Vriesekoop nu voor
op concurrenten...
Vrij-uit
Gantwarg ontwijkt
offensief Wiersma
Deinsen geeft Feyenoord nog kleur
Jan van
'Griezelige' triomf in mini-EK
DINSDAG 3 NOVEMBER 1981
SPORT
PAGINA 11
BRUSSEL Van oor tot oor straalde Bettine Vriesekoop na de gewonnen
finale tegen de Koreaanse Yoon Kyung Mi. Beide armen gingen wel drie,
viermaal de lucht in. En terecht. De open Belgische titelstrijd was uiter
mate sterk bezet. Het deelnemersveld bevatte nagenoeg de hele Europe
se top en was bovendien nog verrijkt met een Zuidkoreaanse inbreng.
Zo'n sterk bezet toernooi winnen is zonder meer knap.
door
Ruud Paauw
Eind vorige week verscheen het
met de nodige spanning tege
moet geziene rapport van de
Commissie Veiligheid Voet-
balbezoek. Onder leiding van
de Leidse hoogleraar N.J.P.
Giltay Veth studeerde een elf
tal vol deskundigen op het ge
bied van criminologie, politie
en bestuur anderhalf jaar
lang op effectieve bestrij-
dingsmethodes tegen het sup-
portersgeweld. Het resultaat,
razendsnel samengevat, ziet
er als volgt uit:
Er moet een Centraal Bureau
Veiligheid komen; de ME
dient er veel meer bij te wor
den betrokken; de wetgeving
moet worden aangepast; jus
titie moet zich (ook) op dit ge
bied specialiseren en snel
recht toepassen met speciale
strafopleggingen; in de sta
dions moeten commando-ka
mers en arrestanten-verhoor
kamers komen; stadions moe
ten bovendien drastisch wor
den omgebouwd; supporters-
groepen moeten gedwongen
worden zoveel mogelijk van
het openbaar vervoer gebruik
te maken opdat de controle
groter kan zijn; er moet uit
breiding komen van spoor
wegpolitie, van bewakings
diensten....
U moet dat lijstje eens hardop
lezen en u vervolgens naar de
ijskast begeven. U zult dan
merken dat de melk zuur in
de flessen staat.
Bij het lezen van het rapport en
de aanbevelingen kreeg ik
een zeer ongemakkelijk ge
voel in de strot. Waar hébben
we het hier nu over? Over de
tachtigjarige oorlog, een drei
gende staatsgreep of een po
ging tot beperking van de
stadsguerrilla? Nee, vrienden
en vriendinnen, we praten
over een potje voetjebal, om
een beruchte opmerking van
Herman Kuiphof te citeren.
En wat daarvoor komt kijken is
zo ongeveer de afkondiging
van de noodtoestand. (Mis
schien maken we het nog mee
dat FC Utrechl-Ajax alleen
kan ivorden gespeeld als het
leger in de hoogste staat van
paraatheid wordt gebracht
Hoe is het toch in godesnaam zo
ver kunnen komen?
Miljoenen
Wat Giltay Veth en zijn compa-
nen ongewild zeggen is dat
het voetbalvandalisme niet te
bestrijden valt. Want met de
maatregelen die zij voorstel-
,len zijn vele, vele miljoenen
guldens gemoeid en die zullen
er in deze malaisetijd zeker
niet voor worden uitgetrok
ken. Maar zelfs als dat wel ge
beurde, zou er geen garaniie
zijn. Giltay Veth noemt in
zijn rapport een paar voor
beelden van wedstrijden
waarbij het door kleinighe
den uit de hand liep. Hij
meent met de voorgestelde
maatregelen en een betere
coördinatie dat soort dingen
te kunnen voorkomen. Ik ben
zo vermetel te denken dat er
altijd "onvoorziene kleinig
heden" zullen blijven be
staan.
De commissie heeft stellig haar
werk nauwgezet gedaan,
maar in haar rapport zie ik
niet zozeer een pakket ge
schikte beleidslijnen (al zit er
best wat nuttigs bijmaar
veeleer de failliet-verklaring
van het betaalde voetbal als
bron voor onbezorgde ont
spanning, recreatie en ver
maak.
Toen
Toen ik het rapport uit had,
dacht ik even terug aan de
eerste voetbalwedstrijd die ik
als kind zag: Haarlem-Hee
renveen in het Heemsteedse
Sportpark, de beslissende
wedstrijd om het kampioen
schap van Nederland. Geen
potje van niks dus.
Negentienzesenveertig.
Het sportpark was afgeladen;
er kon niet eens meer een lie
venheersbeestje bij. Wie de
jongenskiel nog om de schou
ders gleed, zat langs de zijlijn
in het gras. Gewoon lekker in
het gras. Af en toe kwam de
grensrechter langs en die zei:
"Jongens, jullie moeten een
metertje voor me vrijhouden,
hoor".
Ik leefde toen vast op een ande
re planeet.
Nu lijkt de afrastering van een
veld in het betaalde voetbal
op die van een concentratie
kamp.
Moeder, wat is het toch alle
maal minder geworden. En
wat voel ik me plotsklaps
óud.
Straatvoetbal
AVRO's Sportpanorama ver
toonde zaterdagavond beel
den van de finale van een
straatvoetbaltoernooi voor
jongens in Amsterdam. De
wedstrijd greep plaats op een
deel van de Dam.
Iedereen vond het leuk, inclu
sief Johan Cruijff.
Ik niet.
Want het had zo bitter weinig
met straatvoetbal te maken.
Wat is daar immers het ken
merk van? Dat je als jongens,
al schreeuwend en ruziënd,
uitmaakt wat wel en niet
kan, ver weg van die enge we
reld van die griezelige vol
wassenen. Je speelt zonder
publiek, behoudens dan een
enkele bejaarde en niet meer
dan twee honden.
Maar wat zag ik daar op de
Dam? Zeker 2000 man langs
de lijn en een wedstrijd onder
leiding van een scheidsrech
ter.
Een scheidsrechter, nu vraag ik
Straatvoetbal? Ach, ga nou
toch weg. Een keurig adspi-
rantenduel op keien.
Het commentaar van de AVRO-
verslaggever was van aparte
droefenis. Hij deed net of het
een echte voetbalwedstrijd
was ("En dan gaat nu de bal
naar rechts"), compleet met
de namen van die krielkip-
pies erbij.
De echte straatvoetballer, voor
zover die nog bestaat, kan
hier alleen maar bij in tranen
uitbarsten.
Bibi
In datzelfde programma inter
viewde Joan Haanappel de
15-jarige Bibi Vos, die inmid
dels met topturnen is gestopt.
Twee jaar terug leek zij, ge
prezen door Russen en Roe
menen, het grootste talent te
zijn waarover het KNGV ooit
de beschikking had.
Maar ze haakte af en als hoofd
schuldige daarvoor wees ze
aan: meneer Van Zetten en
nog eens meneer Van Zetten.
(Hans van Zetten is landelijk
trainings-coordinator van
het KNGV). Hij zou op turn-
technisch gebied van Bibi
dingen hebben gevergd
ik nog niet toe
De moeilijke situatie
het topturnen van de dames
zich op het ogenblik bevindt
schreef Bibi ook al toe aan de
houding van Van Zetten.
Joan Haanappel merkte op
zeker moment lacherig op dat
het wel duidelijk was dat ze
Van Zetten niet kon zetten.
We leven in een vrij land en Bi
bi Vos mag zeggen wat ze wil.
Of haar verhaal de volle
waarheid bevatte blijft na
tuurlijk de vraag. Ik vond
haar nogal lauw reageren op
sommige dingen ("Aan de ene
kant vind ik het jammer dat
ik niet meer op dat niveau
turn, aan de andere kant
weer niet") en dót (mentali
teit) kan óok wel eens het pro
bleem ïijn geweest. Aan de
top heb je nu eenmaal een fer
me portie bezetenheid nodig.
In hoeverre fysieke omstan
digheden (op je 15de begin je
als meisje meestal aardig uit
te botten) een rol speelden,
bleef ook onbesproken.
Wat ik in deze zaak node miste
was commentaar van Van
Zetten op die zaak; het
schreeuwde er om. Er werd
ten slotte nogal wat op zijn
deurmat gedevoneerd. En ie-
Bibi Vos
mand van vijftien heeft niet
altijd de wijsheid in pacht.
Nu kun je zeggenwaar haalt
de AVRO zo gauw Van
vandaan als Bibi Vos dat
allemaal ter plekke beweert.
Inderdaad, dat is waar.
Maar meestal worden derge
lijke interviews goed voorbe
reid; er gebeurt maar weinig
spontaan op tv.
Als de redactie van AVRO's
Sportpanorama tevoren wist
wat Bibi Vos ging zeggen, is
de houding van die omroep in
journalistiek opzicht te laken.
Hoor en wederhoor.
Het is de oude stelregel waar
aan niet gemorreld kan wor
den.
Om zeker te weten hoe het met
het interview van Bibi Vos is
toegegaan, heb ik gisteroch
tend de AVRO even gebeld en
een paar simpele vragen ge
steld.
Men zou mij terugbellen. He
laas. dat moet nu nóg gebeu-
Van Well
Op 60-jange leeftijd overleed
recentelijk Mart van Well,
oud -doe l verded ger oan UVS,
Lugdunum en RCL. Zijn ge
zondheid liet al geruime tijd
te wensen over. maar zijn
dood kwam toch onverwacht.
Van Well was in zijn tijd een
populaire keeper, hij verde
digde zijn heiligdom met stijl
en een tikje bravoure. Hij
maakte deel uit van het be
faamde UVS-elftal dat »n het
begin van de jaren vijftig
kampioen van de tweede
klasse werd fin het amateur
tijdperk de op één na hoogste
klasse), maar in de promotie
wedstrijden niet slaagde in
de sprong naar de hoogste af
deling. Zijn keeperswerk in
het nogal rampzalig verlopen
eerste promotieduel tegen
Neptunus in de Kuip kon de
toenmalige UVS-voorzitter
niet erg bekoren. Opmerkin
gen daarover griefden hem zo
dat hij de blauwwitten ver
bitterd de rug toekeerde. Toen
ik hem tn 1961 bij zijn af
scheid als actief ooetballer in
terviewde had hij het er nog
langdurig over.
Van Well, die in mijn herinne
ring te boek staat als een ge
zellig en vrolijk man, had
meer talenten. Jarenlang te
kende hij voor deze krant op
maandag met karikaturen
heel geestig het verhaal van
een wedstrijd.
In zijn laatste jaren was hij
werkzaam voor DOCOS.
Eerste partij eindigt in remise
ROTTERDAM (ANP) - De tweekamp om het wereldkampioenschap
dammen, tussen titelhouder Anatoli Gantwarg en de Nederlander
Harm Wiersma, is begonnen met een remise. In de eerste partij heelt
een agressief spelende Wiersma tegenover een op behoud van het even
wicht gerichte Gantwarg te zien gegeven. Al op de vijfde set plaatste de
Nederlander een scherpe zet waarmee hij te kennen gaf de strijd zoveel
mogelijk te willen compliceren. Gantwarg wist echter een zodanig spel
te vinden dat na zeventien zetten een heel rustige, conventionele stel
ling was ontstaan.
De opening volgde op een eerste zet die Wiersma bepaald verrast had.
Namens Gantwarg schoof de voorzitter van de werelddambond, Wil
lem Jurg, de schijf op veld 34 naar 29. Nog nimmer had de Rus in de 42
keer dat hij Wiersma had ontmoet deze start gekozen. Nadat Wiersma
bij de twaalfde zet een kwartier bedenktijd nam, koos hy voor een
voortzetting, die een vier-op-vier-ruil inleidde. De party werd vervolgd
met enig tactisch laveren, waarna Wiersma uiteindelijk zijn aanval op
de flank plaatste, die door de wereldkampioen te elfder ure echter on
schadelijk kon worden gemaakt.
Bettine Vriesekoop in de met de open Belgische titel haar eerste, echt SchclclK-tW06kcimp
grote, internationale succes.
De uitslagen in de verschillende finales
op een rijtje: damesenkel: Vriesekoop
(Ned)-Yoon Kyung Mi (Kor) 21-10,
18-21,19-21,21-15 en 22-20; herenen
kel: Kalinic(Joe)-Surbek (Joe) 21-15,
19-21, 21-18, 7-21, 22-20; dames-dub
bel: Yoon Jyung Mi/Park Mal Yeun (Ko-
r)-Lippens (BelVThiriet (Fra) 21-15,
21-18; heren-dubbel: Grubba/Ku-
charsjki (Pol)—Secretin/Birocheau (Fra)
21-16, 21-16; gemengd dubbel: Sur-
bek/Batinic (Joe)-Jonyer/Szabo (Hon)
23-21, 11-21, 21-19.
De twaalfde partij in de tweekamp tussen Karpov en Kortsjnoi is na 41
zetten afgebroken in een stelling die Karpov kleine winst-kansen biedt.
Karpov speelde erg rustig en trachtte te profiteren van de zwakte op de
zwakke damevleugel. Niet zonder succes, want hij won een pion. Daar
mee kan Karpov op winst spelen, hoewel er voor Kortsjnoi nog een
aanzienlijke kans op remise aanwezig is.
Zonder Wim van Hanegem vertrok Feyenoord deze
middag vroeg naar Oost-Duitsland voor de UEFA-
Cupreturn tegen Dinamo Dresden. Een laatste test
die de Kromme gisteren tijdens de training in de
Kuip aflegde, viel negatief uit. Zijn liesklachten,
daterend van de thuisbeurt tegen Dinamo, waren
zo toegenomen dat meereizen geen zin had. Bij een
laatste controle bleek ook de medische staf het on
verantwoord te vinden Van Hanegem mee te stu-
Met Van Hanegem blijft veel van Feyenoords hoop
op plaatsing voor de derde ronde achter in Neder
land. De routinier was een belangrijke rustgeven
de rol toebedacht in het ontregelen van het offen
sief dat de Oostduitse partner morgenmiddag on
getwijfeld zal ontwikkelen om de 2-1-acbterstand
glad te strijken.
Ook Budding blijft achter in Rotterdam. Hij is nog
altijd niet geheel de oude. Wel mee gaat de Bul
gaar Jeliazkov, die in Dresden zijn debuut op Eu
ropees niveau voor Feyenoord maakt.
Vorig jaar had Vriesekoop dan
wel de open Nederlandse naar
zich toegetrokken maar dat eve
nement was van veel minder
zwaar kaliber. Er was in de Et-
terbèekse sporthal sprake van
een soort mini-EK. Daarom kan
gesteld worden dat met deze ti
tel Bettine haar eerste, echte
grote, internationale succes
heeft geboekt.
In de dertiger jaren verbood men
in Rusland een tijdlang het tafel
tennis, zijnde een aanslag op het
zenuwengestel. Een tikkeltje
overdreven natuurlijk, maar
waarheid school er wel degelijk
achter. Op topniveau vraagt de
behandeling van het razendsnel
le en altijd van verraderlijke ef
fecten voorziene celluloid het ui
terste aan concentratie en wils
kracht. Over die eigenschappen
moet iedereen die internationaal
de top wil halen ruim beschik
ken. Een perfecte techniek al
leen voldoet niet.
Vriesekoop is daarvan een prima
voorbeeld. Technisch en tactisch
is ze momenteel, hoe onwaar
schijnlijk dat ook lijkt, haar
Oosteuropese concurrenten
voorbijgestreefd. Maar dat voor
deel uitbuiten is weer een heel
andere zaak. Daar wordt killer-
sinstinct voor gevraagd. In het
verleden leek de Hazerswoudse
dat niet altijd voldoende te heb
ben.
Dit seizoen staat Bettine met haar
twintig jaren meer volwassen
achter het groene vlak. In de hal
ve finale tegen Batinic toonde ze
dat duidelijk aan. Bij een 1-1 ga-
mestand leidde de Joegoslavi
sche in de derde rondgang met
20-17, op welk kritiek moment
Vriesekoop een serie van vijf
produceerde. Batinic begon de
vierde game derhalve licht aan
geslagen. Coach Bakker zag dat
zijn pupil direct het tempo op
schroefde en snel een beslissen
de 13-7 voorsprong opbouwde.
De Slavische wilde wat terug
doen, kwam in haar ritme, waar
op Vriesekoop het tempo
prompt weer liet zakken en
"punt voor punt" uitspeelde naar
21-15. en naar de finale dus.
Zo mooi als de halve finale met Ba
tinic zou de eindstrijd echter niet
worden. De Koreaanse had haar
penhouderbat namelijk beplakt
met lange noppen en imiteerde
daarmee de speelstijl waarmee
de Chinezen bij de WK in Novi
Sad zo succesvol waren. Elke bal
werd door het vreemd materiaal
geladen met onverwachte effec
ten. Vaart maken, risico nemen,
is dus puur gevaarlijk. Maar te
voorzichtig retourneren bete
kent een smash om de oren krij
gen. Het enige antwoord zit in
pressie op de backhand-hoek die
met de penhoudergreep nu een
maal zwakker is.
De eerste game won Vriesekoop
erg eenvoudig: 21-10. Eigenlijk
te simpel, want Van aanpassen
aan de lange noppen was geen
sprake geweest. Dat bleek de
volgende games toen Yoon
Kyung Mi naar haar vertrouwde
hoge niveau reikte. De ene na de
andere bal retourneerde Vriese
koop in het net en de tweede ga
me was, ondanks een eindsprint
van 11-20 naar 18-20, voor de
studente uit Seoul.
Langzaam maar zeker kreeg Betti
ne echter meer grip op het voor
haar vreemde speltype. De derde
game ging nog wel met 21—19
verloren, maar het herstel kon
digde zich aan. Dat kwam in de
vierde (21-15 winst) waardoor
de 'final-game' noodzakelijk
werd.
Bij 20-20 in die vijfde sessie was
het gewoon griezelig spannend.
Grijze haren krijgen toeschou
wers ervan, begrip is er direct
weer voor het Russische verbod
van de jaren dertig. Op zo'n mo
ment hoort de thuisploeg ge
woon te winnen. En Bettine was
razend populair bij het Brussels
publiek. Als bijna-landgenote
werd ze bejubeld toen ze aan het
langste eind trok. De toevalsfac
tor is op het cruciale moment na
tuurlijk huizenhoog, maar daar
moeten de Koreanen maar over
mekkeren. Niet Bettine Vriese
koop. Die had haar triomf bin-
Trainer-coach Gerard Bakker trok
na afloop direct zijn conclusies
"Bettine heeft een lichte voor
sprong op haar concurrenten ge
nomen. Ze speelt dichter bij de
tafel, plaatst beter en ook de ser
vice is verder ontwikkelt. We zul
len de vijand ditmaal geen gele
genheid geven haar spel te analy
seren. Weinig internationaal con
tact is ons devies in de aanloop
naar de Top Twaalf en naar het
Europees kampioenschap in
Boedapest". THEO BAKKER
ROTTERDAM - Hij is in veel op
zichten anders dan anderen. In
tegenstelling tot sommige van
zijn collega's bij Feyenoord komt
Jan van Deinsen stug over voor
de buitenwereld en in nóg grote
re tegenstelling tot vele van zijn
medespelers presteert hij con
stant. Op grond daarvan zou hij
er het meeste recht toe hebben
Kritiek te spuien op de huidige
armzalige gang van zaken, maar
terwijl zijn ploeggenoten daar
van geregeld overlopen, lapt Jan
van Deisen die ongeschreven
voetbalwet aan zijn laars.
Het „wie het beste presteert, heeft
het meeste recht van spreken"
wil hij per se niet toepassen op
zichzelf. Hij ziet er van af om
twee redenen. Enerzijds uit be
scheidenheid, anderzijds omdat
hij vindt dat niemand erbij ge
baat is als het naar buiten wordt
gebracht. „Als ik kritiek heb,
gooi ik die in de groep. Daar
hoort het thuis, dat is de beste
plek".
Het is de les die hij heeft geleerd in
zes jaar Feyenoord. Natuurlijk,
ook hij gooide zijn kont wel eens
tegen de krib; ook hij heeft wel
eens openlijk dwars gelegen. Het
heeft hem zó weinig opgeleverd
en het resultaat heeft hem zó te
leurgesteld, dat hij zich nu nog
meer op de achtergrond houdt.
„Zwart is mooi, wit is ook prima,
maar grijs is op het ogenblik
mijn kleur", geeft hij zelf plas
tisch aan. „Ik heb geleerd niet te
openlijk te zijn".
Het wil allemaal niet zeggen dat
Van Deinsen niet bezig zou zijn
met zijn vak in het algemeen en
de situatie bij Feyenoord in het
bijzonder. Integendeel zelfs. Wie
dieper graaft leert de nu 28-jarige
middenvelder kennen als een
echte, pure prof, voorzien van de
gedrevenheid die te weinigen te
genwoordig kenmerkt.
Hy heeft in het veld „de pest aan
verliezen", blijkt erbuiten be
paald minder introvert dan ver
wacht, met een soms ironische
humor, en probeert inhoud te ge
ven aan zijn bestaan als profvoet
baller. Hij is zeer betrokken by
het produkt. Alleen al om dat
goed te verkopen, weigert hij het
met woorden te verdoezelen.
„Daar heb ik geen belang bij, ik
moet er tenslotte van eten. Ik
ben nu Feyenoorder en wie aan
Feyenoord komt, komt aan mij".
De publiciteit zoekt hij dan ook
nooit. Zo extravagant als hij zich
elf jaar geleden aandiende („Bij
de amateurs van Theole in Tiel
liep ik rond als een indiaan, met
een haarband, een veel te grote
broek, afgezakte kousen en
schoenen vol verfdruppels"), zo
ingetogen is hij geworden na drie
jaar NEC, twee jaar Go Ahead
Eagles en zes jaar Feyenoord.
Meewerken graag, zich prijsge
ven, nee, dank u. Jan van Dein
sen, kortom, is gaan lijken op
Wim Jansen. Hij pompt in elk ge
val net zoveel energie in de Kuip-
club als de vroegere mister Feye
noord.
En dat is heel wat. Als middenvel
der vreet hij kilometers. Ge
woon, omdat het nodig is. Voor
de ploeg, voor zichzelf. Anders
dan veel van de mannen die hem
omringen, kent hy zijn beperkin
gen („Ik moet wel zo bezig zijn,
want iets anders is niet voor me
weggelegd") en probeert hij
daarin zoveel mogelyk te geven.
Soms wordt hem dat te veel,
goed voorstelbaar uiteraard in
deze tyd. „Dan kanker ik ook
even vreselijk, maar dat is zo
weer over. Ik speel nou eenmaal
in die positie, dus of ik wil of
niet, het móet gewoon, ook voor
mezelf. Ik heb het erg, tè erg,
maar in het veld wil ik winnen".
Die instelling komt goed uit bij
Feyenoord, dat op grond van de
op niets meer gebaseerde vroe
gere status „niet mag verliezen",
maar dót ook moet zijn verblijf in
de Kuip er niet bepaald prettiger
op maken tegenwoordig. Ook nu
het slecht gaat, worden nog altijd
slechts overwinningen ver
wacht; groeit de negatieve publi
citeit by het uitblijven daarvan
en staat direct de financiële huis
houding op de tocht
.Tropenjaren maak je door die
druk", verzucht Van Deinsen.
„Als je dat allemaal voor een
wedstryd op je zou laten inspe
len, zou je geen lantaarnpaal
meer voorbijkomen. Ik klaag er
niet over, want ik wist dat het zo
was, maar ik denk dat er ver
schillende spelers zyn by wie het
meespeelt in de prestatie. Je
moet er toch aan wennen".
Dat is zeer moeilyk. Het huidige
gebrek aan zelfvertrouwen bm
nen Feyenoord bewijst het. Al
leen met de verspilling van
enorm veel kracht worden tegen
standers bedwongen die eigen
lijk fluitend zouden moeten wor
den verslagen. Vitesse bijvoor
beeld, maar ook Dinamo Dres
den in de eerste wedstrijd. Aan
de vooravond van de return
grypt Van Deinsen terug naar de
thuisbeurt „We hadden toen met
veel grotere cijfers moeten en
kunnen winnen. 2-1 was veel te
weinig. Bang ben ik nog niet,
ben je gek, maar in deze situatie
kan van alles gebeuren. Als we
net zo slecht spelen als tegen Vi
tesse en we winnen toch, dan
vind ik het ook best".
De mogelijkheden zijn er, schat
Van Deinsen (wiens contract
overigens dit seizoen afloopt, „en
de kansen dat ik wegga liggen
fifty-fifty") nog altijd. „Al scheelt
het natuurlijk een grote slok dat
Van Hanegem niet meegaat Hij
heeft veel waarde voor het team
Maar zo gaat het steeds", schetst
hij. ,A1 die wissels doen ook
geen goed aan de prestaties. De
normale toppers wisselen spora
disch, wij moeten dat door de
omstandigheden noodgedwon
gen erg veel doen".
Feyenoord lijkt die omstandighe
den overigens zelf in de hand te
werken. Omdat er op kracht
wordt gespeeld en omdat som
migen zich voor anderen moeten
forceren zyn er veel blessures.
Omdat er weinig actie is vallen
de overtredingen meer op als ac
tie en groeit met de irritatie ook
het aantal gele kaarten. Van
Deinsen:
"Het betekent wel dat we nog
steeds niet echt compleet heb
ben kunnen aantreden. Pas als
iedereen beschikbaar is èn je een
x-aan tal wedstryden hebt ge
speeld met dat complete team,
weet je echt waar je staat Daar is
nu nog niets van te zeggen. Je
weet alleen maar wat er van je
verwacht wordt".
Dat is veel, Feyenoord geeft wei
nig. Tè weinig Van Deinsen zal
dat nooit zwart op wit laten zet
ten.
Buiten het veld kiest hy voor grijs.
In het veld is hi) één van de wei
nigen die kleur geeft aan Feye
noord.
PAUL DE TOMBE
