Onbegonnen Werk
C
Feministen hebben 't Hart niet
Bloedgroepen dat is
iets voor ziekenhuizen
D
Kunnen discussie niet aan met schrijver
Extra geld onderhol
tachtig woningen Var
Hogendorpstraat e.o;
Lelden
VRIJDAG 26 FEBRUE
Het bestuur van het CDA in
Leiden heeft nu ook de kandi
datenlijst voor de gemeente
raadsverkiezingen afgeschei
den. Voor de laatste keer ge
beurde dat via het z.g. bloed
groepensysteem, wat inhoudt
dat rooms-katholieken
(KVP), gereformeerden
(ARP) en hervormden (CHU)
via een verdeelsleutel aan
hun trekken dienen te komen.
Het is goed dat dit naar mijn
gevoel in de sauna ontworpen
systeem wordt afgeschaft,
want het brengt een nogal in
gewikkeld gehannes met zich
mee.
Du vraag is toch of het over vier
jaar helemaal is vervluch
tigd. Officieel zal het er stellig
niet meer zijn, maar al staat
er straks niet meer KVP, ARP
of CHU achter de namen, men
zal elkaar in dze kring nog
lang godsdienstig in de pei
ling houden.
Zo gaat het toch in dit land -
en dus in deze stad.
Om nog even op het gemanoeu
vreer met de bloedgroepen op
de kandidatenlijst terug te
komen: van ingewijden kon
je vernemen dat men zich bij
het CDA wild heeft lopen zoe
ken naar bruikbare CHU-ers.
Daar moest bijna naar ge-
grdven worden.
Kijk, dat soort dingen krijg je
dan. De hervormden moeten
op hun stekje staan, ook al
zijn er misschien bij de ande
re bloedgroepen bekwamere
mensen, want zo is het nu een
maal afgesproken.
Vreemd is verder dat de beide
ARP-ers Philip Geelkerken en
Corrie Kramp gedeeld vierde
zijn gezet. Het bestuur heeft
kennelijk niet willen, kunnen
of durven kiezen, ofschoon
dat toch zijn taak is. De leden
mogen het nu uitmaken. De
gene die het onderspit delft,
komt niet vijfde te staan (zo
als in elke fatsoenlijke hard
loop- en fietswedstrijd) maar
duikelt naar de negende
plaats.
Het gaat me een tikkie boven de
pet.
Leidse kroniek
door Ruud Paauw
Bloedgroepen - het is iets voor
het ziekenhuis, in de politiek
word je er tureluurs van.
Vrouwvriendelijk
Nu al staat vast dat in de nieu
we gemeenteraad het aantal
CDA-vrouwen beperkt blijft
tot twee (was vier). Voorzitter
Jasper Bosch betreurt dat en
wijst op het probleem van de
gezinssituatie, "die hef. veel
vrouwen onmogelijk maakt
om het raadswerk te doen".
Een argument uit het jaar 1952,
als u het mij vraagt.
Het pand van Sanders in 1982. Waar ooit de zeep werd ingepakt, pakken de Leidenaars nu wat er te pakken is.
Bij de PvdA en de CPN staan er
heel wat meer vrouwen op de
lijst en die zullen toch ook wel
zitten met een gezinssituatie.
Bijna, bijna zou je uit de woor
den van voorziter Bosch kun
nen halen dat de rol van de
man in het CDA-gezin zoda
nig is dat de vrouw er maar
heel moeilijk een taak bui
tenshuis op na kan houden.
Fractieleider Joop Walenkamp
vindt het aantal vrouwen in
de fractie niet bepalend voor
de aandacht voor emancipa
tie: "Deze fractie is erg
vrouwvriendelijk".
Met andere woorden: de man
nen in het CDA weten heel
goed wat de vrouw toekomt.
Dat is nu net de gedragslijn
waar vrouwen zo tegen te
hoop lopen.
Overigens krijg je wat van dat
afgrijselijke modewoord
"vrouwvriendelijk". Overal
duikt het op. Het zal wel af
keurenswaardig zijn, hoor,
maar ik heb een beetje een
kijkie op al die lieden die in
eens te koop lopen met het feit
dat ze vrouwvriendelijk
zijn.
Dan waren ze dat vroeger ken
nelijk niet. En hoe vrouw-ón-
vriendelijk zouden ze toen
zijn geweest, denk ik dan met
een hoofd vol achterdocht.
Nieuw realisme?
De leden van de PvdA gingen
afgelopen vrijdag vrijwel ge
ruisloos akkoord met de door
het bestuur opgestelde kandi
datenlijst.
Vier jaar terug een heksenketel,
nu geen rimpel in de vijver.
Het is hollen of stilstaan in die
partij.
Komt de gezagsgetrouwheid uit
de jaren van Drees, Vorrink
en Evert Vermeer terug of
was dit het eerste lokale teken
van wat "nieuw realisme"
heet?
Hoe het ook zij, het zal wennen
zijn.
Bezuinigen
Directeur Joop Kamphuis van
de Stichting Welzijn heeft be
zwaar aangetekend tegen het
feit dat zijn instelling vier ar
beidsplaatsen moet inleveren
en de Directie Sociaal-Cultu
reel Werk en de stafafdeling
Welzijn ten stadhuizeniet
één. "Iedereen moet wat voe
len", zei Kamphuis. "En niet
de één wel en de andere twee
niet".
Gemeente-ambtenaar Van der
Loo bezwoer de commissie
voor Beroep- en Bezwaar
schriften dat die twee andere
geen man konden missen. Er
was al genoeg extra werk.
Tja, wie had een ander ant
woord verwacht.
Toen ik het verhaal las, dacht
ik: dit wordt het klassieke ge
vecht van de jaren tachtig. In
eindeloze variaties zal het
worden opgevoerd. Een grim
mig potje zwarte pieten.
Wie in het duel Kamphuis-Van
der Loo gelijk heeft, zou ik
niet kunnen zeggen. Ik ken de
afdelingen niet en de bezet
ting evenmin.
Wel kun je er van op aan dat als
je op déze manier bezuinigt je
ontzettend gedonder krijgt,
want er is niets zo schrijnend
als zelf stevig te moeten inle
veren en anderen ongeschon
den verder te zien gaan. Dat
roept haat en nijd op en zon
der dat is het al erg genoeg.
De gemeenteraad die dit alles
zo heeft bepaald, krijgt der
halve voor tact bepaald geen
tien.
Bullen
Als het woord universiteitsraad
valt, denk ik onwillekeurig
aan beschaafde dames en he
ren die correct met elkaar om
gaan. Ik weet niet hoe dat
komt, ik vermoed nog een
restje ervaring uit mijn jeugd
toen de universiteit en haar
geledingen nog bol stonden,
uiterlijk althans, van deftig-
en waardigheid.
Maar die tijden liggen al heel
lang achter ons.
Dat bleek onlangs nog.
Bij de buiten-universitaire le
den (de z.g. bullen) van de
universiteitsraad is een ferm
ongenoegen ontstaan omdat
ene dr. J. Wolters is gaan zit
ten in een commissie die het
functioneren van die niet-
universitaire leden van de
raad moet beoordelen. (Eind
augustus moeten de bullen
opnieuw worden gekozen).
Het probleem met Wolters is daI
hij niets van de bullen moe
hebben. Hij vindt dat ze hele
maal niet in de universiteits
raad horen. "Het zijn nel
toverballen", heeft hij ook
eens gezegd, "maar de laatste
kleur is altijd rood".
Daarmee laat de kleur van Wol
ters zich meteen raden.
Door een onachtzaamheid van
de bullen is hij in die commis
sie gekomen, maar je vraagt
je af wat hij daar nu te
ken heeft. Een smulpaap
toch ook niets in het lidn
schap van een vegetai
club?
Maar wellicht droomt Wo
van de rol van het koekt
jong, dat iedereen het nes
keilt. Je weet het maar n
De bullen, diep verontw
digd, hebben meteen het t
op hem geopend. Wolters
niet genuanceerd nadei
over de dingen, heeft een
pele denkwereld en is een
mitief en kwalijk baasjt
wordt gezegd. Hoe is die
ooit aan zijn doctorstite
komen, denk je dan.
"Grote invloed op mijn dei
zal het niet hebben", I
Wolters in een reactie me
deeld. Ongetwijfeld, n
wat iedereen nu juist gat
zou willen weten is wat
invloed op zijn denken h*
Misschien kan iemand t
nog eens op promoveren.
Drugs
De krant van woensdag bev
een uitvoerige reportage
het toenemend aantal dr
gebruikers in Leiden. Di
stanties die zich met opv
en behandeling bezighcn
doen wat zij kunnen, m
wat toch enigszins lijkt te
breken is een hand die op
tingen en werkwijze var
instellingen beter op elk
afstemt.
Jaren geleden nam de gem
teraad een nota aan van
Leidse projectgroep dru
bruik, waarin als belangi
ste doelstellingen wei
aangevoerd: meer ove
tussen de instellingen
hulp verlenen aan versl*
den en meer voorlichting
voorlichting blijkt ooit
van de grond te zijn gekon
maar nu vrijwel te zijn oj
houden en over de kwali
van het overleg wordt i
schillend geoordeeld.
Er is verder een verschil 1
mening tussen de gemeente
het Consultatiebureau t
Alcohol en Drugs (CAD) d
het metadonproject dat i
niet geringe financiële a
blemen kan leiden.
Het heeft er veel van weg da
gemeente de zaken u>atf,
hun beloop heeft gelaten, r
nota aannemen is snel gen
gedaan, toezicht houden
de voortgang is iets heel
ders. En daaraan lijkt he
hebben ontbroken.
LEIDEN - Vijfentwintig
feministen hebben niet
het lef gehad om gister
avond Maarten 't Hart
te ondervragen over
zijn pas verschenen
boek "De vrouw be
staat niet". Zij hebben
de mogelijkheid om
eens flink van leer te
trekken laten liggen en
de organisatoren,
Boekhandel Kooyker
en het Leidse literaire
café "Agora", laten we
ten dit niet aan te kun
nen.
De schrijver verklaarde later op
de avond dit niet als een te
leurstelling te voelen, inte
gendeel, hij vond het een hele
opluchting. "Zij zijn waar
schijnlijk bang geweest dat
het niet goed zou gaan, dat ze
niet de juiste argumenten
voorhanden zouden hebben.
Misschien overschatten ze
mij wel", aldus een, op dat
moment bescheiden, Maar
ten 't Hart.
Twee redacteuren van het
Leidse literaire tijdschrift
Venster, Peter de Knegt en
Ronals Asberg hebben toen
maar noodgedwongen deze,
in feministische kringen
blijkbaar afschrikwekkende
taak, op zich genomen.
Vriendelijke jongens met
weinig spitse vragen
Voor een eivol Microtheater -
zeker veertig liefhebbers
voor deze avond konden
geen kaart meer krijgen -
kreeg 't Hart alle gelegenheid
te debatteren over zijn haat
liefde verhouding met het fe
minisme. Hij hoopt nog
steeds dat vrouwen het kun
nen waarderen dat een man
zich met hen bezighoudt, 't
Hart vindt dat de meeste
mannen niet al te serieus om
gaan met wat des vrouws is.
Er worden naar zijn mening
te veel grappen over ge
maakt.
De polemist Gerrit Komrij
hield hij daarbij wijselijk bui
ten schot. Immers, het dooï
deze welbespraakte auteur
bedachte synoniem "Onwel
riekende gleufbrigade" (vc)or
feministen) is toch een
vondst waar 't Hart zijn pet
voor afneemt. Sterker zelfs,
als hij zulke briljante invallen
zou hebben, zou hij ziju eigen
boekje nooit hebben geschre
ven, sprak hij eerlijk.
Maarten 't Hart "Mijn bedoeling is alleen te laten zien hoeveel onbewezen vooronderstellingen schuil gaan in
de feministische ideologie".
(Foto: Holvast)
Echter, met een gezonde dosis
humor is 't Hart goed be
deeld. Hij heeft er beslist
geen moeite mee de zaken af
en toe een licht schertsend of
enigszins komisch te benade
ren. Een toonzetting die in fe
ministische kringen weinig
of geen opgeld doet. Met eni
ge zelfspot maakte 't Hart het
publiek deelgenoot van de
vraag die een meisje in de
Haarlemmerstraat hem stel
de: "Mijnheer, is uw lui even
kaal als uw kop?".
Drijfveren
In de loop van de avond kwam
naar voren dat 't Hart ver
schillende drijfveren heeft
om over het fdminisme te
blijven schrijven. Allereerst
is er zijn ziekelijke drang om
feministische literatuur tot
zich te nemen. Combineer
dat met zijn haast hartstoch
telijke liefde voor vrouwe-
net voiló. Ja,..ook hU geeft
toe dit een rare afwijking te
vinden.
Daarnaast heeft hij een jeugd
gehad die nogal verschilt met
die van menig feministe. Dat
werkt natuurlijk prikkelend.
Ook de door Anneke War-
thenberg ooit gedane uit
spraak over mannen, die té
gen het feminisme waren,
heeft hij zich aangetrokken.
In een interview zij ze: "Als
ze nou tenminste maar eens
zeiden waar ze tégen waren,
dat kon je met argumenten
komen, erover praten". Maar
ten 't Hart denkt daar in zijn
boek aan te hebben voldaan.
Hij hoopt zelfs dat wat de
redactie van "Socialisties Fe-
ministiese teksten 3" in haar
voorwoord schreef: "Soms is
lelijke afkeer beter verteer
baar dan dubieuze liefdes
verklaringen" op hem van
toepassing is.
In alle oprechtheid verklaarde
't Hart volstrekt niet de be
doeling te hebben aan te to
nen of zelfs maar te willen be
weren dat vrouwen in de keu
ken thuishoren en bestemd
zijn voor moederschap. "Mijn
bedoeling is alleen maar te la
ten zien hoeveel onbewezen
vooronderstellingen schuil
gaan in de feministische
ideologie die vandaag de dag
wordt gepredikt. Zou ik femi
nisme verafschuwen, zoals ik
popmuziek verafschuw, dan
zou ik geen moment denken
aan het bestrijden".
Oprecht bleef hij eigenlijk de
hele avond. Zijn toon is niet
agressief, eerder kwajongen
sachtig. Het publiek kon wei
nig vat op hem krijgen. Hoe
wel hij niet schroomde de
meest bizarre uitspraken te
doen. "De zwakheid van mijn
boek is inderdaad dat ik van
mijn persoonlijke ervaringen
ben uitgegaan. Maar ik kan
niet anders. Man/vrouw rela
ties kun je onmogelijk weten
schappelijk aanpakken. Je
kunt wel doen alsóf, net zoals
sociologen en psychologen
dat pogen te doen, maar dan
ben je volstrekt onbetrouw
baar bezig. Ik erken, net zoals
schrijver W.F. Hermans, al
leen de natuurwetenschap
pen als een wetenschap", al
dus de schrijver-bioloog.
Hartigheden
Eén feministe, die zich toch
had laten verleiden met
Maarten 't Hart in debat te
gaan, constateerde dat er in
het boek totaal geen visie zat.
"Leuke jeugdherinneringen,
maar hoe de maatschappij er
dan wél uit moet zien, dat
zegt de schrijver nergens", 't
Hart verklaarde geen uitge
werkte meningen te willen
hebben omdat je dan op een
gegeven moment tegen de
lamp loopt. Daarnaast be
weerde hij met enige stellig
heid, dat er ook geen moge
lijkheid is om op een algeme
ne visie in te gaan. "Ik be
speur geen visie bij de vrou
wenbeweging. Alle feminis
ten hebben zo hun eigen hob
by's die ze uitleven. Ze
vliegen elkaar ook regelmatig
in de haren. De één heeft als
ideaal: de vijfurige werkdag,
de tweede: dat alle vrouwen
lesbisch moeten zijn en de
derde wil de borstvoeding af
schaffen en vrouwen buitens
huis laten werken".
Ook het bestaan van rolpatro
nen wordt door hem heftig
ontkend. Hij heeft thuis mo
gen huilen, geen specifiek
jongensspeelgoed gehad, wél
een moeder, een tante en een
buurvrouw die hem knuffel
den. Voortdurend probeert
hij in zijn vaak grappige ver
halen het ongelijk van de fe
ministen te bewijzen. "Een
techniek", zo stelt hij, "waar
zij zelf mee zijn begonnen. Ik
heb het slechts overgeno
men".
Toch blijkt 't Hart aan het eind
van de avond met een aantal
geponeerde stellingen eens te
zijn: een eerlijke taakverde
ling in het huishouden, een.
gelijke betaling voor dezelfde-
banen, en het liefst zag hij
ook, dat er een militaire
dienstplicht voor vrouwen in
het leven werd geroepen.
"Mannen leven al zes jaar
korter en dan ook nog ander
halfjaar in dienst. Dat is heel
oneerlijk", riep hij uit om zijn
argument kracht bij te zetten.
Hij moest toegeven dat hij er
inmiddels ook achter was dat
feministen niet willen dat
man en vrouw gelijk zijn.
SASKIA STOELINGA
m&m
LEIDEN - De directie sport en recreatie van de gemeente had g
zwembad De Zijl en afgelopen dinsdag het VijfMeibad opengestel
het houden van anderhalf uur durende zweminstuiven. Onder
van het zwembadpersoneel konden, er allerlei spelletjes worden
met gisteren in De Zijl als nieuwtje een zelf-gemaakte glijbaan. De0
in het Vijf Meibad trok 344 bezoekers; in De Zijl waren gisteren 491a
lustigen. Sport en recreatie-directeur Duivesteyn spreekt van eei
succes" en kondigt aan dat er ook in de paasvakantie zwemini
zullen worden gehouden. De zwembaden worden dan in twee bloll
opengesteld, waarbij gemikt wordt op zo'n 250 bezoekers per blok(
2
LEIDEN De Leidse Woning
stichting wil dit jaar extra geld
uittrekken voor het onderhoud
van tachtig woningen in de Van
Hogendorpstraat en omgeving.
Dit vertelde wethouder Tesse-
laar (volkshuisvesting) aan de
bewonerscommissie, waarvan
een aantal leden gisteravond
naar het stadhuis was gekomen
om enkele raadscommissies te
wijzen op de problemen met de
woningen.
Die problemen zijn niet nieuw; de
bewoners klagen al jaren. Zij wo
nen in het eerste renovatiecom
plex van Leiden-Noord, dat in
1976 gereed kwam. De conclusie
van de bewoners nu: de renova
tie is slecht gedaan. Wethouder
Tesselaar wil niet spreken van
"slechte woningen" maar geeft
wel toe dat de renovatie op een
manier is uitgevoerd, die nu niet
aanvaard zou worden. Er is geen
aandacht besteed aan isolatie
"op de grond is het koud en bo
ven is het warm", zeggen de be
woners - en de daken zijn slecht.
Er zijn vooral klachten over
tocht en lekkages. "Dat komt
door de slechte constructie van
de daken. Er zitten gewoon gaten
in", zeiden de bewoners gister
avond. Het verzoek van de LWS
om extra maatregelen te mogen
treffen moet door de gerc
worden goedgekeurd. "H*
bij ons weinig bezwaren or
ten", zei Tesselaar.
De bewoners klaagden oolj
het slechte contact dat zij f
woningstichting hebben.]
krijgen geen antwoord cm
verzoek om overleg en \fr
LWS met onze woningejj
plan is te doen, horen v?
niet". Dat hoorden zij
avond wel van wethouder
laar. naast de al begrote
gulden wil de LWS 64.000 g
extra besteden aan wat dd
bewoners wordt beschouv'
"achterstallig onderhoud
suggereerden gisteravonH
LWS door middel van e<
meentelijke aanschrijving
noods te dwingen de wof1
te repareren.
Een tweede probleem in d?
Hogendorpstraat en omg
dat van de wateroverlast
grotendeels opgelost. Ook f
jarenlang sprake van gewe^
bewoners vertelden gisterg
dat na de maatregelen die r
meente inmiddels heeft
fen de woningen grotende#
het water zijn bevrijd, op*
na. "We zullen zeker bekijf
we die zeven ook boven
kunnen krijgen", beloofd»
selaar.
