c
Derby half uur attractief
Westlandia
Lugdunum
geeft
li duwtje
Alders helpt
SJC toch
nog aan zege
Désar en Mouter tevreden met spel
D
Lisse geklopt met 3-2
Verdediging bezoekers 'als een zeef
Roodenburg en UVS in alle opzichten gelijkwaardig
LFC te
Iaat op
dreef
MAANDAG 8 FEBRUARI 1982
Sport
LISSE - Door twee nonchalant acterende defensies
werd het treffen tussen zondagtweedeklassers FC
Lisse en SJC onverwacht boeiend. De beide achter
ste linies liepen bij vlagen te slapen, waardoor de
aanvallers van de tegenpartij af en toe ruimte kre
gen om wat met de bal te doen. Dat was maar goed
ook, want onder de miserabele omstandigheden
was oogstrelend voetbal nauwelijks mogelijk. SJC
was daarbij actiever en speelde direkter dan Lisse.
Het won dan ook verdiend met 2-3.
Dat er in deze Bollenstreek
derby vijf treffers zouden
gaan vallen zat er bij het aan-
vangssignaal eigenlijk hele
maal niet in. FC Lisse-trainer
Faas koos voor een voorzich
tige aanpak. Wim van Beek
bleef buiten de basis, nieuw
komer Ruud Dobbe mocht
als vierde middenvelder fun
geren. Achterin maakte Jack
van Ruiten na een langdurige
schorsing zijn rentree. Dat
beloofde niet veel goeds voor
het publiek dat de regen trot
seerde. SJC zou als bezoe
kende vereniging immers
ook niet blinde naar voren
gaan stormen.
De praktijk pakte echter geheel
anders uit. Binnen 15 minu
ten stond SJC al op een 0-2
voorsprong. Jack van Ruiten
liep nog onwennig op zijn
stek rond. de combinatie van
winterstop en schorsing liet
zijn sporen na. De terugkeer
van libero Van Ruiten leidde
er bovendien toe dat Fred
Bon op de voor hem ongewo
ne rechtsback plaats moest
spelen. Een gretig SJC profi
teerde handig, voornamelijk
dankzij Jos Alders. In de 7de
minuut glipte Alders langs
twee man, waarna hij de bal
in de voeten van Ruud Alke
made legde. Met een droge
knal tekende de middenvel
der de 0-1 aan. Na een corner-
bal van Alders passeerde
Hans Caspers goalie Ben
Bakker met een handig inge
kopte bal: 0-2.
De schrik zat er toen goed bij
de FC Lisse in. Zelfs zodanig
dat er niet onmiddellijk een
derde aanvaller in de voorste
gelederen verscheen. De
thuisploeg bleef vanuit een
;-middenveld op
zoek naar de juiste combina
tie. Gevaar sproot uit deze
opbouw nauwelijks voort.
Aleen de schoten van Ron
Mesman en twee solo's van
Laurens van der Voort stel
den SJC voor enige proble
men. Na foutief uitverdedi
gen van Theo Godyla kreeg
echter SJC de mogelijkheid
om de score op te voeren,
maar geen der voorwaartsen
wist raad met dit buitenkans
je.
Na de rust kon Wim van Beek
alsnog het veld opdraven.
Van Beek mag dan met in
vorm zijn, zijn komst hield
toch in dat SJC voorzichtiger
werd. Prompt sloeg FC Lisse
toe. In de 4de minuut tikte
Laurens v.d.Voort de bal uit
een scrimmage langs Ed
Zuidhoek: 1-2. De terugkeer
van de spanning gaf het spel
een grimmiger karakter.
In de 70ste minuut leek een ac
tie van Jos Alders dc match
in SJC-voordeel te beslissen.
Alders bood collega-spitsen
René de Ridder en Hans Cas
pers een droomkans, waar
beiden echter geen raad mee
wisten. Doris van der Voort
ging meteen met het leder
aan de haal. waarna de vrij
staande Wim van Beek Lisse
pardoes naar 2-2 kon tikken.
Het publiek had zich al met
een gelijkspel verzoend, toen
Piet Alders zijn ploeg vlak
voor tijd alsnog aan de zege
hielp. De SJC-aanvoerder
had de tijd om aan te leggen,
waarna de bal met een curve
het doel van de kansloze Bak
ker inzwiepte: 2-3.
RUUD DOBBELAAR
LEIDEN Het is verleidelijk om na de 4-1 overwinning op Westlandia de conclusie te
trekken dat Lugdunum weer helemaal op de weg terug is. Immers, met de minimale
zege op HOV nog vers in het geheugen kan de Leidse ploeg na de winterstop terugkij
ken op het respectabele aantal van vier wedstrijdpunten en dat is meer dan een verdub
beling van de score uit de eerste helft van dit seizoen.
Een optimistische kijk op het ver-
dere verloop van de competitie
lijkt echter gespeend van ieder
realisme. Net als HOV een week
daarvoor liep Westlandia giste
ren voornamelijk tegen zichzelf
te voetballen zodat het aandeel
van de thuisclub in de uiteinde
lijke zege minimaal te noemen
was. Met name in de tweede helft
was de speelwijze van de ploeg
uit Poeldijk goed voor wel tien
doelpunten en alleen het collec
tieve falen van de Leidse voor
hoede voorkwam dat dit aantal
ook daadwerkelijk gehaald
werd.
Tegenstand van betekenis onder
vond Lugdunum alleen in het
eerste kwartier van de wedstrijd.
Westlandia legde toen een op
merkelijk enthousiasme aan de
dag en het aanvallende spel leid
de al na acht minuten tot een eer
ste treffer. Na het aangeven van
Ger Ammerlaan was het Wil van
Kester die de bal knap over de
uit zijn doel gekomen Wim Era
dus lobte: 0-1 De vreugde over
deze voorsprong was echter snel
voorbij. Er waren nog geen twee
minuten verstreken toen Henk
de Cler uit een vrije schop de bal
achter doelman Aad van Marre-
wijk schoot: 1-1.
Al gauw bleek dat de beide teams
de hoge verwachtingen die met
deze eerste tien minuten waren
gewekt niet konden waarmaken.
Het niveau van de wedstrijd
gleed snel af naar een bedenke
lijk peil en dit was niet in de laat
ste plaats te danken aan de slech
te kwaliteit van het speelveld. De
kluiten aarde vlogen de spelers
vooral in de omgeving van de
twee doelmonden om de oren en
met elke sliding werden er diepe
sporen in de grasmat getrokken.
Pas in de vierenveertigste mi
nuut werd het duel weer wat in
teressanter toen Daan Kooy-
mans na een solo doelman Van
Marrewijk voor de tweede maal
verraste: 2-1.
De neergaande lijn werd in de
tweede helft nog verder doorge
zet. Hardnekkig probeerden de
twee ploegen enige lijn in het
spel te brengen maar veel verder
dan wat choatische pogingen
kwam men niet. Bij de thuisclub
was Ted van Berkel geen scha
duw van de nuttige spelverdeler
die hij was in de wedstrijd tegen
HOV en hij leek zijn medespelers
in deze malaise mee te sleuren.
In de vijftiende minuut na rust
stond hii zelfs aan de basis van
LEIDEN - Het heeft acht
jaar geduurd, maar einde
lijk was het gisteren dan
weer raak. Stond de derby
tussen Roodenburg en
UVS op het programma.
Vroeger was dat een met
emoties beladen duel, dat
tienduizend toeschouwers
trok en voor Leidse be
grippen ongeveer zoveel
betekende als destijds de
wedstrijd tussen Ajax en
Feyenoord. Maar net zoals
die huidige strijd tussen
de voormalige wereldtop
pers nog slechts nostalgi
sche gedachten aan beter
tijden weet op te roepen,
zo goed ook is het hier ter
stede allemaal minder ge
worden. De hernieuwde
kennismaking tussen de
ze toonaangevende ama
teurclubs van weleer viel
gewoon tegen. De 0-0 uit
slag geeft het al een beetje
aan.
Gerard Désar, trainer van de
blauwwitte brigade en vroeger
zelf deel uitmakend van het 'ou
de' en zo succesvolle UVS, gaf
vooraf al min of meer aan waar
het momenteel aan ontbreekt.
"Dit is natuurlijk wel leuk,
zo'n echte Leidse derby, maar ei
genlijk had ik liever gezien dat
duel in de hoofdklasse was uitge
vochten. Dan namelijk had het
pas echt iets voorgesteld." Met
welke uitspraak de goaltjes-dief
in ruste, zo zou in het verloop
van de wedstrijd blijken, de spij
ker op zijn kop sloeg.
Rivaliteit
Want de in ere herstelde confronta
tie tussen blauw zwart en blauw
wit mocht weliswaar zeker nog
genoeg kenmerken van ouder
wetse rivaliteit in zich hebben, in
kwalitatief opzicht viel er even
wel weinig te genieten. Het was
hard en spannend, dat vooral, en
taktisch gezien werd er sterk ge
speeld. Maar waar de 2000 toe
schouwers eigenlijk voor kwa
men, voor een paar mooie indivi
duele bewegingen, voor specta
culaire acties voor de doelen en
voor een paar goals, daarin wer
den zij meestentijds teleurge
steld.
Slechts een half uur kwam de lief
hebber, de druilerige regen trot
serend, redelijk aan zijn trekken.
Goed, doelpunten vielen er ook
toen niet, maar een kwartier na
rust kregen de spelers - eerst die
van Roodenburg en later die van
UVS - toch wel meer oog voor
het bereiken van een eventueel
positief resultaat dan voor de be
nen van de tegenstanders. Toen
werd er risico genomen, toen
ontstonden er wat kansen, toen
ook kwam er een beetje sfeer.
Het uur daarvoor had men zich,
keurig volgens de laatst bijge
werkte hoofdstukken van het
handboek Taktiek, voornamelijk
met elkaar beziggehouden. In
koppeltjes van twee over de nat
te doch alleszins bespeelbare
grasmat gaande werd elk indivi
dueel initiatief al bijvoorbaat on
mogelijk gemaakt en wie zich
aan zijn directe tegenstander
probeerde te onttrekken werd
genadeloos onderuit gehaald.
Niemand, ook technisch begaaf
de spelers als Hans van Leeu
wen. Ron Bekooy of John van de
Wetering niet, bleek in staat zich
aan deze stringente mandekking
te ontworstelen, enerzijds een
gebrek aan klasse, al speelde an
derzijds het gladde veld de ver
dediger natuurlijk wel in de
kaart.
Nul
Ruimte was er eigenlijk alleen voor
de vrije verdedigers, Henri Pouw
en Hans Kruit. Maar, geheel pas
send in de opzet om vooraleerst
de nul vast te houden, durfden
bracht. Dat duurde
ook die twee nauwelijks op avon
tuur te gaan. De drie kansjes
voor rust kwamen, niet toevallig,
voort uit stilstaande situaties. Uit
een hoekschop kogelde Ron Be
kooy de bal op de benen van
Roodenburg-doelman Nievaart,
uit een snel genomen vnjc trap
mikte Nico Oosterlee net te hoog
en aan de andere kant ramde
Herin Pouw het leder van dertig
meter afstand net naast de ver
keerde kant van de paal. Verder
25 overtredingen, gelijkelijk ver
deeld over wit en zwart...
Het was Roodenburg^tenslotte dat,
een kwartier na de pauze, het sta
tus quo op het middenveld ver
brak. Alweer 15 overtredingen
(na de hervatting in totaal 21)
hadden het spel van zijn tempo
beroofd toen laatste man Henri
Pouw eindelijk besloot eens over
de middellijn te stappen. Twee
tegenstanders weglokkend be
reikte hij met een listige pass de
opgerukte Peter Ciere die met
een steenhard uithaalde. Met
veel moeite grabbelde Rob Groe
nendijk de stuiterbal van de lijn.
Remmen
Vanaf dat moment werd het leuk.
De conditievretende tackle's ble
ven verder achterwege en alle
remmen gingen los. In eerste in
stantie leverde dat Roodenburg
een overwicht en nog twee goede
kansen op. Eerst voor Wim Lag-
voet die van dichtbij de knie van
Groenendijk raakte en de terug
kaatser vervolgens verkeerd be
handelde en daarna voor de sterk
spelende Pouw die de UVS-goa-
lie opnieuw op zijn kwaliteiten
beproefde. Grabbelend bleef de
besnorde sluitpost ook nu weer
net overeind, waarna hu tot
tweemaal toe bij hoge voorzetten
liet zien wel degelijk 'klemvast'
te zijn.
De beurt daarop was aan UVS. Na
dat een driftig gebarende Bert
Kort de rijen net op tijd weer had
gesloten knikte de talentvolle in
valler Alfons Groenendijk de
door Van der Heiden voorgege
ven bal een paar centimeter
naast. Pal daarop kreeg Hans van
Leeuwen, even los, een fraaie
kans. maar ook Nievaart gaf.
evenals collega Groenendijk
geen krimp. De laatste mogelijk
heid tenslotte was voor de hard
werkende Aad Neuteboom die
met zijn schot bijna nog succes
had.
Het was gerechtigheid dat die bal
er niet inging. Een gelijkspel was
zondermeer de juiste verhouding
van een duel dat niet als echt
slecht, maar ook zeker niet als
echt goed mocht worden be
stempeld. Het laatste half uur
was zondermeer het aankijken
waard. Maar dat kon toch niet
verhullen dat beide partijen
daarvoor wel heel veel overtre
dingen nodig hadden om elkaar
in evenwicht te houden. Welis
waar gaan nvaliteit en felheid
vaak hand in hand, maar je kan
ook overdrijven. Of was het com
penseren....?
AD VAN KAAM
LEIDEN - Bij vlagen riep het
duel Roodenburg - UVS in
derdaad herinneringen op
aan vroeger tijd, maar waar
het de hardheid van beide
teams betrof werd volledig
gehoor gegeven aan de he
den ten dagen in zwang zijn
de uitdrukking 'Voetbal is
oorlog'. Toegegeven, zelden
overschreden beide teams
de grens van het écht ontoe
laatbare en meestal werd ge
tracht de bal te spelen, maar
de hoeveelheid overtredin
gen rees in de met veel emo
ties geladen derby de pan
uit. Na rust moest arbiter
Gudde de beide op scherp
staande elftallen in totaal
eenentwinig maal tot de or
de roepen, waarbij moet
worden aangetekend dat de
weegschaal in evenwicht
bleef: UVS en Roodenburg
hadden in dat aantal onge
veer hetzelfde aandeel. Zo
als beide elftallen elkaar
ook voetballend in even
wicht hielden. Daarom heer
ste er na afloop toch tevre
denheid in beide kampen.
UVS-oefenmeester Désar
sprak van "een echte derby,
die eigenlijk in 3-3 had moe
ten eindigen. Ik vond de
wedstrijd niet té hard, wel
stevig. Er is uiterst correct
gevoetbald, op een enkel on
gelukje na dan. Onze voor
hoede kwam er vanmiddag
niet echt uit, maar dat komt
wel. Die jongens zijn nog
jong genoeg, ik vond trou
wens dat de organistie bij
Roodenburg achterin erg
goed was. Ze dekten zéér
consequent".
Onbegrijpelijk derhalve dat
Roodenburg zich vorige
week liet inpakken door
CVV en nu op het scherpst
van de snede streed. Laurens
Mouter: "Toen viel na die
snelle achterstand de rust
weg. Vanmiddag werden er
zéér weinig persoonlijke
fouten gemaakt. Ik vind dat
er door beide elflallen is ge
probeerd écht te voetballen.
Ik ben hardstikke tevreden
met het spel van Rooden
burg en de uitslag, het
klinkt misschien stom, vind
ik dan minder belangrijk.
Vooral Kees Verver en John
van de Wetering waren goed
op dreef. Het is te hopen dat
de mensen zeggen 'het was
een leuke pot' en volgende
week terugkomen".
Met John van de Wetering
noemde Mouter de naam
van de speler, die een prettig
middagje beleefde. "In der-
bies speel ik altijd lekker",
keek de Roodenburg-aanval-
ler terug. "UVS tikte van
middag gewoon makkelij
ker, terwijl wij harder werk
ten. Door het vele lopen van
bijvoorbeeld Kers Verver,
kreeg ik ruimte. Daar komt
bij dat ik op de eerste meters
toch sneller was dan m'n di
recte tegenstander Henk
Zandbergen".
FRED SEGAAR
wat voor Westlandia de gelijkma
ker had moeten worden. Slordig
verspeelde hu aan de rand van
het strafschopgebied de bal aan
Wil van Kester die echter over
het doel van Wim Eradus schoot
Een nog treuriger uitvoering van
de Ted-show bleef Van Berkel
hiermee bespaard.
In de ijver om alsnog met Lugdu
num op geUjke hoogte te komen
ging Westlandia in de tweede
helft zo ver dat de verdedigende
taken finaal werden verwaar
loosd. In de twintigste minuut
profiteerde de Leidse aanvoer
der Frans Sjardijn voor de eerste
maal van dit buitenkansje en
hielp zijn ploeg met een strak
schot aan een rustgevende 3-1
voorsprong. Acht minuten voor
Ujd zorgde Daan Kooymans voor
de eindstand van 4-1 door een
voorzet van Wim Oppelaar direkt
op de schoen te nemen.
DICK VAN DER PLAS
LEIDEN - René Holswilder ei.
Bles Zuma hebben de kans voor
LFC op een respectabele punten-
deling tegen titelgegadigde ADO
vergooid. De libero had schuld
aan het eerste Haagse doelpunt,
waarna er binnen een tijdsbestek
van vijftien minuten nog dne
treffers volgden omdat de Kana
ries te veel risico's gingen ne
men. En toen LFC zowaar nog
aan een inhaalrace was begon
nen miste Bles Zuma bijna tien
minuten voor het einde bij een
4-2 achterstand een strafschop.
Wanneer hij de marge tot één
treffer zou hebben terugge
bracht. had de Haagse opponent
ongetwijfeld nog een benauwde
slotfase voor de boeg gehad.
Maar omdat het 4-2 bleef, de elf-
metertrap stuitte via de onder
kant lat terug in het veld, gaf
LFC de stryd voortijdig op.
LFC en ADO maakten gistermid
dag een goede beurt aan de Bos-
huizerkade. De Hagenaars had
den meer kwaliteit in huis maar
de stand bleef tot ver na rust in
evenwicht. Kansen waren er aan
beide kanten.
LFC rukte zich na rust los van de
bezoekers. Het offensief werd na
een kwartier achter abrupt afge
broken. Holswilder ging op het
middenveld in de fout, waarna
Erwin Lionar naar 0-1 soleerde.
LFC schakelde in de defensie di
rect over op het één tegen één
systeem, waar ADO dankbaar
gebruik van maakte. Achtereen
volgens vonden Wim Koning.
Freddy Goemans en opnieuw Er-
win Lionar het net Voor de uit
gebluste Wallie Gallaart en Nico
van As kwamen daarna René Be
kooy en Theo Collee. die voor
nog meer pressie op de Haagse
verdediging zorgden. Opmerke
lijk makkelijk halveerden Ger
Nagtegeller en Theo Collee de
achterstand. Na de gemiste straf
schop van Zuma staakte LFC
echter het verzet.
UDO sleepte ternauwernood de
volle winst weg by HBS. Ver
diend was de 2-1 zege wel. Maar
vijf minuten voor tijd was het
aan scheidsrechter Van Ree om
te bepalen of een lob van Wilbert
Witteman nu wel of niet de lyn
was gepasseerd nadat dc Haagse
goalie had misgegrepcn. Zijn be
slissing viel in het voordeel van
<i' ploeg uit, wat
1-2 betekende.
Het had uiteraard nogal wat voeten
in du aard.- vourdut HBS dc
woordenstrijd met de leidsman
staakte. De mening was dat Van
Ree op veel te grote afstand
stond om te kunnen oordelen.
Daarover had ook UDO twijfels
op het moment dat Van Ree
doelman Kees van Run bestrafte,
die volgens zijn zeggen bu een
uittrap de 16 meter grens was ge
passeerd Uit de vrue trap volgde
de Haagse gelukmakcr UDO
had juist daarvoor, zo'n tien mi
nuten voor de rust. de leiding ge
nomen. Dick Witteman scoorde
in de rebound, nadat Ronald
Veldhoven op de lat had gekopt.
Tumult dus bu het toekennen van
de doelpunten. Wat echter niet in
de weg stond dat de ploeg die er
het meeste aanspraak op maakte,
met de buit naar huis ging UDO
speelde zeer gedisciplineerd, had
voortdurend een overwicht en
tevens dc beste kansen.
Het duel tussen LDWS en WSB
werd afgelast.
