"Dat zo'n amateurke
zoveel fans heeft
"Kinderprogramma mag
niet kinderachtig zijn"
Antwerpse namaak-Elvis kan het maar niet gelwen
99
Leoni Jansen blij met jeugdmagazine 'Roffel'
ZATERDAG 10 APRIL 1982
Extra
PAGINA 17
Steevast als hij optreedt
heeft hij twee lijfwach
ten tot zijn beschik
king. Net als Elvis
Presley. Alleen Elvis
had er aan twee niet ge
noeg. Vick Beasley wel.
„Ik heb ze eigenlijk he
lemaal niet nodig", zal
hij later bekennen. „Ze
staan er zuiver voor de
show."
Ook die zondagmiddag zijn ze
er. In een dun bevolkt zaaltje
in Gouda staan ze (in witte
Vick Beasley-t-shirts) met de
gespierde armen over elkaar
pontificaal naast Vick, wiens
ware naam Victor Baelus
luidt. Gehuld in een wijd uit
lopende witte jump-suit
voert hij er zijn Teddy Bear
live-show op.
Het handjevol publiek dat er is,
reageert enthousiast op de
manier waarop Beasley (43)
Elvis doet 'herleven'. Al
zevenentwintig jaar imiteert
de Antwerpenaar The King.
Vorig jaar werd hij verkozen
tot Europa's beste imitator
van Elvis. En het aardige is:
Vick playbackt niet. Hij zingt
écht.
Van de zomer gaat hij naar
Amerika. In Las Vegas is hij
te gast op het Amerikaanse
dubbelgangersfestival. Ook
wacht hem een optreden in
New York en is hij uitgeno
digd in Memphis, de stad
waar Elvis opgroeide en waar
zijn laatste rustplaats is. Daar
zal hij meedingen naar de we
reldtitel Elvis imiteren.
Deze wedstrijd wordt gehou
den ter herdenking van het
feit dat Elvis er precies vijf
jaar geleden in zijn eigen
Heartbreak-Hotel stierf.
Eindelijk kan ik nu eens zijn
graf gaan bezoekenzegt
Beasley. „Dat vind ik belang
rijker dan die verkiezingen.'
Openbaring
Hij denkt er een redelijke kans
te maken. Gelet op zijn optre
den in Gouda slaat hij geen
gek figuur als imitator van
Elvis. Toch zal hij aan de ver
kiezingen in Memphis een
zware dobber hebben, al was
het maar vanwege het feit dat
in Amerika niet minder dan
negenhonderd imitatie-Elvis-
sen rondlopen. En wat daar
van in Memphis opdraaft, is
ongetwijfeld het neusje van
de zalm.
Sommigen van hen verdienen
er een goed belegde boter
ham mee. Vick Beasly doet
dat niet. Bewust. „Ik vind dat
niet schoon", zegt hij. „Ik
vind dat een beetje lijkenpik-
kerij. Laat mij maar op m'n
camion (vrachtauto). Ziet u:
Vijf dagen in de week loodst
hij, terwijl de cassetterecor
der louter muziek van Elvis
speelt, een vrachtwagen met
aanhanger door het Belgi
sche verkeer. Bouwkranen
vervoert hij; bijna evenlang
als dat hij Elvis imiteert. „Ei
genlijk is het heel onnozel be
gonnen". verhaalt hij. „Ik
was zestien, loopt me in het
café een vrouw tegen het lijf.
Ze was zojuist teruggekeerd
uit de Verenigde Staten. En
ze zei: „Gij lijkt krek Elvis
Presley."
„Pas veel later begreep ik wie
ze bedoelde. Toen pas werd
Elvis ook in Europa bekend
en aanschouwde ik in de ga
zet voor het eerst zijn por
tret."
Evenals voor zovele ancfcren
betekende de muziek van El-
vis voor Victor Baelus een
openbaring. Binnen afzien
bare tijd waren de wanden
van zijn kamer van onder tot
boven beplakt met posters
van Elvis. En elke grammo
foonplaat die Elvis uitbracht,
kocht de jonge Baelus.
Gewoon
Zijn bakkebaarden liet hij pre
cies zo groeien als zijn idool.
En om nóg meer op hem te
lijken brengt hij sedertdien
elke drie maanden een be
zoek aan de friseur en laat hij
zijn haar gitzwart verven.
Vanaf die tijd is Victor ook
voor het voetlicht gaan tre
den. Elke talentenjacht, of
wat daarvoor moest door
gaan, bezocht hij. Altijd ging
zijn moeder mee. En al die
tijd was hij trouw lid van de
Elvis-fanclub.
Nu heeft Vick zijn eigen fan
club. Een internationale met
een Nederlandse afdeling en
een Belgische. Elke drie
maanden geven die een blad
uit, dat bol staat van informa
tie over Vick. „Ergens", glun
dert Vick, „kan ik het me ge
loven. dat zo'n amateurke als
ik zoveel fans heeft. Waar dat
aan ligt? Ik weet het nie. Ik
blijf gewoon hè. heel gewoon.
Ik dcnkfciat 't 'm dat is."
Onderuitgezakt in zijn kleedka
mer, zuinigjes lurkend aan
een Balmoral, vertelt hij heel
amusant over zijn drie stoute
dromen. „De eerste was dat
ik een grammofoonplaat zou
maken. Dat is gelukt (Vick
heeft met eigen composities
één elpee en vier singles vol-
gezongen). M'n tweede wens
was dat ik op televisie zou ko
men. Ook dat is gelukt. En de
derde was dat ik Elvis zou
worden. Dat is dus niet ge
lukt. Maar dat geeft niks, ik
zijt content zo. Zeer content."
Optreden doet hij tegen onkos
tenvergoeding. Niet om het
geld dus. Wél om de lol en ter
nagedachtenis van Elvis. Het
optreden beperkt hij trou
wens tot één keer per maand.
„Méér kan ik fysiek niet aan",
bekent hij, „ik ben niet zo
jong meer. Ik zie d'r wel jong
uit. maar dat komt van de ze
nuwen"
Ontluisterd
Pratend over het boek van de
Amerikaanse journalist Al-
bert Goldman, waarin Elvis
helemaal wordt ontluisterd,
zegt Vick dat hij helemaal
„naturel" is. „Ik begin niet
aan drugs en al die rommel.
Zó bekend wil ik niet wor
den. Maar met Elvis was het
anders. Hij was niet meer
vrij."
„Ik vind ook dat we die man
met rust moeten laten en niet
verder afbreken. Per slot van
rekening was hij The King
hè?"
Evenals The King draagt hij
een paar opzichtige ringen.
Met daarop grote stenen-
van plastic. Duurder is zijn
jump-suit. „Tweëenveertig-
duizend francs, meneerke.
Elvis ging ermee op de grond
liggen, maar u begrijpt wel
dat ik dat niet doe."
Beschikte Elvis over een cape.
Beasley heeft er eveneens
één. Als het optreden zijn ein
de nadert, hangen de twee
lijfwachten hem die om de
schouders. Even later hangen
ze hem ook een opgerolde
Twee "lijfwachten22 hangen Beasley een cape om de schouders, net zoals dat bij Elvis gebeurde
handdoek om de nek. Dan
buigt Vick Beasley diep... om
de bloemen en zoentjes van
enige vrouwelijke fans in ont
vangst te nemen.
Moe maar voldaan begeeft hij
zich vervolgens naar de
kleedkamer. Daar vertelt hij
heel beminnelijk over zijn
show, over zijn pasjes, over
de wijze waarop hij het pu
bliek bespeelt. „Ik denk hup
en het is gebeurd. Weet u: El-
vis geeft me raad."
Het scheelde slechts een haar
of hij had Elvis in 1958 in le
vende lijve ontmoet. „Elvis
was toen gelegerd in Frank
furt en ik m Keulen. Een keer
was ik er vlak in de buurt,
maar op twintig kilometer af
stand gebood de comman
dant me rechtsomkeert te
maken."
Teddybeer
Mocht Elvis tijdens zyn optre
dens menige teddybeer van
zyn fans in ontvangst nemen,
Vick Beasley doet het omge
keerde. Kinderen in het pu
bliek verrast hij met rode
beertjes „Als ik iemand kan
blij maken, dan doe ik dat
hè."
Zegt vervolgens' „Eén dag zet
ik er een streep onder. Als ik
dat doe, zal dat niet met
schande zyn. Evenals Eddy
Merckx en Cassius Clay wü
ik op m'n hoogtepunt stop
pen."
„Maar vooralsnog vind ik het
allemaal heel erg plezant hè.
Tenminste: zolang ze me niet
van kant maken natuurlijk.
Want dat vrouwelijke pu
bliek is soms fanatiek, hoor
Vervolgt: „Jazeker, vaak kun je
zo met ze op stap" Lacht:
„Maar nu niet... ziet u". fluis
tert hij dan met pretoogjes,
„m'n vrouw is er vandaag
ook bij."
Speciaal voor tieners
zendt de VARA sinds
kort maandelijks het
jeugdprogramma Rof
fel uit. De omroep vond
dat in het huidige tele
visieaanbod te weinig
plaats was gereser
veerd voor leerlingen
uit de hoogste klassen
van lagere scholen.
Roffel wordt gepresen
teerd door discjockey
(VARA's Popkrant),
zangeres, actrice en
danseres Leoni Jansen.
Met dit programma
heeft ze haar echte tele
visiedebuut gemaakt.
Voor Leoni is het werken
met kinderen niet
nieuw. Geruime tijd
heeft ze in Amsterdam
met tieners toneelstuk
jes in elkaar gedraaid.
De eerste kennisma
king met het medium
televisie is haar niet
meegevallen: „Je moet
op alles letten. Soms
maakte ik te snelle be
wegingen waardoor ik
uit beeld verdween.
Het is in het begin
moeilijk jezelf een juis
te houding te geven.
Dat is voor degene die
het programma regis
seert een ontzettende
handicap".
Toch is ze blij dat ze als
een van de weinige jon
geren de kans heeft ge
kregen een televisie
programma te presen
teren:
JÈÊÊÊMÊKBBt- Wk'iW "'ito.
Leoni Jansen: "Je kunt niet doen alsof je achterlijk bent"
„Gelukkig", vervolgt ze, „be
seffen steeds meer program
mamakers dat het geen goe
de zaak is dat veel tieners
vaak alleen naar uitzendin
gen kyken die niet voor hen
zijn bestemd. Want ook 10-
tot en met 13-jangen hebben
recht op eigen program-
Een van die programma's is
Roffel. Een uitzending met
een educatieve (leerzame) en
een amusementskant. Of zo
als regisseuze Flory Anstadt
zegt: „Leerzame onderwer
pen verpakt in hagt Llag"
Toeloop
Getuige de reacties op het eer
ste programma is Roffel bij
de doelgroep ingeslagen.
Vooral de rubriek de Boeken
hoek heeft z'n uitwerking
niet gemist. Hierin behandelt
Leoni Jansen maandelijks
een prenten-, doe- en lees
boek. Ze las een spannend
fragment uit een boek voor
en sloeg het toen de ontkno
ping naderde dicht. „Dat is
me heel kwalijk genomen
door de kinderen", zegt Leo
ni lachend.
„Ze gingen de volgende dag di
rect naar de bibliotheek of
boekhandel. Zochten in het
boek de bewuste pagina op
en lazen de afloop van het
hoofdstuk Ik hoorde van een
filiaalhouder van een biblio
theek dat er de volgende dag
een ware toeloop op het door
ons gekozen boek was ge
weest Dat vind ik prachtig
Zonder dat je een bock echt
aanprijst, breng je kinderen
ertoe boeken te lezen. Dat is
toch mooi meegenomen?".
Het maken en presenteren van
dergelyke programma's is
volgens Leoni Jansen geen
eenvoudige opgave. Voor ou
dere mensen en ouders is
zo'n uitzending al snel verte
derend. „Maar", zegt ze fel.
„het is juist belangrijk dat
ook kinderen het leuk vinden
naar leeftijdsgenoten te ky
ken. Zonder dat ze de neiging
hebben de knop van het toe
stel om te draaien".
Moeite
„Je kunt wel een programma
met kinderen maken Dat is
niet zo moeilyk. Maar om
zo'n uitzending ook voor de
doelgroep aantrekkelijk te
maken kost veel moeite Kin
deren zyn kritisch en willen
niet op een kinderachtige
wyze worden benaderd Dat
vraagt ook veel van degene
die het programma presen
teert".
„Kyk". vervolgt ze. „ik ben
Leoni Jansen Zesentwintig
jaar. Zoals ik nu ben, met din
gen die ik nu weet benader ik
ze. Ik ben geen 12 jaar Tus
sen de kinderen en my ligt
dus een groot leeftijdsver
schil. Maar dat wil ook weer
niet zeggen dat ik het recht
heb daarvan een machtsposi
tie te maken. Ik probeer daar
om een middenweg te vin
den"
„Ik kan best zeggen Jongens
ik heb een raar gevoel en
weet niet wat het is'. Zy zeg
gen dan: 'Je bent verliefd
Met dit gegeven ga ik dan
verder spelen. Maar je kunt
niet doen alsof je achterlijk
bent en niet weet wat verliefd
zijn is".
Ramp
„Kyk", zo laat ze er op volgen,
„ik kan me byvoorbeeld nog
heel goed het moment herin
neren waarop het uitraakte
met m'n eerste vriendje. Dat
was voor my een ramp 111
later heb je de neiging dat te
relativeren. Je was tenslotte
pas dertien jaar. Maar ik heb
dat toen net zo erg gevoeld
als iemand die op 25-jange
leeflyd een vriend of vrien
din kwytraakt. Dat realiseer
ik me nu".
„Misschien omdat ik de laatste
jaren veel met kinderen heb
samengewerkt in theaters
Mogelijk dat ik daarom ook
goed met kinderen van een
jaar of dertien kan praten, en
dat ze het gevoel hebben dat
ik ze serieus neem Ik kan me
een beetje in hun gedachten-
wereld verplaatsen"
Leoni Jansen voelt zich ook ze
kerder wanneer kinderen in
de buurt zyn „Laatst kwam
byvoorbeeld een jongetje
naar me toe We raakten oen
beetje aan de praat Ik vroeg
hem of hy nog broertjes of
zusjes had 'Ik heb nog een
zusje', antwoordde hy 'Myn
broertje is pas overleden
Vervolgens vroeg ik direct of
hy nog een beetje verdrietig
was. Op dat moment dacht
ik. als dat jongetje een vol
wassen iemand was geweest,
had ik gezegd: o. sorry Je
zou wel willen praten, maar
je bent veel banger dat je ie
mand op de een of andere
r zult kwetsen"
Verliefd
Toch erkent Leoni dat de im
mer geprezen spontaniteit
van kinderen de volwassenen
ook in een verdraaid lastig
pakket kan brengen. Ook zy
heeft dat aan den lyve onder
vonden Zy behandelde in
h. VAK A i',: i"
Dubbellisjes, dat elke zon
dagmiddag wordt uitgezon
den. het onderwerp verliefd
heid.
„Plotseling", zegt ze lachend,
„nep een meisje live in de uit
zending: 'Zeg hoe zit het ei
genlyk met jezelf? Je steil
ons wel vragen maar wat zyn
jouw ervanngen. Ben jy ook
verliefd?'. Dat vind ik leuk.
Ook al zit je in een uitzen
ding. toch durven ze op zo'n
moment dergelyke vragen
aan je te stellen
