Drie „monsters" op
een vierkante meter
LAAT DE HERFST NU MAAR WAAIEN!
M'N EERSTE
BROMMER
WIL IK ZELF
BETALEN.
DAAROM BEZORG
IKDE KRANT.
mm
Tóch heefl Van Egmond nog
wat geld voor een deel van de
krabben gemaakt. Zestig gul
den ving 'ie toen toen een
voor hem onbekende zestig
kilo kwam halen. Wat de man
er mee van plan is? De pa
lingvisser weet het niet. Niet
om op te eten, denkt Van Eg-
mond. Omdat ze niet voor
consumptie geschikt zijn.
Want anders hadden die twee
Chinezen het hele handeltje
wel meegenomen.
Zes katten (een paar zijn er van
de buren) en drie honden kij
ken Leo op de vingers als 'ie
een halve mand krabben
leegkiept op een grote, platte,
metalen schaal. Agressief
spreiden ze hun'scharen zo
dra er 'gevaar' dreigt. Stuk
voor stuk proberen ze er tus
senuit te knijpen. Al dagen
zitten ze zonder eten. Niet
één krijgt de kans om het wa
ter te bereiken.
"Weet je", vertelt Leo, "ik heb
één nacht gehad waarop ik
zeker vijfduizend van die
krengen heb gevangen. Geen
dag gaat er voorbij of ik heb
er wel zo'n duizend. Op elke
vierkante meter zitten er
minstens drie. Ja, ik ben blij
dat het visseizoen bijna is af
gelopen. Kans om m'n netten
te repareren krijg ik niet. Zo
groot is de schade. Misschien
kan ik zelfs beter nieuwe ko
pen. Dat is goedkoper. Er
gaat zoveel tijd in het boeten
zitten, vreselijk gewoon
Spin
Pas in de loop van het vissei
zoen kreeg Van Egmond écht
last van de wolhandkrabben.
In het begin ving hij wat
kleintjes, maar die waren niet
groter dan een behoorlijke
spin. Nu vangt hij exempla
ren met een bast van wel vijf
tien centimeter.
Door
Jan Westerlaken
De krabben zien er angstaanja
gend uit met hun scherpe
scharen. Het is zelfs enkele
keren voorgekomen, dat de
krab voor de gevaarlijke vo
gelspin werd aangezien. Op
het eerste gezicht lijken de
beesten inderdaad wat op el
kaar. Zeker met dat haar. De
krab heeft echter tien poten,
de spin acht.
"Overal leven die beesten van",
beweert Van Egmond, die de
hele dag met een pet oploopt
en zich met een dik over
hemd, een wollen vest én dik
ke trui tegen de kou wapent.
"Of het nu vissen zijn of gras,
het maakte ze niks uit. Het
zijn alleseters." Een stelling
die het Rijksmuseum voor
Natuurlijke Historie in Lei
den bevestigt.
De palingvisser zocht zelf con
tact met de deskundigen van
ANDAG 19 OKTOBER 1981
Chinese wolhandkrab heeft dit
visseizoen erbarmelijk veel
schade aangericht. Palingvisser
Leo van Egmond uit
Roelofarendsveen heeft niet
alleen aanzienlijk minder vis
gevangen, ook zijn ftiiken
j werden kapot gevreten. Gaten
zo groot als een vuist. Voor de
paling een dankbare kans om te
ontsnappen.
vee keer in zijn leven als visser
heeft Van Egmond, die zijn
stekkie in de Braassemermeer
heeft, een ware explosie van de
wolhandkrabben meegemaakt.
De eerste maal was het echter
niet zo har als nu.
De wolhandkrab is een schadelijk
dier met behaarde scharen.
Oorspronkelijk is zij afkomstig
uit China. In het begin van de
eeuw (1911-1912) is
het beest voor het eerst in de
Elbe in Duitsland gesignaleerd.
Vermoedelijk is een
hoeveelheid larven via schepen
in de Duitse rivier
terechtgekomen. De krab heefl
enige tijd een bedreiging
gevormd voor de polders.
Omdat zij holen in dijken
wroette.
Leo van Egmond heeft wel wat
dingen uitgeprobeerd om de
krab uit zijn netten te houden.
Dat lukte wel, maar óók de
vissen konden niet meer naar
binnen. De krabben die hij
vangt, verzamelt 'ie. Vernietigt
ze, of geeft ze weg.
Het Rijksmuseum voor
Natuurlijke Historie in Lelden,
het Rijks Instituut voor Visserij
Onderzoek in IJmuiden en het
Biologisch Instituut in
Scheveningen waren er als de
kippen bij om een 'emmertje'
wolhandkrabben bij Van
Egmond weg te halen. Om op te
zetten en eens nader te
onderzoeken.
Twee Chinezen zagen het hele
maal zitten. Dachten ze al
thans. Een 'maaltje' goedkope
krabben is tenslotte nooit
weg. Maar toen ze oog in oog
mei de beesten stonden, had
den ze het gauw gezien. Hier
hadden ze niks aan, mompel
den ze tegen palingvisser Leo
van Egmond. Vriendelijk
knikkend en beminnelijk la
chend verlieten ze de ark van
de visser. Tanige Leo bleef
achter met z'n duizenden Chi
nese wolhandkrabben...
Boven de
gevaarlijke
vogelspin
onder
de
Chinese
wolhandkrab.
OOK AL WAAIEN DE BLADEREN JE OM DE OREN,TREK ER IN DE HERFSTVAKANTIE LEKKER OP UIT.
TEGEN WEER EN WIND BESCHERMD DOOR JE JIJ-KLEREN. JIJ. JONGENSKLEREN VAN HIJ.
HIJ MANNENMODE EN JIJ JONGENSMODE NU ÓÓK IN DE HAARLEMMERSTRAAT 150 IN LEIDEN.
PAGINA 23
Z'n schoonzoon Jan heeft wél
een paar grote exemplaren
opgezet. Een flinke klus.
Eerst zes weken in de spiri
tus. dan een paar dagen op de
kachel laten drogen en ver-,
volgens lakken. "Ik geef ze
wel eens cadeau aan mensen
die jarig zijn", vertelt hij. "Ze
zien zo n ding bij mij aan de
muur hangen, vinden het
mooi en willen er één. Spaart
mij geld voor een cadeau
uit", merkt Jan lakoniek op.
Pieken
Holthuis van het Rijksmuseum
voor Natuurlyke His tone
zegt, dat er wordt onderzocht
waar die pieken vandaan ko
men. Erachter is men nog
niet. Evenals het Rijks Insti
tuut voor Visserij Onderzoek
(RIVO). Dit houdt een enquê
te onder de beroepsvissers
om na te gaan hoe zwaar ge
dupeerd zij zijn en waar de
krab het meest voorkomt
Wat dit laatste betreft, gaat
het om meren en rivieren
rond het N oordzeekanaal.
Zeg maar de provincies
Noord- en Zuid-Holland. De
plaag, die wel een jaar of dne
kan duren, kan worden ver
oorzaakt, omdat er een jaar is
geweest waarin veel jonge
krabben het zoete water heb
ben bereikt. Eén van de mu
seum-medewerkers had al
eerder geconstateerd, dat er
een massa wolhandkrabben
in de rivieren en meren rond
zwom.
Cazemier van het RIVO weet
dat in China de dieren wor
den gegeten. In de buurt van
Hamburg is in de dertiger
een poging gedaan om ze aan
de consument te slijten. Dit
werd een fiasco. In Neder
land is er wel over gedacht
Maar er zal eerst moeten wor
den onderzocht of er een
markt voor is en of de moge
lijkheid bestaat de krab elk
jaar opnieuw te vangen.
Van Egmond toont een deel van
het museum. Daar liet hij we
ten zoveel krabben te hebben
gevangen, dat alle muren van
het museum er mee konden
worden behangen. "Wat ik
er mee heb gedaan? De mees
te heb ik de harses (lees her
senen) ingeslagen en weer te
ruggegooid in het water. Ja.
er zijn genoeg dieren die de
resten opvreten. Het zou niet
nodig zijn als ze natuurlijke
vijanden hadden. Die hebben
ze hier niet. Wel in China. Ik
geloof, dat daar een soort
inktvis is, die ze opvreet. Als
ik een kunstje wist om van
die rotzakken af te komen
Nou ja, ik ben niet de enige
die er mee kampt. Andere
vissers ook. Konden we ze
maar uitroeien. Ik denk niet
dat we daar op hoeven te re
kenen."
Schade
Hoeveel schade (in geld uitge
drukt) Leo van Egmond in
middels heeft geleden, hij
weet het niet. De palingvisser
durft het zelfs niet eens te
schatten. "De hele zomer
door heb je er minder door
"Vangst" Foto Wlm Dijkman
gevangen. Plus dat je barst
van het werk. Al die gaten
boeten, daar gaat een zee van
tijd inzitten. Natuurlijk, eten
kan ik nog. Maar veel meer
niet hoor."
Voor de zwemmer moet het
geen prettige gedachte zijn
als hij de Braassemermeer in
duikt met de wetenschap, dat
onder hem de bodem 'be
zaaid' met-krabben is. Leo
van Egmond berustend: "Ze
zullen heus niet uit zichzelf
toehappen. Als je erop trapt,
want ze zitten niet alleen in
het midden, maar ook aan de
kant, is het niet zó leuk, denk
ik. Die beesten hebben be
hoorlijk wat kracht in die
scharen. *t Is één en al spier."
Even heeft de palingvisser met
de gedachte gespeeld om de
wolhandkrabben te gaan op
zetten. Dat heeft h\j nu maar
van zich afgeschoven. "Er
moet dan handel voor zijn",
legt 'ie uit "Was ik nou de
enige die ze ving, tja, dan was
dit zeker het overwegen
waard. Alle vissers in de
buurt halen ze naar boven.
Dus
BROEK. MT. 116 - 58,-. MX 176 66,
TWEEKLEURIG DONS LOOK NYLON JACK MET RITS/DRUK
KNOOPSLUITING". MT. 116 - 78,-. MT 176 - 86,- JACQUARD
TRUI MT. 116 - 30.- MT. 176 - 34,-
