„Gezags zijn we, van huis uit" Schietclub eist correct gedrag Veertig jaar commando's Leiderdorpse vereniging geschrokken van incident Door Taco Slagter Leunisen ..Onzin. Comman do's zijn tolerant ten aanzien van andere meningen, in die zin. dat ze geen enkele po ging doen een ander te indoc trineren". Het KCT is wel een elitekorps. Leunissen: ..Ja, als je kijkt naar de hoogwaardigheid van on ze prestaties Maar het korps heeft geen politieke kleur. We zijn van huis uit gezagsge trouw. niet overmatig, maar zoals elke militair dat be hoort te zijn" Uit 'professionele' overwegin gen zou hij wensen dat het korps uitsluitend uit be roepsmilitairen bestond. Maar hij onderkent het ge vaar dat zonder dienstplichti gen juist een elitekorps als dat van de commando's dan de kans loopt zich van de maatschappij te vervreem den. ..Enerzijds wordt met beroepspersoneel de inzet baarheid van de compag nieën verhoogd", betoogt hij ..Anderzijds doen dienst plichtigen ons beseffen wel ke ontwikkelingen er zijn bij de Nederlandse jeugd. Wij doen ons best daar op in te spelen Dat houdt de zaak le vend". Onder begeleiding van een an dere voorlichter mogen we de 'speeltuin' van de com- Eytra -) Krachtig zwaait de deur van de kamer open. Voor ons staat een robuuste, besnorde man die je ter be groeting weliswaar hartelijk doch pijnlijk in de hand knijpt. Commando W. J. H. Leunissen is commandant van het Korps Commando Troepen (KCT) dat vanaf 1949 in een kleine kazerne in Roosendaal is gevestigd. Het uiterlijk van de commanderend officier (luitenant-kolonel) - trui, ge vechtsbroek en laarzen - staat in schril contrast met de wat frêle bouw van de in on berispelijk uniform gestoken officier van de legervoorlich- tingsdienst, die het gesprek met de pers in de gaten moet houden. „Een commando houdt niet van poespas. In het veld horen wij thuis. Een mooi pak hebben we alleen voor bruiloften en partijen", zegt Leunisen terwijl hij met een scheef oog naar de voor lichtingsofficier kijkt. Veertig jaar geleden kregen de eerste Nederlandse militai ren in Schotland van de Brit ten een commando-oplei ding. Engeland wordt dan ook gezien als de bakermat van het KCT. Het vaandel van het korps bij speciale gelegenheden te voorschijn gehaald en als een relikwie behandeld - vermeldt wa penfeiten uit de Tweede We reldoorlog en het voormalig Nederlands-Indie. Is een commando het toon beeld van lef, hardheid en krijgshaftigheid? Het door defensie verstrekte histo risch overzicht laat weten dat commando's geselecteerde militairen zijn die een bijzon der harde training krijgen om hen in staat te stellen het hoofd te bieden aan alle mo gelijke moeilijkheden. In juni 1940 begonnen de Britten als eersten dit soort speciale een heden te vormen. Overvallen uitvoeren op vijandelijke kustverdedigingsstellingen was hun taak. Vechtsoldaten eerste klas. Zo taai als helm gras. Verkenner Gek genoeg vechten Neder landse commando's in een toekomstige oorlog niet meer, tenminste dat is niet de bedoeling. De vechtsoldaat bij uitstek is superverkenner geworden, zo krijg je van overste Leunissen te horen. „Ons korps bestaat nu uit waarnemings- en verken ningscompagnieën. We be vinden ons vóór de eigen troepen, in vijandelijk ge bied. In kleine groepjes ver zamelen we gegevens over het optreden van de vijand. De resultaten van de observa ties worden in code via ra dioverbindingen aan de com mandant van het legerkorps doorgegeven. Dat is onze op dracht: zien zonder gezien te worden. Meer niet. Dat kan ook niet anders, want doe je mee aan gevechtshandelin gen in vijandelijk gebied dan is de kans op ontdekking we zenlijk groot". Dat de overheid bij. gijzelingen en andere terreuracties een beroep kan doen op mari niers en niet op commando's zit 'm in het verschil in oor- logstaak, zo is uit de woorden van Leunissen op te maken. Mariniers zijn wel op de eer ste plaats als maritieme ge vechtssoldaten opgeleid. Niet gespeend van trots ver telt de commandant dat inci denteel ook mariniers een po ging doen de groene baret te halen. Rivaliteit tussen deze groepen militaire specialis ten zou volgens Leunissen niet bestaan. Commando's lijden in hun op leiding, maar ook nog bij oe feningen daarna, veel ontbe ringen. Voor de helft van elke lichting aspirant-comman do's zijn de lichamelijke en geestelijke beproevingen zo bikkelhard dat zij de training van acht weken niet kunnen afronden. Vooral fysiek wordt er buitensporig veel van de jonge mannen ge vergd. Maar de instructeurs proberen gedurende de barre oefeningen ook de geest van de aspiranten te knakken. Van de honderd mannen die per lichting voor het korps zijn geselecteerd krijgen er slechts dertig de groene baret uitgereikt; het hoofddeksel dat wordt begeerd als een Eu ropa Cup. Afmatting Vanwaar al die afmatting voor een superverkenner? Leunissen: „En commando is een lange-afstandsverkenner. Compleet verstoken van elke ondersteuning moet hij het zeer lange tijd kunnen vol houden. De opleiding is er dan ook mede op gericht dat de commando onder de moeilijkste omstandigheden kan overleven. Behalve dat, leert hij elke natuurlijke hin dernis te nemen. In de Belgi sche Ardennen brengen in structeurs hem bij hoe je een berg moet bedwingen; in Duitsland wordt hij ver trouwd gemaakt met winter se omstandigheden en hoe je onder die weersgesteldheid in leven kunt blijven. En in ons land hebben we genoeg water om de commando te oefenen in het feilloos nemen van dit soort hindernissen. Bovendien krijgt hij een pa rachutistenopleiding, odat je een groepje commando's door de lucht op de gewenste plaats in het vijandelijke ge bied kunt droppen". In een tijd van anti-militarisme wil een vijfde van het leger dienstplichtigen bij het zwaarste onderdeel van de landmacht een plaats verwer ven. Hoe verklaart hij dat? Leunissen: „Er is behoefte aan een stuk uitdaging, een morele en fysieke prestatie leveren. Je merkt aan de dienstplichtig en dat ze zin hebben in een pittige dienst tijd. ze willen graag iets bij zonders doen, zich met een eenheid verwant voelen. En natuurlijk trekt de sfeer van het avontuur ze aan". Trouw Op wat voor groepen in de sa menleving heeft het korps aantrekkingskracht? Leunissen: „Op figuren die po sitief ten opzichte van de krijgsmacht staan. Die men taal en fysiek sterk zijn. En die geboeid worden door de veelzijdigheid van de oplei ding. Het zijn jongens die over het algemeen uit gezags getrouwe milieus komen. Pa cifisten en andere tegenstan ders van het leger tref je bij ons natuurlijk niet aan". En communistenvreters? Luitenant-kolonel W.J.H. Leunissen commandant van korps: "Een commando houdt niet van poespas" Het gevreesde ijzeren gevaarte: de klimtoren. (Foto GPDt PAGINA 21 mando's bekijken, de hmder- nisbanen achter op het kazer- neterrem Wat onmiddellijk in het oog springt is de meer dan twin tig meter hoge toren. Een ge vreesd vierkant ijzeren ge vaarte waarlangs zich op dat moment soldaten als bergbe klimmers aan een touw laten j zakken. Je kunt er aan de an- dere kant ook via een naar de grond gespannen touw af door je met een aan de polsen verbonden tokkel (een stuk touw met een houtje) naar be neden te laten glijden. Mis lukt een afdaling dan moet een sloot die parallel met het gespannen touw loopt, je val breken, zo vertelt een in- structeur. De soldaten die op de hinder- nisbanen oefenen zijn dienst- j plichtige infanteristen. On der de naam 'Oefening Pant- scrstorm' volgen zij (ver plicht) een gevechtscursus van veertien dagen Alle dienstplichtigen van pantse- rinfantenecompagnieên. as pirant-beroepsofficieren en kaderpersoneel krijgen zo'n opleiding waarbij het accent ligt op het overleven van groepjes militairen die van de eigen troepen zijn afgesnedr n. Op sommige gezichten van de soldaten bij de toren is angst te lezen. Ongetwijfeld staan er jongens bij die hoogte vrees hebben Maar de com mando kent geen pardon. Volgens overste Leunissen is de opleiding er juist op ge richt die angst te overwin nen. Bestrijding van bange gevoelens is in de visie van de groene baretten een be langrijk onderdeel van de vorming van vechtsoldaten. In het interview vertelde Le- nissen dat commando's best angsten kennen Maar dan al leen in situaties waarmee ze nog nooit zijn geconfronteerd. Looppas Het tegenovergestelde van angst is zichtbaar op de bleke vermoeide gezichten van as pirant-commando's Hun blikken staan ernstig, bijna grimmig Aspiranten, herkenbaar aan de bivakmuts en de pistool-mi trailleur die zij altijd met zich mee moeten dragen, ver plaatsen zich gedurende de twee maanden van hun oplei ding in looppas Het is een onwezenlijk gezicht de ge drilde aspiranten met super- kortgeknipte koppies over het terrein te zien hollen. Het korps is de afgelopen veer tig jaar ongevoelig gebleken voor de invloeden van bui tenaf. De soldatenvakbond WDM krijgt er veen pool aan de grond Zelfs het vorig jaar door de WDM gepubli ceerde zwartboek over de commando's dat weinig heel liet van de wgze waarop re- cruten worden opgeleid, heeft de elite-beeldvorming van het korps niet kunnen aantasten. De club van de groene baretten, beroeps of dienstplichtig, voelt zich ver want met elkaar Ook dat is blikbaar niet stuk te krijgen. Lid worden van een schietclub. Hoe simpel is dat? Want wie eenmaal als actieve schutter te boek staat, kan legaal een vuurwapen aanschaffen. Of ligt het allemaal wat moeilijker? Nog maar kort geleden schoot een vrouw in de Amsterdamse Bijlmermeer haar belager dood. Een tweede verwondde zij. Beiden wilden haar handtas roven. De vrouw is lid van een schietclub maar had 'zwart' een pistool gekocht. Voor de schietsportvereniging 'De Vrijheid' in Leiderdorp, één van de grootste clubs in Nederland, was dit voorval aanleiding om de driehonderd leden een uitgebreide brief te schrijven teineinde de schietsport niet in een kwaad daglicht te stellen. De conclusie van het bestuur: wees vooral 's avonds voorzichtig, mijdt eenzame wegen, parkeergarages en flatgalerijen. Advies aan automobilisten: laat agressieve mede-weggebruikers 'links liggen' als u uw vuurwapen in uw auto hebt. Welke garanties heeft een schietclub dat mensen die zich als lid melden betrouwbaar zijn? Wie verstrekt er over hen informatie? Gegevens die wel eens in de privé-sfeer kunnen liggen. De bestuursleden van 'De Vrijheid', voorzitter Van der Goot, secretaris Klauke en lid Knip gaan dieper op deze vragen in. Voorzitter Van der Goot rechtsvan de Leiderdorpse schietclub 'De Vrijheid' bekijkt het zojuist door secretaris Klauke aangeschafte pistool. Criminele figuren komen niet aan de bak. Pas als er sprake is van een onbe sproken gedrag kan ie mand lid worden van een schietclub. Hoewel het tóch wel eens gebeurt dat 'duistere lieden' proberen binnen te dringen. De hamvraag is: hoe weet een schietvereniging dat een nieuwkomer te goe der trouw is? Een speciale commissie binnen de (Foto Dirk Ketting). schietclub heeft haar ei gen wegen om aan de weet te komen met wie zij te maken heeft. Lange ge sprekken worden gevoerd met de nieuweling, maar ook met de man of vrouw die hem of haar heeft mee genomen. Een nieuw lid moet worden geïntrodu ceerd en het waarom men wil gaan schieten goed motiveren. Anders komt hij niet binnen. "En ik kan je verzekeren", ver telt voorzitter Van der Goot, "dat een legitieme schutter erg voorzichtig is met wie hij meeneemt. Ach, en in al die jaren krijg je een goede neus. Je weet heel gauw wat voor vlees je in de kuip hebt. Kan een nieuw lid geduld opbren gen, want we werken met een behoorlijk lange wachtlijst, dan weten we dat we met een serieuze kandidaat te maken hebben. Pas na anderhalfjaar mag hij een eigen vuurwapen aanschaffen. Niet eerder. Wil iemand meteen zelf een pi stool kopen, dan plaatsje wel wat vraagtekens." Niet de schietclub bepaalt de aankoop van het wapen. Zij vraagt slechts een machti ging aan bij de politie. Dan nog kan zij het tegenhouden. Bijvoorbeeld omdat de aan vrager in onmin met z'n bu ren leeft. Privé De nieuwkomer wordt dus doorgelicht Privé-gevoelige zaken kunnen dan naar bo ven komen. Mag dat zo maar? "Onze speciale commissie controleert", legt bestuurslid Knip uit. "Hoe? Nee, dat kun nen we niet naar buiten bren gen. Wel dat het zeer discreet gaat. Soms valt het echt wel eens niet mee om achter in formatie te komen. Twijfelen we of vinden we dat iemand zich niet naar behoren ge draagt, dan adviseren we om geen lid te worden. Wroeten in het privé-leven doen we niet. We balloteren en selec teren. Meer niet. Is iemand eenmaal lid, dan moet hg zich minstens tien keer per jaar op de schietbaan verto nen. Dit houden we zeer nauwlettend in de gaten. In een presentieboek moet ie- Voorzitter Van der Goot: "Houd je je niet aan de regels, dan word je zonder pardon uitgesloten. Kom je ook ner gens anders meer binnen. Wij hebben leden gehad die bui ten de vereniging moeilijkhe den kregen. Die hebben we moeten afvoeren Overigens zijn wij natuurlijk niet ver antwoordelijk voor het ge drag van een lid buiten de club." Wanneer een schutter wordt geweerd of besluit ermee te stoppen, dan meldt de club dit aan de politie. De dag er op moet hij z'n wapen afge ven. Wil 'ie het verkopen, dan moet dit via het politiebu- Rechter Het clubbestuur lijkt in sommi ge gevallen op de stoel van de rechter te gaan zitten. Dat maakt uit wat wel en niet kan. Secretaris Klauke geeft dit toe. Zegt: "Als iemand met Oud- en Nieuwjaar op zijn balkonnetje gaat staan en zijn vuurwapen in de lucht leegschiet? Moet je dat goed vinden? Zo iemand gaat er bij ons direct uit. 't Is toch le- vensgevaarlgk wat hij doet. Een kogel gaat wel de lucht in, maar komt ook een keer naar beneden Dan weet je niet wat hij raakt. De gevol gen kunnen fataal zijn." Na het schieten gaan de leden naar huis. Voor ze binnen stappen besluiten ze nog even een straatje om te gaan. Een borrel drinken in een stamkroeg. Mag dat? "Zon der meer verboden", laat Knip horen. "Via de kortste weg moet je naar huis. Een ommetje maken is er met bg. De wet schrgft dit voor. Wan neer een lid zich daar met aan houdt en de politie snapt hem, dan is 'ie in overtreding Die man of vrouw zal dan een heel goed argument moeten hebben waarom hg of zij zich met een vuurwapen op die plek ophoudt. Kunnen ze dat niet, dan krijgen ze écht moeilijkheden. Met ons en met de politie De vereniging ziet er overigens niet op toe of de mensen meteen naar huis gaan." Een schutter kan op het eerste gezicht rustig en vriendelijk overkomen. Zit hem echter iets dwars, dan kan hg in een driftkikker ontaarden Met alle gevolgen vandien. Rustig Knip is daarover duidelijk 'Sportschutters zijn rustige mensen Geen driftkikkers Risico's houd je natuurlgk al tijd Er kan ruzie ontstaan Maar dat heb ik hier in al die jaren nog nooit meege maakt." Is het wapen kapot en moet het worden gerepareerd, dan moet er eerst een 'gcleidebil- jet' aan de politie worden ge vraagd. De eigenaar is dan gedekt als er onderweg iets zou gebeuren. Gaat de eige naar van een wapen met vakantie, dan moet hg én het pistool én de munitie bg de politie afgeven Of vitale on derdelen van het wapen He laas zgn de meeste politiebu reaus er met op ingcncht om dit op te vangen. Thuis mogen de schutters oefe nen. Droog trainen noemen zg dat. Dit betekent dat het wapen niét mag worden gela den. Bovendien moeten het pistool en de kogels van el kaar gescheiden worden op geborgen De politie contro leert dit zeker één keer per jaar. Onaangekondigd stapt zij dan binnen. Over illegaal wapenbezit doen de wildste verhalen de ronde Heeft men er bij T>< 1 enig zicht op hoe groot het bezit van wapens is waarvoor geen vergunning is afgege- Volgens secretaris Klauke zgn dat er nogal wat. Vooral wa pens uit de Tweede Wereld oorlog die van vader op zoon zgn overgegaan "Er is een massa mensen die er totaal niets mee doet. Die zien het gewoon als een souventer Het zijn wél vuurwapens. Daarvoor moetje een vergun ning hebben. Zo simpel is dat" Van alles Iedereen kan lid van een schiet club worden Wat voor men sen hebben zich in de loop der jaren in Leiderdorp aan gemeld? "Van alles wat", rea geert Van der Goot Noemt een lgst beroepen zoals las ser. straatmaker, octrooige machtigde, tandarts, arts. be grafenisondernemer, antro poloog, politiemensen, mili tairen "En ook buitenlan ders". voegt de voorzitter er aan toe Alleen, wg moeten deze mensen aan het ministe rie van defensie melden Waar ze vandaan komen, wat ze hebben gedaan, enzovoort. In elk geval een heel lange lgst met vragen die wg moe ten beantwoorden."

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1982 | | pagina 21