Nolens, de vergeten
kabinetssouffleur
De Vierde Man: heerlijke
ruiker tussen kunstblommen
Knullige robot
van 30 dagen
Generatiekloof moeder en dochter
Spanning en humor
met effect gedoseerd
LEZERS SCHRIJVEN
Gyr
iniiasium
VRIJDAG 28 AUGUSTUS 1981
PAGINA 1»
LEIDEN Vandaag is het vijf
tig jaar geleden dat de ver
maarde politicus, priester en
hoogleraar Willem Hubert
Nolens overleed. De stad
Venlo, waar Nolens op 7 sep
tember 1860 ter wereld kwam
en op 2 september 1931 werd
begraven, herdenkt hem o.a.
met een tentoonstelling, ge
wijd aan zijn leven en werk,
in het Goltziusmuseum. Ter
gelegenheid van Nolens vijf
tigste sterfdag verscheen er
bij uitgeverij Terra in Zut-
phen een korte biografie van
de priester-politicus. ge
schreven dooi Theo Kroon,
bij lezers van deze krant be
kend als medewerker aan de
rubriek geestelijk leven en
dan vooral waar het roomska-
tholieke aangelegenheden
betreft.
Nolens is een vrijwel vergeten
figuur, constateert Kroon in
zijn inleiding. Ten onrechte,
naar zijn oordeel, want deze
priester-politicus was ruim
twintig jaar (1910-1931) voor
zitter van de kamerfractie
van de Roomskatholieke
Staatspartij en zonder zijn
goedkeuring kon er in die pe
riode bijna niets tot stand
worden gebracht in het parle
ment.
Men kan zich afvragen waarom
een dergelijke sleutelfiguur
zo snel in vergetelheid raak
te. Kroon denkt dat het voor
al ligt aan de man zelf. aar
een aantal niet zo plezierige
uiterlijkheden. Nolens had
een nogal streng en stug.
voorkomen, hij was trots en
ijdel, al te zeer overtuigd van
zijn geestelijke superioriteit,
zijn redevoeringen waren dor
en saai ("stijf van vastheid,
een soep waarin de lepel
blijft staan"), hij leefde sober
en zocht in plaats van vrien
den de eenzaamheid.
Natuurlijk, dat heeft er het no
dige mee te maken. Maar het
is zeker niet het enige. Veel
valt ook terug te voeren op de
specifieke rol die Nolens op
het politieke toneel speelde.
Als fractievoorzitter beoor
deelde Nolens het beleid, hij
móakte het niet, al heeft hij
ongetwijfeld achter de scher
men het nodige verricht.
Kroon gaat daaraan zeker
niet voorbij, integendeel, hij
schrijft er uitvoerig over.
maar lijkt niet tot de conclu
sie te willen komen dat juist
Nolens rol hem voorbestem
de voor de vergetelheid. De
parlementaire journalist D.
Hans noemde hem "de grote
souffleur" van kabinetten.
Souffleurs, hoe belangrijk
ook, blijven nu eenmaal niet
in de herinnering hangen. (Ik
vermoed dat om diezelfde re
den een figuur als Romme.
die vijftien jaar na Nolens
dood diens voetsporen trad.
snel zal vervluchtigen).
Nog iets: Nolens voorganger,
de grote Schaepman. had
met veel élan het zelfbewust
wordingsproces van de ka
tholieken in dit in wezen pro
testantse land geleid. Nolens
taak was dat proces te laten
uitvloeien in politieke macht
(wat hij stellig bekwaam
heeft gedaan) en verder: con
servering. Geen gewaagde
experimenten. Wat Schaep
man had gezaaid, moest eerst
worden geoogst. Dat gebeur
de ook: de periode 1910-1935
is de periode van eenheid,
van hoogbloei van het katho
licisme in Nederland ge
weest. Maar alweer: conser
vators figureren niet als hel
den.
De verdienste van Kroon is dat
hij in deze korte biografie No-
lens wat (bij)kleurt. In de
honderd pagina's die hij aan
deze merkwaardige priester-
politcus wijdt, krijgt men wel
een goed beeld van hem. al
geeft Kroon wel eens vol
strekt tegengestelde menin
gen van politici over Nolens
weer en laat dan een nadere
afweging achterwege
Maar in elk geval toont Kroon
aan dat over Nolens niet in
zwart-wit termen moet wor
den gesproken. De man had
stellig wat minder grimmige
kanten.
Maar de mededeling van oud-
kamerlid Deckers (enkele ja
ren terug op hoge leeftijd
overleden) dat er onder No-
lens de grootst mogelijke
vrijheid van meningsuiting
in de RKSP-fractie heerste,
neem ik met een korrel zout.
Door met zijn zegelring tegen
de inktkoker te tikken ge
bood Nolens fractieleden on
middellijk het spreekkathe-
der van de Tweede Kamer te
verlaten als ze iets deden dat
hem niet zinde. Dat zegt ge
noeg.
Tot slot een citaat, weer van de
hand van journalist Hans,
over Nolens manier van op
treden in de Kamer. Het te
kent de politicus haarscherp.
"De Regeering zit in een moei
lijke positie. De vijanden
slaan er op in. Hoor. daar
kletteren de interrupties als
hagelsteenen op een dak, fel
en venijnig. De stemming na
dert. De Regcering moet over
haar houding beslissen. En
dan. als bij intuïtie, wéét ik
het, dan voel ik het. dan is
monseigneur bezig zijn stille
spel te spelen van den Groo-
ten Souffleur. In de drukte
ziet men hem niet en men
hoort hem nog veel minder.
Cherchez Nolens. En daar
staat hij, bij de regeeringsta-
fel. Zonder eenig opzien, zon
der in het oog te vallen, is hij
er heen geschoven, onschul
dig als een lammetje. Maar
hij weet wat hij wil en wat hij
doet. Houdt hem in de gaten
en ge ziet hoe hij den premier
advies geeft. Een paar woord
jes soms. Maar genoeg".
RUUD PAAUW
"Nolens, portret van een groot
staatsman", door Theo
Kroon. Uitgegeven door Ter
ra, Zutphen. Prijs f 24.
Een van de spaarzame romans over de relatie tus
sen moeder en dochter is 'Moeder, hoor je me?'
van de Engelse Margaret Forster. Hoofdpersoon
is Angela Bradbury, eind dertig en moeder van
vier kinderen waarvan vooral tienerdochter Sa-
die grote problemen geeft. Sadie's harde, egoïsti
sche instelling doet Angela wanhopen aan haar
moederschap en haar vermogen kinderen op te
voeden. Daarbij komt dat de vrouw zich voortdu
rend verplicht voelt in al haar beslissingen reke
ning te houden met haar bejaarde ouders. On
danks haar pogingen het iedereen naar de zin te
maken ontmoet Angela alleen maar kritiek en
onbegrip. Pas na de dood van haar moeder lijkt
een kentering op til.
'Moeder, hoor je me?' is een boek waarin veel moe
ders en dochters zich zullen herkennen. Het uit
elkaar groeien, niet langer delen van vertrouwe
lijkheden. het leiden van een eigen leven met an
dere prioriteiten dan die van de ouders, het daar
uit voortvloeiende onbegrip en de morele drang
om toch tegen beter weten in de kloof tussen
twee generaties trachten te overbruggen: dat pro
ces wordt door Margaret Forster treffend in
beeld gebracht. Er zijn gave typeringen van An
gela, Sadie en Angela's ouders.
Het boek is duidelijk vanuit de optiek van een
vrouw geschreven. Ben, de echtgenoot van An
gela, blijft een vage figuur op de achtergrond.
Ongetwijfeld zal ook hij zijn mening hebben over
de relatie tussen Angela, haar moeder en dochter
Sadie. Maar nergens is de schrijfster erin ge
slaagd deze man en zijn standpunten duide
lijk neer te zetten. Ondanks dit gemis bezit het
verhaal toch genoeg aantrekkelijke uitgangspun
ten en zal - denk ik - wel in een behoefte voorzien.
Het is prettig dat aan de vormgeving zorg is be
steed: het boek is gestoken in een fraaie omslag
met een oudere dame gezeten op een stoel, daar
achter staat een jonge vrouw. Mooi, maar verwar
rend. want welke personen staan op die omslag
afgebeeld? De oudere vrouw is waarschijnlijk
Angela's moeder, maar wie staat achter haar
stoel? Sadie? Daar is de vrouw te mooi voor ge
kleed. Angela? Daar heeft ze een te jong uiterlijk
'Moeder, hoor je me?', Margaret Forster, vert.
Liesbeth Swildens, uitg. Free Spirit, f 29,50.
MARGOT KLOMPMAKER
Een nieuwe Reve. een nieuw
geluid. De regelmaat waar
mee de beste schrijver van
onze na-oorlogse letterkunde
een nieuw en verrassend
werk aan zijn omvangrijke
oeuvre toevoegt is voor mij
misschien wel het grootste
bewijs van Reve's onuitput
telijke creativiteit. "Moeder
ga voor je kindje staan daar
komt van het Reve aan",
waarschuwde de dichter Jac.
van Hattum eens. maar de
hierin verscholen kritiek op
de herenliefde propagerende
Volksschrijver is allang om
geslagen in allerlei toonaar
den van bewondering.
Al 30 jaar lang slaagt Reve erin
steeds nieuwe wegen te be
wandelen. die zonder uitzon
dering gemarkeerd worden
door literaire hoogtepunten:
eerst "De Avonden", dan in
de zestiger jaren de onverge
telijke brievenboeken "Op
weg naar het einde" en "Na
der tot U", en vervolgens in
de "matte" jaren zeventig zijn
andermaal omstreden -
"liefde"-boeken: "De Taal
der Liefde", "Lieve Jon
gens". Hoewel voor veel Re-
ve-fans die derde periode een
teleurstelling was omdat de
bron opgedroogd leek en de
auteur zich begon te herha
len, trad er eind '70 wederom
herstel op.
Die trend zet zich voort in de
jaren tachtig, althans zo lijkt
het. Het dit jaar verschenen
"De Vierde Man" is niet zo
zeer een Literair Hoogtepunt,
als wel een speelse maar suc
cesvolle poging ook op het
terrein van de "lectuur" een
prestatie te leveren. Om kort
te gaan. De Vierde Man is en
laat zich lezen als een combi
natie tussen een romannetje,
een detective en magisch rea
lisme la Hubert Lampo.
Het verhaal zelf is aantrekke
lijk simpel. De ik-figuur als
hoofdpersoon direct te ver
eenzelvigen met Reve - ver
telt aan vriendje Ronald een
van de "velerlei merkwaardi
ge geschiedenissen uit mijn
veelbewogen leven". Door
spekt met de typische Reve-
humor en privé-commentaar
op Leven. Mensheid en
Noodlot ontrolt zich de affai
re die de auteur aanknoopt
met Christine tijdens en na
een lezing in de Zuidneder
landse havenstad V
Hoe luchtig Reve zijn vertelling
ook presenteert, geen mo
ment verzaakt hij aan toon en
stijl van zijn meer literair,
zwaarmoediger werk. De le
zer wordt geen rad voor de
ogen gedraaid: 'Maar nu
overviel mij. na mijn vlagen
van gelatenheid en sentimen
taliteit. ter afwisseling een
gevoel van schuldig mededo
gen. Ik keek naar Christine,
en vroeg mij nu niet meer af.
wat voor een soort vrouw zij',
maar wat voor een soort man
ik was. 'Jammer', zeide ik bij
mijzelve. 'trant je bent echt
wel een lieve meid. Jij denkt
dat je een man mee naar huis
hebt genomen, rnaar hij is ge
woon een flikker: een kat in
de zak'
Nu. dat valt mede. De hoofd
persoon. hoezeer ook van de
verkeerde kant. koestert je
gens vrouwen geenszins - zo
als dat helaas bij vele ran
mijn 'gevoelsgenolen' wel het
geval was - gevoelens van
verachting, haat of angst"
Ook sexueel niet. zodat een ta
melijk bevredigende relatie
aanvangt, nog veraange
naamd en geroutineerd van
spanning voorzien door de
fantasieën en dromen van de
hoofdpersoon. Haast honend
maakt Reve gebruik van de
meest platvloerse eigen
schappen der "triviale",
goedkope lectuur, zoals over
dadig zetten van stippeltjes
(verhoging van spanning) en
't verheffen van een allerlul-
ligst rijmpje tot leidmotief.
De grove eenvoud van het ver
haaltje - Christine, wier eer
dere minnaars allerhande
akeligs overkwam, en de
dreiging van eenzelfde lot
voor de ik figuur - is zodanig
doorvlochten met Reve-stijl
overpeinzingen en -motie
ven dat het resultaat al mijn
vakantielectuur heeft over
troffen. Alles wat zijn werk zo
kenmerkt heeft Reve aange
dikt en gerelativeerd: homo
filie, schrnverschap, gevoe
lens. noodlot, dood alles
gcbanaliseerd en overgoten
met een saus van suspense.
Met als resultaat een volko
men geslaagd Literair roman-
netje-met-ontsnapping-op-
het-nippcrtje-loe Plus. ten
slotte nog. een verklaring der
geheimzinnigheden voor de
domkoppen onder ons. Een
zorgvuldig opgezet en uitge
werkt verkoopsucces, zonder
aantasting van de eigen Lite
raire verworvenheden. Zeg
maar: het beste deeltje van de
Bouquet-reeks. een heerlijke
ruiker tussen tuiltjes kunst
blommen
Gerard Reve. De Vierde Man.
Uitg. Elsevier Manteau. Am
sterdam Antwerpen HK1.
f 17,50.
ROB VOOREN
Nog niet zo lang geleden be
groette ik in deze rubriek met
enthousiasme "Tylers oor
log" van Gavin Lyall.
Het is achteraf duidelijk dat ik
niet de enige ben geweest die
geestdrift kon opbrengen
voor dit nieuwste boek van
de Britse thrillerauteur. Dat
meen ik althans te mogen af
leiden uit het feit dat zijn uit
gever Sijthoff nu met twee
eerdere pennevruchten van
hem op de proppen komt.
Zoals ik vorige keer al opmerk
te is Lyall geen veelschrijver.
Hij neemt royaal de tijd voor
zijn boeken. Dat onderzoek is
ook terug te vinden in de bij
zondere aandacht die hij aan
details besteedt. Het frap-
peert telkens weer hoe gron
dig zijn kennis van zaken is.
Als bijvoorbeeld in "Eén mi
nuut na middernacht" een
van veel kanten belaagd vier
tal er met een Rolls Royce
vandoor gaat dan valt het op
hoe grondig Lyall weet hoe
zo n auto in elkaar zit en wat
ermee kan worden gedaan.
Maar het is niet alleen dit ge
voel voor details dat mijn
waardering heeft. Lyall - die
overigens grove effecten niet
altijd uit de weg gaat weet
ook hoe hij spanning en ont
spannende humor moet do
seren.
Zijn verhalen laten zich niet
vluchtig lezen, ze vragen aan
dacht. Maar ze lonen wel die
moeite.
"Venus met pistool" en "Eén
minuut na middernacht"
door Gavin Lyall, uitg. Sijt
hoff. 17,50 per stuk).
Volgens de Amerikaanse au
teur Ken Follett moet er jaren
geleden een berichtje in een
Brits blad hebben gestaan
dat alweer jaren daarvoor de
Israëliërs erin waren ge
slaagd een schip met 200 ton
uranium aan boord te kapen
en daarna te verdonkerema-
Ken Follett ontvouwt nu in een
vrij stevig boek hoe die zaak
toen in elkaar had kunnen
zitten. Misschien gokt hij
goed. Maar dat lijkt mij sterk.
Folletts verhaal doet denken
aan die klassieke cowboy
films waarin de witte heid
een stofje uit het oog van een
vlieg schiet terwijl de zwarte
schurk nog geen olifant op
een meter afstand raakt
Folletts superheld wordt de he
le weg naar de kaping toe niet
alleen door de Russen maar
door even begerige Arabie
ren op de vingers gekeken.
Maar als puntje bij paaltje
komt zijn ze nergens
Toegegeven. Ken Follett weet
wat vertellen is. Hij doet het
soepel en vlot. Maar dat wat
hij te vertellen heeft is ook
glad en soepel. Te glad en te
soepel als men het mij vraagt.
"Piraat" door Ken Follett, ver
schenen bij Van Holkema en
Warendorf in Bussum
27,50).
KOOS POST
Uitgeverij Elsevier Manteau timmert niet alleen kwalitatief, maar
vooral ook kwantitatief flink aan de weg. Een gevolg is helaas
dat lang niet alle drukwerken uit dit fonds de toets der kritiek
kunnen doorstaan. Zo ook in het hiernavolgende geval.
In "Dertig dagen robot zijn" probeert Piet Sterckx te beschrijven
hoe Alfred van Diest, een groothandelaar in granen en zaden,
verwerkt dat hij op zesendertigjarige leeftnd een pacemaker
krijgt, waarvan hij zijn verdere leven afhankelijk zal zijn omdat
zijn hart het niet alleen kan bolwerken. Ik zeg bewust probéért,
omdat Piet Sterckx door een triviale aanpak, een gebrek aan
verbeelding, een beperkt vermogen om te verwoorden en een
hinderlijk tekort aan subtiliteit, er niet in slaagt zijn thema goed
uit te werken.
Sterckx plaatst naast Alfred, een mooie, rijke, maar zeer oninteres
sante. sex negerende echtgenote. Henriette. Bovendien neemt
hij (ietwat voorspelbaar) een minnares, Betsy. Wanneer Betsy
voelt dat haar relatie met Alfred bezig is uit de hand te lopen,
vertrekt zij naar de V.S. Binnen een week na haar abrupte, door
Alfred niet gewilde vertrek begeeft zijn hart het en komt hij in
het ziekenhuis terecht.
Honderd van de honderdvierenvijftig bladzijden heeft Sterckx er
vervolgens voor nodig om te beschrijven wat er daarna met Al
fred gebeurt en hoe Alfred die gebeurtenissen - die onsamen
hangend en in flarden tot hem doordringen probeert te orde
nen. Dit gebeurt zódanig onsamenhangend dat de lezer sterk de
indruk krijgt dat niet alleen Alfred in de flarden van zijn herin
nering is verdwaald, maar dat ook Sterckx het spoor een beetje
bijster is geraakt.
Sterckx blijkt een eigenaardige visie te hebben op vrouwen Dit
met name als hij beschrijft hoe Alfred Betsy ziet "Ik vond haar
bijzonder kranig en toch erg vrouwelijk, want zij was zich be
wust van haar presence Sterckx' ryke verbeeldingsvermogen
blijkt ook uit het volgende citaat, waarin Alfred na een vrijage
met Betsy konstateert "Ik heb het leven mogen proeven. Tot op
de bodem. Ik ben voldaan.' Om vervolgens te concluderen dat
het nu niet meer erg zou zijn om te sten en.
Het geheel doet nogal knullig en steriel aan. en het wemelt
werkelijk van de bladvullende algemeenheden als Het toeval
wou dat ik bijna tegenover haar winkel kon parkeren
Eigenlijk is het hele boekje geforceerd en een voortdurende getui
genis van Sterckx' beperkte stilistische vaardigheden
Dertig dagen robot zijn. Piet Sterckx. Uitg- Elsevier Manteau,
Antwerpen/Amsterdam 1981, f 16,90.
PETER LINDENBURG
Het plaatsen van brieven van lezers betekent niet dat de
redactie de daarin weergegeven mening onderschrijft.
Brieven, kunnen van redactiewege worden ingekort.
Onlangs is een Vereniging Vrien
den van het Gymnasium opge
richt. Doelstelling van deze ver
eniging is te voorkomen dat het
Gymnasium plaats maakt voor
andere vormen van onderwijs,
omdat dat CULTUURVERLIÈS
zou inhouden. Waarschijnlijk
vormt deze oprichting één van
de laatste stuiptrekkingen van
de elitaire instellingen die zich
zelf gymnasia noemen. Deze on
derwijsvorm is nu reeds totaal
overbodig omdat op andere
scholen de mogelijkheid wordt
gegeven het vak Grieks te kie
zen. Wat wordt overigens be
doeld met cultuurverlies? Het
wordt hoog tijd dat de gymnasia
het veld ruimen en ophouden
kinderen uit te spugen die het te
hoog in hun bol hebben. Tot slot
nog even een refutatio: ikzelf heb
inderdaad geen gymnasium "ge
noten" maar ben toch reuze cul
tureel."
D.J.C. Braggaar
Cronesteinkade 26
Leiden
Prinsjes
lyceum. Daar hingen eerst op
schriften van de NVSH Nu de
prinsjes er op school komen
moeten die weg. Dus de andere
kinderen mochten door die leu
zen wel verziekt worden.
J. Tetteroo
Zaanstraat 63
Leiden
Neutronenbom
Namens zichzelf gaat de secretaris
van het Interkerkelijk Vredesbe
raad protestdemonstraties in Ne
derland activeren tegen de nog
niet bestaande neutronenbom
die na produktie te zijnertijd vij
andelijke tanks definitief tot
stoppen dwingt.
Waar zijn de actievoerders tegen de
gebruiksklare Russische Sam 20
raketten? Waarom maakt geen
mens zich daar druk over? Waar
om worden er geen protestmar
sen georganiseerd tegen dat ge
richte gevaar? Om opruiming te
"Hóóg Sammy, schiet omhoog
Sammy....",
Elisabeth Jamoel
T. Wagenaarstraat 35
Drachten
Van Agt (4)
Ik zou B. Grijs (die over Van Agt in
deze krant een brief schreef) het
volgende in overweging willen
geven.
Dat iedereen zal moeten toegeven
dat Van Agt alles heeft gedaan
om deze formatie te laten mis
lukken is toch wel erg goedkoop
gesteld, vooral als hier een verge
lijking gemaakt wordt met de
formatie van 1977.
Als mijnheer zijn geheugen op
frist? Welke eisen werden er toen
gesteld? Moesten kandidaat-
minsiters niet eerst een beoorde
ling ondergaan op gewicht en
kleur om mee te mogen regeren
in een rood kabinet met een ge
tint randje? Een vergelijking met
deze formatie is hierdoor niet
mogelijk.
Het kan als verstandig worden ge
zien dat een regeerakkoord
wordt vastgesteld met duidelijke
formules voor het sociaal-econo
misch beleid om de regeerbaar
heid van dit land mogelijk te ma
ken. Het is overigens gemakke
lijk om één regering verantwoor
delijk te stellen voor deze teleur
stellende werkloosheid van
400.00, wat niet alleen een natio
naal probleem maar een interna
tionale (Europese) aangelegen
heid dreigt te worden.
Wat voor regering er ook gefor
meerd zal worden, de economi
sche problemen betreffende een
gezond bedrijfsleden en werkge
legenheid. betalingsbalans enz.
liggen niet zo eenvoudig. So
ciaal-economisch beleid komt
neer op een poging om juist niet
slechts één aspect van de poli
tiek in het algemeen te beoorde
len. maar om van het beleid op
een breder vlak meerdere aspec
ten te bezien (dus het omvat de
regels van mensen, bedrijfsleven
en overheid) in het economisch
bestel als zodanig.
De afwisseling tussen eb en vloed
in het economisch leven is door
ons lange lijd als een gegeven be
schouwd. Het sociaal-economi
sche beleid heeft periodes lang
vooral in het teken gestaan van
industrialisatie en groei hiervan.
De materiele kanten van de wel
vaart stonden hierbij centraal.
We zullen ook moeten ervaren
dat er nadelen verbonden zijn
aan deze welvaartsproduktie en
de opvoering ervan, in de vorm
van aantasting van het leefmilieu
wie veel koopt hoort er pas bij
in de consumptiemaatschappij
bodemverontreiniging enz
Als geachte mijnheer Grijs zijn
economische kennis weer eens
even laat prevaleren boven het
dwarsliggen zal hij tot de conclu
sie komen dat een regeerak
koord voor welk kabinet dan ook
strikt noodzakelijk is. De econo
mische groei en het rendement
in het bedrijfsleven vertragen
Bij Spectrum verschenen:
Julia Ferdinand en Constantia
- Rhijnvis Feith (1753-1824).
Prijs f8.90
Het jaar van de Fransen - Tho
mas Flanagan.
Een historische roman over de
vrijheidsstrijd van Ierland.
Pnjs f34,50.
Leestekens en hoofdletters - A.
J. Vervoorn.
Prettig leesbaar geschreven
boekje over de voornaamste
regels voor het gebruik van
leestekens en .hoofdletters.
Prijs f 5.90.
Vleesetende planten - Adrian
Slack.
Wetenswaardigheden en
kweekadviezen met kleurrij
ke illustraties. Prijs f35.
duidelijk de conjunctuur. De
werkloosheid stijgt nog steeds,
ook als wereldprobleem num
mer 1.
De concurrentiepositie van Neder
land tegenover het buitenland is
ook niet zo rooskleurig te noe
men voor het bedrijfsleven. De
lasten van de moderne verzor
gingsstaat worden steeds zwaar
der voor diegenen - de actieven
in de bedrijfstakken die dit
moeten opbrengen.
De keuzen die gemaakt zullen
moeten worden zijn niet zozeer
van politieke aard. maar wel een
bclcidsuitdaging. om een even
wicht te vinden voor deze pro
blemen En dit vraagt serieus
zón en bekwaam beleid.
H.W Warmenhoven
Crocusstraat 27
Noord wijk
Het zilveren theeservies - Jo-
han Fabricius.
Uitg Leopold, f 16.90
Over helden en graven - Ernes
to Sabato.
Uitg. Meulenhoff. f 49,50.
De commandant - M.Pereira.
Een roman over Cuba, afkom
stig uit de Derde Spreker-se
rie van NOVIB, f 19.50 Wat
is een baby? - II. en R. Exley.
Uitg. Lannoo. prijs f 14.90
Mijn dagboek '82. samenge
steld door Julien van Re
in oortere.
Uitg Lannoo, f21.-.
De prijs van het overleven -
Janet Bruin.
Het verhaal in woord en beeld
van verschillende Japanse
vrouwen die d«- val van de
atoombom op Hiroshima en
Nagasaki overleefden.
Uitg Tiebosch. f9,50.
Kinderboeken:
Voor jonge kinderen
Juf is gek - Dolf Verroen.
Uitg. Leopold, f 17,90.
Voor oudere kinderen
Japie en de anderen Jan 't
Lam.
Uitg Leopold, f 18.90.
Praatjes vullen geen gaatjes
Norma Fox Mazer.
Uitg. Qucndo. f 16.90.
John Diamond wordt gezocht
Leon Garfield,
r Leopold, f 19.90
Voor alles bang - Trude de
Jong.
Uitg. Kosmos, f20.90.
Lent es pel. W'ladimir Tendrja-
kow.
Uitg. Kosmos, f23,75.
De banneling - Russell Evans.
Uitg. Kosmos, f24.50.
Er was eens...een vrouw,
sprookjes waarin vrouwen de
heldinnen zijn - onder redac
tie van Manjke van Raep-
horst.
Uitg. Kosmos, f36.50
