Worden kinderen die
vragen overgeslagen?
LEZERS SCHRIJVEN
ITERDAG 22 AUGUSTUS 1981
Mi erkenning van het reeht van
longeren om zelf hulp in te roe-
jen'. Met die gewichtige consta-
;ering reageerde het Jongeren
kdvies Centrum in Groningen
)p 22 juli op de vrijspraak in
►en kort geding, dat de moeder
ran een 14-jarig meisje tegen
tiet JAC had aangespannen,
foor het eerst had een rechter
Uitgesproken dal een - van huis
Weggelopen tiener niet zo
maar als 'eigendom' van de ou
ders kan worden gezien. Van
hem mocht het meisje best bij
stand zoeken bij het JAC. dat de
geeiste dwangsom dan ook niet
kreeg opgelegd.Nog geen twee
weken later kwam een rechter
in Breda tot het vonnis van 650
gulden boete, na een eis van
twee weken celstraf voorwaar
delijk. in een soortgelijke
rechtszaak tegen een JAC-mede-
werker. mij acnue het 'verber
gen* van een 14-jarige jongen,
weggelopen uit het Groningse
tehuis 't Poortje, wel laakbaar.
Twee volstrekt tegenstrijdige uit
spraken. Niet bevorderlijk voor
het vertrouwen in de recht
spraak, maar er is een verkla
ring.
De Groningse rechter liep vooruit
op een wet die het recht om als
jongere, weggelopen van huis of
tuchtschool, zelfstandig bij een
hulpverlener aan te kloppen
gaat regelen. Het krijgt defini
tief zijn beslag als de Eerste Ka
mer instemt met een door de
parlementariërs Hein Roethof
en Ineke Haas-Berger «beiden
PvdA) ingediende wetswijzi
ging. Dan zijn instellingen als
het JAC niet langer verplicht
om weggelopen kinderen, als zij
voor hulp aankloppen, zonder
pardon weer 'als een postpak
ketje' (Roethof» terug te sturen
of aan de politie over te dragen.
De Bredase rechter baseerde zich
kennelijk nog op de oude wets*
regels. Hij maakte in elk geval
duidelijk vooralsnog weinig
boodschap te hebben aan de
door een kamermeerderheid
van VVD en PvdA gesteunde
ideeen van Roethof en Haas-
Berger.
Tesamen met een aantal eerdere
wetswijzigingen - rechten voor
de minderjarige bij adoptie
<1979) en echtscheiding (1981) -
vormt hel jongerenrecht op
hulpverlening de inleiding van
een volledige herziening van
het kinderrecht. Een omstreden
ontwikkeling, zoals blijkt uit de
tegenstrijdige uitspraken en uit
de verdeeldheid binnen het par
lement. Want de toekenning van
dat recht is jarenlang opgehou
den door de christelijke partij
en en voormalig minister van
justitie Van Agt.Is Nederland
echt op weg naar een samenle
ving waarin minderjarigen
Voor zichzelf op mogen komen
of blijft het uiteindelijk toch zo
dat kinderen die vragen worden
overgeslagen?
EZU1N1GINGSTERREUR -
MILJOEN GEROOFD'
ën van de groepen die het
zwaarst gepakt worden door de
bezuinigingen zijn de kmderbe-
'pchernungsjongeren. Voor 1981
rnoet er met minder dan 22 mil-
wen gulden worden bezuinigd.
En dat. terwijl er in de afgelopen
jaren ook al tientallen miljoenen
guldens weggehaald zijn bij de
kinderbescherming.'
ETTEN DE OORLOG VER
KLAARD'
ie BM heeft in de afgelopen weken
de Heldring Stichtingen in Zet
ten de oorlog verklaard. We eisen
dat het bestuur onmiddellijk ver
dwijnt. dut psychiater, 'kwakzal
ver'. Finkensieper wordt ontsla
gen en dat de belangen van de
bewoners nu eindelijk eens op de
eerste plaats komen te staan.'
og enkele voorbeelden? 'Haars
en VVD naaien BM'. 'wonen
voor jongeren kraken', 'Kin-
derbeschermingsbeleid wan
beleid'. Het zijn zonder uitzonde
ring strijdkreten van de Belan
genvereniging Minderjarigen.
Net tien jaar oud, heeft de BM
zich steeds meer geprofileerd
door een agressieve benadering
van al wat het. gezag' en het 'ka
pitalisme' vertegenwoordigt. Be
zettingen van kindertehuizen,
tips voor toekomstige) krakers
en het deponeren van een emmer
'stront' op de stoep van de wei
nig geliefde staatsecretaris Haars
i van justitie getuigen daarvan. De
zich graag vakbond noemende
belangenvereniging geeft in het
mei-nummer van de 'BM-krant'
blijk van het besef dat 'sommi
gen zullen zeggen: tien jaar BM
is hetzelfde als tien jaar relschop-
pen'. Maar een getuigenis van
deemoed is dat zeker niet. Want:
'Die mensen kijken dan alleen
naar de buitenkant. Meestal zijn
harde acties de enige weg tot
echte veranderingen. Tenslotte
hebben (tehuis)jongeren nog al
tijd weinig rechten en veel plich
ten en beslissen anderen over
hun leven en toekomst.'
rerklaarbaar is de agressieve op
stelling van de BM inderdaad.
Want één ding is duidelijk, het
gaat hier bij de erkenning van
jongerenrechten om de eerste re-
Igels op een blad dat (te?) lang on
beschreven is gebleven. In al die
jaren dat de jeugd in Nederland
veranderde, bleef de recht^posi-
I tie van de minderjarige wat zij
was: die van een onmondige, die
geen stap kan doen zonder de in
stemming van pa, ma of voogd.
'oegegever.: er zijn in Nederland
al jaren wetten die kinderen be
schermen tegen uitbuiting, mis
handeling of 'vieze mannen'. Er
zijn wetten, die een onderdak,
een opleiding en medische zorg
waarborgen voor ieder kind.
Maar werkelijke rechten lever
den al die wetten de minderjari
ge niet op. Feitelijk houden ze
zelfs geboden (verplicht naar
school gaan) of verboden (niet
mogen werken) in.
Ivenmin valt te ontkennen dat er
veel tot stand is gekomen op jon-
gerengebied sinds dc oVerheid in
1915 de aanzet gaf tot een jeugd
beleid rnet de installering van
een commissie die tot taak had
onderzoek te verrichten 'omtrent
hetgeen hier te lande reeds ge
schiedt in het belang van de ont
wikkeling der jeugdige perso
nen'. Er zijn club- en buurthui-
de straathoekwer
ker heeft zijn intrede gedaan, de
jeugdsport heeft een enorme
vlucht genomen, de benadering
van de (schooDjeugd is volwasse-
ner geworden. In wezen echter
niets nieuws onder de zon. want
onderwijs was er een eeuw gele
den ook al. evenals de eerste
jeugdorganisatie (het in 1853 op
gerichte Nederlandsch Jonge
lingsverbond. heden ten dage
YMCA-Nederland gehetenX
Driekwart eeuw jeugdbeleid heeft
de jeugd geen eigen rechten op
geleverd. anders dan via de ou
ders. Wie het wetboek er op na
slaat komt tot die conclusie.
Daardoor is de minderjarige, die
op steeds jongere leeftijd sexueel
'rijp' wordt, zelfstandigheid
zoekt en inspraak verlangt, het
vaderlandse rechtsstelsel met
zijn strikte scheidslijn tussen
meerder- en minderjarigheid
meer en meer als een keurslijf
gaan beschouwen
Eén lijn
Dat daar nu. in het tijdperk van so
ciologen en psychologen, veran
dering in komt zal geen verba
zing wekken. De minderjarige
krijgt zijn erkenning, zijn rech
ten. Neem het Werkverband In
tegratie Jeugdwelzijnswerk Ne
derland (Wijn) in Utrecht, door
de Belangenvereniging van Min
derjarigen op 'éen lijn gesteld
met de directies van kindertehui
zen. Op één lijn met de vijand
dus, want wat de werkgevers zijn
voor de FNV, dat is het Wijn voor
de BM: de natuurlijke tegenstan
der. Merkwaardigerwijs lijkt die
natuurlijke tegenstander zich
steeds meer te ontpoppen als een
medestander van de minderjari
gen. Gelijk een werkgever die
meer inspraak voor zijn werkne
mers verlangt, vertaalt het Wijn
menige eis van de BM in een al
gemene wenselijkheid. Zo liet
het Wijn in 1977 een rapport 'con
sequenties verlaging rneerderja-
ngheidsgrens' het levenslicht
zien, omdat deze overkoepelen
de organisatie vindt dat een ver
laging van die grens van 21 naar
18 jaar te lang op zich laat wach
ten. Ook verscheen zeer onlangs
(in april) nog een rapport over
'toekomstig jeugd (bescher-
mings-)recht, waarin het Wijn
aandringt op algehele herziening
van de ouderlijke macht en de
positie van de minderjarige (die
in beginsel dezelfde rechten
moet krijgen als de meerderjari
ge). Een rapport dat in mei van
dit jaar werd gevolgd door een
voorstel om een klachtrecht in te
voeren voor jongeren die zijn
toegewezen aan een voogd of een
tehuis. Allemaal voorstellen en
wensen die rechtstreeks in het
verlengde liggen van hetgeen de
Belangenvereniging Minderjari
gen eist. Het Wijn is bovendien
overgegaan tot erkenning van de
BM. Die erkenning kwam er een
jaar geleden en werd meteen be
zegeld met een overeenkomst
die de BM in staat stelt zich tot
haar (potentiële) leden in de te
huizen te wenden en die haar
recht geeft op informatie uit die
tehuizen.
Successen zijn er dus voor de min
derjarigen: de toekenning van ei
gen rechten bij adoptie en echt
scheiding van de ouders, een
klachtrecht, een recht om zelf
standig hulp aan te vragen, de er
kenning van een eigen vakbond.
Kinderen die vragen krijgen dus
toch hun zin. Maar dat wil niet
zeggen dat de BM en het Wijn en
de BM samen verder marcheren.
Want de tegenstelling mag dan
ten dele schijn zijn, verdwenen is
ze niet. Het Wijn erkent jonge
renrechten niet omdat jongeren
er om vragen, maar omdat die er
kenning wenselijk wordt geacht
uit 'opvoedkundig oogpunt'. Het
Wijn komt pas tot een conclusie
als dat, op grond van gedegen
rapporten en adviezen van ge
zaghebbende academici, volko
men verantwoord blijkt.
Het is dan ook zeker niet zo dat
met de wijziging van rechtsre
gels de weg is ingeslagen naar
een situatie waarin iedere (jeug
dige) Nederlander zelf maar
moet bepalen wat hij doet of laat,
met alle mogelijke problemen
van dien. Alles behalve dat. Eer
der nog moet het toekennen van
rechten aan jongeren worden ge
zien als een verdedigingsactie
van een verzorgingsstaat, die toe
geeft dat Het Gezin alleen de pro
blemen niet meer aankan: maat
regelen als 'zonder eten naar bed'
en een simpele draai om de oren
missen steeds meer hun uitwer
king en dus moet er naar andere
middelen worden gezocht om de
jeugd in het gareel te houden. Te
meer omdat met een groeiende-
werkloosheid en een toenemend
druggebruik de problemen al
leen maar toenemen.
Het erkennen van rechten kan pro
blemen oplossen. Een fraai voor
beeld van die gedachtengang is
te vinden in de erkenning van
het eigen recht op hulpverlening
voor weggelopen jongeren. Dat
recht wordt gezien als een voor
waarde om. tot een betere hulp
verlening te komen. Waarom?
Omdat in de bestaande situatie
hulp aan weggelopen jongeren
alleen kan worden verleend op
grond van het strafrecht. Dat be
tekent inschakeling van de kin
derrechter en de kinderbescher
ming en dat is een omslachtige
en impopulaire zaak. Nu is het
vaak zo dat de kinderbescher
ming pas ingrijpt als een kind
nooit op school verschijnt en re
gelmatig op het politiebureau te
recht komt. Vervolgens wordt
zoon- of dochterlief zelf van het
ene tehuis naar het andere ge
zeuld ter observatie, terwijl bij
het achterblijvende gezin even
eens een legertje psychologen en
maatschappelijk werkers op be
zoek komt om schedels te lich
ten, drankflessen te tellen en het
sexuele leven bloot te leggen.
Aan de hand van een fraai over
zicht wordt uiteindelijk door een
bureaudeskundige bepaald wat
de beste 'oplossing' is.
Tekort
Het resultaat is dat de hulpverle
ning eenvoudig tekort schiet.
Het paard wordt vaak achter de-
wagen gespannen en voor veel
kinderen wordt gewoon geen
hulp gezocht, laat staan dat ze er
zelf om vragen. De koppeling
aan het strafrecht en de even on
persoonlijke als niet zelden bru
tale benadering vormen een re
den om de hulpverlening buiten
de deur te houden, hetgeen ook
nog eens de tegenstellingen ver
scherpt. Want een rijke pa, die
zijn rebellerende zoon of dochter
nog altijd naar een streng inter
naat kan sturen, is daarbij in het
voordeel boven het gezin dat van
een uitkering rond moet komen.
De hulpverlcning-oude-stijl te
kent de jongeren en de gezinnen
die er mee te maken krijgen. Er
zijn buiten het gegeven dat er in
de huidige situatie met mensen
(kinderen) wordt gesold meer re
denen om de hulpverlening uit
het strafrecht te halen. Het - in
eerste instantie - uitschakelen
van de kinderrechter wordt ge
zien als een voorwaarde om, uit
eindelijk, tot een betere samenle
ving te komen.
Maar met het erkennen van jeug
drechten alleen is nog niets op
gelost. Want wie bijvoorbeeld
een jongerenrecht op zelfstandi
ge huisvesting erkent, dient ook
te zorgen voor woonruimte. En
om het voorbeeld van de hulp
verlening te blijven volgen: daar
geldt precies hetzekle Deze ont
wikkeling kan alleen een gunsti
ge worden genoemd als op de
nood- en probleemsituaties op
een andere manier wordt inge
gaan', zo luidt de beleidsvisie
van het Wijn op de vernieuwing
van de hulpverlening. De hulp
verlening dient, in de ogen van
het Wijn, zo te worden opge
bouwd. dat de problemen tijdig
worden ontdekt. Dat houdt in
dat de hulpverlening moet wor
den aangereikt (wat onvriendelij
ker: opgedrongen), want mensen
met problemen staan bepaald
niet direct op de stoep van het
Jongeren Advies Centrum, het
Medisch Opvoedkundig Bureau
of de Sociaal Pedagogische
Dienst.
Het meest schrijnende voorbeeld
daarvan is te vinden in de grote
steden, waar de het probleem
van dejeugdprostititie. in combi
natie met verslaving aan heroïne,
verontrustende vormen heeft
aangenomen. Een onlangs uitge
bracht rapport van de Werk
groep Prostitutie Amsterdam,
die zich heeft gebogen over de
hulpverleningsmogelijkheden
voor de soms zeer jonge 'heroine-
hoeren', maakt melding van zo'n
duizend jongeren in Nederland
(van wie ongeveer honderd jon
gens en de rest meisjes) die de
prostitutie bedrijven, meestal
om aan heroïne te kunnen ko
men. Binnen het geheel van de
verslavingsproblemen in Neder
land vormt dit nog eens een pro
bleem apart, omdat jeugd prosti
tutie vaak gepaard gaat met ge
slachtsziekten. Dat maaktde
hulpverlening al moeilyk, maar
wat de bestriding van het-pro
bleem bona onmogelijk maakt is
dat de verslaving leidt tot totale
onverschilligheid die het vragen
om hulp uitsluit. Die hulp wordt
dan pas verleend als de verslaaf
de na complete instorting in het
ziekenhuis beland en dan nog le
vert die hulp in de meeste geval
len niets op doordat de jongere
na zijn herstel en ontwenning
weer in het oude kringetje te
recht komt. Omdat, volgens de
werkgroep, de begeleiding niet
lang genoeg kan worden doorge
zet.
Om dan hulp aan te kunnen reiken,
is (alweer volgens het Wijn) 'in
tensief Samenspel' nodig tussen
hulpverleners. onderwijzers,
huisartsen, kinderpolitie, jeugd-
en jongerenwerkers en anderen
die vaak met problemen van jon
geren worden geconfronteerd.
En dat vereist op z'n minst een
flinke uitbreiding van het leger
tje hulpverleners. Kortom, er is
geld nodig. Veel geld. Geld dat er
niet is. Want de bezuinigings-
woede van- een met tekorten
kampende natie treft niet in de
laatste plaats het welzijnswerk.
Het aantrekken van hulpverle
ners door adviesbureaus is door
een personeelsstop geblokkeerd
en ook de kinderbescherming
heeft vrijwel geen geld voor vrij
willige hulpverlening. Gevolg is
dat de begeleiding van vrijwillig
uit huis geplaatste jongeren vol
gens het Wyn nu al 'ernstig* te
r laat.
Bezuinigingen dus. Zij geven hen,
die minderjarigen liever onder
de vleugels van het (ouderlijk)
gezag houden, een sterk wapen
in handen en vormen daarmee
de grootste bedreiging voor de
huidige ontwikkeling naar meer
jongerenrechten Dan maar geen
rechten? Het lijkt een voor de
hand liggende oplossing in een
tijd waarin alles minder moet. De
vraag blijft dan wie uiteindelijk
het kind van de rekening wordt.
Tenslotte kan het toekennen van
een aantal van die rechten niet
meer als een luxe worden be
schouwd.
L
- -v'
Het plaatsen van brieven van lezers betekent niet dat de
- redactie de daarin weergegeven mening onderschrijft.
Brieven kunnen van redactiewege worden ingekort.
Van Agt (3)
Het merendeel van ons volk zal zo
langzamerhand de buik vol heb
ben van de politiek in dit landje.
Na eénentachtig dagen onder
handelen zijn we uiteindehjk
weer terug op het punt waar we
begonnen zijn. En dat terwijl we
snel een kabinet nodig hebben,
een kabinet dat kan rekenen op
een brede maatschappelijke
steun. Een kabinet ook, dat op
gescheept gaat worden met een
groeiend aantal werklozen en
een economische crisis. In mei
begonnen twee informateurs van
CDA-huize met de totstandko
ming van een kabinet, dat zou
kunnen rekenen op 109 van de
150 zetels in de Tweede Kamer.
I Na lang en moeizaam onderhan
delen leek er overeenstemming
te zyn bereikt tussen van Agt,
den Uyl en Terlouw. Deze drie
j heren zouden het op dat moment
I bereikte akkoord gaan verdedi-
gen in de fracties, ook de heer
I van Agt dus. Inmiddels is één
ding wel duidelyk: Van Agt
blijkt de kiezerswil aan z'n laars
i te lappen en wil helemaal niet re
geren met de PvdA. Na het ja
I mits...van de CDA-fractic in juli
hebben zowel D'66 als ook de
PvdA steeds concessies gedaan
aan het CDA. Het uiteindelijke
resultaat lijkt door de CDA-frac-
tie te worden aanvaard, maar dan
komt van Agt met z'n joker op de
proppen: Ik stop op als dit kabi
net er toch komt! De CDA-fractie
vindt Van Agt bhjkbaar belang
rijker dan het landsbelang en dat
is een kwalijke zaak. Het is wel
licht een kleine geruststelling
voor Den Uyl en Terlouw, dat
twaalf CDA-fractieleden het
beoogde kabinet ook zonder Van
Agt wel willen en dat deze twaalf
uit alle "bloedgroepen'' van het
CDA afkomstig zijn. Oud-CDA-
senator de Gaav Fortman stelde
dinsdagavond in KRO Brand
punt terecht dat de CDA-fractie
"op de rand van wat naar politie
ke zeden in een kabinetsformatie
nog mogelijk is" balanceerde.
Deze twaalf CDA-fractieleden
hebben dit heel goed begrepen.
Zesendertig fractieleden echter
niet, en dat is heel jammer.
J.H. Bink
Jan Paetsplein 7
Leiden
Gebakkelei
Bij deze reageer ik op het artikel
"gebakkelei (2)" in de Leidse
stadsrubriek van deze krant d.d.
vrijdag 14.8.81. De heer Kam-
phues vindt dat de werkende
jongeren niet thuishoren in de
mensa, terwijl hij heel goed weet
hoe die groep (onder) betaald
wordt.
Als grote jongen in de Leidse
horeca weet hij drommels goed
dat je onder een tientje nooit
klaar bent. Een kopje koffie na
het eten lust iedereen wel, niet
waar? In de mensa ben je voor
vijf piek klaar inclusief drankje,
er is altijd plaats en je hoeft er
niet te wachten op je eten.
En dit zijn dingen waar hy toch
niet aan kan tippen. Hot is trou
wens belachelijk dat de studen-
tenfaciliteiten in deze tijd nog
niet algemeen toegankelijk zijn
B. Reten nk
Vaartkade 12
Leiden
Mayrhofen
Diep geschokt ben ik na het lezen
van de verklaring de heer Felder-
hoff van NRV-Holiday. Dat een
directeur van een oude gerenom
meerde reisvereniging besluit
om zijn reizen naar het vakan
tieoord Mayrhofen te willen
voortzetten is mijns inziens laak
baar. Maar dat valt geheel onder
zijn verantwoording.
Dat hij echter de onzindelijke ver
gelijking maakt tussen het
moedwillig uitmoorden van een
volk, waaraan de ex-SS-burge-
meester van Mayrhofen zich, met
zovele anderen, heeft schuldig
gemaakt en het verdedigen van
de staat Israel van haar veilig
heid en hiermee haar bestaan is
voor mij zeer kwetsend en ontoe
laatbaar.
A.E.Cohn
Klaproos 36.
LEIDEN
Kattiks
Geachte leden van het Laisdag-
blad,
U, skrijft nou wel enkele kattikse
woarden op, maer dat klopt toch
niet mit de werkelikhait.
Jullie skrijven Lalden, maar zo is
het niet. Wij zeggen het veul an
ders. en zeggen Laije Torrement
hoor je niet meer dat is uit de
spraek verdwenen, maar voor
windzak is windbuil in de plaes e
komme. en dollekoap hoar je nog
veul. en Enkelt geld wordt oak
nog veul gebruikt Blauw word
oak niet als Blew uitgedrukt,
maer Blauew zeggen wij, en een
boek, word Bouk, en een koekje,
word als koukje uitgesproken
maar er zijn al heel wat woorden
uit de kattikker tael verdwenen,
en dat gaet gestaeg deur, want ik
ben nou in de zastig, en ben ook
al een hele hoap woarden kwait,
om dat ze niet meer zo worden
gebezigt, en dan verval je van
zelf in de moderne spraak, en ik
heb ook me n skooltait op een
moderne skool deur e brocht,
dus daer je Nederlands praeten,
en gien Kattiks dat was ur niet
bij. het is wel jammer Want als al
die dialekten verdwijnen, gaet ur
toch een brokje volklore verlo
ren, en dat is jammer De auwe
generaesie gaet ur haelemael uit
en dc nieuwe generaesie gaet ur
ankomme. ik ben benieuwd wat
zei dat worden niemand die dat
weet.
O. jae dat was ik temet vergeten
Scheveningen, is in het kattiks
Skcvcling. Noordwijk is Noard-
tug, IJmuiden is Umuye
En dan nog wat. ik pas een paar
andere byvoorbeeld skoen. dan
word dat ik paseen paerao-
reikpastie.
G. de Jong,
Hoogstraat 1,
Katwijk.
Rudolf Steiner
Ten aanzien van het artikel "Loka
lenstryd duurt voort" 18 aug. jl
is het wel nodig enir,< n ctificatu
aan te brengen Het is niet alleen
belangryk om informatie by dc
juiste personen te betrekken
maar men moet deze ook nog
kunnen begrypen Dat is blyk-
baar niet gebeurd
Er was één Rudolf Steinerschool te
Leiden en éen Rudolf Stei-
nerkleuterschool te Voorscho
ten. Ten gevolge van de grote
toeloop van leerlingen werd eni
ge jaren geleden tot verdubbe
ling van de lagere school beslo
ten. die resulteerde in een dépen
dance in de Obrechtstraat
Deze dépendance zou te zijner tyd
een aparte school worden en
naar Leiden-noord verhuizen.
Daarbij werd ook een kleuter
school-noord opgericht. die
thans drie lokalen nodig heefi In
mei 1980 kreeg de genoemde dé
pendance zelfstandigheid en
werd dus een aparte lagere
school. Er is natuurlijk geen
sprake van. dat deze school door
ons of door wie ook "niet er
kend" zou worden
Integendeel, onzerzijds is er zeer
op aangedrongen, dat de nieuw
ontstane school een eigen naam
zou kiezen en haar verworven
zelfstandigheid onder eigen
naam waar zou maken
Een school is geen handelszaak,
maar voor haar is de waarde van
een gevestigde naam onmisken
baar. al was het alleen maar om
verwarring en misverstand te
voorkomen Sinds de officiële er
kenning als aparte lagere school
is dc naam "Rudolf Stemer-
school" voor haar vervallen
Er is nu nog één school, die deze
naam mag voeren in Leiden en
deze school staat aan de Cesar
Franckstraat. Het is dus even on
billijk als hinderlijk, wanneer
door welke moeilijkheden met
lokalen ook - juist deze naam in
de koppen van krantenartikelen
prijkt, zijnde de naam van een la
gore school, die in Leiden dru--
en dertig jaar met ere gewerkt
heeft en niets met de tem ht aan
gevochten gang van zaken aan
de Sumalrastraat heeft uit u
staan.
Mr PC Veltman
Rudolf Steinerschool
César Franckstraat
Leiden
