"Als prof kan en mag
je niet stilzitten"
Bestuur FC Utrecht
zwijgt over gelden
Wim Rijsbergen, de dubbeltjes en kwartjes
Kwartet
actie moet
clubs geld
opleveren
"Eerst gemeente inlichten"
Meier zesde bij
Jumping Amsterdam
,De vijfde
ruiter"
indringend
boek van
Collins en
Lapiere
PAGINA 10
SPORT
ZATERDAG 31 OKTOBER 1981
LEIDEN - Na een uurtje of twee is de cirkel rond. "Ik wil
het nog één keer benadrukken", zegt Wim Rijsbergen, en
ditmaal doet-ie het met klem. "Het is toch allemaal een
kwestie van jezelf goed verzorgen, van serieus met je vak
bezig zijn en weten wat je wél en niet moet laten. Teveel
talent gaat teloor omdat het te weinig mentaliteit toont.
Ik zit nu zo'n jaar of vijftien in het betaalde voetbal en ik
heb bereikt wat ik wilde. En dat door me simpelweg te
houden aan de dingen waaraan je je moet houden. Ik
deed dat bij Roodenburg, bij Feyenoord, in Oranje en ik
doe het nog immer bij de New York Cosmos. Ik heb nu
vakantie, maar desalniettemin train ik volgende week ge
woon weer bij FC Amsterdam. Want stilzitten is er dus
niet bij. Dat kan niet als prof."
Bij de FC Amsterdam is Rijsber
gen sinds jaar en dag welkom,
een goede gewoonte nog uit de
tijd dat Pim van de Meent de
scepter zwaaide bij de Lieverd
jes. Met het noemen van die
naam ben je meteen terug aan
het begin van de succes-story
van de Leidse voetballer. Die, als
junior nog, contracten van een
handvol topclubs terzijde schoof
en in plaats daarvan het advies
opvolgde van Van de Meent die
hem van Roodenburg meenam
naar de toenmalige eerste divisie
club PEC Zwolle. "Als je echt
goed bent, kom je er toch en kom
je er beter", was de raad die Van
de Meent destijds gaf en het
blonde kereltje uit Noord knoop
te dat goed in de oren. Sindsdien
trok hij zijn eigen plan, stippelde
hij zelf zijn route uit.
Carrière
De wegen die hij heeft bewandeld
moge als bekend verondersteld
worden. Via Feyenoord, de WK-
finale in München, Bastia, en het
WK in Argentinië belandde de
voorstopper uiteindelijk, op 27-
jarige leeftijd toch pas. in New
York. Om daar zijn glanzende
carrière te beeindigen bij 's we
relds duurste proforganisatie, in
een land waar het voetbal nog
maar net was uitgevonden. De
meningen over die stap waren
verdeeld. 'Zonde van z'n capaci
teiten', oordeelde de één, 'Alleen
voor de poen', schamperde een
ander. "Dat maak ik zelf wel uit",
dacht Wim Rijsbergen en hij
ging opnieuw zijns weegs. Zoals
Poespas
altijd. En spijt, dat heeft-ie tot
dusver nog nooit gehad.
'Back in Town', zoals dat aan de
overkant heet en voor een
maandje of drie weer neergestre
ken in zijn huis in de Merenwijk
kan hij wel lachen om die verha
len en meningen van anderen. Er
is al zoveel over hem gezegd en
een procentje of negentig daar
van laat hem volstrekt koud.
Zonder daarbij zichzelf op de
borst te slaan vindt hij dat-ie het
uitstekend heeft gedaan, dat-ie
zijn talenten optimaal heeft be
nut. "Moet je luisteren", zegt hij
daarover: "Ik ben vier keer de
wereld rond geweest, heb ont
stellend veel gezien en gehoord,
speelde met of tegen alle grote
spelers en het voetbal heeft me
daarnaast geen windeieren ge
legd. Moet ik me dan wat van an
deren aantrekken
Een sobere jongen, Willem Rijsber
gen, eentje van het nuchtere
soort. "Recht door zee", noemt
hij zichzelf, een karaktertrekje
dat in zijn spel ook wel tot uiting
komt. Overbodige poespas is
hem vreemd, gewoon doen wat
je moet doen en niet hoger grij
pen dan je kan. "Je hebt er dus
bij die zijn, net als ik trouwens,
voor een dubbeltje geboren,
maar denken nog steeds dat ze
een kwartje kunnen worden.
Kijk, dat heb ik me in het prof-
wereldje altijd goed voor ogen
gehouden dat zoiets onmogelijk
is. Je kan wel hoog van de toren
blazen, je inlaten met allerlei za
ken die niet goed zijn voor jezelf
en je spel, maar daarmee red je
het stuk op den duur natuurlijk
nooit. Ik neem liever een voor
beeld aan een jongen als Peter
Ressel. Die hoorde je nooit, deed
zijn werk. Was heus geen wereld-
voetballer, maar haalde eruit wat
erin zat. En is toevallig wel miljo
nair. Begrijp je. Nee, over Nees-
kens zeg ik niks."
Waar Wim Rijsbergen zich wel
druk over kan maken, is over
mensen die vinden dat hij in zijn
leven slechts mazzel had, dat hij
bij puur toeval steeds vooraan
stond bij het uitreiken van de
prijzen. "Kijk, ik besef heus wel
dat ik precies op het juiste mo
ment, toen de omstandigheden
optimaal waren, toevallig daar
was waar je moest zijn. Daar
moet je inderdaad een beetje ge
luk bij hebben, maar dat gold net
zo goed voor Haan, Rep, Van de
Kerkhof en al die anderen die
profiteerden van het feit dat er
ene Cruijff was. Maar het is grote
onzin om te stellen dat het alleen
maar geluk was. Wil je je aan de
top handhaven dan moet je zon
dermeer over kwaliteiten be
schikken, anders val je toch snel
door de mand. Ik heb altijd voor
clubs gespeeld die vanwege hun
status moesten winnen. Ik heb
dus ook altijd optimaal moeten
presteren. En er was echt geen
Cruijff om me te helpen die man
uit te schakelen, geloof mij
Van der Starp
Rijsbergen drinkt z'n thee ("koffie
is slecht voor je") en duikt in het
verleden. "Vroeger, toen ik nog
bij Roodenburg speelde, had je
in Leiden een Jan van Duyn en
een Hans van der Starp. Voetbal
lers van wie iedereen zei dat ze er
zondermeer zouden komen.
Hoor je nog wel eens van ze
Kijk, dat bedoel ik nou. Om het
echt te maken heb je meer nodig
dan een paar leuke schijnbewe
gingen. Mentaliteit, niet alleen
op, maar vooral ook buiten het
veld."
En
de Roode te zien spelen tegen de
regionalen van Feyenoord. Hij
speelt nu in het Nederlands
jeugdteam, zit in dezelfde situa
tie als ik destijds. Ik kreeg geen
goed beeld van hem, ze voetbal
den niet sterk. Je kan wel zien
dat hij iets extra's heeft. Nu komt
het erop aan of hij voldoende ka
rakter bezit om door te breken.
Het hangt helemaal van hemzelf
af of dat lukt. Daar kan niemand
je bij helpen. Je moet het op je
eentje doen".
Beloning
Constant presteren, je geld waar
maken en je beloning daarvoor
innen, zo hoort dat volgens Wim
Rijsbergen. Die vorige maand in
de VS weer eens zijn gelijk zag
bevestigd door zijn medespelers
in de NASL, de North American
Soccer League. Hij werd uitge
kozen tot de beste verdediger
van het jaar, een eervolle vermel
ding waar hij, bijna 30 nu, best
trots op is. "Het niveau daar mag
dan minder zijn als hier, de om
standigheden waaronder je moet
presteren zijn beduidend moei
lijker. Je bent zo'n beetje zes
maanden van huis, speelt op ver
schillende typen velden en
meestal in een bloedhitte. Ik
train daar overigens veel voor
mezelf, want ik vind dat ze te
weinig werk verrichten."
Ondanks het feit dat hij daardoor,
zoals hij zelf zegt, in 'perfecte
vorm verkeert, ziet Wim Rijsber
gen niets in een eventuele come
back in het Nederlands elftal. "Ik
zou, echt waar, moeiteloos mee
kunnen komen. Dat is geen zot
tigheid, dat meen ik serieus.
Maar die tijd is voorbij. Na Ar
gentinië heb ik er een streep on
der gezet. Ze hebben die enkel
blessure daar toen flink verwaar
loosd, dat neem ik ze nog kwa
lijk. Voor hetzelfde geld had ik
daarna nooit meer kunnen spe
len."
Hoewel er afgelopen seizoen in de
States maar liefst zes clubs het
loodje legden en de situatie ook
bij het steenrijke Cosmos van de
Warner Brothers (zeven miljoen
dollar verlies afgelopen jaar) ver
re van rooskleurig is gaat de Lei-
Wim Rijsbergen: als het gips er af is meteen i
denaar straks in januari weer
vrolijk terug naar zijn fraaie op
trekje in Wayne, een voorstadje
van New York. "Het kan best
zijn dat ik over een half jaar op
straat sta, maar dat zie ik dan
wel. Het kan ook best zo zijn dat
de markt zich zal herstellen, ik
mijn twee-jarig contract gewoon
uitdien en misschien wel besluit
om daar te blijven wonen. New
York is de meest fantastische
stad van de wereld. Maar het ge
zin heeft natuurlijk ook een
stem".
Gips
Volgende week, wanneer het gips
zijn werk voor de achillespees-
blessure heeft gedaan, meldt
Wim Rijsbergen zich, ter voorbe
reiding van zijn terugkeer in de
Big Apple, in elk geval bij FC
Amsterdam. "Ik kan niet stilzit
ten en je mag ook niet stilzitten.
Omdat ik nog een paar jaar mee
moet. o doe ik het al een jaar of
tien, zo ben ik er gekomen en zo
zal ik het blijven doen. Dus als je
me 's nachts om twaalf uur in de
Merenwijk al hardlopend tegen
komt moet je niet gek opkijken.
Ze zullen van mij in elk geval
nooit kunnen zeggen dat ik de
kantjes er vanaf heb gelopen. Ik
word goed betaald, maar ik lever
ook goed werk. En straks, als ik
uitgespeeld ben, kan ik altijd nog
op mijn handen door de Haar
lemmerstraat lopen. Als ik dat
leuk zou vinden..."
AD VAN KAAM
ZEIST (GPD) - De KNVB brengt
in samenwerkingmet de Stich
ting Nationale Sporttotalisator
vanaf 2 december aanstaande
een voetbalkwartet met afbeel
dingen en spelmomenten van
landskampioen AZ'67 op de
markt. Het is de bedoeling dat in
de toekomst dezelfde soort kwar
tetten worden uitgegeven van
Ajax, Feyenoord en PSV. De op
brengst van de verkoop van deze
kwartetten zal ten goede komen
van zowel het betaald als het
amateurvoetbal.
Het initiatief van de KNVB en de
lotto-tot vloeit voort uit een van
de aanbevelingen die werden ge
daan in het Rapport Gezonder
Betaald Voetbal om zogenaamde
alternatieve bronnen van inkom
sten aan te boren. Een dergelijke
alternatieve bron hoopj; de voet
balbond gevonden te hebben in
het uitbrengen van een voetbal
kwartet, waarmee men duidelijk
inspeelt op de verzameldrift van
de supporters.
Alleen amateurclubs die direct be
trokken zijn bij de toto-lotto kun
nen in het bezit komen van de
kwartetten. De uiteindelijke op
zet van deze actie is dan ook,
naast de beoogde inkomsten uit
de verkoop, om de toto-lotto
meer onder de aandacht van het
grote publiek te brengen.
Een club die betrokken is bij het
lotto-toto-gebeuren zal 3,70 (in
clusief BTW) voor een kwartet
moeten betalen. Het spel dient
vervolgens verkocht te worden
voor 5,95 wat een winst in
houdt van 2,25. Wanneer een af
nemer niet deelneemt aan de to
to of lotto zal hij echter 6,50
voor het kwartet neer moeten tel
len.
Zeventien afdelingen hebben de
KNVB inmiddels laten weten als
centrale post voor bestellingen
en verkoop van de kwartetten te
willen fungeren. De afdelingen
Utrecht, Haarlem en Gelderland
echter hebben om uiteenlopende
redenen afgezien van enige me
dewerking aan de actie.
IJshockey - Nederland heeft gis
teren in Eindhoven met 3-3 ge
lijkgespeeld tegen West-Duits-
land. Morgen wordt in Unna een
tweede oefenduel afgewerkt.
Turnen - Het Nederlands dames
team heeft in de interland tegen
Noorwegen een ruime voor
sprong genomen. Na de verplich
te oefenstof is de stand 184.80 te
gen 162.15.
Tennis - Huub van Boeckel heeft
zich dankzij een zege op de Zuid
afrikaan Sauer geplaatst bij de
laatste vier van het Sateliet-toer-
nooi in Zoetermeer.
Tennis - John McEnroe heeft zich
door een zege op Bil Scanion ge
kwalificeerd voor de halve finale
van het toernooi in Tokio.
Voetbal - In de Bundesliga ver
sloeg Borussia Dortmund met
4-2 Fortuna Düsseldorf en won
Eintrachf. Frankfurt met 3-2 van
Bayer Leverkussen.
UTRECHT (ANP) - Rood is de kleur van FC Utrecht. Zowel op het speelveld als in de
boekhouding. De schuld van de stichting beloopt op dit moment iets meer dan 3,2
miljoen gulden, de verwachting is dat men tegen het einde van het seizoen ongeveer
vier miljoen rood zal staan.
Een zorgelijke situatie, maar niet
ongewoon in het Nederlandse
betaalde voetbal, waar meer of
minder verliesgevend wordt ver
werkt. Utrecht echter heeft daar
naast andere problemen, die tot
vragen in de gemeenterad en de
Tweede Kamer hebben geleid.
FC Utrecht wordt een slecht en
vooral ondoorzichtelijk finan
cieel beleid verweten. Daarin
staan een vijftal beschuldigingen
centraal, namelijk:
De gemeentelijke afgevaardigde
in het stichtingsbestuur, Van
Dam, werd vaak buiten de be
sluitvorming gehouden.,
Het uitkeren van teken- en hand
gelden moet over een aantal ja
ren nog met de belastingdienst
worden vereffend.,
Nieuwe bestuurders (Van Leur
en Bartelds) zouden zich hebben
'ingekocht'.,
Er is een dubbel geldcircuit,
waardoor sommige spelers een
deel van hun geld via de club
krijgen en een deel van buiten
staanders..
De buitenstaanders, verenigd
voor een gedeelte in een 'club
van honderd' hebben een diep
gaande invloed op het vereni-
gingsbeleid gehad.
Afspraak
Gistermiddag hebben voorzitter
Kees Werkhoven en manager
Cor Hesselberth, tijdens een
persconferentie, de aantijgingen
niet weerlegd. "Omdat", zei
Werkhoven, "wij donderdag een
afspraak met wethouder Pot
(sport en recreatie) hebben ge
maakt, waarin wij toezegden het
college van B en W en de ge
meenteraad van Utrecht op zeer
korte termijn opening van zaken
te geven. Wij willen niet dat de
gemeente zijn inlichtingen via de
pers moet
De leiding van de club hield daar
om de lippen stijf op elkaar over
alle zaken die direct of zijdelings
te maken hebben gehad met de
beschuldigingen, gepubliceerd
in voornamelijk het voetbal
weekblad V.I en de plaatselijke
dagbladen. "Wij zien de ernst
van de situatie in, maar wij kie
zen nog voor het zwijgen, omdat
er mensen bij de zaak betrokken
zijn", vertelde Werkhoven.
"Maar wij willen ons niet ver
stoppen, want wij hebben in feite
niets te verbergen. De club van
honderd heeft geld aan de FC
Utrecht beschikbaar gesteld en
dat is op een bepaalde manier be
steed. Inlichtingen daarover wil
ik eerst aan de gemeente geven.
De tekorten van FC Utrecht zijn
exploitatietekorten, dat hand- en
tekengelden netto werden uitge
keerd, komt omdat wij niet ge
weten hebben dat daarop ook
een belastingplicht rust."
Kikkers
Op dit moment bedraagt de schuld
van de stichting aan de belastin
gen ruim 900.000 gulden, maar
de belastingdienst is slechts een
van de schuldeisers, die stuk
voor stuk een faillissement zou
den kunnen aanvragen.
Die dreiging overigens bestaat niet
direct omdat de FC Utrecht nog
steeds op een zekere tolerantie
van zijn crediteuren kan rekenen
en omdat een faillissement niets
zou opleveren. Kikkers immers
hebben geen veren.
De club bevindt zich zelfs nog in
een vrij gunstie positie omdat er
een nieuw stadion wordt ge
bouwd (totale kosten van het
project 75 miljoen), dat ook een
bespeler nodig heeft.
Manager Hesselberth stelde gister
middag dat de in dit seizoen op
lopende schuldenlast niet te kos
te van de spelers zal gaan. "Wij
zullen, dank zij de inkomsten uit
recettes, aan alle door ons aange
gane verplichtingen ten opzichte
van de spelers kunnen voldoen.
De stijging van de schulden zal
gaan in de richting van hen die
nu al geld van ons tegoed heb
ben."
Hesselberth maakte het voigende
lijstje van FC Utrechts voor
naamste crediteuren:
1.000.000 Langlopende verplichtin
gen, leningen waarbij de ge
meente garant staat voor rente
en aflossing.
1.400.000 Belastingdienst en be
drijfsvereniging.,
300.000 Achterstallige huur sta
dion.,
500.000 Normale crediteuren, zoals
de busmaatschappij en leveran
ciers.
AMSTERDAN (ANP) - Niet elke ruiter is een meester in het bedenken
van de ideale lijn van een parkoers. Dat bleek gisteravond in de eerste
internationale springrubrick van de tweede dag van Jumping Amster
dam. De deelnemers mochten zelf bepalen in welke volgorde zij de
twaalf hindernissen wilden springen. Zoals altijd bij dit soort 'doe-het-
zelf-wedstrijden moesten enkele ruiters worden gediskwalificeerd. Zo
vergat Emiel Hendrix met de schimmel Dreamkeeper in zijn haast een
hindernis en presteerde de Belg Stany van Paesschen het met Jolly
Boy twee keer over hetzelfde obstakel te springen.
De Fransman Herve Godignon reed mat Khadidja wel een uitgekiend
parkoers, ook al maakte hij niet de beste tijd (55,64 seconden). De als
eerste gestarte Engelsman Nick Skelton was met Jet Lag beduidend
sneller (51,93), maar moest vier strafpunten incasseren, waardoor hij op
de tiende plaats belandde. En de Fransman Gilles Bertran de Balanda,
die donderdagavond een eerste prijs pakte, paarde een vlotte rit (53,53)
aan acht strafpunten, zodat hij helemaal niet in de prijzen viel. De beste
Nederlander was Gerd Meier. Hij bleef met Speedway T foutloos in
69,01 seconden en werd daarmee zesde. Uitslag: 1. Godignon; 2. Sloot
haak (Wdl); 3. Snoek (Wdl); 6. Meier.
Terrorisme is een verschijnsel
van onze tijd. Wordt nucleair
terrorisme het verschijnsel
van de komende tijd?
Volgens het Amerikaans-Fran
se schrijversduo Laijy Col
lins-Dominique Lapierre is
het beslist niet ondenkbaar
dat terroristen op een be
paald moment naar kernwa
pens zullen grijpen om te po
gen hun wil door te drukken.
Integendeel zelfs, het be
hoort volgens hen tot de zeer
reële mogelijkheden. Ze heb
ben in hun boek "De vijfde
ruiter" indringend beschre
ven hóe het zou kunnen ge
beuren.
"Voor alles is het een gewone
thriller", riep het tweetal bij
na in koor uit toen het dezer
dagen in Amsterdam als ere
gasten fungeerde van een
feestje dat de uitgeversmaat
schappij Elsevier op touw
had gezet ter gelegenheid van
het verschijnen van de Ne
derlandse vertaling van hun
boek.
Elsevier was er niet vroeg mee.
In diverse landen staat het
tweetal al geruime tijd aan de
top van de literaire hitlijsten.
In Amerika werd zelfs al een
bedrag van een dikke vier
miljoen gulden op tafel ge
legd alleen voor de pocke
trechten.
En dat alles alleen voor een
thriller? Natuurlijk niet. De
intensieve onderzoekingen
die het schrijven van deze
zeer actuele roman vooraf
gingen hebben zo'n berg aan
informatie opgeleverd dat
het werk ver boven het ni
veau van een gewoon verzon
nen verhaal uitstijgt.
"En we staan achter elke zin
Larry Collins (rechts)
1
i Dominique Lapierre.
die we hebben geschreven.
De gegevens die we daarin
verstrekken zijn absoluut be
trouwbaar", verzekerden de
twee schrijvers hun publiek
in Amsterdam. Dat overigens
in niet zo bijster groten getale
was komen opdraven. Wat op
zichzelf niet te verwonderen
valt als de uitgever het boek
tevoren in handen van een
ochtendblad heeft gespeeld
die er een bewerkte feuille
ton van maakt. En daarmee al
is begonnen als de bijeen
komst in de hoofdstad wordt
belegd...
De documentaire inslag die het
duo Collins-Lapierre al eer
der toonde o.a. met "Brandt
Parijs?" en "O Jeruzalem"
komt ook in hun eerste thril
ler sterk naar boven. New
York is niet zo maar een stad.
Het is een gigantische agglo
meratie waarin meer zwarten
wonen dan in Lagos, de
hoofdstad van Nigeria, meer
joden dan in Tel Aviv, Jeru
zalem en Haifa samen, meer
Italianen dan in Palermo en
meer Ieren dan in Cork. In al
le hoekken van de vijf distric
ten is wel een stukje wereld
te vinden. Alle rassen, volke
ren en godsdiensten van de
wereld zijn er vertegenwoor
digd.
En in deze mensen-moloch zal
- volgens het boek - een wa
terstofbom tot ontploffing
worden gebracht als de Li
bisch dictator Gaddafi zijn
zin niet krijgt. Hij eist onmid
dellijke ontruiming van de
westelijke Jordaanoever
door Israël. Zijn Palestijnse
broeders hebben al lang ge
noeg aan dovemansoren ge
smeekt
De eerste reactie in Washington
is ongeloof. Dan verbijste
ring. Daarna angst, bijna pa
niek.
De man die in het verhaal het
Witte Huis bewoont wordt
niet met name genoemd. Hij
is "de president". Maar het is
duidelijk dat de schrijvers
Carter voor ogen hebben ge
had. Hij was hun president
die de mensen moest leiden
die de weg uit dat doolhof
van velerlei belangen moes
ten pogen te vinden.
Eerst trachten Gaddafi tot an
dere gedachten te brengen.
Het wordt geprobeerd maar
de Amerikanen stuiten op
een muur van Arabische on
verzettelijkheid. Hy zal treu
ren om het leven van miljoe
nen Newyorkers maar het
kan niets aan zijn besluit ver
anderen.
Moet dus worden toegegeven
aan deze nucleaire chantage
en Israël worden gedwongen
aan Gaddafi's eisen te vol
doen? Ook dat wordt overwo
gen, zelfs geprobeerd maar
de Israëliërs blijken even on
verzettelijk. Jammer voor die
miljoenen Amerikanen. Maar
ze kunnen geen duimbreed
wijken. Een kwestie van
principe.
Dan New York ontruimen? Het
blijkt een onmogelijkheid.
Volgens Collins en Lapierre
hebben er inderdaad in de
Verenigde Staten al zo'n tien
bedreigingen en chantagepo
gingen met atoomwapens
plaats gehad. In 1974 zou pre
sident Ford om die reden bij
na Boston hebben laten eva
cueren.
Er is een speciaal bureau dat
dag en nacht in actie kan ko
men om te zoeken naar elk
verdwenen of verborgen
atoomdeeltje. Maar in een
stad als New York is dat als
het zoeken naar een speldek-
nopje in een hooiberg.
Ook wordt al jarenlang ge
tracht uit te vinden hoe een
miljoenenstad als New York
zou kunnen worden geëva
cueerd. Theoretisch zou het
kunnen. In drie dagen tijd.
Maar dan zou iedereen zich
ideaal moeten opstellen. Nie
mand gelooft echter dat mijn
heer B op mijnheer A zal
wachten omdat die volgens
het alfabet eerder weg moet.
Zeker niet als ergens een
atoombom dreigt te explode-
"Evacuatieplannen deugen al
leen op papier. In de barre
praktijk zijn ze onuitvoer
baar", concluderen de schrij
vers die overigens niet bang
zijn met hun boek slapende
honden te hebben wakker ge
maakt. Zulke honden slapen
niet.
Natuurlijk weet de lezer al na
het eerste telefoontje in het
Witte Huis dat die waterstof
bom in het boek nooit zal ont
ploffen. Hij zal - net als in el
ke ordentelijke avonturenro
man - prcies op tijd worden
gevonden en onschadelijk
worden gemaakt. Als pure
thriller is "De vijfde ruiter"
dan ook geen uitzonderlijk
fenomeen.
Maar de herkenbaarheid van
het decor, de herkenbaarheid
van de hoofdfiguren, de le
vensechte schets van de ge
dreven terroristen, het grieze
lig fanatisme van hun motie
ven en de adembenemende
onmacht van wat normaal zo
machtig lijkt, het zijn vele fa
cetten die het lezen van dit
verhaal tot een ongemeen
boeiende belevenis maken.
En dan maar hopen dat het
documentaire van het werk
alleen de entourage betreft
en niet de immense dreiging
die Collins en Lapierre in het
gegeven hebben neergezet...
"De vijfde ruiter" - Elsevier -
29,50.
KOOS POST
