgedoopt in Traction
Avant Nederland (TAN)
Nu nog een studentenauto?
"Nee. dat is geweest", lacht
penningmeester Spooren-
donk. "Vroeger was die kar
goedkoop. Konden de stu
denten zich permitteren erin
rond te toeren. Thans is de
Traction behoorlijk aan de
prijs. Ik denk dat juist nu de
afgestudeerden erin in rijden
En de student die er wel een
heeft, krijgt steun van zijn va
der. Dat kan niet anders
Een club met vijftienhonderd
leden goed laten marcheren
valt niet mee TAN pakt het
'aardig' aan. Een voorbeeld
hoe leden die hun contributie
niet betalen worden benade-
derd: ze ontvangen een lege
envelop waarin normaal het
clubblad wordt verstuurd.
"Jammer", staat er dan op.
"alleen als u betaalt knjgt u
het blad". Reageert het lid
niet, dan wordt het afge
voerd. Dikwijls komen zij na
verloop van tijd terug. Omdat
ze hun 'oude vrienden' mis
sen.
Ingeslapen
De bakermat van Traction
Avant Nederland, Leiden
dus, ligt op één oor. Nauwe
lijks twintig leden staan er
nog op de lijst. Activiteiten
zijn nihil. Spoorendonk
noemt dit uitermate triest.
Hij vermoedt dat er best
meer Leidenaars zullen zijn
die in een oude Citroen rijden
maar geen lid zijn. "Ik hoop
dat de club hier wat nieuw le
ven kan worden ingeblazen
Waar komen die oude Trac
tions nu precies vandaan, zul
len velen zich afvragen. Juist
in het begin, toen de wagen
zeer in trek was, reisden de
liefhebbers naar Frankryk
Zeker, er was in eigen land
voldoende aanbod, maar de
Fransen deden voor een
'prikkie' afstand van hun ei
gendom. Tussen 1970 en 1975
ontstond er een ware rage.
Met honderd per jaar werden
ze over de grens gehaald Al
lerlei foefjes werden uitge
haald om de Traction de
grens over te smokkelen.
Zo gaf de één een 'poep' gas,
anderen schroefden er valse
nummerplaten op. De Belgi
sche douaniers waren niet
gek en kregen de trucs die
werden uitgehaald in de ga
ten. Het gebeurde dan ook
herhaaldelijk dat het goed
fout liep Toch lukte het ook
wel eens om een Traction te
'ontvoeren' Eén liefhebber
zag kans om zo vier exempla
ren te bemachtigen.
Een jaar of zeven geleden wer
den de Fransen wakkerge-
schud De televisie besteedde
aandacht aan de zaak. Toen
was het afgelopen. De prijzen
schoten omhoog. Had je ge
luk en had men niet in de ga
ten dat je uit Nederland
kwam, dan kon je nog wel
eens een voordeeltje hebben
Het was slechts incidenteel
Voorbij was het toen ook met
het imago studentenauto
Jarig
In huize Spoorendonk wordt er
veel over de Citroen gepraat
Ook op verjaardagen Ken
nissen verklaren hen voor
gek. Zoveel geld stoppen in
zo'n ouwe kar Dan moet je
wat aan je bovenkamer man
keren De Spoorendonks,
man en vrouw, houden voet
bij stuk de één koopt een
duur huis, de ander een
mooie auto Niemand heeft
daar wat mee te maken.
Tóch vieren ze nu twee avond
en hun verjaardag één bij
eenkomst voor familie en be
kenden, één avond voor uit
sluitend Traction-rijders.
Waarom"' "Er ontstonden
soms wryvmgen Die willen
we koste wat het kost voor
komen. De Citroén-kenners
kunnen in het vervolg de hele
avond over hun hobby pra
ten. Onze andere kennissen
hoeven zich dan niet te erge-
Een bejaarde vierwieler verze
keren doen ze collectief. Alle
maal De kosten voor een wa-
verzekenng zyn niet hoog.
De bezitter van een Traction
Avant betaalt, zeg maar, hon
derdzestig gulden per jaar.
Daarnaast betaalt 'ie wél be
hoorlijk veel wegenbelasting
(de wagen weegt 1400 kilo) en
de motor lurkt flink aan de
benzinetank.
'Katterug'
Mensen vragen Jan van Leeu
wen. bestuurslid van de 'Vol
vo 44-vereniging' (de 'katte
rug') wel eens of hij met beter
een nieuwe auto kan kopen
in plaats van steeds maar aan
dat oudje te sleutelen. Komt
het op de financiën aan. dan
kun je dat eerste b.r don
"Heb je eenmaal in een Volvo
gereden, dan wil je niet an
ders. Dat eerst. Als ik een ou
de Volvo opknap, er jaren in
rijd en 'm verkoop, dan
brengt hij op wat 'ie mu heeft
gekost. Koop nou eens een
nieuwe wagen en verkoop
die eens na een jaar* Verlies
je er toch ik weet niet hoeveel
ppV
'Jan en alleman' rijden in een
'katterug'. beweert Van
Leeuwen Doktoren, direk-
teuren, maar ook arbeiders
"Het zijn mensen die stuk
voor stuk Ujden aan het Vol-
vo-virus. Je wilt gewoon geen
andere wagen meer als je
hierin hebt gezeten."
Onderhoud is' bu alle dne het
wachtwoord. Het is duur en
het kost vaak een hoop moei
te om aan de juiste onderde
len te komen Er wordt wel
eens opdracht gegeven om
iets met de hand te maken
Dat gebeurt pas als de voor-
raadmagazijnen of de Volvo-
fabnek niet kunnen helpen
Met die fabriek heeft men
een goede band
Het parool is eerst de zaak
goed restaureren dan pas
gaan tuffen. Zo op het eerste
oog ziet Jans Volvo er uit om
door een ringetje te halen Al
les wat kan blinken, blinkt
ook Toch gaat hu hem 'slo
pen' en opknappen Van
Leeuwen heeft becijferd dat
hem dit een duizendje of acht
gaat kosten Minimaal zeven
honderd uur heeft Jan nodig
om het karwei te klaren. In
de zomer van het volgend
jaar hoopt hu ermee klaar te
zun.
Rijdagen
Nu en dan neemt de club het
initiatief om speciale ruda
gen te organiseren. Een heel
stel oude 'katteruggen' gaat
dan over de weg naar één en
dezelfde plek Maar ook puz-
zelritten en kampcerreisjes
staan er op het programma.
Alleen zij die in een Volvo rij
den mogen mee. Of die auto's
er nu mooi of leluk uitzien,
dat maakt niks uit
"Laat er maar een lelukerd tus
sen ruden lacht Jan "Als de
andere dan maar piekfljn in
orde zun Dat kan de eigenaar
motiveren eraan te gaan prut
sen Daar is het ons om te
doen. Mooie Volvo's op de
weg. Die glimmen als een
zonnetje
