Henk van Leeuwen
stond aan basis van
Leidse pophistorie
"Wat een tuig waren we eigenlijk"
Ook
concert
Genesis
in Leiden
PAGINA 4
ST
DINSDAG 29 SEPTEMBER 198
LEIDEN - De Hazerswoudse groep Ivy Green opent zaterdagavond om
acht uur het beatfestijn in de Stadsgehoorzaal. Caboodle Band neemt
veertig minuten later het initiatief over, waarna The Ox begint.
Bourbon Street is de vierde optredende band en White Babbit doet
dat daarna (rond half elf). Vervolgens een krissendans van het duo
Marianni en Agar. Namby Pamby's gaan de Nederlandse sterre van
de Rubberen Robbie Band vooraf. Kwart voor een is het roller Skaten
geblazen met Elmondo, een kwartier later Funkafied, om half twee
de Moenpiepers, terwijl de Shoes de Beatnacht afsluiten.
LEIDSE NACHT '81
DEN HAAG - Hij stond aan
de basis van de Leidse
pophistorie. Zijn 'Pops
Movement' verschafte in
de jaren zestig werk aan
de plaatselijke bandjes en
vertier aan het tienervolk.
J Halverwege de jaren ze-
I ventig verdween zijn ge
zicht uit de Leidse pops-
céne om vorig jaar plotse
ling weer op te duiken en
'de ouwe hap' een nostal
gisch en daarom onverge
telijk avondje te bezorgen:
de Leidse Beatnacht.
Aan de vooravond van deel twee
van wat nu officiéél De Leidse
Nacht heet, vertelt Haagse Hen-
kie (35) hoe het allemaal zo is ge
komen. In het ouderlijke huis in
de Haagse De Bruynestraat,
waar hij tijdelijk is teruggekeerd
omdat zijn eigen woning wordt
gerenoveerd, is gemeente-amb
tenaar Henk van Leeuwen uren
lang vrijwel onafgebroken aan
het woord. In zijn monoloog
springt hij van de hak op de tak,
van het Antonius Clubhuis naar
De Beatnacht, van The Motions
naar Ivy Green en van het Haag
se Palace Hotel naar het Leidse
fabriekspand Van Wijk 8c Herin
ga. Wie Henk van Leeuwen hoort
praten, vraagt zich af hoe het in
vredesnaam mogelijk is dat de
Leidse Beatnacht vorig jaar ok
tober niet totaal uit de hand is ge
lopen. Zo chaotisch hij praat zo
trefzeker schijnt hij te organise
ren. Hoewel, de Beatnacht van
vorig jaar mag dan een daverend
succes zijn geworden een poging
om met de rage van de Stray Cats
een financiële klapper te maken
liep dit voorjaar voor Van Leeu
wen op een persoonlijke strop
van duizenden guldens uit.
Sanatorium
Zijn belangstelling voor popmu
ziek en het organiseren van beat-
avondjes werd gewekt in een
Zwitsers sanatorium waar de
toen veertienjarige Henk van
Leeuwen om gezondheidsrede
nen een paar jaar verbleef. "Daar
zaten ook een paar Engelse pa
tiënten en die gaven me gitaar
les. Met die jongens organiseerde
ik allerlei avondjes. En toen die
gasten uit het sanatorium wer
den ontslagen ben ik gewoon in
m'n eentje doorgegaan met orga
niseren. Zo is het eigenlijk geko
men".
Terug in het Haagse ging Van
Leeuwen vorlijk door met het or
ganiseren van beat-avonden. Sa
men met de inmiddels befaamde
impresario Jacques Senf (Van
Leeuwen: "Hij heet eigenlijk
Jaap maar dat vond hij te Hol
lands klinken. Niet werelds ge
noeg".) zette hij in allerlei tenten
bandjes neer, ondermeer in de
Houtrustrotonde.
Senf (Sennef op z'n Haags) concur
reerde Van Leeuwen echter weg
zodat deze de wijk nam naar Lei
den. "Sennef presteerde het om
het Palace hotel, dat leeg stond,
in huur te krijgen. Toen kon ik
wel stoppen want tegen iemand
met een vaste locatie is niet op te
boksen. Gelukkig kende ik wat
mensen uit Voorschoten en Lei
den. Zo ben ik daar terecht geko-
Pops Movement
In Leiden, braakliggend terrein
wat pop betrof, kon Van Leeu
wen z'n gang gaan. "Je had in
Leiden alleen Hifi voor de stu
denten. Verder niets. Ik ben toen
met het idee gekomen om zelf
een sociëteit op te zetten. Als so
ciëteitsruimte had ik het leeg
staande pand van Van Wijk 8c
Heringha bij het Rapenburg op
het oog. Maar wilde ik in aanmer
king komen voor een vaste ruim
te dan moest ik een lijst met min
stens 250 leden kunnen overhan
digen. Die had ik zo bij elkaar. In
een koffieshop aan de Haarlem
merstraat, waar ook de jongens
van de Moonpiepers vaak kwa
men, werd driftig aan ledenwer
ving gedaan. In die tijd vroeg de
oranjevereniging van Oegstgeest
mij een beatavond te organiseren
in het Patronaatsgebouw. Als te
genprestatie mocht ik op die
avond leden werven. In een
mum van tijd had ik toen zeshon
derd leden. Maar Van Wijk 8c
Heringha kreeg ik niet omdat de
platenmaatschappij EMS, die
het pand inmiddels in handen
had, over de kop ging".
Pops Movement bewoog zich
noodgedwongen van zaal naar
zaal in Leiden en omgeving. Re
gelmatig werd het Antonius
Clubhuis aan de Lange Mare en
de Grote Burchtzaal aangedaan.
Voor vijf gulden kregen de socië
teitsleden de Golden Earrings
met Frans Krassenburg of The
Motions van Rudy Bennett te
zien. Voor een plaatselijk bandje
moest de helft, een rijksdaalder
dus, worden neergeteld.
Veel verdiend heeft Henk van
Leeuwen in die periode niet.
"Wanneer we de Earrings of Mo
tions hadden dan hielden we nog
wel eens wat over. Maar dat geld
werd er dan met een man of tien
nog dezelfde avond doorheen ge
jaagd. Soms werd er wel eens
wat opzij gelegd om financiële
tegenvallers op te kunnen van
gen".
Blue Planet
Rond 1970 hield Henk van Leeu
wen het voor gezien. "Je kreeg
toen de opkomst van de disco
theken, die verpesten de markt
voor de bandjes. Bovendien gin
gen de cafés om één uur in plaats
van om twaalf uur dicht. Dus
trok je minder mensen omdat
men in de kroeg bleef hangen.
Tot overmaat van ramp ging de
belasting ook nog eens een keer
de sociëteiten aanpakken".
Van Leeuwen hield zich vervol
gens nog maar met één band be
zig. Blue Planet, destijds de trots
van popminnend Leiden en lan
delijk bekend via de hit "I'm
going man'. Met Blue Planet trok
van Leeuwen door het ganse
land tot hij het spuugzat was. "Je
had toen net het Woodstock-fes
tival gehad dus iedereen hier in
Nederland had Woodstock in z'n
hoofd. Overal moest er in weilan
den worden opgetreden. En ie
dereen lag in z'n slaapzak stoned
naar de sterren te kijken. Ik weet
niet hoeveel weilanden ik in die
tijd ben afgeweest maar op het
laatst kwam het m'n strot uit".
Na Blue Planet is Henk van Leeu
wen nog een tijdje manager ge
weest van de groep Smyle die
een grote hit scoorde met 'It's
gonna be allright'. De naam smy
le, geënt op de Amerikaanse stic
ker-rage, en de sterk commercië
le muziek van dit gezelschap
bleek zelfs in Amerika aan te
slaan. Maar op het moment dat
serieus werd overwogen om 'It's
gonna be allright' in het land van
de onbegrensde (financiële) mo
gelijkheden uit te brengen kwam
Bee Gees-manager Robert Stig-
wood met een dreigbrief.
Van Leeuwen: "Twee gasten van
het latere Queen bleken ook een
groep met de naam Smyle opge
richt te hebben. Stigwood behar
tigde hun belangen en vond dat
wij moesten stoppen met Smyle.
Maar dat ging mooi niet door
want ik had de naam Smyle laten
Henk van Leeuwen voor de Stadsgehoorzaal: "Die nieuwe groepen zijn prima sfeermakers. Die passen prima
op zo'n festival."
(foto Jan Holvast)
deponeren. Toch ben ik met
Smyle gestopt omdat de platen-
wereld steeds meer een vies
zooitje begon te worden. Boven
dien zouden de Noordzee-zen-
ders er mee gaan stoppen. Ik
dacht toen: "Dan wordt het hele
maal zo'n benauwde bedoeling.
Kappen maar". Vandaar".
Beatnacht
Maar aan het eind van de jaren ze
ventig begon het organisatie-
bloed van Van Leeuwen toch
weer te kriebelen, terwijl Ruud
van Dulkenraad de Haagse
Beatnacht op poten zette, was
Van Leeuwen al druk bezig met
zijn Leidse Beatnacht. Waar de
Haagse Nacht een incident
bleek, lijkt het initiatief van
Van Leeuwen een jaarlijks te
rugkerend spektakel te worden.
De nostalgie is er echter voor
een deel vanaf. Op de Leidse
Nacht dit keer niet louter oude
namen maar naast The Shoes en
The Moonpiepers is er ook
ruimte voor de huidige pop-ge
neratie, Ivy Green en Funka
fied.
Bang om met deze groepenkeus
tussen de wal en het schip te val
len is Van Leeuwen allerminst.
"Die nieuwe groepen zijn echte
sfeermakers. Die passen prima
op zo'n festival. Let maar op. Dit
wordt net zo'n succes als vorig
jaar".
Al is het dan niet te hopen dat de
nieuwe groepen op de vlucht
moéten voor het massaal met
bierblikjes smijtende publiek,
zoals vorig jaar de arme buikdan
seres Loubna overkwam. Nota-
bene als 'speciale attractie' opge
trommeld.
JAAP VISSER
LEIDEN - De klok werd onlangs
vijftien jaar teruggezet in huize
Van Seggelen in de Bilderdijk-
straat. De vyf bandleden van de
roemruchte Leidse Moenpie
pers, van wie enigen elkaar an
derhalf decennium niet meer
hadden gezien, bereidden zich
bij hun toenmalige 'manager'
Evert van Seggelen voor op de
tweede Leidse Beatnacht.
In het reünie-achtig sfeertje con
cludeerden ze allen met gepaste
trots dat ze ondanks hun 'woeli
ge' scholierenperiode (Rinus
Schutten: „Als je al die anekdo
tes hoort dan denk je 'Goh, wat
zyn we eigenlijk toch 'n tuig ge
weest') maatschappelijk 'gebei
teld' zitten. Schutten kon als ver
keersleider over de laatste ont
wikkelingen op Schiphol en in
Amerika vertellen; Nico van Seg
gelen verhaalde over zijn erva
ringen in Brazilië waar hij enkele
jaren woonde, terwijl Ruud van
Hengelen
Omdat de henpelaarsbond zes
tig jaar bestaat, werd afgelo
pen zaterdag een gratis hengel-
wedstnjd gehouden in de Ring
vaart.
De uitslag. 1. T. Alblas 183 cm.;
2. A. Kaai 178; 3. C. Schouten
158; 4. A. uan Rijn 121; 5. J.
Dool 102; 6 H. Slagwijn 94; 7 S.
Stolk 94; 8. SC. Schouten 85; 9.
J Smit 72; 10. J. van Bemmel
72.
Vrijen
In het Vrouwenhuis begint van
avond de open groep "vrouwen
praten over vrijen" met Anane
Amsberg. Dit thema zal voorlo
pig elke vierde dinsdag van de
maand in het Vrouwenhuis
As glimlachend meedeelde als
muziekleraar de kost te verdie
nen. Nota bene degene die uit de
Moenpiepers werd gezet, „omdat
hij niet kon spelen" is de enige
van de vijf bandleden die van de
muziek leeft. De Groningse bas-
gitarist speelde bij Cuby The
Blizzards en is op het moment de
leider van het Ruud van As
kwartet.
Het voorbeeld zegt veel over de
Moenpiepers. Lex Blansjaar:
„Spelen konden we niet. We had
den alleen een grote mond".
Maar met de gitaren die waren
aangesloten op zelfgemaakte
versterkers en radio's en het
drumstel dat uit één trommel be
stond, werd niettemin furore ge
maakt in Leiden. De eerste kin
derziekte waarmee het scholie
renbandje te kampen had, waren
de afsluitingen van de optredens.
„Want er waren jongens bij die
niet zo laat thuis mochten ko
men", herinnert Blansjaar zich
nog.
(Hooigracht 79) ter sprake ko
men. Aanvang vanavond acht
Dierproeven
In het Antoniusclubhuis orga
niseert de Anti-vivisectiestich
ting vanavond een discussie
avond over het waarom van
dierproeven. De wijsgerig bio
loog Verhoog en de proefdier-
kundige Stol zullen elkaar ver
baal fe lijf gaan. Ook is er op
deze avond aanvang half acht)
informatie te krijgen over het
werk van de Anti-vivisecties-
tichting.
Hengelen
De visvereniging VOP '74 viste
in het Oegstgeesterkanaal
De uitslag I. G.J. Kokkedee 23
sluiM- 3050 gr2 F. Reijken 22-
3175. 3. R. v.d. Zeeuw 18-1500. 4.
S. Kokkedee 18 1475, 5. D van
Roossen 15-1875; 6. J. Boot 15-
1650 7 M. Kerkuil et 13-2000: 8.
J Kokkedee lfi-1350, 9. A v.d.
Mei] 11-1200. 10. A. Segijn 10-
675.
Tekenfilms
Morgenmiddag om half drie
wordt een tekenfilmmiddag in
het K en O gebouw (Oude Vest
45) gehouden. Op het scherm
verschijnen o.a. Popeye. Woody
Woodpecker en Daffie Duck.
„Een onvoorstelbare tijd", stamelt
Rinus Schutten nu. „Je was 16
en ging op de Solex naar een op
treden in de hoop datje haar niet
in de war ging. Want anders kon
je niet meer de blitz maken".
Met de komst van Evert van Segge
len werden de zaken iets serieu-
ser aangepakt. „Toen liep het pas
echt uit de hand", aldus Blans
jaar die zichzelf solo-gitarist
noemde. Van Seggelen was toen
de enige meerderjarige en dat
heeft hij uiteindelijk duur moe
ten bekopen. „Alle instrumenten
die we later hebben gekocht,
werden op mijn naam gezet. Ik
was de enige die al 21 was. Daar
om moest ik mijn handtekening
onder de koopcontracten zetten.
Jaren na de opheffing van de
groep heb ik nog aan de afbeta
ling van de apparatuur betaald".
Buitenland
Onder de bezielende leiding van de
„grote organisator" gingen de
Moenpiepers ook naar het bui
tenland. Met een gehuurde bus
waarvan de kilometerteller werd
losgedraaid om de verreden af
stand te kunnen drukken, toerde
het stel naar het Westduitse Gel-
senkirchen. Als Nederlands bes
te groep werden de Moenpiepers
aangekondigd in een nachtclub.
„We zouden wel even het grote
geld pakken", weet Evert van
Seggelen nog. „Dat viel behoor
lijk tegen, want we moesten zes
uur onafgebroken spelen en dat
vier weekeinden lang. Zondags
avonds keerden we dan met de
niet aangeraakte schooltas met
boeken terug naar Leiden. De
volgende ochtend moest ieder
een weer present zijn op school.
We hebben het geloof ik twee
weken volgehouden".
Meer succes hadden de Moenpie
pers in het Noordwijkse Casino
en het Leidse St. Anthonius--
clubhuis. „In het Casino speel
den we Q'65 en the Shoes weg.
Onze zanger Nico van Seggelen
die een beetje bijziend is, liep
toen vlak voor de toegift zo trots
als een pauw dwars door een gla
zen deur. Pas na het optreden
heeft hij zijn wonden laten hech-
len bij een dokter".
„En in Leiden", vervolgt Lex
Blansjaar, „zouden we ons wel
effetjes waarmaken in het voor
programma van de Golden Ear
ring. Nico was zo zenuwachtig
dat hij een stalen tamboerijn aan
gort sloeg. Zelf ben ik toen ook
nog een gitaar kwijtgeraakt".
IHoewel iedereen instemmend Ni
co van Seggelen als de Neder
landse Van Morrison omschrijft,
geven ze allen toe dat de Moen
piepers geen faam genoten door
de muziek. Nico van Seggelen:
„We zijn bekend geworden,
doordat wij als eerste het bullen-
tijdperk hebben doorbroken in
Leiden. 'Bullen' waren mensen
in nette pakkies met vetkuiven.
Wij traden op in suède schoenen,
t-shirts en jageijasjes. Moenpie
pers behoorde tot de 'kikkers',
de kunstenaarsclan. Dat maakte
ons zo populair. Sjaak Turk, toen
dé provo van Leiden was een
grote fan van ons".
De provo's stierven uit en ook de
Moenpiepers vielen uit elkaar.
Zelfs tastbare herinneringen
werden van de hand gedaan.
Twee jaar geleden verkocht Ri
nus Schutten zijn drumstel. Ver
onder de pnjs, want de meeste
onderdelen waren niet meer ver
krijgbaar van het sterk verouder
de model. Zijn laatste optreden
dateert van twee maanden terug.
Hij kroop toen sinds jaren weer
eens achter het slagwerk als in
valler. „Ik was bang dat mijn ar
men in de knoop zouden raken,
maar dat viel mee. Alleen kreeg
ik kramp in mijn benen".
Van de overige bandleden speelt
Lex Blansjaar nog wat akoes
tisch gitaar, terwijl Nico van Seg
gelen zijn stemgeluid voor het
laatst testte in een nachtclub in
Rio de Janeiro. „Dat was in een
internationale show. Nadat ik
'Tulpen uit Amstèrdam' had ge
zongen. dacht iedereen dat ik bij
die tent hoorde".
Oefenen
Snel dempt Van Seggelen eventu
eel te hoog gespannen verwach
tingen. „Al onze hoop is op Ruud
van As gevestigd. De rest stelt
niet zo veel voor. Bovendien
moet hij ook voor de meeste in
strumenten zorgen".
Frans van der Voort voelt dat
schijnbaar ook aan. De Leidse
makelaar stelt voor tien keer te
gaan oefenen voor het optreden
op 3 oktober. De reactie van de
vrouw van Van Seggelen: „Vier
keer repeteren is toch wel vol
doende? Anders heeft Nico geen
stem meer over". En Blansjaar:
„Tien keer? Dat hebben we in
onze hele loopbaan nog nooit ge
daan. Voor mij gaat er op 3 okto
ber al een wens in vervulling,
want dan mag ik met een instal
latie spelen die je wel eens bij
TopPop ziet. Spelen met zo'n ap
paraat voluit aan, daar droom ik
van. En dat kan nu". Frans van
der Voort: „Maar als we nu tien
keer oefenen dan kunnen we ons
zelfs gaan overtreffen". Op 3 ok
tober zal blijken hoe:"in geluid of
in kwaliteit...
HERMAN POOS
LEIDEN - Een vreemde spe
ling van het lot of gewoon
dom. Hoe je het ook wil noe
men, het blijft een rare zaak
dat op een paar honderd me
ter afstand van het Beat-
nacht-gebeuren dezelfde dag
Genesis voor het eerst stinds
jaren weer in Nederland
(Groenoordhallen) te zien en
te horen is. Een concert dat
zo snel uitverkocht was, dat
er alras een reprise op zondag
werd gepland. Het Genesis-
optreden komt commercieel
gezien ook meer dan gelegen.
Drummer/zanger Phil Collins
had een wereldwijd succes
met zijn elpee Face Value en
single In the air, terwijl Gene
sis nu als groep toeslaat met
de elpee Abacab en de gelijk
namige single. Logisch dus
dat het stormloopt voor Ge
nesis. Nu mag de groep zich
ondanks betrekkelijk weinig
hitsingles toch verzekerd we
ten van een trouwe en grote
schare aanhangers. Zeker in
de periode (begin zeventig)
toen symfonische rock nog
zeer in de mode was (en de
concurrentie groot), scoorde
de Engelse formatie hoog in
de populariteitspolls. Elpees
vlogen de winkel uit en Ge
nesis had een grote reputatie
als live-act.
Zanger Peter Gabriel fungeer
de daarbij als blikvanger.
Toen hij in 1975 de groep
vaarwel zei om aan een solo
carrière beginnen, vreesde ie
dereen dan ook voor het ein
de van Genesis, ook al omdat
gitarist Steve Hackett op
stapte. Drummer Phil Collins
bleek echter een zeer adequa
te vervanger als zanger en
met de elpee And then there
were three bleef Genesis, on
danks de sombere voorspel
lingen, aan de top. En dat is -
hoe je ook over de muzikale
capaciteiten van Genesis
mag denken - een opmerke
lijke prestatie.
