Tom Verlaine:
„Ik blijf
die ik ben..."
Een
plekje
om te
spelen
De goede vergissing
ZATERDAG 19 SEPTEMBER 1981
Dit najaar komt de songschrijver en
zanger-gitarist Tom Verlaine naar ons
land. Zijn tweede solo-album 'Dream-
time' zal waarschijnlijk nog deze
maand op de Nederlandse platen-
markt verschijnen.
Met dit album bewijst Verlaine dat hij
nog heel wat in zijn mars heeft.
Vreemd genoeg is het na de ondergang
van zijn groep Television zo'n drie
jaar geleden stil geworden rond de gi
tarist. Hoe dit komt? Verlaine: "Ik
hou ervan om ongestoord mijn werk
te kunnen doen".
Terugkeer Television-gitarist
AMSTERDAM 8 In mei 1977 toeren twee veelbelovende
Newyorkse bands door Engeland. Zoiets gebeurt wel va
ker, maar de omstandigheden bestempelen die concer
treis tot iets bijzonders.
In het voorprogramma van Television speelt Blondie. een
groep met een aantrekkelijke geblondeerde schoonheid
als oogappel.
Nu, ruim vier en een half jaar later, is Blondie een wereld
attractie en de namaak-blondine. Deborah Harry, niet al
leen een sexsymbool voor de gemiddelde Amerikaan,
maar een artieste die geleerd heeft zich op attractieve
wijze te verkopen.
Television, dat in 1977 in tegenstel
ling tot het thans gelauwerde
Blondie, het hoofdprogramma
voor zijn rekening neemt, kampt
met het imago. Bij een dergelijke
naamgeving denk je toch aan een
podiumact die er visueel toch
wat appetijtelijker uitziet dan de
vier heren Tom Verlaine, Ri
chard Lloyd, Fred Smith en Bill
Ficca. Toch appelleert Television
beter dan Blondie aan het Engel
se muziekpubliek. In het voor
jaar van dat jaar woedt de punk-
storm nog vo'op. De Britse pers
wauwelt nog over uiterlijkheden,
weet de nieuwe herrie nog niet
als nieuwe muziek te herkennen
en begrijpt absoluut niets van
een zich veranderende sub-cul
tuur.
Television vervaardigt strikt geno
men geen muziek die verwant is
aan de Britse punk. De maat
schappelijke bewogenheid die
uit de teksten van songschrijver
en zanger-gitarist Tom Verlaine
zou spreken,, moet je met een
kaars zoeken en zijn minutenlan
ge gitaarsoli doen eerder denken
aan tal van invloeden uit de jaren
zestig dan aan een tomeloze nei
ging tot vernieuwing. Television
geldt achteraf gezien toch als een
voorbode van de ontwikkelingen
in de muziek van de late jaren ze
ventig en onze tijd.
Zakelijke sores
Achteraf gezien, want in tegenstel
ling tot Blondie bestaat Televi
sion al zo'n drie jaar niet meer.
Verlaine is daar nu amper rou
wig om. Hij meent terecht dat
zijn muzikale karakter toch er
kenning heeft gevonden en of
dat nu met of zonder vaste band
geschiedt laat hem onverschillig.
,.De moeite was me doodeenvou
dig teveel", zegt hij er nu van.
„Juist het feit dat de werkelijk
heid zoveel verschilde van een si
tuatie dat ik eenvoudig mijn mu
ziek op de planken bracht, maak
te dat ik er een punt achter zette.
Ik was de enige die verantwoor
delijkheidsgevoel kon opbren
gen. De rest. maar vooral Ri
chard Lloyd, was dronken, on
handelbaar of gênant".
„Achter je rug om werden dan bij
voorbeeld de boekingskantoren
of de weinige mensen die ons bij
de platenmaatschappij zagen zit
ten gebruskeerd. Dan kon ik dat
weer rechtstrijken. Terwijl ik al
les al deed. Ik schreef, arrangeer
de, bedacht de partijen voor bas
en tweede gitaar, zong. en ga
maar door. Toen ik ook de zake
lijke sores erbij kreeg, kon ik me
niet volledig meer concentreren
op het enige waarvoor ik het alle
maal deed: namelijk de inhoude
lijke kant van de muziek". Na
twee fantastische albums, „Mar
quee Moon" en ..Adventure",
hield Television het zo'n vier en
een halfjaar na een aarzelend be
gin in 1974 voor gezien.
Volle maan
Volgerrs de anekdote gebeurde dat
op een nacht met volle maan,
want Verlaine was het opgeval
len dat de befaamde jaren-zestig-
groep Moby Grape onder soort
gelijke omstandigheden ophield
te bestaan. Verlaine is nog altijd
actief en nog altijd heeft hij een
zekere affiniteit met het onwe-
Tom Verlaine: affiniteit met het droom wereldje van een uit zijn krach-
'e highschool-leerling.
zenlijke droomwereldje van een
uit zijn krachten gegroeide high
school-leerling. Hij zit tegen
over me aan tafel en kan zijn lan
ge stelten nauwelijks kwijt. Het
gesprek gaat minder over de ont
wikkeling die hij na het uiteen
vallen van Television doormaak
te. dan over de opvattingen over
begrippen als kunst, cultuur en
creativiteit.
Van het een komt uiteraard het an
der. Tom: „Ik weet eigenlijk niet
goed raad met begrippen als
kunst en cultuur. Wanneer is iets
kunst? Je kunt, zoals we net ge
daan hebben, inderdaad terug
gaan na de eerste Italiaanse Re
naissance, en dan zie je dat wel
vaart bij adel en kerk het hand
werklieden en vakmensen toe
stond dm kunst te crecren. Ik
weet niet of het niet toevallig is
datje dan ook ziet dat kunstvoor
werpen een zekere mate van nut
teloosheid in zich dragen. Ik zie
mijn werk in de eerste plaats als
werk. Ik schep niet om kunst te
scheppen, maar om mijn vak
manschap te beoefenen. Als dat
dan kunst oplevert, mij be
st".
Het vakmanschap van Verlaine ligt
niet in de bijna vanzelfsprekend
e wijze waarop hij zijn songmate
riaal vormgeeft. Intro, vers, cho
rus. solo, vers. chorus; in de
structuur op zich zit weinig ver-
nieuwends. Maar Verlaine heeft
altijd daarnaast het vermogen
gehad om een dergelijk maat
schema karakter mee te geven.
De soufflé uit de keuken van een
goed Frans restaurant is ook iets
bijzonders. Zo ligt het bij Verlai
ne ook.
Zijn gitaarspel is vrijwel onmiddel
lijk herkenbaar door de absurde
stemmingen en akkoordkeuzen
en het scherpe geluid. „Ik heb al
tijd iets persoonlijks aan een gi
taargeluid willen toevoegen,
want de bezettingen waarmee ik
werkte of werk. zijn altijd heel
eenvoudig: bas. drums, twee gi
taren of gitaar en orgel. Ik streef
naar een open geluid. Dat heb ;k
en hou ik zo. Van ontwikkeling
kun je bij mij nauwelijks spre
ken. Ik zet eenvoudig het werk
voort dat ik al voor Television
verrichtte. Er is geen magie in
het spel. ik hou er alleen van om
ongestoord mijn werk te kunnen
doen".
Bevreemdend
Verlaine heeft zich na het deblacle
van Television tot op heden
schuil gehouden. Zijn eerste so
lo-album („Verlaine": 1979) is
evenals het tweede („Dreamti-
me": uitgave deze maand) het be
wijs voor zijn gestage werkdrift.
Dezelfde bevreemdende muziek
als op „Marquee Moon", zij het
dat de produktie duurder klinkt
en het resultaat toegankelijker is.
Het gitaarwerk is wat minder te
gendraads dan voorheen, zodat
je bij vlagen stukjes Bvrds. B-52
of Tom Petty meent te herken
nen. De teksten zijn even mijme
rend als de soli die Verlaine
speelt en hypnotiserend vanwe
ge het afwisselend open en geslo
ten karakter dat er uit spreek-
t.
Tom: „Er staat wat er staat en het
betekent wat je erin meent te le
zen. Dat is vaag, natuurlijk, maar
zo ligt het wel. Als ik me meer
open zou willen geven, dan deed
ik dat. Nu dat niet het geval is,
licht ik de teksten ook niet nader
toe". Verlaine wil wel kwijt dat
hij snakt naar het podium. De za
ken heeft hij tijdens zijn afwezig
heid beter weten te regelen Wan
neer hij dit najaar (uiterlijk no
vember) ons land aandoet, kan
hij zich aan de materie van het
musiceren wijden, in plaats van
de bezoekingen van de business.
Hopelijk is het dan geen volle
John Oomkes.
Shakxn' Stevens
Zaterdag 19 september
Leiden: Theater of hate (Leids Vrijetijdscentrum)
Amsterdam: Shakin' Stevens (De Sonesta Koepelzaal). Hazel
Band (Melkweg). TV Smith The Explorers (Paradiso).
Den Haag: Herman Brood. Urban Heroes, Gruppo Sportivo. Po-
werplay. Diesel (Congresgebouw)
Rotterdam: Raggae Regulars (Eksit). Splendid Mood (Space)
Zoetermeer: Crazy Rockers. Hot Jumpers. Renée. Ricky. Rhythm
Strings (Meerzicht)
Zondag 20 september
Amsterdam: Theatre of hate (Melkweg)
Den Haag: L-Seven (Toys)
Rotterdam: Shakin' Stevens (Doelen). Leo Kottke (Doelen)
Dinsdag 22 september
Rotterdam: Peter Hammill Band (Lantaarn)
Woensdag 23 september
Amsterdam. Grace Jones (Carré)
Donderdag 24 september
Amsterdam: Bram Vermeulen &c De Toekomst (tent Museum
plein). Rotjoch, Montycoats, Dorpsstraat de Munck (Paradiso),
Kees Ouwejan Makkers (Schutterzolder)
Den Haag: Urban Heroes (Toys)
Verder zitten er aan te komen concerten van Genesis, twee in
getal, en natuurlijk de Leidse Beatnacht.
Het eerste Genesis-concert in de Groenoordhallen (drie oktober)
was in een mum van tijd uitverkocht (ruim tienduizend kaar
ten). Phil Collins en de zijnen zullen in verband met deze over
weldigende belangstelling een dag later, vier oktober dus, we
derom het podium in de Leidse veehal bestegen.
Eveneens op drie oktober, de tweede versie van de Leidse Beat
nacht met ondermoei de Moonpiepers. de Rubberen Robbie
Band en uiteraard The Bhoe%
Wanneer je in de stad woont is het vaak erg moeilijk om
een plekje te vinden waar je goed kunt spelen. Sommige
kinderen hebben nog een tuin bij hun huis. Maar zoiets
heb je niet als je in een flat woont.
De meeste straten zijn erg druk en daarom is het opletten
geblazen als je buiten speelt.
Misschien wonen sommigen van jullie wel in een "woon- Kunnen jullie er iets
erf'. Een woonerf is een buurt waar in de straten allerlei
bochten en bobbels zijn gemaakt. Auto's mogen in zo'n
woonerf niet harder rijden dan 30 kilometer per uur. De
stoepen zijn veel breder dan normaal en vaak zijn er spe
ciale speelplaatsen voor de kinderen.
Er zijn ook buurten waar geen woonerf van gemaakt kan
worden, bijvoorbeeld midden in de stad. Daar zijn zoveel
winkels die elke dag nieuwe voorraden krijgen aange
voerd, dat je moeilijk zo'n straat kunt afsluiten.
Leerlingen van de 3e klas van de Lorentzschool heopen
een project over "wonen gedaan. Zij vertellen over de
speelruimte in hun buurt.
Beste mensen.
Ik wil speelruimte omdat ik op de
marcsingel haast niets te spelen
heb. Want als je gaat ballen en je
gooit eén keer verkeerd, dan
licht die bal al op de singel. En
als je wilt scheppen in de zand
bak dan heb je al een hap pep op
je schep! En voor kleine kinde
ren is het ook al heel gevaarlijk
want ze kunnen niets eens er
gens spelen omdat ze dan altijd
voor de deur moeten SDelen om
dat de moeder dan op ze moet
letten en dan gaan ze de singel
over en dan bam! Dan ligt hij of
zij al onder een auto. En daarom
wil ik speelruimte.
Bernice Schmal.
Groetjes Manon.
Ik ben tevreden met mijn speel
ruimte. We hebben een brede
stoep en een speeltuintje. En ik
word nooit weggestuurd door
mensen.
Ingeborg de Boois.
Ik heb haast geen speelruimte. Er
is wel een klimrek maar daar ben
ik gister opgegaan en toen zaten
me handenvol splinters. Ik wik
speelruimte!
Jan-Joost.
Bijdragen: Lorentz
school, Leiden.
Reacties naar: Klepper
doos, Postbus 54, 2300
AB, Leiden.
("Blijf uit m'n bUurt"-af-
fiche: Pressiegroep Stop
de kindermoord)
Waarom denken ze niet aan kinde
ren? Waarom sturen ze altijd kin
deren weg? Bij de g.g. en g.d.
word je altijd weggestuurd. Want
ze zijn bang dat de ruiten ingaan.
Eén keer hebben ze gezegd: "We
bellen de politie op hoor!
doen.'
Meer speelruimte bijvoorbeeld.
Willen jullie iets aardiger doen
g.g. en g.d mensen. Want wij
worden altijd weggestuurd.
Ik kan nergens spelen. Daarom wil
in in de van der waalstraat een
klein voetbalveldje daar kan ik
dan spelen.
Nils.
Ik ben erg tevreden met mijn
speelruimte want bij mij in straat
zijn ze de straat aan het openbre
ken en daardoor kan ik daar fijn
spelen in al dat zand en we heb
ben ook een grote tuin en als ik
POPPENTHEATER IN KATWIJK
niet op straat kan spelen dan Aanstaande woensdagmiddag komt poppenspeeister Prancine Abbing naar rtpoaia in
speel Ik in de tuin. Katunjk. De voorstelling 'In Holland staat en huis'' begint om twee uur. PIaatskaarten
Groeten Jimmie zijn verkrijbaar bij K&O in Leiden of in Katwijk.
Woensdag 6 april, ftogicr liep
door de straten van Amsterdam
Was de kust veilig0 Schichtig
keek hii steeds om zich heen.
Wat had 'd«* baas" ook al weer
gezegd0 "Róje gracht nege, half
nege mót de d'r weze, gehoord0
Met de buit'"
Rogier grinnikte in zichzelf. Nou,
"de baas" kon tevreden zijn!
Goeie buit vandaag. Z n zakken
zaten propvol. In z'n linker jas
zak een gouden horloge, gerold
bij een oud dametje, dat hij zoge
naamd vriendelijk, hielp bij het
uitstappen uit de tram Hij had
het in z'n zakdoek gewikkeld.
i z'n rechterzak een portemon
nee. en goed gevuld. In z'n bm
nenzakken een kwartshorloge,
Hu had van 's ochtends zes uur tot
nu. nagenoeg acht uur, "ge
werkt". dat wil zeggen door de
stad lopen slenteren om z'n kost
je bij elkaar te stelen "De baas"
zou hem zeker driehonderd piek
geven'
De torenklok van de Jacobuskcrk
sloeg acht uur. Daar, in dat steeg
je met die gezellige brandende
lantarens, daar zou hu wachten
tot het vijf voor half negen w as,
en dan kon hu op tud bu "de
baas" zijn Hu sloeg het steegje
in. maar toen
Volgende week verder
Cillcke Marksla».
