Mexico: doekje voor
het bloeden
Ontruimd eiland met 1500 gasten
Cancun is hel voor de armen
i ji vuvnmu!.
Toonbank 's werelds goederen lost
probleem armen niet op
Noord-Zuid conferentie in Mexico vergt enorme organisatie
WOENSDAG 21 OKTOBER 1981
CANCUN, MEXICO - Na
de aanslagen op de paus
en Ronald Reagan en de
moord op Anwar Sadat, is
het nauwelijks een won
der dat Mexico de Noord-
Zuid-conferentie in de
luisterrijke badplaats
Cancun heeft vastgemet-
seld in veiligheidsmaatre
gelen van allure. Vandaag
de dag brengen 22 staats
hoofden en regeringslei
ders 1500 officiële delega
tieleden op de been en
zo'n 2500 journalisten: bij
na 200 man per leidsman
dus. En dat wijst op infla
tie van het politiek ver
nuft, alsmede van het ge
zond verstand.
Mexico, met al zijn trage charme,
omlijst door fonkelende stukjes
muziek, op de rand van de grote
kloof tussen ontwikkelingsl and
en olierijkdommen, heeft niet de
reputatie van een feilloze organi
satie. De Noord-Zuid-conferen-
tie, het produkt van denkwerk
van de Commissie-Brandt (ge
noemd naar de Duitse socialist
Willy Brandt), stelt alleen al tech
nisch eisen waaraan Mexico nau
welijks toe is.
Het is daarbij met noodzakelijk dit
land voortdurend te schetsen te
gen de achtergrond van zijn car
toon-beeld: een mannetje dat
met een sombrero over de ogen
getrokken tegen een boomstam
ligt te maffen in een landschap
vol cactussen. Maar afgezien
daarvan, het is toch een niet ge
ringe opgave, voor 22 regerings
leiders en staatshoofden - om
van de journalisten nog maar
niet te spreken - feilloze tele
foonverbindingen naar verre uit
hoeken der aarde aan te leggen.
Ook in Peking willen ze tenslotte
wel weten wat eerste-minister
Jianying zo ver van het vader
land uithaalt.
Veiligheid
Wat de veiligheid betreft heeft Me
xico de zaak eenvoudig opgelost
door Cancun als conferentie
plaats te kiezen: een eiland dat
slechts door twee dunne brug
gen verbinding heeft met het
vasteland, en dat ontruimd kon
worden. Zelfs de duurste bad
gasten hebben hun biezen moe
ten pakken voor een historische
bijeenkomst. Historisch, niet
omdat er nog nooit eerder
Noord-Zuid-conferenties heb
ben plaats gehad en zijn mislukt,
maar omdat het een confrontatie
is van economische systemen
waartussen Ronald Reagan de
tegenstellingen scherper dan
voorheen gebruikelijk heeft ge
definieerd. Regio's als West-Eu
ropa en Japan, industrieel mach
tig ondanks hun gebrek aan ei
gen grondstoffen, beseffen beter
dan de VS dat er en modus van
samenwerking moet worden ge
vonden met de arme landen.
Want die hebben wel grondstof
fen, bestaan vaak van een uitslui
tend daarop toegespitste econo
mie en hebben van de OPEC ge
leerd dat een kartel heel wat
brood op de plank kan brengen.
Reagan gaat, zei hij zelf, om te le
ren en te luisteren - de VS zul
len, zei minister van buitenland
se zaken Haig, niet proberen wie
dan ook zijn economisch sys
teem op te dringen, omdat elk
land zijn weg naar ontwikkeling
zal plaveien met zijn eigen histo
rie, filosofie en belangen. Het ligt
dan ook voor de hand dat de con
ferentie staat en valt met Japan
se en Westeuropese inspannin
gen. die wortelen in puur eigen
belang. alsmede met de moge
lijkheid om Reagan en zijn dele
gatie te overtuigen van het grote
belang dat voor de westelijke
veiligheid is gemoeid met een
behoorlijke verstandhouding
tussen gebruikers van grondstof
fen en de arme producenten er
van. En zo'n behoorlijke verstan
doud ing betekent niet anders
dan dat het arme „zuiden" (een
geografisch wat aanvechtbare
term) moet groeien, met hulp
van het zogenaamde „noorden".
Tussenwegen zijn er in feite niet
Niet vrolijk
Het is geen vrolijk gezelschap dat
te Cancun bijeenkomt. De mooie
stranden vragen niet om een de
coratie van zwaarbewapende mi
litairen, of een invasie van per
soonlijke veiligheidsdiensten,
terwille van een aantal oudere
heren, met zwake gezondheid.
Het kleine plaatselijke hospitaal
is dan ook opgetuigd met Mexci-
co's beste medische specialisten.
Het Sheraton-hotel, waar de
machthebbers vergaderen, werd
uitgerust met een helikopter
voor noodgevallen. En bloed van
elk denkbaar type is in voorraad.
De gezondheid van het breekba
re gezelschap heeft al een aan
slag gedaan op de conferentie.
Helmuth Schmidt, Houphouet-
Boigny (Ivoorkust), Figueiredo
(Brazilië) en co-voorzitter Kreis-
ky (Oostenrijk) hebben vanwege
een variëteit aan kwalen moeten
afzeggen. De Canadezen, zo
wordt nu verondersteld, zullen
zodoende een grotere rol spelen
dan was voorzien, Trudeau mag
misschien mede-voorzitten en
dit betekent althans een kleine
genoegdoening voor Nederland.
Canada immers was een der „ge
lijkgezinde landen" die onlangs
in Stockholm vergaderden om
een filosofie vast te leggen. Ook
Nederland was daarbij.
Montezuma's wraak
Voormalig VS-president Jimmy
Carter heeft ooit internationale
opschudding veroorzaakt door
tijdens een staatsiebezoek aan
Mexico een grap te maken over
„Montezuma's wraak", de vry-
wel onvermijdelijke diarree
waardoor het merendeel van Me
xico's bezoekers wordt getrof
fen. weliswaar verlaagt dit fysie
ke verschijnsel de bloeddruk,
wat niet ongezond behoeft te
zijn, maar de Saoedi's, de Indiërs
en de Japanners hebben hun ei
gen koks meegebracht, zoals elk
gemiddeld voetbalploegje dat te
genwoordig ook doet.
De logistiek alleen al is min of
meer verbijsterend. Niet zozeer
omdat Trudeau heeft gevraagd
om een dozijntje verse rozen per
dag, zodat hij zijn revers steeds
kakelfris kan opsieren, noch om
dat de Britse Margaret Thatcher
om een Mexicaanse kapper heeft
geëist die vandaag, morgen en
vrijdag met de fnseertangen of
wat daarvoor doorgaat gereed
moet staan. Het is maar een bij
komstigheid dat president Ferdi
nand Marcos van de doodarme
Filippijnen een DC-10 vooruit
heeft gezonden met zijn persoon
lijk meubilair. En het ligt min of
meer voor de hand dat elke rege
ringsleider een terras heeft met
jazuzzi (wervelbaden) vergezeld
van uitzicht op zee of de lagune,
want die kamers en jazuzzi's wa
ren er al. En verder wordt het
eten voor de gasten gewoon
Cancun gevlogen, zoals altijd,
want het is een eenzaam eilandje,
dat wel.
Negen talen voor de officiële tol
ken: dat zegt iets omtrent het we
reldwijde aspect van de bespre
kingen: Frans, Duits, Engels,
Chinees. Spaans, Arabisch. Ja
pans. Zweeds en Servo-Kroatisc
h voor de Joegoslaven. Maar de
stemmen die in de oorknopjes
klinken komen over via een spe
ciaal systeem dat onderschep
ping van buiten vrijwel uitsluit.
Mexico, kortom, heeft flink in de
beurs getast voor deze gelegen
heid, in een opzichtige poging
een politieke catalysator te wor
den in Midden-Amerika en het
Caraibisch gebied, van hanteer
baarder karakter dan de Cubane-
Zestien miljoen
Nog maar wat cijfers: in de lobby
van het Sheraton-hotel, is een
conferentietafel gebouwd, voor
44 gedelegeerden (twee per land,
op Duits aandringen) met een
omtrek van zo'n 37 meter en dan
is VN-secretaris-generaal Kurt
Waldheim nog met eens meege
rekend. Dat wordt benauwd zit
ten kennelijk. Alleen die tafel,
heet het in Mexico, heeft met al
zijn technische voorzieningen al
een miljoen gulden gekost. Het
hele spektakel zal volgens de Me
xicanen niet meer dan zestien
miljoen gulden kosten en Can
cun zal blijvend profiteren van
vers geasfalteerde wegen en een
verlengde startbaan op het vlieg
veld. De voorbereidende confe
De strenge bewaking van het Sheraton Hotel tn Canctin - de vergader
plaats van de 22 regeringsleiders - begon zich vorige week al af te teke
nen. toen enkele wachten
gebouw posteerden.
i de Mexicaanse militaire politie zich t
rentie in Ottawa, waar zeven
geïndustrialiseerde landen teza
men kwamen heef tenslotte ook
maar 20 miljoen gulden gekost
Zo gaat dat dus in Cancun, met vol
le militaire eer, als vandaag alle
leiders met tussenpauzen van
een half uur arriveren. Dat bete
kent voor Mexico's president Lo
pez Portillo een dagtaak van
ruim tien uur handenschudden,
ongeacht of de heren hun eigen
dure toestellen nemen, zoals de
Saoedi's uiteraard, maar ook de
Algerijnen, of dat, zoals de Zwe
den gewoon per geregelde dienst
arriveren. En dat alles binnen
oogbereik van de arme mensen
op het schiereiland van Yucatan.
Daar staan niet alleen befaamde
ruines uit de dagen vafivoor de
Spanjaarden, toen de Maya's nog
de baas waren, maar er leven
„campesi nos" in zo'n bittere ar
moede dat zij volgens de Mexi
caanse diplomaat en filosoof Car
los Fuentes, op hun knieen naar
de kerk kropen om te bidden
voor het doorgaan van de oorlog
in Korea, die de vraag naar hen
nepvezel had vergroot. Dat was
in 1952 Een tiental jaren later zei
de toenmalige Amerikaanse mi
nister van defensie Robert
McNamara dat de veiligheid van
de VS in het geding was vanwe
ge de armoede in de derde we
reld en de ruimte die deze ver
schafte aan Sowjet-expansionis-
In Cancun zal niet worden gespro
ken, althans niet openlik, over
het verschijnsel dat arme landen
door politieke omstandigheden
worden gedwongen tot wape
naankopen. die hun economisch
gnf alleen maar verder uitdie
pen, die inflatoir zijn en zodoen
de economische heroriëntatie in
de weg staan In Cancun speelt
de wereld omgeven door bela
chelijke luxe. xylophoon op de
ribben van de hongerlijders Dat
is griezelige muziek
HENK KOLB
WASHINGTON - In de luxueuze
Mexicaanse badplaats Cancun,
een speeleiland voor de rijken,
komen morgen en overmorgen
staatshoofden en regeringslei
ders van 15 ontwikkelingslanden
en 7 geïndustrialiseerde naties
bijeen, om de armoede in de we
reld te bespreken. Deze Noord -
Zuid-conferentie, in een geluid-
dichte vergaderruimte, heeft
geen agenda en er zullen geen
besluiten vallen. Er zal zelfs geen
slotcommuniqué worden uitge
geven.
Uit een opsomming van de beide
gastheren, de Mexicaanse presi-
Door
Henk Kolb
dent Lopez Portillo en de Oos
tenrijkse kanselier Kreisky, zal
de wereld vernemen of een nieu
we economische orde in het ver
schiet ligt, voor het kopen, ver
kopen en financieren van 's we
relds goederen en diensten, op
dat voor de arme landen een be
ter vooruitzicht op ontwikkeling
gaat ontstaan.
Want daar gaat het om: de bijna
geïnstitionaliseerde armoede
van wat samenvattend de Derde
Wereld heet, vormt een bedrei
ging voor de politieke veiligheid
van het verhoudingsgewijs rijke
deel van de naties der aarde.
Maar hoezeer dat ook als gege
ven wordt begrepen: tussen de
rijke landen en dan met name
tussen de Verenigde Staten en
hun Europese bondgenoten be
staan ogenschijnlijk niet te over
bruggen verschillen van inzicht
waarop dat pro
bleem moet worden aangepakt.
Ironie
Mitterand is het slag geoefend poli
ticus waarmee Ronald Reagan
het in Cancun moeilijk krijgt,
ook al staat dan reeds bijvoor
baat vast dat, zoals een Ameri
kaans diplomaat beweerde, een
conferentie van 22 staatshoofden
en regeringsleiders nooit kan
mislukken. Het is niet zonder
ironie, dat Mitterand naar de
Verenigde Staten komt om het
ontstaan van een nieuwe staat te
vieren, terwijl na 200 jaar de pre
sident van die naderhand Ver
enigde Staten, in de Derde We
reld met zijn talloze
ties, als de grote vijand, econo
misch en politiek, te boek staat-
De Verenigde Staten zullen de
armlastigen in deze wereld niet
anders behandelen dan de ar
moedzaaiers van eigen bodem.
Ronald Reagan krijgt te maken
met omstandigheden waarin hij -
zonder steun van tevoren ge
schreven tekstkaarten - zijn ideo
logische dogma's moet afmeten
tegen de overtuiging van ande
ren, dat de binnenlandse politie
ke ontwikkelingen in de Ver
enigde Staten niet de omtrek be
palen van de werkelijkheid waar
mee de wereld te maken heeft.
Even zwaar
In feite gaat het er in Cancun - waar
geen probleem wordt opgelost -
vooral om de Verenigde Staten
te overtuigen van de noodzaak
binnen het raam van de Verenig
de Naties globale onderhandelin
gen te aanvaaden, waarin de
stem van het gloednieuwe staatje
Belize even zwaar telt als die van
Amerika. Dat is het soort
werkelijkheid waarmee een uit
sluitend in machtsconcepten
denkende president niet graag te
maken krijgt, omdat het een de
legatie van economische macht
betekent, een overdracht van
middelen naar een nieuwe we
reld, die terecht beseft dat onaf
hankelijkheid eerst waarde
krijgt wanneer die ook econo
misch gestalte krijgt.
De Noord-Zuid-conferentie in Can
cun is niet meer dan een farce,
een doekje voor het bloeden. In
dien landen die de technologie
bezitten, een flink stuk onge
bruikte produktiviteit en grote
werkloosheid, niet willen samen
werken met de naties, waar een
grote potentiele vraag, zonder
koopkracht van betekenis, of de
landen die vanwege olieproduk-
tie een kapitaal-over schot heb
ben gekweekt, dat hun eigen
economie niet kan absorberen.
Het gaat om de vraag of deze we
reld moet, of kan, blijven voort
bestaan met de economische en
politieke last op de rug van arme
landen die tot een miezerige sta
tus van bedelende consument
worden veroordeeld en zodoen
de politiek kunnen worden afge
perst. De Amerikaanse paranoia,
die Ronald Reagan tot beleid
heeft verheven, dreigt de wereld
terug te brengen tot de betrek
kingen tussen twee supermach
ten: de Verenigde Staten en de
Sowjet-Unie. Cancun doet in elk
geval veel om de beperking van
deze visie, die bondgenoten de
gradeert tot de functie van pion
nen, enigszins te verbreden.
Ronald Reagan met andere woor
den, krijgt de wereldatlas voor
gelegd, waarin een bonte verza
meling van totalitaire machtheb
bers, democraten en volkstribu
nen de pagina's aanwijst. Het is,
zoals Frankrijks minister van
buitenlandse zaken Claude
Cheysson heeft gezegd, geen
kwestie van liefdadigheid of van
het weggeven van rijkdom, maar
een voorwaarde voor ontwikke
ling en wereldvrede.
Botsing
De belangrijkste opbrengst van
'Cancun' is niet het feit dat dit
een botsing is tussen ideolo
gieën, tussen de gevulde buiken
en de magere ribbenkasten. Het
is ook niet zozeer een poging om
opnieuw controle te krijgen over
de 700 miljard dollars in specula
tief geld. dat de financiële mark
ten in opschudding brengt, noch
een zorgvuldig nadenken over de
vraag hoe over 20 jaar de dan van
4,5 tot 6,5 miljard mensen ge
groeide wereldbevolking moet
worden gevoed, gehuisvest, op
gevoed, aan het werk gezet en
van energie moet worden voor-
Zelfs zal Cancun, wat cosmetisofee,
gebaren daargelaten niet eens
toekomen aan de drie fundamen
tele vraagstukken van onbelem
merde handel: open markten
dus, betaalbare energie en hon
ger. Cancuns opbrengst zou
vooral bewustwording moeten
zijn omtrent een gigantisch, ge
compliceerd probleem. Dat ont
stijgt verre aan de vraag of er
sprake moet zijn van globale on
derhandelingen, waar de Ver
enigde Staten te maken hebben
met een systeem dat hun grond
wet hoog houdt,doch dat Was
hington politiek niet goed uit
komt. Vanwege de getalsmatige
meerderheid die de Derde We
reld er in de schaal legt. Of dat
wereldbank, Internationaal Mo
netair Fonds en GATT (die han
del en tarieven regelt) het forum
zullen blijven waar het vraagstuk
van arm en rijk wordt aangepakt
en waar de Verenigde Staten ie
der gewicht kunnen laten we
gen.
De cijfers doen op zichzelf niet zo
terzake. De Verenigde Staten ge
ven meer geld uit dan welk ander
land ook. aan hulp. Maar Ameri
ka komt bii lanee na niet aan de
doelstelling van 7 gulden per
briefje van duizend dat de Ver
enigde Naties voorstaat. De Rus
sen zijn opzichtig afwezig, omdat
zij menen dat alle ellende van de
ontwikkelingslanden hun ver
antwoordelijkheid niet is. De Cu
banen, een nominale leider van
de Derde Wereld, zijn niet aan
wezig omdat dit de prijs was
voor Reagans komst. De Oosten
rijkers aanwezig en zelfs co-voor
zitter, omdat Kreisky een handi
ge politieke manipulant is.
Afwezig
Nederland, dat de Noord-Zuid
kwestie vrijwel heeft uitgevon
den afwezig, bg gebrek aan een
steekhoudend buitenlands be
leid onder Van der Klaauw en
zonder enige steun van beteke
nis uit de ontwikkelingswereld
Alleen Algerge en Joegoslavië
bleken bereid voor d» K<
landse aanwezigheid een lans te
breken - de Amerikanen, Zwe
den, de (Oostenrijkers, de Cana
dezen. zogenaamde gelijkgezin
den, staken geen vinger uit voor
Nederland Dat was een diplo
matieke nederlaag van de eerste
orde. En een trieste.
Moet de rijke wereld ervoor zorgen
dat met hun fondsen wordt ge
zocht naar energiebronnen in
ontwikkelingslanden die vanwe
ge de energiekosten hun hele be
staan hebben verpand? Nee, zeg
gen de Amerikanen. Ja zeggen
de Fransen. Wereldwijde onder
handelingen waann vanwege het
stemmengewicht de arme lan
den meetellen of 'Cancun'- con
ferenties die een instituut wor
den en waar de armen alleen
maar hun hand kunnen ophou
den?
Het eerste, zegt Europa, vergeet
het maar zegt Amerika. Zodoen
de gaat de wereld i m
interessante confrontatie tege
moet op een eiland van 20 kilo
meter lang, voornamelijk bc
bouwd met hotels, waar 2500
journalisten komen gadeslaan
hoe de wereld tekeer gaat. Can
cun. waar de Mt Ml
patrouilleert op de stukken wa
ter waar doorgaans speedboten
rondzoemen, met waterskien er
achter.
In deze zaal zullen de 22 regeringsleiders morgen en vrijdag gaan pralen in hel kader van de noord-zuid
dialoog De zaak in onderweg in het luxueuze Cancun Sheraton Hotel, waar alle deelnemers gedurende de
confrentie zullen logeren.
(Van onze correspondent Rob
Sprenkels)
CANCUN - Ik heb nog
nooit zo lekker pizza gege
ten als bij Rolandi, tijdens
mijn bezoek het enige
"goedgevulde restaurant in
Cancun. Goed, smaken
verschillen, maar die pizza
was wat mij betreft de eni
ge prettige ervaring in het
Mexicaanse toeristencen
trum waar donderdag en
vrijdag regeringsleiders
uit 22 landen bijeenko
men ir. een poging de ver
schillen tussen arm en rijk
te overbruggen.
„Hier maken we het paradijs", ver
kondigde in 1972 Luis Echever-
ria, op dat moment president van
Mexico. En in minder dan vijf
jaar tijd werd dit Caraibische
schiereilandje van nog geen 25
km lengte met zijn betoverende
witte stranden van koraalzand en
diepblauwe wateren omgetoverd
tot een walhalla voor de toerist
met goedgevulde portefeuille.
Een paradijs van zon, zee, water
sporten en exotisch eten voor
wie het kan betalen Het goed
koopste hotel nabij de stranden
kost per nacht 45 dollar. Het ge
middelde voor een tweeper
soonskamer ligt maar liefst bo
ven de 100 dollar.
Met het paradijs kwam ook de hel.
Simpele boeren uit alle hoeken
van Mexico stroomden naar Can
cun in de hoop op een betere le
vensstandaard. Er bleek werk
genoeg te zijn voor degene die
stenen op elkaar wist te metse
len. Maar terwijl de boeren dure
hotels en luxe villa's uit de grond
stampten, werd er niet aan hun
toekomst gedacht. En daar zitten
ze nu. met meer dan 30 000 man
opeengehoopt in het voormalige
vissersplaatsje Puerto Juarez, nu
de krottenwijk van Cancun.
Zonder riolering
Kartonnen optrekjes, zonder stro
mend water, zonder licht, zonder
riolering. Halfnaakte, onge
schoeide kinderen spelen tussen
stinkende vuilnishopen „Scho
len zijn er niet", vertelt Carlos,
die niet precies weet hoe oud hij
is. het op 35 houdt, maar er uit
ziet als 55. „Ik woon hier sinds
een jaar of zes. Eerst werkte ik in
de hotelbouw, nu ben ik tuinman
in een van de bungalowcomple-
- Hoeveel verdien je?
„Het minimumloon, 175 pesos (on
geveer f 17 - red.) per dag" Maar
die 17 gulden is voor Carlos te
weinig. „In mijn geboorteplaats
zou het een fortuin zijn, maar
hier is het niet eens genoeg om
elke dag eten te kopen", klaagt
hg
Cancun. het paradijs voor de rijke
toerist, is een hel voor de Mexi
caanse arbeider. Melk. maiskoe-
ken, groenten, vlees, alles is
gauw twee keer zo duur als in
Mexico-Stad. waar de kosten
voor het dagelijkse levensonder
houd te vergelijken zyn met die
in Nederland. Om maar te zwg-
gen over de grondprijzen en de
huren, die ver boven het geloof
waardige uitsteken. In Mexico-
Stad is 2000 gulden voor een
enigszins acceptabel driekamer
flatje niets. En in Cancun is het
niet veel beter.
Krot
Carlos woont in een bouwvallig
houten optrekje roet neten dak.
geen licht, geen water. Een krot.
Hg betaalt er per maand 100 gul
den voor. Irena, een boekhoud
ster op een van de banken,
woont in een van de moderne
wijken van Cancun. Ze verdient
goed, 3000 gulden per maand,
maar de helft daarvan gaat op
aan de huur „De prijzen hier stij
gen zo snel. dat ik er soms wan
hopig van wordt", vertelt ze.
Burgemeester José Irabien is de
eerste om toe te geven dat er het
nodige scheef zit in Cancun. „De
niet-geschoolde arbeiders, de
mensen die in Puerto Juarez le
ven, moeten in de gemeenschap
worden geïntegreerd", vindt hij
Irabien is voorstander van het
bouwen van populaire wonin
gen, van een beter openbaar ver
voer, van uitbreiding van de ge
meentelijke reinigingsdienst.
Maar zijn handen zijn gebonden
aan de wensen van de hotelex
ploitanten. want zonder de in
komsten uit het toerisme is de
gemeente Cancun niets. „Ik wil
wel. maar je kan met", zo zegt
burgemeester Irabien
Cancun is er niet voor de Mexica
nen. De winkels zijn volge
stouwd met produkten uit de
Verenigde Staten. Stereo-mstal-
klcuren-tv l<><
broodroosters. Franse parfums
Aan de kassa wordt doorgaans
de 10 procent Mexicaanse btw
berekend, maar alvorens op het
vliegtuig naar Mexico-Stad te
stappen worden de koffers ver
rassend genoeg zorgvuldig door
douanebeambten gecontroleerd
Het gaat namelijk wel degelijk
om zwarte handel. Smokkelarij
die door de autoriteiten wordt
toegestaan om de toeristen te
paaien. Cancun is honderd pro
cent Mexicaans grondgebied en
officieel geen vrghaven Maar de
Mexicanen die erheen gaan, wor
den tgdens de terugreis behan-
het buitenland
Tegenstellingen
Cancun is op alle fronten een ty
pisch voorbeeld van de scherpe
tegenstellingen tussen arm en
rijk. Het is een nogal ironisch de
cor voor een conferentie waar en
kelen van 's werelds belangrijk
ste presidenten met minder in
vloedrijke collega's rond de tafel
gaan zitten om te bestuderen
langs welke wegen ontwikkelde
en onontwikkelde naties dichter
bg elkaar kunnen worden ge
bracht Een conferentie waar de
grondslag zal moeten worden ge
legd voor het opheffen van de so
ciale onrechtvaardigheid waar
aan onze wereld ten onder dreigt
te gaan.
Het lijkt onwaarschgnlgk dat Ro
nald Reagan of Francois Mitter
rand tgdens zgn verblgf in Can
cun kennis zal maken met de el
lende van het dagelgks bestaan
in Puerto Juarez De weelderige
hotelzone zal gedurende de top
conferentie hermetisch van de
rest van de omgeving zgn afge
sloten. Desalniettemin valt het te
hopen, dat de deelnemers aan dc
Noord-Zuiddialoog rekening zul
len houden met een historisch
gegeven, waarvan Cancun eens
tc meer het bewgs vormt: de glo
rie van de rgken wordt geschre
ven met het bloed van dc armen.
